أعمال 5
| وَلَكِنَّ رَجُلاً اسْمُهُ حَنَانِيَّا، اتَّفَقَ مَعَ زَوْجَتِهِ سَفِّيرَةَ فَبَاعَ حَقْلاً كَانَ يَمْلِكُهُ، | ١ 1 |
ତଦା ଅନାନିଯନାମକ ଏକୋ ଜନୋ ଯସ୍ୟ ଭାର୍ୟ୍ୟାଯା ନାମ ସଫୀରା ସ ସ୍ୱାଧିକାରଂ ୱିକ୍ରୀଯ
| وَاحْتَفَظَ لِنَفْسِهِ بِجُزْءٍ مِنَ الثَّمَنِ بِعِلْمٍ مِنْ زَوْجَتِهِ، وَجَاءَ بِمَا تَبَقَّى وَوَضَعَهُ عِنْدَ أَقْدَامِ الرُّسُلِ. | ٢ 2 |
ସ୍ୱଭାର୍ୟ୍ୟାଂ ଜ୍ଞାପଯିତ୍ୱା ତନ୍ମୂଲ୍ୟସ୍ୟୈକାଂଶଂ ସଙ୍ଗୋପ୍ୟ ସ୍ଥାପଯିତ୍ୱା ତଦନ୍ୟାଂଶମାତ୍ରମାନୀଯ ପ୍ରେରିତାନାଂ ଚରଣେଷୁ ସମର୍ପିତୱାନ୍|
| فَقَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «يَا حَنَانِيَّا، لِمَاذَا سَمَحْتَ لِلشَّيْطَانِ أَنْ يَمْلأَ قَلْبَكَ، فَكَذَبْتَ عَلَى الرُّوحِ الْقُدُسِ، وَاحْتَفَظْتَ لِنَفْسِكَ بِجُزْءٍ مِنْ ثَمَنِ الْحَقْلِ؟ | ٣ 3 |
ତସ୍ମାତ୍ ପିତରୋକଥଯତ୍ ହେ ଅନାନିଯ ଭୂମେ ର୍ମୂଲ୍ୟଂ କିଞ୍ଚିତ୍ ସଙ୍ଗୋପ୍ୟ ସ୍ଥାପଯିତୁଂ ପୱିତ୍ରସ୍ୟାତ୍ମନଃ ସନ୍ନିଧୌ ମୃଷାୱାକ୍ୟଂ କଥଯିତୁଞ୍ଚ ଶୈତାନ୍ କୁତସ୍ତୱାନ୍ତଃକରଣେ ପ୍ରୱୃତ୍ତିମଜନଯତ୍?
| أَمَا كَانَ بَقِيَ لَكَ لَوْ لَمْ تَبِعْهُ؟ وَبَعْدَ بَيْعِهِ أَمَا كَانَ لَكَ حَقُّ الاحْتِفَاظِ بِثَمَنِهِ؟ لِمَاذَا قَصَدْتَ فِي قَلْبِكَ أَنْ تَغُشَّ؟ إِنَّكَ لَمْ تَكْذِبْ عَلَى النَّاسِ، بَلْ عَلَى اللهِ!» | ٤ 4 |
ସା ଭୂମି ର୍ୟଦା ତୱ ହସ୍ତଗତା ତଦା କିଂ ତୱ ସ୍ୱୀଯା ନାସୀତ୍? ତର୍ହି ସ୍ୱାନ୍ତଃକରଣେ କୁତ ଏତାଦୃଶୀ କୁକଲ୍ପନା ତ୍ୱଯା କୃତା? ତ୍ୱଂ କେୱଲମନୁଷ୍ୟସ୍ୟ ନିକଟେ ମୃଷାୱାକ୍ୟଂ ନାୱାଦୀଃ କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ନିକଟେଽପି|
| فَمَا إِنْ سَمِعَ حَنَانِيَّا هَذَا الْكَلامَ حَتَّى سَقَطَ أَرْضاً وَمَاتَ! فَاسْتَوْلَتِ الرَّهْبَةُ الشَّدِيدَةُ عَلَى جَمِيعِ الَّذِينَ عَرَفُوا ذَلِكَ. | ٥ 5 |
ଏତାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱୈୱ ସୋଽନାନିଯୋ ଭୂମୌ ପତନ୍ ପ୍ରାଣାନ୍ ଅତ୍ୟଜତ୍, ତଦ୍ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ଯାୱନ୍ତୋ ଲୋକା ଅଶୃଣ୍ୱନ୍ ତେଷାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ମହାଭଯମ୍ ଅଜାଯତ୍|
