أعمال 27
| وَأَخِيراً تَقَرَّرَ أَنْ نُسَافِرَ إِلَى إِيطَالِيَا بَحْراً، فَتَوَلَّى حِرَاسَةَ بُولُسَ وَبَعْضِ السُّجَنَاءِ الآخَرِينَ قَائِدُ مِئَةٍ اسْمُهُ يُولِيُوسُ، يَنْتَمِي إِلَى كَتِيبَةِ أُغُسْطُسَ. | ١ 1 |
ज़ैखन फिस्तुस हाकिमेरे ज़िरिये ए बिस्तार बनों कि असां लोक ज़िहाज़े मां इतालिया जो गाम, त पौलुस त होरे कैदी यूलियुस नंव्वे औगुस्तुस फौजी पलटनरे सरदारेरे एक्की सूबेदारेरे सुपुर्द किये।
| فَرَكِبْنَا سَفِينَةً قَادِمَةً مِنْ أَدْرَامِيتَ، مُتَّجِهَةً إِلَى مَوَانئِ مُقَاطَعَةِ آسِيَّا. وَرَافَقَنَا فِي الرِّحْلَةِ أَرِسْتَرْخُسُ مِنْ مَدِينَةِ تَسَالُونِيكِي فِي مُقَاطَعَةِ مَقِدُونِيَّةَ. | ٢ 2 |
असां अद्रमुत्तियुम नगरेरां एक्की समुन्दरी ज़िहाज़े मां च़ेढ़तां आसिया इलाकेरे नेड़ेरे ठैरी गानेबाले थिये, त अरिस्तर्खुस नंव्वे थिस्सलुनीके नगरेरो अक मकिदुनी असन सेइं साथी थियो।
| وَفِي الْيَوْمِ التَّالِي وَصَلْنَا إِلَى صَيْدَا. وَعَامَلَ يُولِيُوسُ بُولُسَ مُعَامَلَةً طَيِّبَةً فَسَمَحَ لَهُ بِأَنْ يَزُورَ أَصْدِقَاءَهُ فِي صَيْدَا لِيَتَلَقَّى مِنْهُمْ مَا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ. | ٣ 3 |
होरसां ज़ैखन ज़िहाज़ सैदा मां रुकी जेवं, त यूलियुसे पौलुसे पुड़ महरबानी केरतां तैस अपने दोस्तन सेइं मुलाकात केरनेरी अज़ाज़त दित्ती, ताके तैसेरे ज़िरिये सेइं पतो लग्गे।
| وَأَقْلَعْنَا مِنْ مِينَاءِ صَيْدَا، وَسَافَرْنَا بِمُحَاذَاةِ شَوَاطِئِ قُبْرُصَ، لأَنَّ الرِّيحَ كَانَتْ عَكْسَ اتِّجَاهِ سَيْرِنَا. | ٤ 4 |
तैट्ठां फिरी असां ज़िहाज़े मां च़ेढ़तां च़ले जे, ते साइप्रसेरे आड़ी मांमेइं निस्से, किजोकि हवा बड़ी ज़बरदस्त थी।
| وَعَبَرْنَا الْبَحْرَ الْمُجَاوِرَ لِمُقَاطَعَتَيْ كِيلِيكِيَّةَ وَبَمْفِيلِيَّةَ، وَوَصَلْنَا إِلَى مِينَاءِ مِيرَا فِي مُقَاطَعَةِ لِيكِيَّةَ. | ٥ 5 |
फिरी किलिकिया नगरे ते पंफूलिया नगरेरे नेड़े समुन्द्रेरी बत्तां निस्तां अग्रोवं च़ले जे, त लूसिया इलाकेरे मूरा नगर मां ओस्से।
