يوحنَّا 20
| وَفِي الْيَوْمِ الأَوَّلِ مِنَ الأُسْبُوعِ، بَكَّرَتْ مَرْيَمُ الْمَجْدَلِيَّةُ إِلَى قَبْرِ يَسُوعَ، وَالظَّلامُ مُخَيِّمٌ، فَرَأَتِ الْحَجَرَ قَدْ رُفِعَ عَنْ بَابِ الْقَبْرِ. | ١ 1 |
అనన్తరం సప్తాహస్య ప్రథమదినే ఽతిప్రత్యూషే ఽన్ధకారే తిష్ఠతి మగ్దలీనీ మరియమ్ తస్య శ్మశానస్య నికటం గత్వా శ్మశానస్య ముఖాత్ ప్రస్తరమపసారితమ్ అపశ్యత్|
| فَأَسْرَعَتْ وَجَاءَتْ إِلَى سِمْعَانَ بُطْرُسَ وَالتِّلْمِيذِ الآخَرِ الَّذِي كَانَ يَسُوعُ يُحِبُّهُ وَقَالَتْ لَهُمَا: «أَخَذُوا الرَّبَّ مِنَ الْقَبْرِ، وَلا نَدْرِي أَيْنَ وَضَعُوهُ!» | ٢ 2 |
పశ్చాద్ ధావిత్వా శిమోన్పితరాయ యీశోః ప్రియతమశిష్యాయ చేదమ్ అకథయత్, లోకాః శ్మశానాత్ ప్రభుం నీత్వా కుత్రాస్థాపయన్ తద్ వక్తుం న శక్నోమి|
| فَخَرَجَ بُطْرُسُ وَالتِّلْمِيذُ الآخَرُ وَتَوَجَّهَا إِلَى الْقَبْرِ. | ٣ 3 |
అతః పితరః సోన్యశిష్యశ్చ బర్హి ర్భుత్వా శ్మశానస్థానం గన్తుమ్ ఆరభేతాం|
| وَكَانَا يَرْكُضَانِ مَعاً. وَلكِنَّ التِّلْمِيذَ الآخَرَ سَبَقَ بُطْرُسَ فَوَصَلَ إِلَى الْقَبْرِ قَبْلَهُ، | ٤ 4 |
ఉభయోర్ధావతోః సోన్యశిష్యః పితరం పశ్చాత్ త్యక్త్వా పూర్వ్వం శ్మశానస్థాన ఉపస్థితవాన్|
| وَانْحَنَى فَرَأَى الأَكْفَانَ مُلْقَاةً عَلَى الأَرْضِ، وَلكِنَّهُ لَمْ يَدْخُلْ. | ٥ 5 |
తదా ప్రహ్వీభూయ స్థాపితవస్త్రాణి దృష్టవాన్ కిన్తు న ప్రావిశత్|
| ثُمَّ وَصَلَ سِمْعَانُ بُطْرُسُ فِي إِثْرِهِ إِلَى الْقَبْرِ وَدَخَلَهُ، فَرَأَى أَيْضاً الأَكْفَانَ مُلْقَاةً عَلَى الأَرْضِ. | ٦ 6 |
అపరం శిమోన్పితర ఆగత్య శ్మశానస్థానం ప్రవిశ్య
| وَالْمِنْدِيلُ الَّذِي كَانَ عَلَى رَأْسِ يَسُوعَ وَجَدَهُ مَلْفُوفاً وَحْدَهُ فِي مَكَانٍ مُنْفَصِلٍ عَنِ الأَكْفَانِ. | ٧ 7 |
స్థాపితవస్త్రాణి మస్తకస్య వస్త్రఞ్చ పృథక్ స్థానాన్తరే స్థాపితం దృష్టవాన్|
| عِنْدَ ذَلِكَ دَخَلَ التِّلْمِيذُ الآخَرُ، الَّذِي كَانَ قَدْ وَصَلَ إِلَى الْقَبْرِ أَوَّلاً، وَرَأَى فَآمَنَ. | ٨ 8 |
తతః శ్మశానస్థానం పూర్వ్వమ్ ఆగతో యోన్యశిష్యః సోపి ప్రవిశ్య తాదృశం దృష్టా వ్యశ్వసీత్|
| فَإِنَّ التَّلامِيذَ لَمْ يَكُونُوا حَتَّى ذَلِكَ الْوَقْتِ قَدْ فَهِمُوا أَنَّ الْكِتَابَ تَنَبَّأَ بِأَنَّهُ لابُدَّ أَنْ يَقُومَ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ. | ٩ 9 |
