< يوحنَّا 4 >
وَلَمَّا عَرَفَ الرَّبُّ أَنَّ الْفَرِّيسِيِّينَ سَمِعُوا أَنَّهُ يَتَّخِذُ تَلامِيذَ وَيُعَمِّدُ أَكْثَرَ مِنْ يُوحَنَّا، | ١ 1 |
යීශුඃ ස්වයං නාමජ්ජයත් කේවලං තස්ය ශිෂ්යා අමජ්ජයත් කින්තු යෝහනෝ(අ)ධිකශිෂ්යාන් ස කරෝති මජ්ජයති ච,
مَعَ أَنَّ يَسُوعَ نَفْسَهُ لَمْ يَكُنْ يُعَمِّدُ بَلْ تَلامِيذُهُ، | ٢ 2 |
ඵිරූශින ඉමාං වාර්ත්තාමශෘණ්වන් ඉති ප්රභුරවගත්ය
تَرَكَ مِنْطَقَةَ الْيَهُودِيَّةِ وَرَجَعَ إِلَى مِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ. | ٣ 3 |
යිහූදීයදේශං විහාය පුන ර්ගාලීලම් ආගත්|
وَكَانَ لابُدَّ لَهُ أَنْ يَمُرَّ بِمِنْطَقَةِ السَّامِرَةِ، | ٤ 4 |
තතඃ ශෝමිරෝණප්රදේශස්ය මද්යේන තේන ගන්තව්යේ සති
فَوَصَلَ إِلَى بَلْدَةٍ فِيهَا، تُدْعَى سُوخَارَ، قَرِيبَةٍ مِنَ الأَرْضِ الَّتِي وَهَبَهَا يَعْقُوبُ لابْنِهِ يُوسُفَ، | ٥ 5 |
යාකූබ් නිජපුත්රාය යූෂඵේ යාං භූමිම් අදදාත් තත්සමීපස්ථායි ශෝමිරෝණප්රදේශස්ය සුඛාර් නාම්නා විඛ්යාතස්ය නගරස්ය සන්නිධාවුපාස්ථාත්|
حَيْثُ بِئْرُ يَعْقُوبَ. وَلَمَّا كَانَ يَسُوعُ قَدْ تَعِبَ مِنَ السَّفَرِ، جَلَسَ عَلَى حَافَةِ الْبِئْرِ، وَكَانَتِ السَّاعَةُ حَوَالَيْ السَّادِسَةِ. | ٦ 6 |
තත්ර යාකූබඃ ප්රහිරාසීත්; තදා ද්විතීයයාමවේලායාං ජාතායාං ස මාර්ගේ ශ්රමාපන්නස්තස්ය ප්රහේඃ පාර්ශ්වේ උපාවිශත්|
وَجَاءَتِ امْرَأَةٌ سَامِرِيَّةٌ إِلَى الْبِئْرِ لِتَأْخُذَ مَاءً، فَقَالَ لَهَا يَسُوعُ: «اسْقِينِي!» | ٧ 7 |
ඒතර්හි කාචිත් ශෝමිරෝණීයා යෝෂිත් තෝයෝත්තෝලනාර්ථම් තත්රාගමත්
فَإِنَّ تَلامِيذَهُ كَانُوا قَدْ ذَهَبُوا إِلَى الْبَلْدَةِ لِيَشْتَرُوا طَعَاماً. | ٨ 8 |
තදා ශිෂ්යාඃ ඛාද්යද්රව්යාණි ක්රේතුං නගරම් අගච්ඡන්|
فَقَالَتْ لَهُ الْمَرْأَةُ السَّامِرِيَّةُ: «أَنْتَ يَهُودِيٌّ وَأَنَا سَامِرِيَّةٌ، فَكَيْفَ تَطْلُبُ مِنِّي أَنْ أَسْقِيَكَ؟» فَإِنَّ الْيَهُودَ لَمْ يَكُونُوا يَتَعَامَلُونَ مَعَ أَهْلِ السَّامِرَةِ. | ٩ 9 |
යීශුඃ ශෝමිරෝණීයාං තාං යෝෂිතම් ව්යාහාර්ෂීත් මහ්යං කිඤ්චිත් පානීයං පාතුං දේහි| කින්තු ශෝමිරෝණීයෛඃ සාකං යිහූදීයලෝකා න ව්යවාහරන් තස්මාද්ධේතෝඃ සාකථයත් ශෝමිරෝණීයා යෝෂිතදහං ත්වං යිහූදීයෝසි කථං මත්තඃ පානීයං පාතුම් ඉච්ඡසි?
