يوحنَّا 9
| وَفِيمَا كَانَ يَسُوعُ مَارّاً، رَأَى رَجُلاً أَعْمَى مُنْذُ وِلادَتِهِ، | ١ 1 |
ଜିସୁ ହାନି ସମୁତ ର ଜଲମ୍ କାଣାଂ ହୁଡ଼୍ତାନ୍ ।
| فَسَأَلَهُ تَلامِيذُهُ: «يَا مُعَلِّمُ، مَنْ أَخْطَأَ: هَذَا أَمْ وَالِدَاهُ، حَتَّى وُلِدَ أَعْمَى؟» | ٢ 2 |
ଆରେ, ତା ଚେଲାହିର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱେନ୍ବାତାର୍, “ଏ ଗୁରୁ ଇନେର୍ ପାପ୍ କିତିଲେ ଇୱାନ୍ କାଣା ଆଜ଼ି ଜଲମ୍ ଆତାନ୍? ନିଜେ କି ଇୱାନ୍ ଆବା ଆୟା ପାପ୍ କାଜିଂ?”
| فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «لا هُوَ أَخْطَأَ وَلا وَالِدَاهُ، وَلكِنْ حَتَّى تَظْهَرَ فِيهِ أَعْمَالُ اللهِ. | ٣ 3 |
ଜିସୁ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଇୱାନ୍ କି ଇୱାନ୍ ଆବା ଆୟା ପାପ୍ କିୱାତାର୍, ମାତର୍ ଇସ୍ୱର୍ ସାକ୍ତି କାମାୟ୍ ଇନେସ୍କି ଇୱାନ୍ ତାକେ ହପ୍ନାତ୍, ଇଦାଂ କାଜିଂ କାଣା ଆଜ଼ି ଜଲମ୍ ଆତାନ୍ନା ।
| فَعَلَيَّ أَنْ أَعْمَلَ أَعْمَالَ الَّذِي أَرْسَلَنِي مَادَامَ الْوَقْتُ نَهَاراً. فَسَيَأْتِي اللَّيْلُ، وَلا أَحَدَ يَقْدِرُ أَنْ يَعْمَلَ فِيهِ. | ٤ 4 |
ଦିନ୍ ମାନୁ ମାନୁ ନା ପକ୍ତାତାକାନ୍ କାମାୟ୍ କିନାକା ଦାଇତ୍; ଇମ୍ଣି ସମୁତ ଏପେଙ୍ଗ୍ ନାଣା ୱାନାତା ଇନେର୍ କାମାୟ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡୁର୍ ।
| وَمَادُمْتُ فِي الْعَالَمِ، فَأَنَا نُورُ الْعَالَمِ». | ٥ 5 |
ଇ ପୁର୍ତିତ ମାନି ପାତେକ୍, ଆନ୍ ପୁର୍ତିନି ଅଜଡ଼୍ ।”
| قَالَ هَذَا، وَتَفَلَ فِي التُّرَابِ، وَجَبَلَ مِنَ التُّفْلِ طِيناً، ثُمَّ وَضَعَهُ عَلَى عَيْنَيِ الأَعْمَى، | ٦ 6 |
ଇଦାଂ ଇଞ୍ଜି ହେୱାନ୍ ଚିକ୍ଲାତ ଚୁପ୍ତାନ୍ ହେ ଏୱିଡ଼ିଂତାଂ ଚିକ୍ଲା କିତାନ୍, ଆରେ ତା ରି କାଣ୍କୁକାଂ ଚିକ୍ଲା କାସ୍ତାନ୍ ଆରି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍ ହାଲା,
| وَقَالَ لَهُ: «اذْهَبِ اغْتَسِلْ فِي بِرْكَةِ سِلْوَامَ»، أَيِ الْمُرسَلِ. فَذَهَبَ وَاغْتَسَلَ وَعَادَ بَصِيراً. | ٧ 7 |
“ସିଲହ ଅନୁବାଦ୍ କିତାନ୍, ଇଦାଂ ଅରତ୍ ପକ୍ୟାତାକା ବାନ୍ଦ୍ତ ନୁସ୍ୟାୟା ଆ । ହେବେ ହେୱାନ୍ ହସି ହାଲ୍ଜି ନୁସ୍ୟାୟା ଆତାନ୍ । ଆରି କାଣ୍କୁ ହୁଡ଼୍ଜି ହାଚାନ୍ ।”
| فَتَسَاءَلَ الْجِيرَانُ وَالَّذِينَ كَانُوا يَرَوْنَهُ مِنْ قَبْلُ يَسْتَعْطِي: «أَلَيْسَ هَذَا هُوَ نَفْسَهُ الَّذِي كَانَ يَجْلِسُ لِيَسْتَعْطِيَ؟» | ٨ 8 |
ଲାଗିଂ ହାଙ୍ଗ୍ଦାକାର୍, ଆରେ ଇମ୍ଣାକାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଆଗେତାଂ ରୱାନ୍ ବିକାରି ଇଞ୍ଜି ହୁଡ଼୍ଜି ମାଚାର୍, ହେୱାର୍ ୱେନ୍ବାତାର୍, “ଇନେନ୍ କୁଚ୍ଚି ବିକ୍ୟା ଏନ୍ଚି ମାଚାନ୍, ଇୱାନ୍ ଇନାକା ହେୱାନ୍ ଆକାୟ୍?”
