2 كورنثوس 10

١ 1 وَلَكِنِّي اُنَاشِدُكُمْ بِوَدَاعَةِ الْمَسِيحِ وَحِلْمِهِ، أَنَا بُولُسَ «الْمُتَواضِعَ» وَأَنَا حَاضِرٌ بَيْنَكُمْ، «وَالْجَرِيءَ» عَلَيْكُمْ وَأَنَا غَائِبٌ عَنْكُمْ،

मैं सेई पौलुस है, जड़ा तुहाड़े सामणे डरफोक लगदा है, पर तुहांजो ला दूर जाणे पर हिम्मता बाला होई जांदा है। तुहांजो ला मसीह दिया उदारता कने कोमलता दिया बजा ला बिनती करा दा है की,

٢ 2 رَاجِياً أَلّا تَضْطَرُّونِي لأَنْ أَكُونَ جَرِيئاً عِنْدَ حُضُورِي، فَأَلْجَأُ إِلَى الْحَزْمِ الَّذِي أَظُنُّ أَنِّي سَأَتَجَرَّأُ عَلَيْهِ فِي مُعَامَلَةِ مَنْ يَظُنُّونَ مِنْكُمْ أَنَّنَا نَسْلُكُ وَفْقاً لِلْجَسَدِ.

कुछ लोक बोलदे न असां इस संसारे दे लोकां सांई कम्म करदे न। इस तांई जालू मैं ओंणा है तां मिंजो उम्मीद है की मिंजो उना सोगी सकत होंणा पोंणा। मैं हथ जोड़ी करी बिनती करदा है की जालू मैं तुहाड़े बाल ओंगा तां मिंजो तुहाड़े सोगी ऐसा बर्ताब ना करणा पोऐ।

٣ 3 فَمَعَ أَنَّنَا نَعِيشُ في الْجَسَدِ، فَإِنَّنَا لَا نُحَارِبُ وَفْقاً لِلْجَسَدِ.

क्योंकि असां इस संसार च रेंदे जरुर न, पर असां अपणे दुशमणा सोगी संसारे दे लोकां सांई नी लड़दे।

٤ 4 فَإِنَّ الأَسْلِحَةَ الَّتِي نُحَارِبُ بِها لَيْسَتْ جَسَدِيَّةً، بَلْ قَادِرَةٌ بِاللهِ عَلَى هَدْمِ الْحُصُونِ: بِها نَهْدِمُ النَّظَرِيَّاتِ

क्योंकि जिना हथियारां ला असां लड़दे न सै संसारे दे लोकां दे हथियारा सांई नी न, पर किलयां जो ढांणे तांई परमेश्वरे दे शक्तिशाली हथियार न।

٥ 5 وَكُلَّ مَا يَعْلُو مُرْتَفِعاً لِمُقَاوَمَةِ مَعْرِفَةِ اللهِ، وَنَأْسِرُ كُلَّ فِكْرٍ إِلَى طَاعَةِ الْمَسِيحِ.

इना दे जरिये असां उस हर इक बिरोध जो कने उस हर इक घमंड करणे बालिया गल्ला जो, जड़ी परमेश्वरे दे ज्ञान दे खिलाफ खड़ी होंदी है, उना उच्चिया गल्लां जो असां डाई दिन्दे न, कने साड़े हर इक बिचार जो काबू करिरी उना जो मसीह दा हुकम मनणे बाला बणाई दिन्दे न।

٦ 6 وَنَحْنُ عَلَى اسْتِعْدَادٍ لِمُعَاقَبَةِ كُلِّ عِصْيَانٍ، بَعْدَ أَنْ تَكُونَ طَاعَتُكُمْ قَدِ اكْتَمَلَتْ.

