يوحنَّا 9

١ 1 وَفِيمَا كَانَ يَسُوعُ مَارّاً، رَأَى رَجُلاً أَعْمَى مُنْذُ وِلادَتِهِ،

ತತಃ ಪರಂ ಯೀಶುರ್ಗಚ್ಛನ್ ಮಾರ್ಗಮಧ್ಯೇ ಜನ್ಮಾನ್ಧಂ ನರಮ್ ಅಪಶ್ಯತ್|

٢ 2 فَسَأَلَهُ تَلامِيذُهُ: «يَا مُعَلِّمُ، مَنْ أَخْطَأَ: هَذَا أَمْ وَالِدَاهُ، حَتَّى وُلِدَ أَعْمَى؟»

ತತಃ ಶಿಷ್ಯಾಸ್ತಮ್ ಅಪೃಚ್ಛನ್ ಹೇ ಗುರೋ ನರೋಯಂ ಸ್ವಪಾಪೇನ ವಾ ಸ್ವಪಿತ್ರಾಃ ಪಾಪೇನಾನ್ಧೋಽಜಾಯತ?

٣ 3 فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «لا هُوَ أَخْطَأَ وَلا وَالِدَاهُ، وَلكِنْ حَتَّى تَظْهَرَ فِيهِ أَعْمَالُ اللهِ.

ತತಃ ಸ ಪ್ರತ್ಯುದಿತವಾನ್ ಏತಸ್ಯ ವಾಸ್ಯ ಪಿತ್ರೋಃ ಪಾಪಾದ್ ಏತಾದೃಶೋಭೂದ ಇತಿ ನಹಿ ಕಿನ್ತ್ವನೇನ ಯಥೇಶ್ವರಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮ ಪ್ರಕಾಶ್ಯತೇ ತದ್ಧೇತೋರೇವ|

٤ 4 فَعَلَيَّ أَنْ أَعْمَلَ أَعْمَالَ الَّذِي أَرْسَلَنِي مَادَامَ الْوَقْتُ نَهَاراً. فَسَيَأْتِي اللَّيْلُ، وَلا أَحَدَ يَقْدِرُ أَنْ يَعْمَلَ فِيهِ.

ದಿನೇ ತಿಷ್ಠತಿ ಮತ್ಪ್ರೇರಯಿತುಃ ಕರ್ಮ್ಮ ಮಯಾ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ ಯದಾ ಕಿಮಪಿ ಕರ್ಮ್ಮ ನ ಕ್ರಿಯತೇ ತಾದೃಶೀ ನಿಶಾಗಚ್ಛತಿ|

٥ 5 وَمَادُمْتُ فِي الْعَالَمِ، فَأَنَا نُورُ الْعَالَمِ».

ಅಹಂ ಯಾವತ್ಕಾಲಂ ಜಗತಿ ತಿಷ್ಠಾಮಿ ತಾವತ್ಕಾಲಂ ಜಗತೋ ಜ್ಯೋತಿಃಸ್ವರೂಪೋಸ್ಮಿ|

٦ 6 قَالَ هَذَا، وَتَفَلَ فِي التُّرَابِ، وَجَبَلَ مِنَ التُّفْلِ طِيناً، ثُمَّ وَضَعَهُ عَلَى عَيْنَيِ الأَعْمَى،

ಇತ್ಯುಕ್ತ್ತಾ ಭೂಮೌ ನಿಷ್ಠೀವಂ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ತೇನ ಪಙ್ಕಂ ಕೃತವಾನ್

٧ 7 وَقَالَ لَهُ: «اذْهَبِ اغْتَسِلْ فِي بِرْكَةِ سِلْوَامَ»، أَيِ الْمُرسَلِ. فَذَهَبَ وَاغْتَسَلَ وَعَادَ بَصِيراً.