| وَقَامَ بَعْضُ الشُّبَّانِ وَكَفَّنُوا حَنَانِيَّا، وَحَمَلُوهُ إِلَى حَيْثُ دَفَنُوهُ. | ٦ 6 |
ତଦା ଯୁୱଲୋକାସ୍ତଂ ୱସ୍ତ୍ରେଣାଚ୍ଛାଦ୍ୟ ବହି ର୍ନୀତ୍ୱା ଶ୍ମଶାନେଽସ୍ଥାପଯନ୍|
| وَبَعْدَ نَحْوِ ثَلاثِ سَاعَاتٍ حَضَرَتْ زَوْجَةُ حَنَانِيَّا وَهِيَ لَا تَدْرِي بِمَا حَدَثَ، | ٧ 7 |
ତତଃ ପ୍ରହରୈକାନନ୍ତରଂ କିଂ ୱୃତ୍ତଂ ତନ୍ନାୱଗତ୍ୟ ତସ୍ୟ ଭାର୍ୟ୍ୟାପି ତତ୍ର ସମୁପସ୍ଥିତା|
| فَسَأَلَهَا بُطْرُسُ: «قُولِي لِي: أَبِهَذَا الْمَبْلَغِ بِعْتُمَا الْحَقْلَ؟» فَأَجَابَتْ: «نَعَمْ، بِهَذَا الْمَبْلَغِ». | ٨ 8 |
ତତଃ ପିତରସ୍ତାମ୍ ଅପୃଚ୍ଛତ୍, ଯୁୱାଭ୍ୟାମ୍ ଏତାୱନ୍ମୁଦ୍ରାଭ୍ୟୋ ଭୂମି ର୍ୱିକ୍ରୀତା ନ ୱା? ଏତତ୍ୱଂ ୱଦ; ତଦା ସା ପ୍ରତ୍ୟୱାଦୀତ୍ ସତ୍ୟମ୍ ଏତାୱଦ୍ଭ୍ୟୋ ମୁଦ୍ରାଭ୍ୟ ଏୱ|
| فَقَالَ لَهَا بُطْرُسُ: «لِمَاذَا اتَّفَقْتِ مَعَ زَوْجِكِ عَلَى امْتِحَانِ رُوحِ الرَّبِّ؟ هَا قَدْ وَصَلَ الشُّبَّانُ الَّذِينَ دَفَنُوا زَوْجَكِ إِلَى الْبَابِ، وَسَيَحْمِلُونَكِ أَيْضاً!» | ٩ 9 |
ତତଃ ପିତରୋକଥଯତ୍ ଯୁୱାଂ କଥଂ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟାତ୍ମାନଂ ପରୀକ୍ଷିତୁମ୍ ଏକମନ୍ତ୍ରଣାୱଭୱତାଂ? ପଶ୍ୟ ଯେ ତୱ ପତିଂ ଶ୍ମଶାନେ ସ୍ଥାପିତୱନ୍ତସ୍ତେ ଦ୍ୱାରସ୍ୟ ସମୀପେ ସମୁପତିଷ୍ଠନ୍ତି ତ୍ୱାମପି ବହିର୍ନେଷ୍ୟନ୍ତି|
| فَوَقَعَتْ حَالاً عِنْدَ قَدَمَيْ بُطْرُسَ وَمَاتَتْ! وَلَمَّا دَخَلَ الشُّبَّانُ وَجَدُوهَا مَيْتَةً، فَحَمَلُوا جُثَّتَهَا وَدَفَنُوهَا إِلَى جُوَارِ زَوْجِهَا. | ١٠ 10 |
ତତଃ ସାପି ତସ୍ୟ ଚରଣସନ୍ନିଧୌ ପତିତ୍ୱା ପ୍ରାଣାନ୍ ଅତ୍ୟାକ୍ଷୀତ୍| ପଶ୍ଚାତ୍ ତେ ଯୁୱାନୋଽଭ୍ୟନ୍ତରମ୍ ଆଗତ୍ୟ ତାମପି ମୃତାଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ବହି ର୍ନୀତ୍ୱା ତସ୍ୟାଃ ପତ୍ୟୁଃ ପାର୍ଶ୍ୱେ ଶ୍ମଶାନେ ସ୍ଥାପିତୱନ୍ତଃ|
| فَاسْتَوْلَتِ الرَّهْبَةُ الشَّدِيدَةُ عَلَى الْكَنِيسَةِ كُلِّهَا، وَعَلَى كُلِّ مَنْ سَمِعُوا ذلِكَ الْخَبَرَ. | ١١ 11 |
