أعمال 2
| وَلَمَّا جَاءَ الْيَوْمُ الْخَمْسُونَ، كَانَ الإِخْوَةُ مُجْتَمِعِينَ مَعاً فِي مَكَانٍ وَاحِدٍ، | ١ 1 |
ଅପରଞ୍ଚ ନିସ୍ତାରୋତ୍ସୱାତ୍ ପରଂ ପଞ୍ଚାଶତ୍ତମେ ଦିନେ ସମୁପସ୍ଥିତେ ସତି ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ଏକାଚିତ୍ତୀଭୂଯ ସ୍ଥାନ ଏକସ୍ମିନ୍ ମିଲିତା ଆସନ୍|
| وَفَجْأَةً حَدَثَ صَوْتٌ مِنَ السَّمَاءِ كَأَنَّهُ دَوِيُّ رِيحٍ عَاصِفَةٍ، فَمَلأَ الْبَيْتَ الَّذِي كَانُوا جَالِسِينَ فِيهِ. | ٢ 2 |
ଏତସ୍ମିନ୍ନେୱ ସମଯେଽକସ୍ମାଦ୍ ଆକାଶାତ୍ ପ୍ରଚଣ୍ଡାତ୍ୟୁଗ୍ରୱାଯୋଃ ଶବ୍ଦୱଦ୍ ଏକଃ ଶବ୍ଦ ଆଗତ୍ୟ ଯସ୍ମିନ୍ ଗୃହେ ତ ଉପାୱିଶନ୍ ତଦ୍ ଗୃହଂ ସମସ୍ତଂ ୱ୍ୟାପ୍ନୋତ୍|
| ثُمَّ ظَهَرَتْ لَهُمْ أَلْسِنَةٌ كَأَنَّهَا مِنْ نَارٍ، وَقَدْ تَوَزَّعَتْ وَحَلَّتْ عَلَى كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ، | ٣ 3 |
ତତଃ ପରଂ ୱହ୍ନିଶିଖାସ୍ୱରୂପା ଜିହ୍ୱାଃ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷୀଭୂଯ ୱିଭକ୍ତାଃ ସତ୍ୟଃ ପ୍ରତିଜନୋର୍ଦ୍ଧ୍ୱେ ସ୍ଥଗିତା ଅଭୂୱନ୍|
| فَامْتَلأُوا جَمِيعاً مِنَ الرُّوحِ الْقُدُسِ، وَأَخَذُوا يَتَكَلَّمُونَ بِلُغَاتٍ أُخْرَى، مِثْلَمَا مَنَحَهُمُ الرُّوحُ أَنْ يَنْطِقُوا. | ٤ 4 |
ତସ୍ମାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ପୱିତ୍ରେଣାତ୍ମନା ପରିପୂର୍ଣାଃ ସନ୍ତ ଆତ୍ମା ଯଥା ୱାଚିତୱାନ୍ ତଦନୁସାରେଣାନ୍ୟଦେଶୀଯାନାଂ ଭାଷା ଉକ୍ତୱନ୍ତଃ|
| وَكَانَتْ أُورُشَلِيمُ فِي ذلِكَ الْوَقْتِ مُزْدَحِمَةً بِالْيَهُودِ الأَتْقِيَاءِ الَّذِينَ جَاءُوا إِلَيْهَا مِنْ أُمَمِ الْعَالَمِ كُلِّهَا. | ٥ 5 |
ତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ପୃଥିୱୀସ୍ଥସର୍ୱ୍ୱଦେଶେଭ୍ୟୋ ଯିହୂଦୀଯମତାୱଲମ୍ବିନୋ ଭକ୍ତଲୋକା ଯିରୂଶାଲମି ପ୍ରାୱସନ୍;
| فَلَمَّا دَوَّى الصَّوْتُ، تَوَافَدَتْ إِلَيْهِمِ الْجُمُوعُ، وَقَدْ أَخَذَتْهُمُ الْحَيْرَةُ لأَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ كَانَ يَسْمَعُهُمْ يَتَكَلَّمُونَ بِلُغَتِهِ. | ٦ 6 |
ତସ୍ୟାଃ କଥାଯାଃ କିଂୱଦନ୍ତ୍ୟା ଜାତତ୍ୱାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ମିଲିତ୍ୱା ନିଜନିଜଭାଷଯା ଶିଷ୍ୟାଣାଂ କଥାକଥନଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ସମୁଦ୍ୱିଗ୍ନା ଅଭୱନ୍|
| وَاسْتَوْلَتِ الدَّهْشَةُ عَلَيْهِمْ. فَأَخَذُوا يَتَسَاءَلُونَ: «أَلَيْسَ هَؤُلاءِ الْمُتَكَلِّمُونَ جَمِيعاً مِنْ أَهْلِ الْجَلِيلِ؟ | ٧ 7 |
ସର୍ୱ୍ୱଏୱ ୱିସ୍ମଯାପନ୍ନା ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟାନ୍ୱିତାଶ୍ଚ ସନ୍ତଃ ପରସ୍ପରଂ ଉକ୍ତୱନ୍ତଃ ପଶ୍ୟତ ଯେ କଥାଂ କଥଯନ୍ତି ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ଗାଲୀଲୀଯଲୋକାଃ କିଂ ନ ଭୱନ୍ତି?
