< يوحنَّا 4 >
| وَلَمَّا عَرَفَ الرَّبُّ أَنَّ الْفَرِّيسِيِّينَ سَمِعُوا أَنَّهُ يَتَّخِذُ تَلامِيذَ وَيُعَمِّدُ أَكْثَرَ مِنْ يُوحَنَّا، | ١ 1 |
ଜିସୁ ଜେ ଜହନ୍ତାଂ ଆଦିକ୍ ଚେଲା କିନାନା ଆରି ବାପ୍ତିସିମ୍ ହିନାନା ଇଞ୍ଜି ପାରୁସିର୍ ୱେଚାର୍ ।
| مَعَ أَنَّ يَسُوعَ نَفْسَهُ لَمْ يَكُنْ يُعَمِّدُ بَلْ تَلامِيذُهُ، | ٢ 2 |
ହାତ୍ପା ଜିସୁ ନିଜେ ବାପ୍ତିସିମ୍ ହିୱାଦାଂ ମାଚାନ୍, ତା ଚେଲାର୍ ହିିଜ଼ି ମାଚାର୍ ।
| تَرَكَ مِنْطَقَةَ الْيَهُودِيَّةِ وَرَجَعَ إِلَى مِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ. | ٣ 3 |
ଇଦାଂ ପାରୁସିର୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାର୍ ଇଞ୍ଜି ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ଜିସୁ ୱେଚାନ୍ । ହେଏଚେକାଡ଼ଦ ହେୱାନ୍ ଜିହୁଦା ଦେସ୍ ପିସ୍ତି ଆରେ ରଗ ଗାଲିଲିତ ହାଚାନ୍ ।
| وَكَانَ لابُدَّ لَهُ أَنْ يَمُرَّ بِمِنْطَقَةِ السَّامِرَةِ، | ٤ 4 |
ହେୱାନ୍ ସମିରଣ୍ନି ହାଜ଼ି ହିିଜ଼ି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାତ୍ ।
| فَوَصَلَ إِلَى بَلْدَةٍ فِيهَا، تُدْعَى سُوخَارَ، قَرِيبَةٍ مِنَ الأَرْضِ الَّتِي وَهَبَهَا يَعْقُوبُ لابْنِهِ يُوسُفَ، | ٥ 5 |
ଲାଗିଂ ହେୱାନ୍ ହାଲ୍ଜି ଜାକୁବ୍ ଜାର୍ ମାଜ଼ି ଜସେପ୍ତିଂ ଇମ୍ଣି ତାରେନ୍ ଇଚୁକ୍ ଦାନ୍ କିଜ଼ି ମାଚାନ୍, ହେବେତାଂ ଲାଗାୟ୍ନି ସମିରଣ୍ନି ସୁକାର୍ ତର୍ଦିନି ର ଗାଡ଼୍ଦ ଏକାତାର୍;
| حَيْثُ بِئْرُ يَعْقُوبَ. وَلَمَّا كَانَ يَسُوعُ قَدْ تَعِبَ مِنَ السَّفَرِ، جَلَسَ عَلَى حَافَةِ الْبِئْرِ، وَكَانَتِ السَّاعَةُ حَوَالَيْ السَّادِسَةِ. | ٦ 6 |
ହେ ବାହାତ ଜାକୁବ୍ତି କୁଇ ମାଚାତ୍ । ଇଚିସ୍, ଜିସୁ ହାସ୍ଦ ତାଙ୍ଗ୍ଜି ୱାସ୍ତି ମାଚିଲେ ହେ, କୁଇ ଲାଗେ କୁଚ୍ଚାନ୍ । ହେଏଚେକାଡ଼ଦ ମୁଣ୍ତାବେଲା ଆଜ଼ି ମାଚାତ୍ ।
| وَجَاءَتِ امْرَأَةٌ سَامِرِيَّةٌ إِلَى الْبِئْرِ لِتَأْخُذَ مَاءً، فَقَالَ لَهَا يَسُوعُ: «اسْقِينِي!» | ٧ 7 |
ଆରେ, ର ସମିରଣ୍ନି କଗ୍ଲେ ଏଜ଼ୁଂ ଅଦେଂ ୱାତାତ୍ । ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଏଜ଼ୁଂ ଉଣ୍ଡେଙ୍ଗ୍ ହିଦା ।”