యతః శ్మశానాత్ స ఉత్థాపయితవ్య ఏతస్య ధర్మ్మపుస్తకవచనస్య భావం తే తదా వోద్ధుం నాశన్కువన్|
| ثُمَّ رَجَعَ التِّلْمِيذَانِ إِلَى بَيْتِهِمَا. | ١٠ 10 |
అనన్తరం తౌ ద్వౌ శిష్యౌ స్వం స్వం గృహం పరావృత్యాగచ్ఛతామ్|
| أَمَّا مَرْيَمُ فَظَلَّتْ وَاقِفَةً فِي الْخَارِجِ تَبْكِي عِنْدَ الْقَبْرِ. وَفِيمَا هِيَ تَبْكِي، انْحَنَتْ إِلَى الْقَبْرِ. | ١١ 11 |
తతః పరం మరియమ్ శ్మశానద్వారస్య బహిః స్థిత్వా రోదితుమ్ ఆరభత తతో రుదతీ ప్రహ్వీభూయ శ్మశానం విలోక్య
| فَرَأَتْ مَلاكَيْنِ بِثِيَابٍ بِيضٍ، جَالِسَيْنِ حَيْثُ كَانَ جُثْمَانُ يَسُوعَ مَوْضُوعاً، وَاحِداً عِنْدَ الرَّأْسِ وَالآخَرَ عِنْدَ الْقَدَمَيْنِ. | ١٢ 12 |
యీశోః శయనస్థానస్య శిరఃస్థానే పదతలే చ ద్వయో ర్దిశో ద్వౌ స్వర్గీయదూతావుపవిష్టౌ సమపశ్యత్|
| فَسَأَلاهَا: «يَا امْرَأَةُ، لِمَاذَا تَبْكِينَ؟» أَجَابَتْ: «أَخَذُوا سَيِّدِي، وَلا أَدْرِي أَيْنَ وَضَعُوهُ». | ١٣ 13 |
తౌ పృష్టవన్తౌ హే నారి కుతో రోదిషి? సావదత్ లోకా మమ ప్రభుం నీత్వా కుత్రాస్థాపయన్ ఇతి న జానామి|
| قَالَتْ هَذَا وَالْتَفَتَتْ إِلَى الْوَرَاءِ، فَرَأَتْ يَسُوعَ وَاقِفاً، وَلكِنَّهَا لَمْ تَعْلَمْ أَنَّهُ يَسُوعُ. | ١٤ 14 |
ఇత్యుక్త్వా ముఖం పరావృత్య యీశుం దణ్డాయమానమ్ అపశ్యత్ కిన్తు స యీశురితి సా జ్ఞాతుం నాశక్నోత్|
| فَسَأَلَهَا: «يَا امْرَأَةُ، لِمَاذَا تَبْكِينَ؟ عَمَّنْ تَبْحَثِينَ؟» فَظَنَّتْ أَنَّهُ الْبُسْتَانِيُّ، فَقَالَتْ لَهُ: «يَا سَيِّدُ، إِنْ كُنْتَ أَنْتَ قَدْ أَخَذْتَهُ فَقُلْ لِي أَيْنَ وَضَعْتَهُ لِآخُذَهُ». | ١٥ 15 |
తదా యీశుస్తామ్ అపృచ్ఛత్ హే నారి కుతో రోదిషి? కం వా మృగయసే? తతః సా తమ్ ఉద్యానసేవకం జ్ఞాత్వా వ్యాహరత్, హే మహేచ్ఛ త్వం యదీతః స్థానాత్ తం నీతవాన్ తర్హి కుత్రాస్థాపయస్తద్ వద తత్స్థానాత్ తమ్ ఆనయామి|
| فَنَادَاهَا يَسُوعُ: «يَا مَرْيَمُ!» فَالْتَفَتَتْ وَهَتَفَتْ بِالْعِبْرِيَّةِ: «رَبُّونِي»، أَيْ: يَا مُعَلِّمُ. | ١٦ 16 |
తదా యీశుస్తామ్ అవదత్ హే మరియమ్| తతః సా పరావృత్య ప్రత్యవదత్ హే రబ్బూనీ అర్థాత్ హే గురో|
| فَقَالَ لَهَا: «لا تُمْسِكِي بِي! فَإِنِّي لَمْ أَصْعَدْ بَعْدُ إِلَى الآبِ، بَلِ اذْهَبِي إِلَى إِخْوَتِي وَقُولِي لَهُمْ: إِنِّي سَأَصْعَدُ إِلَى أَبِي وَأَبِيكُمْ، وَإِلَهِي وَإِلَهِكُمْ!» | ١٧ 17 |
