2 تيموثاوس 2

١ 1 وَأَنْتَ يَا وَلَدِي، فَكُنْ قَوِيًّا فِي النِّعْمَةِ الَّتِي فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ.

හේ මම පුත්‍ර, ඛ්‍රීෂ්ටයීශුතෝ යෝ(අ)නුග්‍රහස්තස්‍ය බලේන ත්වං බලවාන් භව|

٢ 2 وَالتَّعَالِيمُ الَّتِي سَمِعْتَهَا مِنِّي بِحُضُورِ شُهُودٍ عَدِيدِينَ، أَوْدِعْهَا أَمَانَةً بَيْنَ أَيْدِي أُنَاسٍ جَدِيرِينَ بِالثِّقَةِ، يَكُونُونَ قَادِرِينَ عَلَى تَعْلِيمِ الآخَرِينَ.

අපරං බහුභිඃ සාක්‍ෂිභිඃ ප්‍රමාණීකෘතාං යාං ශික්‍ෂාං ශ්‍රුතවානසි තාං විශ්වාස්‍යේෂු පරස්මෛ ශික්‍ෂාදානේ නිපුණේෂු ච ලෝකේෂු සමර්පය|

٣ 3 شَارِكْ فِي احْتِمَالِ الآلامِ كَجُنْدِيٍّ صَالِحٍ لِلْمَسِيحِ يَسُوعَ.

ත්වං යීශුඛ්‍රීෂ්ටස්‍යෝත්තමෝ යෝද්ධේව ක්ලේශං සහස්ව|

٤ 4 وَمَا مِنْ مُجَنَّدٍ يُرْبِكُ نَفْسَهُ بِشُؤُونِ الْحَيَاةِ إِذَا رَغِبَ فِي إِرضَاءِ مَنْ جَنَّدَهُ.

යෝ යුද්ධං කරෝති ස සාංසාරිකේ ව්‍යාපාරේ මග්නෝ න භවති කින්තු ස්වනියෝජයිත්‍රේ රෝචිතුං චේෂ්ටතේ|

٥ 5 كَمَا أَنَّ الْمُصَارِعَ لَا يَفُوزُ بِالإِكْلِيلِ إِلَّا إِذَا صَارَعَ بِحَسَبِ الْقَوَانِينِ.

අපරං යෝ මල්ලෛ ර‍්‍යුධ්‍යති ස යදි නියමානුසාරේණ න යුද්ධ්‍යති තර්හි කිරීටං න ලප්ස්‍යතේ|

٦ 6 كَذَلِكَ الْفَلَّاحُ الَّذِي يَشْتَغِلُ بِجِدٍّ يَجِبُ أَنْ يَكُونَ أَوَّلَ مَنْ يَنَالُ حِصَّتَهُ مِنَ الْغَلَّةِ.

අපරං යඃ කෘෂීවලඃ කර්ම්ම කරෝති තේන ප්‍රථමේන ඵලභාගිනා භවිතව්‍යං|

٧ 7 فَكِّرْ فِي مَا أَقُولُهُ، فَإِنَّ الرَّبَّ سَيَهَبُكَ فَهْماً فِي كُلِّ شَيْءٍ.

මයා යදුච්‍යතේ තත් ත්වයා බුධ්‍යතාං යතඃ ප්‍රභුස්තුභ්‍යං සර්ව්වත්‍ර බුද්ධිං දාස්‍යති|

٨ 8 اذْكُرْ يَسُوعَ الْمَسِيحَ الَّذِي أُقِيمَ مِنَ الْمَوْتِ، وَهُوَ مِنْ نَسْلِ دَاوُدَ، كَمَا أُعْلِنُهُ فِي الإِنْجِيلِ

මම සුසංවාදස්‍ය වචනානුසාරාද් දායූද්වංශීයං මෘතගණමධ්‍යාද් උත්ථාපිතඤ්ච යීශුං ඛ්‍රීෂ්ටං ස්මර|

٩ 9 الَّذِي لأَجْلِ التَّبْشِيرِ بِهِ أُقَاسِي حَتَّى الْقُيُودَ كَأَنِّي فَاعِلُ شَرٍّ. إِلَّا أَنَّ كَلِمَةَ اللهِ لَا تُكَبِّلُهَا الْقُيُودُ.

