1 تيموثاوس 1

١ 1 مِنْ بُولُسَ، رَسُولِ الْمَسِيحِ يَسُوعَ وَفْقاً لأَمْرِ اللهِ مُخَلِّصِنَا وَالْمَسِيحِ يَسُوعَ رَجَائِنَا،

ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਤ੍ਰਾਣਕਰ੍ੱਤੁਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਭੂਮੇਃ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਚਾਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰਤੋ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪ੍ਰੇਰਿਤਃ ਪੌਲਃ ਸ੍ਵਕੀਯੰ ਸਤ੍ਯੰ ਧਰ੍ੰਮਪੁਤ੍ਰੰ ਤੀਮਥਿਯੰ ਪ੍ਰਤਿ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਤਿ|

٢ 2 إِلَى تِيمُوثَاوُسَ وَلَدِي الْحَقِيقِيِّ فِي الإِيمَانِ. لِتَكُنْ لَكَ النِّعْمَةُ وَالرَّحْمَةُ وَالسَّلامُ مِنَ اللهِ أَبِينَا وَالْمَسِيحِ يَسُوعَ رَبِّنَا!

ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਤਾਤ ਈਸ਼੍ਵਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ਼੍ਚ ਤ੍ਵਯਿ ਅਨੁਗ੍ਰਹੰ ਦਯਾਂ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਞ੍ਚ ਕੁਰ੍ੱਯਾਸ੍ਤਾਂ|

٣ 3 كَمَا أَوْصَيْتُكَ لَمَّا كُنْتُ مُنْطَلِقاً إِلَى مُقَاطَعَةِ مَقِدُونِيَّةَ، (أَطْلُبُ إِلَيْكَ) أَنْ تَبْقَى فِي مَدِينَةِ أَفَسُسَ، لِكَيْ تَمْنَعَ بَعْضَ الْمُعَلِّمِينَ مِنْ نَشْرِ التَّعَالِيمِ الْمُخَالِفَةِ لِلتَّعْلِيمِ الصَّحِيحِ،

ਮਾਕਿਦਨਿਯਾਦੇਸ਼ੇ ਮਮ ਗਮਨਕਾਲੇ ਤ੍ਵਮ੍ ਇਫਿਸ਼਼ਨਗਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਇਤਰਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾ ਨ ਗ੍ਰਹੀਤਵ੍ਯਾ, ਅਨਨ੍ਤੇਸ਼਼ੂਪਾਖ੍ਯਾਨੇਸ਼਼ੁ ਵੰਸ਼ਾਵਲਿਸ਼਼ੁ ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਮਨੋ ਨ ਨਿਵੇਸ਼ਿਤਵ੍ਯਮ੍

٤ 4 وَتُوصِيَ الْمُؤْمِنِينَ أَلَّا يَنْشَغِلُوا بِالأَسَاطِيرِ وَسَلاسِلِ النَّسَبِ الْمُتَشَابِكَةِ. فَتِلْكَ الأُمُورُ تُثِيرُ الْمُجَادَلاتِ وَلا تَعْمَلُ عَلَى تَقَدُّمِ تَدْبِيرِ اللهِ الْقَائِمِ عَلَى الإِيمَانِ.

ਇਤਿ ਕਾਂਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਲੋਕਾਨ੍ ਯਦ੍ ਉਪਦਿਸ਼ੇਰੇਤਤ੍ ਮਯਾਦਿਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਭਵਃ, ਯਤਃ ਸਰ੍ੱਵੈਰੇਤੈ ਰ੍ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਯੁਕ੍ਤੇਸ਼੍ਵਰੀਯਨਿਸ਼਼੍ਠਾ ਨ ਜਾਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਿਵਾਦੋ ਜਾਯਤੇ|

٥ 5 أَمَّا الْغَايَةُ مِمَّا أَوْصَيْتُكَ بِهِ، فَهِيَ الْمَحَبَّةُ النَّابِعَةُ مِنْ قَلْبٍ طَاهِرٍ وَضَمِيرٍ صَالِحٍ وَإِيمَانٍ خَالٍ مِنَ الرِّيَاءِ.

ਉਪਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਤ੍ਵਭਿਪ੍ਰੇਤੰ ਫਲੰ ਨਿਰ੍ੰਮਲਾਨ੍ਤਃਕਰਣੇਨ ਸਤ੍ਸੰਵੇਦੇਨ ਨਿਸ਼਼੍ਕਪਟਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਚ ਯੁਕ੍ਤੰ ਪ੍ਰੇਮ|

٦ 6 هَذِهِ الْفَضَائِلُ قَدْ زَاغَ عَنْهَا بَعْضُهُمْ، فَانْحَرَفُوا إِلَى الْمُجَادَلاتِ الْبَاطِلَةِ،

ਕੇਚਿਤ੍ ਜਨਾਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਵਿਹਾਯ ਨਿਰਰ੍ਥਕਕਥਾਨਾਮ੍ ਅਨੁਗਮਨੇਨ ਵਿਪਥਗਾਮਿਨੋ(ਅ)ਭਵਨ੍,

٧ 7 رَاغِبِينَ فِي أَنْ يَكُونُوا أَسَاتِذَةً فِي الشَّرِيعَةِ، وَهُمْ لَا يَفْهَمُونَ مَا يَقُولُونَ وَلا مَا يُقَرِّرُونَ!