ಪಶ್ಚಾತ್ ತತ್ಪಙ್ಕೇನ ತಸ್ಯಾನ್ಧಸ್ಯ ನೇತ್ರೇ ಪ್ರಲಿಪ್ಯ ತಮಿತ್ಯಾದಿಶತ್ ಗತ್ವಾ ಶಿಲೋಹೇ ಽರ್ಥಾತ್ ಪ್ರೇರಿತನಾಮ್ನಿ ಸರಸಿ ಸ್ನಾಹಿ| ತತೋನ್ಧೋ ಗತ್ವಾ ತತ್ರಾಸ್ನಾತ್ ತತಃ ಪ್ರನ್ನಚಕ್ಷು ರ್ಭೂತ್ವಾ ವ್ಯಾಘುಟ್ಯಾಗಾತ್|

٨ 8 فَتَسَاءَلَ الْجِيرَانُ وَالَّذِينَ كَانُوا يَرَوْنَهُ مِنْ قَبْلُ يَسْتَعْطِي: «أَلَيْسَ هَذَا هُوَ نَفْسَهُ الَّذِي كَانَ يَجْلِسُ لِيَسْتَعْطِيَ؟»

ಅಪರಞ್ಚ ಸಮೀಪವಾಸಿನೋ ಲೋಕಾ ಯೇ ಚ ತಂ ಪೂರ್ವ್ವಮನ್ಧಮ್ ಅಪಶ್ಯನ್ ತೇ ಬಕ್ತ್ತುಮ್ ಆರಭನ್ತ ಯೋನ್ಧಲೋಕೋ ವರ್ತ್ಮನ್ಯುಪವಿಶ್ಯಾಭಿಕ್ಷತ ಸ ಏವಾಯಂ ಜನಃ ಕಿಂ ನ ಭವತಿ?

٩ 9 قَالَ بَعْضُهُمْ: «هَذَا هُوَ». وَآخَرُونَ: «لا، وَلكِنَّهُ يُشْبِهُهُ!» أَمَّا هُوَ فَرَدَّ قَائِلاً: «بَلْ أَنَا هُوَ!»

ಕೇಚಿದವದನ್ ಸ ಏವ ಕೇಚಿದವೋಚನ್ ತಾದೃಶೋ ಭವತಿ ಕಿನ್ತು ಸ ಸ್ವಯಮಬ್ರವೀತ್ ಸ ಏವಾಹಂ ಭವಾಮಿ|

١٠ 10 فَقَالُوا لَهُ: «وَكَيْفَ انْفَتَحَتْ عَيْنَاكَ؟»

ಅತಏವ ತೇ ಽಪೃಚ್ಛನ್ ತ್ವಂ ಕಥಂ ದೃಷ್ಟಿಂ ಪಾಪ್ತವಾನ್?

١١ 11 أَجَابَ: «الرَّجُلُ الَّذِي اسْمُهُ يَسُوعُ جَبَلَ طِيناً دَهَنَ بِهِ عَيْنَيَّ، وَقَالَ لِيَ: اذْهَبْ إِلَى بِرْكَةِ سِلْوَامَ وَاغْتَسِلْ فِيهَا. فَذَهَبْتُ وَاغْتَسَلْتُ فَأَبْصَرْتُ!»

ತತಃ ಸೋವದದ್ ಯೀಶನಾಮಕ ಏಕೋ ಜನೋ ಮಮ ನಯನೇ ಪಙ್ಕೇನ ಪ್ರಲಿಪ್ಯ ಇತ್ಯಾಜ್ಞಾಪಯತ್ ಶಿಲೋಹಕಾಸಾರಂ ಗತ್ವಾ ತತ್ರ ಸ್ನಾಹಿ| ತತಸ್ತತ್ರ ಗತ್ವಾ ಮಯಿ ಸ್ನಾತೇ ದೃಷ್ಟಿಮಹಂ ಲಬ್ಧವಾನ್|

١٢ 12 فَسَأَلُوهُ: «وَأَيْنَ هُوَ الآنَ؟» فَقَالَ: «لا أَعْرِفُ!»

ತದಾ ತೇ ಽವದನ್ ಸ ಪುಮಾನ್ ಕುತ್ರ? ತೇನೋಕ್ತ್ತಂ ನಾಹಂ ಜಾನಾಮಿ|

١٣ 13 فَذَهَبُوا بِالرَّجُلِ الَّذِي كَانَ أَعْمَى إِلَى الْفَرِّيسِيِّينَ.