තත්සුසංවාදකාරණාද් අහං දුෂ්කර්ම්මේව බන්ධනදශාපර‍්‍ය්‍යන්තං ක්ලේශං භුඤ්ජේ කින්ත්වීශ්වරස්‍ය වාක්‍යම් අබද්ධං තිෂ්ඨති|

١٠ 10 لِهَذَا السَّبَبِ أَحْتَمِلُ كُلَّ شَيْءٍ بِصَبْرٍ لأَجْلِ الَّذِينَ اخْتَارَهُمُ اللهُ، لِكَيْ يَحْصُلُوا، هُمْ أَيْضاً، عَلَى الْخَلاصِ الَّذِي فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ مَعَ الْمَجْدِ الأَبَدِيِّ. (aiōnios g166)

ඛ්‍රීෂ්ටේන යීශුනා යද් අනන්තගෞරවසහිතං පරිත්‍රාණං ජායතේ තදභිරුචිතෛ ර්ලෝකෛරපි යත් ලභ්‍යේත තදර්ථමහං තේෂාං නිමිත්තං සර්ව්වාණ්‍යේතානි සහේ| (aiōnios g166)

١١ 11 وَمَا أَصْدَقَ الْقَوْلَ: «إِنْ كُنَّا قَدْ مُتْنَا مَعَهُ، فَسَوْفَ نَحْيَا أَيْضاً مَعَهُ؛

අපරම් ඒෂා භාරතී සත්‍යා යදි වයං තේන සාර්ද්ධං ම්‍රියාමහේ තර්හි තේන සාර්ද්ධං ජීවිව්‍යාමඃ, යදි ච ක්ලේශං සහාමහේ තර්හි තේන සාර්ද්ධං රාජත්වමපි කරිෂ්‍යාමහේ|

١٢ 12 إِنْ تَحَمَّلْنَا الآلامَ، فَسَوْفَ نَمْلِكُ أَيْضاً مَعَهُ؛ إِنْ أَنْكَرْنَاهُ، فَسَوْفَ يُنْكِرُنَا أَيْضاً؛

යදි වයං තම් අනඞ්ගීකුර්ම්මස්තර්හි සෝ (අ)ස්මානප්‍යනඞ්ගීකරිෂ්‍යති|

١٣ 13 إِنْ تَخَلَّيْنَا عَنْ أَمَانَتِنَا، فَهُوَ يَبْقَى عَلَى أَمَانَتِهِ، إِذْ لَا يُمْكِنُ أَنْ يَتَنَكَّرَ لِذَاتِهِ!»

යදි වයං න විශ්වාසාමස්තර්හි ස විශ්වාස්‍යස්තිෂ්ඨති යතඃ ස්වම් අපහ්නෝතුං න ශක්නෝති|

١٤ 14 بِهذِهِ الأُمُورِ ذَكِّرْ، شَاهِداً فِي حَضْرَةِ اللهِ أَنْ لَا تَنْشَأَ الْمُجَادَلاتُ الْكَلامِيَّةُ، وَهِيَ لَا تَنْفَعُ شَيْئاً، غَيْرَ تَخْرِيبِ سَامِعِيهَا.

ත්වමේතානි ස්මාරයන් තේ යථා නිෂ්ඵලං ශ්‍රෝතෘණාං භ්‍රංශජනකං වාග්‍යුද්ධං න කුර‍්‍ය්‍යස්තථා ප්‍රභෝඃ සමක්‍ෂං දෘඪං විනීයාදිශ|

١٥ 15 اجْتَهِدْ أَنْ تُقَدِّمَ نَفْسَكَ لِلهِ فَائِزاً فِي الامْتِحَانِ، عَامِلاً لَيْسَ عَلَيْهِ مَا يَدْعُو لِلْخَجَلِ، مُفَصِّلاً كَلِمَةَ الْحَقِّ بِاسْتِقَامَةٍ.

