< يوحنَّا 10 >
| «الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَنْ يَدْخُلُ إِلَى حَظِيرَةِ الْخِرَافِ مِنْ غَيْرِ بَابِهَا فَيَتَسَلَّقُ إِلَيْهَا مِنْ طَرِيقٍ آخَرَ، هُوَ سَارِقٌ وَلِصٌّ. | ١ 1 |
ଜିସୁ କୟ୍ଲା, “ମୁୟ୍ ସଃତ୍ କଃଉଁଲେ, ଜୁୟ୍ ଲକ୍ ଦୁଆର୍ ବାଟ୍ ଅୟ୍ ମେଣ୍ଡା ସାଳେ ନଃହୁରି, ବିନ୍ ବାଟ୍ କଃତି ଡଃଗାୟ୍ ହୁରେଦ୍, ସେ ଚର୍ ଆର୍ କଃଙ୍ଗାର୍ ।
| أَمَّا الَّذِي يَدْخُلُ مِنَ الْبَابِ فَهُوَ رَاعِي الْخِرَافِ، | ٢ 2 |
ମଃତର୍ ଜେ ଦୁଆର୍ ବାଟ୍ ଅୟ୍ ହୁରେଦ୍, ସେ ମେଣ୍ଡା ମଃନ୍ଦାର୍ ଗଃଉଳିଆ ।
| وَالْبَوَّابُ يَفْتَحُ لَهُ، وَالْخِرَافُ تُصْغِي إِلَى صَوْتِهِ، فَيُنَادِي خِرَافَهُ الْخَاصَّةَ كُلَّ وَاحِدٍ بِاسْمِهِ، وَيَقُودُهَا إِلَى خَارِجِ الْحَظِيرَةِ. | ٣ 3 |
ଜାଗୁଆଳି ତାର୍ ଗିନେ ଦୁଆର୍ ଉଗାଳି ଦଃୟ୍ଦ୍, ଆର୍ ସେ ନିଜାର୍ ମେଣ୍ଡାମଃନ୍କେ ନାଉଁ ଦଃରି କୁଦ୍ଲେକ୍ ସେମଃନ୍ ତାର୍ କଃତା ସୁଣ୍ତି, ଆର୍ ସେ ମେଣ୍ଡାମଃନ୍କେ ହଃଦାୟ୍ ବାଟ୍ କାଡାୟ୍ ନଃୟ୍ଦ୍ ।
| وَمَتَى أَخْرَجَهَا كُلَّهَا، يَسِيرُ أَمَامَهَا وَهِيَ تَتْبَعُهُ، لأَنَّهَا تَعْرِفُ صَوْتَهُ. | ٤ 4 |
ମେଣ୍ଡାମଃନ୍କେ ହଃଦାୟ୍ ଆଣ୍ତା ବଃଳ୍ ଆଗେ ଆଗେ ଗଃଉଳିଆ ଇଣ୍ଡେଦ୍ ଆର୍ ମେଣ୍ଡାମଃନ୍ ତାର୍ ହଃଚେ ହଃଚେ ଇଣ୍ଡ୍ତି, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ସେମଃନ୍ ତାର୍ କୁଦ୍ତାର୍ ଚିନ୍ତି ।
| وَهِيَ لَا تَتْبَعُ مَنْ كَانَ غَرِيباً، بَلْ تَهْرُبُ مِنْهُ، لأَنَّهَا لَا تَعْرِفُ صَوْتَ الْغُرَبَاءِ». | ٥ 5 |
ମେଣ୍ଡାମଃନ୍ ନଃଚିନ୍ଲା ଲକାର୍ ହଃଚେ ହଃଚେ କଃବେ ହେଁ ନଃଜାତି, ମଃତର୍ ତାର୍ ଚଃମେହୁଣି ହଃଳାୟ୍ ଜାତି, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ସେମଃନ୍ ତାର୍ ଟଣ୍ଡ୍ ନଃଚିନ୍ତି ।”
| ضَرَبَ يَسُوعُ لَهُمْ هَذَا الْمَثَلَ، وَلكِنَّهُمْ لَمْ يَفْهَمُوا مَغْزَى كَلامِهِ. | ٦ 6 |
ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ କଃତାୟ୍ କୟ୍ ଇରି କୟ୍ରିଲା, ମଃତର୍ ଲକ୍ମଃନ୍ ସେସଃବୁ କାୟ୍ରି ବଃଲି ବୁଜୁ ନଃହାୟ୍ଲାୟ୍ ।
