هُوشَع 8

١ 1 ضَعِ الْبُوقَ بَيْنَ شَفَتَيْكَ لِتَنْفُخَ فِيهِ، لأَنَّ نَسْراً يَنْقَضُّ عَلَى بَيْتِ الرَّبِّ، فَإِنَّ الشَّعْبَ قَدْ نَقَضُوا عَهْدِي وَتَعَدَّوْا عَلَى شَرِيعَتِي.

Канайни ағзиңға салғин! Пәрвәрдигарниң өйи үстидә бир қорултаз айлинип жүриду! Чүнки улар Мениң әһдәмни бузған, Тәврат-қанунумға итаәтсизлик қилған.

٢ 2 يَسْتَغِيثُونَ بِي قَائِلِينَ: «يَا إِلَهَنَا، إِنَّنَا نَعْرِفُكَ، فَنَحْنُ إِسْرَائِيلَ شَعْبُكَ».

Улар Маңа: «И Худайим, биз Исраил хәлқи Сени тонуймиз!» дәп вақирайду.

٣ 3 غَيْرَ أَنَّ إِسْرَائِيلَ قَدْ مَقَتَ الْخَيْرَ، لِهَذَا يُطَارِدُهُ عَدُوٌّ.

Исраил яхшилиқ-меһриванлиқни ташливәткән; Шуңа дүшмән уни қоғлайду.

٤ 4 قَدْ نَصَبُوا لَهُمْ مُلُوكاً وَلَكِنْ مِنْ غَيْرِ رِضَايَ، وَأَقَامُوا رُؤَسَاءَ مِنْ غَيْرِ مُوَافَقَتِي، وَصَنَعُوا بِذَهَبِهِمْ وَفِضَّتِهِمْ أَصْنَاماً تَؤُولُ إِلَى هَلاكِهِمْ.

Улар өзлири падишаларни тиклигән, бирақ Мән арқилиқ әмәс; Улар бәзиләрни әмир қилған, бирақ униңдин хәвирим йоқ; Улар өз җениға замин болуш үчүн, Өзлиригә бутларни күмүч-алтунлиридин ясиған.

٥ 5 لَشَدَّ مَا أَزْدَرِي عِجْلَكِ أَيَّتُهَا السَّامِرَةُ، وَهَا غَضَبِي قَدِ احْتَدَمَ عَلَيْهِمْ فَإِلَى مَتَى يَظَلُّونَ عَاجِزيِنَ عَنِ النَّقَاوَةِ؟

И Самарийә, сениң мозийиң сени ташливәтти! Мениң ғәзивим уларға қозғалди; Улар қачанғичә паклиқтин жирақ туриду?

٦ 6 إِنَّهُ صَنْعَةُ عَامِلٍ إِسْرَائِيلِيٍّ وَلَيْسَ إِلَهاً، وَلابُدَّ أَنْ يَصِيرَ عِجْلُ السَّامِرَةِ حُطَاماً.

Шу нәрсә Исраилдин чиққанғу — Уни бир һүнәрвән ясиған, халас; у Худа әмәс; Самарийәниң мозийи дәрвәқә парә-парә чеқиветилиду!

٧ 7 إِنَّهُمْ يَزْرَعُونَ الرِّيحَ، وَسَيَحْصُدُونَ الزَّوْبَعَةَ. زَرْعٌ عَقِيمٌ لَا يَصْنَعُ دَقِيقاً، وَإِنْ صَنَعَ يَلْتَهِمُهُ الْغُرَبَاءُ.

Чүнки улар шамал териди, шуңа қара қуюнни ориду! Уларниң шатисида һеч башақлар йоқ, у һеч аш бәрмәйду; Һәтта аш бәргән болсиму, ят адәмләр уни жутувалған болатти.