ਯਦ੍ ਭਾਸ਼਼ਨ੍ਤੇ ਯੱਚ ਨਿਸ਼੍ਚਿਨ੍ਵਨ੍ਤਿ ਤੰਨ ਬੁਧ੍ਯਮਾਨਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥੋਪਦੇਸ਼਼੍ਟਾਰੋ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਇੱਛਨ੍ਤਿ|

٨ 8 إِنَّنَا نَعْلَمُ أَنَّ الشَّرِيعَةَ جَيِّدَةٌ فِي ذَاتِهَا، إِذَا اسْتُعْمِلَتِ اسْتِعْمَالاً شَرْعِيًّا.

ਸਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਯਦਿ ਯੋਗ੍ਯਰੂਪੇਣ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਤੇ ਤਰ੍ਹ੍ਯੁੱਤਮਾ ਭਵਤੀਤਿ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ|

٩ 9 إِذْ نُدْرِكُ أَنَّ الشَّرِيعَةَ لَا تُوضَعُ لِمَنْ كَانَ بَارّاً، بَلْ لِلأَشْرَارِ وَالْمُتَمَرِّدِينَ، وَالْفَاجِرِينَ وَالْخَاطِئِينَ، وَالنَّجِسِينَ وَالدَّنِسِينَ، وَقَاتِلِي آبَائِهِمْ وَأُمَّهَاتِهِمْ، وَقَاتِلِي النَّاسِ،

ਅਪਰੰ ਸਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ੍ਯ ਵਿਰੁੱਧਾ ਨ ਭਵਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਧਾਰ੍ੰਮਿਕੋ (ਅ)ਵਾਧ੍ਯੋ ਦੁਸ਼਼੍ਟਃ ਪਾਪਿਸ਼਼੍ਠੋ (ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰੋ (ਅ)ਸ਼ੁਚਿਃ ਪਿਤ੍ਰੁʼਹਨ੍ਤਾ ਮਾਤ੍ਰੁʼਹਨ੍ਤਾ ਨਰਹਨ੍ਤਾ

١٠ 10 وَالزُّنَاةِ وَمُضَاجِعِي الذُّكُورِ، وَخَطَّافِي النَّاسِ وَالْكَذَّابِينَ وَشَاهِدِي الزُّورِ. وَذَوِي كُلِّ شَرٍّ آخَرَ يُخَالِفُ التَّعْلِيمَ الصَّحِيحَ

ਵੇਸ਼੍ਯਾਗਾਮੀ ਪੁੰਮੈਥੁਨੀ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਵਿਕ੍ਰੇਤਾ ਮਿਥ੍ਯਾਵਾਦੀ ਮਿਥ੍ਯਾਸ਼ਪਥਕਾਰੀ ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮੇਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਰੁੱਧਾ,

١١ 11 الْمُوَافِقَ لإِنْجِيلِ مَجْدِ اللهِ الْمُبَارَكِ، ذَلِكَ الإِنْجِيلِ الَّذِي وُضِعَ أَمَانَةً بَيْنَ يَدَيَّ.

ਤਥਾ ਸੱਚਿਦਾਨਨ੍ਦੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਯੋ ਵਿਭਵਯੁਕ੍ਤਃ ਸੁਸੰਵਾਦੋ ਮਯਿ ਸਮਰ੍ਪਿਤਸ੍ਤਦਨੁਯਾਯਿਹਿਤੋਪਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਵਿਪਰੀਤੰ ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਭਵਤਿ ਤਦ੍ਵਿਰੁੱਧਾ ਸਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥੇਤਿ ਤਦ੍ਗ੍ਰਾਹਿਣਾ ਜ੍ਞਾਤਵ੍ਯੰ|

١٢ 12 وَكَمْ أَشْكُرُ الْمَسِيحَ يَسُوعَ رَبَّنَا الَّذِي أَعْطَانِي الْقُدْرَةَ وَعَيَّنَنِي خَادِماً لَهُ، إِذِ اعْتَبَرَنِي جَدِيراً بِثِقَتِهِ،

ਮਹ੍ਯੰ ਸ਼ਕ੍ਤਿਦਾਤਾ ਯੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮਹੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ|

١٣ 13 مَعَ أَنِّي كُنْتُ فِي الْمَاضِي مُجَدِّفاً عَلَيْهِ، وَمُضْطَهِداً وَمُهِيناً لَهُ! وَلَكِنِّي عُومِلْتُ بِالرَّحْمَةِ، لأَنِّي عَمِلْتُ مَا عَمِلْتُهُ عَنْ جَهْلٍ وَفِي عَدَمِ إِيمَانٍ.