| لِذلِكَ عَادَ فَقَالَ: «الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: أَنَا بَابُ الْخِرَافِ. | ٧ 7 |
ସେତାକ୍ ଜିସୁ ଆରେକ୍ କୟ୍ଲା, “ମୁୟ୍ ତୁମିକେ ସଃତ୍ କଃଉଁଲେ, ମୁୟ୍ ମେଣ୍ଡାମଃନାର୍ ଦୁଆର୍ ।
| جَمِيعُ الَّذِينَ جَاءُوا قَبْلِي كَانُوا لُصُوصاً وَسُرَّاقاً، وَلكِنَّ الْخِرَافَ لَمْ تُصْغِ إِلَيْهِمْ. | ٨ 8 |
ଜୁୟ୍ ଲକ୍ମଃନ୍ ମର୍ ଆଗ୍ତୁ ଆସି ଆଚ୍ତି ସେମଃନ୍ ସଃବୁ ଚର୍ ଆର୍ ଜୁରିୟା, ମଃତର୍ ମେଣ୍ଡାମଃନ୍ ସେମଃନାର୍ କଃତା ନଃସୁଣ୍ଲାୟ୍ ।
| أَنَا الْبَابُ. مَنْ دَخَلَ بِي يَخْلُصْ، فَيَدْخُلُ وَيَخْرُجُ وَيَجِدُ الْمَرْعَى. | ٩ 9 |
ମୁୟ୍ ଅଃଉଁଲେ ଦୁଆର୍, ଜେ ମର୍ ବାଟ୍ ଅୟ୍ ହୁରେଦ୍ ସେ ମୁକ୍ତି ହାୟ୍ଦ୍; ଆରେକ୍ ବିତ୍ରେ ଆସେଦ୍ ଆର୍ ହଃଦାୟ୍ ଜାୟ୍ ଚାରା ହାୟ୍ଦ୍ ।
| السَّارِقُ لَا يَأْتِي إِلّا لِيَسْرِقَ وَيَذْبَحَ وَيُهْلِكَ. أَمَّا أَنَا فَقَدْ أَتَيْتُ لِتَكُونَ لَهُمْ حَيَاةٌ، بَلْ مِلْءُ الْحَيَاةِ! | ١٠ 10 |
ଚର୍ ଚରୁକ୍, ମାରୁକ୍ ଆର୍ ନାସ୍ କଃରୁକେ ଆସେଦ୍; ସେମଃନ୍ ଜଃନ୍କଃରି ଜିବନ୍ ହାଉତି ଆର୍ ଜଃବର୍ କଃରି ହାଉତି, ଇତାର୍ ଗିନେ ମୁୟ୍ ଆସିଆଚି ।”
| أَنَا الرَّاعِي الصَّالِحُ، وَالرَّاعِي الصَّالِحُ يَبْذِلُ حَيَاتَهُ فِدَى خِرَافِهِ. | ١١ 11 |
“ମୁୟ୍ ନିକ ମେଣ୍ଡା ଗଃଉଳିଆ, ମେଣ୍ଡାମଃନାର୍ ଗିନେ ମର୍ ଜିବନ୍ ଦଃୟ୍ନ୍ଦ୍ ।
| وَلَيْسَ الأَجِيرُ كَالرَّاعِي، لأَنَّ الْخِرَافَ لَيْسَتْ مِلْكَهُ. فَعِنْدَمَا يَرَى الذِّئْبَ قَادِماً، يَتْرُكُ الْخِرَافَ لِيَنْجُوَ بِنَفْسِهِ، فَيَخْطَفُ الذِّئْبُ الْخِرَافَ وَيُبَدِّدُهَا. | ١٢ 12 |
ଜେ ମେଣ୍ଡା ଗଃଉଳିଆ ନାୟ୍, ସେ ବୁତ୍ୟାର୍ ଗିନେ ବୁତି ହାଉଁକେ ମେଣ୍ଡା ଚଃରାୟ୍ଦ୍, ସେତାକ୍ ମେଣ୍ଡାମଃନ୍ ଜାର୍ ନିଜାର୍ ନାୟ୍, ସେ ବାଗ୍ ଆୟ୍ଲେକ୍ ମେଣ୍ଡାମଃନ୍କେ ଚାଡି ହଃଳାୟ୍ଦ୍ ଆର୍ ବାଗ୍ ସେମଃନ୍କେ ଦଃରି କାୟ୍ଦ୍, ଆର୍ ମେଣ୍ଡାମଃନ୍କେ ଜଃତ୍କଃତ୍ କଃରେଦ୍ ।
| إِنَّهُ يَهْرُبُ لأَنَّهُ أَجِيرٌ وَلا يُبَالِي بِالْخِرَافِ! | ١٣ 13 |
