يوحنَّا 10

١ 1 «الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَنْ يَدْخُلُ إِلَى حَظِيرَةِ الْخِرَافِ مِنْ غَيْرِ بَابِهَا فَيَتَسَلَّقُ إِلَيْهَا مِنْ طَرِيقٍ آخَرَ، هُوَ سَارِقٌ وَلِصٌّ.

අහං යුෂ්මානතියථාර්ථං වදාමි, යෝ ජනෝ ද්වාරේණ න ප්‍රවිශ්‍ය කේනාප්‍යන්‍යේන මේෂගෘහං ප්‍රවිශති ස ඒව ස්තේනෝ දස්‍යුශ්ච|

٢ 2 أَمَّا الَّذِي يَدْخُلُ مِنَ الْبَابِ فَهُوَ رَاعِي الْخِرَافِ،

යෝ ද්වාරේණ ප්‍රවිශති ස ඒව මේෂපාලකඃ|

٣ 3 وَالْبَوَّابُ يَفْتَحُ لَهُ، وَالْخِرَافُ تُصْغِي إِلَى صَوْتِهِ، فَيُنَادِي خِرَافَهُ الْخَاصَّةَ كُلَّ وَاحِدٍ بِاسْمِهِ، وَيَقُودُهَا إِلَى خَارِجِ الْحَظِيرَةِ.

දෞවාරිකස්තස්මෛ ද්වාරං මෝචයති මේෂගණශ්ච තස්‍ය වාක්‍යං ශෘණෝති ස නිජාන් මේෂාන් ස්වස්වනාම්නාහූය බහිඃ කෘත්වා නයති|

٤ 4 وَمَتَى أَخْرَجَهَا كُلَّهَا، يَسِيرُ أَمَامَهَا وَهِيَ تَتْبَعُهُ، لأَنَّهَا تَعْرِفُ صَوْتَهُ.

තථා නිජාන් මේෂාන් බහිඃ කෘත්වා ස්වයං තේෂාම් අග්‍රේ ගච්ඡති, තතෝ මේෂාස්තස්‍ය ශබ්දං බුධ්‍යන්තේ, තස්මාත් තස්‍ය පශ්චාද් ව්‍රජන්ති|

٥ 5 وَهِيَ لَا تَتْبَعُ مَنْ كَانَ غَرِيباً، بَلْ تَهْرُبُ مِنْهُ، لأَنَّهَا لَا تَعْرِفُ صَوْتَ الْغُرَبَاءِ».

කින්තු පරස්‍ය ශබ්දං න බුධ්‍යන්තේ තස්මාත් තස්‍ය පශ්චාද් ව්‍රජිෂ්‍යන්ති වරං තස්‍ය සමීපාත් පලායිෂ්‍යන්තේ|

٦ 6 ضَرَبَ يَسُوعُ لَهُمْ هَذَا الْمَثَلَ، وَلكِنَّهُمْ لَمْ يَفْهَمُوا مَغْزَى كَلامِهِ.

යීශුස්තේභ්‍ය ඉමාං දෘෂ්ටාන්තකථාම් අකථයත් කින්තු තේන කථිතකථායාස්තාත්පර‍්‍ය්‍යං තේ නාබුධ්‍යන්ත|

٧ 7 لِذلِكَ عَادَ فَقَالَ: «الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: أَنَا بَابُ الْخِرَافِ.

අතෝ යීශුඃ පුනරකථයත්, යුෂ්මානාහං යථාර්ථතරං ව්‍යාහරාමි, මේෂගෘහස්‍ය ද්වාරම් අහමේව|

٨ 8 جَمِيعُ الَّذِينَ جَاءُوا قَبْلِي كَانُوا لُصُوصاً وَسُرَّاقاً، وَلكِنَّ الْخِرَافَ لَمْ تُصْغِ إِلَيْهِمْ.

මයා න ප්‍රවිශ්‍ය ය ආගච්ඡන් තේ ස්තේනා දස්‍යවශ්ච කින්තු මේෂාස්තේෂාං කථා නාශෘණ්වන්|

٩ 9 أَنَا الْبَابُ. مَنْ دَخَلَ بِي يَخْلُصْ، فَيَدْخُلُ وَيَخْرُجُ وَيَجِدُ الْمَرْعَى.

