يوحنَّا 5

١ 1 وَبَعْدَ ذلِكَ صَعِدَ يَسُوعُ إِلَى أُورُشَلِيمَ فِي أَحَدِ الأَعْيَادِ الْيَهُودِيَّةِ،

தத​: பரம்’ யிஹூதீ³யாநாம் உத்ஸவ உபஸ்தி²தே யீஸு² ர்யிரூஸா²லமம்’ க³தவாந்|

٢ 2 وَكَانَ بِالْقُرْبِ مِنْ بَابِ الْغَنَمِ فِي أُورُشَلِيمَ بِرْكَةٌ اسْمُهَا بِالْعِبْرِيَّةِ بَيْتُ حِسْدَا، حَوْلَهَا خَمْسُ قَاعَاتٍ.

தஸ்மிந்நக³ரே மேஷநாம்நோ த்³வாரஸ்ய ஸமீபே இப்³ரீயபா⁴ஷயா பை³தே²ஸ்தா³ நாம்நா பிஷ்கரிணீ பஞ்சக⁴ட்டயுக்தாஸீத்|

٣ 3 يَرْقُدُ فِيهَا جَمْعٌ كَبِيرٌ مِنَ الْمَرْضَى مِنْ عُمْيَانٍ وَعُرْجٍ وَمَشْلُولِينَ، يَنْتَظِرُونَ أَنْ تَتَحَرَّكَ مِيَاهُ الْبِرْكَةِ،

தஸ்யாஸ்தேஷு க⁴ட்டேஷு கிலாலகம்பநம் அபேக்ஷ்ய அந்த⁴க²ஞ்சஸு²ஷ்காங்கா³த³யோ ப³ஹவோ ரோகி³ண​: பதந்தஸ்திஷ்ட²ந்தி ஸ்ம|

٤ 4 لأَنَّ مَلاكاً كَانَ يَأْتِي مِنْ حِينٍ لِآخَرَ إِلَى الْبِرْكَةِ وَيُحَرِّكُ مَاءَهَا، فَكَانَ الَّذِي يَنْزِلُ أَوَّلاً يُشْفَى، مَهْمَا كَانَ مَرَضُهُ.

யதோ விஸே²ஷகாலே தஸ்ய ஸரஸோ வாரி ஸ்வர்கீ³யதூ³த ஏத்யாகம்பயத் தத்கீலாலகம்பநாத் பரம்’ ய​: கஸ்²சித்³ ரோகீ³ ப்ரத²மம்’ பாநீயமவாரோஹத் ஸ ஏவ தத்க்ஷணாத்³ ரோக³முக்தோ(அ)ப⁴வத்|

٥ 5 وَكَانَ عِنْدَ الْبِرْكَةِ مَرِيضٌ مُنْذُ ثَمَانٍ وَثَلاثِينَ سَنَةً،

ததா³ஷ்டாத்ரிம்’ஸ²த்³வர்ஷாணி யாவத்³ ரோக³க்³ரஸ்த ஏகஜநஸ்தஸ்மிந் ஸ்தா²நே ஸ்தி²தவாந்|

٦ 6 رَآهُ يَسُوعُ رَاقِداً هُنَاكَ فَعَرَفَ أَنَّ مُدَّةً طَوِيلَةً انْقَضَتْ وَهُوَ عَلَى تِلْكَ الْحَالِ، فَسَأَلَهُ: «أَتُرِيدُ أَنْ تُشْفَى؟»

யீஸு²ஸ்தம்’ ஸ²யிதம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ப³ஹுகாலிகரோகீ³தி ஜ்ஞாத்வா வ்யாஹ்ரு’தவாந் த்வம்’ கிம்’ ஸ்வஸ்தோ² பு³பூ⁴ஷஸி?

٧ 7 فَأَجَابَهُ الْمَرِيضُ: «يَا سَيِّدُ، لَيْسَ لِي إِنْسَانٌ يُلْقِينِي فِي الْبِرْكَةِ مَتَى تَحَرَّكَ الْمَاءُ. وَكَمْ مِنْ مَرَّةٍ حَاوَلْتُ النُّزُولَ، فَكَانَ غَيْرِي يَنْزِلُ قَبْلِي دَائِماً».