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ସେ ବୁତ୍ୟାର୍ ଲାଗି ବଃର୍ତାନ୍ ହାଉଁକ୍ ମେଣ୍ଡା ଚଃରାୟ୍ଦ୍, ତଃବେ ସେ ମେଣ୍ଡାମଃନାର୍ ଗିନେ ଚିତା ନଃକେରେ ।
| أَمَّا أَنَا فَإِنِّي الرَّاعِي الصَّالِحُ، وَأَعْرِفُ خِرَافِي، وَخِرَافِي تَعْرِفُنِي، | ١٤ 14 |
ମୁୟ୍ ନିକ ମେଣ୍ଡା ଗଃଉଳିଆ, ଉବା ଜଃନ୍କଃରି ମକ୍ ଜାଣିଆଚେ ଆର୍ ମୁୟ୍ ଉବାକ୍ ଜାଣି ।
| مِثْلَمَا يَعْرِفُنِي الآبُ وَأَنَا أَعْرِفُهُ. وَأَنَا أَبْذِلُ حَيَاتِي فِدَى خِرَافِي. | ١٥ 15 |
ମୁୟ୍ ସେନ୍କଃରି ମର୍ ମେଣ୍ଡାମଃନ୍କେ ଜାଣି ଆର୍ ସେମଃନ୍ ହେଁ ମକ୍ ଜାଣ୍ତି । ଆର୍ ମୁୟ୍ ସେମଃନାର୍ ଗିନେ ଜିବନ୍ ଦେଉଁକ୍ ରାଜି ଆଚି ।
| وَلِي خِرَافٌ أُخْرَى لَا تَنْتَمِي إِلَى هذِهِ الْحَظِيرَةِ، لابُدَّ أَنْ أَجْمَعَهَا إِلَيَّ أَيْضاً، وَتُصْغِيَ لِصَوْتِي؛ فَيَكُونَ هُنَاكَ قَطِيعٌ وَاحِدٌ وَرَاعٍ وَاحِدٌ. | ١٦ 16 |
ଜୁୟ୍ ମେଣ୍ଡାମଃନ୍ ଇ ସାଳେ ହୁଣି ନୟ୍, ମର୍ ଇବାନ୍ୟା ଆରେକ୍ ବିନ୍ ମେଣ୍ଡାମଃନ୍ ଆଚ୍ତି, ସେମଃନ୍କେ ହେଁ ମକ୍ ଆଣୁକେ ଅୟ୍ଦ୍, ଆରେକ୍ ସେମଃନ୍ ମର୍ ଟଣ୍ଡ୍ ସୁଣ୍ତି, ତଃବେ ଗଟେକ୍ ମଃନ୍ଦା ଆର୍ ଗଟେକ୍ ଗଃଉଳିଆ ଅୟ୍ଦ୍ ।”
| إِنَّ الآبَ يُحِبُّنِي لأَنِّي أَبْذِلُ حَيَاتِي لِكَيْ أَسْتَرِدَّهَا. | ١٧ 17 |
“ମୁୟ୍ ମର୍ ଜିବନ୍ ଦେଉଁକ୍ ମଃନ୍ କଃରୁଲେ, ତଃବେ ଉବା ମକ୍ ଲାଡ୍ କଃରୁଲା, ଆର୍ ମୁୟ୍ ମର୍ ଜିବନ୍ ଆରେକ୍ ହାଉଁକ୍ ସେରି ଦଃୟ୍ନ୍ଦ୍ ।
| لَا أَحَدَ يَنْتَزِعُ حَيَاتِي مِنِّي، بَلْ أَنَا أَبْذِلُهَا بِاخْتِيَارِي. فَلِي السُّلْطَةُ أَنْ أَبْذِلَهَا وَلِيَ السُّلْطَةُ أَنْ أَسْتَرِدَّهَا. هذِهِ الْوَصِيَّةُ تَلَقَّيْتُهَا مِنْ أَبِي». | ١٨ 18 |
ମର୍ ଜିବନ୍କେ କେ ମର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ନେଉଁକ୍ ନାହାରେ । ମଃତର୍ ମୁୟ୍ ନିଜେ ମଃନ୍କଃରି ମର୍ ଜିବନ୍ ଦଃୟ୍ନ୍ଦ୍ । ନିଜାର୍ ଜିବନ୍ ଦେଉଁକ୍ ଆର୍ ତାକ୍ ବାଉଳାୟ୍ ଆଣୁକେ ମର୍ ଅଃଦିକାର୍ ଆଚେ, ଇରି କଃରୁକେ ମର୍ ଉବା ମକ୍ ଆଦେସ୍ ଦଃୟ୍ଆଚେ ।”
| فَانْقَسَمَ الْيَهُودُ فِي الرَّأْيِ حَوْلَ هَذَا الْكَلامِ. | ١٩ 19 |