فَأَجَابَهَا يَسُوعُ: «لَوْ كُنْتِ تَعْرِفِينَ عَطِيَّةَ اللهِ، وَمَنْ هُوَ الَّذِي يَقُولُ لَكِ: اسْقِينِي، لَطَلَبْتِ أَنْتِ مِنْهُ فَأَعْطَاكِ مَاءً حَيًّا!» | ١٠ 10 |
තතෝ යීශුරවදද් ඊශ්වරස්ය යද්දානං තත්කීදෘක් පානීයං පාතුං මහ්යං දේහි ය ඉත්ථං ත්වාං යාචතේ ස වා ක ඉති චේදඥාස්යථාස්තර්හි තමයාචිෂ්යථාඃ ස ච තුභ්යමමෘතං තෝයමදාස්යත්|
فَقَالَتِ الْمَرْأَةُ: «وَلكِنْ يَا سَيِّدُ، لَيْسَ مَعَكَ دَلْوٌ، وَالْبِئْرُ عَمِيقَةٌ. فَمِنْ أَيْنَ لَكَ الْمَاءُ الْحَيُّ؟ | ١١ 11 |
තදා සා සීමන්තිනී භාෂිතවති, හේ මහේච්ඡ ප්රහිර්ගම්භීරෝ භවතෝ නීරෝත්තෝලනපාත්රං නාස්තී ච තස්මාත් තදමෘතං කීලාලං කුතඃ ප්රාප්ස්යසි?
هَلْ أَنْتَ أَعْظَمُ مِنْ أَبِينَا يَعْقُوبَ الَّذِي أَوْرَثَنَا هذِهِ الْبِئْرَ، وَقَدْ شَرِبَ مِنْهَا هُوَ وَبَنُوهُ وَمَوَاشِيهِ؟» | ١٢ 12 |
යෝස්මභ්යම් ඉමමන්ධූං දදෞ, යස්ය ච පරිජනා ගෝමේෂාදයශ්ච සර්ව්වේ(අ)ස්ය ප්රහේඃ පානීයං පපුරේතාදෘශෝ යෝස්මාකං පූර්ව්වපුරුෂෝ යාකූබ් තස්මාදපි භවාන් මහාන් කිං?
فَقَالَ لَهَا يَسُوعُ: «كُلُّ مَنْ يَشْرَبُ مِنْ هَذَا الْمَاءِ يَعُودُ فَيَعْطَشُ. | ١٣ 13 |
තතෝ යීශුරකථයද් ඉදං පානීයං සඃ පිවති ස පුනස්තෘෂාර්ත්තෝ භවිෂ්යති,
وَلكِنَّ الَّذِي يَشْرَبُ مِنَ الْمَاءِ الَّذِي أُعْطِيهِ أَنَا، لَنْ يَعْطَشَ بَعْدَ ذَلِكَ أَبَداً، بَلْ إِنَّ مَا أُعْطِيهِ مِنْ مَاءٍ يُصْبِحُ فِي دَاخِلِهِ نَبْعاً يَفِيضُ فَيُعْطِي حَيَاةً أَبَدِيَّةً». (aiōn , aiōnios ) | ١٤ 14 |
කින්තු මයා දත්තං පානීයං යඃ පිවති ස පුනඃ කදාපි තෘෂාර්ත්තෝ න භවිෂ්යති| මයා දත්තම් ඉදං තෝයං තස්යාන්තඃ ප්රස්රවණරූපං භූත්වා අනන්තායුර්යාවත් ස්රෝෂ්යති| (aiōn , aiōnios )
فَقَالَتْ لَهُ الْمَرْأَةُ: «يَا سَيِّدُ، أَعْطِنِي هَذَا الْمَاءَ فَلا أَعْطَشَ وَلا أَعُودَ إِلَى هُنَا لِآخُذَ مَاءً». | ١٥ 15 |
තදා සා වනිතාකථයත් හේ මහේච්ඡ තර්හි මම පුනඃ පීපාසා යථා න ජායතේ තෝයෝත්තෝලනාය යථාත්රාගමනං න භවති ච තදර්ථං මහ්යං තත්තෝයං දේහී|
فَقَالَ لَهَا: «اذْهَبِي وَادْعِي زَوْجَكِ، وَارْجِعِي إِلَى هُنَا». | ١٦ 16 |
තතෝ යීශූරවදද්යාහි තව පතිමාහූය ස්ථානේ(අ)ත්රාගච්ඡ|
