يوحنَّا 12

١ 1 وَقَبْلَ الْفِصْحِ بِسِتَّةِ أَيَّامٍ جَاءَ يَسُوعُ إِلَى بَيْتَ عَنْيَا، بَلْدَةِ لِعَازَرَ الَّذِي أَقَامَهُ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ.

ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਦਿਨਸ਼਼ਟ੍ਕੇ ਸ੍ਥਿਤੇ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯੰ ਪ੍ਰਮੀਤਮ੍ ਇਲਿਯਾਸਰੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉਦਸ੍ਥਾਪਰਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਨਿਵਾਸਸ੍ਥਾਨੰ ਬੈਥਨਿਯਾਗ੍ਰਾਮਮ੍ ਆਗੱਛਤ੍|

٢ 2 فَأُقِيمَتْ لَهُ وَلِيمَةُ عَشَاءٍ، وَأَخَذَتْ مَرْثَا تَخْدِمُ، وَكَانَ لِعَازَرُ أَحَدَ الْمُتَّكِئِينَ مَعَهُ.

ਤਤ੍ਰ ਤਦਰ੍ਥੰ ਰਜਨ੍ਯਾਂ ਭੋਜ੍ਯੇ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮਰ੍ਥਾ ਪਰ੍ੱਯਵੇਸ਼਼ਯਦ੍ ਇਲਿਯਾਸਰ੍ ਚ ਤਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗਿਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੋਜਨਾਸਨ ਉਪਾਵਿਸ਼ਤ੍|

٣ 3 فَأَخَذَتْ مَرْيَمُ مَناً (أَيْ ثُلْثَ لِتْرٍ) مِنْ عِطْرِ النَّارِدِينِ الْخَالِصِ الْغَالِي الثَّمَنِ، وَدَهَنَتْ بِهِ قَدَمَيْ يَسُوعَ، ثُمَّ مَسَحَتْهُمَا بِشَعْرِهَا، فَمَلأَتِ الرَّائِحَةُ الطَّيِّبَةُ أَرْجَاءَ الْبَيْتِ كُلِّهِ.

ਤਦਾ ਮਰਿਯਮ੍ ਅਰ੍ੱਧਸੇਟਕੰ ਬਹੁਮੂਲ੍ਯੰ ਜਟਾਮਾਂਸੀਯੰ ਤੈਲਮ੍ ਆਨੀਯ ਯੀਸ਼ੋਸ਼੍ਚਰਣਯੋ ਰ੍ਮਰ੍ੱਦਯਿਤ੍ਵਾ ਨਿਜਕੇਸ਼ ਰ੍ਮਾਰ੍ਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਰਭਤ; ਤਦਾ ਤੈਲਸ੍ਯ ਪਰਿਮਲੇਨ ਗ੍ਰੁʼਹਮ੍ ਆਮੋਦਿਤਮ੍ ਅਭਵਤ੍|

٤ 4 فَقَالَ أَحَدُ التَّلامِيذِ، وَهُوَ يَهُوذَا الإِسْخَريُوطِيُّ، الَّذِي كَانَ سَيَخُونُ يَسُوعَ:

ਯਃ ਸ਼ਿਮੋਨਃ ਪੁਤ੍ਰ ਰਿਸ਼਼੍ਕਰਿਯੋਤੀਯੋ ਯਿਹੂਦਾਨਾਮਾ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸ੍ਤਦਾ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,

٥ 5 «لِمَاذَا لَمْ يُبَعْ هَذَا الْعِطْرُ بِثَلاثِ مِئَةِ دِينَارٍ تُوَزَّعُ عَلَى الْفُقَرَاءِ؟»

ਏਤੱਤੈਲੰ ਤ੍ਰਿਭਿਃ ਸ਼ਤੈ ਰ੍ਮੁਦ੍ਰਾਪਦੈ ਰ੍ਵਿਕ੍ਰੀਤੰ ਸਦ੍ ਦਰਿਦ੍ਰੇਭ੍ਯਃ ਕੁਤੋ ਨਾਦੀਯਤ?