| قَالَ بَعْضُهُمْ: «هَذَا هُوَ». وَآخَرُونَ: «لا، وَلكِنَّهُ يُشْبِهُهُ!» أَمَّا هُوَ فَرَدَّ قَائِلاً: «بَلْ أَنَا هُوَ!» | ٩ 9 |
ଇନେ ଇନେର୍ ଇଚାର୍, “ଇୱାନ୍ ହେୱାନ୍, ଆରେ ଇନେ ଇନେର୍ ଇଚାର୍, ଆକାୟ୍, ଇୱାନ୍ ତା ଲାକେ ।” ମାତର୍ ହେୱାନ୍ ଇଚାନ୍, “ଆନ୍ ହେ ମାନାୟ୍ ।”
| فَقَالُوا لَهُ: «وَكَيْفَ انْفَتَحَتْ عَيْنَاكَ؟» | ١٠ 10 |
“ହେବେ ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାର୍, ତା ଆତିସ୍ ନି କାଣ୍କୁ ଇନେସ୍ ହୁଡ଼୍ତାୟ୍?”
| أَجَابَ: «الرَّجُلُ الَّذِي اسْمُهُ يَسُوعُ جَبَلَ طِيناً دَهَنَ بِهِ عَيْنَيَّ، وَقَالَ لِيَ: اذْهَبْ إِلَى بِرْكَةِ سِلْوَامَ وَاغْتَسِلْ فِيهَا. فَذَهَبْتُ وَاغْتَسَلْتُ فَأَبْصَرْتُ!» | ١١ 11 |
ହେୱାନ୍ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଇନେରିଂ ଜିସୁ ଇଞ୍ଜି ଇନାର୍, ହେ ମାନାୟ୍ ଚାଟ୍କାୟ୍ କିଜ଼ି ନା ରି କାଣ୍କୁକାଂ କାସ୍ଦାତାନ୍, ଆରେ ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇନ୍ଚାନ୍, ସିଲହତ ହାଲ୍ଜି ନୁସ୍ୟାୟା; ଲାଗିଂ ଆନ୍ ହସି ହାଲ୍ଜି ନୁସ୍ୟାୟା ଆତାଙ୍ଗ୍ ଆରି କାଣ୍କୁ ହୁଡ଼୍ତାଙ୍ଗ୍ ।”
| فَسَأَلُوهُ: «وَأَيْنَ هُوَ الآنَ؟» فَقَالَ: «لا أَعْرِفُ!» | ١٢ 12 |
“ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱେନ୍ବାତାର୍,” ହେୱାନ୍ ଜେ? ହେୱାନ୍ ଇଚାନ୍, “ଆନ୍ ପୁନୁଙ୍ଗ୍ ।”
| فَذَهَبُوا بِالرَّجُلِ الَّذِي كَانَ أَعْمَى إِلَى الْفَرِّيسِيِّينَ. | ١٣ 13 |
ଇନେନ୍ ଜଲମ୍ କାଣା ମାଚାନ୍, ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ପାରୁସିର୍ ତାକେ ତାହିୱାତାର୍ ।
| وَكَانَ الْيَوْمُ الَّذِي جَبَلَ فِيهِ يَسُوعُ الطِّينَ وَفَتَحَ عَيْنَيِ الأَعْمَى، يَوْمَ سَبْتٍ. | ١٤ 14 |
ଜିସୁ ଇମ୍ଣି ଦିନା ଚାଟ୍କାୟ୍ କିଜ଼ି ତା କାଣ୍କୁ ଉଜ୍ କିଜ଼ି ମାଚାନ୍, ହେ ଦିନା ଜମ୍ନିବାର୍ ।