අහමේව ද්වාරස්වරූපඃ, මයා යඃ කශ්චිත ප්‍රවිශති ස රක්‍ෂාං ප්‍රාප්ස්‍යති තථා බහිරන්තශ්ච ගමනාගමනේ කෘත්වා චරණස්ථානං ප්‍රාප්ස්‍යති|

١٠ 10 السَّارِقُ لَا يَأْتِي إِلّا لِيَسْرِقَ وَيَذْبَحَ وَيُهْلِكَ. أَمَّا أَنَا فَقَدْ أَتَيْتُ لِتَكُونَ لَهُمْ حَيَاةٌ، بَلْ مِلْءُ الْحَيَاةِ!

යෝ ජනස්තේනඃ ස කේවලං ස්තෛන්‍යබධවිනාශාන් කර්ත්තුමේව සමායාති කින්ත්වහම් ආයු ර්දාතුම් අර්ථාත් බාහූල්‍යේන තදේව දාතුම් ආගච්ඡම්|

١١ 11 أَنَا الرَّاعِي الصَّالِحُ، وَالرَّاعِي الصَّالِحُ يَبْذِلُ حَيَاتَهُ فِدَى خِرَافِهِ.

අහමේව සත්‍යමේෂපාලකෝ යස්තු සත්‍යෝ මේෂපාලකඃ ස මේෂාර්ථං ප්‍රාණත්‍යාගං කරෝති;

١٢ 12 وَلَيْسَ الأَجِيرُ كَالرَّاعِي، لأَنَّ الْخِرَافَ لَيْسَتْ مِلْكَهُ. فَعِنْدَمَا يَرَى الذِّئْبَ قَادِماً، يَتْرُكُ الْخِرَافَ لِيَنْجُوَ بِنَفْسِهِ، فَيَخْطَفُ الذِّئْبُ الْخِرَافَ وَيُبَدِّدُهَا.

කින්තු යෝ ජනෝ මේෂපාලකෝ න, අර්ථාද් යස්‍ය මේෂා නිජා න භවන්ති, ය ඒතාදෘශෝ වෛතනිකඃ ස වෘකම් ආගච්ඡන්තං දෘෂ්ට්වා මේජව්‍රජං විහාය පලායතේ, තස්මාද් වෘකස්තං ව්‍රජං ධෘත්වා විකිරති|

١٣ 13 إِنَّهُ يَهْرُبُ لأَنَّهُ أَجِيرٌ وَلا يُبَالِي بِالْخِرَافِ!

වෛතනිකඃ පලායතේ යතඃ ස වේතනාර්ථී මේෂාර්ථං න චින්තයති|

١٤ 14 أَمَّا أَنَا فَإِنِّي الرَّاعِي الصَّالِحُ، وَأَعْرِفُ خِرَافِي، وَخِرَافِي تَعْرِفُنِي،

අහමේව සත්‍යෝ මේෂපාලකඃ, පිතා මාං යථා ජානාති, අහඤ්ච යථා පිතරං ජානාමි,

١٥ 15 مِثْلَمَا يَعْرِفُنِي الآبُ وَأَنَا أَعْرِفُهُ. وَأَنَا أَبْذِلُ حَيَاتِي فِدَى خِرَافِي.

තථා නිජාන් මේෂානපි ජානාමි, මේෂාශ්ච මාං ජානාන්ති, අහඤ්ච මේෂාර්ථං ප්‍රාණත්‍යාගං කරෝමි|

١٦ 16 وَلِي خِرَافٌ أُخْرَى لَا تَنْتَمِي إِلَى هذِهِ الْحَظِيرَةِ، لابُدَّ أَنْ أَجْمَعَهَا إِلَيَّ أَيْضاً، وَتُصْغِيَ لِصَوْتِي؛ فَيَكُونَ هُنَاكَ قَطِيعٌ وَاحِدٌ وَرَاعٍ وَاحِدٌ.

අපරඤ්ච ඒතද් ගෘහීය මේෂේභ්‍යෝ භින්නා අපි මේෂා මම සන්ති තේ සකලා ආනයිතව්‍යාඃ; තේ මම ශබ්දං ශ්‍රෝෂ්‍යන්ති තත ඒකෝ ව්‍රජ ඒකෝ රක්‍ෂකෝ භවිෂ්‍යති|

١٧ 17 إِنَّ الآبَ يُحِبُّنِي لأَنِّي أَبْذِلُ حَيَاتِي لِكَيْ أَسْتَرِدَّهَا.

