يوحنَّا 18
| بَعْدَمَا انْتَهَى يَسُوعُ مِنْ صَلاتِهِ هذِهِ، خَرَجَ مَعَ تَلامِيذِهِ وَعَبَرُوا وَادِي قِدْرُونَ. وَكَانَ هُنَالِكَ بُسْتَانٌ، فَدَخَلَهُ هُوَ وَتَلامِيذُهُ. | ١ 1 |
ਤਾਃ ਕਥਾਃ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨਾਦਾਯ ਕਿਦ੍ਰੋੰਨਾਮਕੰ ਸ੍ਰੋਤ ਉੱਤੀਰ੍ੱਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਹ ਤਤ੍ਰਤ੍ਯੋਦ੍ਯਾਨੰ ਪ੍ਰਾਵਿਸ਼ਤ੍|
| وَكَانَ يَهُوذَا الَّذِي خَانَهُ يَعْرِفُ ذلِكَ الْمَكَانَ لأَنَّ يَسُوعَ كَانَ يَجْتَمِعُ فِيهِ كَثِيراً مَعَ تَلامِيذِهِ. | ٢ 2 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਘਾਤਿਯਿਹੂਦਾਸ੍ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪਰਿਚੀਯਤੇ ਯਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਦਾਚਿਤ੍ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਅਗੱਛਤ੍|
| فَذَهَبَ يَهُوذَا إِلَى هُنَاكَ آخِذاً مَعَهُ فِرْقَةَ الْجُنُودِ وَحَرَسَ الْهَيْكَلِ، الَّذِينَ أَرْسَلَهُمْ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْفَرِّيسِيُّونَ، وَهُمْ يَحْمِلُونَ الْمَشَاعِلَ وَالْمَصَابِيحَ وَالسِّلاحَ. | ٣ 3 |
ਤਦਾ ਸ ਯਿਹੂਦਾਃ ਸੈਨ੍ਯਗਣੰ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਨਾਂ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਞ੍ਚ ਪਦਾਤਿਗਣਞ੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਦੀਪਾਨ੍ ਉਲ੍ਕਾਨ੍ ਅਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਚਾਦਾਯ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨ ਉਪਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|
| وَكَانَ يَسُوعُ يَعْرِفُ كُلَّ مَا سَيَحْدُثُ لَهُ، فَتَقَدَّمَ نَحْوَهُمْ وَقَالَ: «مَنْ تُرِيدُونَ؟» | ٤ 4 |
ਸ੍ਵੰ ਪ੍ਰਤਿ ਯਦ੍ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਜ੍ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਰਗ੍ਰੇਸਰਃ ਸਨ੍ ਤਾਨਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍ ਕੰ ਗਵੇਸ਼਼ਯਥ?
| فَأَجَابُوهُ: «يَسُوعَ النَّاصِرِيَّ». فَقَالَ لَهُمْ: «أَنَا هُوَ». وَكَانَ يَهُوذَا الَّذِي خَانَهُ وَاقِفاً مَعَهُمْ. | ٥ 5 |
ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਨਾਸਰਤੀਯੰ ਯੀਸ਼ੁੰ; ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰਵਾਦੀਦ੍ ਅਹਮੇਵ ਸਃ; ਤੈਃ ਸਹ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਘਾਤੀ ਯਿਹੂਦਾਸ਼੍ਚਾਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍|
| فَلَمَّا قَالَ لَهُمْ: «أَنَا هُوَ»، تَرَاجَعُوا وَسَقَطُوا عَلَى الأَرْضِ! | ٦ 6 |
ਤਦਾਹਮੇਵ ਸ ਤਸ੍ਯੈਤਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵੈਵ ਤੇ ਪਸ਼੍ਚਾਦੇਤ੍ਯ ਭੂਮੌ ਪਤਿਤਾਃ|
| فَعَادَ يَسُوعُ يَسْأَلُهُمْ: «مَنْ تُرِيدُونَ؟» أَجَابُوهُ: «يَسُوعَ النَّاصِرِيَّ». | ٧ 7 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਰਪਿ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਵਾਨ੍ ਕੰ ਗਵੇਸ਼਼ਯਥ? ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍ ਨਾਸਰਤੀਯੰ ਯੀਸ਼ੁੰ|
| فَقَالَ: «قُلْتُ لَكُمْ: أَنَا هُوَ، فَإِنْ كُنْتُمْ تُرِيدُونَنِي أَنَا، فَدَعُوا هؤُلاءِ يَذْهَبُونَ». | ٨ 8 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤਵਾਨ੍ ਅਹਮੇਵ ਸ ਇਮਾਂ ਕਥਾਮਚਕਥਮ੍; ਯਦਿ ਮਾਮਨ੍ਵਿੱਛਥ ਤਰ੍ਹੀਮਾਨ੍ ਗਨ੍ਤੁੰ ਮਾ ਵਾਰਯਤ|
| وَذلِكَ لِتَتِمَّ الْكَلِمَةُ الَّتِي قَالَهَا: «إِنَّ الَّذِينَ وَهَبْتَهُمْ لِي لَمْ يَهْلِكْ مِنْهُمْ أَحَدٌ!» | ٩ 9 |
ਇੱਥੰ ਭੂਤੇ ਮਹ੍ਯੰ ਯਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਅਦਦਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕਮਪਿ ਨਾਹਾਰਯਮ੍ ਇਮਾਂ ਯਾਂ ਕਥਾਂ ਸ ਸ੍ਵਯਮਕਥਯਤ੍ ਸਾ ਕਥਾ ਸਫਲਾ ਜਾਤਾ|
| وَكَانَ مَعَ سِمْعَانَ بُطْرُسَ سَيْفٌ فَاسْتَلَّهُ وَضَرَبَ بِهِ عَبْدَ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ، فَقَطَعَ أُذُنَهُ الْيُمْنَى. وَكَانَ اسْمُ الْعَبْدِ مَلْخُسَ. | ١٠ 10 |
ਤਦਾ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਨਿਕਟੇ ਖਙ੍ਗਲ੍ਸ੍ਥਿਤੇਃ ਸ ਤੰ ਨਿਸ਼਼੍ਕੋਸ਼਼ੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯ ਮਾਲ੍ਖਨਾਮਾਨੰ ਦਾਸਮ੍ ਆਹਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਕਰ੍ਣੰ ਛਿੰਨਵਾਨ੍|
| فَقَالَ يَسُوعُ لِبُطْرُسَ: «أَعِدِ السَّيْفَ إِلَى غِمْدِهِ! الْكَأْسُ الَّتِي أَعْطَانِي الآبُ، أَلا أَشْرَبُهَا؟» | ١١ 11 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪਿਤਰਮ੍ ਅਵਦਤ੍, ਖਙ੍ਗੰ ਕੋਸ਼਼ੇ ਸ੍ਥਾਪਯ ਮਮ ਪਿਤਾ ਮਹ੍ਯੰ ਪਾਤੁੰ ਯੰ ਕੰਸਮ੍ ਅਦਦਾਤ੍ ਤੇਨਾਹੰ ਕਿੰ ਨ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ?