| فَسَأَلَهُ الْفَرِّيسِيُّونَ أَيْضاً كَيْفَ أَبْصَرَ. فَأَجَابَ: «وضَعَ طِيناً عَلَى عَيْنَيَّ، وَاغْتَسَلْتُ، وَهَا أَنَا أُبْصِرُ!» | ١٥ 15 |
ଲାଗିଂ, ହେୱାନ୍ ଇନେସ୍ କାଣ୍କୁ ହୁଡ଼୍ତାନ୍, ଇଦାଂ ପାରୁସିର୍ ପା ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଆରେ ରଗ ୱେନ୍ବେଦେଂ ଲାଗାତାର୍ । ହେବେ ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, “ହେୱାନ୍ ନା କାଣ୍କୁକାଂ ଚିକ୍ଲା କାସ୍ଦାତାନ୍, ପାଚେ ଆନ୍ ନୁସ୍ୟାୟା ଆତାଙ୍ଗ୍ ଆରି ହୁଡ଼୍ଦେଂ ଆଡ୍ନାଂ ।”
| فَقَالَ بَعْضُ الْفَرِّيسِيِّينَ: «لا يُمْكِنُ أَنْ يَكُونَ هَذَا الرَّجُلُ مِنَ اللهِ، لأَنَّهُ يُخَالِفُ سُنَّةَ السَّبْتِ». وَلكِنَّ بَعْضَهُمْ قَالُوا: «كَيْفَ يَقْدِرُ رَجُلٌ خَاطِئٌ أَنْ يَعْمَلَ مِثْلَ هذِهِ الآيَاتِ؟» فَوَقَعَ الْخِلافُ بَيْنَهُمْ. | ١٦ 16 |
ତା ପାଚେ ପାରୁସିର୍ ପା ଇନେ ଇନେର୍ ଇଚାର୍, “ହେ ମାନାୟ୍ ଇସ୍ୱର୍ ତାକେ ୱାୱାତାନ୍ନା, ଇନାକିଦେଂକି ହେୱାନ୍ ଜମ୍ନିବାର୍ ପାଲି କିୱାତାନ୍ନା ।” ଆରେ, ଇନେ ଇନେର୍ ଇଚାର୍, “ପାପି ଲଗୁ ଇନେସ୍ ଇ ଲାକେ କାବାଆନି କାମାୟ୍ ସବୁ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ନାନ୍?” ଏଲେଙ୍ଗ୍ ବାବ୍ରେ ହେୱାର୍ ବିତ୍ରେ ଇନ୍ବା ଆତାର୍ ।
| وَعَادُوا يَسْأَلُونَ الَّذِي كَانَ أَعْمَى: «وَمَا رَأْيُكَ أَنْتَ فِيهِ مَادَامَ قَدْ فَتَحَ عَيْنَيْكَ؟» فَأَجَابَهُمْ: «إِنَّهُ نَبِيٌّ!» | ١٧ 17 |
ଲାଗିଂ ହେୱାର୍ ଆରେ ରଗ ହେ କାଣା ଲଗାଂ ୱେନ୍ବାତାର୍, “ହେୱାନ୍ ଜେ ନି କାଣ୍କୁ ଉଜ୍ କିତ୍ତାନ୍, ଇବେ ଏନ୍ ତା ବିସ୍ରେ ଇନାକା ଇନାୟା?” “ହେୱାନ୍ ଇଚାନ୍,” ହେୱାନ୍ ରୱାନ୍ ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାନ୍ ।
| وَرَفَضَ الْيَهُودُ أَنْ يُصَدِّقُوا أَنَّهُ كَانَ أَعْمَى فَأَبْصَرَ، فَاسْتَدْعَوْا وَالِدَيْهِ | ١٨ 18 |
ହେୱାନ୍ ଜେ କାଣା ମାଚାନ୍ ଆରେ କାଣ୍କୁ ହୁଡ଼୍ତାନ୍ନା, ହେ କାଣ୍କୁ ପାୟା ଆତି ଲକ୍ ଆବା ଆୟାଂ କୁକ୍ଚି ୱେନ୍ବିୱି ପାତେକ୍ ଜିହୁଦି ନେତାର୍ ତା ବିସ୍ରେ ଇଦାଂ ପାର୍ତି କିୱାତାର୍ ।