| فَكَيْفَ يَسْمَعُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَّا لُغَةَ الْبَلَدِ الَّذِي وُلِدَ فِيهِ؟ | ٨ 8 |
ତର୍ହି ୱଯଂ ପ୍ରତ୍ୟେକଶଃ ସ୍ୱସ୍ୱଜନ୍ମଦେଶୀଯଭାଷାଭିଃ କଥା ଏତେଷାଂ ଶୃଣୁମଃ କିମିଦଂ?
| فَبَعْضُنَا فَرْتِيُّونَ، وَمَادِيُّونَ، وَعِيلامِيُّونَ. وَبَعْضُنَا مِنْ سُكَّانِ مَا بَيْنَ النَّهْرَيْنِ وَالْيَهُودِيَّةِ، وَكَبَّدُوكِيَّةَ، وَبُنْتُسَ، وَأَسِيَّا، | ٩ 9 |
ପାର୍ଥୀ-ମାଦୀ-ଅରାମ୍ନହରଯିମ୍ଦେଶନିୱାସିମନୋ ଯିହୂଦା-କପ୍ପଦକିଯା-ପନ୍ତ-ଆଶିଯା-
| وَفَرِيجِيَّةَ، وَبَمْفِيلِيَّةَ، وَمِصْرَ، وَنَوَاحِي لِيبِيَّا الْمُواجِهَةِ لِلقَيْرَوَانِ. وَبَيْنَنَا كَثِيرُونَ مِنَ الرُّومَانِيِّينَ الزَّائِرِينَ، | ١٠ 10 |
ଫ୍ରୁଗିଯା-ପମ୍ଫୁଲିଯା-ମିସରନିୱାସିନଃ କୁରୀଣୀନିକଟୱର୍ତ୍ତିଲୂବୀଯପ୍ରଦେଶନିୱାସିନୋ ରୋମନଗରାଦ୍ ଆଗତା ଯିହୂଦୀଯଲୋକା ଯିହୂଦୀଯମତଗ୍ରାହିଣଃ କ୍ରୀତୀଯା ଅରାବୀଯାଦଯୋ ଲୋକାଶ୍ଚ ଯେ ୱଯମ୍
| يَهُوداً وَمُتَهَوِّدِينَ، وَبَعْضُ الْكَرِيتِيِّينَ وَالْعَرَبِ. وَهَا نَحْنُ نَسْمَعُهُمْ يُكَلِّمُونَنَا بِلُغَاتِنَا عَنْ أَعْمَالِ اللهِ الْعَظِيمَةِ». | ١١ 11 |
ଅସ୍ମାକଂ ନିଜନିଜଭାଷାଭିରେତେଷାମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯମହାକର୍ମ୍ମୱ୍ୟାଖ୍ୟାନଂ ଶୃଣୁମଃ|
| وَأَخَذَ الْجَمِيعُ يَسْأَلُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً فِي دَهْشَةٍ وَحَيْرَةٍ: «مَا مَعْنَى هَذَا كُلِّهِ؟» | ١٢ 12 |
ଇତ୍ଥଂ ତେ ସର୍ୱ୍ୱଏୱ ୱିସ୍ମଯାପନ୍ନାଃ ସନ୍ଦିଗ୍ଧଚିତ୍ତାଃ ସନ୍ତଃ ପରସ୍ପରମୂଚୁଃ, ଅସ୍ୟ କୋ ଭାୱଃ?