٦ 6 وَلَمْ يَقُلْ هَذَا لأَنَّهُ كَانَ يَعْطِفُ عَلَى الْفُقَرَاءِ، بَلْ لأَنَّهُ كَانَ لِصّاً، فَقَدْ كَانَ أَمِيناً لِلصُّنْدُوقِ وَكَانَ يَخْتَلِسُ مِمَّا يُوْدَعُ فِيهِ.

ਸ ਦਰਿਦ੍ਰਲੋਕਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਚਿਨ੍ਤਯਦ੍ ਇਤਿ ਨ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਚੌਰ ਏਵੰ ਤੰਨਿਕਟੇ ਮੁਦ੍ਰਾਸਮ੍ਪੁਟਕਸ੍ਥਿਤ੍ਯਾ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਯਦਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍ ਤਦਪਾਹਰਤ੍ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਇਮਾਂ ਕਥਾਮਕਥਯਤ੍|

٧ 7 فَأَجَابَهُ يَسُوعُ: «دَعْهَا! فَقَدِ احْتَفَظَتْ بِهَذَا الْعِطْرِ لِيَوْمِ دَفْنِي،

ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਕਥਯਦ੍ ਏਨਾਂ ਮਾ ਵਾਰਯ ਸਾ ਮਮ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਸ੍ਥਾਪਨਦਿਨਾਰ੍ਥੰ ਤਦਰਕ੍ਸ਼਼ਯਤ੍|

٨ 8 لأَنَّ الْفُقَرَاءَ عِنْدَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ؛ أَمَّا أَنَا فَلَنْ أَكُونَ عِنْدَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ».

ਦਰਿਦ੍ਰਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੰਨਿਧੌ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੰਨਿਧੌ ਨ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮਿ|

٩ 9 وَعَلِمَ كَثِيرُونَ مِنَ الْيَهُودِ أَنَّ يَسُوعَ فِي بَيْتَ عَنْيَا، فَجَاءُوا لَا لِيَرَوْا يَسُوعَ فَقَطْ، بَلْ لِيَرَوْا أَيْضاً لِعَازَرَ الَّذِي أَقَامَهُ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ.

ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਤ੍ਰਾਸ੍ਤੀਤਿ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਬਹਵੋ ਯਿਹੂਦੀਯਾਸ੍ਤੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁੱਥਾਪਿਤਮ੍ ਇਲਿਯਾਸਰਞ੍ਚ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਆਗੱਛਨ|

١٠ 10 فَقَرَّرَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ أَنْ يَقْتُلُوا لِعَازَرَ أَيْضاً،

ਤਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਸ੍ਤਮ੍ ਇਲਿਯਾਸਰਮਪਿ ਸੰਹਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਮਨ੍ਤ੍ਰਯਨ੍;

١١ 11 لأَنَّ كَثِيرِينَ مِنَ الْيَهُودِ كَانُوا يَهْجُرُونَهُمْ بِسَبَبِهِ وَيُؤْمِنُونَ بِيَسُوعَ.

ਯਤਸ੍ਤੇਨ ਬਹਵੋ ਯਿਹੂਦੀਯਾ ਗਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੌ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸਨ੍|

١٢ 12 وَفِي الْيَوْمِ التَّالِي، عَرَفَ الْجُمْهُورُ الْكَبِيرُ الَّذِي جَاءَ إِلَى العِيدِ أَنَّ يَسُوعَ قَادِمٌ إِلَى أُورُشَلِيمَ.

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ ਨਗਰਮ੍ ਆਗੱਛਤੀਤਿ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਉਤ੍ਸਵਾਗਤਾ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾਃ

١٣ 13 فَحَمَلُوا سَعَفَ النَّخْلِ وَخَرَجُوا لاِسْتِقْبَالِهِ هَاتِفِينَ: «أُوصَنَّا! تَبَارَكَ الآتِي بِاسْمِ الرَّبِّ! إِنَّهُ مَلِكُ إِسْرَائِيلَ!»