తదా యీశురవదత్ మాం మా ధర, ఇదానీం పితుః సమీపే ఊర్ద్ధ్వగమనం న కరోమి కిన్తు యో మమ యుష్మాకఞ్చ పితా మమ యుష్మాకఞ్చేశ్వరస్తస్య నికట ఊర్ద్ధ్వగమనం కర్త్తుమ్ ఉద్యతోస్మి, ఇమాం కథాం త్వం గత్వా మమ భ్రాతృగణం జ్ఞాపయ|
| فَرَجَعَتْ مَرْيَمُ الْمَجْدَلِيَّةُ وَبَشَّرَتِ التَّلامِيذَ قَائِلَةً: «إِنِّي رَأَيْتُ الرَّبَّ!» وَأَخْبَرَتْهُمْ بِمَا قَالَ لَهَا. | ١٨ 18 |
తతో మగ్దలీనీమరియమ్ తత్క్షణాద్ గత్వా ప్రభుస్తస్యై దర్శనం దత్త్వా కథా ఏతా అకథయద్ ఇతి వార్త్తాం శిష్యేభ్యోఽకథయత్|
| وَلَمَّا حَلَّ مَسَاءُ ذَلِكَ الْيَوْمِ، وَهُوَ الْيَوْمُ الأَوَّلُ مِنَ الأُسْبُوعِ، كَانَ التَّلامِيذُ مُجْتَمِعِينَ فِي بَيْتٍ أَغْلَقُوا أَبْوَابَهُ خَوْفاً مِنَ الْيَهُودِ، وَإذَا يَسُوعُ يَحْضُرُ وَسْطَهُمْ قَائِلاً: «سَلامٌ لَكُمْ!» | ١٩ 19 |
తతః పరం సప్తాహస్య ప్రథమదినస్య సన్ధ్యాసమయే శిష్యా ఏకత్ర మిలిత్వా యిహూదీయేభ్యో భియా ద్వారరుద్ధమ్ అకుర్వ్వన్, ఏతస్మిన్ కాలే యీశుస్తేషాం మధ్యస్థానే తిష్ఠన్ అకథయద్ యుష్మాకం కల్యాణం భూయాత్|
| وَإِذْ قَالَ هَذَا، أَرَاهُمْ يَدَيْهِ وَجَنْبَهُ، فَفَرِحَ التَّلامِيذُ إِذْ أَبْصَرُوا الرَّبَّ. | ٢٠ 20 |
ఇత్యుక్త్వా నిజహస్తం కుక్షిఞ్చ దర్శితవాన్, తతః శిష్యాః ప్రభుం దృష్ట్వా హృష్టా అభవన్|
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «سَلامٌ لَكُمْ. كَمَا أَنَّ الآبَ أَرْسَلَنِي، أُرْسِلُكُمْ أَنَا». | ٢١ 21 |
యీశుః పునరవదద్ యుష్మాకం కల్యాణం భూయాత్ పితా యథా మాం ప్రైషయత్ తథాహమపి యుష్మాన్ ప్రేషయామి|
| قَالَ هَذَا وَنَفَخَ فِيهِمْ وَقَالَ لَهُمْ: «اقْبَلُوا الرُّوحَ الْقُدُسَ. | ٢٢ 22 |
ఇత్యుక్త్వా స తేషాముపరి దీర్ఘప్రశ్వాసం దత్త్వా కథితవాన్ పవిత్రమ్ ఆత్మానం గృహ్లీత|
| مَنْ غَفَرْتُمْ خَطَايَاهُمْ غُفِرَتْ لَهُمْ، وَمَنْ أَمْسَكْتُمْ خَطَايَاهُمْ، أُمْسِكَتْ!» | ٢٣ 23 |
యూయం యేషాం పాపాని మోచయిష్యథ తే మోచయిష్యన్తే యేషాఞ్చ పాపాతి న మోచయిష్యథ తే న మోచయిష్యన్తే|
| وَلكِنَّ تُومَا، أَحَدَ التَّلامِيذِ الاثَنْي عَشَرَ، وَهُوَ الْمَعْرُوفُ بِالتَّوْأَمِ، لَمْ يَكُنْ مَعَ التَّلامِيذِ، حِينَ حَضَرَ يَسُوعُ. | ٢٤ 24 |
ద్వాదశమధ్యే గణితో యమజో థోమానామా శిష్యో యీశోరాగమనకాలై తైః సార్ద్ధం నాసీత్|
