< أيُّوب 25 >

فَقَالَ بِلْدَدُ الشُّوحِيُّ: ١ 1
Felele pedig a Sukhból való Bildád, és monda:
«لِلهِ السُّلْطَانُ وَالْهَيْبَةُ، يَصْنَعُ السَّلامَ فِي أَعَالِيهِ. ٢ 2
Hatalom és fenség az övé, a ki békességet szerez az ő magasságaiban.
هَلْ مِنْ إِحْصَاءٍ لأَجْنَادِهِ، وَعَلَى مَنْ لَا يُشْرِقُ نُورُهُ؟ ٣ 3
Van-é száma az ő sereginek, és kire nem kél fel az ő világossága?
فَكَيْفَ يَتَبَرَّرُ الإِنْسَانُ عِنْدَ اللهِ، وَكَيْفَ يَزْكُو مَوْلُودُ الْمَرْأَةِ؟ ٤ 4
Hogy-hogy lehetne igaz a halandó Isten előtt, hogyan lehetne tiszta, a ki asszonytól született?
فَإِنْ كَانَ الْقَمَرُ لَا يُضِيءُ، وَالْكَوَاكِبُ غَيْرَ نَقِيَّةٍ فِي عَيْنَيْهِ، ٥ 5
Nézd a holdat, az sem ragyogó, még a csillagok sem tiszták az ő szemei előtt.
فَكَمْ بِالْحَرِيِّ الإِنْسَانُ الرِّمَّةُ وَابْنُ آدَمَ الدُّودُ؟» ٦ 6
Mennyivel kevésbé a halandó, a ki féreg, és az embernek fia, a ki hernyó.

< أيُّوب 25 >