< أيُّوب 8 >

فَأَجَابَ بِلْدَدُ الشُّوحِيُّ: ١ 1
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
«إِلَى مَتَى تَظَلُّ تَتَكَلَّمُ بِهَذِهِ الأَقْوَالِ، فَتَخْرُجَ مِنْ فَمِكَ كَرِيحٍ شَدِيدَةٍ؟ ٢ 2
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
أَيُحَرِّفُ اللهُ الْقَضَاءَ، أَمْ يَعْكِسُ الْقَدِيرُ مَا هُوَ حَقٌّ؟ ٣ 3
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
إِنْ كَانَ أَبْنَاؤُكَ أَخْطَأُوا فَقَدْ أَوْقَعَ بِهِمْ جَزَاءَ مَعَاصِيهِمْ. ٤ 4
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
فَإِنْ أَسْرَعْتَ وَطَلَبْتَ وَجْهَ اللهِ وَتَضَرَّعْتَ إِلَى الْقَدِيرِ، ٥ 5
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
وَإِنْ كُنْتَ نَقِيًّا صَالِحاً، فَإِنَّهُ حَتْماً يَلْتَفِتُ إِلَيْكَ وَيُكَافِئُكَ بِمَسْكَنِ بِرٍّ. ٦ 6
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
وَإِنْ تَكُنْ أُولاكَ مُتَوَاضِعَةً، فَإِنَّ آخِرَتَكَ تَكُونُ عَظِيمَةً جِدّاً. ٧ 7
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
اسْأَلِ الأَجْيَالَ الْغَابِرَةَ، وَتَأَمَّلْ مَا اخْتَبَرَهُ الآبَاءُ، ٨ 8
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
فَإِنَّنَا قَدْ وُلِدْنَا بِالأَمْسِ الْقَرِيبِ، وَلا نَعْرِفُ شَيْئاً، لأَنَّ أَيَّامَنَا عَلَى الأَرْضِ ظِلٌّ. ٩ 9
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
أَلا يُعْلِمُونَكَ وَيُخْبِرُونَكَ وَيَبُثُّونَكَ مَا فِي نُفُوسِهِمْ قَائِلِينَ: ١٠ 10
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
أَيَنْمُو الْبَرْدِيُّ حَيْثُ لَا مُسْتَنْقَعَ، أَمْ تَنْبُتُ الْحَلْفَاءُ مِنْ غَيْرِ مَاءٍ؟ ١١ 11
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
إِنَّهَا تَيْبَسُ قَبْلَ سَائِرِ الْعُشْبِ، وَهِيَ فِي نَضَارَتِهَا لَمْ تُقْطَعْ. ١٢ 12
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
هَكَذَا يَكُونُ مَصِيرُ كُلِّ مَنْ يَنْسَى اللهَ، وَهَكَذَا يَخِيبُ رَجَاءُ الْفَاجِرِ. ١٣ 13
Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
يَنْهَارُ مَا يَعْتَمِدُ عَلَيْهِ، وَيُصْبِحُ مِثْلَ بَيْتِ الْعَنْكَبُوتِ. ١٤ 14
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
يَتَّكِئُ عَلَيْهِ فَيَنْهَدِمُ، وَيَتَعَلَّقُ بِهِ فَلا يَثْبُتُ. ١٥ 15
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
يَزْدَهِرُ كَشَجَرَةٍ أَمَامَ الشَّمْسِ، تَنْتَشِرُ أَغْصَانُهَا فَوْقَ بُسْتَانِهَا. ١٦ 16
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
تَتَشَابَكُ أُصُولُهُ حَوْلَ كَوْمَةِ الْحِجَارَةِ، وَتَلْتَفُّ حَوْلَ الصُّخُورِ. ١٧ 17
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
وَلَكِنْ حَالَمَا يُسْتَأْصَلُ مِنْ مَوْضِعِهِ يُنْكِرُهُ مَكَانُهُ قَائِلاً:’مَا رَأَيْتُكَ قَطُّ!‘ ١٨ 18
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
هَكَذَا تَكُونُ بَهْجَةُ طَرِيقِهِ. وَلَكِنْ مِنَ التُّرَابِ يَأْتِي آخَرُونَ وَيأْخُذُونَ مَكَانَهُ. ١٩ 19
Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
إِنَّ اللهَ لَا يَنْبِذُ الإِنْسَانَ الْكَامِلَ وَلا يَمُدُّ يَدَ الْعَوْنِ لِفَاعِلِي الشَّرِّ. ٢٠ 20
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
يَمْلأُ فَمَكَ ضَحِكاً وَشَفَتَيْكَ هُتَافاً، ٢١ 21
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
عِنْدَئِذٍ يَرْتَدِي مُبْغِضُوكَ الْخِزْيَ، وَبَيْتُ الأَشْرَارِ يَنْهَارُ». ٢٢ 22
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.

< أيُّوب 8 >