فَأَجَابَتْ: «لَيْسَ لِي زَوْجٌ!» فَقَالَ: «صَدَقْتِ إِذْ قُلْتِ: لَيْسَ لِي زَوْجٌ | ١٧ 17 |
සා වාමාවදත් මම පතිර්නාස්ති| යීශුරවදත් මම පතිර්නාස්තීති වාක්යං භද්රමවෝචඃ|
فَقَدْ كَانَ لَكِ خَمْسَةُ أَزْوَاجٍ، وَالَّذِي تَعِيشِينَ مَعَهُ الآنَ لَيْسَ زَوْجَكِ. هذا قُلْتِهِ بِالصِّدْقِ!» | ١٨ 18 |
යතස්තව පඤ්ච පතයෝභවන් අධුනා තු ත්වයා සාර්ද්ධං යස්තිෂ්ඨති ස තව භර්ත්තා න වාක්යමිදං සත්යමවාදිඃ|
فَقَالَتْ لَهُ الْمَرْأَةُ: «يَا سَيِّدُ، أَرَى أَنَّكَ نَبِيٌّ. | ١٩ 19 |
තදා සා මහිලා ගදිතවති හේ මහේච්ඡ භවාන් ඒකෝ භවිෂ්යද්වාදීති බුද්ධං මයා|
آبَاؤُنَا عَبَدُوا اللهَ فِي هَذَا الْجَبَلِ، وَأَنْتُمُ الْيَهُودَ تُصِرُّونَ عَلَى أَنَّ أُورُشَلِيمَ يَجِبُ أَنْ تَكُونَ الْمَرْكَزَ الْوَحِيدَ لِلْعِبَادَةِ». | ٢٠ 20 |
අස්මාකං පිතෘලෝකා ඒතස්මින් ශිලෝච්චයේ(අ)භජන්ත, කින්තු භවද්භිරුච්යතේ යිරූශාලම් නගරේ භජනයෝග්යං ස්ථානමාස්තේ|
فَأَجَابَهَا يَسُوعُ: «صَدِّقِينِي يَا امْرَأَةُ، سَتَأْتِي السَّاعَةُ الَّتِي فِيهَا تَعْبُدُونَ الآبَ لَا فِي هَذَا الْجَبَلِ وَلا فِي أُورُشَلِيمَ. | ٢١ 21 |
යීශුරවෝචත් හේ යෝෂිත් මම වාක්යේ විශ්වසිහි යදා යූයං කේවලශෛලේ(අ)ස්මින් වා යිරූශාලම් නගරේ පිතුර්භජනං න කරිෂ්යධ්වේ කාල ඒතාදෘශ ආයාති|
أَنْتُمْ تَعْبُدُونَ مَا تَجْهَلُونَ، وَنَحْنُ نَعْبُدُ مَا نَعْلَمُ، لأَنَّ الْخَلاصَ هُوَ مِنْ عِنْدِ الْيَهُودِ. | ٢٢ 22 |
යූයං යං භජධ්වේ තං න ජානීථ, කින්තු වයං යං භජාමහේ තං ජානීමහේ, යතෝ යිහූදීයලෝකානාං මධ්යාත් පරිත්රාණං ජායතේ|
فَسَتَأْتِي سَاعَةٌ، بَلْ هِيَ الآنَ، حِينَ يَعْبُدُ الْعَابِدُونَ الصَّادِقُونَ الآبَ بِالرُّوحِ وَبِالْحَقِّ. لأَنَّ الآبَ يَبْتَغِي مِثْلَ هؤُلاءِ الْعَابِدِينَ. | ٢٣ 23 |
කින්තු යදා සත්යභක්තා ආත්මනා සත්යරූපේණ ච පිතුර්භජනං කරිෂ්යන්තේ සමය ඒතාදෘශ ආයාති, වරම් ඉදානීමපි විද්යතේ; යත ඒතාදෘශෝ භත්කාන් පිතා චේෂ්ටතේ|
اللهُ رُوحٌ، فَلِذلِكَ لابُدَّ لِعَابِدِيهِ مِنْ أَنْ يَعْبُدُوهُ بِالرُّوحِ وَبِالْحَقِّ». | ٢٤ 24 |