ਖਰ੍ੱਜੂਰਪਤ੍ਰਾਦ੍ਯਾਨੀਯ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਬਹਿਰਾਗਤ੍ਯ ਜਯ ਜਯੇਤਿ ਵਾਚੰ ਪ੍ਰੋੱਚੈ ਰ੍ਵਕ੍ਤੁਮ੍ ਆਰਭਨ੍ਤ, ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੋ ਯੋ ਰਾਜਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾਗੱਛਤਿ ਸ ਧਨ੍ਯਃ|

١٤ 14 وَوَجَدَ يَسُوعُ جَحْشاً فَرَكِبَ عَلَيْهِ، كَمَا قَدْ كُتِبَ:

ਤਦਾ "ਹੇ ਸਿਯੋਨਃ ਕਨ੍ਯੇ ਮਾ ਭੈਸ਼਼ੀਃ ਪਸ਼੍ਯਾਯੰ ਤਵ ਰਾਜਾ ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਾਵਕਮ੍ ਆਰੁਹ੍ਯਾਗੱਛਤਿ"

١٥ 15 «لا تَخَافِي يَا بِنْتَ صِهْيَوْنَ، فَإِنَّ مَلِكَكِ قَادِمٌ إِلَيْكِ رَاكِباً عَلَى جَحْشِ أَتَانٍ».

ਇਤਿ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯਵਚਨਾਨੁਸਾਰੇਣ ਯੀਸ਼ੁਰੇਕੰ ਯੁਵਗਰ੍ੱਦਭੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤਦੁਪਰ੍ੱਯਾਰੋਹਤ੍|

١٦ 16 وَلَمْ يُدْرِكْ تَلامِيذُ يَسُوعَ أَوَّلَ الأَمْرِ أَنَّ هَذَا إِتْمَامٌ لِلنُّبُوءَةِ. وَلكِنْ بَعْدَمَا تَمَجَّدَ يَسُوعُ تَذَكَّرُوا أَنَّ الْكِتَابَ قَالَ هَذَا عَنْهُ، وَأَنَّهُمْ فَعَلُوا هَذَا مِنْ أَجْلِهِ.

ਅਸ੍ਯਾਃ ਘਟਨਾਯਾਸ੍ਤਾਤ੍ਪਰ੍ੱਯੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਥਮੰ ਨਾਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੌ ਮਹਿਮਾਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇ ਸਤਿ ਵਾਕ੍ਯਮਿਦੰ ਤਸ੍ਮਿਨ ਅਕਥ੍ਯਤ ਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਤਮ੍ਪ੍ਰਤੀੱਥਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਇਤਿ ਤੇ ਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ|

١٧ 17 وَالْجَمْعُ الَّذِينَ كَانُوا مَعَهُ حِينَ دَعَا لِعَازَرَ مِنَ الْقَبْرِ وَأَقَامَهُ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ، كَانُوا يَشْهَدُونَ لَهُ بِذَلِكَ.

ਸ ਇਲਿਯਾਸਰੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਆਗਨ੍ਤੁਮ੍ ਆਹ੍ਵਤਵਾਨ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਞ੍ਚ ਉਦਸ੍ਥਾਪਯਦ੍ ਯੇ ਯੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਤ੍ਕਰ੍ਮ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਅਪਸ਼੍ਯਨ੍ ਤੇ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਾਤੁਮ੍ ਆਰਭਨ੍ਤ|

١٨ 18 وَلِذلِكَ خَرَجَتِ الْجُمُوعُ لاِسْتِقْبَالِهِ، لأَنَّهُمْ سَمِعُوا أَنَّهُ أَجْرَى تِلْكَ الآيَةَ.

ਸ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਅਦ੍ਭੁਤੰ ਕਰ੍ੰਮਕਰੋਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਜਨਸ਼੍ਰੁਤੇ ਰ੍ਲੋਕਾਸ੍ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਆਗੱਛਨ੍|

١٩ 19 فَقَالَ الْفَرِّيسِيُّونَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «أَرَأَيْتُمْ كَيْفَ أَنَّكُمْ لَمْ تَسْتَفِيدُوا شَيْئاً؟ هَا قَدِ انْطَلَقَ الْعَالَمُ كُلُّهُ وَرَاءَهُ!»

ਤਤਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਕ੍ਤੁਮ੍ ਆਰਭਨ੍ਤ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵਾਸ਼੍ਚੇਸ਼਼੍ਟਾ ਵ੍ਰੁʼਥਾ ਜਾਤਾਃ, ਇਤਿ ਕਿੰ ਯੂਯੰ ਨ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਵੇ? ਪਸ਼੍ਯਤ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਵਰ੍ੱਤਿਨੋਭਵਨ੍|

٢٠ 20 وَكَانَ بَيْنَ الَّذِينَ قَصَدُوا أُورُشَلِيمَ لِلْعِبَادَةِ فِي أَثْنَاءِ الْعِيدِ بَعْضُ الْيُونَانِيِّينَ،

ਭਜਨੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਤ੍ਸਵਾਗਤਾਨਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਕਤਿਪਯਾ ਜਨਾ ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾ ਆਸਨ੍,

٢١ 21 فَذَهَبُوا إِلَى فِيلِبُّسَ، وَهُوَ مِنْ بَيْتَ صَيْدَا فِي مِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ، وَقَالُوا لَهُ: «يَا سَيِّدُ، نُرِيدُ أَنْ نَرَى يَسُوعَ».

ਤੇ ਗਾਲੀਲੀਯਬੈਤ੍ਸੈਦਾਨਿਵਾਸਿਨਃ ਫਿਲਿਪਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍ ਹੇ ਮਹੇੱਛ ਵਯੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਇੱਛਾਮਃ|

٢٢ 22 فَجَاءَ فِيلِبُّسُ وَأَخْبَرَ أَنْدَرَاوُسَ، ثُمَّ ذَهَبَا مَعاً وَأَخْبَرَا يَسُوعَ.

ਤਤਃ ਫਿਲਿਪੋ ਗਤ੍ਵਾ ਆਨ੍ਦ੍ਰਿਯਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਆਨ੍ਦ੍ਰਿਯਫਿਲਿਪੌ ਯੀਸ਼ਵੇ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮ੍ ਅਕਥਯਤਾਂ|

٢٣ 23 فَقَالَ يَسُوعُ لَهُمَا: «قَدِ اقْتَرَبَتْ سَاعَةُ تَمْجِيدِ ابْنِ الإِنْسَانِ.

ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤਵਾਨ੍ ਮਾਨਵਸੁਤਸ੍ਯ ਮਹਿਮਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਸਮਯ ਉਪਸ੍ਥਿਤਃ|

٢٤ 24 الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ حَبَّةَ الْحِنْطَةِ تَبْقَى وَحِيدَةً إِنْ لَمْ تَقَعْ فِي الأَرْضِ وَتَمُتْ. أَمَّا إِذَا مَاتَتْ، فَإِنَّهَا تُنْتِجُ حَبّاً كَثِيراً.

ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਤਿਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਧਾਨ੍ਯਬੀਜੰ ਮ੍ਰੁʼੱਤਿਕਾਯਾਂ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਯਦਿ ਨ ਮ੍ਰੁʼਯਤੇ ਤਰ੍ਹ੍ਯੇਕਾਕੀ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਮ੍ਰੁʼਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਬਹੁਗੁਣੰ ਫਲੰ ਫਲਤਿ|

٢٥ 25 مَنْ يَتَمَسَّكْ بِحَيَاتِهِ، يَخْسَرْهَا. وَمَنْ نَبَذَهَا فِي هَذَا الْعَالَمِ يُوَفِّرُهَا لِلْحَيَاةِ الأَبَدِيَّةِ. (aiōnios g166)

ਯੋ ਜਨੇ ਨਿਜਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਪ੍ਰਿਯਾਨ੍ ਜਾਨਾਤਿ ਸ ਤਾਨ੍ ਹਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇ ਜਨ ਇਹਲੋਕੇ ਨਿਜਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਅਪ੍ਰਿਯਾਨ੍ ਜਾਨਾਤਿ ਸੇਨਨ੍ਤਾਯੁਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਤਾਨ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| (aiōnios g166)

٢٦ 26 مَنْ أَرَادَ أَنْ يَخْدِمَنِي فَلْيَتْبَعْنِي. وَحَيْثُ أَكُونُ أَنَا يَكُونُ خَادِمِي أَيْضاً. وَكُلُّ مَنْ يَخْدِمْنِي يُكْرِمْهُ أَبِي.

ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦਿ ਮਮ ਸੇਵਕੋ ਭਵਿਤੁੰ ਵਾਞ੍ਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਗਾਮੀ ਭਵਤੁ, ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਹੰ ਯਤ੍ਰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮਿ ਮਮ ਸੇਵਕੇਪਿ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ; ਯੋ ਜਨੋ ਮਾਂ ਸੇਵਤੇ ਮਮ ਪਿਤਾਪਿ ਤੰ ਸੰਮੰਸ੍ਯਤੇ|

٢٧ 27 نَفْسِي الآنَ مُضْطَرِبَةٌ، فَمَاذَا أَقُولُ؟ أَيُّهَا الآبُ أَنْقِذْنِي مِنَ السَّاعَةِ الْقَادِمَةِ عَلَيَّ؟ لا! فَمِنْ أَجْلِ هذِهِ السَّاعَةِ أَتَيْتُ.

ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤੰ ਮਮ ਪ੍ਰਾਣਾ ਵ੍ਯਾਕੁਲਾ ਭਵਨ੍ਤਿ, ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਹੇ ਪਿਤਰ ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਮਯਾਨ੍ ਮਾਂ ਰਕ੍ਸ਼਼, ਇਤ੍ਯਹੰ ਕਿੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਸ਼਼੍ਯੇ? ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹਮ੍ ਏਤਤ੍ਸਮਯਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਵਤੀਰ੍ਣਵਾਨ੍|

٢٨ 28 أَيُّهَا الآبُ، مَجِّدِ اسْمَكَ!» فَإِذَا صَوْتٌ مِنَ السَّمَاءِ يُجِيبُ: «قَدْ مَجَّدْتُهُ وَسَأُمَجِّدُهُ أَيْضاً».

ਹੇ ਪਿਤ: ਸ੍ਵਨਾਮ੍ਨੋ ਮਹਿਮਾਨੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯ; ਤਨੈਵ ਸ੍ਵਨਾਮ੍ਨੋ ਮਹਿਮਾਨਮ੍ ਅਹੰ ਪ੍ਰਾਕਾਸ਼ਯੰ ਪੁਨਰਪਿ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਏਸ਼਼ਾ ਗਗਣੀਯਾ ਵਾਣੀ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ(ਅ)ਜਾਯਤ|

٢٩ 29 فَقَالَ بَعْضُ الْحَاضِرِينَ مِمَّنْ سَمِعُوا الصَّوْتَ: «هَذَا صَوْتُ رَعْدٍ!» وَلكِنَّ غَيْرَهُمْ قَالُوا: «حَدَّثَهُ مَلاكٌ».

ਤਚ੍ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਮੀਪਸ੍ਥਲੋਕਾਨਾਂ ਕੇਚਿਦ੍ ਅਵਦਨ੍ ਮੇਘੋ(ਅ)ਗਰ੍ਜੀਤ੍, ਕੇਚਿਦ੍ ਅਵਦਨ੍ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤੋ(ਅ)ਨੇਨ ਸਹ ਕਥਾਮਚਕਥਤ੍|

٣٠ 30 فَأَجَابَ يَسُوعُ: «لَمْ يَكُنْ هَذَا الصَّوْتُ لأَجْلِي بَلْ لأَجْلِكُمْ.

ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦੀਤ੍, ਮਦਰ੍ਥੰ ਸ਼ਬ੍ਦੋਯੰ ਨਾਭੂਤ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਰ੍ਥਮੇਵਾਭੂਤ੍|

٣١ 31 الآنَ وَقْتُ الْحُكْمِ عَلَى هَذَا الْعَالَمِ! الآنَ يُطْرَدُ سَيِّدُ هَذَا الْعَالَمِ خَارِجاً!

ਅਧੁਨਾ ਜਗਤੋਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰ: ਸਮ੍ਪਤ੍ਸ੍ਯਤੇ, ਅਧੁਨਾਸ੍ਯ ਜਗਤ: ਪਤੀ ਰਾਜ੍ਯਾਤ੍ ਚ੍ਯੋਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٣٢ 32 وَحِينَ أَرْتَفِعُ عَنِ الأَرْضِ أَجْذِبُ إِلَيَّ الْجَمِيعَ».