| وَسَأَلُوهُمَا: «أَهَذَا ابْنُكُمَا الْمَوْلُودُ أَعْمَى كَمَا تَقُولانِ؟ فَكَيْفَ يُبْصِرُ الآنَ؟» | ١٩ 19 |
ହେୱାର୍ ହେୱାରିଂ ୱେନ୍ବାତାର୍, “ମି ଇମ୍ଣି କାଡ଼୍ଦେ କାଣା ଆଜ଼ି ଜଲମ୍ ଆଜ଼ି ମାଚାନ୍ ଇଞ୍ଜି ଇନାଦେରା, ଇୱାନ୍ ଇନାକା ମି ହେ କାଡ଼୍ଦେ? ତା ଆତିସ୍ ହେୱାନ୍ ଇନେସ୍ ନଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ଦେଂ ଆଡ୍ନାନା?”
| أَجَابَهُمُ الْوَالِدَانِ: «نَعْلَمُ أَنَّ هَذَا ابْنُنَا وَأَنَّهُ وُلِدَ أَعْمَى. | ٢٠ 20 |
ହେବେ ତା ଆବା ଆୟା ଉତର୍ ହିତାର୍, “ଇୱାନ୍ ଜେ ମା ମାଜ଼ି ଆରି ଇୱାନ୍ ଜେ କାଣା ଆଜ଼ି ଜଲମ୍ ଆଜ଼ି ମାଚାନ୍, ଇଦାଂ ଆପେଂ ପୁନାପ୍;
| وَلكِنَّنَا لَا نَعْلَمُ كَيْفَ يُبْصِرُ الآنَ، وَلا مَنْ فَتَحَ عَيْنَيْهِ. إِنَّهُ كَامِلُ السِّنِّ، يُجِيبُكُمْ عَنْ نَفْسِهِ، فَاسْأَلُوهُ!» | ٢١ 21 |
ମାତର୍ ହେୱାନ୍ ଇନେସ୍ ନଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ନାନା, ହେଦାଂ ପୁନୁଦେରା, କି ଇନେର୍ ତା କାଣ୍କୁ ଉଜ୍ କିତାନ୍, ହେଦାଂ ପା ଆପେଂ ପୁନୁପା; ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱେନ୍ବାଟ୍, ହେୱାନ୍ ତ ବେଣ୍ଡିୟା, ହେୱାନ୍ ଜାର୍ କାତା ନିଜେ ଇନାନ୍ ।”
| وَقَدْ قَالَ وَالِدَاهُ هَذَا لِخَوْفِهِمَا مِنَ الْيَهُودِ، لأَنَّ الْيَهُودَ كَانُوا قَدِ اتَّفَقُوا أَنْ يَطْرُدُوا مِنَ الْمَجْمَعِ كُلَّ مَنْ يَعْتَرِفُ أَنَّ يَسُوعَ هُوَ الْمَسِيحُ. | ٢٢ 22 |
ତା ଆବା ଆୟା ଜିହୁଦିରିଂ ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆନି କାଜିଂ ଇ ୱିଜ଼ୁ କାତା ଇଚାର୍, ଇନାକିଦେଂକି ଜଦି ଇନେର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କ୍ରିସ୍ଟ ଇଞ୍ଜି ପାର୍ତି କିନାନ୍, ତା ଆତିସ୍ ହେୱାନ୍ କୁଟୁମ୍ ପାଗ୍ରି କିୟାଆନାତ୍ ଇଞ୍ଜି ଇବେଣ୍ଡାଂ ଜିହୁଦିର୍ ର କାତା କିଜ଼ି ମାଚାର୍ ।
