إشَعْياء 12

١ 1 وَتَقُولُ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ: «أَحْمَدُكَ يَا رَبُّ، لأَنَّكَ وَإِنْ غَضِبْتَ عَلَيَّ، فَإِنَّ غَضَبَكَ يَرْتَدُّ عَنِّي وَتُعَزِّينِي.

— Вә шу күни сән: — — И Пәрвәрдигар, мән Сени мәдһийиләймән; Сән маңа ғәзәпләнгиниң билән, Ғәзивиң мәндин йөткилип кәтти, Вә сән маңа тәсәлли бәрдиң.

٢ 2 هَا إِنَّ اللهَ خَلاصِي فَأَطْمَئِنُّ وَلا أَرْتَعِدُ، لأَنَّ الرَّبَّ اللهَ هُوَ قُوَّتِي وَتَرْنِيمَتِي وَقَدْ أَصْبَحَ لِي خَلاصاً».

Мана, Тәңри мениң ниҗатимдур; Мән Униңға тайинимән, қорқмаймән, Яһ Пәрвәрдигар мениң күчүм вә нахшамдур; У йәнә мениң ниҗатим болди, — дәйсән.

٣ 3 فَتَسْتَقُونَ بِبَهْجَةٍ مِنْ يَنَابِيعِ الْخَلاصِ.

— Шатлиқ билән силәр ниҗатлиқ қудуқлиридин су тартисиләр.

٤ 4 وَتَقُولُونَ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ: «احْمَدُوا الرَّبَّ، نَادُوا بِاسْمِهِ، عَرِّفُوا بِأَفْعَالِهِ بَيْنَ الشُّعُوبِ، وَأَعْلِنُوا أَنَّ اسْمَهُ قَدْ تَعَالَى.

Шу күнидә силәр: — «Пәрвәрдигарға рәхмәт ейтиңлар, Униң намини чақирип нида қилиңлар; Униң әмәллирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар, Униң наминиң зор аброй тапқанлиғини җакалаңлар.

٥ 5 اشْدُوا لِلرَّبِّ لأَنَّهُ قَدْ صَنَعَ عَظَائِمَ. لِيُعْلَنْ ذَلِكَ فِي الأَرْضِ كُلِّهَا

Пәрвәрдигарға күйләр ейтиңлар, Чүнки У улуқ ишларни қилған; Мана бу пүткүл җаһанға аян қилинсун!

٦ 6 اهْتُفُوا وَتَغَنُّوا يَا أَهْلَ صِهْيَوْنَ، لأَنَّ قُدُّوسَ إِسْرَائِيلَ عَظِيمٌ بَيْنَكُمْ».

Зиондикиләр, тәнтәнә қилип җар селиңлар; Чүнки араңларда турған Исраилдики Муқәддәс Болғучи бүйүктур!» — дәйсиләр.