ଜିସୁର୍ ଇ କଃତାର୍ ଗିନେ ଆରେକ୍ ଜିଉଦି ଲକ୍ମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ କଃତା ବିନ୍ବିନ୍ ଅୟ୍ଲି ।
| فَقَالَ كَثِيرُونَ مِنْهُمْ: «إِنَّ شَيْطَاناً يَسْكُنُهُ، وَهُوَ يَهْذِي. فَلِمَاذَا تَسْتَمِعُونَ إِلَيْهِ؟» | ٢٠ 20 |
ସେମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ କଃତେକ୍ ଲକ୍ କୟ୍ଲାୟ୍, “ତାକ୍ ବୁତ୍ ଡଃସି ଆଚେ, ସେ ଗଟେକ୍ ବଃୟା! ତାର୍ କଃତା କାୟ୍ତାକ୍ ସୁଣୁଲାସ୍ ।”
| وَقَالَ آخَرُونَ: «لَيْسَ هَذَا كَلامَ مَنْ يَسْكُنُهُ شَيْطَانٌ. أَيَسْتَطِيعُ الشَّيْطَانُ أَنْ يَفْتَحَ عُيُونَ الْعُمْيَانِ؟» | ٢١ 21 |
ବିନ୍ ଲକ୍ମଃନ୍ କୟ୍ଲାୟ୍, “ବୁତ୍ ଡଃସ୍ଲାର୍ ଲକ୍ ଅଃନ୍କା କଃତା ନଃକୟ୍ଲା ହୁଣି, ଆରେକ୍ ବୁତ୍ କାୟ୍ କାଣାକେ ଆକି ଦଃକାଉଁ ହାରେ?”
| وَفِي أَثْنَاءِ الاِحْتِفَالِ بِعِيدِ تَجْدِيدِ الْهَيْكَلِ، فِي الشِّتَاءِ، | ٢٢ 22 |
ସଃଡେବଃଳ୍ ସିତ୍ ମାସ୍, ଆର୍ ଜିରୁସାଲମ୍ ମନ୍ଦିରେ ହୁର୍ତା ହଃର୍ବ୍ ଅଃଉତି ରିଲି ।
| كَانَ يَسُوعُ يَتَمَشَّى فِي الْهَيْكَلِ فِي قَاعَةِ سُلَيْمَانَ. | ٢٣ 23 |
ଆର୍ ଜିସୁ ମନ୍ଦିରେ ସଲ୍ମନ୍ ହିଣ୍ଡା ଉହ୍ରେ ବୁଲ୍ତି ରିଲା ।
| فَتَجَمَّعَ حَوْلَهُ الْيَهُودُ وَقَالُوا لَهُ: «حَتَّى مَتَى تُبْقِينَا حَائِرِينَ بِشَأْنِكَ؟ إِنْ كُنْتَ أَنْتَ الْمَسِيحَ حَقّاً، فَقُلْ لَنَا صَرَاحَةً». | ٢٤ 24 |
ସେତି ଜିଉଦିମଃନ୍ ଜିସୁକେ ଚାରିହାକ୍ ବେଳି ହଃଚାର୍ଲାୟ୍, “ଆର୍ କଃତି ଦିନ୍ ଅଃମିମଃନ୍କ୍ ଲୁକାୟ୍ ରେସି? ଜଦି ତୁୟ୍ ହଃରାଣ୍ କ୍ରିସ୍ଟ, ତଃବେ ସଃତ୍ କଃରି ଅଃମିକ୍ କଃଉ ।”
| فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «قُلْتُ لَكُمْ، وَلكِنَّكُمْ لَا تُصَدِّقُونَ. وَالأَعْمَالُ الَّتِي أَعْمَلُهَا بِاسْمِ أَبِي، هِيَ تَشْهَدُ لِي. | ٢٥ 25 |
ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ମୁୟ୍ ତୁମିମଃନ୍କେ ଆଗେ କୟ୍ ସଃର୍ଲେନି, ମଃତର୍ ତୁମିମଃନ୍ ବିସ୍ୱାସ୍ ନଃକେରୁଲାସ୍ । ଉବା ତଃୟ୍ହୁଣି ଅଃଦିକାର୍ ହାୟ୍ ମୁୟ୍ ଜୁୟ୍ ସଃବୁ କାମ୍ କଃରୁଲେ, ସେରି ମର୍ ନାଉଁଏ ସାକି ଦେଉଁଲି ।