ତସ୍ମାତ୍ ମଣ୍ଡଲ୍ୟାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ଅନ୍ୟଲୋକାଶ୍ଚ ତାଂ ୱାର୍ତ୍ତାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ସାଧ୍ୱସଂ ଗତାଃ|
| وَجَرَتْ عَلَى أَيْدِي الرُّسُلِ مُعْجِزَاتٌ وَعَجَائِبُ كَثِيرَةٌ بَيْنَ الشَّعْبِ. وَكَانُوا كُلُّهُمْ يَجْتَمِعُونَ بِقَلْبٍ وَاحِدٍ فِي قَاعَةِ سُلَيْمَانَ بِالْهَيْكَلِ. | ١٢ 12 |
ତତଃ ପରଂ ପ୍ରେରିତାନାଂ ହସ୍ତୈ ର୍ଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟେ ବହ୍ୱାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟାଣ୍ୟଦ୍ଭୁତାନି କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟକ୍ରିଯନ୍ତ; ତଦା ଶିଷ୍ୟାଃ ସର୍ୱ୍ୱ ଏକଚିତ୍ତୀଭୂଯ ସୁଲେମାନୋ ଽଲିନ୍ଦେ ସମ୍ଭୂଯାସନ୍|
| وَلَمْ يَجْرُؤْ أَحَدٌ مِنْ خَارِجٍ عَلَى الانْضِمَامِ إِلَيْهِمْ، بَلْ كَانَ الشَّعْبُ يُشِيدُ بِهِمْ. | ١٣ 13 |
ତେଷାଂ ସଙ୍ଘାନ୍ତର୍ଗୋ ଭୱିତୁଂ କୋପି ପ୍ରଗଲ୍ଭତାଂ ନାଗମତ୍ କିନ୍ତୁ ଲୋକାସ୍ତାନ୍ ସମାଦ୍ରିଯନ୍ତ|
| وَأَخَذَ عَدَدُ الْمُؤْمِنِينَ بِالرَّبِّ يَزْدَادُ بِانْضِمَامِ جَمَاعَاتٍ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ. | ١٤ 14 |
ସ୍ତ୍ରିଯଃ ପୁରୁଷାଶ୍ଚ ବହୱୋ ଲୋକା ୱିଶ୍ୱାସ୍ୟ ପ୍ରଭୁଂ ଶରଣମାପନ୍ନାଃ|
| وَكَانَ النَّاسُ يَحْمِلُونَ الْمَرْضَى عَلَى فُرُشِهِمْ وَأَسِرَّتِهِمْ إِلَى الشَّوَارِعِ، لَعَلَّ ظِلَّ بُطْرُسَ عِنْدَ مُرُورِهِ يَقَعُ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ فَيَنَالَ الشِّفَاءَ. | ١٥ 15 |
ପିତରସ୍ୟ ଗମନାଗମନାଭ୍ୟାଂ କେନାପି ପ୍ରକାରେଣ ତସ୍ୟ ଛାଯା କସ୍ମିଂଶ୍ଚିଜ୍ଜନେ ଲଗିଷ୍ୟତୀତ୍ୟାଶଯା ଲୋକା ରୋଗିଣଃ ଶିୱିକଯା ଖଟ୍ୱଯା ଚାନୀଯ ପଥି ପଥି ସ୍ଥାପିତୱନ୍ତଃ|
| بَلْ كَانَتِ الْجُمُوعُ مِنَ الْمُدُنِ وَالْقُرَى الْمُجَاوِرَةِ يَأْتُونَ إِلَى أُورُشَلِيمَ حَامِلِينَ الْمَرْضَى وَالْمُعَذَّبِينَ بِالأَرْوَاحِ النَّجِسَةِ، فَكَانُوا جَمِيعاً يُبْرَأُونَ. | ١٦ 16 |
ଚତୁର୍ଦିକ୍ସ୍ଥନଗରେଭ୍ୟୋ ବହୱୋ ଲୋକାଃ ସମ୍ଭୂଯ ରୋଗିଣୋଽପୱିତ୍ରଭୁତଗ୍ରସ୍ତାଂଶ୍ଚ ଯିରୂଶାଲମମ୍ ଆନଯନ୍ ତତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ସ୍ୱସ୍ଥା ଅକ୍ରିଯନ୍ତ|