| لِذلِكَ قَالا: «إِنَّهُ كَامِلُ السِّنِّ فَاسْأَلُوهُ». | ٢٣ 23 |
ହେଦାଂ କାଜିଂ, ତା ଆବା ଆୟା ଇଚାର୍, “ହେୱାନ୍ ବେଣ୍ଡିୟା, ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱେନ୍ବାଟ୍ ।”
| ثُمَّ اسْتَدْعَى الْفَرِّيسِيُّونَ، الرَّجُلَ الَّذِي كَانَ أَعْمَى مَرَّةً ثَانِيَةً، وَقَالُوا لَهُ: «مَجِّدِ اللهَ! نَحْنُ نَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الرَّجُلَ خَاطِئٌ». | ٢٤ 24 |
ହେବେ ଆଗ୍ଦ କାଣା ମାଚି ମାନାୟ୍ତିଂ ହେୱାର୍ ରିହା କୁକ୍ଚି ଇଚାର୍, ଇସ୍ୱର୍ତିଂ ପାଦ୍ ହିୟାଟ୍, “ହେ ମାନାୟ୍ ଜେ ପାପି, ଇଦାଂ ଆପେଂ ପୁନାପ୍ ।”
| فَأَجَابَ: «أَخَاطِئٌ هُوَ، لَسْتُ أَعْلَمُ! إِنَّمَا أَعْلَمُ شَيْئاً وَاحِداً: أَنِّي كُنْتُ أَعْمَى وَالآنَ أُبْصِرُ!» | ٢٥ 25 |
“ହେବେ ହେୱାନ୍ ଉତର୍ ହିତାନ୍,” ହେୱାନ୍ ପାପି କି ଆକାୟ୍, “ଆନ୍ ହେଦାଂ ପୁନୁଙ୍ଗ୍; ଆନ୍ ର ବିସ୍ରେ ପୁନାଙ୍ଗ୍, ଆନ୍ କାଣା ମାଚାଙ୍ଗ୍, ନଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ଦେଂ ଆଡ୍ନାଂ ।”
| فَسَأَلُوهُ ثَانِيَةً: «مَاذَا فَعَلَ بِكَ؟ كَيْفَ فَتَحَ عَيْنَيْكَ؟» | ٢٦ 26 |
“ଲାଗିଂ ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାର୍, ହେୱାନ୍ ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା କିତ୍ତାନ୍? ହେୱାନ୍ ଇନେସ୍ କିଜ଼ି ନି କାଣ୍କୁ ଉଜ୍ କିତ୍ତାନ୍?”
| أَجَابَهُمْ: «قَدْ قُلْتُ لَكُمْ وَلَمْ تَسْمَعُوا لِي، فَلِمَاذَا تُرِيدُونَ أَنْ تَسْمَعُوا مَرَّةً ثَانِيَةً؟ أَلَعَلَّكُمْ تُرِيدُونَ أَنْتُمْ أَيْضاً أَنْ تَصِيرُوا تَلامِيذَ لَهُ؟» | ٢٧ 27 |
“ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଉତର୍ ହିତାର୍,” ଆନ୍ ୱେଚ୍ଚାତାଂ, “ଆରେ ଏପେଙ୍ଗ୍ ୱେନ୍ୱାତାଦେର୍; ଇନାକିଦେଂ ଆରେ ରଗ ୱେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ମାନ୍କିନାଦେରା? ଏପେଙ୍ଗ୍ ପା ଇନାକା ତା ଚେଲାହିର୍ ଆଦେଂ ମାନ୍ କିନାଦେରା?”