ಅಪರಂ ತಸ್ಮಿನ್ ಪೂರ್ವ್ವಾನ್ಧೇ ಜನೇ ಫಿರೂಶಿನಾಂ ನಿಕಟಮ್ ಆನೀತೇ ಸತಿ ಫಿರೂಶಿನೋಪಿ ತಮಪೃಚ್ಛನ್ ಕಥಂ ದೃಷ್ಟಿಂ ಪ್ರಾಪ್ತೋಸಿ?

١٤ 14 وَكَانَ الْيَوْمُ الَّذِي جَبَلَ فِيهِ يَسُوعُ الطِّينَ وَفَتَحَ عَيْنَيِ الأَعْمَى، يَوْمَ سَبْتٍ.

ತತಃ ಸ ಕಥಿತವಾನ್ ಸ ಪಙ್ಕೇನ ಮಮ ನೇತ್ರೇ ಽಲಿಮ್ಪತ್ ಪಶ್ಚಾದ್ ಸ್ನಾತ್ವಾ ದೃಷ್ಟಿಮಲಭೇ|

١٥ 15 فَسَأَلَهُ الْفَرِّيسِيُّونَ أَيْضاً كَيْفَ أَبْصَرَ. فَأَجَابَ: «وضَعَ طِيناً عَلَى عَيْنَيَّ، وَاغْتَسَلْتُ، وَهَا أَنَا أُبْصِرُ!»

ಕಿನ್ತು ಯೀಶು ರ್ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಕರ್ದ್ದಮಂ ಕೃತ್ವಾ ತಸ್ಯ ನಯನೇ ಪ್ರಸನ್ನೇಽಕರೋದ್ ಇತಿಕಾರಣಾತ್ ಕತಿಪಯಫಿರೂಶಿನೋಽವದನ್

١٦ 16 فَقَالَ بَعْضُ الْفَرِّيسِيِّينَ: «لا يُمْكِنُ أَنْ يَكُونَ هَذَا الرَّجُلُ مِنَ اللهِ، لأَنَّهُ يُخَالِفُ سُنَّةَ السَّبْتِ». وَلكِنَّ بَعْضَهُمْ قَالُوا: «كَيْفَ يَقْدِرُ رَجُلٌ خَاطِئٌ أَنْ يَعْمَلَ مِثْلَ هذِهِ الآيَاتِ؟» فَوَقَعَ الْخِلافُ بَيْنَهُمْ.

ಸ ಪುಮಾನ್ ಈಶ್ವರಾನ್ನ ಯತಃ ಸ ವಿಶ್ರಾಮವಾರಂ ನ ಮನ್ಯತೇ| ತತೋನ್ಯೇ ಕೇಚಿತ್ ಪ್ರತ್ಯವದನ್ ಪಾಪೀ ಪುಮಾನ್ ಕಿಮ್ ಏತಾದೃಶಮ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕರ್ತ್ತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ?

١٧ 17 وَعَادُوا يَسْأَلُونَ الَّذِي كَانَ أَعْمَى: «وَمَا رَأْيُكَ أَنْتَ فِيهِ مَادَامَ قَدْ فَتَحَ عَيْنَيْكَ؟» فَأَجَابَهُمْ: «إِنَّهُ نَبِيٌّ!»

ಇತ್ಥಂ ತೇಷಾಂ ಪರಸ್ಪರಂ ಭಿನ್ನವಾಕ್ಯತ್ವಮ್ ಅಭವತ್| ಪಶ್ಚಾತ್ ತೇ ಪುನರಪಿ ತಂ ಪೂರ್ವ್ವಾನ್ಧಂ ಮಾನುಷಮ್ ಅಪ್ರಾಕ್ಷುಃ ಯೋ ಜನಸ್ತವ ಚಕ್ಷುಷೀ ಪ್ರಸನ್ನೇ ಕೃತವಾನ್ ತಸ್ಮಿನ್ ತ್ವಂ ಕಿಂ ವದಸಿ? ಸ ಉಕ್ತ್ತವಾನ್ ಸ ಭವಿಶದ್ವಾದೀ|