ප්‍රාණානහං ත්‍යක්ත්වා පුනඃ ප්‍රාණාන් ග්‍රහීෂ්‍යාමි, තස්මාත් පිතා මයි ස්නේහං කරෝති|

١٨ 18 لَا أَحَدَ يَنْتَزِعُ حَيَاتِي مِنِّي، بَلْ أَنَا أَبْذِلُهَا بِاخْتِيَارِي. فَلِي السُّلْطَةُ أَنْ أَبْذِلَهَا وَلِيَ السُّلْطَةُ أَنْ أَسْتَرِدَّهَا. هذِهِ الْوَصِيَّةُ تَلَقَّيْتُهَا مِنْ أَبِي».

කශ්චිජ්ජනෝ මම ප්‍රාණාන් හන්තුං න ශක්නෝති කින්තු ස්වයං තාන් සමර්පයාමි තාන් සමර්පයිතුං පුනර්ග්‍රහීතුඤ්ච මම ශක්තිරාස්තේ භාරමිමං ස්වපිතුඃ සකාශාත් ප්‍රාප්තෝහම්|

١٩ 19 فَانْقَسَمَ الْيَهُودُ فِي الرَّأْيِ حَوْلَ هَذَا الْكَلامِ.

අස්මාදුපදේශාත් පුනශ්ච යිහූදීයානාං මධ්‍යේ භින්නවාක්‍යතා ජාතා|

٢٠ 20 فَقَالَ كَثِيرُونَ مِنْهُمْ: «إِنَّ شَيْطَاناً يَسْكُنُهُ، وَهُوَ يَهْذِي. فَلِمَاذَا تَسْتَمِعُونَ إِلَيْهِ؟»

තතෝ බහවෝ ව්‍යාහරන් ඒෂ භූතග්‍රස්ත උන්මත්තශ්ච, කුත ඒතස්‍ය කථාං ශෘණුථ?

٢١ 21 وَقَالَ آخَرُونَ: «لَيْسَ هَذَا كَلامَ مَنْ يَسْكُنُهُ شَيْطَانٌ. أَيَسْتَطِيعُ الشَّيْطَانُ أَنْ يَفْتَحَ عُيُونَ الْعُمْيَانِ؟»

කේචිද් අවදන් ඒතස්‍ය කථා භූතග්‍රස්තස්‍ය කථාවන්න භවන්ති, භූතඃ කිම් අන්ධාය චක්‍ෂුෂී දාතුං ශක්නෝති?

٢٢ 22 وَفِي أَثْنَاءِ الاِحْتِفَالِ بِعِيدِ تَجْدِيدِ الْهَيْكَلِ، فِي الشِّتَاءِ،

ශීතකාලේ යිරූශාලමි මන්දිරෝත්සර්ගපර්ව්වණ්‍යුපස්ථිතේ

٢٣ 23 كَانَ يَسُوعُ يَتَمَشَّى فِي الْهَيْكَلِ فِي قَاعَةِ سُلَيْمَانَ.

යීශුඃ සුලේමානෝ නිඃසාරේණ ගමනාගමනේ කරෝති,

٢٤ 24 فَتَجَمَّعَ حَوْلَهُ الْيَهُودُ وَقَالُوا لَهُ: «حَتَّى مَتَى تُبْقِينَا حَائِرِينَ بِشَأْنِكَ؟ إِنْ كُنْتَ أَنْتَ الْمَسِيحَ حَقّاً، فَقُلْ لَنَا صَرَاحَةً».

ඒතස්මින් සමයේ යිහූදීයාස්තං වේෂ්ටයිත්වා ව්‍යාහරන් කති කාලාන් අස්මාකං විචිකිත්සාං ස්ථාපයිෂ්‍යාමි? යද්‍යභිෂික්තෝ භවති තර්හි තත් ස්පෂ්ටං වද|

٢٥ 25 فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «قُلْتُ لَكُمْ، وَلكِنَّكُمْ لَا تُصَدِّقُونَ. وَالأَعْمَالُ الَّتِي أَعْمَلُهَا بِاسْمِ أَبِي، هِيَ تَشْهَدُ لِي.