| أَمَّا بَعْضُهُمْ فَقَالُوا سَاخِرِينَ: «مَا هُمْ إِلّا سُكَارَى!» | ١٣ 13 |
ଅପରେ କେଚିତ୍ ପରିହସ୍ୟ କଥିତୱନ୍ତ ଏତେ ନୱୀନଦ୍ରାକ୍ଷାରସେନ ମତ୍ତା ଅଭୱନ୍|
| فَوَقَفَ بُطْرُسُ مَعَ الرُّسُلِ الأَحَدَ عَشَرَ، وَخَاطَبَ الْحَاضِرِينَ بِصَوْتٍ عَالٍ، وَقَالَ: «أَيُّهَا الْيَهُودُ، وَيَا جَمِيعَ الْمُقِيمِينَ فِي أُورُشَلِيمَ! أَصْغُوا إِلَى كَلامِي لِتَعْلَمُوا حَقِيقَةَ الأَمْرِ! | ١٤ 14 |
ତଦା ପିତର ଏକାଦଶଭି ର୍ଜନୈଃ ସାକଂ ତିଷ୍ଠନ୍ ତାଲ୍ଲୋକାନ୍ ଉଚ୍ଚୈଃକାରମ୍ ଅୱଦତ୍, ହେ ଯିହୂଦୀଯା ହେ ଯିରୂଶାଲମ୍ନିୱାସିନଃ ସର୍ୱ୍ୱେ, ଅୱଧାନଂ କୃତ୍ୱା ମଦୀଯୱାକ୍ୟଂ ବୁଧ୍ୟଧ୍ୱଂ|
| لَيْسَ هؤُلاءِ سَكَارَى كَمَا تَتَوَهَّمُونَ، فَالنَّاسُ لَا يَسْكَرُونَ فِي السَّاعَةِ التَّاسِعَةِ صَبَاحاً. | ١٥ 15 |
ଇଦାନୀମ୍ ଏକଯାମାଦ୍ ଅଧିକା ୱେଲା ନାସ୍ତି ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯଂ ଯଦ୍ ଅନୁମାଥ ମାନୱା ଇମେ ମଦ୍ୟପାନେନ ମତ୍ତାସ୍ତନ୍ନ|
| وَلَكِنْ هَذَا مَا قِيلَ بِلِسَانِ النَّبِيِّ يُوئِيلَ: | ١٦ 16 |
କିନ୍ତୁ ଯୋଯେଲ୍ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱକ୍ତ୍ରୈତଦ୍ୱାକ୍ୟମୁକ୍ତଂ ଯଥା,
| يَقُولُ اللهُ: فِي الأَيَّامِ الأَخِيرَةِ سَأَسْكُبُ رُوحِي عَلَى جَمِيعِ الْبَشَرِ، فَيَتَنَبَّأُ بَنُوكُمْ وَبَنَاتُكُمْ، وَيَرَى شَبَابُكُمْ رُؤىً، وَيَحْلُمُ شُيُوخُكُمْ أَحْلاماً. | ١٧ 17 |
ଈଶ୍ୱରଃ କଥଯାମାସ ଯୁଗାନ୍ତସମଯେ ତ୍ୱହମ୍| ୱର୍ଷିଷ୍ୟାମି ସ୍ୱମାତ୍ମାନଂ ସର୍ୱ୍ୱପ୍ରାଣ୍ୟୁପରି ଧ୍ରୁୱମ୍| ଭାୱିୱାକ୍ୟଂ ୱଦିଷ୍ୟନ୍ତି କନ୍ୟାଃ ପୁତ୍ରାଶ୍ଚ ୱସ୍ତୁତଃ| ପ୍ରତ୍ୟାଦେଶଞ୍ଚ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟନ୍ତି ଯୁଷ୍ମାକଂ ଯୁୱମାନୱାଃ| ତଥା ପ୍ରାଚୀନଲୋକାସ୍ତୁ ସ୍ୱପ୍ନାନ୍ ଦ୍ରକ୍ଷ୍ୟନ୍ତି ନିଶ୍ଚିତଂ|
| فِي تِلْكَ الأَيَّامِ أُفِيضُ مِنْ رُوحِي عَلَى عَبِيدِي كُلِّهِمْ، رِجَالاً وَنِسَاءً، فَيَتَنَبَّأُونَ. | ١٨ 18 |
ୱର୍ଷିଷ୍ୟାମି ତଦାତ୍ମାନଂ ଦାସଦାସୀଜନୋପିରି| ତେନୈୱ ଭାୱିୱାକ୍ୟଂ ତେ ୱଦିଷ୍ୟନ୍ତି ହି ସର୍ୱ୍ୱଶଃ|
| سَأُجْرِي عَجَائِبَ فَوْقُ فِي السَّمَاءِ وَعَلامَاتٍ تَحْتُ عَلَى الأَرْضِ، حَيْثُ يَكُونُ دَمٌ وَنَارٌ وَدُخَانٌ كَثِيفٌ! | ١٩ 19 |
ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱସ୍ଥେ ଗଗଣେ ଚୈୱ ନୀଚସ୍ଥେ ପୃଥିୱୀତଲେ| ଶୋଣିତାନି ବୃହଦ୍ଭାନୂନ୍ ଘନଧୂମାଦିକାନି ଚ| ଚିହ୍ନାନି ଦର୍ଶଯିଷ୍ୟାମି ମହାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟକ୍ରିଯାସ୍ତଥା|