ඊශ්වර ආත්මා; තතස්තස්ය යේ භක්තාස්තෛඃ ස ආත්මනා සත්යරූපේණ ච භජනීයඃ|
فَقَالَتْ لَهُ الْمَرْأَةُ: «إِنِّي أَعْلَمُ أَنَّ الْمَسِيَّا، الَّذِي يُدْعَى الْمَسِيحَ، سَيَأْتِي، وَمَتَى جَاءَ فَهُوَ يُعْلِنُ لَنَا كُلَّ شَيْءٍ». | ٢٥ 25 |
තදා සා මහිලාවාදීත් ඛ්රීෂ්ටනාම්නා විඛ්යාතෝ(අ)භිෂික්තඃ පුරුෂ ආගමිෂ්යතීති ජානාමි ස ච සර්ව්වාඃ කථා අස්මාන් ඥාපයිෂ්යති|
فَأَجَابَهَا: «إِنِّي أَنَا هُوَ الَّذِي يُكَلِّمُكِ!» | ٢٦ 26 |
තතෝ යීශුරවදත් ත්වයා සාර්ද්ධං කථනං කරෝමි යෝ(අ)හම් අහමේව ස පුරුෂඃ|
وَعِنْدَ ذلِكَ وَصَلَ التَّلامِيذُ، وَدُهِشُوا لَمَّا رَأَوْهُ يُحَادِثُ امْرَأَةً. وَمَعَ ذلِكَ لَمْ يَقُلْ لَهُ أَحَدٌ مِنْهُمْ: «مَاذَا تُرِيدُ مِنْهَا؟» أَوْ «لِمَاذَا تُحَادِثُهَا؟» | ٢٧ 27 |
ඒතස්මින් සමයේ ශිෂ්යා ආගත්ය තථා ස්ත්රියා සාර්ද්ධං තස්ය කථෝපකථනේ මහාශ්චර්ය්යම් අමන්යන්ත තථාපි භවාන් කිමිච්ඡති? යද්වා කිමර්ථම් ඒතයා සාර්ද්ධං කථාං කථයති? ඉති කෝපි නාපෘච්ඡත්|
فَتَرَكَتِ الْمَرْأَةُ جَرَّتَهَا وَعَادَتْ إِلَى الْبَلْدَةِ، وَأَخَذَتْ تَقُولُ لِلنَّاسِ: | ٢٨ 28 |
තතඃ පරං සා නාරී කලශං ස්ථාපයිත්වා නගරමධ්යං ගත්වා ලෝකේභ්යෝකථායද්
«تَعَالَوْا انْظُرُوا إِنْسَاناً كَشَفَ لِي كُلَّ مَا فَعَلْتُ! فَلَعَلَّهُ هُوَ الْمَسِيحُ؟» | ٢٩ 29 |
අහං යද්යත් කර්ම්මාකරවං තත්සර්ව්වං මහ්යමකථයද් ඒතාදෘශං මානවමේකම් ආගත්ය පශ්යත රු කිම් අභිෂික්තෝ න භවති?
فَخَرَجَ أَهْلُ سُوخَارَ وَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ. | ٣٠ 30 |
තතස්තේ නගරාද් බහිරාගත්ය තාතස්ය සමීපම් ආයන්|
وَفِي أَثْنَاءِ ذلِكَ كَانَ التَّلامِيذُ يَقُولُونَ لَهُ بِإِلْحَاحٍ: «يَا مُعَلِّمُ، كُلْ» | ٣١ 31 |
ඒතර්හි ශිෂ්යාඃ සාධයිත්වා තං ව්යාහාර්ෂුඃ හේ ගුරෝ භවාන් කිඤ්චිද් භූක්තාං|
فَأَجَابَهُمْ: «عِنْدِي طَعَامٌ آكُلُهُ لَا تَعْرِفُونَهُ أَنْتُمْ». | ٣٢ 32 |
තතඃ සෝවදද් යුෂ්මාභිර්යන්න ඥායතේ තාදෘශං භක්ෂ්යං මමාස්තේ|
فَأَخَذَ التَّلامِيذُ يَتَسَاءَلُونَ: «هَلْ جَاءَهُ أَحَدٌ بِمَا يَأْكُلُهُ؟» | ٣٣ 33 |
තදා ශිෂ්යාඃ පරස්පරං ප්රෂ්ටුම් ආරම්භන්ත, කිමස්මෛ කෝපි කිමපි භක්ෂ්යමානීය දත්තවාන්?
فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «طَعَامِي هُوَ أَنْ أَعْمَلَ مَشِيئَةَ الَّذِي أَرْسَلَنِي وَأَنْ أُنْجِزَ عَمَلَهُ. | ٣٤ 34 |
යීශුරවෝචත් මත්ප්රේරකස්යාභිමතානුරූපකරණං තස්යෛව කර්ම්මසිද්ධිකාරණඤ්ච මම භක්ෂ්යං|
أَمَا تَقُولُونَ: بَعْدَ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ يَأْتِي الْحَصَادُ! وَلكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: انْظُرُوا مَلِيًّا إِلَى الْحُقُولِ، فَهِيَ قَدْ نَضَجَتْ وَحَانَ حَصَادُهَا. | ٣٥ 35 |
මාසචතුෂ්ටයේ ජාතේ ශස්යකර්ත්තනසමයෝ භවිෂ්යතීති වාක්යං යුෂ්මාභිඃ කිං නෝද්යතේ? කින්ත්වහං වදාමි, ශිර උත්තෝල්ය ක්ෂේත්රාණි ප්රති නිරීක්ෂ්ය පශ්යත, ඉදානීං කර්ත්තනයෝග්යානි ශුක්ලවර්ණාන්යභවන්|
وَالْحَاصِدُ يَأْخُذُ أُجْرَتَهُ، وَيَجْمَعُ الثَّمَرَ لِلْحَيَاةِ الأَبَدِيَّةِ، فَيَفْرَحُ الزَّارِعُ وَالْحَاصِدُ مَعاً، (aiōnios ) | ٣٦ 36 |
යශ්ඡිනත්ති ස වේතනං ලභතේ අනන්තායුඃස්වරූපං ශස්යං ස ගෘහ්ලාති ච, තේනෛව වප්තා ඡේත්තා ච යුගපද් ආනන්දතඃ| (aiōnios )
حَتَّى يَصْدُقَ الْقَوْلُ: وَاحِدٌ يَزْرَعُ، وَآخَرُ يَحْصُدُ. | ٣٧ 37 |
ඉත්ථං සති වපත්යේකශ්ඡිනත්යන්ය ඉති වචනං සිද්ධ්යති|
إِنِّي أَرْسَلْتُكُمْ لِتَحْصُدُوا مَا لَمْ تَتْعَبُوا فِيهِ، فَغَيْرُكُمْ تَعِبُوا، وَأَنْتُمْ تَجْنُونَ ثَمَرَ أَتْعَابِهِمْ». | ٣٨ 38 |
යත්ර යූයං න පර්ය්යශ්රාම්යත තාදෘශං ශස්යං ඡේත්තුං යුෂ්මාන් ප්රෛරයම් අන්යේ ජනාඃපර්ය්යශ්රාම්යන් යූයං තේෂාං ශ්රගස්ය ඵලම් අලභධ්වම්|
فَآمَنَ بِهِ كَثِيرُونَ مِنَ السَّامِرِيِّينَ أَهْلِ تِلْكَ الْبَلْدَةِ بِسَبَبِ كَلامِ الْمَرْأَةِ الَّتِي كَانَتْ تَشْهَدُ قَائِلَةً: «كَشَفَ لِي كُلَّ مَا فَعَلْتُ». | ٣٩ 39 |
යස්මින් කාලේ යද්යත් කර්ම්මාකාර්ෂං තත්සර්ව්වං ස මහ්යම් අකථයත් තස්යා වනිතායා ඉදං සාක්ෂ්යවාක්යං ශ්රුත්වා තන්නගරනිවාසිනෝ බහවඃ ශෝමිරෝණීයලෝකා ව්යශ්වසන්|
وَعِنْدَمَا قَابَلُوهُ عِنْدَ الْبِئْرِ دَعَوْهُ أَنْ يُقِيمَ عِنْدَهُمْ، فَأَقَامَ هُنَالِكَ يَوْمَيْنِ، | ٤٠ 40 |