| فَإِنَّ تَلامِيذَهُ كَانُوا قَدْ ذَهَبُوا إِلَى الْبَلْدَةِ لِيَشْتَرُوا طَعَاماً. | ٨ 8 |
ହେ ପାଦ୍ନା ତା ଚେଲାର୍ କାଦି କଡ଼୍ଦେଂ କାଜିଂ ବସ୍ତିତ ହାଲ୍ଜି ମାଚାର୍ ।
| فَقَالَتْ لَهُ الْمَرْأَةُ السَّامِرِيَّةُ: «أَنْتَ يَهُودِيٌّ وَأَنَا سَامِرِيَّةٌ، فَكَيْفَ تَطْلُبُ مِنِّي أَنْ أَسْقِيَكَ؟» فَإِنَّ الْيَهُودَ لَمْ يَكُونُوا يَتَعَامَلُونَ مَعَ أَهْلِ السَّامِرَةِ. | ٩ 9 |
ହେବେ ସମିରଣିୟା କଗ୍ଲେ ଜିସୁଙ୍ଗ୍ ଇଚାତ୍, “ଏନ୍ ରୱାୟ୍ ଜିହୁଦି ଆରେ ଆନ୍ ରୱାଙ୍ଗ୍ ସମିରଣି କଗ୍ଲେ ଇନେସ୍ ନା କେଇଦି ଏଜ଼ୁଂ ଉଣ୍ଡେଙ୍ଗ୍ ଏନ୍ତାନାୟା?” ଇନାକିଦେଂକି ସମିରଣିର୍ତି ଲାହାଙ୍ଗ୍ ଜିହୁଦିର୍ ଡୁବା ଆଉର୍ ।
| فَأَجَابَهَا يَسُوعُ: «لَوْ كُنْتِ تَعْرِفِينَ عَطِيَّةَ اللهِ، وَمَنْ هُوَ الَّذِي يَقُولُ لَكِ: اسْقِينِي، لَطَلَبْتِ أَنْتِ مِنْهُ فَأَعْطَاكِ مَاءً حَيًّا!» | ١٠ 10 |
ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଇସ୍ୱର୍ତି ଦାନ୍ ଆରି ନାଂ ଉଣ୍ଡେଙ୍ଗ୍ ହିଦା ଇଞ୍ଜି ଇନେନ୍ ନିଂ ଇଞ୍ଜ୍ନାରା, ହେୱାର୍ ଇନେର୍, ଏଲେଙ୍ଗ୍ ଜଦି ଏନେଂ ପୁଚାୟ୍ମା, ତାଆତିସ୍ ଏନେଂ ତାଂ ଏନ୍ତାୟ୍ମା, ଆରେ ହେୱାନ୍ ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଜିବୁନ୍ନି ଏଜ଼ୁଂ ହିତ୍ତାନ୍ମା ।”
| فَقَالَتِ الْمَرْأَةُ: «وَلكِنْ يَا سَيِّدُ، لَيْسَ مَعَكَ دَلْوٌ، وَالْبِئْرُ عَمِيقَةٌ. فَمِنْ أَيْنَ لَكَ الْمَاءُ الْحَيُّ؟ | ١١ 11 |
ହେ କଗ୍ଲେହିମ୍ଣା ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାତ୍, “ଏ ମାପ୍ରୁ,” ଏଜ଼ୁଂ ମ୍ଡୁକ୍ତେଂ ଇଞ୍ଜି ନି ତାକେ ଇମ୍ଣି ବାହା ହିଲୁତ୍, ଆରେ କୁଇ ତ ଡେଙ୍ଗା, “ବାଟିଙ୍ଗ୍ ଏନ୍ ଇମେତାଂ ହେ ଜିବୁନ୍ନି ଏଜ଼ୁଂ ପାୟା ଆତାୟ୍ନା ।
| هَلْ أَنْتَ أَعْظَمُ مِنْ أَبِينَا يَعْقُوبَ الَّذِي أَوْرَثَنَا هذِهِ الْبِئْرَ، وَقَدْ شَرِبَ مِنْهَا هُوَ وَبَنُوهُ وَمَوَاشِيهِ؟» | ١٢ 12 |
ମା ଇମ୍ଣି ଆକର୍ ଦାଦିର୍ ଜାକୁବ୍ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇ କୁଇ ହିିଜ଼ି ମାନ୍ଚାନ୍, ଆରେ ନିଜେ, ଆରେ ତା ମାଜ଼ିର୍ ଆରି ପସୁରାହି ଇବେଣ୍ଡାଂ ଉଣ୍ଜି ମାଚିକ୍, ତା ତାକେଣ୍ଡାଂ କି ଏନ୍ ଗାଜା?”