ததோ ரோகீ³ கதி²தவாந் ஹே மஹேச்ச² யதா³ கீலாலம்’ கம்பதே ததா³ மாம்’ புஷ்கரிணீம் அவரோஹயிதும்’ மம கோபி நாஸ்தி, தஸ்மாந் மம க³மநகாலே கஸ்²சித³ந்யோ(அ)க்³ரோ க³த்வா அவரோஹதி|

٨ 8 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «قُمِ احْمِلْ فِرَاشَكَ وَامْشِ».

ததா³ யீஸு²ரகத²யத்³ உத்திஷ்ட², தவ ஸ²ய்யாமுத்தோல்ய க்³ரு’ஹீத்வா யாஹி|

٩ 9 وَفِي الْحَالِ شُفِيَ الرَّجُلُ وَحَمَلَ فِرَاشَهُ وَمَشَى. وَكَانَ ذَلِكَ يَوْمَ سَبْتٍ.

ஸ தத்க்ஷணாத் ஸ்வஸ்தோ² பூ⁴த்வா ஸ²ய்யாமுத்தோல்யாதா³ய க³தவாந் கிந்து தத்³தி³நம்’ விஸ்²ராமவார​: |

١٠ 10 فَقَالَ الْيَهُودُ لِلرَّجُلِ الَّذِي شُفِيَ: «الْيَوْمَ سَبْتٌ. لَا يَحِلُّ لَكَ أَنْ تَحْمِلَ فِرَاشَكَ!»

தஸ்மாத்³ யிஹூதீ³யா​: ஸ்வஸ்த²ம்’ நரம்’ வ்யாஹரந் அத்³ய விஸ்²ராமவாரே ஸ²யநீயமாதா³ய ந யாதவ்யம்|

١١ 11 فَأَجَابَهُمْ: «الَّذِي أَعَادَ إِلَيَّ الصِّحَّةَ هُوَ قَالَ لِي: احْمِلْ فِرَاشَكَ وَامْشِ».

தத​: ஸ ப்ரத்யவோசத்³ யோ மாம்’ ஸ்வஸ்த²ம் அகார்ஷீத் ஸ²யநீயம் உத்தோல்யாதா³ய யாதும்’ மாம்’ ஸ ஏவாதி³ஸ²த்|

١٢ 12 فَسَأَلُوهُ: «وَمَنْ هُوَ الَّذِي قَالَ لَكَ: احْمِلْ فِرَاشَكَ وَامْشِ؟»

ததா³ தே(அ)ப்ரு’ச்ச²ந் ஸ²யநீயம் உத்தோல்யாதா³ய யாதும்’ ய ஆஜ்ஞாபயத் ஸ க​: ?

١٣ 13 وَلكِنَّ الْمَرِيضَ الَّذِي شُفِيَ لَمْ يَكُنْ يَعْرِفُ مَنْ هُوَ، لأَنَّ يَسُوعَ كَانَ قَدِ ابْتَعَدَ، إِذْ كَانَ فِي الْمَكَانِ جَمْعٌ.

கிந்து ஸ க இதி ஸ்வஸ்தீ²பூ⁴தோ நாஜாநாத்³ யதஸ்தஸ்மிந் ஸ்தா²நே ஜநதாஸத்த்வாத்³ யீஸு²​: ஸ்தா²நாந்தரம் ஆக³மத்|

١٤ 14 وَبَعْدَ ذَلِكَ وَجَدَهُ يَسُوعُ فِي الْهَيْكَلِ، فَقَالَ لَهُ: «هَا أَنْتَ قَدْ عُدْتَ صَحِيحاً فَلا تَرْجِعْ إِلَى الْخَطِيئَةِ لِئَلّا يُصِيبَكَ مَا هُوَ أَسْوَأُ!»