| وَلكِنَّكُمْ لَا تُصَدِّقُونَ لأَنَّكُمْ لَسْتُمْ خِرَافِي. | ٢٦ 26 |
ମଃତର୍ ତୁମିମଃନ୍ ବିସ୍ୱାସ୍ ନଃକେରୁଲାସ୍, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ତୁମି ମର୍ ମେଣ୍ଡା ନାୟ୍ ।
| فَخِرَافِي تُصْغِي لِصَوْتِي، وَأَنَا أَعْرِفُهَا وَهِيَ تَتْبَعُنِي، | ٢٧ 27 |
ମର୍ ମଃନ୍ଦାର୍ ମେଣ୍ଡାମଃନ୍ ମର୍ ଟଣ୍ଡ୍ ସୁଣ୍ତି, ଆର୍ ମୁୟ୍ ସେମଃନ୍କେ ଜାଣି ଆର୍ ସେମଃନ୍ ମର୍ ହଃଚେ ହଃଚେ ଆସ୍ତି ।
| وَأُعْطِيهَا حَيَاةً أَبَدِيَّةً، فَلا تَهْلِكُ إِلَى الأَبَدِ، وَلا يَنْتَزِعُهَا أَحَدٌ مِنْ يَدِي. (aiōn , aiōnios ) | ٢٨ 28 |
ଆରେକ୍ ମୁୟ୍ ସେମଃନ୍କେ ଅଃମ୍ବର୍ ଜିବନ୍ ଦଃୟ୍ନ୍ଦ୍, ଆର୍ ସେମଃନ୍ କଃବେ ନଃସ୍ଟ୍ ନଃଉତି । ଆର୍ ସେମଃନ୍କେ ମର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି କେ ଚାଡାୟ୍ ନେଉଁ ନଃହାର୍ତି । (aiōn , aiōnios )
| إِنَّ الآبَ الَّذِي أَعْطَانِي إِيَّاهَا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ الْجَمِيعِ، وَلا يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَنْتَزِعَ مِنْ يَدِ الآبِ شَيْئاً. | ٢٩ 29 |
ମର୍ ଉବା ମକ୍ ଜାୟ୍ରି ଦଃୟ୍ଆଚେ, ସେରି ସଃବୁ ତଃୟ୍ହୁଣି ବଃଡେ ମଲ୍, ଆର୍ ଉବାର୍ ଆତେ ହୁଣି କେ ସେରି ଚାଡାୟ୍ ନେଉଁ ନାହାରେ ।
| أَنَا وَالآبُ وَاحِدٌ!» | ٣٠ 30 |
ଉବା ଆର୍ ମୁୟ୍ ଏକ୍ ।”
| فَرَفَعَ الْيَهُودُ، مَرَّةً ثَانِيَةً، حِجَارَةً لِيَرْجُمُوهُ. | ٣١ 31 |
ଇ କଃତା ସୁଣି ଜିଉଦିମଃନ୍ ଜିସୁକେ ମାରୁକ୍ ଆରେକ୍ ଟେଳା ବେଟ୍ଲାୟ୍ ।
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَرَيْتُكُمْ أَعْمَالاً صَالِحَةً كَثِيرَةً مِنْ عِنْدِ أَبِي، فَبِسَبَبِ أَيِّ عَمَلٍ مِنْهَا تَرْجُمُونَنِي؟» | ٣٢ 32 |
ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ଉବାର୍ ବଲେ ମୁୟ୍ ତୁମାର୍ ବିତ୍ରେ ଗାଦେକ୍ ନିକ କାମ୍ କଃରିଆଚି, ତାର୍ ବିତ୍ରେ କୁୟ୍ ନିକ କାମାର୍ ଗିନେ ମକେ ମାରୁକ୍ ଟେଳା ବେଟି ଆଚାସ୍?”