| فَقَالَ لَهَا يَسُوعُ: «كُلُّ مَنْ يَشْرَبُ مِنْ هَذَا الْمَاءِ يَعُودُ فَيَعْطَشُ. | ١٣ 13 |
ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଇନେର୍କି ଇ ଏଜ଼ୁଂ ଉଣାନ୍, ହେୱାନ୍ ଆରେ ରଗ ଏସ୍କି ଆନାନ୍;
| وَلكِنَّ الَّذِي يَشْرَبُ مِنَ الْمَاءِ الَّذِي أُعْطِيهِ أَنَا، لَنْ يَعْطَشَ بَعْدَ ذَلِكَ أَبَداً، بَلْ إِنَّ مَا أُعْطِيهِ مِنْ مَاءٍ يُصْبِحُ فِي دَاخِلِهِ نَبْعاً يَفِيضُ فَيُعْطِي حَيَاةً أَبَدِيَّةً». (aiōn , aiōnios ) | ١٤ 14 |
ମାତର୍ ଆନ୍ ଇମ୍ଣି ଏଜ଼ୁଂ ହିଦ୍ନାଂ, ହେଦାଂ ଇନେନ୍କି ଉଣାନ୍, ହେୱାନ୍ ଇନାୱାଡ଼ାଂ ପା ଏସ୍କି ଆଉନ୍, ଆତିସ୍ ଆନ୍ ତାଂ ଇମ୍ଣି ଏଜ଼ୁଂ ହିନାଂ, ହେଦାଂ ୱିଜ଼୍ୱି ଜିବୁନ୍ ଏଜ଼ୁଙ୍ଗ୍ନି ୱିଜ଼୍ୱି ଲାକେ ତାତାକେ ଡ଼ିଜ଼ି ହାନିଂ ।” (aiōn , aiōnios )
| فَقَالَتْ لَهُ الْمَرْأَةُ: «يَا سَيِّدُ، أَعْطِنِي هَذَا الْمَاءَ فَلا أَعْطَشَ وَلا أَعُودَ إِلَى هُنَا لِآخُذَ مَاءً». | ١٥ 15 |
କଗ୍ଲେହିମ୍ଣା ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାତ୍, “ଏ ମାପ୍ରୁ,” ହିଗ୍ଦ ଏଜ଼ୁଂ ହିଦା ଇନେସ୍ ଏସ୍କି ଆନ୍ ଇନାୱାଡ଼ାଂ ଏସ୍କି ଆଉଙ୍ଗ୍, “ଆରେ ଏଜ଼ୁଂ ମ୍ଡୁକ୍ତେଂ ଇଞ୍ଜି ଏଚେକ୍ ହାଜ଼ି ଇବେ ୱାଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗ୍ଦେମେତ୍, ଇଦାଂ କାଜିଂ ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହେ ଏଜ଼ୁଂ ହିଦା ।”
| فَقَالَ لَهَا: «اذْهَبِي وَادْعِي زَوْجَكِ، وَارْجِعِي إِلَى هُنَا». | ١٦ 16 |
“ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, ହାଲା, ନି ଆଣ୍ଡ୍ରେନିଂ କୁକ୍ଚି ଇବେ ୱା ।”
| فَأَجَابَتْ: «لَيْسَ لِي زَوْجٌ!» فَقَالَ: «صَدَقْتِ إِذْ قُلْتِ: لَيْسَ لِي زَوْجٌ | ١٧ 17 |
କଗ୍ଲେହିମ୍ଣା ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଉତର୍ ହିତାତ୍, “ନା ଆଣ୍ଡ୍ରେନ୍ ହିଲୁନ୍ ।” ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, ଏନ୍ ନା ଆଣ୍ଡ୍ରେନ୍ ହିଲୁନ୍ ଇଞ୍ଜି, ଇଦାଂ ସତ୍ ଇଚାୟ୍;
| فَقَدْ كَانَ لَكِ خَمْسَةُ أَزْوَاجٍ، وَالَّذِي تَعِيشِينَ مَعَهُ الآنَ لَيْسَ زَوْجَكِ. هذا قُلْتِهِ بِالصِّدْقِ!» | ١٨ 18 |
ମି ପାଞ୍ଜ୍ଜାଣ୍ ଡକ୍ରାଦିର୍ ମାଚାର୍, ମାତର୍ ନଙ୍ଗୟ୍ ଇନେର୍ ଲାହାଂ ମାନାୟା, ହେୱାନ୍ ନି ଆଣ୍ଡ୍ରେନ୍ ଆକାୟ୍ । ଇଦାଂ ଆନେଙ୍ଗ୍ ହାତ୍ପା ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା ।
| فَقَالَتْ لَهُ الْمَرْأَةُ: «يَا سَيِّدُ، أَرَى أَنَّكَ نَبِيٌّ. | ١٩ 19 |
କଗ୍ଲେହିମ୍ଣା ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାତ୍, “ଏ ମାପ୍ରୁ,” ଏନ୍ ଜେ ରକାୟ୍ ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାୟ୍, ଇଦାଂ ଆନ୍ ପୁଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା ।