| وَهُنَاكَ وَجَدَ قَائِدُ الْمِئَةِ سَفِينَةً قَادِمَةً مِنَ الإِسْكَنْدَرِيَّةِ مُتَّجِهَةً إِلَى إِيطَالِيَا، فَأَصْعَدَنَا إِلَيْهَا. | ٦ 6 |
तैड़ी सूबेदारे सिकन्दरिया नगरेरू अक ज़िहाज़ इतालिया इलाके जो च़लेरू मैल्लू, तैनी असां तैस मां च़ाढ़े।
| وَسَافَرَتِ السَّفِينَةُ عَلَى مَهْلٍ لِعِدَّةِ أَيَّامٍ، وَاقْتَرَبْنَا مِنْ شَاطِئِ كِنِيدُسَ بَعْدَ جَهْدٍ، وَلَكِنَّ الرِّيحَ مَنَعَتْنَا مِنْ دُخُولِ الْمِينَاءِ فَلَمْ نَقْدِرْ أَنْ نَنْزِلَ هُنَاكَ، فَسَافَرْنَا عَلَى مَقْرُبَةٍ مِنْ شَاطِئِ جَزِيرَةِ كَرِيتَ، مُرُوراً بِالْقُرْبِ مِنْ رَأْسِ سَلْمُونِي. | ٧ 7 |
असां बड़े दिहाड़न तगर बल्हे-बल्हे अग्रोवं च़लते राए, ते कनिदुस नगरेरे सामने पुज़े। पन तेज़ हवा च़लने सेइं असन अग्रोवं गानेरी मुशकिल भोइजेइ, ते एल्हेरेलेइ असां सलमोनेरे सामने निस्तां क्रेतेरी आड़ी मां निस्से।
| وَبَعْدَ جَهْدٍ وَصَلْنَا إِلَى مَكَانٍ يُدْعَى الْمَوَانِئَ الجَمِيلَةَ بِالْقُرْبِ مِنْ مَدِينَةِ لَسَائِيَةَ. | ٨ 8 |
ते बेड़ि मुशकली सेइं समुद्रेरे बन्ने-बन्ने अग्रोवं च़लते शुभलंगरबारी नंव्वेरी एक्की ठैरी पुज़े, ज़ैट्ठां लसया नगर नेड़ू थियूं।
| وَقَضَيْنَا هُنَاكَ مُدَّةً طَوِيلَةً، حَتَّى مَضَى الصَّيْفُ وَأَصْبَحَ السَّفَرُ فِي الْبَحْرِ خَطِراً إِذْ كَانَ الصَّوْمُ أَيْضاً قَدْ مَضَى، فَنَصَحَ بُولُسُ بَحَّارَةَ السَّفِينَةِ | ٩ 9 |
तैड़ी असन केही दिहाड़े बीते, पैनेरे सफरे मां मुशकिल एल्हेरेलेइ भोती थी, कि छुटकारेरी दिहाड़ी तिहारेरे बरतेरे दिहाड़ो बीतोरे थी, ते पौलुसे तैन एन ज़ोइतां खबरदारी दित्ती,
| قَائِلاً: «أَيُّهَا الرِّجَالُ، أَرَى فِي سَفَرِنَا الآنَ خَطَراً وَخَسَارَةً عَظِيمَةً، لَا عَلَى السَّفِينَةِ وَحُمُولَتِهَا فَقَطْ، بَلْ عَلَى حَيَاتِنَا أَيْضاً». | ١٠ 10 |
“जनाब मीं एरू लग्गते कि इश्शू सफर बड़ू खतरनाक भोलू, कि न सिर्फ इश्शे माल सबाब ते ज़िहाज़े बल्के इश्शी जानी भी खतरोए।”
| عَلَى أَنَّ قَائِدَ الْمِئَةِ كَانَ يَمِيلُ إِلَى كَلامِ رُبَّانِ السَّفِينَةِ وَصَاحِبِهَا، لَا إِلَى كَلامِ بُولُسَ. | ١١ 11 |