| فَقَبَضَتِ الْفِرْقَةُ وَالْقَائِدُ وَحَرَسُ الْهَيْكَلِ عَلَى يَسُوعَ وَقَيَّدُوهُ. | ١٢ 12 |
ਤਦਾ ਸੈਨ੍ਯਗਣਃ ਸੇਨਾਪਤਿ ਰ੍ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਪਦਾਤਯਸ਼੍ਚ ਯੀਸ਼ੁੰ ਘ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਬੱਧ੍ਵਾ ਹਾਨੰਨਾਮ੍ਨਃ ਕਿਯਫਾਃ ਸ਼੍ਵਸ਼ੁਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰਥਮਮ੍ ਅਨਯਨ੍|
| وَسَاقُوهُ أَوَّلاً إِلَى حَنَّانَ وَهُوَ حَمُو قَيَافَا رَئِيسِ الْكَهَنَةِ فِي تِلْكَ السَّنَةِ. | ١٣ 13 |
ਸ ਕਿਯਫਾਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਤ੍ਸਰੇ ਮਹਾਯਾਜਤ੍ਵਪਦੇ ਨਿਯੁਕ੍ਤਃ
| وَقَيَافَا هُوَ الَّذِي أَشَارَ عَلَى الْيَهُودِ بِأَنَّهُ مِنَ الأَفْضَلِ أَنْ يَمُوتَ رَجُلٌ وَاحِدٌ فِدَى الأُمَّةِ. | ١٤ 14 |
ਸਨ੍ ਸਾਧਾਰਣਲੋਕਾਨਾਂ ਮਙ੍ਗਲਾਰ੍ਥਮ੍ ਏਕਜਨਸ੍ਯ ਮਰਣਮੁਚਿਤਮ੍ ਇਤਿ ਯਿਹੂਦੀਯੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਅਮਨ੍ਤ੍ਰਯਤ੍|
| وَتَبِعَ يَسُوعَ سِمْعَانُ بُطْرُسُ وَتِلْمِيذٌ آخَرُ كَانَ رَئِيسُ الْكَهَنَةِ يَعْرِفُهُ. فَدَخَلَ ذَلِكَ التِّلْمِيذُ مَعَ يَسُوعَ إِلَى دَارِ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ. | ١٥ 15 |
ਤਦਾ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ਪਿਤਰੋ(ਅ)ਨ੍ਯੈਕਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸ਼੍ਚ ਯੀਸ਼ੋਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਅਗੱਛਤਾਂ ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਯਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਮਹਾਯਾਜਕੇਨ ਪਰਿਚਿਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਸ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਸਹ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯਾੱਟਾਲਿਕਾਂ ਪ੍ਰਾਵਿਸ਼ਤ੍|
| أَمَّا بُطْرُسُ فَوَقَفَ بِالْبَابِ خَارِجاً. فَخَرَجَ التِّلْمِيذُ الآخَرُ الَّذِي كَانَ رَئِيسُ الْكَهَنَةِ يَعْرِفُهُ، وَكَلَّمَ الْبَوَّابَةَ فَأَدْخَلَ بُطْرُسَ. | ١٦ 16 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਿਤਰੋ ਬਹਿਰ੍ਦ੍ਵਾਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਤਿਸ਼਼੍ਠਦ੍ ਅਤਏਵ ਮਹਾਯਾਜਕੇਨ ਪਰਿਚਿਤਃ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਃ ਪੁਨਰ੍ਬਹਿਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਦੌਵਾਯਿਕਾਯੈ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਪਿਤਰਮ੍ ਅਭ੍ਯਨ੍ਤਰਮ੍ ਆਨਯਤ੍|
| فَسَأَلَتِ الْخَادِمَةُ الْبَوَّابَةُ بُطْرُسَ: «أَلَسْتَ أَنْتَ أَحَدَ تَلامِيذِ هَذَا الرَّجُلِ؟» أَجَابَهَا: «لا، لَسْتُ مِنْهُمْ!» | ١٧ 17 |
ਤਦਾ ਸ ਦ੍ਵਾਰਰਕ੍ਸ਼਼ਿਕਾ ਪਿਤਰਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਨ ਤਸ੍ਯ ਮਾਨਵਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਃ? ਤਤਃ ਸੋਵਦਦ੍ ਅਹੰ ਨ ਭਵਾਮਿ|