١٨ 18 وَرَفَضَ الْيَهُودُ أَنْ يُصَدِّقُوا أَنَّهُ كَانَ أَعْمَى فَأَبْصَرَ، فَاسْتَدْعَوْا وَالِدَيْهِ

ಸ ದೃಷ್ಟಿಮ್ ಆಪ್ತವಾನ್ ಇತಿ ಯಿಹೂದೀಯಾಸ್ತಸ್ಯ ದೃಷ್ಟಿಂ ಪ್ರಾಪ್ತಸ್ಯ ಜನಸ್ಯ ಪಿತ್ರೋ ರ್ಮುಖಾದ್ ಅಶ್ರುತ್ವಾ ನ ಪ್ರತ್ಯಯನ್|

١٩ 19 وَسَأَلُوهُمَا: «أَهَذَا ابْنُكُمَا الْمَوْلُودُ أَعْمَى كَمَا تَقُولانِ؟ فَكَيْفَ يُبْصِرُ الآنَ؟»

ಅತಏವ ತೇ ತಾವಪೃಚ್ಛನ್ ಯುವಯೋ ರ್ಯಂ ಪುತ್ರಂ ಜನ್ಮಾನ್ಧಂ ವದಥಃ ಸ ಕಿಮಯಂ? ತರ್ಹೀದಾನೀಂ ಕಥಂ ದ್ರಷ್ಟುಂ ಶಕ್ನೋತಿ?

٢٠ 20 أَجَابَهُمُ الْوَالِدَانِ: «نَعْلَمُ أَنَّ هَذَا ابْنُنَا وَأَنَّهُ وُلِدَ أَعْمَى.

ತತಸ್ತಸ್ಯ ಪಿತರೌ ಪ್ರತ್ಯವೋಚತಾಮ್ ಅಯಮ್ ಆವಯೋಃ ಪುತ್ರ ಆ ಜನೇರನ್ಧಶ್ಚ ತದಪ್ಯಾವಾಂ ಜಾನೀವಃ

٢١ 21 وَلكِنَّنَا لَا نَعْلَمُ كَيْفَ يُبْصِرُ الآنَ، وَلا مَنْ فَتَحَ عَيْنَيْهِ. إِنَّهُ كَامِلُ السِّنِّ، يُجِيبُكُمْ عَنْ نَفْسِهِ، فَاسْأَلُوهُ!»

ಕಿನ್ತ್ವಧುನಾ ಕಥಂ ದೃಷ್ಟಿಂ ಪ್ರಾಪ್ತವಾನ್ ತದಾವಾಂ ನ್ ಜಾನೀವಃ ಕೋಸ್ಯ ಚಕ್ಷುಷೀ ಪ್ರಸನ್ನೇ ಕೃತವಾನ್ ತದಪಿ ನ ಜಾನೀವ ಏಷ ವಯಃಪ್ರಾಪ್ತ ಏನಂ ಪೃಚ್ಛತ ಸ್ವಕಥಾಂ ಸ್ವಯಂ ವಕ್ಷ್ಯತಿ|

٢٢ 22 وَقَدْ قَالَ وَالِدَاهُ هَذَا لِخَوْفِهِمَا مِنَ الْيَهُودِ، لأَنَّ الْيَهُودَ كَانُوا قَدِ اتَّفَقُوا أَنْ يَطْرُدُوا مِنَ الْمَجْمَعِ كُلَّ مَنْ يَعْتَرِفُ أَنَّ يَسُوعَ هُوَ الْمَسِيحُ.