අපරං ත්වම් ඊශ්වරස්‍ය සාක්‍ෂාත් ස්වං පරීක්‍ෂිතම් අනින්දනීයකර්ම්මකාරිණඤ්ච සත්‍යමතස්‍ය වාක්‍යානාං සද්විභජනේ නිපුණඤ්ච දර්ශයිතුං යතස්ව|

١٦ 16 أَمَّا الأَحَادِيثُ الْبَاطِلَةُ الدَّنِسَةُ، فَتَجَنَّبْهَا؛ فَإِنَّ الْمُنْصَرِفِينَ إِلَيْهَا يَتَقَدَّمُونَ إِلَى فُجُورٍ أَفْظَعَ،

කින්ත්වපවිත්‍රා අනර්ථකකථා දූරීකුරු යතස්තදාලම්බින උත්තරෝත්තරම් අධර්ම්මේ වර්ද්ධිෂ්‍යන්තේ,

١٧ 17 وَكَلامُهُمْ يَنْهَشُ كَالآكِلَةِ، وَمِنْهُمْ هِيمِنَايُوسُ وَفِيلِيتُوسُ،

තේෂාඤ්ච වාක්‍යං ගලිතක්‍ෂතවත් ක්‍ෂයවර්ද්ධකෝ භවිෂ්‍යති තේෂාං මධ්‍යේ හුමිනායඃ ඵිලීතශ්චේතිනාමානෞ ද්වෞ ජනෞ සත්‍යමතාද් භ්‍රෂ්ටෞ ජාතෞ,

١٨ 18 اللَّذَانِ زَاغَا عَنِ الْحَقِّ؛ إِذْ يَزْعُمَانِ أَنَّ الْقِيَامَةَ قَدْ حَدَثَتْ، وَيَهْدِمَانِ إِيمَانَ بَعْضِ النَّاسِ.

මෘතානාං පුනරුත්ථිති ර්ව්‍යතීතේති වදන්තෞ කේෂාඤ්චිද් විශ්වාසම් උත්පාටයතශ්ච|

١٩ 19 إِلَّا أَنَّ الأَسَاسَ الرَّاسِخَ الَّذِي وَضَعَهُ اللهُ يَظَلُّ ثَابِتاً، وَعَلَيْهِ هَذَا الْخَتْمُ: «الرَّبُّ يَعْرِفُ خَاصَّتَهُ»، وَأَيْضاً: «لِيَنْفَصِلْ عَنِ الإِثْمِ كُلُّ مَنْ يُسَمِّي اسْمَ الرَّبِّ!»

තථාපීශ්වරස්‍ය භිත්තිමූලම් අචලං තිෂ්ඨති තස්මිංශ්චේයං ලිපි ර්මුද්‍රාඞ්කිතා විද්‍යතේ| යථා, ජානාති පරමේශස්තු ස්වකීයාන් සර්ව්වමානවාන්| අපගච්ඡේද් අධර්ම්මාච්ච යඃ කශ්චිත් ඛ්‍රීෂ්ටනාමකෘත්||

٢٠ 20 وَإِنَّمَا، فِي بَيْتٍ كَبِيرٍ، لَا تَكُونُ الأَوَانِي كُلُّهَا مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَحَسْبُ، بَلْ يَكُونُ بَعْضُهَا مِنَ الْخَشَبِ وَالْفَخَّارِ أَيْضاً. كَمَا يَكُونُ بَعْضُهَا لِلاسْتِعْمَالِ الرَّفِيعِ، وَبَعْضُهَا لِلاسْتِعْمَالِ الْوَضِيعِ.

කින්තු බෘහන්නිකේතනේ කේවල සුවර්ණමයානි රෞප්‍යමයාණි ච භාජනානි විද්‍යන්ත ඉති තර්හි කාෂ්ඨමයානි මෘණ්මයාන්‍යපි විද්‍යන්තේ තේෂාඤ්ච කියන්ති සම්මානාය කියන්තපමානාය ච භවන්ති|

٢١ 21 إِذَن، الَّذِي يَنْفَصِلُ عَنْ هَذِهِ الأَخِيرَةِ، مُطَهِّراً نَفْسَهُ، يَكُونُ إِنَاءً لِلاسْتِعْمَالِ الرَّفِيعِ، مُقَدَّساً، نَافِعاً لِرَّبِّ الْبَيْتِ، مُتَأَهِّباً لِكُلِّ عَمَلٍ صَالِحٍ.