தத​: பரம்’ யேஸு² ர்மந்தி³ரே தம்’ நரம்’ ஸாக்ஷாத்ப்ராப்யாகத²யத் பஸ்²யேதா³நீம் அநாமயோ ஜாதோஸி யதா²தி⁴கா து³ர்த³ஸா² ந க⁴டதே தத்³தே⁴தோ​: பாபம்’ கர்ம்ம புநர்மாகார்ஷீ​: |

١٥ 15 فَلَمَّا عَرَفَ الرَّجُلُ أَنَّ يَسُوعَ هُوَ الَّذِي شَفَاهُ، أَسْرَعَ يُخْبِرُ الْيَهُودَ بِذلِكَ.

தத​: ஸ க³த்வா யிஹூதீ³யாந் அவத³த்³ யீஸு² ர்மாம் அரோகி³ணம் அகார்ஷீத்|

١٦ 16 فَأَخَذَ الْيَهُودُ يُضَايِقُونَ يَسُوعَ لأَنَّهُ كَانَ يَعْمَلُ هذِهِ الأَعْمَالَ يَوْمَ السَّبْتِ.

ததோ யீஸு² ர்விஸ்²ராமவாரே கர்ம்மேத்³ரு’ஸ²ம்’ க்ரு’தவாந் இதி ஹேதோ ர்யிஹூதீ³யாஸ்தம்’ தாட³யித்வா ஹந்தும் அசேஷ்டந்த|

١٧ 17 وَلكِنَّ يَسُوعَ قَالَ لَهُمْ: «مَازَالَ أَبِي يَعْمَلُ إِلَى الآنَ. وَأَنَا أَيْضاً أَعْمَلُ!»

யீஸு²ஸ்தாநாக்²யத் மம பிதா யத் கார்ய்யம்’ கரோதி தத³நுரூபம் அஹமபி கரோதி|

١٨ 18 لِهَذَا ازْدَادَ سَعْيُ الْيَهُودِ إِلَى قَتْلِهِ، لَيْسَ فَقَطْ لأَنَّهُ خَالَفَ سُنَّةَ السَّبْتِ، بَلْ أَيْضاً لأَنَّهُ قَالَ إِنَّ اللهَ أَبُوهُ، مُسَاوِياً نَفْسَهُ بِاللهِ.

ததோ யிஹூதீ³யாஸ்தம்’ ஹந்தும்’ புநரயதந்த யதோ விஸ்²ராமவாரம்’ நாமந்யத ததே³வ கேவலம்’ ந அதி⁴கந்து ஈஸ்²வரம்’ ஸ்வபிதரம்’ ப்ரோச்ய ஸ்வமபீஸ்²வரதுல்யம்’ க்ரு’தவாந்|

١٩ 19 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ إِنَّ الاِبْنَ لَا يَقْدِرُ أَنْ يَفْعَلَ شَيْئاً مِنْ تِلْقَاءِ نَفْسِهِ، بَلْ يَفْعَلُ مَا يَرَى الآبَ يَفْعَلُهُ. فَكُلُّ مَا يَعْمَلُهُ الآبُ، يَعْمَلُهُ الاِبْنُ كَذلِكَ،

பஸ்²சாத்³ யீஸு²ரவத³த்³ யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²தரம்’ வதா³மி புத்ர​: பிதரம்’ யத்³யத் கர்ம்ம குர்வ்வந்தம்’ பஸ்²யதி தத³திரிக்தம்’ ஸ்வேச்சா²த​: கிமபி கர்ம்ம கர்த்தும்’ ந ஸ²க்நோதி| பிதா யத் கரோதி புத்ரோபி ததே³வ கரோதி|

٢٠ 20 لأَنَّ الآبَ يُحِبُّ الاِبْنَ، وَيُرِيهِ جَمِيعَ مَا يَفْعَلُهُ، وَسَيُرِيهِ أَيْضاً أَعْمَالاً أَعْظَمَ مِنْ هَذَا الْعَمَلِ، فَتُدْهَشُونَ.