| أَجَابُوهُ: «لا نَرْجُمُكَ بِسَبَبِ أَيِّ عَمَلٍ صَالِحٍ، بَلْ بِسَبَبِ تَجْدِيفِكَ: لأَنَّكَ تَجْعَلُ نَفْسَكَ اللهَ، وَأَنْتَ إِنْسَانٌ!» | ٣٣ 33 |
ଜିଉଦିମଃନ୍ ତାକ୍ କୟ୍ଲାୟ୍, “ତର୍ ନିକ କାମାର୍ ଗିନେ ନାୟ୍ ମଃତର୍ ଇସ୍ୱର୍ ଲିନ୍ଦାର୍ ଗିନେ, ତୁୟ୍ ଗଟ୍ ସାନ୍ ଲକ୍, ମଃତର୍ ନିଜ୍କେ ଇସ୍ୱର୍ ସଃମାନ୍ କଃରୁଲିସ୍ ।”
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَلَيْسَ مَكْتُوباً فِي شَرِيعَتِكُمْ: أَنَا قُلْتُ إِنَّكُمْ آلِهَةٌ؟ | ٣٤ 34 |
ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ତୁମାର୍ ବିଦିତଃୟ୍ ଲେକା ଆଚେ, ଇସ୍ୱର୍ କଃଉଁଲା, ‘ତୁମିମଃନ୍ ଇସ୍ୱର୍ମଃନ୍ ।’
| فَإِذَا كَانَتِ الشَّرِيعَةُ تَدْعُو أُولئِكَ الَّذِينَ نَزَلَتْ إِلَيْهِمْ كَلِمَةُ اللهِ آلِهَةً وَالْكِتَابُ لَا يُمْكِنُ أَنْ يُنْقَضَ | ٣٥ 35 |
ଜୁୟ୍ ଲକ୍ମଃନାର୍ ଲଃଗେ ଇସ୍ୱରାର୍ ବଃଚନ୍ ଆୟ୍ଲି, ସେମଃନ୍କେ ଇତି ଇସ୍ୱର୍ମଃନ୍ ବଃଲି କୟ୍ଲା । ଆର୍ ଦଃର୍ମ୍ ସାସ୍ତର୍ ତଃୟ୍ର୍ କଃତା କାଟାଜ୍ଉଁ ନାହାରେ ।
| فَهَلْ تَقُولُونَ لِمَنْ قَدَّسَهُ الآبُ وَبَعَثَهُ إِلَى الْعَالَمِ: أَنْتَ تُجَدِّفُ، لأَنِّي قُلْتُ: أَنَا ابْنُ اللهِ؟ | ٣٦ 36 |
ତଃନ୍ଅଲେ ଜାକେ ଇସ୍ୱର୍ ପବିତ୍ର କଃରି ଜଃଗତ୍କେ ହଃଟାୟ୍ ଆଚେ, ତାକେ ତୁମିମଃନ୍, ‘ମୁୟ୍ ଇସ୍ୱରାର୍ ହୟ୍ସି,’ ଇରି ମୁୟ୍ କୟ୍ଲାକ୍, ତୁୟ୍ ଇସ୍ୱର୍ ଲିନ୍ଦା କଃରୁଲିସ୍ ବଃଲି କଃଉଁଲାସ୍?