ಯಿಹೂದೀಯಾನಾಂ ಭಯಾತ್ ತಸ್ಯ ಪಿತರೌ ವಾಕ್ಯಮಿದಮ್ ಅವದತಾಂ ಯತಃ ಕೋಪಿ ಮನುಷ್ಯೋ ಯದಿ ಯೀಶುಮ್ ಅಭಿಷಿಕ್ತಂ ವದತಿ ತರ್ಹಿ ಸ ಭಜನಗೃಹಾದ್ ದೂರೀಕಾರಿಷ್ಯತೇ ಯಿಹೂದೀಯಾ ಇತಿ ಮನ್ತ್ರಣಾಮ್ ಅಕುರ್ವ್ವನ್

٢٣ 23 لِذلِكَ قَالا: «إِنَّهُ كَامِلُ السِّنِّ فَاسْأَلُوهُ».

ಅತಸ್ತಸ್ಯ ಪಿತರೌ ವ್ಯಾಹರತಾಮ್ ಏಷ ವಯಃಪ್ರಾಪ್ತ ಏನಂ ಪೃಚ್ಛತ|

٢٤ 24 ثُمَّ اسْتَدْعَى الْفَرِّيسِيُّونَ، الرَّجُلَ الَّذِي كَانَ أَعْمَى مَرَّةً ثَانِيَةً، وَقَالُوا لَهُ: «مَجِّدِ اللهَ! نَحْنُ نَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الرَّجُلَ خَاطِئٌ».

ತದಾ ತೇ ಪುನಶ್ಚ ತಂ ಪೂರ್ವ್ವಾನ್ಧಮ್ ಆಹೂಯ ವ್ಯಾಹರನ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಗುಣಾನ್ ವದ ಏಷ ಮನುಷ್ಯಃ ಪಾಪೀತಿ ವಯಂ ಜಾನೀಮಃ|

٢٥ 25 فَأَجَابَ: «أَخَاطِئٌ هُوَ، لَسْتُ أَعْلَمُ! إِنَّمَا أَعْلَمُ شَيْئاً وَاحِداً: أَنِّي كُنْتُ أَعْمَى وَالآنَ أُبْصِرُ!»

ತದಾ ಸ ಉಕ್ತ್ತವಾನ್ ಸ ಪಾಪೀ ನ ವೇತಿ ನಾಹಂ ಜಾನೇ ಪೂರ್ವಾಮನ್ಧ ಆಸಮಹಮ್ ಅಧುನಾ ಪಶ್ಯಾಮೀತಿ ಮಾತ್ರಂ ಜಾನಾಮಿ|

٢٦ 26 فَسَأَلُوهُ ثَانِيَةً: «مَاذَا فَعَلَ بِكَ؟ كَيْفَ فَتَحَ عَيْنَيْكَ؟»

ತೇ ಪುನರಪೃಚ್ಛನ್ ಸ ತ್ವಾಂ ಪ್ರತಿ ಕಿಮಕರೋತ್? ಕಥಂ ನೇತ್ರೇ ಪ್ರಸನ್ನೇ ಽಕರೋತ್?

٢٧ 27 أَجَابَهُمْ: «قَدْ قُلْتُ لَكُمْ وَلَمْ تَسْمَعُوا لِي، فَلِمَاذَا تُرِيدُونَ أَنْ تَسْمَعُوا مَرَّةً ثَانِيَةً؟ أَلَعَلَّكُمْ تُرِيدُونَ أَنْتُمْ أَيْضاً أَنْ تَصِيرُوا تَلامِيذَ لَهُ؟»

ತತಃ ಸೋವಾದೀದ್ ಏಕಕೃತ್ವೋಕಥಯಂ ಯೂಯಂ ನ ಶೃಣುಥ ತರ್ಹಿ ಕುತಃ ಪುನಃ ಶ್ರೋತುಮ್ ಇಚ್ಛಥ? ಯೂಯಮಪಿ ಕಿಂ ತಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯಾ ಭವಿತುಮ್ ಇಚ್ಛಥ?

٢٨ 28 فَشَتَمُوهُ وَقَالُوا لَهُ: «بَلْ أَنْتَ تِلْمِيذُهُ! أَمَّا نَحْنُ فَتَلامِيذُ مُوسَى.