| وَقَبْلَ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمُ الرَّبِّ، ذلِكَ الْيَوْمُ الْعَظِيمُ الشَّهِيرُ، سَتُظْلِمُ الشَّمْسُ، وَيَتَحَوَّلُ الْقَمَرُ إِلَى لَوْنِ الدَّمِ. | ٢٠ 20 |
ମହାଭଯାନକସ୍ୟୈୱ ତଦ୍ଦିନସ୍ୟ ପରେଶିତୁଃ| ପୁରାଗମାଦ୍ ରୱିଃ କୃଷ୍ଣୋ ରକ୍ତଶ୍ଚନ୍ଦ୍ରୋ ଭୱିଷ୍ୟତଃ|
| وَلَكِنَّ كُلَّ مَنْ يَدْعُو بِاسْمِ الرَّبِّ يَخْلُصُ! | ٢١ 21 |
କିନ୍ତୁ ଯଃ ପରମେଶସ୍ୟ ନାମ୍ନି ସମ୍ପ୍ରାର୍ଥଯିଷ୍ୟତେ| ସଏୱ ମନୁଜୋ ନୂନଂ ପରିତ୍ରାତୋ ଭୱିଷ୍ୟତି||
| فَيَا بَنِي إِسْرَائِيلَ، اسْمَعُوا هَذَا الْكَلامَ: إِنَّ يَسُوعَ النَّاصِرِيَّ رَجُلٌ أَيَّدَهُ اللهُ بِمُعْجِزَاتٍ وَعَجَائِبَ وَعَلامَاتٍ أَجْرَاهَا عَلَى يَدِهِ بَيْنَكُمْ، كَمَا تَعْلَمُونَ. | ٢٢ 22 |
ଅତୋ ହେ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ୱଂଶୀଯଲୋକାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ କଥାଯାମେତସ୍ୟାମ୍ ମନୋ ନିଧଦ୍ଧ୍ୱଂ ନାସରତୀଯୋ ଯୀଶୁରୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ମନୋନୀତଃ ପୁମାନ୍ ଏତଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ତତ୍କୃତୈରାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟାଦ୍ଭୁତକର୍ମ୍ମଭି ର୍ଲକ୍ଷଣୈଶ୍ଚ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସାକ୍ଷାଦେୱ ପ୍ରତିପାଦିତୱାନ୍ ଇତି ଯୂଯଂ ଜାନୀଥ|
| وَمَعَ ذَلِكَ فَقَدْ سَمَحَ اللهُ، وَفْقاً لِمَشِيئَتِهِ الْمَحْتُومَةِ وَعِلْمِهِ السَّابِقِ، أَنْ تَقْبِضُوا عَلَيْهِ وَتَصْلُبُوهُ وَتَقْتُلُوهُ بِأَيْدِي الأَثَمَةِ. | ٢٣ 23 |
ତସ୍ମିନ୍ ଯୀଶୌ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ପୂର୍ୱ୍ୱନିଶ୍ଚିତମନ୍ତ୍ରଣାନିରୂପଣାନୁସାରେଣ ମୃତ୍ୟୌ ସମର୍ପିତେ ସତି ଯୂଯଂ ତଂ ଧୃତ୍ୱା ଦୁଷ୍ଟଲୋକାନାଂ ହସ୍ତୈଃ କ୍ରୁଶେ ୱିଧିତ୍ୱାହତ|
| وَلكِنَّ اللهَ أَقَامَهُ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ نَاقِضاً أَوْجَاعَ المَوْتِ، فَمَا كَانَ يُمْكِنُ لِلْمَوْتِ أَنْ يُبْقِيَهُ فِي قَبْضَتِهِ! | ٢٤ 24 |
କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ତଂ ନିଧନସ୍ୟ ବନ୍ଧନାନ୍ମୋଚଯିତ୍ୱା ଉଦସ୍ଥାପଯତ୍ ଯତଃ ସ ମୃତ୍ୟୁନା ବଦ୍ଧସ୍ତିଷ୍ଠତୀତି ନ ସମ୍ଭୱତି|