पन सूबेदारे कपताने ते ज़िहाज़ेरे मालिकेरी गल पौलुसेरी गल करां जादे मन्नी।
| وَلَمَّا لَمْ تَكُنِ الْمِينَاءُ صَالِحَةً لِقَضَاءِ فَصْلِ الشِّتَاءِ، فَقَدْ قَرَّرَ مُعْظَمُ الْبَحَّارَةِ أَنْ يُغَادِرُوهَا، آمِلِينَ الْوُصُولَ إِلَى ميِنَاءِ فِينِكْسَ لِقَضَاءِ الشِّتَاءِ فِيهَا، وَقَدْ كَانَتْ هَذِهِ الْمِينَاءُ فِي كَرِيتَ تُوَاجِهُ الْجَنُوبَ وَالشَّمَالَ الْغَرْبِيَّيْنِ. | ١٢ 12 |
किजोकि तै बंदरगह ठंढारो मौसम कटनेरे लेइ रोड़ी न थी, एल्हेरेलेइ इश्शो फैसलो ए थियो, कि असां केन्ची तरीके अग्रोवं निस्सम ते असन उमीद थी, कि फीनिक्स मां पुज़तां हीवतड़ेरो मौसम तैड़ी गुज़ैरी गामेले। ए क्रेते अक बंदरगह थी, ज़ैसेरां दारां क्षिण-पश्चिम ते उत्तर-पश्चिम पासे खुलतां थियां।
| وَهَبَّتْ رِيحٌ خَفِيفَةٌ مِنَ الْجَنُوبِ، فَظَنَّ الْبَحَّارَةُ أَنَّهَا سَتَدْفَعُهُمْ نَحْوَ فِينِكْسَ، فَرَفَعُوا الْمَرْسَاةَ وَأَبْحَرُوا عَلَى مَقْرُبَةٍ مِنْ شَاطِئِ كَرِيتَ. | ١٣ 13 |
ज़ैखन दक्षिणी पासेरां हवा च़लने लगी, त तैनेईं सोचू कि तैन केरि मर्ज़ी पूरी केरनेरे लेइ रोड़ो वक्ते, ते तैनेईं ज़िहाज़ेरू लैंगर तैट्ठां खड़ू कियूं, ते समुन्दरेरे बन्ने अग्रोवं च़लते जे।
| وَلَكِنَّ رِيحاً عَاصِفَةً تُعْرَفُ بِالشَّمَالِيَّةِ الشَّرْقِيَّةِ هَبَّتْ بَعْدَ قَلِيلٍ، | ١٤ 14 |
पन लूशी अक बड़ी तूफानी हवा च़ली ज़ैस जो यूरकुलीन ज़ोतन।
| فَانْدَفَعَتِ السَّفِينَةُ وَلَمْ تَقْوَ عَلَى مُقَاوَمَةِ الرِّيحِ، فَاسْتَسْلَمْنَا. وَحَمَلَتْنَا الْعَاصِفَةُ | ١٥ 15 |
ज़ैखन तैने ज़िहाज़ अपने पलैट्टे मां कियूं, ते ज़िहाज़ ढ्लैक्कां खाने लगू, ते असेईं ज़िहाज़ हावारे बहावे पुड़ छ़डू।
| إِلَى مَكَانٍ قَرِيبٍ مِنْ جَزِيرَةٍ صَغِيرَةٍ اسْمُهَا كُودَا. وَبَعْدَ جَهْدٍ اسْتَطَعْنَا أَنْ نَرْفَعَ قَارِبَ النَّجَاةِ إِلَى ظَهْرِ السَّفِينَةِ. | ١٦ 16 |
तैखन कौदा नंव्वेरो अक निकड़ो टैपू अव, त असेईं भी रुड़ते-रुड़ते तै डुंगी ज़ै ज़िहाज़ेरे पत्तोरां बंधोरी थी, त बेड़ि मुशकली सेइं कैबू मां की।