| آبَاؤُنَا عَبَدُوا اللهَ فِي هَذَا الْجَبَلِ، وَأَنْتُمُ الْيَهُودَ تُصِرُّونَ عَلَى أَنَّ أُورُشَلِيمَ يَجِبُ أَنْ تَكُونَ الْمَرْكَزَ الْوَحِيدَ لِلْعِبَادَةِ». | ٢٠ 20 |
“ମା ଆବା ଲାତ୍ରା ଇ ମାଡ଼ିତ ପାର୍ତାନା କିତାର୍; ଆରେ, ଏପେଙ୍ଗ୍ ଜିହୁଦି କାଦେର୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଦେରା, ଇମ୍ଣି ବାହାତ ପାର୍ତାନା କିନାକା ଲଡ଼ା, ହେଦାଂ ଜିରୁସାଲମ୍ତ ମାନାତ୍ ।”
| فَأَجَابَهَا يَسُوعُ: «صَدِّقِينِي يَا امْرَأَةُ، سَتَأْتِي السَّاعَةُ الَّتِي فِيهَا تَعْبُدُونَ الآبَ لَا فِي هَذَا الْجَبَلِ وَلا فِي أُورُشَلِيمَ. | ٢١ 21 |
ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍ ଏ କଗ୍ଲେ, “ନା ବେରଣ୍ ପାର୍ତି କିୟା, ଇ ସମୁ ୱାନାତା ଇମ୍ଣି ସମୁତ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇ ମାଡ଼ିତ କି ଜିରୁସାଲମ୍ତ ପା ଆବାତି ପାର୍ତାନା କିଉଦେର୍ ।
| أَنْتُمْ تَعْبُدُونَ مَا تَجْهَلُونَ، وَنَحْنُ نَعْبُدُ مَا نَعْلَمُ، لأَنَّ الْخَلاصَ هُوَ مِنْ عِنْدِ الْيَهُودِ. | ٢٢ 22 |
ଏପେଙ୍ଗ୍ ସମିରଣି ନିକାଦେର୍ ହାତ୍ପା ଇନେକିଦେଂ ପୁନୁଦେରା, ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ପାର୍ତାନା କିଜ଼ି ମାନାଟ୍ ମାତର୍ ଆପେଂ ଜିହୁଦିର୍ ଇନେରିଂ ପୁନାପ୍ ତା ପାର୍ତାନା କିନାପ୍, ଇନାକିଦେଂକି ମୁକ୍ତି ଆନାକା ଜିହୁଦିର୍ ବିତ୍ରେତାଂ ୱାନାତ୍ ।
| فَسَتَأْتِي سَاعَةٌ، بَلْ هِيَ الآنَ، حِينَ يَعْبُدُ الْعَابِدُونَ الصَّادِقُونَ الآبَ بِالرُّوحِ وَبِالْحَقِّ. لأَنَّ الآبَ يَبْتَغِي مِثْلَ هؤُلاءِ الْعَابِدِينَ. | ٢٣ 23 |
ମାତର୍ ଇମ୍ଣି ସମୁତ ହାତ୍ପା ପାର୍ତାନା କିନାକାର୍ ଜିବୁନ୍ତ ଆରି ହାତ୍ପାତ ଆବାତି ପାର୍ତାନା କିତାର୍, ହେ ଲାଗ୍ଦି ସମୁ ୱାନାତା; ଆରି, ନଙ୍ଗୟ୍ ପା ଏକାୱାତାତ୍; ଇନାକିଦେଂକି ଆବା ଏପେଙ୍ଗ୍ ବାନି ପାର୍ତାନା ମାନ୍କିନାନ୍ ।
| اللهُ رُوحٌ، فَلِذلِكَ لابُدَّ لِعَابِدِيهِ مِنْ أَنْ يَعْبُدُوهُ بِالرُّوحِ وَبِالْحَقِّ». | ٢٤ 24 |
ଇସ୍ୱର୍ତି ଜିବୁନ୍ ଆନାନ୍, ଆରେ କେବଲ୍ ଜିବୁନ୍ନି ସାକ୍ତି ଆରି ହାତ୍ପା ହୁକେ ହେୱାନ୍ତି ପାର୍ତାନା କିତାର୍, ହେୱାର୍ ଜିବୁନ୍ତ ଆରି ହାତ୍ପାତ ପାର୍ତାନା କିନାକା ହେୱାର୍ତି ଲଡ଼ା ।”
| فَقَالَتْ لَهُ الْمَرْأَةُ: «إِنِّي أَعْلَمُ أَنَّ الْمَسِيَّا، الَّذِي يُدْعَى الْمَسِيحَ، سَيَأْتِي، وَمَتَى جَاءَ فَهُوَ يُعْلِنُ لَنَا كُلَّ شَيْءٍ». | ٢٥ 25 |
କଗ୍ଲେହିମ୍ଣା ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାତ୍, ମସିୟା ଇମ୍ଣାକାନିଂ କ୍ରିସ୍ଟ ଇନାର୍, “ହେୱାନ୍ ୱାନାନା ଇଞ୍ଜି ଆନ୍ ପୁନାଙ୍ଗ୍; ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ହେୱେନ୍ ୱାନାନ୍, ହେୱାନ୍ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ସବୁ ବିସ୍ରେ ଜାଣାୟ୍ କିଦ୍ନାନ୍ ।”