பிதா புத்ரே ஸ்நேஹம்’ கரோதி தஸ்மாத் ஸ்வயம்’ யத்³யத் கர்ம்ம கரோதி தத்ஸர்வ்வம்’ புத்ரம்’ த³ர்ஸ²யதி; யதா² ச யுஷ்மாகம்’ ஆஸ்²சர்ய்யஜ்ஞாநம்’ ஜநிஷ்யதே தத³ர்த²ம் இதோபி மஹாகர்ம்ம தம்’ த³ர்ஸ²யிஷ்யதி|

٢١ 21 فَكَمَا يُقِيمُ الآبُ الْمَوْتَى وَيُحْيِيهِمْ، كَذلِكَ يُحْيِي الاِبْنُ مَنْ يَشَاءُ.

வஸ்துதஸ்து பிதா யதா² ப்ரமிதாந் உத்தா²ப்ய ஸஜிவாந் கரோதி தத்³வத் புத்ரோபி யம்’ யம்’ இச்ச²தி தம்’ தம்’ ஸஜீவம்’ கரோதி|

٢٢ 22 وَالآبُ لَا يُحَاكِمُ أَحَداً، بَلْ أَعْطَى الاِبْنَ سُلْطَةَ الْقَضَاءِ كُلَّهَا،

ஸர்வ்வே பிதரம்’ யதா² ஸத்குர்வ்வந்தி ததா² புத்ரமபி ஸத்காரயிதும்’ பிதா ஸ்வயம்’ கஸ்யாபி விசாரமக்ரு’த்வா ஸர்வ்வவிசாராணாம்’ பா⁴ரம்’ புத்ரே ஸமர்பிதவாந்|

٢٣ 23 لِيُكْرِمَ الْجَمِيعُ الاِبْنَ كَمَا يُكْرِمُونَ الآبَ. وَمَنْ لَا يُكْرِمِ الاِبْنَ لَا يُكْرِمِ الآبَ الَّذِي أَرْسَلَهُ.

ய​: புத்ரம்’ ஸத் கரோதி ஸ தஸ்ய ப்ரேரகமபி ஸத் கரோதி|

٢٤ 24 الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ إِنَّ مَنْ يَسْمَعْ كَلامِي وَيُؤْمِنْ بِالَّذِي أَرْسَلَنِي تَكُنْ لَهُ الْحَيَاةُ الأَبَدِيَّةُ، وَلا يُحَاكَمْ فِي الْيَوْمِ الأَخِيرِ، لأَنَّهُ قَدِ انْتَقَلَ مِنَ الْمَوْتِ إِلَى الْحَيَاةِ. (aiōnios g166)

யுஷ்மாநாஹம்’ யதா²ர்த²தரம்’ வதா³மி யோ ஜநோ மம வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா மத்ப்ரேரகே விஸ்²வஸிதி ஸோநந்தாயு​: ப்ராப்நோதி கதா³பி த³ண்ட³பா³ஜநம்’ ந ப⁴வதி நித⁴நாது³த்தா²ய பரமாயு​: ப்ராப்நோதி| (aiōnios g166)

٢٥ 25 الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ السَّاعَةَ الَّتِي يَسْمَعُ فِيهَا الأَمْوَاتُ صَوْتَ ابْنِ اللهِ سَتَأْتِي بَلْ هِيَ الآنَ وَالَّذِينَ يَسْمَعُونَهُ يَحْيَوْنَ.

அஹம்’ யுஷ்மாநதியதா²ர்த²ம்’ வதா³மி யதா³ ம்ரு’தா ஈஸ்²வரபுத்ரஸ்ய நிநாத³ம்’ ஸ்²ரோஷ்யந்தி யே ச ஸ்²ரோஷ்யந்தி தே ஸஜீவா ப⁴விஷ்யந்தி ஸமய ஏதாத்³ரு’ஸ² ஆயாதி வரம் இதா³நீமப்யுபதிஷ்ட²தி|

٢٦ 26 لأَنَّهُ كَمَا أَنَّ لِلآبِ حَيَاةً فِي ذَاتِهِ، فَقَدْ أَعْطَى الاِبْنَ أَيْضاً أَنْ تَكُونَ لَهُ حَيَاةٌ فِي ذَاتِهِ،

பிதா யதா² ஸ்வயஞ்ஜீவீ ததா² புத்ராய ஸ்வயஞ்ஜீவித்வாதி⁴காரம்’ த³த்தவாந்|

٢٧ 27 وَأَعْطَاهُ سُلْطَةً أَنْ يَدِينَ، لأَنَّهُ ابْنُ الإِنْسَانِ.