ತದಾ ತೇ ತಂ ತಿರಸ್ಕೃತ್ಯ ವ್ಯಾಹರನ್ ತ್ವಂ ತಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯೋ ವಯಂ ಮೂಸಾಃ ಶಿಷ್ಯಾಃ|

٢٩ 29 نَحْنُ نَعْلَمُ أَنَّ مُوسَى كَلَّمَهُ اللهُ؛ أَمَّا هَذَا، فَلا نَعْلَمُ لَهُ أَصْلاً!»

ಮೂಸಾವಕ್ತ್ರೇಣೇಶ್ವರೋ ಜಗಾದ ತಜ್ಜಾನೀಮಃ ಕಿನ್ತ್ವೇಷ ಕುತ್ರತ್ಯಲೋಕ ಇತಿ ನ ಜಾನೀಮಃ|

٣٠ 30 فَأَجَابَهُمُ الرَّجُلُ: «إِنَّ فِي ذلِكَ عَجَباً! إِنَّهُ فَتَحَ عَيْنَيَّ، وَتَقُولُونَ إِنَّكُمْ لَا تَعْلَمُونَ لَهُ أَصْلاً!

ಸೋವದದ್ ಏಷ ಮಮ ಲೋಚನೇ ಪ್ರಸನ್ನೇ ಽಕರೋತ್ ತಥಾಪಿ ಕುತ್ರತ್ಯಲೋಕ ಇತಿ ಯೂಯಂ ನ ಜಾನೀಥ ಏತದ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಭವತಿ|

٣١ 31 نَحْنُ نَعْلَمُ أَنَّ اللهَ لَا يَسْتَجِيبُ لِلْخَاطِئِينَ، وَلكِنَّهُ يَسْتَمِعُ لِمَنْ يَتَّقِيهِ وَيَعْمَلُ بِإِرَادَتِهِ،

ಈಶ್ವರಃ ಪಾಪಿನಾಂ ಕಥಾಂ ನ ಶೃಣೋತಿ ಕಿನ್ತು ಯೋ ಜನಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ಭಕ್ತಿಂ ಕೃತ್ವಾ ತದಿಷ್ಟಕ್ರಿಯಾಂ ಕರೋತಿ ತಸ್ಯೈವ ಕಥಾಂ ಶೃಣೋತಿ ಏತದ್ ವಯಂ ಜಾನೀಮಃ|

٣٢ 32 وَلَمْ يُسْمَعْ عَلَى مَدَى الأَجْيَالِ أَنَّ أَحَداً فَتَحَ عَيْنَيْ مَوْلُودٍ أَعْمَى! (aiōn g165)

ಕೋಪಿ ಮನುಷ್ಯೋ ಜನ್ಮಾನ್ಧಾಯ ಚಕ್ಷುಷೀ ಅದದಾತ್ ಜಗದಾರಮ್ಭಾದ್ ಏತಾದೃಶೀಂ ಕಥಾಂ ಕೋಪಿ ಕದಾಪಿ ನಾಶೃಣೋತ್| (aiōn g165)

٣٣ 33 فَلَوْ لَمْ يَكُنْ هُوَ مِنَ اللهِ، لَمَا اسْتَطَاعَ أَنْ يَعْمَلَ شَيْئاً».

ಅಸ್ಮಾದ್ ಏಷ ಮನುಷ್ಯೋ ಯದೀಶ್ವರಾನ್ನಾಜಾಯತ ತರ್ಹಿ ಕಿಞ್ಚಿದಪೀದೃಶಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕರ್ತ್ತುಂ ನಾಶಕ್ನೋತ್|

٣٤ 34 فَصَاحُوا بِهِ: «أَنْتَ بِكَامِلِكَ وُلِدْتَ فِي الْخَطِيئَةِ وَتُعَلِّمُنَا!» ثُمَّ طَرَدُوهُ خَارِجَ الْمَجْمَعِ.