| فَشَتَمُوهُ وَقَالُوا لَهُ: «بَلْ أَنْتَ تِلْمِيذُهُ! أَمَّا نَحْنُ فَتَلامِيذُ مُوسَى. | ٢٨ 28 |
ହେବେ ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବାଗ୍ଇଡ଼ିଜି ଇଚାର୍, “ଏନ୍ ହେୱାନ୍ତି ଚେଲା, ମାତର୍ ଆପେଂ ମସା ଚେଲାକାପ୍ ।
| نَحْنُ نَعْلَمُ أَنَّ مُوسَى كَلَّمَهُ اللهُ؛ أَمَّا هَذَا، فَلا نَعْلَمُ لَهُ أَصْلاً!» | ٢٩ 29 |
ଆପେଂ ପୁନାପ୍ ଜେ ଇସ୍ୱର୍ ମସାଙ୍ଗ୍ କାତା ଇଚାନ୍ନା, ମାତର୍ ଇ ମାନାୟ୍ ଇମେଣ୍ଡାଂ ୱାତାନ୍ନା, ହେଦାଂ ପା ଆପେଂ ପୁନୁପ୍ ।”
| فَأَجَابَهُمُ الرَّجُلُ: «إِنَّ فِي ذلِكَ عَجَباً! إِنَّهُ فَتَحَ عَيْنَيَّ، وَتَقُولُونَ إِنَّكُمْ لَا تَعْلَمُونَ لَهُ أَصْلاً! | ٣٠ 30 |
ହେ ମାନାୟ୍ ହେୱାରିଂ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ହେୱାନ୍ ନା କାଣ୍କୁ ଉଜ୍ କିତ୍ତାନ୍, ଆରେ ହେୱାନ୍ ଇମେଣ୍ଡାଂ ୱାତାନ୍ନା, ହେଦାଂ ଏପେଙ୍ଗ୍ ପୁନୁଦେର୍, ଇଦାଂ ତ କାବାଆନି କାତା ।
| نَحْنُ نَعْلَمُ أَنَّ اللهَ لَا يَسْتَجِيبُ لِلْخَاطِئِينَ، وَلكِنَّهُ يَسْتَمِعُ لِمَنْ يَتَّقِيهِ وَيَعْمَلُ بِإِرَادَتِهِ، | ٣١ 31 |
ଇସ୍ୱର୍ ଜେ ପାପିର୍ କାତା ୱେନୁନ୍, ଇଦାଂ ଆପେଂ ପୁନାପ୍, ମାତର୍ ଜଦି ଇନେର୍ ଇସ୍ୱର୍ ହେବା କିନାକାନ୍ ଆଜ଼ି ତା ଇଚା ମାନି କିନାନ୍, ତା ଆତିସ୍ ହେୱାନ୍ ତା କାତା ୱେନାର୍ ।
| وَلَمْ يُسْمَعْ عَلَى مَدَى الأَجْيَالِ أَنَّ أَحَداً فَتَحَ عَيْنَيْ مَوْلُودٍ أَعْمَى! (aiōn g165) | ٣٢ 32 |
ଆରମ୍ ସମୁତାଂ ଇନେନ୍ ଜଲମ୍ କାଣା କାଣ୍କୁ ଉଜ୍ କିଜ଼ି ମାଚାନ୍, ଇଦାଂ ତ ଇନାୱାଡ଼ାଂ ପା ୱେନ୍ୟା ଆୱାଦାଂ ମାଚାତ୍ । (aiōn g165)
| فَلَوْ لَمْ يَكُنْ هُوَ مِنَ اللهِ، لَمَا اسْتَطَاعَ أَنْ يَعْمَلَ شَيْئاً». | ٣٣ 33 |
ଇୱାନ୍ ମାନାୟ୍ ଇସ୍ୱର୍ ତାକେଣ୍ଡାଂ ୱାୱାଦାଙ୍ଗ୍ ମାଚିସ୍ ଲାଗିଂ ଇ କାମାୟ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ୱାତାନ୍ମା ।”
| فَصَاحُوا بِهِ: «أَنْتَ بِكَامِلِكَ وُلِدْتَ فِي الْخَطِيئَةِ وَتُعَلِّمُنَا!» ثُمَّ طَرَدُوهُ خَارِجَ الْمَجْمَعِ. | ٣٤ 34 |
ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଉତର୍ ହିତାର୍, “ଏନ୍ ତ ନିଜେ ପାପ୍ତ ଜଲମ୍ ଆତାୟ୍, ଆରେ ପାପ୍ତ ଗାଜା ଆତାୟ୍ ଏନ୍ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହିକ୍ୟା ହିଦ୍ନାୟା?” ହେବେ ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବାରି କିତାର୍ ।
| وَعَرَفَ يَسُوعُ بِطَرْدِهِ خَارِجاً، فَقَصَدَ إِلَيْهِ وَسَأَلَهُ: «أَتُؤْمِنُ بِابْنِ اللهِ؟» | ٣٥ 35 |
ହେୱାର୍ ଜେ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଗୁଡି ଇଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ ବାରି କିତାର୍ ଇଞ୍ଜି, ଜିସୁ ଇଦାଂ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବେଟା ଆଜ଼ି ଇଚାନ୍, “ଏନ୍ ଇନାକା ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ିତାକେଣ୍ଡାଙ୍ଗ୍ ପାର୍ତି କିନାୟା?”