| إِلّا أَنَّ رَئِيسَ الْكَهَنَةِ وَجَمَاعَتَهُ الْمُنْتَمِينَ إِلَى مَذْهَبِ الصَّدُّوقِيِّينَ مَلأَتْهُمُ الْغَيْرَةُ مِنَ الرُّسُلِ، | ١٧ 17 |
ଅନନ୍ତରଂ ମହାଯାଜକଃ ସିଦୂକିନାଂ ମତଗ୍ରାହିଣସ୍ତେଷାଂ ସହଚରାଶ୍ଚ
| فَقَبَضُوا عَلَيْهِمْ وَأَلْقَوْهُمْ فِي السِّجْنِ الْعَامِّ. | ١٨ 18 |
ମହାକ୍ରୋଧାନ୍ତ୍ୱିତାଃ ସନ୍ତଃ ପ୍ରେରିତାନ୍ ଧୃତ୍ୱା ନୀଚଲୋକାନାଂ କାରାଯାଂ ବଦ୍ଧ୍ୱା ସ୍ଥାପିତୱନ୍ତଃ|
| وَلَكِنَّ مَلاكاً مِنَ الرَّبِّ فَتَحَ أَبْوَابَ السِّجْنِ فِي اللَّيْلِ وَأَطْلَقَهُمْ، وَقَالَ لَهُمْ: | ١٩ 19 |
କିନ୍ତୁ ରାତ୍ରୌ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦୂତଃ କାରାଯା ଦ୍ୱାରଂ ମୋଚଯିତ୍ୱା ତାନ୍ ବହିରାନୀଯାକଥଯତ୍,
| «اذْهَبُوا إِلَى الْهَيْكَلِ، وَقِفُوا مُعْلِنِينَ لِلنَّاسِ بِشَارَةَ الْحَيَاةِ الْجَدِيدَةِ كَامِلَةً!» | ٢٠ 20 |
ଯୂଯଂ ଗତ୍ୱା ମନ୍ଦିରେ ଦଣ୍ଡାଯମାନାଃ ସନ୍ତୋ ଲୋକାନ୍ ପ୍ରତୀମାଂ ଜୀୱନଦାଯିକାଂ ସର୍ୱ୍ୱାଂ କଥାଂ ପ୍ରଚାରଯତ|
| فَأَطَاعُوا وَذَهَبُوا إِلَى الْهَيْكَلِ بَاكِراً عِنْدَ الْفَجْرِ وَبَدَأُوا يُعَلِّمُونَ. بَيْنَمَا عَقَدَ الْمَجْلِسُ اجْتِمَاعاً، بِدَعْوَةٍ مِنْ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ وَجَمَاعَتِهِ، حَضَرَهُ شُيُوخُ إِسْرَائِيلَ جَمِيعاً، وَأَمَرُوا بِإِحْضَارِ الرُّسُلِ مِنَ السِّجْنِ، | ٢١ 21 |
ଇତି ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତେ ପ୍ରତ୍ୟୂଷେ ମନ୍ଦିର ଉପସ୍ଥାଯ ଉପଦିଷ୍ଟୱନ୍ତଃ| ତଦା ସହଚରଗଣେନ ସହିତୋ ମହାଯାଜକ ଆଗତ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରିଗଣମ୍ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ୱଂଶସ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ରାଜସଭାସଦଃ ସଭାସ୍ଥାନ୍ କୃତ୍ୱା କାରାଯାସ୍ତାନ୍ ଆପଯିତୁଂ ପଦାତିଗଣଂ ପ୍ରେରିତୱାନ୍|
| وَلَكِنَّ الْحَرَسَ لَمْ يَجِدُوهُمْ! فَرَجَعُوا يُخْبِرُونَ | ٢٢ 22 |