| فَأَجَابَهَا: «إِنِّي أَنَا هُوَ الَّذِي يُكَلِّمُكِ!» | ٢٦ 26 |
ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ମି ହୁଦାଂ ବେଣ୍କିଦ୍ନାଙ୍ଗା ଜେ ଆନ୍, ଆନ୍ ହେୱାଙ୍ଗ୍ ।”
| وَعِنْدَ ذلِكَ وَصَلَ التَّلامِيذُ، وَدُهِشُوا لَمَّا رَأَوْهُ يُحَادِثُ امْرَأَةً. وَمَعَ ذلِكَ لَمْ يَقُلْ لَهُ أَحَدٌ مِنْهُمْ: «مَاذَا تُرِيدُ مِنْهَا؟» أَوْ «لِمَاذَا تُحَادِثُهَا؟» | ٢٧ 27 |
ଏଲେଙ୍ଗ୍ବାର୍ତି ସମୁତ ତା ଚେଲାର୍ ୱାଜ଼ି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ର କଗ୍ଲେହିମ୍ଣା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ବେଣ୍କିବାଆନାକା ହୁଡ଼୍ଜି କାବା ଆତାର୍, “ଇନାକା ଇଚା କିନାୟ୍,” ନଲେ ଇନେକିଦେଂ ହେଦାଂ ରଚେ ବେଣ୍କିନାନା, “ଇଦାଂ ଇନେର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱେନ୍ବେଦେଂ ସାସ୍ କିୱାତାର୍ ।”
| فَتَرَكَتِ الْمَرْأَةُ جَرَّتَهَا وَعَادَتْ إِلَى الْبَلْدَةِ، وَأَخَذَتْ تَقُولُ لِلنَّاسِ: | ٢٨ 28 |
ହେବେତାଂ ହେ କଗ୍ଲେହିମ୍ଣା ଜାର୍ ଗାଗ୍ରି ଇଡ଼୍ଜି ବସ୍ତିତ ହାଲ୍ଜି ମାନାୟାରିଂ ଇଚାତ୍,
| «تَعَالَوْا انْظُرُوا إِنْسَاناً كَشَفَ لِي كُلَّ مَا فَعَلْتُ! فَلَعَلَّهُ هُوَ الْمَسِيحُ؟» | ٢٩ 29 |
“ୱାଡୁ ରୱାନିଂ ହୁଡ଼୍ନାଦେର୍, ଆନ୍ ଇନା ଇନାକା କିତାଙ୍ଗ୍ନା, ହେ ୱିଜ଼ୁ ହେୱାନ୍ ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇନ୍ଚାନ୍; ହେୱାନ୍ ଇନେସ୍ ଆତିସ୍ କ୍ରିସ୍ଟ କାତେ?”
| فَخَرَجَ أَهْلُ سُوخَارَ وَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ. | ٣٠ 30 |
ଇବେଣ୍ଡାଂ ଲକୁ ବସ୍ତିତ ହସି ତା ଲାଗେ ହାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍ ।
| وَفِي أَثْنَاءِ ذلِكَ كَانَ التَّلامِيذُ يَقُولُونَ لَهُ بِإِلْحَاحٍ: «يَا مُعَلِّمُ، كُلْ» | ٣١ 31 |
ହେବେ ଚେଲାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଗୱାରି କିଜ଼ି ଇଚାର୍, “ଏ ଗୁରୁ, ଇଚୁକ୍ ଚିନ୍ଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ୱା!”
| فَأَجَابَهُمْ: «عِنْدِي طَعَامٌ آكُلُهُ لَا تَعْرِفُونَهُ أَنْتُمْ». | ٣٢ 32 |
ମାତର୍ ଜିସୁ ହେୱେରିଂ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ତିନି କାଜିଂ କାଦି ନାତାକେ ମାନାତ୍ ତା ବିସ୍ରେ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇଚୁକ୍ ପୁନୁଦେର୍ ।”
| فَأَخَذَ التَّلامِيذُ يَتَسَاءَلُونَ: «هَلْ جَاءَهُ أَحَدٌ بِمَا يَأْكُلُهُ؟» | ٣٣ 33 |
ଲାଗିଂ ଚେଲାର୍ ହେୱେର୍ ହେୱାର୍ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, “ଇନେନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କାଦି ତାହିହିତାନ୍ନା କି?”