ਯਦ੍ਯਈ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾ ਊਰ੍ਦ੍ੱਵੇ ਪ੍ਰੋੱਥਾਪਿਤੋਸ੍ਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਮਾਨਵਾਨ੍ ਸ੍ਵਸਮੀਪਮ੍ ਆਕਰ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|

٣٣ 33 قَالَ هَذَا مُشِيراً إِلَى الْمِيتَةِ الَّتِي سَيَمُوتُهَا.

ਕਥੰ ਤਸ੍ਯ ਮ੍ਰੁʼਤਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਏਤਦ੍ ਬੋਧਯਿਤੁੰ ਸ ਇਮਾਂ ਕਥਾਮ੍ ਅਕਥਯਤ੍|

٣٤ 34 فَقَالَ بَعْضُ الْحَاضِرِينَ: «عَلَّمَتْنَا الشَّرِيعَةُ أَنَّ الْمَسِيحَ يَبْقَى حَيًّا إِلَى الأَبَدِ، فَكَيْفَ تَقُولُ إِنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ لابُدَّ أَنْ يُعَلَّقَ؟ مَنْ هُوَ ابْنُ الإِنْسَانِ هَذَا؟» (aiōn g165)

ਤਦਾ ਲੋਕਾ ਅਕਥਯਨ੍ ਸੋਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਃ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੀਤਿ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਗ੍ਰਨ੍ਥੇ ਸ਼੍ਰੁਤਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ, ਤਰ੍ਹਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਃ ਪ੍ਰੋੱਥਾਪਿਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਥੰ ਵਦਸਿ? ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੋਯੰ ਕਃ? (aiōn g165)

٣٥ 35 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «النُّورُ بَاقٍ مَعَكُمْ وَقْتاً قَصِيراً. فَوَاصِلُوا سَيْرَكُمْ مَادَامَ النُّورُ يُشْرِقُ عَلَيْكُمْ، لِئَلّا يُطْبِقَ عَلَيْكُمُ الظَّلامُ، فَإِنَّ الَّذِي يَمْشِي فِي الظَّلامِ لَا يَعْلَمُ أَيْنَ يَذْهَبُ.

ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਕਥਾਯਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਅਲ੍ਪਦਿਨਾਨਿ ਜ੍ਯੋਤਿਰਾਸ੍ਤੇ, ਯਥਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਨ੍ਧਕਾਰੋ ਨਾੱਛਾਦਯਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਜ੍ਯੋਤਿਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਗੱਛਤ; ਯੋ ਜਨੋ(ਅ)ਨ੍ਧਕਾਰੇ ਗੱਛਤਿ ਸ ਕੁਤ੍ਰ ਯਾਤੀਤਿ ਨ ਜਾਨਾਤਿ|

٣٦ 36 آمِنُوا بِالنُّورِ مَادَامَ النُّورُ مَعَكُمْ، فَتَصِيرُوا أَبْنَاءَ النُّورِ». وَبَعْدَمَا قَالَ يَسُوعُ هَذَا، ذَهَبَ وَأَخْفَى نَفْسَهُ عَنْهُمْ.

ਅਤਏਵ ਯਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟੇ ਜ੍ਯੋਤਿਰਾਸ੍ਤੇ ਤਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਜ੍ਯੋਤੀਰੂਪਸਨ੍ਤਾਨਾ ਭਵਿਤੁੰ ਜ੍ਯੋਤਿਸ਼਼ਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤ; ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਤੇਭ੍ਯਃ ਸ੍ਵੰ ਗੁਪ੍ਤਵਾਨ੍|

٣٧ 37 وَمَعَ أَنَّهُ أَجْرَى أَمَامَهُمْ آيَاتٍ كَثِيرَةً جِدّاً، لَمْ يُؤْمِنُوا بِهِ،

ਯਦ੍ਯਪਿ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ ਏਤਾਵਦਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਥਾਪਿ ਤੇ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਨ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸਨ੍|

٣٨ 38 لِيَتِمَّ قَوْلُ النَّبِيِّ إِشَعْيَاءَ: «يَا رَبُّ مَنْ آمَنَ بِكَلامِنَا؟ وَلِمَنْ ظَهَرَتْ يَدُ الرَّبِّ؟»