ತೇ ವ್ಯಾಹರನ್ ತ್ವಂ ಪಾಪಾದ್ ಅಜಾಯಥಾಃ ಕಿಮಸ್ಮಾನ್ ತ್ವಂ ಶಿಕ್ಷಯಸಿ? ಪಶ್ಚಾತ್ತೇ ತಂ ಬಹಿರಕುರ್ವ್ವನ್|

٣٥ 35 وَعَرَفَ يَسُوعُ بِطَرْدِهِ خَارِجاً، فَقَصَدَ إِلَيْهِ وَسَأَلَهُ: «أَتُؤْمِنُ بِابْنِ اللهِ؟»

ತದನನ್ತರಂ ಯಿಹೂದೀಯೈಃ ಸ ಬಹಿರಕ್ರಿಯತ ಯೀಶುರಿತಿ ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ತಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಪೃಷ್ಟವಾನ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಪುತ್ರೇ ತ್ವಂ ವಿಶ್ವಸಿಷಿ?

٣٦ 36 أَجَابَ: «مَنْ هُوَ يَا سَيِّدُ حَتَّى أُومِنَ بِهِ؟»

ತದಾ ಸ ಪ್ರತ್ಯವೋಚತ್ ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಸ ಕೋ ಯತ್ ತಸ್ಮಿನ್ನಹಂ ವಿಶ್ವಸಿಮಿ?

٣٧ 37 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «الَّذِي قَدْ رَأَيْتَهُ، وَالَّذِي يُكَلِّمُكَ، هُوَ نَفْسُهُ!»

ತತೋ ಯೀಶುಃ ಕಥಿತವಾನ್ ತ್ವಂ ತಂ ದೃಷ್ಟವಾನ್ ತ್ವಯಾ ಸಾಕಂ ಯಃ ಕಥಂ ಕಥಯತಿ ಸಏವ ಸಃ|

٣٨ 38 فَقَالَ: «أُومِنُ يَا سَيِّدُ!» وَسَجَدَ لَهُ.

ತದಾ ಹೇ ಪ್ರಭೋ ವಿಶ್ವಸಿಮೀತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಸ ತಂ ಪ್ರಣಾಮತ್|

٣٩ 39 فَقَالَ يَسُوعُ: «لِدَيْنُونَةٍ أَتَيْتُ إِلَى هَذَا الْعَالَمِ: لِيُبْصِرَ الْعُمْيَانُ، وَيَعْمَى الْمُبْصِرُونَ!»

ಪಶ್ಚಾದ್ ಯೀಶುಃ ಕಥಿತವಾನ್ ನಯನಹೀನಾ ನಯನಾನಿ ಪ್ರಾಪ್ನುವನ್ತಿ ನಯನವನ್ತಶ್ಚಾನ್ಧಾ ಭವನ್ತೀತ್ಯಭಿಪ್ರಾಯೇಣ ಜಗದಾಹಮ್ ಆಗಚ್ಛಮ್|

٤٠ 40 فَسَمِعَ ذَلِكَ بَعْضُ الْفَرِّيسِيِّينَ الَّذِينَ كَانُوا مَعَهُ فَسَأَلُوهُ: «وَهَلْ نَحْنُ أَيْضاً عُمْيَانٌ؟»

ಏತತ್ ಶ್ರುತ್ವಾ ನಿಕಟಸ್ಥಾಃ ಕತಿಪಯಾಃ ಫಿರೂಶಿನೋ ವ್ಯಾಹರನ್ ವಯಮಪಿ ಕಿಮನ್ಧಾಃ?

٤١ 41 فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «لَوْ كُنْتُمْ عُمْيَاناً بِالْفِعْلِ، لَمَا كَانَتْ عَلَيْكُمْ خَطِيئَةٌ. وَلَكِنَّكُمْ تَدَّعُونَ أَنَّكُمْ تُبْصِرُونَ، وَلِذلِكَ فَإِنَّ خَطِيئَتَكُمْ بَاقِيَةٌ».

ತದಾ ಯೀಶುರವಾದೀದ್ ಯದ್ಯನ್ಧಾ ಅಭವತ ತರ್ಹಿ ಪಾಪಾನಿ ನಾತಿಷ್ಠನ್ ಕಿನ್ತು ಪಶ್ಯಾಮೀತಿ ವಾಕ್ಯವದನಾದ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪಾಪಾನಿ ತಿಷ್ಠನ್ತಿ|