| فَإِنَّ دَاوُدَ يَقُولُ فِيهِ: كُنْتُ أَرَى الرَّبَّ أَمَامِي دَائِماً فَإِنَّهُ عَنْ يَمِينِي لِئَلّا أَتَزَعْزَعَ. | ٢٥ 25 |
ଏତସ୍ତିନ୍ ଦାଯୂଦପି କଥିତୱାନ୍ ଯଥା, ସର୍ୱ୍ୱଦା ମମ ସାକ୍ଷାତ୍ତଂ ସ୍ଥାପଯ ପରମେଶ୍ୱରଂ| ସ୍ଥିତେ ମଦ୍ଦକ୍ଷିଣେ ତସ୍ମିନ୍ ସ୍ଖଲିଷ୍ୟାମି ତ୍ୱହଂ ନହି|
| لِذَلِكَ فَرِحَ قَلْبِي وَتَهَلَّلَ لِسَانِي. حَتَّى إِنَّ جَسَدِي سَيَرْقُدُ عَلَى رَجَاءٍ. | ٢٦ 26 |
ଆନନ୍ଦିଷ୍ୟତି ତଦ୍ଧେତୋ ର୍ମାମକୀନଂ ମନସ୍ତୁ ୱୈ| ଆହ୍ଲାଦିଷ୍ୟତି ଜିହ୍ୱାପି ମଦୀଯା ତୁ ତଥୈୱ ଚ| ପ୍ରତ୍ୟାଶଯା ଶରୀରନ୍ତୁ ମଦୀଯଂ ୱୈଶଯିଷ୍ୟତେ|
| لأَنَّكَ لَنْ تَتْرُكَ نَفْسِي فِي هُوَّةِ الأَمْوَاتِ، وَلَنْ تَدَعَ وَحِيدَكَ الْقُدُّوسَ يَرَى فَسَاداً، (Hadēs g86) | ٢٧ 27 |
ପରଲୋକେ ଯତୋ ହେତୋସ୍ତ୍ୱଂ ମାଂ ନୈୱ ହି ତ୍ୟକ୍ଷ୍ୟସି| ସ୍ୱକୀଯଂ ପୁଣ୍ୟୱନ୍ତଂ ତ୍ୱଂ କ୍ଷଯିତୁଂ ନୈୱ ଦାସ୍ୟସି| ଏୱଂ ଜୀୱନମାର୍ଗଂ ତ୍ୱଂ ମାମେୱ ଦର୍ଶଯିଷ୍ୟସି| (Hadēs g86)
| هَدَيْتَنِي سُبُلَ الْحَيَاةِ، وَسَتَمْلأُنِي سُرُوراً بِرُؤْيَةِ وَجْهِكَ! | ٢٨ 28 |
ସ୍ୱସମ୍ମୁଖେ ଯ ଆନନ୍ଦୋ ଦକ୍ଷିଣେ ସ୍ୱସ୍ୟ ଯତ୍ ସୁଖଂ| ଅନନ୍ତଂ ତେନ ମାଂ ପୂର୍ଣଂ କରିଷ୍ୟସି ନ ସଂଶଯଃ||
| أَيُّهَا الإِخْوَةُ، دَعُونِي أَقُولُ لَكُمْ صَرَاحَةً إِنَّ أَبَانَا دَاوُدَ مَاتَ وَدُفِنَ، وَقَبْرُهُ مَازَالَ عِنْدَنَا حَتَّى الْيَوْمِ. | ٢٩ 29 |
ହେ ଭ୍ରାତରୋଽସ୍ମାକଂ ତସ୍ୟ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷସ୍ୟ ଦାଯୂଦଃ କଥାଂ ସ୍ପଷ୍ଟଂ କଥଯିତୁଂ ମାମ୍ ଅନୁମନ୍ୟଧ୍ୱଂ, ସ ପ୍ରାଣାନ୍ ତ୍ୟକ୍ତ୍ୱା ଶ୍ମଶାନେ ସ୍ଥାପିତୋଭୱଦ୍ ଅଦ୍ୟାପି ତତ୍ ଶ୍ମଶାନମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ସନ୍ନିଧୌ ୱିଦ୍ୟତେ|
| لأَنَّ دَاوُدَ كَانَ نَبِيًّا، وَعَارِفاً أَنَّ اللهَ أَقْسَمَ لَهُ يَمِيناً بِأَنْ يَجِيءَ الْمَسِيحُ مِنْ نَسْلِهِ وَيَجْلِسَ عَلَى عَرْشِهِ، | ٣٠ 30 |
ଫଲତୋ ଲୌକିକଭାୱେନ ଦାଯୂଦୋ ୱଂଶେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଂ ଜନ୍ମ ଗ୍ରାହଯିତ୍ୱା ତସ୍ୟୈୱ ସିଂହାସନେ ସମୁୱେଷ୍ଟୁଂ ତମୁତ୍ଥାପଯିଷ୍ୟତି ପରମେଶ୍ୱରଃ ଶପଥଂ କୁତ୍ୱା ଦାଯୂଦଃ ସମୀପ ଇମମ୍ ଅଙ୍ଗୀକାରଂ କୃତୱାନ୍,
| فَقَدْ تَكَلَّمَ عَنْ قِيَامَةِ الْمَسِيحِ كَمَا رَآهَا مُسْبَقاً، فَقَالَ إِنَّ نَفْسَهُ لَمْ تُتْرَكْ فِي هُوَّةِ الأَمْوَاتِ، وَلَمْ يَنَلْ مِنْ جَسَدِهِ الْفَسَادُ. (Hadēs g86) | ٣١ 31 |