ஸ மநுஷ்யபுத்ர​: ஏதஸ்மாத் காரணாத் பிதா த³ண்ட³கரணாதி⁴காரமபி தஸ்மிந் ஸமர்பிதவாந்|

٢٨ 28 لَا تَتَعَجَّبُوا مِنْ هَذَا: فَسَوْفَ تَأْتِي سَاعَةٌ يَسْمَعُ فِيهَا جَمِيعُ مَنْ فِي الْقُبُورِ صَوْتَهُ،

ஏதத³ர்தே² யூயம் ஆஸ்²சர்ய்யம்’ ந மந்யத்⁴வம்’ யதோ யஸ்மிந் ஸமயே தஸ்ய நிநாத³ம்’ ஸ்²ருத்வா ஸ்²மஸா²நஸ்தா²​: ஸர்வ்வே ப³ஹிராக³மிஷ்யந்தி ஸமய ஏதாத்³ரு’ஸ² உபஸ்தா²ஸ்யதி|

٢٩ 29 فَيَخْرُجُونَ مِنْهَا: فَالَّذِينَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ يَخْرُجُونَ فِي الْقِيَامَةِ الْمُؤَدِّيَةِ إِلَى الْحَيَاةِ، وَأَمَّا الَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ فَفِي الْقِيَامَةِ الْمُؤَدِّيَةِ إِلَى الدَّيْنُونَةِ.

தஸ்மாத்³ யே ஸத்கர்ம்மாணி க்ரு’தவந்தஸ்த உத்தா²ய ஆயு​: ப்ராப்ஸ்யந்தி யே ச குகர்மாணி க்ரு’தவந்தஸ்த உத்தா²ய த³ண்ட³ம்’ ப்ராப்ஸ்யந்தி|

٣٠ 30 وَأَنَا لَا يُمْكِنُ أَنْ أَفْعَلَ شَيْئاً مِنْ تِلْقَاءِ ذَاتِي، بَلْ أَحْكُمُ حَسْبَمَا أَسْمَعُ، وَحُكْمِي عَادِلٌ، لأَنِّي لَا أَسْعَى لِتَحْقِيقِ إِرَادَتِي بَلْ إِرَادَةِ الَّذِي أَرْسَلَنِي.

அஹம்’ ஸ்வயம்’ கிமபி கர்த்தும்’ ந ஸ²க்நோமி யதா² ஸு²ணோமி ததா² விசாரயாமி மம விசாரஞ்ச ந்யாய்ய​: யதோஹம்’ ஸ்வீயாபீ⁴ஷ்டம்’ நேஹித்வா மத்ப்ரேரயிது​: பிதுரிஷ்டம் ஈஹே|

٣١ 31 لَوْ كُنْتُ أَشْهَدُ لِنَفْسِي، لَكَانَتْ شَهَادَتِي غَيْرَ صَادِقَةٍ،

யதி³ ஸ்வஸ்மிந் ஸ்வயம்’ ஸாக்ஷ்யம்’ த³தா³மி தர்ஹி தத்ஸாக்ஷ்யம் ஆக்³ராஹ்யம்’ ப⁴வதி;

٣٢ 32 وَلكِنْ غَيْرِي يَشْهَدُ لِي، وَأَنَا أَعْلَمُ أَنَّ شَهَادَتَهُ لِي هِيَ حَقٌّ.

கிந்து மத³ர்தே²(அ)பரோ ஜந​: ஸாக்ஷ்யம்’ த³தா³தி மத³ர்தே² தஸ்ய யத் ஸாக்ஷ்யம்’ தத் ஸத்யம் ஏதத³ப்யஹம்’ ஜாநாமி|

٣٣ 33 وَقَدْ بَعَثْتُمْ رُسُلاً إِلَى يُوحَنَّا فَشَهِدَ لِلْحَقِّ.