| وَكَانَ الطَّقْسُ بَارِداً، وَقَدْ أَوْقَدَ الْعَبِيدُ وَالْحُرَّاسُ نَاراً وَوَقَفُوا يَسْتَدْفِئُونَ حَوْلَهَا، فَوَقَفَ بُطْرُسُ يَسْتَدْفِئُ مَعَهُمْ. | ١٨ 18 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਯਤ੍ਸ੍ਥਾਨੇ ਦਾਸਾਃ ਪਦਾਤਯਸ਼੍ਚ ਸ਼ੀਤਹੇਤੋਰਙ੍ਗਾਰੈ ਰ੍ਵਹ੍ਨਿੰ ਪ੍ਰਜ੍ਵਾਲ੍ਯ ਤਾਪੰ ਸੇਵਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੇ ਪਿਤਰਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਤੈਃ ਸਹ ਵਹ੍ਨਿਤਾਪੰ ਸੇਵਿਤੁਮ੍ ਆਰਭਤ|
| وَسَأَلَ رَئِيسُ الْكَهَنَةِ يَسُوعَ عَنْ تَلامِيذِهِ، وَعَنْ تَعْلِيمِهِ. | ١٩ 19 |
ਤਦਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਸ਼਼ੂਪਦੇਸ਼ੇ ਚ ਮਹਾਯਾਜਕੇਨ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ
| فَأَجَابَهُ يَسُوعُ: «عَلَناً تَكَلَّمْتُ إِلَى الْعَالَمِ، وَدَائِماً عَلَّمْتُ فِي الْمَجْمَعِ وَالْهَيْكَلِ حَيْثُ يَجْتَمِعُ الْيَهُودُ كُلُّهُمْ، وَلَمْ أَقُلْ شَيْئاً فِي السِّرِّ. | ٢٠ 20 |
ਸਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਕਥਾਮਕਥਯੰ ਗੁਪ੍ਤੰ ਕਾਮਪਿ ਕਥਾਂ ਨ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਯਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਯਿਹੂਦੀਯਾਃ ਸਤਤੰ ਗੱਛਨ੍ਤਿ ਤਤ੍ਰ ਭਜਨਗੇਹੇ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਚਾਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਯੰ|
| فَلِمَاذَا تَسْأَلُنِي أَنَا؟ اسْأَلِ الَّذِينَ سَمِعُوا مَا تَكَلَّمْتُ بِهِ إِلَيْهِمْ، فَهُمْ يَعْرِفُونَ مَا قُلْتُهُ!» | ٢١ 21 |
ਮੱਤਃ ਕੁਤਃ ਪ੍ਰੁʼੱਛਸਿ? ਯੇ ਜਨਾ ਮਦੁਪਦੇਸ਼ਮ੍ ਅਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ ਤਾਨੇਵ ਪ੍ਰੁʼੱਛ ਯਦ੍ਯਦ੍ ਅਵਦੰ ਤੇ ਤਤ੍ ਜਾਨਿਨ੍ਤ|
| فَلَمَّا قَالَ يَسُوعُ هَذَا لَطَمَهُ أَحَدُ الْحُرَّاسِ وَقَالَ لَهُ: «أَهكَذَا تُجِيبُ رَئِيسَ الْكَهَنَةِ؟» | ٢٢ 22 |
ਤਦੇੱਥੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਨਿਕਟਸ੍ਥਪਦਾਤਿ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁੰ ਚਪੇਟੇਨਾਹਤ੍ਯ ਵ੍ਯਾਹਰਤ੍ ਮਹਾਯਾਜਕਮ੍ ਏਵੰ ਪ੍ਰਤਿਵਦਸਿ?
| أَجَابَهُ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتُ أَسَأْتُ الْكَلامَ فَاشْهَدْ عَلَى الإِسَاءَةِ، أَمَّا إِذَا كُنْتُ أَحْسَنْتُ، فَلِمَاذَا تَضْرِبُنِي؟» | ٢٣ 23 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤਿਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਯਦ੍ਯਯਥਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਚਕਥੰ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯਾਯਥਾਰ੍ਥਸ੍ਯ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦੇਹਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਤਰ੍ਹਿ ਕੁਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਮਾਮ੍ ਅਤਾਡਯਃ?