٨ 8 قَدِ ابْتُلِعَ إِسْرَائِيلُ، وَأَصْبَحَ بَيْنَ الشُّعُوبِ كَإِنَاءٍ لَا جَدْوَى مِنْهُ،

Исраил жутувелинди; Улар ят әлләр арисида яримас бир қача болуп қалди;

٩ 9 لأَنَّ أَبْنَاءَ إِسْرَائِيلَ لَجَأُوا إِلَى أَشُّورَ كَحِمَارٍ وَحْشِيٍّ مُتَوَحِّدٍ شَرِيدٍ، وَاسْتَأْجَرَ أَفْرَايِمُ مُحِبِّينَ

Чүнки улар ялғуз жүргән явайи ешәктәк Асурийәни издәп чиқти; Әфраим «ашна»ларни ялливалди.

١٠ 10 وَإِنْ كَانُوا يَسْتَأْجِرُونَ حُلَفَاءَ مِنْ بَيْنِ الأُمَمِ، فَإِنِّي أَجْمَعُهُمُ الآنَ، فَيَتَحَرَّرُونَ إِلَى حِينٍ مِنْ نِيرِ الْمَلِكِ وَالرُّؤَسَاءِ.

Гәрчә улар әлләр арисидин «ялливалған» болсиму, Әнди Мән уларни жиғип бир тәрәп қилимән; Улар тезла «Әмирләрниң шаһи»ниң бесими астида толғинип кетиду.

١١ 11 أَكْثَرَ أَفْرَايِمُ مِنْ تَشْيِيدِ الْمَذَابِحِ لِيُصْعِدَ عَلَيْهَا ذَبَائِحَ الْخَطِيئَةِ، فَأَصْبَحَتْ هَذِهِ مَذَابِحَ لاِرْتِكَابِ الْخَطِيئَةِ.

Әфраим «гуна қурбанлиқ»лири үчүн қурбангаһларни көпәйткини билән, Булар гуна қозғайдиған қурбангаһлар болуп қалди.

١٢ 12 قَدْ كَتَبْتُ لَهُمْ بِكَثْرَةٍ شَرِيعَتِي لَكِنَّهُمْ حَسَبُوهَا غَرِيبَةً عَنْهُمْ.

Мән униң үчүн Тәврат-қанунумда көп тәрәплимә нәрсиләрни язған болсамму, Улар ят бир нәрсә дәп һесапланмақта.

١٣ 13 يَذْبَحُونَ الذَّبَائِحَ الْمُقَرَّبَةَ إِلَيَّ لِيَأْكُلُوا لُحُومَهَا، لَا لِيُقَدِّمُوهَا إِلَيَّ. وَلَكِنِّي لَا أُسَرُّ بِها. وَالآنَ أَذْكُرُ إِثْمَهُمْ وَأُعَاقِبُهُمْ عَلَى خَطَايَاهُمْ وَإِلَى مِصْرَ يَرْجِعُونَ.

Улар қурбанлиқларға амрақ! Улар Маңа қурбанлиқларни қилип, гөшидин йәйду, Бирақ Пәрвәрдигар булардин һеч хурсәнлик алмайду; У уларниң қәбиһлигини һазир есигә кәлтүрүп, Гуналирини өз бешиға чүшүриду; Улар Мисирға қайтиду!

١٤ 14 لأَنَّ إِسْرَائِيلَ قَدْ نَسِيَ خَالِقَهُ، وَشَيَّدَ قُصُوراً، وَأَكْثَرَ يَهُوذَا مِنْ بِنَاءِ الْمُدُنِ الْمُحَصَّنَةِ، لِهَذَا سَأُرْسِلُ نَاراً عَلَى هَذِهِ الْمُدُنِ فَتَلْتَهِمُ حُصُونَهُ.

Чүнки Исраил өз Ясиғучисини унтуп, «ибадәтхана»ларни қуриду; Йәһуда болса истиһкамлаштурулған шәһәрләрни көпәйткән; Бирақ Мән уларниң шәһәрлири үстигә от әвәтимән, От буларниң қәлъә-ордилирини йәп кетиду.