තදා යීශුඃ ප්‍රත්‍යවදද් අහම් අචකථං කින්තු යූයං න ප්‍රතීථ, නිජපිතු ර්නාම්නා යාං යාං ක්‍රියාං කරෝමි සා ක්‍රියෛව මම සාක්‍ෂිස්වරූපා|

٢٦ 26 وَلكِنَّكُمْ لَا تُصَدِّقُونَ لأَنَّكُمْ لَسْتُمْ خِرَافِي.

කින්ත්වහං පූර්ව්වමකථයං යූයං මම මේෂා න භවථ, කාරණාදස්මාන් න විශ්වසිථ|

٢٧ 27 فَخِرَافِي تُصْغِي لِصَوْتِي، وَأَنَا أَعْرِفُهَا وَهِيَ تَتْبَعُنِي،

මම මේෂා මම ශබ්දං ශෘණ්වන්ති තානහං ජානාමි තේ ච මම පශ්චාද් ගච්ඡන්ති|

٢٨ 28 وَأُعْطِيهَا حَيَاةً أَبَدِيَّةً، فَلا تَهْلِكُ إِلَى الأَبَدِ، وَلا يَنْتَزِعُهَا أَحَدٌ مِنْ يَدِي. (aiōn g165, aiōnios g166)

අහං තේභ්‍යෝ(අ)නන්තායු ර්දදාමි, තේ කදාපි න නංක්‍ෂ්‍යන්ති කෝපි මම කරාත් තාන් හර්ත්තුං න ශක්‍ෂ්‍යති| (aiōn g165, aiōnios g166)

٢٩ 29 إِنَّ الآبَ الَّذِي أَعْطَانِي إِيَّاهَا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ الْجَمِيعِ، وَلا يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَنْتَزِعَ مِنْ يَدِ الآبِ شَيْئاً.

යෝ මම පිතා තාන් මහ්‍යං දත්තවාන් ස සර්ව්වස්මාත් මහාන්, කෝපි මම පිතුඃ කරාත් තාන් හර්ත්තුං න ශක්‍ෂ්‍යති|

٣٠ 30 أَنَا وَالآبُ وَاحِدٌ!»

අහං පිතා ච ද්වයෝරේකත්වම්|

٣١ 31 فَرَفَعَ الْيَهُودُ، مَرَّةً ثَانِيَةً، حِجَارَةً لِيَرْجُمُوهُ.

තතෝ යිහූදීයාඃ පුනරපි තං හන්තුං පාෂාණාන් උදතෝලයන්|

٣٢ 32 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَرَيْتُكُمْ أَعْمَالاً صَالِحَةً كَثِيرَةً مِنْ عِنْدِ أَبِي، فَبِسَبَبِ أَيِّ عَمَلٍ مِنْهَا تَرْجُمُونَنِي؟»

යීශුඃ කථිතවාන් පිතුඃ සකාශාද් බහූන්‍යුත්තමකර්ම්මාණි යුෂ්මාකං ප්‍රාකාශයං තේෂාං කස්‍ය කර්ම්මණඃ කාරණාන් මාං පාෂාණෛරාහන්තුම් උද්‍යතාඃ ස්ථ?

٣٣ 33 أَجَابُوهُ: «لا نَرْجُمُكَ بِسَبَبِ أَيِّ عَمَلٍ صَالِحٍ، بَلْ بِسَبَبِ تَجْدِيفِكَ: لأَنَّكَ تَجْعَلُ نَفْسَكَ اللهَ، وَأَنْتَ إِنْسَانٌ!»

යිහූදීයාඃ ප්‍රත්‍යවදන් ප්‍රශස්තකර්ම්මහේතෝ ර්න කින්තු ත්වං මානුෂඃ ස්වමීශ්වරම් උක්ත්වේශ්වරං නින්දසි කාරණාදස්මාත් ත්වාං පාෂාණෛර්හන්මඃ|

٣٤ 34 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَلَيْسَ مَكْتُوباً فِي شَرِيعَتِكُمْ: أَنَا قُلْتُ إِنَّكُمْ آلِهَةٌ؟

තදා යීශුඃ ප්‍රත්‍යුක්තවාන් මයා කථිතං යූයම් ඊශ්වරා ඒතද්වචනං යුෂ්මාකං ශාස්ත්‍රේ ලිඛිතං නාස්ති කිං?