| ثُمَّ أَسْرَعَ الْبَحَّارَةُ بِاتِّخَاذِ الاحْتِيَاطَاتِ الضَّرُورِيَّةِ، فَشَدُّوا وَسَطَ السَّفِينَةِ بِالْحِبَالِ. وَخَوْفاً مِنَ الانْجِرَافِ إِلَى شَوَاطِئِ الرِّمَالِ الْمُتَحَرِّكَةِ، أَنْزَلُوا الأَشْرِعَةَ وَالْحِبَالَ، فَأَصْبَحَتِ الرِّيحُ تَدْفَعُ السَّفِينَةَ. | ١٧ 17 |
ते ज़िहाज़ेरे टोलरे मैनेईं तै उब्री च़ेढ़तां ज़िहाज़ ट्लुटने करां बच़ानेरे लेइ रेस्सेइं सेइं बेंधतां छ़डू। किजोकि तैन डर थियो, कि एरू न भोए, कि ज़िहाज़ सुरतिसेरे रेती मां डुबी गाए, एल्हेरेलेइ तैनेईं भारी सामान ओसालू ते ज़िहाज़े मां रुड़ते-रुड़ते च़ले जे।
| وَفِي الْيَوْمِ الثَّانِي اشْتَدَّتْ عَلَيْنَا الْعَاصِفَةُ، فَأَخَذُوا يُخَفِّفُونَ مِنَ الْحُمُولَةِ. | ١٨ 18 |
ज़ैखन तूफानी हवाई सेइं ज़िहाज़ जादे ढ्लैक्कां खाने लगू, त होरसां असेईं ज़िहाज़ेरो माल समुन्द्रे मांजो शारनो शुरू कियो,
| وَفِي الْيَوْمِ الثَّالِثِ رَمَوْا أَثَاثَ السَّفِينَةِ بِأَيْدِيهِمْ. | ١٩ 19 |
ट्लेइयोवं दिहाड़े तैनेईं ज़िहाज़ेरू सामान भी समुन्द्रे मांजो शैरी छ़डू।
| وَكَانَتِ الْعَاصِفَةُ تَشْتَدُّ يَوْماً بَعْدَ يَوْمٍ، حَتَّى إِنَّنَا لَمْ نَرَ الشَّمْسَ وَلا النُّجُومَ عِدَّةَ أَيَّامٍ، فَانْقَطَعَ كُلُّ أَمَلٍ فِي النَّجَاةِ. | ٢٠ 20 |
त काई दिहाड़े न असेईं दिहाड़ो लाव ते न तारे ते तूफान भी मन्ना जादे ज़ोर केरने लग्गोरो थियो, ते असन बच़नेरी हुनी कोई उमीद न राई।
| وَكَانَ الْمُسَافِرُونَ قَدِ امْتَنَعُوا مُدَّةً طَوِيلَةً عَنْ تَنَاوُلِ الطَّعَامِ، فَتَقَدَّمَ بُولُسُ إِلَيْهِمْ وَقَالَ: «أَيُّهَا الرِّجَالُ، كَانَ يَجِبُ أَنْ تَسْمَعُوا كَلامِي وَلا تُقْلِعُوا مِنْ كَرِيتَ، فَتَسْلَمُوا مِنْ هَذَا الْخَطَرِ وَالْخَسَارَةِ. | ٢١ 21 |
रोट्टी खाने काई दिहाड़े भोरे थिये, एल्हेरेलेइ पौलुसे तैन मां खड़े भोइतां ज़ोवं, “ढ्लाव अगर तुसेईं मेरू ज़ोनू मन्नोरू भोथू, ते क्रेते मरां अग्रोवं न ओरे भोथे, त ई नुकसान ते ई तकलीफ किजो भोनी थी?