யுஷ்மாபி⁴ ர்யோஹநம்’ ப்ரதி லோகேஷு ப்ரேரிதேஷு ஸ ஸத்யகதா²யாம்’ ஸாக்ஷ்யமத³தா³த்|

٣٤ 34 وَأَنَا أَقُولُ هَذَا لَا لأَنِّي أَعْتَمِدُ عَلَى شَهَادَةِ إِنْسَانٍ، بَلْ مِنْ أَجْلِ خَلاصِكُمْ،

மாநுஷாத³ஹம்’ ஸாக்ஷ்யம்’ நோபேக்ஷே ததா²பி யூயம்’ யதா² பரித்ரயத்⁴வே தத³ர்த²ம் இத³ம்’ வாக்யம்’ வதா³மி|

٣٥ 35 فَقَدْ كَانَ يُوحَنَّا مِصْبَاحاً مُتَوَهِّجاً مُضِيئاً، وَشِئْتُمْ أَنْ تَسْتَمْتِعُوا بِنُورِهِ فَتْرَةً مِنَ الزَّمَنِ.

யோஹந் தே³தீ³ப்யமாநோ தீ³ப இவ தேஜஸ்வீ ஸ்தி²தவாந் யூயம் அல்பகாலம்’ தஸ்ய தீ³ப்த்யாநந்தி³தும்’ ஸமமந்யத்⁴வம்’|

٣٦ 36 وَلكِنَّ لِي شَهَادَةً أَعْظَمَ مِنْ شَهَادَةِ يُوحَنَّا، وَهِيَ شَهَادَةُ الأَعْمَالِ الَّتِي كَلَّفَنِي الآبُ أَنْ أُنْجِزَهَا وَالَّتِي أَعْمَلُهَا، فَهِيَ تَشْهَدُ لِي مُبَيِّنَةً أَنَّ الآبَ أَرْسَلَنِي،

கிந்து தத்ப்ரமாணாத³பி மம கு³ருதரம்’ ப்ரமாணம்’ வித்³யதே பிதா மாம்’ ப்ரேஷ்ய யத்³யத் கர்ம்ம ஸமாபயிதும்’ ஸ²க்த்திமத³தா³த் மயா க்ரு’தம்’ தத்தத் கர்ம்ம மத³ர்தே² ப்ரமாணம்’ த³தா³தி|

٣٧ 37 وَالآبُ الَّذِي أَرْسَلَنِي هُوَ نَفْسُهُ أَيْضاً يَشْهَدُ لِي. وَأَنْتُمْ لَمْ تَسْمَعُوا صَوْتَهُ قَطُّ، وَلا رَأَيْتُمْ هَيْئَتَهُ،

ய​: பிதா மாம்’ ப்ரேரிதவாந் மோபி மத³ர்தே² ப்ரமாணம்’ த³தா³தி| தஸ்ய வாக்யம்’ யுஷ்மாபி⁴​: கதா³பி ந ஸ்²ருதம்’ தஸ்ய ரூபஞ்ச ந த்³ரு’ஷ்டம்’

٣٨ 38 وَلا ثَبَتَتْ كَلِمَتُهُ فِي قُلُوبِكُمْ، بِدَلِيلِ أَنَّكُمْ لَا تُصَدِّقُونَ الَّذِي أَرْسَلَهُ.

தஸ்ய வாக்யஞ்ச யுஷ்மாகம் அந்த​: கதா³பி ஸ்தா²நம்’ நாப்நோதி யத​: ஸ யம்’ ப்ரேஷிதவாந் யூயம்’ தஸ்மிந் ந விஸ்²வஸித²|

٣٩ 39 أَنْتُمْ تَدْرُسُونَ الْكُتُبَ لأَنَّكُمْ تَعْتَقِدُونَ أَنَّهَا سَتَهْدِيكُمْ إِلَى الْحَيَاةِ الأَبَدِيَّةِ. هذِهِ الْكُتُبُ تَشْهَدُ لِي، (aiōnios g166)

த⁴ர்ம்மபுஸ்தகாநி யூயம் ஆலோசயத்⁴வம்’ தை ர்வாக்யைரநந்தாயு​: ப்ராப்ஸ்யாம இதி யூயம்’ பு³த்⁴யத்⁴வே தத்³த⁴ர்ம்மபுஸ்தகாநி மத³ர்தே² ப்ரமாணம்’ த³த³தி| (aiōnios g166)

٤٠ 40 وَلكِنَّكُمْ تَرْفُضُونَ أَنْ تَأْتُوا إِلَيَّ لِتَكُونَ لَكُمُ الْحَيَاةُ.