| إِنْ كُنْتُ لَا أَعْمَلُ أَعْمَالَ أَبِي، فَلا تُصَدِّقُونِي. | ٣٧ 37 |
ଜଦି ମୁୟ୍ ମର୍ ଉବାର୍ ଇଚା ହଃର୍କାରେ କାମ୍ ନଃକେରୁଲେ, ତଃବେ ମକ୍ ବିସ୍ୱାସ୍ କଃରା ନାୟ୍ ।
| أَمَّا إِنْ كُنْتُ أَفْعَلُ ذلِكَ، فَصَدِّقُوا تِلْكَ الأَعْمَالَ، إِنْ كُنْتُمْ لَا تُصَدِّقُونَنِي أَنَا. عِنْدَئِذٍ تَعْرِفُونَ وَيَتَأَكَّدُ لَكُمْ أَنَّ الآبَ فِيَّ وَأَنَا فِيهِ». | ٣٨ 38 |
ମଃତର୍ ଜଦି ମୁୟ୍ ତାର୍ ଇଚା ହଃର୍କାରେ କାମ୍ କଃରୁଲେ, ତଃବେ ମକ୍ ବିସ୍ୱାସ୍ ନଃକେଲେକ୍ ହେଁ ଉବା ଜେ ମର୍ ତଃୟ୍ ଆଚେ ଆର୍ ମୁୟ୍ ଉବା ତଃୟ୍ ଆଚି, ଇରି ଜଃନ୍କଃରି ତୁମିମଃନ୍ ଜାଣାସ୍ ଆର୍ ବୁଜାସ୍ ଇତାର୍ ଗିନେ ମର୍ କାମ୍ ସଃବୁକ୍ ବିସ୍ୱାସ୍ କଃରା ।”
| فَأَرَادُوا ثَانِيَةً أَنْ يُلْقُوا الْقَبْضَ عَلَيْهِ، وَلَكِنَّهُ أَفْلَتَ مِنْ أَيْدِيهِمْ، | ٣٩ 39 |
ସେତାକ୍ ସେମଃନ୍ ତାକ୍ ଆରେକ୍ ଗଟ୍ତର୍ ଦଃରୁକ୍ ଚେସ୍ଟା କଃଲାୟ୍, ମଃତର୍ ଜିସୁ ସେମଃନାର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି କଃସ୍ରି ଗଃଲା ।
| وَرَجَعَ إِلَى الضَّفَّةِ الْمُقَابِلَةِ مِنْ نَهْرِ الأُرْدُنِّ، حَيْثُ كَانَ يُوحَنَّا يُعَمِّدُ مِنْ قَبْلُ، وَأَقَامَ هُنَاكَ. | ٤٠ 40 |
ଇତାର୍ ହଃଚେ ଜିସୁ ଆରେକ୍ ଜର୍ଦନ୍ ଗାଡାର୍ ସେହାଟି ଗଃଲା, ଆର୍ ବାପ୍ତିସମ୍ ଦେତା ଜହନ୍ ହଃର୍ତୁ ଜୁୟ୍ଟାଣେ ବାପ୍ତିସମ୍ ଦେତିରିଲା ସେତି ଜାୟ୍ ରିଲା ।
| فَجَاءَ إِلَيْهِ كَثِيرُونَ وَهُمْ يَقُولُونَ: «مَا عَمِلَ يُوحَنَّا آيَةً وَاحِدَةً، وَلكِنَّ كُلَّ مَا قَالَهُ عَنْ هَذَا الرَّجُلِ كَانَ حَقّاً!» | ٤١ 41 |
ଆର୍ ତାର୍ ଲଃଗେ ଗାଦେକ୍ ଲକ୍ ଆୟ୍ଲାୟ୍, ସେମଃନ୍ କଃଉଆକଇ ଅୟ୍ଲାୟ୍, “ଜହନ୍ ନିଜେ କାବା ଅଃଉତା ଚିନ୍ କଃରି ନଃରିଲା, ମଃତର୍ ଇ ଲକାର୍ କଃତା ଜାୟ୍ରି କୟ୍ରିଲା ସେସଃବୁ ସଃତ୍ ।”
| وَآمَنَ بِهِ كَثِيرُونَ هُنَاكَ. | ٤٢ 42 |
ଆର୍ ସେତି ଜିସୁକେ ଗାଦେକ୍ ଲକ୍ ବିସ୍ୱାସ୍ କଃଲାୟ୍ ।