තථා ච තස්යාන්තිකේ සමුපස්ථාය ස්වේෂාං සන්නිධෞ කතිචිද් දිනානි ස්ථාතුං තස්මින් විනයම් අකුර්ව්වාන තස්මාත් ස දිනද්වයං තත්ස්ථානේ න්යවෂ්ටත්
وَتَكَاثَرَ جِدّاً عَدَدُ الَّذِينَ آمَنُوا بِهِ بِسَبَبِ كَلامِهِ، | ٤١ 41 |
තතස්තස්යෝපදේශේන බහවෝ(අ)පරේ විශ්වස්ය
وَقَالُوا لِلْمَرْأَةِ: «إِنَّنَا لَا نُؤْمِنُ بَعْدَ الآنَ بِسَبَبِ كَلامِكِ، بَلْ نُؤْمِنُ لأَنَّنَا سَمِعْنَاهُ بِأَنْفُسِنَا، وَعَرَفْنَا أَنَّهُ مُخَلِّصُ الْعَالَمِ حَقّاً!» | ٤٢ 42 |
තාං යෝෂාමවදන් කේවලං තව වාක්යේන ප්රතීම ඉති න, කින්තු ස ජගතෝ(අ)භිෂික්තස්ත්රාතේති තස්ය කථාං ශ්රුත්වා වයං ස්වයමේවාඥාසමහි|
وَبَعْدَ قَضَاءِ الْيَوْمَيْنِ فِي سُوخَارَ، غَادَرَهَا يَسُوعُ وَسَافَرَ إِلَى مِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ، | ٤٣ 43 |
ස්වදේශේ භවිෂ්යද්වක්තුඃ සත්කාරෝ නාස්තීති යද්යපි යීශුඃ ප්රමාණං දත්වාකථයත්
وَهُوَ نَفْسُهُ كَانَ قَدْ شَهِدَ قَائِلاً: «لا كَرَامَةَ لِنَبِيٍّ فِي وَطَنِهِ!» | ٤٤ 44 |
තථාපි දිවසද්වයාත් පරං ස තස්මාත් ස්ථානාද් ගාලීලං ගතවාන්|
فَلَمَّا وَصَلَ إِلَى الْجَلِيلِ رَحَّبَ بِهِ أَهْلُهَا، وَكَانُوا قَد رَأَوْا كُلَّ مَا فَعَلَهُ فِي أُورُشَلِيمَ فِي أَثْنَاءِ عِيدِ الْفِصْحِ، إِذْ ذَهَبُوا هُمْ أَيْضاً إِلَى الْعِيدِ. | ٤٥ 45 |
අනන්තරං යේ ගාලීලී ලියලෝකා උත්සවේ ගතා උත්සවසමයේ යිරූශලම් නගරේ තස්ය සර්ව්වාඃ ක්රියා අපශ්යන් තේ ගාලීලම් ආගතං තම් ආගෘහ්ලන්|
وَوَصَلَ يَسُوعُ إِلَى قَانَا بِالْجَلِيلِ، حَيْثُ كَانَ قَدْ حَوَّلَ الْمَاءَ إِلَى خَمْرٍ. وَكَانَ فِي كَفْرَنَاحُومَ رَجُلٌ مِنْ حَاشِيَةِ الْمَلِكِ، لَهُ ابْنٌ مَرِيضٌ. | ٤٦ 46 |
තතඃ පරම් යීශු ර්යස්මින් කාන්නානගරේ ජලං ද්රාක්ෂාරසම් ආකරෝත් තත් ස්ථානං පුනරගාත්| තස්මින්නේව සමයේ කස්යචිද් රාජසභාස්තාරස්ය පුත්රඃ කඵර්නාහූමපුරී රෝගග්රස්ත ආසීත්|
فَلَمَّا سَمِعَ أَنَّ يَسُوعَ تَرَكَ الْيَهُودِيَّةَ وَجَاءَ إِلَى الْجَلِيلِ، ذَهَبَ إِلَيْهِ وَطَلَبَ مِنْهُ أَنْ يَنْزِلَ مَعَهُ إِلَى كَفْرَنَاحُومَ لِيَشْفِيَ ابْنَهُ الْمُشْرِفَ عَلَى الْمَوْتِ. | ٤٧ 47 |