| فَقَالَ لَهُ التَّلامِيذُ الآخَرُونَ: «إِنَّنَا رَأَيْنَا الرَّبَّ!» فَأَجَابَ: «إِنْ كُنْتُ لَا أَرَى أَثَرَ الْمَسَامِيرِ فِي يَدَيْهِ، وَأَضَعُ إِصْبِعِي فِي مَكَانِ الْمَسَامِيرِ، وَأَضَعُ يَدِي فِي جَنْبِهِ، فَلا أُومِنُ!» | ٢٥ 25 |
అతో వయం ప్రభూమ్ అపశ్యామేతి వాక్యేఽన్యశిష్యైరుక్తే సోవదత్, తస్య హస్తయో ర్లౌహకీలకానాం చిహ్నం న విలోక్య తచ్చిహ్నమ్ అఙ్గుల్యా న స్పృష్ట్వా తస్య కుక్షౌ హస్తం నారోప్య చాహం న విశ్వసిష్యామి|
| وَبَعْدَ ثَمَانِيَةِ أَيَّامٍ، إِذْ كَانَ تَلامِيذُهُ مُجْتَمِعِينَ ثَانِيَةً دَاخِلَ الْبَيْتِ وَتُومَا مَعَهُمْ، حَضَرَ يَسُوعُ وَالأَبْوَابُ مُغَلَّقَةٌ، وَوَقَفَ فِي الْوَسَطِ وَقَالَ: «سَلامٌ لَكُمْ!» | ٢٦ 26 |
అపరమ్ అష్టమేఽహ్ని గతే సతి థోమాసహితః శిష్యగణ ఏకత్ర మిలిత్వా ద్వారం రుద్ధ్వాభ్యన్తర ఆసీత్, ఏతర్హి యీశుస్తేషాం మధ్యస్థానే తిష్ఠన్ అకథయత్, యుష్మాకం కుశలం భూయాత్|
| ثُمَّ قَالَ لِتُومَا: «هَاتِ إِصْبَعَكَ إِلى هُنَا، وَانْظُرْ يَدَيَّ، وَهَاتِ يَدَكَ وَضَعْهَا فِي جَنْبِي. وَلا تَكُنْ غَيْرَ مُؤْمِنٍ بَلْ كُنْ مَؤْمِناً!» | ٢٧ 27 |
పశ్చాత్ థామై కథితవాన్ త్వమ్ అఙ్గులీమ్ అత్రార్పయిత్వా మమ కరౌ పశ్య కరం ప్రసార్య్య మమ కుక్షావర్పయ నావిశ్వస్య|
| فَهَتَفَ تُومَا: «رَبِّي وَإِلَهِي». | ٢٨ 28 |
తదా థోమా అవదత్, హే మమ ప్రభో హే మదీశ్వర|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «أَلأَنَّكَ رَأَيْتَنِي آمَنْتَ؟ طُوبَى لِلَّذِينَ يُؤْمِنُونَ دُونَ أَنْ يَرَوْا.» | ٢٩ 29 |
యీశురకథయత్, హే థోమా మాం నిరీక్ష్య విశ్వసిషి యే న దృష్ట్వా విశ్వసన్తి తఏవ ధన్యాః|
| وَقَدْ أَجْرَى يَسُوعُ أَمَامَ تَلامِيذِهِ آيَاتٍ أُخْرَى كَثِيرَةً لَمْ تُدَوَّنْ فِي الْكِتَابِ. | ٣٠ 30 |
ఏతదన్యాని పుస్తకేఽస్మిన్ అలిఖితాని బహూన్యాశ్చర్య్యకర్మ్మాణి యీశుః శిష్యాణాం పురస్తాద్ అకరోత్|
| وَأَمَّا هَذِهِ الآيَاتُ فَقَدْ دُوِّنَتْ لِتؤْمِنُوا بِأَنَّ يَسُوعَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ اللهِ، وَلِكَيْ تَكُونَ لَكُمْ حَيَاةٌ بِاسْمِهِ إِذْ تُؤْمِنُونَ. | ٣١ 31 |
కిన్తు యీశురీశ్వరస్యాభిషిక్తః సుత ఏవేతి యథా యూయం విశ్వసిథ విశ్వస్య చ తస్య నామ్నా పరమాయుః ప్రాప్నుథ తదర్థమ్ ఏతాని సర్వ్వాణ్యలిఖ్యన్త|