ଇତି ଜ୍ଞାତ୍ୱା ଦାଯୂଦ୍ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ସନ୍ ଭୱିଷ୍ୟତ୍କାଲୀଯଜ୍ଞାନେନ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋତ୍ଥାନେ କଥାମିମାଂ କଥଯାମାସ ଯଥା ତସ୍ୟାତ୍ମା ପରଲୋକେ ନ ତ୍ୟକ୍ଷ୍ୟତେ ତସ୍ୟ ଶରୀରଞ୍ଚ ନ କ୍ଷେଷ୍ୟତି; (Hadēs g86)
| فَيَسُوعُ هَذَا أَقَامَهُ اللهُ مِنَ الْمَوْتِ، وَنَحْنُ جَمِيعاً شُهُودٌ لِذَلِكَ. | ٣٢ 32 |
ଅତଃ ପରମେଶ୍ୱର ଏନଂ ଯୀଶୁଂ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ ଉଦସ୍ଥାପଯତ୍ ତତ୍ର ୱଯଂ ସର୍ୱ୍ୱେ ସାକ୍ଷିଣ ଆସ୍ମହେ|
| وَإِذْ رُفِعَ إِلَى يَمِينِ اللهِ، وَأَخَذَ مِنَ الآبِ الرُّوحَ الْقُدُسَ الْمَوْعُودَ بِهِ، أَفَاضَهُ عَلَيْنَا. وَمَا تَرَوْنَهُ الآنَ وَتَسْمَعُونَهُ هُوَ نَتِيجَةٌ لِذَلِكَ. | ٣٣ 33 |
ସ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦକ୍ଷିଣକରେଣୋନ୍ନତିଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ପୱିତ୍ର ଆତ୍ମିନ ପିତା ଯମଙ୍ଗୀକାରଂ କୃତୱାନ୍ ତସ୍ୟ ଫଲଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ଯତ୍ ପଶ୍ୟଥ ଶୃଣୁଥ ଚ ତଦୱର୍ଷତ୍|
| فَإِنَّ دَاوُدَ لَمْ يَرْتَفِعْ بِجَسَدِهِ إِلَى السَّمَاءِ. ثُمَّ إِنَّهُ هُوَ نَفْسَهُ يَقُولُ: قَالَ الرَّبُّ لِرَبِّي: اجْلِسْ عَنْ يَمِينِي | ٣٤ 34 |
ଯତୋ ଦାଯୂଦ୍ ସ୍ୱର୍ଗଂ ନାରୁରୋହ କିନ୍ତୁ ସ୍ୱଯମ୍ ଇମାଂ କଥାମ୍ ଅକଥଯଦ୍ ଯଥା, ମମ ପ୍ରଭୁମିଦଂ ୱାକ୍ୟମୱଦତ୍ ପରମେଶ୍ୱରଃ|
| حَتَّى أَجْعَلَ أَعْدَاءَكَ مَوْطِئاً لِقَدَمَيْكَ. | ٣٥ 35 |
ତୱ ଶତ୍ରୂନହଂ ଯାୱତ୍ ପାଦପୀଠଂ କରୋମି ନ| ତାୱତ୍ କାଲଂ ମଦୀଯେ ତ୍ୱଂ ଦକ୍ଷୱାର୍ଶ୍ୱ ଉପାୱିଶ|
| فَلْيَعْلَمْ يَقِيناً بَنُو إِسْرَائِيلَ جَمِيعاً، أَنَّ اللهَ قَدْ جَعَلَ يَسُوعَ، هَذَا الَّذِي صَلَبْتُمُوهُ أَنْتُمْ، رَبّاً وَمَسِيحاً!» | ٣٦ 36 |
ଅତୋ ଯଂ ଯୀଶୁଂ ଯୂଯଂ କ୍ରୁଶେଽହତ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ତଂ ପ୍ରଭୁତ୍ୱାଭିଷିକ୍ତତ୍ୱପଦେ ନ୍ୟଯୁଂକ୍ତେତି ଇସ୍ରାଯେଲୀଯା ଲୋକା ନିଶ୍ଚିତଂ ଜାନନ୍ତୁ|
| فَلَمَّا سَمِعَ الْحَاضِرُونَ هَذَا الْكَلامَ، وَخَزَتْهُمْ قُلُوبُهُمْ، فَسَأَلُوا بُطْرُسَ وَبَاقِي الرُّسُلِ: «مَاذَا نَعْمَلُ أَيُّهَا الإِخْوَةُ؟» | ٣٧ 37 |
ଏତାଦୃଶୀଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତେଷାଂ ହୃଦଯାନାଂ ୱିଦୀର୍ଣତ୍ୱାତ୍ ତେ ପିତରାଯ ତଦନ୍ୟପ୍ରେରିତେଭ୍ୟଶ୍ଚ କଥିତୱନ୍ତଃ, ହେ ଭ୍ରାତୃଗଣ ୱଯଂ କିଂ କରିଷ୍ୟାମଃ?