٣٥ 35 فَإِذَا كَانَتِ الشَّرِيعَةُ تَدْعُو أُولئِكَ الَّذِينَ نَزَلَتْ إِلَيْهِمْ كَلِمَةُ اللهِ آلِهَةً وَالْكِتَابُ لَا يُمْكِنُ أَنْ يُنْقَضَ

තස්මාද් යේෂාම් උද්දේශේ ඊශ්වරස්‍ය කථා කථිතා තේ යදීශ්වරගණා උච්‍යන්තේ ධර්ම්මග්‍රන්ථස්‍යාප්‍යන්‍යථා භවිතුං න ශක්‍යං,

٣٦ 36 فَهَلْ تَقُولُونَ لِمَنْ قَدَّسَهُ الآبُ وَبَعَثَهُ إِلَى الْعَالَمِ: أَنْتَ تُجَدِّفُ، لأَنِّي قُلْتُ: أَنَا ابْنُ اللهِ؟

තර්හ්‍යාහම් ඊශ්වරස්‍ය පුත්‍ර ඉති වාක්‍යස්‍ය කථනාත් යූයං පිත්‍රාභිෂික්තං ජගති ප්‍රේරිතඤ්ච පුමාංසං කථම් ඊශ්වරනින්දකං වාදය?

٣٧ 37 إِنْ كُنْتُ لَا أَعْمَلُ أَعْمَالَ أَبِي، فَلا تُصَدِّقُونِي.

යද්‍යහං පිතුඃ කර්ම්ම න කරෝමි තර්හි මාං න ප්‍රතීත;

٣٨ 38 أَمَّا إِنْ كُنْتُ أَفْعَلُ ذلِكَ، فَصَدِّقُوا تِلْكَ الأَعْمَالَ، إِنْ كُنْتُمْ لَا تُصَدِّقُونَنِي أَنَا. عِنْدَئِذٍ تَعْرِفُونَ وَيَتَأَكَّدُ لَكُمْ أَنَّ الآبَ فِيَّ وَأَنَا فِيهِ».

කින්තු යදි කරෝමි තර්හි මයි යුෂ්මාභිඃ ප්‍රත්‍යයේ න කෘතේ(අ)පි කාර‍්‍ය්‍යේ ප්‍රත්‍යයඃ ක්‍රියතාං, තතෝ මයි පිතාස්තීති පිතර‍්‍ය්‍යහම් අස්මීති ච ක්‍ෂාත්වා විශ්වසිෂ්‍යථ|

٣٩ 39 فَأَرَادُوا ثَانِيَةً أَنْ يُلْقُوا الْقَبْضَ عَلَيْهِ، وَلَكِنَّهُ أَفْلَتَ مِنْ أَيْدِيهِمْ،

තදා තේ පුනරපි තං ධර්ත්තුම් අචේෂ්ටන්ත කින්තු ස තේෂාං කරේභ්‍යෝ නිස්තීර‍්‍ය්‍ය

٤٠ 40 وَرَجَعَ إِلَى الضَّفَّةِ الْمُقَابِلَةِ مِنْ نَهْرِ الأُرْدُنِّ، حَيْثُ كَانَ يُوحَنَّا يُعَمِّدُ مِنْ قَبْلُ، وَأَقَامَ هُنَاكَ.

පුන ර‍්‍යර්ද්දන් අද්‍යාස්තටේ යත්‍ර පුර්ව්වං යෝහන් අමජ්ජයත් තත්‍රාගත්‍ය න්‍යවසත්|

٤١ 41 فَجَاءَ إِلَيْهِ كَثِيرُونَ وَهُمْ يَقُولُونَ: «مَا عَمِلَ يُوحَنَّا آيَةً وَاحِدَةً، وَلكِنَّ كُلَّ مَا قَالَهُ عَنْ هَذَا الرَّجُلِ كَانَ حَقّاً!»

තතෝ බහවෝ ලෝකාස්තත්සමීපම් ආගත්‍ය ව්‍යාහරන් යෝහන් කිමප්‍යාශ්චර‍්‍ය්‍යං කර්ම්ම නාකරෝත් කින්ත්වස්මින් මනුෂ්‍යේ යා යඃ කථා අකථයත් තාඃ සර්ව්වාඃ සත්‍යාඃ;

٤٢ 42 وَآمَنَ بِهِ كَثِيرُونَ هُنَاكَ.

තත්‍ර ච බහවෝ ලෝකාස්තස්මින් ව්‍යශ්වසන්|