أيُّوب 35

١ 1 وَقَالَ أَلِيهُو أَيْضاً:

Og Elihu tog til Orde og sagde:

٢ 2 «أَتَحْسِبُ هَذَا عَدْلاً؟ ثُمَّ تَقُولُ: إِنَّ هَذَا حَقِّي أَمَامَ اللهِ،

Holder du det for Ret, og kalder du det din Ret for Gud,

٣ 3 وَتَسْأَلُ: أَيَّةُ مَنْفَعَةٍ لِي؟ هَلْ أَكُونُ فِي حَالٍ أَفْضَلَ لَوْ لَمْ أُخْطِئْ؟

at du siger: »Hvad baader det mig, hvad hjælper det mig, at jeg ikke synder?«

٤ 4 سَأُجِيبُكَ أَنْتَ وَأَصْدِقَاءَكَ مَعَكَ:

Jeg vil give dig Svar og tillige med dig dine Venner:

٥ 5 انْظُرْ إِلَى السَّمَاوَاتِ وَتَأَمَّلْ: تَفَرَّسْ فِي السُّحُبِ الشَّامِخَةِ فَوْقَكَ.

Løft dit Blik imod Himlen og se, læg Mærke til Skyerne, hvor højt de, er over dig!

٦ 6 إِنْ أَثِمْتَ فَمَاذَا يُؤَثِّرُ هَذَا فِيهِ؟ وَإِنْ كَثَّرْتَ خَطَايَاكَ فَأَيُّ شَيْءٍ يَلْحَقُ بِهِ؟

Hvis du synder, hvad skader du ham? Er din Brøde svar, hvad gør det da ham?

٧ 7 وَإِنْ كُنْتَ بَارّاً فَمَاذَا تُعْطِيهِ؟ أَوْ مَاذَا يَأْخُذُ مِنْ يَدِكَ؟

Er du retfærdig, hvad gavner du ham, hvad mon han faar af din Haand?

٨ 8 إِنَّ شَرَّكَ يُؤَثِّرُ فِي إِنْسَانٍ نَظِيرِكَ، وَبِرَّكَ يَفِيدُ فَقَطْ أَبْنَاءَ النَّاسِ.

Du Menneske, dig vedkommer din Gudløshed, dig, et Menneskebarn, din Retfærd!

٩ 9 لأَنَّ مِنْ كَثْرَةِ الْجَوْرِ يَسْتَغِيثُ الْمَظْلُومُونَ طَلَباً لِلْخَلاصِ مِنْ قَبْضَةِ الْعُتَاةِ،

Man skriger over den megen Vold, raaber om Hjælp mod de mægtiges Arm,

١٠ 10 وَلَكِنْ لَا أَحَدَ يَقُولُ: أَيْنَ اللهُ صَانِعِي، الْوَاهِبُ تَرْنِيماً فِي اللَّيْلِ،

men siger ej: »Hvor er Gud, vor Skaber, som giver Lovsang om Natten,

١١ 11 الَّذِي عَلَّمَنَا أَكْثَرَ مِنْ وُحُوشِ الأَرْضِ، وَجَعَلَنَا أَعْظَمَ حِكْمَةً مِنْ طُيُورِ السَّمَاءِ.

lærer os mer end Jordens Dyr, gør os vise fremfor Himlens Fugle?«

١٢ 12 يَسْتَغِيثُونَ بِهِ فَلا يُجِيبُ مِنْ جَرَّاءِ تَشَامُخِ الأَشْرَارِ

Der raaber man, uden at han giver Svar, over de ondes Hovmod;

١٣ 13 فَإِنْ كَانَ اللهُ لَا يَسْمَعُ لِصُرَاخِهِمِ الفَارِغِ، وَلا يَأْبَهُ القَدِيرُ لَهُ

til visse, Gud hører ej tomme Ord, den Almægtige ænser dem ikke,

١٤ 14 فَكَمْ بِالأَحْرَى لَا يَسْمَعُ لَكَ عِنْدَمَا تَقُولُ إِنَّكَ لَا تَرَاهُ! لَكِنِ اصْبِرْ، فَدَعْوَاكَ أَمَامَهُ

endsige din Paastand om ikke at se ham! Vær stille for hans Aasyn og bi paa ham!

١٥ 15 وَالآنَ، لأَنَّهُ لَمْ يُجَازِ فِي غَضَبِهِ وَلَمْ يُبَالِ بِمُعَاقَبَةِ الإِثْمِ،

Men nu, da hans Vrede ej bringer Straf og han ikke bekymrer sig stort om Synd,

١٦ 16 فَغَرَ أَيُّوبُ فَاهُ بِالْبَاطِلِ، وَأَكْثَرَ مِنَ الْكَلامِ بِجَهْلٍ!»

saa oplader Job sin Mund med Tant, uden Indsigt taler han store Ord.