أيُّوب 18

١ 1 فَقَالَ بِلْدَدُ الشُّوحِيُّ:

Felelt a Súachbeli Bildád és mondta:

٢ 2 «مَتَى تَكُفُّ عَنْ تَرْدِيدِ هَذِهِ الْكَلِمَاتِ؟ تَعَقَّلْ ثُمَّ نَتَكَلَّمُ.

Meddig fogtok szavakra vadászni? Észre térjetek s azután beszéljünk!

٣ 3 لِمَاذَا تَعْتَبِرُنَا كَالْبَهِيمَةِ وَحَمْقَى فِي عَيْنَيْكَ؟

Miért tekintetünk baromnak, tisztátalanokká váltunk szemeitekben?

٤ 4 يَا مَنْ تُمَزِّقُ نَفْسَكَ إِرْباً غَيْظاً، هَلْ تُهْجَرُ الأَرْضُ مِنْ أَجْلِكَ أَمْ تَتَزَحْزَحُ الصَّخْرَةُ مِنْ مَوْضِعِهَا؟

Ki önnönmagát széttépi haragjában, vajon miattad elhagyottá legyen-e a föld, és szikla mozduljon el helyéből?

٥ 5 أَجَلْ! إِنَّ نُورَ الأَشْرَارِ يَنْطَفِئُ وَلَهِيبَ نَارِهِمْ لَا يُضِيءُ.

Mégis a gonoszok világossága kialszik, és nem fénylik tüzének lángja.

٦ 6 يَتَحَوَّلُ النُّورُ إِلَى ظُلْمَةٍ فِي خَيْمَتِهِ، وَيَنْطَفِئُ سِرَاجُهُ عَلَيْهِ.

Világosság elsötétült sátorában, és mécsese ő fölötte kialszik.

٧ 7 تَقْصُرُ خَطْوَاتُهُ الْقَوِيَّةُ وَتَصْرَعُهُ تَدْبِيرَاتُهُ،

Megszorulnak erős léptei s oda veti őt saját tanácsa.

٨ 8 لأَنَّ قَدَمَيْهِ تُوْقِعَانِهِ فِي الشَّرَكِ وَتَطْرَحَانِهِ فِي حُفْرَةٍ،

Mert hálóba kergettetett lábaival és rácsozat fölött járkál;

٩ 9 يَقْبِضُ الْفَخُّ عَلَى عَقِبَيْهِ وَالشَّرَكُ يَشُدُّ عَلَيْهِ،

sarkon kapja a kelepcze, megragadja a hurok;

١٠ 10 حِبَالَتُهُ مَطْمُورَةٌ فِي الطَّرِيقِ، وَالْمِصْيَدَةُ كَامِنَةٌ فِي سَبِيلِهِ،

a földön van elrejtve kötele és csapdája az ösvényen.

١١ 11 تُرْعِبُهُ أَهْوَالٌ مِنْ حَوْلِهِ وَتُزَاحِمُهُ عِنْدَ رِجْلَيْهِ،

Köröskörül ijesztették rémülések, hogy űzzék őt lépten-nyomon.

١٢ 12 قُوَّتُهُ يَلْتَهِمُهَا الْجُوعُ النَّهِمُ، وَالْكَوَارِثُ مُتَأَهِّبَةٌ تَتَرَصَّدُ كَبْوَتَهُ.

Éhes lesz az ereje, és balsors kész az oldalán.

١٣ 13 يَفْتَرِسُ الدَّاءُ جِلْدَهُ وَيَلْتَهِمُ الْمَرَضُ الأَكَّالُ أَعْضَاءَهُ.

Megeszi bőrének tagjait, megeszi tagjait halálnak elsőszülöttje.

١٤ 14 يُؤْخَذُ مِنْ خَيْمَتِهِ رُكْنِ اعْتِمَادِهِ، وَيُسَاقُ أَمَامَ مَلِكِ الأَهْوَالِ.

Kiszakíttatik sátrából bizalma, és lépnie kell a rémülések királyához.

١٥ 15 يُقِيمُ فِي خَيْمَتِهِ غَرِيبٌ وَيُذَرُّ كِبْرِيتٌ عَلَى مَرْبِضِهِ.

Lakni fog sátrában – már nem az övé – kénkő szóratik hajlékára.

١٦ 16 تَجِفُّ أُصُولُهُ تَحْتَهُ، وَتَتَبَعْثَرُ فُرُوعُهُ مِنْ فَوْقِهِ.

Alul elszáradnak gyökerei, a felül elfonnyad a gallya.

١٧ 17 يَبِيدُ ذِكْرُهُ مِنَ الأَرْضِ، وَلا يَبْقَى لَهُ اسْمٌ فِيهَا.

Emlékezete elveszett az országból és nincs neki neve a tájakon.

١٨ 18 يُطْرَدُ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلْمَةِ، وَيُنْفَى مِنَ الْمَسْكُونَةِ.

Taszítják őt világosságból sötétségbe és a világból elbolyongtatják.

١٩ 19 لَا يَكُونُ لَهُ نَسْلٌ، وَلا عَقِبٌ بَيْنَ شَعْبِهِ، وَلا حَيٌّ فِي أَمَاكِنِ سُكْنَاهُ.

Nincs neki sarjadéka, sem ivadéka népében, és nincs maradék tanyáján.

٢٠ 20 يَرْتَعِبُ مِنْ مَصِيرِهِ أَهْلُ الْغَرْبِ، وَيَسْتَوْلِي الْفَزَعُ عَلَى أَبْنَاءِ الشَّرْقِ.

Napja miatt eliszonyodtak a nyugotiak, s a keletieket borzadály fogja el.

٢١ 21 حَقّاً تِلْكَ هِيَ مَسَاكِنُ الأَشْرَارِ، وَهَذَا هُوَ مَقَامُ مَنْ لَا يَعْرِفُ اللهَ!»

Bizony ilyenek a jogtalannak lakásai, és ilyen a helye annak, ki nem ismerte meg az Istent.