| وَلَكِنِّي الآنَ أَدْعُوكُمْ لِتَطْمَئِنُّوا، فَلَنْ يَفْقِدَ أَحَدٌ مِنْكُمْ حَيَاتَهُ. وَلَكِنَّ السَّفِينَةَ وَحْدَهَا سَتَتَحَطَّمُ. | ٢٢ 22 |
“पन अवं तुसन कां मिनत केरताईं कि, हिम्मत न हारा तुसन मरां कोई भी न मरेलो, चाए ज़िहाज़ डुबी किना गाए।
| فَقَدْ ظَهَرَ لِي هَذِهِ اللَّيْلَةَ مَلاكٌ مِنْ عِنْدِ اللهِ الَّذِي أَنَا لَهُ وَإِيَّاهُ أَخْدِمُ، | ٢٣ 23 |
किजोकि ज़ैस परमेशरेरी अवं आराधना केरताईं, तैसेरो स्वर्गदूत हीज राती मीं कां ओरो थियो।
| وَقَالَ لِي: لَا تَخَفْ يَا بُولُسُ! فَلابُدَّ أَنْ تَمْثُلَ أَمَامَ الْقَيْصَرِ. وَقَدْ وَهَبَكَ اللهُ حَيَاةَ جَمِيعِ الْمُسَافِرِينَ مَعَكَ! | ٢٤ 24 |
ते तै ज़ोने लगो, हे पौलुस डर नन्ना तू महाराज़े कां ज़रूर पैश भोलो ते परमेशर तेरी वजाई सेइं एन सेब्भी केरि जान बच़ालो, ज़ैना ज़िहाज़े मां तीं सेइं साथी आन।
| فَاطْمَئِنُّوا أَيُّهَا الرِّجَالُ، لأَنِّي أُومِنُ بِاللهِ وَبِأَنَّ مَا قَالَهُ لِي سَيَتِمُّ. | ٢٥ 25 |
एल्हेरेलेइ हे जनाब तुस हिम्मत रखा कि मेरे परमेशरे ज़ैन किछ मीं सेइं ज़ोरूए तैन्ने भोलू।
| وَلَكِنْ لابُدَّ أَنْ تَجْنَحَ السَّفِينَةُ إِلَى إِحْدَى الْجُزُرِ». | ٢٦ 26 |
असां ज़रूर केन्ची टेपू पुड़ पुज़ी गामेले।”
| وَفِي مُنْتَصَفِ اللَّيْلَةِ الرَّابِعَةَ عَشْرَةَ، وَالرِّيَاحُ تَحْمِلُنَا فِي بَحْرِ أَدْرِيَا إِلَى حَيْثُ لَا نَدْرِي، ظَنَّ الْبَحَّارَةُ أَنَّهُمْ يَقْتَرِبُونَ إِلَى الْبَرِّ. | ٢٧ 27 |
च़ेवधोवं राती ज़ैखन असां अद्रिया समुन्द्रे मां इरां उरां फिरते थिये, त ज़िहाज़े बाले मैनेईं अंदाज़ो लाव कि असां बन्नेरे नेड़े पुज़ी जोरेम।
| فَقَاسُوا عُمْقَ الْمِيَاهِ فَوَجَدُوهُ عِشْرِينَ قَامَةً. وَبَعْدَ قَلِيلٍ قَاسُوا الْعُمْقَ فَوَجَدُوهُ خَمْسَ عَشْرَةَ قَامَةً. | ٢٨ 28 |
तैनेईं पानी रेसी सेइं नापू त 37 मीटर निससू ते थोड़े अग्गर गेइतां नापू त 27 मीटर निससू।
| وَخَافُوا أَنْ تَجْنَحَ السَّفِينَةُ إِلَى الصُّخُورِ، فَأَلْقَوْا مِنْ مُؤَخَّرِهَا أَرْبَعَ مَرَاسٍ، مُنْتَظِرِينَ طُلُوعَ الصَّبَاحِ. | ٢٩ 29 |
एस डरे सेइं कि कोस्कोई शफ़ड़ी सेइं न बज़्म, ते तैनेईं ज़िहाज़ेरे पैतरीं पासे च़ेव्रे लैंग्रां समुन्द्रे मां छ़डां ते झ़ेझ़ेरे लौअरे लेइ प्रार्थना केरने लगे।