| أَجَابَهُمْ بُطْرُسُ: «تُوبُوا، وَلْيَتَعَمَّدْ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ بِاسْمِ يَسُوعَ الْمَسِيحِ، فَيَغْفِرَ اللهُ خَطَايَاكُمْ وَتَنَالُوا هِبَةَ الرُّوحِ الْقُدُسِ، | ٣٨ 38 |
ତତଃ ପିତରଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦଦ୍ ଯୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱେ ସ୍ୱଂ ସ୍ୱଂ ମନଃ ପରିୱର୍ତ୍ତଯଧ୍ୱଂ ତଥା ପାପମୋଚନାର୍ଥଂ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ନାମ୍ନା ମଜ୍ଜିତାଶ୍ଚ ଭୱତ, ତସ୍ମାଦ୍ ଦାନରୂପଂ ପରିତ୍ରମ୍ ଆତ୍ମାନଂ ଲପ୍ସ୍ୟଥ|
| لأَنَّ الْوَعْدَ هُوَ لَكُمْ وَلأَوْلادِكُمْ وَلِلْبَعِيدِينَ جَمِيعاً، يَنَالُهُ كُلُّ مَنْ يَدْعُوهُ الرَّبُّ إِلهُنَا!» | ٣٩ 39 |
ଯତୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଯୁଷ୍ମତ୍ସନ୍ତାନାନାଞ୍ଚ ଦୂରସ୍ଥସର୍ୱ୍ୱଲୋକାନାଞ୍ଚ ନିମିତ୍ତମ୍ ଅର୍ଥାଦ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପ୍ରଭୁଃ ପରମେଶ୍ୱରୋ ଯାୱତୋ ଲାକାନ୍ ଆହ୍ୱାସ୍ୟତି ତେଷାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ନିମିତ୍ତମ୍ ଅଯମଙ୍ଗୀକାର ଆସ୍ତେ|
| ثُمَّ شَهِدَ بُطْرُسُ لِلْحَاضِرِينَ وَوَعَظَهُمْ بِكَلامٍ كَثِيرٍ آخَرَ، قَائِلاً: «اخْلُصُوا مِنْ هَذَا الْجِيلِ الْمُنْحَرِفِ!» | ٤٠ 40 |
ଏତଦନ୍ୟାଭି ର୍ବହୁକଥାଭିଃ ପ୍ରମାଣଂ ଦତ୍ୱାକଥଯତ୍ ଏତେଭ୍ୟୋ ୱିପଥଗାମିଭ୍ୟୋ ୱର୍ତ୍ତମାନଲୋକେଭ୍ୟଃ ସ୍ୱାନ୍ ରକ୍ଷତ|
| فَالَّذِينَ قَبِلُوا كَلامَهُ مِنْهُمْ تَعَمَّدُوا. وَانْضَمَّ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ نَحْوُ ثَلاثَةِ آلافِ نَفْسٍ. | ٤١ 41 |
ତତଃ ପରଂ ଯେ ସାନନ୍ଦାସ୍ତାଂ କଥାମ୍ ଅଗୃହ୍ଲନ୍ ତେ ମଜ୍ଜିତା ଅଭୱନ୍| ତସ୍ମିନ୍ ଦିୱସେ ପ୍ରାଯେଣ ତ୍ରୀଣି ସହସ୍ରାଣି ଲୋକାସ୍ତେଷାଂ ସପକ୍ଷାଃ ସନ୍ତଃ
| وَكَانَ الْجَمِيعُ يُدَاوِمُونَ عَلَى تَلَقِّي تَعْلِيمِ الرُّسُلِ، وَعَلَى حَيَاةِ الشَّرِكَةِ، وَكَسْرِ الْخُبْزِ، وَالصَّلَوَاتِ. | ٤٢ 42 |