ਅਤਏਵ ਕਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਤਿ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪਰੇਸ਼ਾਸ੍ਮਤ੍ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤੰ? ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ ਪਰੇਸ਼ਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤਃ ਕਸ੍ਯ ਚ ਸੰਨਿਧੌ? ਯਿਸ਼ਯਿਯਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾ ਯਦੇਤਦ੍ ਵਾਕ੍ਯਮੁਕ੍ਤੰ ਤਤ੍ ਸਫਲਮ੍ ਅਭਵਤ੍|

٣٩ 39 فَلَمْ يَسْتَطِيعُوا أَنْ يُؤْمِنُوا، لأَنَّ إِشَعْيَاءَ قَالَ أَيْضاً:

ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਤੁੰ ਨਾਸ਼ਨ੍ਕੁਵਨ੍ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਯਿਸ਼ਯਿਯਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿ ਪੁਨਰਵਾਦੀਦ੍,

٤٠ 40 «أَعْمَى عُيُونَهُمْ وَقَسَّى قُلُوبَهُمْ، لِئَلّا يُبْصِرُوا بِعُيُونِهِمْ وَيَفْهَمُوا بِقُلُوبِهِمْ، وَيَتُوبُوا فَأَشْفِيَهُمْ».

ਯਦਾ, "ਤੇ ਨਯਨੈ ਰ੍ਨ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਬੁੱਧਿਭਿਸ਼੍ਚ ਨ ਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੈ ਰ੍ਮਨਃਸੁ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਤੇਸ਼਼ੁ ਚ ਤਾਨਹੰ ਯਥਾ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨ੍ ਨ ਕਰੋਮਿ ਤਥਾ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਲੋਚਨਾਨ੍ਯਨ੍ਧਾਨਿ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਮਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਿ ਗਾਢਾਨਿ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| "

٤١ 41 وَقَدْ قَالَ إِشَعْيَاءُ هَذَا عِنْدَمَا رَأَى مَجْدَ الرَّبِّ فَتَحَدَّثَ عَنْهُ.

ਯਿਸ਼ਯਿਯੋ ਯਦਾ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਮਹਿਮਾਨੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਥਾਮਕਥਯਤ੍ ਤਦਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਤ੍|

٤٢ 42 وَمَعَ ذلِكَ فَإِنَّ كَثِيرِينَ مِنَ الرُّؤَسَاءِ آمَنُوا بِيَسُوعَ، دُونَ أَنْ يُجَاهِرُوا بِإِيمَانِهِمْ، مَخَافَةَ أَنْ يُحْكَمَ عَلَيْهِمْ بِالطَّرْدِ مِنَ الْمَجْمَعِ،

ਤਥਾਪ੍ਯਧਿਪਤਿਨਾਂ ਬਹਵਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਯਨ੍| ਕਿਨ੍ਤੁ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ੍ਤਾਨ੍ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਦ੍ ਦੂਰੀਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤੀਤਿ ਭਯਾਤ੍ ਤੇ ਤੰ ਨ ਸ੍ਵੀਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ|

٤٣ 43 مُفَضِّلِينَ الْمَجْدَ الآتِي مِنَ النَّاسِ عَلَى الْمَجْدِ الآتِي مِنَ اللهِ.

ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾਤੋ ਮਾਨਵਾਨਾਂ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾਯਾਂ ਤੇ(ਅ)ਪ੍ਰਿਯਨ੍ਤ|

٤٤ 44 فَقَالَ يَسُوعُ بِصَوْتٍ عَالٍ: «مَنْ يُؤْمِنْ بِي، فَهُوَ يُؤْمِنُ لَا بِي أَنَا بَلْ بِالَّذِي أَرْسَلَنِي،

ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰੁੱਚੈਃਕਾਰਮ੍ ਅਕਥਯਦ੍ ਯੋ ਜਨੋ ਮਯਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ ਸ ਕੇਵਲੇ ਮਯਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤੀਤਿ ਨ, ਸ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਕੇ(ਅ)ਪਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ|

٤٥ 45 وَمَنْ رَآنِي، رَأَى الَّذِي أَرْسَلَنِي

ਯੋ ਜਨੋ ਮਾਂ ਪਸ਼੍ਯਤਿ ਸ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਕਮਪਿ ਪਸ਼੍ਯਤਿ|

٤٦ 46 جِئْتُ إِلَى الْعَالَمِ نُوراً، لِكَيْ لَا يَبْقَى فِي الظَّلامِ كُلُّ مَنْ آمَنَ بِي.