ததா²பி யூயம்’ பரமாயு​: ப்ராப்தயே மம ஸம்’நிதி⁴ம் ந ஜிக³மிஷத²|

٤١ 41 لَسْتُ أَقْبَلُ مَجْداً مِنْ عِنْدِ النَّاسِ.

அஹம்’ மாநுஷேப்⁴ய​: ஸத்காரம்’ ந க்³ரு’ஹ்லாமி|

٤٢ 42 وَلكِنِّي أَعْرِفُكُمْ، وَأَعْرِفُ أَنَّ مَحَبَّةَ اللهِ لَيْسَتْ فِي نُفُوسِكُمْ.

அஹம்’ யுஷ்மாந் ஜாநாமி; யுஷ்மாகமந்தர ஈஸ்²வரப்ரேம நாஸ்தி|

٤٣ 43 فَقَدْ جِئْتُ بِاسْمِ أَبِي وَلَمْ تَقْبَلُونِي، وَلكِنَّكُمْ تُرَحِّبُونَ بِمَنْ يَجِيءُ بِاسْمِ نَفْسِهِ.

அஹம்’ நிஜபிது ர்நாம்நாக³தோஸ்மி ததா²பி மாம்’ ந க்³ரு’ஹ்லீத² கிந்து கஸ்²சித்³ யதி³ ஸ்வநாம்நா ஸமாக³மிஷ்யதி தர்ஹி தம்’ க்³ரஹீஷ்யத²|

٤٤ 44 مِنْ أَيْنَ لَكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِي وَأَنْتُمْ تَقْبَلُونَ الْمَجْدَ بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ، دُونَ أَنْ تَسْعَوْا فِي طَلَبِ الْمَجْدِ الَّذِي لَا يَمْنَحُهُ إِلّا اللهُ!

யூயம் ஈஸ்²வராத் ஸத்காரம்’ ந சிஷ்டத்வா கேவலம்’ பரஸ்பரம்’ ஸத்காரம் சேத்³ ஆத³த்⁴வ்வே தர்ஹி கத²ம்’ விஸ்²வஸிதும்’ ஸ²க்நுத²?

٤٥ 45 لَا تَظُنُّوا أَنِّي أَشْكُوكُمْ إِلَى الآبِ، فَإِنَّ هُنَالِكَ مَنْ يَشْكُوكُمْ، وَهُوَ مُوسَى الَّذِي عَلَّقْتُمْ عَلَيْهِ رَجَاءَكُمْ.

புது​: ஸமீபே(அ)ஹம்’ யுஷ்மாந் அபவதி³ஷ்யாமீதி மா சிந்தயத யஸ்மிந், யஸ்மிந் யுஷ்மாகம்’ விஸ்²வஸ​: ஸஏவ மூஸா யுஷ்மாந் அபவத³தி|

٤٦ 46 فَلَوْ كُنْتُمْ صَدَّقْتُمْ مُوسَى، لَكُنْتُمْ صَدَّقْتُمُونِي، لأَنَّهُ هُوَ كَتَبَ عَنِّي.

யதி³ யூயம்’ தஸ்மிந் வ்யஸ்²வஸிஷ்யத தர்ஹி மய்யபி வ்யஸ்²வஸிஷ்யத, யத் ஸ மயி லிகி²தவாந்|

٤٧ 47 وَإذَا كُنْتُمْ لَا تُصَدِّقُونَ مَا كَتَبَهُ مُوسَى، فَكَيْفَ تُصَدِّقُونَ كَلامِي؟»

ததோ யதி³ தேந லிகி²தவாநி ந ப்ரதித² தர்ஹி மம வாக்யாநி கத²ம்’ ப்ரத்யேஷ்யத²?