कने जालू तुसां मसीह दा हुकम मनणे बाले बणी जांदे न, तां असां सारे हुकम नी मनणे बालयां जो सजा देंणे तांई तैयार रेंदे न।

٧ 7 أَتَحْكُمُونَ عَلَى الأُمُورِ بِحَسَبِ ظَوَاهِرِهَا؟ إِنْ كَانَتْ لأَحَدٍ ثِقَةٌ فِي نَفْسِهِ بِأَنَّهُ يَخُصُّ الْمَسِيحَ، فَلْيُفَكِّرْ أَيْضاً فِي نَفْسِهِ بِأَنَّهُ كَمَا يَخُصُّ هُوَ الْمَسِيحَ، كَذَلِكَ نَخُصُّهُ نَحْنُ أَيْضاً.

तुसां सिर्फ बाहरी दिखाबे जो ही दिखदे न, अगर कुसी जो अपणे उपर ऐ भरोसा हो, की मैं मसीह दा है, तां सै ऐ भी जांणी ले, की जियां सै मसीह दा है, तियां ही असां भी मसीह दे न।

٨ 8 فَإِنِّي، وَإِنْ كُنْتُ أَفْتَخِرُ وَلَوْ قَلِيلاً أَكْثَرَ مِمَّا يَجِبُ، بِسُلْطَتِنَا الَّتِي أَعْطَانَا إِيَّاهَا الرَّبُّ لِبُنْيَانِكُمْ لَا لِهَدْمِكُمْ، لَنْ أُضْطَرَّ إِلَى الْخَجَلِ،

क्योंकि अगर मैं उस हके दे बारे च होर भी घमंड दस्सें, जड़ा तुहाड़े भरोसे जो खत्म करणे तांई नी, पर तुहांजो भरोसे च बदणे तांई दितया, तां इदे च मिंजो कोई शर्म नी होणी।

٩ 9 حَتَّى لَا أَظْهَرَ كَأَنِّي أُخَوِّفُكُمْ بِالرَّسَائِلِ.

मैं नी चांदा की तुहांजो ऐ लग्गे की मैं ऐ चिठ्ठी तुहांजो डराणे तांई लिखा दा है।

١٠ 10 فَمِنْكُمْ مَنْ يَقُولُ: «رَسَائِلُهُ شَدِيدَةُ اللَّهْجَةِ وَقَوِيَّةٌ؛ أَمَّا حُضُورُهُ الشَّخْصِيُّ فَضَعِيفٌ، وَكَلامُهُ مُحْتَقَرٌ».

क्योंकि तुहांजो चे कुछ लोक बोलदे न, “पौलुसे दियां चिठियां गंभीर कने प्रभावशाली न; पर जालू दिखदे न, तां बोलदे न सै कमजोर माणु है कने उदियां गल्लां बेकार न।”

١١ 11 فَلْيَتَنَبَّهْ مِثْلُ هَذَا إِلَى أَنَّنَا كَمَا نَكُونُ بِالْقَوْلِ فِي الرَّسَائِلِ وَنَحْنُ غَائِبُونَ، كَذَلِكَ نَحْنُ أَيْضاً بِالْفِعْلِ وَنَحْنُ حَاضِرُونَ.

इस तांई ऐसा बोलणे बालयां जो ऐ समझणा चाईदा की, जियां असां दूर रेईकरी चिठिया दे जरिये तुसां सोगी गल्लां करदे न, तियां ही तुहाड़े सोगी रेणे पर साड़े कम्म भी होंणे।

١٢ 12 فَإِنَّنَا لَا نَجْرُؤُ أَنْ نُصَنِّفَ أَنْفُسَنَا، أَوْ نُقَارِنَ أَنْفُسَنَا، بِمَادِحِي أَنْفُسِهِمِ الَّذِينَ بَيْنَكُمْ. فَلأَنَّ هؤُلاءِ يَقِيسُونَ أَنْفُسَهُمْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ، وَيُقَارِنُونَ أَنْفُسَهُمْ بِأَنْفُسِهِمْ، فَهُمْ لا يَفْهَمُونَ!

