أيُّوب 40

١ 1 وَاسْتَطْرَدَ الرَّبُّ قَائِلاً لأَيُّوبَ:

És felelt az Örökkévaló Jóbnak és mondta:

٢ 2 «أَيُخَاصِمُ اللّائِمُ الْقَدِيرَ؟ لِيُجِبِ المُشْتَكِي عَلَى اللهِ».

Pörölni mer-e a Mindenhatóval a gáncsoló? Istennek a feddője feleljen rá!

٣ 3 عِنْدَئِذٍ أَجَابَ أَيُّوبُ الرَّبَّ:

S felelt Jób az Örökkévalónak és mondta:

٤ 4 «انْظُرْ، أَنَا حَقِيرٌ فَبِمَاذَا أُجِيبُكَ؟ هَا أَنَا أَضَعُ يَدِي عَلَى فَمِي

Lám, csekély vagyok, mit válaszoljak neked? Szájamra tettem kezemet;

٥ 5 لَقَدْ تَكَلَّمْتُ مَرَّةً وَلَنْ أُجِيبَ، وَمَرَّتَيْنِ وَلَنْ أُضِيفَ».

egyet szóltam – nem felelhetek, kettőt, de nem teszem többé.

٦ 6 حِينَئِذٍ أَجَابَ الرَّبُّ أَيُّوبَ مِنَ الْعَاصِفَةِ:

S felelt az Örökkévaló Jóbnak a viharból és mondta:

٧ 7 «اشْدُدْ حَقَوَيْكَ وَكُنْ رَجُلاً، فَأَسْأَلَكَ وَتُجِيبَنِي.

Övezd csak fel férfiként ágyékidat, hadd kérdelek s te tudasd velem.

٨ 8 أَتَشُكُّ فِي قَضَائِي أَوْ تَسْتَذْنِبُنِي لِتُبَرِّرَ نَفْسَكَ؟

Vajon ítéletemet bontod-e meg, kárhoztatsz engem, hogy neked legyen igazad?

٩ 9 أَتَمْلِكُ ذِرَاعاً كَذِرَاعِ اللهِ؟ أَتُرْعِدُ بِمِثْلِ صَوْتِهِ؟

Hát van-e karod olyan mint Istené, és olyan hanggal. dörögsz-e mint ő?

١٠ 10 إِذاً تَسَرْبَلْ بِالْجَلالِ وَالْعَظَمَةِ، وَتَزَيَّنْ بِالْمَجْدِ وَالْبَهَاءِ.

Ékesítsd csak magadat büszkeséggel és fenséggel, dicsőséget és díszt ölts fel!

١١ 11 صُبَّ فَيْضَ غَضَبِكَ، وَانْظُرْ إِلَى كُلِّ مُتَكَبِّرٍ وَاخْفِضْهُ.

Szórd szét haragod kitöréseit, s láss minden büszkét és alacsonyítsd le;

١٢ 12 انْظُرْ إِلَى كُلِّ مُتَعَظِّمٍ وَذَلّلْهُ، وَدُسِ الأَشْرَارَ فِي مَوَاضِعِهِمْ.

láss minden büszkét és alázd meg és zúzd össze a gonoszokat a maguk helyén;

١٣ 13 اطْمِرْهُمْ كُلَّهُمْ فِي التُّرَابِ مَعاً، وَاحْبِسْ وُجُوهَهُمْ فِي الْهَاوِيَةِ.

rejtsd el őket a porba egyaránt, kötözd le arczukat a rejtekbe:

١٤ 14 عِنْدَئِذٍ أَعْتَرِفُ لَكَ بِأَنَّ يَمِينَكَ قَادِرَةٌ عَلَى إِنْقَاذِكَ.

akkor én is magasztallak téged, hogy tenjobbod segít neked.

١٥ 15 انْظُرْ إِلَى بَهِيمُوثَ (الْحَيَوَانِ الضَّخْمِ) الَّذِي صَنَعْتُهُ مَعَكَ، فَإِنَّهُ يَأْكُلُ الْعُشْبَ كَالْبَقَرِ.

Íme csak a víziló, melyet alkottam, mint tégedet: füvet eszik mint a marha.

١٦ 16 إِنَّ قُوَّتَهُ فِي مَتْنَيْهِ، وَشِدَّتَهُ فِي عَضَلِ بَطْنِهِ.

Íme csak, derekában van az ereje, és hatalma hasának izmaiban.

١٧ 17 يَنْتَصِبُ ذَيْلُهُ كَشَجَرَةِ أَرْزٍ، وَعَضَلاتُ فَخْذَيْهِ مَضْفُورَةٌ.

Mereszti farkát, akár a czédrus, czombjainak inai összefonódnak.

١٨ 18 عِظَامُهُ أَنَابِيبُ نُحَاسٍ وَأَطْرَافُهُ قُضْبَانُ حَدِيدٍ،

Csontjai érczcsatornák, tagjai akár a vasdorong.

١٩ 19 إِنَّهُ أَعْجَبُ كُلِّ الْخَلائِقِ، وَلا يَقْدِرُ أَنْ يَهْزِمَهُ إِلّا الَّذِي خَلَقَهُ.

Ő Isten útjainak eleje, a ki alkotta, oda nyújtotta kardját

٢٠ 20 تَنْمُو الأَعْشَابُ الَّتِي يَتَغَذَّى بِها عَلَى الْجِبَالِ، حَيْثُ تَمْرَحُ وُحُوشُ الْبَرِّيَّةِ.

Mert takarmányt a hegyek teremnek neki, s a mező minden vadja játszadozik ott.

٢١ 21 يَرْبِضُ تَحْتَ شُجَيْرَاتِ السِّدْرِ، وَبَيْنَ الْحَلْفَاءِ فِي الْمُسْتَنْقَعَاتِ.

Lótuscserjék alatt fekszik, nádnak és mocsárnak rejtekében.

٢٢ 22 يَسْتَظِلُّ بِشُجَيْرَاتِ السِّدْرِ، وَبِالصَّفْصَافِ عَلَى الْمِيَاهِ الْجَارِيَةِ

Befödik őt árnyékául lótus-cserjék, a patak fűzei körülveszik őt.

٢٣ 23 لَا يُخَامِرُهُ الْخَوْفُ إِنْ هَاجَ النَّهْرُ، وَيَظَلُّ مُطْمَئِنّاً وَلَوِ انْدَفَقَ نَهْرُ الأُرْدُنِّ فِي فَمِهِ.

Ha folyam szorongatja, nem ijed meg, bizakodik, midőn egy Jordán tör szájába.

٢٤ 24 مَنْ يَقْدِرُ أَنْ يَصْطَادَهُ مِنَ الأَمَامِ، أَوْ يَثْقُبَ أَنْفَهُ بِخِزَامَةٍ؟

Szemei láttára megfoghatni-e őt, tőrökkel átlyukasztva az orrát?