< أيُّوب 8 >
فَأَجَابَ بِلْدَدُ الشُّوحِيُّ: | ١ 1 |
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
«إِلَى مَتَى تَظَلُّ تَتَكَلَّمُ بِهَذِهِ الأَقْوَالِ، فَتَخْرُجَ مِنْ فَمِكَ كَرِيحٍ شَدِيدَةٍ؟ | ٢ 2 |
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
أَيُحَرِّفُ اللهُ الْقَضَاءَ، أَمْ يَعْكِسُ الْقَدِيرُ مَا هُوَ حَقٌّ؟ | ٣ 3 |
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
إِنْ كَانَ أَبْنَاؤُكَ أَخْطَأُوا فَقَدْ أَوْقَعَ بِهِمْ جَزَاءَ مَعَاصِيهِمْ. | ٤ 4 |
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
فَإِنْ أَسْرَعْتَ وَطَلَبْتَ وَجْهَ اللهِ وَتَضَرَّعْتَ إِلَى الْقَدِيرِ، | ٥ 5 |
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
وَإِنْ كُنْتَ نَقِيًّا صَالِحاً، فَإِنَّهُ حَتْماً يَلْتَفِتُ إِلَيْكَ وَيُكَافِئُكَ بِمَسْكَنِ بِرٍّ. | ٦ 6 |
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
وَإِنْ تَكُنْ أُولاكَ مُتَوَاضِعَةً، فَإِنَّ آخِرَتَكَ تَكُونُ عَظِيمَةً جِدّاً. | ٧ 7 |
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
اسْأَلِ الأَجْيَالَ الْغَابِرَةَ، وَتَأَمَّلْ مَا اخْتَبَرَهُ الآبَاءُ، | ٨ 8 |
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
فَإِنَّنَا قَدْ وُلِدْنَا بِالأَمْسِ الْقَرِيبِ، وَلا نَعْرِفُ شَيْئاً، لأَنَّ أَيَّامَنَا عَلَى الأَرْضِ ظِلٌّ. | ٩ 9 |
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
أَلا يُعْلِمُونَكَ وَيُخْبِرُونَكَ وَيَبُثُّونَكَ مَا فِي نُفُوسِهِمْ قَائِلِينَ: | ١٠ 10 |
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
أَيَنْمُو الْبَرْدِيُّ حَيْثُ لَا مُسْتَنْقَعَ، أَمْ تَنْبُتُ الْحَلْفَاءُ مِنْ غَيْرِ مَاءٍ؟ | ١١ 11 |
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
إِنَّهَا تَيْبَسُ قَبْلَ سَائِرِ الْعُشْبِ، وَهِيَ فِي نَضَارَتِهَا لَمْ تُقْطَعْ. | ١٢ 12 |
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
هَكَذَا يَكُونُ مَصِيرُ كُلِّ مَنْ يَنْسَى اللهَ، وَهَكَذَا يَخِيبُ رَجَاءُ الْفَاجِرِ. | ١٣ 13 |
Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
يَنْهَارُ مَا يَعْتَمِدُ عَلَيْهِ، وَيُصْبِحُ مِثْلَ بَيْتِ الْعَنْكَبُوتِ. | ١٤ 14 |
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
يَتَّكِئُ عَلَيْهِ فَيَنْهَدِمُ، وَيَتَعَلَّقُ بِهِ فَلا يَثْبُتُ. | ١٥ 15 |
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
يَزْدَهِرُ كَشَجَرَةٍ أَمَامَ الشَّمْسِ، تَنْتَشِرُ أَغْصَانُهَا فَوْقَ بُسْتَانِهَا. | ١٦ 16 |
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
تَتَشَابَكُ أُصُولُهُ حَوْلَ كَوْمَةِ الْحِجَارَةِ، وَتَلْتَفُّ حَوْلَ الصُّخُورِ. | ١٧ 17 |
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
وَلَكِنْ حَالَمَا يُسْتَأْصَلُ مِنْ مَوْضِعِهِ يُنْكِرُهُ مَكَانُهُ قَائِلاً:’مَا رَأَيْتُكَ قَطُّ!‘ | ١٨ 18 |
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
هَكَذَا تَكُونُ بَهْجَةُ طَرِيقِهِ. وَلَكِنْ مِنَ التُّرَابِ يَأْتِي آخَرُونَ وَيأْخُذُونَ مَكَانَهُ. | ١٩ 19 |
Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
إِنَّ اللهَ لَا يَنْبِذُ الإِنْسَانَ الْكَامِلَ وَلا يَمُدُّ يَدَ الْعَوْنِ لِفَاعِلِي الشَّرِّ. | ٢٠ 20 |
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
يَمْلأُ فَمَكَ ضَحِكاً وَشَفَتَيْكَ هُتَافاً، | ٢١ 21 |
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
عِنْدَئِذٍ يَرْتَدِي مُبْغِضُوكَ الْخِزْيَ، وَبَيْتُ الأَشْرَارِ يَنْهَارُ». | ٢٢ 22 |
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.