ତତସ୍ତେ ଗତ୍ୱା କାରାଯାଂ ତାନ୍ ଅପ୍ରାପ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟାଗତ୍ୟ ଇତି ୱାର୍ତ୍ତାମ୍ ଅୱାଦିଷୁଃ,
| قَائِلِينَ: «وَجَدْنَا أَبْوَابَ السِّجْنِ مُغْلَقَةً بِإِحْكَامٍ، وَالْحُرَّاسَ وَاقِفِينَ أَمَامَهَا، وَلَكِنْ لَمَّا فَتَحْنَاهَا لَمْ نَجِدْ فِي الدَّاخِلِ أَحَداً!» | ٢٣ 23 |
ୱଯଂ ତତ୍ର ଗତ୍ୱା ନିର୍ୱ୍ୱିଘ୍ନଂ କାରାଯା ଦ୍ୱାରଂ ରୁଦ୍ଧଂ ରକ୍ଷକାଂଶ୍ଚ ଦ୍ୱାରସ୍ୟ ବହିର୍ଦଣ୍ଡାଯମାନାନ୍ ଅଦର୍ଶାମ ଏୱ କିନ୍ତୁ ଦ୍ୱାରଂ ମୋଚଯିତ୍ୱା ତନ୍ମଧ୍ୟେ କମପି ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନ ପ୍ରାପ୍ତାଃ|
| فَسَيْطَرَ الذُّهُولُ عَلَى قَائِدِ حَرَسِ الْهَيْكَلِ وَعَلَى رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ عِنْدَمَا سَمِعُوا هَذَا الْكَلامَ، وَتَسَاءَلُوا: «إِلامَ سَيَنْتَهِي هَذَا الأَمْرُ؟» | ٢٤ 24 |
ଏତାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ମହାଯାଜକୋ ମନ୍ଦିରସ୍ୟ ସେନାପତିଃ ପ୍ରଧାନଯାଜକାଶ୍ଚ, ଇତ ପରଂ କିମପରଂ ଭୱିଷ୍ୟତୀତି ଚିନ୍ତଯିତ୍ୱା ସନ୍ଦିଗ୍ଧଚିତ୍ତା ଅଭୱନ୍|
| ثُمَّ جَاءَ رَجُلٌ إِلَى الْمَجْلِسِ يَقُولُ: «إِنَّ الرِّجَالَ الَّذِينَ أَلْقَيْتُمْ فِي السِّجْنِ هُمُ الآنَ وَاقِفُونَ فِي الْهَيْكَلِ يُعَلِّمُونَ النَّاسَ». | ٢٥ 25 |
ଏତସ୍ମିନ୍ନେୱ ସମଯେ କଶ୍ଚିତ୍ ଜନ ଆଗତ୍ୟ ୱାର୍ତ୍ତାମେତାମ୍ ଅୱଦତ୍ ପଶ୍ୟତ ଯୂଯଂ ଯାନ୍ ମାନୱାନ୍ କାରାଯାମ୍ ଅସ୍ଥାପଯତ ତେ ମନ୍ଦିରେ ତିଷ୍ଠନ୍ତୋ ଲୋକାନ୍ ଉପଦିଶନ୍ତି|
| فَذَهَبَ قَائِدُ الْحَرَسِ وَرِجَالُهُ، وَجَاءُوا بِالرُّسُلِ بِغَيْرِ عُنْفٍ، خَوْفاً مِنَ أَنْ يَرْجُمَهُمُ الشَّعْبُ. | ٢٦ 26 |
ତଦା ମନ୍ଦିରସ୍ୟ ସେନାପତିଃ ପଦାତଯଶ୍ଚ ତତ୍ର ଗତ୍ୱା ଚେଲ୍ଲୋକାଃ ପାଷାଣାନ୍ ନିକ୍ଷିପ୍ୟାସ୍ମାନ୍ ମାରଯନ୍ତୀତି ଭିଯା ୱିନତ୍ୟାଚାରଂ ତାନ୍ ଆନଯନ୍|
| فَلَمَّا مَثَلُوا أَمَامَ الْمَجْلِسِ اسْتَجْوَبَهُمْ رَئِيسُ الْكَهَنَةِ | ٢٧ 27 |
ତେ ମହାସଭାଯା ମଧ୍ୟେ ତାନ୍ ଅସ୍ଥାପଯନ୍ ତତଃ ପରଂ ମହାଯାଜକସ୍ତାନ୍ ଅପୃଚ୍ଛତ୍,
| قَائِلاً: «أَمَرْنَاكُمْ بِشِدَّةٍ أَلّا تُعَلِّمُوا بِهَذَا الاِسْمِ، وَلَكِنَّكُمْ قَدْ مَلأَتُمْ أُورُشَلِيمَ بِتَعْلِيمِكُمْ، وَتُرِيدُونَ أَنْ تُحَمِّلُونَا مَسْؤولِيَّةَ سَفْكِ دَمِهِ!» | ٢٨ 28 |