| أَجَابَ: «مَنْ هُوَ يَا سَيِّدُ حَتَّى أُومِنَ بِهِ؟» | ٣٦ 36 |
ହେୱାନ୍ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଏ ମାପ୍ରୁ, ହେୱାନ୍ ଇନେନ୍ ୱେଚ୍ଚା, ଇନେସ୍ ଆନ୍ ତା ତାକେ ପାର୍ତି କିନାଙ୍ଗ୍?”
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «الَّذِي قَدْ رَأَيْتَهُ، وَالَّذِي يُكَلِّمُكَ، هُوَ نَفْسُهُ!» | ٣٧ 37 |
ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ଏନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ନାୟା, ଆରେ ଇନେନ୍ ନି ଲାହାଙ୍ଗ୍ ବେଣ୍ ଇନାନ୍ନା, ଇୱାନ୍ ହେୱାନ୍ ।”
| فَقَالَ: «أُومِنُ يَا سَيِّدُ!» وَسَجَدَ لَهُ. | ٣٨ 38 |
“ହେବେ ହେୱାନ୍ ଇଚାନ୍,” ମାପ୍ରୁ ଆନ୍ ପାର୍ତି କିନାଙ୍ଗା; ଆରେ, ହେୱାନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଜୱାର୍ କିତାନ୍ ।
| فَقَالَ يَسُوعُ: «لِدَيْنُونَةٍ أَتَيْتُ إِلَى هَذَا الْعَالَمِ: لِيُبْصِرَ الْعُمْيَانُ، وَيَعْمَى الْمُبْصِرُونَ!» | ٣٩ 39 |
ଆରେ ଜିସୁ ଇଚାନ୍, ହୁଡ଼୍ୱି “ମାନାୟାର୍ ଇନେସ୍ ହୁଡ଼୍ନାର୍ ଆରି ହୁଡ଼୍ନି ମାନାୟାର୍ ଇନେସ୍କି ହୁଡ଼ୁର୍, ଇ ବିଚାର୍ କାଜିଂ ଆନ୍ ପୁର୍ତିତ ଜଗତ୍ତ ୱାତାଙ୍ଗ୍ନା ।”
| فَسَمِعَ ذَلِكَ بَعْضُ الْفَرِّيسِيِّينَ الَّذِينَ كَانُوا مَعَهُ فَسَأَلُوهُ: «وَهَلْ نَحْنُ أَيْضاً عُمْيَانٌ؟» | ٤٠ 40 |
ପାରୁସିର୍ ବିତ୍ରେ ଇମ୍ଣାକାର୍ ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ମାଚାର୍, “ହେୱାର୍ ଇଦାଂ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାର୍, ଆପେଂ ପା ଇନାକା କାଣା?”
| فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «لَوْ كُنْتُمْ عُمْيَاناً بِالْفِعْلِ، لَمَا كَانَتْ عَلَيْكُمْ خَطِيئَةٌ. وَلَكِنَّكُمْ تَدَّعُونَ أَنَّكُمْ تُبْصِرُونَ، وَلِذلِكَ فَإِنَّ خَطِيئَتَكُمْ بَاقِيَةٌ». | ٤١ 41 |
ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, ଜଦି “କାଣା ଆଜ଼ି ମାଚିସ୍, ତା ଆତିସ୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ପାପ୍ ଆତାତ୍ମା । ମାତର୍ ଆପେଂ ହୁଡ଼୍ନାପା, ଇଦାଂ ନଙ୍ଗ୍ ଇନାଦେରା; ଏପେଙ୍ଗ୍ ପାପ୍ତ ମାନାଦେର୍ ।”