ପ୍ରେରିତାନାମ୍ ଉପଦେଶେ ସଙ୍ଗତୌ ପୂପଭଞ୍ଜନେ ପ୍ରାର୍ଥନାସୁ ଚ ମନଃସଂଯୋଗଂ କୃତ୍ୱାତିଷ୍ଠନ୍|
| وَلَمَّا أُجْرِيَتْ عَجَائِبُ وَعَلامَاتٌ كَثِيرَةٌ عَلَى أَيْدِي الرُّسُلِ، اسْتَوْلَتِ الرَّهْبَةُ عَلَى كُلِّ نَفْسٍ. | ٤٣ 43 |
ପ୍ରେରିତୈ ର୍ନାନାପ୍ରକାରଲକ୍ଷଣେଷୁ ମହାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟକର୍ମମସୁ ଚ ଦର୍ଶିତେଷୁ ସର୍ୱ୍ୱଲୋକାନାଂ ଭଯମୁପସ୍ଥିତଂ|
| وَكَانَ الْمُؤْمِنُونَ كُلُّهُمْ مُتَّحِدِينَ مَعاً، فَكَانُوا يَتَشَارَكُونَ فِي كُلِّ مَا يَمْلِكُونَ، | ٤٤ 44 |
ୱିଶ୍ୱାସକାରିଣଃ ସର୍ୱ୍ୱ ଚ ସହ ତିଷ୍ଠନତଃ| ସ୍ୱେଷାଂ ସର୍ୱ୍ୱାଃ ସମ୍ପତ୍ତୀଃ ସାଧାରଣ୍ୟେନ ସ୍ଥାପଯିତ୍ୱାଭୁଞ୍ଜତ|
| وَيَبِيعُونَ أَمْلاكَهُمْ وَمُقْتَنَيَاتِهِمْ وَيَتَقَاسَمُونَ الثَّمَنَ عَلَى قَدْرِ احْتِيَاجِ كُلٍّ مِنْهُمْ، | ٤٥ 45 |
ଫଲତୋ ଗୃହାଣି ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ଚ ସର୍ୱ୍ୱାଣି ୱିକ୍ରୀଯ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସ୍ୱସ୍ୱପ୍ରଯୋଜନାନୁସାରେଣ ୱିଭଜ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟୋଽଦଦନ୍|
| وَيُدَاوِمُونَ عَلَى الْحُضُورِ إِلَى الْهَيْكَلِ يَوْمِيًّا بِقَلْبٍ وَاحِدٍ، وَيَكْسِرُونَ الْخُبْزَ فِي الْبُيُوتِ، وَيَتَنَاوَلُونَ الطَّعَامَ مَعاً بِابْتِهَاجٍ وَبَسَاطَةِ قَلْبٍ، | ٤٦ 46 |
ସର୍ୱ୍ୱ ଏକଚିତ୍ତୀଭୂଯ ଦିନେ ଦିନେ ମନ୍ଦିରେ ସନ୍ତିଷ୍ଠମାନା ଗୃହେ ଗୃହେ ଚ ପୂପାନଭଞ୍ଜନ୍ତ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଧନ୍ୟୱାଦଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତୋ ଲୋକୈଃ ସମାଦୃତାଃ ପରମାନନ୍ଦେନ ସରଲାନ୍ତଃକରଣେନ ଭୋଜନଂ ପାନଞ୍ଚକୁର୍ୱ୍ୱନ୍|
| مُسَبِّحِينَ اللهَ، وَكَانُوا يُلاقُونَ اسْتِحْسَاناً لَدَى الشَّعْبِ كُلِّهِ. وَكَانَ الرَّبُّ، كُلَّ يَوْمٍ، يَضُمُّ إِلَى الْكَنِيسَةِ الَّذِينَ يَخْلُصُونَ. | ٤٧ 47 |
ପରମେଶ୍ୱରୋ ଦିନେ ଦିନେ ପରିତ୍ରାଣଭାଜନୈ ର୍ମଣ୍ଡଲୀମ୍ ଅୱର୍ଦ୍ଧଯତ୍|