ଅନେନ ନାମ୍ନା ସମୁପଦେଷ୍ଟୁଂ ୱଯଂ କିଂ ଦୃଢଂ ନ ନ୍ୟଷେଧାମ? ତଥାପି ପଶ୍ୟତ ଯୂଯଂ ସ୍ୱେଷାଂ ତେନୋପଦେଶେନେ ଯିରୂଶାଲମଂ ପରିପୂର୍ଣଂ କୃତ୍ୱା ତସ୍ୟ ଜନସ୍ୟ ରକ୍ତପାତଜନିତାପରାଧମ୍ ଅସ୍ମାନ୍ ପ୍ରତ୍ୟାନେତୁଂ ଚେଷ୍ଟଧ୍ୱେ|
| فَأَجَابَ بُطْرُسُ وَالرُّسُلُ: «يَنْبَغِي أَنْ يُطَاعَ اللهُ لَا النَّاسَ! | ٢٩ 29 |
ତତଃ ପିତରୋନ୍ୟପ୍ରେରିତାଶ୍ଚ ପ୍ରତ୍ୟୱଦନ୍ ମାନୁଷସ୍ୟାଜ୍ଞାଗ୍ରହଣାଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟାଜ୍ଞାଗ୍ରହଣମ୍ ଅସ୍ମାକମୁଚିତମ୍|
| إِنَّ إِلهَ آبَائِنَا أَقَامَ يَسُوعَ، الَّذِي قَتَلْتُمُوهُ أَنْتُمْ مُعَلِّقِينَ إِيَّاهُ عَلَى الْخَشَبَةِ! | ٣٠ 30 |
ଯଂ ଯୀଶୁଂ ଯୂଯଂ କ୍ରୁଶେ ୱେଧିତ୍ୱାହତ ତମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପୈତୃକ ଈଶ୍ୱର ଉତ୍ଥାପ୍ୟ
| وَلَكِنَّ اللهَ رَفَّعَهُ إِلَى يَمِينِهِ وَجَعَلَهُ رَئِيساً وَمُخَلِّصاً لِيَمْنَحَ إِسْرَائِيلَ التَّوْبَةَ وَغُفْرَانَ الْخَطَايَا؛ | ٣١ 31 |
ଇସ୍ରାଯେଲ୍ୱଂଶାନାଂ ମନଃପରିୱର୍ତ୍ତନଂ ପାପକ୍ଷମାଞ୍ଚ କର୍ତ୍ତୁଂ ରାଜାନଂ ପରିତ୍ରାତାରଞ୍ଚ କୃତ୍ୱା ସ୍ୱଦକ୍ଷିଣପାର୍ଶ୍ୱେ ତସ୍ୟାନ୍ନତିମ୍ ଅକରୋତ୍|
| وَنَحْنُ نَشْهَدُ عَلَى هَذَا، وَكَذَلِكَ يَشْهَدُ الرُّوحُ الْقُدُسُ الَّذِي وَهَبَهُ اللهُ لِلَّذِينَ يُطِيعُونَهُ». | ٣٢ 32 |
ଏତସ୍ମିନ୍ ୱଯମପି ସାକ୍ଷିଣ ଆସ୍ମହେ, ତତ୍ କେୱଲଂ ନହି, ଈଶ୍ୱର ଆଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଭ୍ୟୋ ଯଂ ପୱିତ୍ରମ୍ ଆତ୍ମନଂ ଦତ୍ତୱାନ୍ ସୋପି ସାକ୍ଷ୍ୟସ୍ତି|
| وَلَمَّا سَمِعَ الْمُجْتَمِعُونَ هَذَا الْكَلامَ اشْتَدَّ غَضَبُهُمْ، وَقَرَّرُوا أَنْ يَقْتُلُوا الرُّسُلَ. | ٣٣ 33 |
ଏତଦ୍ୱାକ୍ୟେ ଶ୍ରୁତେ ତେଷାଂ ହୃଦଯାନି ୱିଦ୍ଧାନ୍ୟଭୱନ୍ ତତସ୍ତେ ତାନ୍ ହନ୍ତୁଂ ମନ୍ତ୍ରିତୱନ୍ତଃ|
| وَلَكِنَّ أَحَدَ أَعْضَاءِ الْمَجْلِسِ، وَاسْمُهُ غَمَالَائِيلُ، وَهُوَ مُعَلِّمٌ لِلشَّرِيعَةِ يَتْبَعُ الْمَذْهَبَ الْفَرِّيسِيَّ، وَيَحْتَرِمُهُ جَمِيعُ الشَّعْبِ، وَقَفَ وَأَمَرَ أَنْ يُخْرَجَ الرُّسُلُ بَعْضَ الْوَقْتِ، | ٣٤ 34 |