| ثُمَّ أَرْسَلَهُ حَنَّانُ مُقَيَّداً إِلَى قَيَافَا رَئِيسِ الْكَهَنةِ. | ٢٤ 24 |
ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਹਾਨਨ੍ ਸਬਨ੍ਧਨੰ ਤੰ ਕਿਯਫਾਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰੈਸ਼਼ਯਤ੍|
| وَكَانَ بُطْرُسُ وَاقِفاً هُنَاكَ يَسْتَدْفِئُ، فَسَأَلُوهُ: «أَلَسْتَ أَنْتَ أَيْضاً مِنْ تَلامِيذِهِ؟» فَأَنْكَرَ وَقَالَ: «لَسْتُ أَنَا». | ٢٥ 25 |
ਸ਼ਿਮੋਨ੍ਪਿਤਰਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਵਹ੍ਨਿਤਾਪੰ ਸੇਵਤੇ, ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਕਿਯਨ੍ਤਸ੍ਤਮ੍ ਅਪ੍ਰੁʼੱਛਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਕਿਮ੍ ਏਤਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੋ ਨ? ਤਤਃ ਸੋਪਹ੍ਨੁਤ੍ਯਾਬ੍ਰਵੀਦ੍ ਅਹੰ ਨ ਭਵਾਮਿ|
| فَقَالَ وَاحِدٌ مِنْ عَبِيدِ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ، وَهُوَ نَسِيبُ الْعَبْدِ الَّذِي قَطَعَ بُطْرُسُ أُذُنَهُ: «أَمَا رَأَيْتُكَ مَعَهُ فِي الْبُسْتَانِ؟» | ٢٦ 26 |
ਤਦਾ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯ ਯਸ੍ਯ ਦਾਸਸ੍ਯ ਪਿਤਰਃ ਕਰ੍ਣਮੱਛਿਨਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਕੁਟੁਮ੍ਬਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤਵਾਨ੍ ਉਦ੍ਯਾਨੇ ਤੇਨ ਸਹ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੰ ਤ੍ਵਾਂ ਕਿੰ ਨਾਪਸ਼੍ਯੰ?
| فَأَنْكَرَ بُطْرُسُ مَرَّةً أُخْرَى. وَفِي الْحَالِ صَاحَ الدِّيكُ! | ٢٧ 27 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਿਤਰਃ ਪੁਨਰਪਹ੍ਨੁਤ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍; ਤਦਾਨੀਂ ਕੁੱਕੁਟੋ(ਅ)ਰੌਤ੍|
| ثُمَّ أَخَذُوا يَسُوعَ مِنْ دَارِ قَيَافَا إِلَى قَصْرِ الْحَاكِمِ الرُّومَانِيِّ، وَكَانَ ذلِكَ فِي الصَّبَاحِ الْبَاكِرِ. وَلَمْ يَدْخُلِ الْيَهُودُ إِلَى الْقَصْرِ لِئَلّا يَتَنَجَّسُوا فَلا يَتَمَكَّنُوا مِنَ الأَكْلِ مِنْ خَرُوفِ الْفِصْحِ. | ٢٨ 28 |
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਸ਼਼ੇ ਤੇ ਕਿਯਫਾਗ੍ਰੁʼਹਾਦ੍ ਅਧਿਪਤੇ ਰ੍ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਯੀਸ਼ੁਮ੍ ਅਨਯਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਸ਼ੁਚਿਤ੍ਵੇ ਜਾਤੇ ਤੈ ਰ੍ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵੇ ਨ ਭੋਕ੍ਤਵ੍ਯੰ, ਤਸ੍ਯ ਭਯਾਦ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਾਸ੍ਤਦ੍ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਨਾਵਿਸ਼ਨ੍|
| فَخَرَجَ بِيلاطُسُ إِلَيْهِمْ وَسَأَلَهُمْ: «بِمَاذَا تَتَّهِمُونَ هَذَا الرَّجُلَ؟» | ٢٩ 29 |
ਅਪਰੰ ਪੀਲਾਤੋ ਬਹਿਰਾਗਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਵਾਨ੍ ਏਤਸ੍ਯ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਕੰ ਦੋਸ਼਼ੰ ਵਦਥ?