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «طَعَامِي هُوَ أَنْ أَعْمَلَ مَشِيئَةَ الَّذِي أَرْسَلَنِي وَأَنْ أُنْجِزَ عَمَلَهُ. | ٣٤ 34 |
ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, ନା ପକ୍ତାତାକାନ୍ ମାନ୍ ପୁରାକିନାକା ଆରି ତା ହିତି କାମାୟ୍ ୱିହ୍ନାକା, “ଇଦାଂ ନେ ନା କାଦି ।”
| أَمَا تَقُولُونَ: بَعْدَ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ يَأْتِي الْحَصَادُ! وَلكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: انْظُرُوا مَلِيًّا إِلَى الْحُقُولِ، فَهِيَ قَدْ نَضَجَتْ وَحَانَ حَصَادُهَا. | ٣٥ 35 |
ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଦେରା ପାଚି ତ୍ରେସ୍ଦେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜି ଆରେ ଚାରି ମାସ୍ ମାନାତ୍, ମାତର୍ ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା ପାଚିଙ୍ଗ୍ ନିପହୁଡ଼ାଟ୍ ହେ ୱିଜ଼ୁ ତ୍ରେସ୍ଦେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜି ହେନ୍ତାତେ ।
| وَالْحَاصِدُ يَأْخُذُ أُجْرَتَهُ، وَيَجْمَعُ الثَّمَرَ لِلْحَيَاةِ الأَبَدِيَّةِ، فَيَفْرَحُ الزَّارِعُ وَالْحَاصِدُ مَعاً، (aiōnios ) | ٣٦ 36 |
ନଙ୍ଗୟ୍ ପାତେକ୍ ତ୍ରେସ୍ନାକାନ୍ କୁଲି ପାୟାଆନାନା ମୁଡ଼୍ ପାୟାଆନାନା ଆରି ୱିଜ଼୍ୱି ଜିବୁନ୍ କାଜିଂ ପାଡ଼୍ ରୁଣ୍ଡାୟ୍ କିନାନା, ଇନେସ୍ ୱିତ୍ନାକାନ୍ ଆରି ତ୍ରେସ୍ନାକାନ୍ ରିକାର୍ ମେହାଆଜ଼ି ୱାରି କିତାର୍ । (aiōnios )
| حَتَّى يَصْدُقَ الْقَوْلُ: وَاحِدٌ يَزْرَعُ، وَآخَرُ يَحْصُدُ. | ٣٧ 37 |
ଇନାକିଦେଂକି ରକାନ୍ ୱିତ୍ନାନ୍ ଆରି ଆରେ ରକାନ୍ ତ୍ରେସ୍ନାନ୍, ଇ ବେରଣ୍ ହାତ୍ପା ।
| إِنِّي أَرْسَلْتُكُمْ لِتَحْصُدُوا مَا لَمْ تَتْعَبُوا فِيهِ، فَغَيْرُكُمْ تَعِبُوا، وَأَنْتُمْ تَجْنُونَ ثَمَرَ أَتْعَابِهِمْ». | ٣٨ 38 |
ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇମ୍ଣାକାନ୍ କାଜିଂ କାମାୟ୍ କିୱାତାଦେର୍ଣ୍ଣା, ହେଦାଂ ତ୍ରେସ୍ଦେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜି ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ପକ୍ତାତାଂ; ବିନ୍ଲଗୁ କାମାୟ୍ କିନାରା, ଆରେ ଏପେଙ୍ଗ୍ ହେୱାର୍ତି କାମାୟ୍ କିତି ଲାବ୍ ପାୟାଆନାଦେରା ।
| فَآمَنَ بِهِ كَثِيرُونَ مِنَ السَّامِرِيِّينَ أَهْلِ تِلْكَ الْبَلْدَةِ بِسَبَبِ كَلامِ الْمَرْأَةِ الَّتِي كَانَتْ تَشْهَدُ قَائِلَةً: «كَشَفَ لِي كُلَّ مَا فَعَلْتُ». | ٣٩ 39 |
ଆନ୍ ଇନା ଇନାକା କିତାଙ୍ଗ୍ନା, ହେ ୱିଜ଼ୁ ହେୱାନ୍ ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇନ୍ଚାନ୍ ଇ କାତା ଇମ୍ଣି କଗ୍ଲେହିମ୍ଣା ସାକି ହିିଜ଼ି ମାଚାତ୍, “ତା ବେରଣ୍ କାଜିଂ ହେ ବସ୍ତିତ ସମିରଣିୟର୍ ବିତ୍ରେ ହେନି ତାତାକେ ପାର୍ତି କିତାର୍ ।”
| وَعِنْدَمَا قَابَلُوهُ عِنْدَ الْبِئْرِ دَعَوْهُ أَنْ يُقِيمَ عِنْدَهُمْ، فَأَقَامَ هُنَالِكَ يَوْمَيْنِ، | ٤٠ 40 |