| وَحَاوَلَ الْبَحَّارَةُ أَنْ يَهْرُبُوا مِنَ السَّفِينَةِ، فَأَنْزَلُوا قَارِبَ النَّجَاةِ بِحُجَّةِ أَنَّهُمْ سَيُلْقُونَ الْمَرَاسِيَ مِنْ مُقَدَّمِ السَّفِينَةِ. | ٣٠ 30 |
ज़िहाज़ च़लानेबाले मुझ़ाटेरां बेइरोवं निसनेरे लेइ डोंगी उन्ढी ओसाली। पन तैना ज़िहाज़ेरे एग्री पासेरां लैंग्र पैनी मां छ़डनू चाते थिये।
| فَقَالَ بُولُسُ لِقَائِدِ الْمِئَةِ وَالْجُنُودِ: «إِذَا لَمْ يَبْقَ هَؤُلاءِ الْبَحَّارَةُ فِي السَّفِينَةِ فَلَنْ تَنْجُوا». | ٣١ 31 |
तैखन पौलुसे सूबेदारे ते सिपेहिन सेइं ज़ोवं, “अगर इना लोक ज़िहाज़े मां न भोले त तुश्शू लोकां केरू बच़नू मुशकले।”
| فَقَطَعَ الْجُنُودُ حِبَالَ الْقَارِبِ وَتَرَكُوهُ يَسْقُطُ فِي الْمَاءِ. | ٣٢ 32 |
एल्हेरेलेइ सिपैहीयेइं डूंगारी रेस्सी केटतां समुन्द्रे मांजो शैरी दित्ती।
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ طُلُوعُ الصَّبَاحِ، طَلَبَ بُولُسُ إِلَى الْجَمِيعِ أَنْ يَأْكُلُوا، وَقَالَ: «مَرَّتْ أَرْبَعَةَ عَشَرَ يَوْماً وَأَنْتُمْ لَا تَأْكُلُونَ شَيْئاً، | ٣٣ 33 |
झ़ेझ़ भोने करां पेइले पौलुसे सेब्भन कां मिनत कमाई, कि तुस किछ रोट्टी खाथ। तैनी ज़ोवं, “तुस च़ेवधे दिहैड़ी केरे देंते बंच़नेरे खियाले मां पेवरेथ, ते तुस रोट्टी सेइं हुरोरे भी नईं।
| فَأَدْعُوكُمْ إِلَى تَنَاوُلِ الطَّعَامِ، لأَنَّهُ يُسَاعِدُكُمْ عَلَى النَّجَاةِ. فَلَنْ يَفْقِدَ أَحَدٌ مِنْكُمْ شَعْرَةً مِنْ رَأْسِهِ». | ٣٤ 34 |
अवं तुसन कां मिनत केरताईं कि तुस रोट्टी खाथ, किजोकि तुश्शे लेइ रोड़ू एन्ने कि याकीन केरा कि तुश्शो बाल बिंगो न भोलो।”
| ثُمَّ أَخَذَ رَغِيفاً، وَشَكَرَ اللهَ أَمَامَ الْجَمِيعِ، وَكَسَرَهُ وَابْتَدَأَ يَأْكُلُ، | ٣٥ 35 |
ज़ैखन तैनी एन ज़ोवं, त तैनी रोट्टी ट्लाई ते सेब्भी केरे सामने परमेशरेरू शुक्र केरतां ट्लोड़ी ते खाने लगो।
| فَاطْمَأَنُّوا كُلُّهُمْ وَأَكَلُوا. | ٣٦ 36 |
तैस करां लेइतां होरन भी हिम्मत आई, ते तैना भी रोट्टी खाने लगे।
| وَكَانَ عَدَدُنَا فِي السَّفِينَةِ مِئَتَيْنِ وَسِتَّةً وَسَبْعِينَ نَفْساً. | ٣٧ 37 |
असां सब मिलतां कोई 276 मैन्हु थिये, ज़ैना इस ज़िहाज़े मां सुवार थिये।
| وَبَعْدَمَا شَبِعُوا رَمُوا بِالْقَمْحِ فِي الْبَحْرِ لِيُخَفِّفُوا حُمُولَةَ السَّفِينَةِ. | ٣٨ 38 |
ज़ैखन तैनेईं रेज़तां रोट्टी खाइ त तैनेईं सारे गेहुं समुन्द्रे मांजो शारने शुरू किये, ताके ज़िहाज़ पोल्लु भोए।