අතෝ යදි කශ්චිද් ඒතාදෘශේභ්‍යඃ ස්වං පරිෂ්කරෝති තර්හි ස පාවිතං ප්‍රභෝඃ කාර‍්‍ය්‍යයෝග්‍යං සර්ව්වසත්කාර‍්‍ය්‍යායෝපයුක්තං සම්මානාර්ථකඤ්ච භාජනං භවිෂ්‍යති|

٢٢ 22 إِنَّمَا اهْرُبْ مِنَ الشَّهَوَاتِ الشَّبَابِيَّةِ، وَاسْعَ وَرَاءَ الْبِرِّ وَالإِيمَانِ وَالْمَحَبَّةِ وَالسَّلامِ، مُشَارِكاً الَّذِينَ يَدْعُونَ الرَّبَّ مِنْ قَلْبٍ نَقِيٍّ.

යෞවනාවස්ථායා අභිලාෂාස්ත්වයා පරිත්‍යජ්‍යන්තාං ධර්ම්මෝ විශ්වාසඃ ප්‍රේම යේ ච ශුචිමනෝභිඃ ප්‍රභුම් උද්දිශ්‍ය ප්‍රාර්ථනාං කුර්ව්වතේ තෛඃ සාර්ද්ධම් ඓක්‍යභාවශ්චෛතේෂු ත්වයා යත්නෝ විධීයතාං|

٢٣ 23 أَمَّا الْمُجَادَلاتُ الْغَبِيَّةُ الْحَمْقَاءُ، فَتَجَنَّبْهَا، عَالِماً أَنَّهَا تُوَلِّدُ الْمُشَاجَرَاتِ.

අපරං ත්වම් අනර්ථකාන් අඥානාංශ්ච ප්‍රශ්නාන් වාග්‍යුද්ධෝත්පාදකාන් ඥාත්වා දූරීකුරු|

٢٤ 24 وَعَبْدُ الرَّبِّ يَجِبُ أَلَّا يَتَشَاجَرَ، بَلْ أَنْ يَكُونَ مُتَرَفِّقاً تُجَاهَ الْجَمِيعِ، قَادِراً عَلَى التَّعْلِيمِ، يَتَحَمَّلُ الْمَشَقَّاتِ بِصَبْرٍ،

යතඃ ප්‍රභෝ ර්දාසේන යුද්ධම් අකර්ත්තව්‍යං කින්තු සර්ව්වාන් ප්‍රති ශාන්තේන ශික්‍ෂාදානේච්ඡුකේන සහිෂ්ණුනා ච භවිතව්‍යං, විපක්‍ෂාශ්ච තේන නම්‍රත්වේන චේතිතව්‍යාඃ|

٢٥ 25 وَيُصَحِّحُ بِالْوَدَاعَةِ الْمُقَاوِمِينَ، عَسَى أَنْ يَمْنَحَهُمُ اللهُ التَّوْبَةَ، فَيَعْرِفُوا الْحَقَّ بِالتَّمَامِ،

තථා කෘතේ යදීශ්වරඃ සත්‍යමතස්‍ය ඥානාර්ථං තේභ්‍යෝ මනඃපරිවර්ත්තනරූපං වරං දද්‍යාත්,

٢٦ 26 فَيَعُودُوا إِلَى الصَّوَابِ نَاجِينَ مِنْ فَخِّ إِبْلِيسَ الَّذِي أَطْبَقَ عَلَيْهِمْ، لِيَعْمَلُوا إِرَادَتَهُ.

තර්හි තේ යේන ශයතානේන නිජාභිලාෂසාධනාය ධෘතාස්තස්‍ය ජාලාත් චේතනාං ප්‍රාප්‍යෝද්ධාරං ලබ්ධුං ශක්‍ෂ්‍යන්ති|