ଆରେ, ହେ ସମିରଣିୟର୍ ତାଂ ଲାଗେ ୱାଜ଼ି ହେୱାର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ମାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଗୱାରି କିତାର୍, ଆରେ ହେୱାନ୍ ରି ଦିନ୍ ହେ ବାହାତ ମାଚାନ୍ ।
| وَتَكَاثَرَ جِدّاً عَدَدُ الَّذِينَ آمَنُوا بِهِ بِسَبَبِ كَلامِهِ، | ٤١ 41 |
ଆରେ, ଜିସୁତି ବଚନ୍ କାଜିଂ ଆରେ ହେନି ମାନାୟ୍ ପାର୍ତି କିତାର୍;
| وَقَالُوا لِلْمَرْأَةِ: «إِنَّنَا لَا نُؤْمِنُ بَعْدَ الآنَ بِسَبَبِ كَلامِكِ، بَلْ نُؤْمِنُ لأَنَّنَا سَمِعْنَاهُ بِأَنْفُسِنَا، وَعَرَفْنَا أَنَّهُ مُخَلِّصُ الْعَالَمِ حَقّاً!» | ٤٢ 42 |
ଆରେ, ହେୱାର୍ ହେ କଗ୍ଲେହିମ୍ଣାତିଂ ଇଚାର୍, “ନଙ୍ଗୟ୍ ମି ବେରଣ୍ କାଜିଂ ଆପେଂ ପାର୍ତିକିଉପା, ମାତର୍ ଆପେଂ ଜାର୍ ଜାର୍ ୱେନାପା, ଆରେ ଇୱାନ୍ ଜେ ହାତ୍ପାନେ ପୁର୍ତିନି ମୁକ୍ତି କିଦ୍ନାକାନ୍, ଇଦାଂ ଆସେଙ୍ଗ୍ ପୁଚାସ୍ନା ।”
| وَبَعْدَ قَضَاءِ الْيَوْمَيْنِ فِي سُوخَارَ، غَادَرَهَا يَسُوعُ وَسَافَرَ إِلَى مِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ، | ٤٣ 43 |
ରି ଦିନ୍ ପାଚେ ହେୱାନ୍ ହେବେତାଂ ହସି ଗାଲିଲିତ ହାଚାନ୍ ।
| وَهُوَ نَفْسُهُ كَانَ قَدْ شَهِدَ قَائِلاً: «لا كَرَامَةَ لِنَبِيٍّ فِي وَطَنِهِ!» | ٤٤ 44 |
“ଇନାକିଦେଂକି ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍ କିନାକାନ୍ ଜାର୍ ଦେସ୍ତ ମାନି ପାୟା ଆଉନ୍ ଇଞ୍ଜି ଜିସୁ ନିଜେ ସାକି ହିତାନ୍ ।”
| فَلَمَّا وَصَلَ إِلَى الْجَلِيلِ رَحَّبَ بِهِ أَهْلُهَا، وَكَانُوا قَد رَأَوْا كُلَّ مَا فَعَلَهُ فِي أُورُشَلِيمَ فِي أَثْنَاءِ عِيدِ الْفِصْحِ، إِذْ ذَهَبُوا هُمْ أَيْضاً إِلَى الْعِيدِ. | ٤٥ 45 |
ପାଚେ, ହେୱାନ୍ ଗାଲିଲିତ ୱାତିଲେ, ପାର୍ବୁ ସମୁତ ହେୱାନ୍ ଜିରୁସାଲମ୍ତ ଇନା ଇନାକା କିଜ଼ି ମାଚାନ୍, ହେ ୱିଜ଼ୁ ହୁଡ଼୍ଜିମାଚିଲେ ଗାଲିଲିର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ମାନି କିତାର୍, ଲାଗିଂ ହେୱାର୍ ପା ପାର୍ବୁତ ହାଲ୍ଜି ମାଚାର୍ ।
| وَوَصَلَ يَسُوعُ إِلَى قَانَا بِالْجَلِيلِ، حَيْثُ كَانَ قَدْ حَوَّلَ الْمَاءَ إِلَى خَمْرٍ. وَكَانَ فِي كَفْرَنَاحُومَ رَجُلٌ مِنْ حَاشِيَةِ الْمَلِكِ، لَهُ ابْنٌ مَرِيضٌ. | ٤٦ 46 |
ଇଦାଂ ପାଚେ ଗାଲିଲିନି ଇମ୍ଣି କାନା ଗାଡ଼୍ଦ ହେୱାନ୍ ଏଜ଼ୁକାଂ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ କିଜ଼ି ମାଚାନ୍, ହେ ବାହାତ ହେୱାନ୍ ଆରେ ରଗ ହାଚାନ୍ । ଆରେ ହେବେ ରକାନ୍ ଗୁମୁସ୍ତା ମାଚାନ୍, ତା ମାଜ଼ି କପର୍ନାହୁମ୍ ବିଡ଼୍ ଆଜ଼ି ମାଚାନ୍ ।
| فَلَمَّا سَمِعَ أَنَّ يَسُوعَ تَرَكَ الْيَهُودِيَّةَ وَجَاءَ إِلَى الْجَلِيلِ، ذَهَبَ إِلَيْهِ وَطَلَبَ مِنْهُ أَنْ يَنْزِلَ مَعَهُ إِلَى كَفْرَنَاحُومَ لِيَشْفِيَ ابْنَهُ الْمُشْرِفَ عَلَى الْمَوْتِ. | ٤٧ 47 |
