< أيُّوب 25 >
فَقَالَ بِلْدَدُ الشُّوحِيُّ: | ١ 1 |
Felele pedig a Sukhból való Bildád, és monda:
«لِلهِ السُّلْطَانُ وَالْهَيْبَةُ، يَصْنَعُ السَّلامَ فِي أَعَالِيهِ. | ٢ 2 |
Hatalom és fenség az övé, a ki békességet szerez az ő magasságaiban.
هَلْ مِنْ إِحْصَاءٍ لأَجْنَادِهِ، وَعَلَى مَنْ لَا يُشْرِقُ نُورُهُ؟ | ٣ 3 |
Van-é száma az ő sereginek, és kire nem kél fel az ő világossága?
فَكَيْفَ يَتَبَرَّرُ الإِنْسَانُ عِنْدَ اللهِ، وَكَيْفَ يَزْكُو مَوْلُودُ الْمَرْأَةِ؟ | ٤ 4 |
Hogy-hogy lehetne igaz a halandó Isten előtt, hogyan lehetne tiszta, a ki asszonytól született?
فَإِنْ كَانَ الْقَمَرُ لَا يُضِيءُ، وَالْكَوَاكِبُ غَيْرَ نَقِيَّةٍ فِي عَيْنَيْهِ، | ٥ 5 |
Nézd a holdat, az sem ragyogó, még a csillagok sem tiszták az ő szemei előtt.
فَكَمْ بِالْحَرِيِّ الإِنْسَانُ الرِّمَّةُ وَابْنُ آدَمَ الدُّودُ؟» | ٦ 6 |
Mennyivel kevésbé a halandó, a ki féreg, és az embernek fia, a ki hernyó.