ଏତସ୍ମିନ୍ନେୱ ସମଯେ ତତ୍ସଭାସ୍ଥାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟେ ସୁଖ୍ୟାତୋ ଗମିଲୀଯେଲ୍ନାମକ ଏକୋ ଜନୋ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକଃ ଫିରୂଶିଲୋକ ଉତ୍ଥାଯ ପ୍ରେରିତାନ୍ କ୍ଷଣାର୍ଥଂ ସ୍ଥାନାନ୍ତରଂ ଗନ୍ତୁମ୍ ଆଦିଶ୍ୟ କଥିତୱାନ୍,
| ثُمَّ قَالَ لِلْمُجْتَمِعِينَ: «يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ، حَذَارِ أَنْ تُنَفِّذُوا مَا تَنْوُونَ أَنْ تَعْمَلُوهُ بِهَؤُلاءِ الرِّجَالِ. | ٣٥ 35 |
ହେ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ୱଂଶୀଯାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଯୂଯମ୍ ଏତାନ୍ ମାନୁଷାନ୍ ପ୍ରତି ଯତ୍ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତାସ୍ତସ୍ମିନ୍ ସାୱଧାନା ଭୱତ|
| فَمُنْذُ مُدَّةٍ قَصِيرَةٍ قَامَ ثُودَاسُ وَادَّعَى أَنَّهُ شَخْصٌ عَظِيمٌ، فَتَبِعَهُ نَحْوُ أَرْبَعِ مِئَةِ رَجُلٍ، وَلَكِنَّهُ قُتِلَ وَتَفَرَّقَ أَتْبَاعُهُ، وَانْتَهَى أَمْرُهُ. | ٣٦ 36 |
ଇତଃ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଥୂଦାନାମୈକୋ ଜନ ଉପସ୍ଥାଯ ସ୍ୱଂ କମପି ମହାପୁରୁଷମ୍ ଅୱଦତ୍, ତତଃ ପ୍ରାଯେଣ ଚତୁଃଶତଲୋକାସ୍ତସ୍ୟ ମତଗ୍ରାହିଣୋଭୱନ୍ ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ହତୋଭୱତ୍ ତସ୍ୟାଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଣୋ ଯାୱନ୍ତୋ ଲୋକାସ୍ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ୱିର୍କୀର୍ଣାଃ ସନ୍ତୋ ଽକୃତକାର୍ୟ୍ୟା ଅଭୱନ୍|
| ثُمَّ قَامَ يَهُوذَا الْجَلِيلِيُّ فِي زَمَنِ الإِحْصَاءِ وَاسْتَمَالَ عَدَداً كَبِيراً مِنَ النَّاسِ لِيَتْبَعُوهُ، وَلَكِنَّهُ هَلَكَ أَيْضاً وَتَشَتَّتَ أَتْبَاعُهُ. | ٣٧ 37 |
ତସ୍ମାଜ୍ଜନାତ୍ ପରଂ ନାମଲେଖନସମଯେ ଗାଲୀଲୀଯଯିହୂଦାନାମୈକୋ ଜନ ଉପସ୍ଥାଯ ବହୂଲ୍ଲୋକାନ୍ ସ୍ୱମତଂ ଗ୍ରାହୀତୱାନ୍ ତତଃ ସୋପି ୱ୍ୟନଶ୍ୟତ୍ ତସ୍ୟାଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଣୋ ଯାୱନ୍ତୋ ଲୋକା ଆସନ୍ ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ୱିକୀର୍ଣା ଅଭୱନ୍|