ස යේහූදීයදේශාද් යීශෝ ර්ගාලීලාගමනවාර්ත්තාං නිශම්ය තස්ය සමීපං ගත්වා ප්රාර්ථ්ය ව්යාහෘතවාන් මම පුත්රස්ය ප්රායේණ කාල ආසන්නඃ භවාන් ආගත්ය තං ස්වස්ථං කරෝතු|
فَقَالَ يَسُوعُ: «لا تُؤْمِنُونَ إِلّا إِذَا رَأَيْتُمُ الآيَاتِ وَالْعَجَائِبَ!» | ٤٨ 48 |
තදා යීශුරකථයද් ආශ්චර්ය්යං කර්ම්ම චිත්රං චිහ්නං ච න දෘෂ්ටා යූයං න ප්රත්යේෂ්යථ|
فَتَوَسَّلَ إِلَيْهِ الرَّجُلُ وَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، انْزِلْ مَعِي قَبْلَ أَنْ يَمُوتَ ابْنِي!» | ٤٩ 49 |
තතඃ ස සභාසදවදත් හේ මහේච්ඡ මම පුත්රේ න මෘතේ භවානාගච්ඡතු|
أَجَابَهُ يَسُوعُ: «اذْهَبْ! إِنَّ ابْنَكَ حَيٌّ!» فَآمَنَ الرَّجُلُ بِكَلِمَةِ يَسُوعَ الَّتِي قَالَهَا لَهُ، وَانْصَرَفَ. | ٥٠ 50 |
යීශුස්තමවදද් ගච්ඡ තව පුත්රෝ(අ)ජීවීත් තදා යීශුනෝක්තවාක්යේ ස විශ්වස්ය ගතවාන්|
وَبَيْنَمَا كَانَ نَازِلاً فِي الطَّرِيقِ لاقَاهُ بَعْضُ عَبِيدِهِ وَبَشَّرُوهُ بِأَنَّ ابْنَهُ حَيٌّ، | ٥١ 51 |
ගමනකාලේ මාර්ගමධ්යේ දාසාස්තං සාක්ෂාත්ප්රාප්යාවදන් භවතඃ පුත්රෝ(අ)ජීවීත්|
فَسَأَلَهُمْ فِي أَيَّةِ سَاعَةٍ تَعَافَى، أَجَابُوهُ: «فِي السَّاعَةِ السَّابِعَةِ مَسَاءَ الْبَارِحَةِ، وَلَّتْ عَنْهُ الْحُمَّى». | ٥٢ 52 |
තතඃ කං කාලමාරභ්ය රෝගප්රතීකාරාරම්භෝ ජාතා ඉති පෘෂ්ටේ තෛරුක්තං හ්යඃ සාර්ද්ධදණ්ඩද්වයාධිකද්විතීයයාමේ තස්ය ජ්වරත්යාගෝ(අ)භවත්|
فَعَلِمَ الأَبُ أَنَّهَا السَّاعَةُ الَّتِي قَالَ لَهُ يَسُوعُ فِيهَا: «إِنَّ ابْنَكَ حَيٌّ». فَآمَنَ هُوَ وَأَهْلُ بَيْتِهِ جَمِيعاً. | ٥٣ 53 |
තදා යීශුස්තස්මින් ක්ෂණේ ප්රෝක්තවාන් තව පුත්රෝ(අ)ජීවීත් පිතා තද්බුද්ධ්වා සපරිවාරෝ ව්යශ්වසීත්|
هذِهِ الْمُعْجِزَةُ هِيَ الآيَةُ الثَّانِيَةُ الَّتِي أَجْرَاهَا يَسُوعُ بَعْدَ خُرُوجِهِ مِنَ الْيَهُودِيَّةِ إِلَى الْجَلِيلِ. | ٥٤ 54 |
යිහූදීයදේශාද් ආගත්ය ගාලීලි යීශුරේතද් ද්විතීයම් ආශ්චර්ය්යකර්ම්මාකරෝත්|