| أَجَابُوهُ: «لَوْ لَمْ يَكُنْ مُذْنِباً، لَمَا سَلَّمْنَاهُ إِلَيْكَ!» | ٣٠ 30 |
ਤਦਾ ਤੇ ਪੇਤ੍ਯਵਦਨ੍ ਦੁਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਕਾਰਿਣਿ ਨ ਸਤਿ ਭਵਤਃ ਸਮੀਪੇ ਨੈਨੰ ਸਮਾਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ|
| فَقَالَ بِيلاطُسُ: «خُذُوهُ أَنْتُمْ وَحَاكِمُوهُ حَسَبَ شَرِيعَتِكُمْ». فَأَجَابُوهُ: «لا يَحِقُّ لَنَا أَنْ نَقْتُلَ أَحَداً!» | ٣١ 31 |
ਤਤਃ ਪੀਲਾਤੋ(ਅ)ਵਦਦ੍ ਯੂਯਮੇਨੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ ਵਿਚਾਰਯਤ| ਤਦਾ ਯਿਹੂਦੀਯਾਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਣਦਣ੍ਡੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨਾਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਧਿਕਾਰੋ(ਅ)ਸ੍ਤਿ|
| وَقَدْ حَدَثَ هَذَا لِتَتِمَّ الْكَلِمَةُ الَّتِي قَالَهَا يَسُوعُ إِشَارَةً إِلَى الْمِيتَةِ الَّتِي سَيَمُوتُهَا. | ٣٢ 32 |
ਏਵੰ ਸਤਿ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੌ ਯਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਸਾ ਸਫਲਾਭਵਤ੍|
| فَدَخَلَ بِيلاطُسُ قَصْرَهُ وَاسْتَدْعَى يَسُوعَ وَسَأَلَهُ: «أَأَنْتَ مَلِكُ الْيَهُودِ؟» | ٣٣ 33 |
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਪੀਲਾਤਃ ਪੁਨਰਪਿ ਤਦ੍ ਰਾਜਗ੍ਰੁʼਹੰ ਗਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਮਾਹੂਯ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਰਾਜਾ?
| فَرَدَّ يَسُوعُ: «أَتَقُولُ لِي هَذَا مِنْ عِنْدِكَ، أَمْ قَالَهُ لَكَ عَنِّي آخَرُونَ؟» | ٣٤ 34 |
ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍ ਤ੍ਵਮ੍ ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਸ੍ਵਤਃ ਕਥਯਸਿ ਕਿਮਨ੍ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਯਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍?
| فَقَالَ بِيلاطُسُ: «وَهَلْ أَنَا يَهُودِيٌّ؟ إِنَّ أُمَّتَكَ وَرُؤَسَاءَ الْكَهَنَةِ سَلَّمُوكَ إِلَيَّ. مَاذَا فَعَلْتَ؟» | ٣٥ 35 |
ਪੀਲਾਤੋ(ਅ)ਵਦਦ੍ ਅਹੰ ਕਿੰ ਯਿਹੂਦੀਯਃ? ਤਵ ਸ੍ਵਦੇਸ਼ੀਯਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਮਮ ਨਿਕਟੇ ਤ੍ਵਾਂ ਸਮਾਰ੍ਪਯਨ, ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍?