| فَالآنَ أَنْصَحُكُمْ أَنْ تَبْتَعِدُوا عَنْ هَؤُلاءِ الرِّجَالِ وَتَتْرُكُوهُمْ وَشَأْنَهُمْ. فَإِنْ كَانَ هَذَا الْمَبْدَأُ أَوْ هَذَا الْعَمَلُ مِنْ عِنْدِ النَّاسِ، فَلابُدَّ أَنْ يَتَهَدَّمَ، | ٣٨ 38 |
ଅଧୁନା ୱଦାମି, ଯୂଯମ୍ ଏତାନ୍ ମନୁଷ୍ୟାନ୍ ପ୍ରତି କିମପି ନ କୃତ୍ୱା କ୍ଷାନ୍ତା ଭୱତ, ଯତ ଏଷ ସଙ୍କଲ୍ପ ଏତତ୍ କର୍ମ୍ମ ଚ ଯଦି ମନୁଷ୍ୟାଦଭୱତ୍ ତର୍ହି ୱିଫଲଂ ଭୱିଷ୍ୟତି|
| وَلَكِنْ إِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللهِ فَلَنْ تَتَمَكَّنُوا أَبَداً مِنَ الْوُقُوفِ فِي وَجْهِهِ، وَإلَّا جَعَلْتُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَعْدَاءَ لِلهِ أَيْضاً». | ٣٩ 39 |
ଯଦୀଶ୍ୱରାଦଭୱତ୍ ତର୍ହି ଯୂଯଂ ତସ୍ୟାନ୍ୟଥା କର୍ତ୍ତୁଂ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟଥ, ୱରମ୍ ଈଶ୍ୱରରୋଧକା ଭୱିଷ୍ୟଥ|
| فَعَمِلَ أَعْضَاءُ الْمَجْلِسِ بِهذِهِ النَّصِيحَةِ، وَاسْتَدْعَوْا الرُّسُلَ، فَجَلَدُوهُمْ وَأَمَرُوهُمْ أَلّا يُعَلِّمُوا بِاسْمِ يَسُوعَ، ثُمَّ أَطْلَقُوهُمْ. | ٤٠ 40 |
ତଦା ତସ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରଣାଂ ସ୍ୱୀକୃତ୍ୟ ତେ ପ୍ରେରିତାନ୍ ଆହୂଯ ପ୍ରହୃତ୍ୟ ଯୀଶୋ ର୍ନାମ୍ନା କାମପି କଥାଂ କଥଯିତୁଂ ନିଷିଧ୍ୟ ୱ୍ୟସର୍ଜନ୍|
| وَلَكِنَّ الرُّسُلَ خَرَجُوا مِنَ الْمَجْلِسِ فَرِحِينَ، لأَنَّهُمُ اعْتُبِرُوا أَهْلاً لأَنْ يَلْقَوْا الإِهَانَةَ مِنْ أَجْلِ اسْمِ يَسُوعَ. | ٤١ 41 |
କିନ୍ତୁ ତସ୍ୟ ନାମାର୍ଥଂ ୱଯଂ ଲଜ୍ଜାଭୋଗସ୍ୟ ଯୋଗ୍ୟତ୍ୱେନ ଗଣିତା ଇତ୍ୟତ୍ର ତେ ସାନନ୍ଦାଃ ସନ୍ତଃ ସଭାସ୍ଥାନାଂ ସାକ୍ଷାଦ୍ ଅଗଚ୍ଛନ୍|
| وَكَانُوا كُلَّ يَوْمٍ، فِي الْهَيْكَلِ وَفِي الْبُيُوتِ، يُعَلِّمُونَ وَيُبَشِّرُونَ بِالْمَسِيحِ يَسُوعَ بِلا انْقِطَاعٍ. | ٤٢ 42 |
ତତଃ ପରଂ ପ୍ରତିଦିନଂ ମନ୍ଦିରେ ଗୃହେ ଗୃହେ ଚାୱିଶ୍ରାମମ୍ ଉପଦିଶ୍ୟ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ସୁସଂୱାଦଂ ପ୍ରଚାରିତୱନ୍ତଃ|