| وَلَمَّا طَلَعَ النَّهَارُ، لَمْ يَسْتَطِعِ الْبَحَّارَةُ أَنْ يُمَيِّزُوا الْمَكَانَ، وَلَكِنَّهُمْ أَبْصَرُوا خَلِيجاً لَهُ شَاطِئٌ، فَقَرَّرُوا أَنْ يَدْفَعُوا السَّفِينَةَ إِلَيْهِ، إِذَا اسْتَطَاعُوا، | ٣٩ 39 |
ज़ैखन दिहाड़ो निस्सो त तैनेईं तै ठार न पिशानी, पन अक ठार लाई ते तै पासो साफ थियो, तैनेईं बिस्तार कमाव कि अगर भोइसखे त असां ज़िहाज़ एस पुड़ च़ाढ़म।
| فَقَطَعُوا الْمَرَاسِيَ وَتَرَكُوهَا تَغْرَقُ، وَحَلُّوا الْحِبَالَ الَّتِي تَرْبِطُ الدَّفَّةَ، وَرَفَعُوا الشِّرَاعَ الأَمَامِيَّ لِلرِّيحِ، وَاتَّجَهُوا نَحْوَ الشَّاطِئِ. | ٤٠ 40 |
बस्सा लैंगर खोलतां समुन्द्रे मां छ़ैडी दित्तू, ते पत्रवारां केरि रेसी भी ढिल्ली छ़ैडी, एग्रीयों बादबांन भी बा च़ैढ़ी छ़ड्डो, ते एप्पू बन्नेरे पासे जो च़ले।
| وَلَكِنَّ السَّفِينَةَ وَصَلَتْ إِلَى مَكَانٍ قَلِيلِ الْمِيَاهِ بَيْنَ تَيَّارَيْنِ، فَجَنَحُوا بِها إِلَى الشَّاطِئِ، فَارْتَكَزَ مُقَدَّمُهَا وَظَلَّ لَا يَتَحَرَّكُ، فِي حِينِ أَخَذَ مُؤَخَّرُهَا يَتَفَكَّكُ مِنْ عُنْفِ الأَمْوَاجِ. | ٤١ 41 |
पन ज़िहाज़ खुशकी पुड़ गेइतां रेती पुड़ टिकी जेवं, ते ज़िहाज़ेरो एग्रीयों पासो रेती मां डुबी जेवं ते पैत्रीयों पासो छ़ेल्लेईं सेइं बज़कने लगो।
| وَارْتَأَى الْجُنُودُ أَنْ يَقْتُلُوا السُّجَنَاءَ حَتَّى لَا يَسْبَحَ أَحَدٌ مِنْهُمْ إِلَى الشَّاطِئِ وَيَهْرُبَ، | ٤٢ 42 |
सिपेही केरि सल्लाह थी कि कैदन मारम ताके तैन मरां कोई तारी देइतां नेशी न गान।
| وَلَكِنَّ قَائِدَ الْمِئَةِ كَانَ يَرْغَبُ فِي إِنْقَاذِ بُولُسَ، فَمَنَعَ جُنُودَهُ مِنْ تَنْفِيذِ رَأْيِهِمْ، وَأَمَرَ الْقَادِرِينَ عَلَى السِّبَاحَةِ أَنْ يَسْبَحُوا إِلَى الشَّاطِئِ قَبْلَ غَيْرِهِمْ، | ٤٣ 43 |
पन सूबेदारे पौलुसेरी जान बच़ांनेरे लेइ एन न दित्तू केरने, ते हुक्म दित्तो कि ज़ै तारी ज़ानते त तै पेइलो छाल मारे, ते खुशकी पुड़ पुज़तां अपनि जान बच़ाए।
| وَالْبَاقِينَ أَنْ يُحَاوِلُوا الْوُصُولَ إِلَيْهِ عَلَى أَلْوَاحِ السَّفِينَةِ، أَوْ عَلَى قِطَعٍ مِنْ حُطَامِهَا. وَهَكَذَا وَصَلَ الْجَمِيعُ إِلَى الْبَرِّ سَالِمِينَ. | ٤٤ 44 |
ते बाकी होरे लेकड़ारे तखतन पुड़ ते ज़िहाज़ेरी होरि चीज़ां केरि मद्दती सेइं अपनि जान बच़ाथ, ते बस्सा सब एस तरीके सेइं खुशकी पुड़ ठीक ठाक पुज़ी जे।