ਯੋ ਜਨੋ ਮਾਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਤਿ ਸ ਯਥਾਨ੍ਧਕਾਰੇ ਨ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਅਹੰ ਜ੍ਯੋਤਿਃਸ੍ਵਰੂਪੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਜਗਤ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਵਤੀਰ੍ਣਵਾਨ੍|

٤٧ 47 وَإذَا سَمِعَ أَحَدٌ كَلامِي وَلَمْ يُؤْمِنْ بِهِ، فَأَنَا لَا أَحْكُمُ عَلَيْهِ، فَقَدْ جِئْتُ لَا لأَحْكُمَ عَلَى الْعَالَمِ، بَلْ لأُخَلِّصَ الْعَالَمَ.

ਮਮ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਮਹੰ ਦੋਸ਼਼ਿਣੰ ਨ ਕਰੋਮਿ, ਯਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਜਗਤੋ ਜਨਾਨਾਂ ਦੋਸ਼਼ਾਨ੍ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤਾਨ੍ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨਾਗਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਪਰਿਚਾਤੁਮ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ|

٤٨ 48 فَالَّذِي يَرْفُضُنِي وَلا يَقْبَلُ كَلامِي، لَهُ مَنْ يَحْكُمُ عَلَيْهِ: فَإِنَّ الْكَلِمَةَ الَّتِي قُلْتُهَا هِيَ تَحْكُمُ عَلَيْهِ فِي الْيَوْمِ الأَخِيرِ؛

ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਂ ਨ ਸ਼੍ਰੱਧਾਯ ਮਮ ਕਥੰ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ, ਅਨ੍ਯਸ੍ਤੰ ਦੋਸ਼਼ਿਣੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਵਸ੍ਤੁਤਸ੍ਤੁ ਯਾਂ ਕਥਾਮਹਮ੍ ਅਚਕਥੰ ਸਾ ਕਥਾ ਚਰਮੇ(ਅ)ਨ੍ਹਿ ਤੰ ਦੋਸ਼਼ਿਣੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٤٩ 49 لأَنِّي لَمْ أَتَكَلَّمْ بِشَيْءٍ مِنْ عِنْدِي، بَلْ أَقُولُ مَا أَوْصَانِي بِهِ الآبُ الَّذِي أَرْسَلَنِي

ਯਤੋ ਹੇਤੋਰਹੰ ਸ੍ਵਤਃ ਕਿਮਪਿ ਨ ਕਥਯਾਮਿ, ਕਿੰ ਕਿੰ ਮਯਾ ਕਥਯਿਤਵ੍ਯੰ ਕਿੰ ਸਮੁਪਦੇਸ਼਼੍ਟਵ੍ਯਞ੍ਚ ਇਤਿ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਯਿਤਾ ਪਿਤਾ ਮਾਮਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍|

٥٠ 50 وَأَنَا أَعْلَمُ أَنَّ وَصِيَّتَهُ هِيَ حَيَاةٌ أَبَدِيَّةٌ: فَإِنَّ مَا أَقُولُهُ مِنْ كَلامٍ، أَقُولُهُ كَمَا قَالَهُ لِيَ الآبُ». (aiōnios g166)

ਤਸ੍ਯ ਸਾਜ੍ਞਾ ਅਨਨ੍ਤਾਯੁਰਿਤ੍ਯਹੰ ਜਾਨਾਮਿ, ਅਤਏਵਾਹੰ ਯਤ੍ ਕਥਯਾਮਿ ਤਤ੍ ਪਿਤਾ ਯਥਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍ ਤਥੈਵ ਕਥਯਾਮ੍ਯਹਮ੍| (aiōnios g166)

Jesus Enters into Jerusalem