ଜିସୁ ଜିହୁଦା ଦେସ୍ତାଂ ଗାଲିଲିତ ହସି ୱାତାନ୍ନା, ଇଦାଂ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ହେୱାନ୍ ତା ଲାଗେ ହାଲ୍ଜି ହେୱାନ୍ ଇନେସ୍ ୱାଜ଼ି ତା ମାଜ଼ିଙ୍ଗ୍ ଉଜ୍ କିନାନ୍, ଇଦାଂ କାଜିଂ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଗୱାରି କିଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, ଇନାକିଦେଂକି ହେୱାନ୍ ହାନି ଲାକେ ଆଜ଼ି ମାଚାନ୍ ।
| فَقَالَ يَسُوعُ: «لا تُؤْمِنُونَ إِلّا إِذَا رَأَيْتُمُ الآيَاتِ وَالْعَجَائِبَ!» | ٤٨ 48 |
ହେବେତାଂ ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ଚିନ୍ ଆରେ କାବାନି କାମାୟ୍ ହୁଡ଼୍ୱିତିସ୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନେସ୍ କିତିସ୍ପା ପାର୍ତି କିଉଦେର୍ ।”
| فَتَوَسَّلَ إِلَيْهِ الرَّجُلُ وَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، انْزِلْ مَعِي قَبْلَ أَنْ يَمُوتَ ابْنِي!» | ٤٩ 49 |
ଗୁମୁସ୍ତା ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ଏ ମାପ୍ରୁ, ନା କାଡ଼୍ଦେ ହାନି ଆଗେ ୱା ।”
| أَجَابَهُ يَسُوعُ: «اذْهَبْ! إِنَّ ابْنَكَ حَيٌّ!» فَآمَنَ الرَّجُلُ بِكَلِمَةِ يَسُوعَ الَّتِي قَالَهَا لَهُ، وَانْصَرَفَ. | ٥٠ 50 |
ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, ହାଲା, ମି ମାଜ଼ି ଜିତାନେ । “ଜିସୁ ହେ ମାନାୟ୍ତିଂ ଇମ୍ଣି ବଚନ୍ ଇଚାନ୍, ହେୱାନ୍ ହେଦାଂ ପାର୍ତି କିଜ଼ି ମାସ୍ଦି ହାଚାନ୍ ।”
| وَبَيْنَمَا كَانَ نَازِلاً فِي الطَّرِيقِ لاقَاهُ بَعْضُ عَبِيدِهِ وَبَشَّرُوهُ بِأَنَّ ابْنَهُ حَيٌّ، | ٥١ 51 |
ପାଚେ, ହେୱାନ୍ ହାଲୁ ହାଲୁ ତା ଆଡ଼ିୟାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବେଟ୍ ଆଜ଼ି ନି କାଡ଼୍ଦେ ଜିତାନେ ଇଞ୍ଜି ଇଚାର୍ ।
| فَسَأَلَهُمْ فِي أَيَّةِ سَاعَةٍ تَعَافَى، أَجَابُوهُ: «فِي السَّاعَةِ السَّابِعَةِ مَسَاءَ الْبَارِحَةِ، وَلَّتْ عَنْهُ الْحُمَّى». | ٥٢ 52 |
ଇମ୍ଣି ସମୁତ ଉପ୍କାର୍ ଆତାନ୍, ହେଦାଂ ହେୱାନ୍ ହେୱେରିଂ ୱେନ୍ବାତାନ୍ । “ହେବେତାଂ ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାର୍, ନିହିଙ୍ଗ୍ ଗନ୍ଟେୱେଡ଼ାଙ୍ଗ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ନମେର୍ ପିସ୍ତାତ୍ ।”
| فَعَلِمَ الأَبُ أَنَّهَا السَّاعَةُ الَّتِي قَالَ لَهُ يَسُوعُ فِيهَا: «إِنَّ ابْنَكَ حَيٌّ». فَآمَنَ هُوَ وَأَهْلُ بَيْتِهِ جَمِيعاً. | ٥٣ 53 |
ଇବେତାଂ ଆବା ବୁଜାଆତାନ୍ ଜେ, ଜିସୁ ଇମ୍ଣି ସମୁତ ନି ମାଜ଼ି ଜିତାନେ ଇଞ୍ଜି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱେଚ୍ଚି ମାଚାର୍, “ହାତ୍ପା ହେ ସମୁତ ଇଦାଂ ଗିଟାଆଜ଼ି ମାଚାତ୍ ।” ହେୱାନ୍ ଆରି ତା ୱିଜ଼ାକାର୍ କୁଟୁମ୍ ପାର୍ତି କିତାର୍ ।
| هذِهِ الْمُعْجِزَةُ هِيَ الآيَةُ الثَّانِيَةُ الَّتِي أَجْرَاهَا يَسُوعُ بَعْدَ خُرُوجِهِ مِنَ الْيَهُودِيَّةِ إِلَى الْجَلِيلِ. | ٥٤ 54 |
ଜିହୁଦାତାଂ ଆରେ ରଗ ଗାଲିଲିତ ୱାତି ପାଚେ ଇଦାଂ ଜିସୁତି ରିହା କାବାଆନି କାମାୟ୍ କିତାନ୍ ।