| أَجَابَ يَسُوعُ: «لَيْسَتْ مَمْلَكَتِي مِنْ هَذَا الْعَالَمِ. وَلَوْ كَانَتْ مَمْلَكَتِي مِنْ هَذَا الْعَالَمِ، لَكَانَ حُرَّاسِي يُجَاهِدُونَ لِكَيْ لَا أُسَلَّمَ إِلَى الْيَهُودِ. أَمَّا الآنَ فَمَمْلَكَتِي لَيْسَتْ مِنْ هُنَا». | ٣٦ 36 |
ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍ ਮਮ ਰਾਜ੍ਯਮ੍ ਏਤੱਜਗਤ੍ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀਯੰ ਨ ਭਵਤਿ ਯਦਿ ਮਮ ਰਾਜ੍ਯੰ ਜਗਤ੍ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀਯਮ੍ ਅਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਹਸ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਯਥਾ ਸਮਰ੍ਪਿਤੋ ਨਾਭਵੰ ਤਦਰ੍ਥੰ ਮਮ ਸੇਵਕਾ ਅਯੋਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਮ ਰਾਜ੍ਯਮ੍ ਐਹਿਕੰ ਨ|
| فَسَأَلَهُ بِيلاطُسُ: «فَهَلْ أَنْتَ مَلِكٌ إِذَنْ؟» أَجَابَهُ: «أَنْتَ قُلْتَ، إِنِّي مَلِكٌ. وَلِهَذَا وُلِدْتُ وَجِئْتُ إِلَى الْعَالَمِ: لأَشْهَدَ لِلْحَقِّ، وَكُلُّ مَنْ هُوَ مِنَ الْحَقِّ يُصْغِي لِصَوْتِي». | ٣٧ 37 |
ਤਦਾ ਪੀਲਾਤਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਤਰ੍ਹਿ ਤ੍ਵੰ ਰਾਜਾ ਭਵਸਿ? ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਸਤ੍ਯੰ ਕਥਯਸਿ, ਰਾਜਾਹੰ ਭਵਾਮਿ; ਸਤ੍ਯਤਾਯਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਾਤੁੰ ਜਨਿੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਜਗਤ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਵਤੀਰ੍ਣਵਾਨ੍, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਤ੍ਯਧਰ੍ੰਮਪਕ੍ਸ਼਼ਪਾਤਿਨੋ ਮਮ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ਤਿ|
| فَقَالَ لَهُ بِيلاطُسُ: «مَا هُوَ الْحَقُّ!» ثُمَّ خَرَجَ إِلَى الْيَهُودِ وَقَالَ: «إِنِّي لَا أَجِدُ فِيهِ ذَنْباً! | ٣٨ 38 |
ਤਦਾ ਸਤ੍ਯੰ ਕਿੰ? ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਪਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਪੀਲਾਤਃ ਪੁਨਰਪਿ ਬਹਿਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨ੍ ਅਭਾਸ਼਼ਤ, ਅਹੰ ਤਸ੍ਯ ਕਮਪ੍ਯਪਰਾਧੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਮਿ|
| وَقَدْ جَرَتِ الْعَادَةُ عِنْدَكُمْ أَنْ أُطْلِقَ لَكُمْ أَحَدَ السُّجَنَاءِ فِي عِيدِ الْفِصْحِ. فَهَلْ تُرِيدُونَ أَنْ أُطْلِقَ لَكُمْ مَلِكَ الْيَهُودِ؟» | ٣٩ 39 |
ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸਮਯੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਭਿਰੁਚਿਤ ਏਕੋ ਜਨੋ ਮਯਾ ਮੋਚਯਿਤਵ੍ਯ ਏਸ਼਼ਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਰੀਤਿਰਸ੍ਤਿ, ਅਤਏਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟੇ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਰਾਜਾਨੰ ਕਿੰ ਮੋਚਯਾਮਿ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਇੱਛਾ ਕਾ?
| فَصَرَخُوا جَمِيعاً قَائِلِينَ: «لا تُطْلِقْ هَذَا، بَلْ بَارَابَاسَ». وَكَانَ بَارَابَاسُ لِصّاً! | ٤٠ 40 |
ਤਦਾ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਰੁਵਨ੍ਤੋ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍ ਏਨੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ੰ ਨਹਿ ਬਰੱਬਾਂ ਮੋਚਯ| ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਬਰੱਬਾ ਦਸ੍ਯੁਰਾਸੀਤ੍|