क्योंकि सांझो ऐ हिम्मत नी है की असां अपणे आपे जो उना सोगी गिणन, या उना जो अपणे ला मिलान, जड़े अपणी तारीफ करदे न, कने अपणे आप जो अपु चे ही नापदे न, कने अपणी तुलना अपणे आपे ने ही करदे न। तां सै अपणे आपे जो मुर्ख बणांदे न!

١٣ 13 أَمَّا نَحْنُ، فَلَنْ نَفْتَخِرَ بِمَا يَتَعَدَّى الْحَدَّ، بَلْ بِمَا يُوَافِقُ حُدُودَ الْقَانُونِ الَّذِي عَيَّنَهُ لَنَا اللهُ لِنَصِلَ بِهِ إِلَيْكُمْ أَيْضاً.

असां उस कम्मे ला बाहर जड़ा परमेश्वरे सांझो दितया है कदी घमंड नी करदे, पर उसा ही मर्यादा दीकर असां घमंड करणा जड़ी मर्यादा परमेश्वरे साड़े तांई बणाईयो है, कने उदे च ही तुसां भी आई गियो न कने उस मर्यादा दे अनुसार ही घमंड भी करणा।

١٤ 14 فَإِنَّنَا لَسْنَا نَتَعَدَّى حُدُودَنَا وَكَأَنَّنَا لَمْ نَصِلْ إِلَيْكُمْ، إِذْ قَدْ وَصَلْنَا إِلَيْكُمْ فِعْلاً بإِنْجِيلِ الْمَسِيحِ؛

क्योंकि असां अपणे आपे जो मर्यादा ला बाहर नी बदाणा चांदे, जियां की तुहांजो दीकर पुज्जणे दिया हालता च होंदा, बल्कि तुहांजो मसीह दा शुभसमाचार सुणाणे तांई कुरिन्थुस शेहर दीकर यात्रा करणे बाले असां पेहले माणु थे।

١٥ 15 وَلَسْنَا نَفْتَخِرُ بِمَا يَتَعَدَّى الْحَدَّ فِي أَتْعَابِ غَيْرِنَا. وَإِنَّمَا نَرْجُو، إِذَا مَا نَمَا إِيمَانُكُمْ، أَنْ نَزْدَادَ تَقَدُّماً بَيْنَكُمْ وَفْقاً لِقَانُونِنَا،

कने असां मर्यादा ला बाहर होरनी दिया मेहनता पर घमंड नी करदे न; पर सांझो उम्मीद है, की जियां-जियां तुहाड़ा भरोसा बददा जांणा तियां-तियां असां अपणिया मर्यादा अनुसार तुहाड़िया बजा ला तुहाड़े अखे-बखे दे कने मते लोकां बाल पूजी सकदे न।

١٦ 16 حَتَّى يَزْدَادَ تَبْشِيرُنَا بِالإِنْجِيلِ انْتِشَاراً إِلَى أَبْعَدَ مِنْ بِلادِكُمْ، لَا لِنَكُونَ مُفْتَخِرِينَ بِمَا تَمَّ إِنْجَازُهُ فِي قُانُونِ غَيْرِنَا.

की असां तुहाड़े इलाके ला बाहर दूर-दूर जगा च भी शुभसमाचार सुणान, कने ऐ नी की होरनी दे दायरे अंदर बणयो कम्मे पर घमंड करन।

١٧ 17 وَإِنَّمَا «مَنِ افْتَخَرَ، فَلْيَفْتَخِرْ بِالرَّبِّ!»

पर जियां पबित्र शास्त्र च लिखया है की, “अगर कोई घमंड करणा चांदा है, तां सै प्रभु पर घमंड करे।”

١٨ 18 فَلَيْسَ الْفَاضِلُ هُوَ مَنْ يَمْدَحُ نَفْسَهُ، بَلْ مَنْ يَمْدَحُهُ الرَّبُّ.

क्योंकि जड़ा अपणी बड़ाई करदा है, सै नी, पर जिदी बड़ाई प्रभु करदा है, सै ही प्रभु दिया नजरा च खरा है।