ਯਤਃ ਪੁਰਾ ਨਿਨ੍ਦਕ ਉਪਦ੍ਰਾਵੀ ਹਿੰਸਕਸ਼੍ਚ ਭੂਤ੍ਵਾਪ੍ਯਹੰ ਤੇਨ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ (ਅ)ਮਨ੍ਯੇ ਪਰਿਚਾਰਕਤ੍ਵੇ ਨ੍ਯਯੁਜ੍ਯੇ ਚ| ਤਦ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਚਰਣਮ੍ ਅਜ੍ਞਾਨੇਨ ਮਯਾ ਕ੍ਰੁʼਤਮਿਤਿ ਹੇਤੋਰਹੰ ਤੇਨਾਨੁਕਮ੍ਪਿਤੋ(ਅ)ਭਵੰ|

١٤ 14 إِلَّا أَنَّ نِعْمَةَ رَبِّنَا قَدْ فَاضَتْ عَلَيَّ فَوْقَ كُلِّ حَدٍّ، وَمَعَهَا الإِيمَانُ وَالْمَحَبَّةُ، وَذَلِكَ فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ.

ਅਪਰੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਯੀਸ਼ੌ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਪ੍ਰੇਮਭ੍ਯਾਂ ਸਹਿਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਤ੍ਪ੍ਰਭੋਰਨੁਗ੍ਰਹੋ (ਅ)ਤੀਵ ਪ੍ਰਚੁਰੋ(ਅ)ਭਤ੍|

١٥ 15 مَا أَصْدَقَ هَذَا الْقَوْلَ، وَمَا أَجْدَرَهُ بِالتَّصْدِيقِ الْكُلِّيِّ: إِنَّ الْمَسِيحَ يَسُوعَ قَدْ جَاءَ إِلَى الْعَالَمِ لِيُخَلِّصَ الْخَاطِئِينَ، وَأَنَا أَوَّلُهُمْ!

ਪਾਪਿਨਃ ਪਰਿਤ੍ਰਾਤੁੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਜਗਤਿ ਸਮਵਤੀਰ੍ਣੋ(ਅ)ਭਵਤ੍, ਏਸ਼਼ਾ ਕਥਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਨੀਯਾ ਸਰ੍ੱਵੈ ਗ੍ਰਹਣੀਯਾ ਚ|

١٦ 16 وَلَكِنْ لِهَذَا السَّبَبِ عُومِلْتُ بِالرَّحْمَةِ، لِيَجْعَلَ يَسُوعُ الْمَسِيحُ مِنِّي، أَنَا أَوَّلاً، مِثَالاً يُظْهِرُ صَبْرَهُ الطَّوِيلَ، لِجَمِيعِ الَّذِينَ سَيُؤْمِنُونَ بِهِ لِنَوَالِ الْحَيَاةِ الأَبَدِيَّةِ. (aiōnios g166)

ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਾਪਿਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਹੰ ਪ੍ਰਥਮ ਆਸੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇ ਮਾਨਵਾ ਅਨਨ੍ਤਜੀਵਨਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੇ ਮਯਿ ਪ੍ਰਥਮੇ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਸ੍ਵਕੀਯਾ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨਾ ਚਿਰਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁਤਾ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯਤੇ ਤਦਰ੍ਥਮੇਵਾਹਮ੍ ਅਨੁਕਮ੍ਪਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍| (aiōnios g166)

١٧ 17 فَلِلْمَلِكِ الأَزَلِيِّ، اللهِ الْوَاحِدِ غَيْرِ الْمَنْظُورِ وَغَيْرِ الْفَانِي، الْكَرَامَةُ وَالْمَجْدُ إِلَى أَبَدِ الآبِدِينَ. آمِين! (aiōn g165)

ਅਨਾਦਿਰਕ੍ਸ਼਼ਯੋ(ਅ)ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯੋ ਰਾਜਾ ਯੋ(ਅ)ਦ੍ਵਿਤੀਯਃ ਸਰ੍ੱਵਜ੍ਞ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਗੌਰਵੰ ਮਹਿਮਾ ਚਾਨਨ੍ਤਕਾਲੰ ਯਾਵਦ੍ ਭੂਯਾਤ੍| ਆਮੇਨ੍| (aiōn g165)

١٨ 18 هذِهِ التَّوْصِيَاتُ، يَا تِيمُوثَاوُسُ وَلَدِي، أُسَلِّمُهَا لَكَ، بِمُقْتَضَى النُّبُوآتِ السَّابِقَةِ الْمُخْتَصَّةِ بِكَ، وَغَايَتِي أَنْ تُحْسِنَ الْجِهَادَ فِي حَرْبِكَ الرُّوحِيَّةِ،

ਹੇ ਪੁਤ੍ਰ ਤੀਮਥਿਯ ਤ੍ਵਯਿ ਯਾਨਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਪੁਰਾ ਕਥਿਤਾਨਿ ਤਦਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਅਹਮ੍ ਏਨਮਾਦੇਸ਼ੰ ਤ੍ਵਯਿ ਸਮਰ੍ਪਯਾਮਿ, ਤਸ੍ਯਾਭਿਪ੍ਰਾਯੋ(ਅ)ਯੰ ਯੱਤ੍ਵੰ ਤੈ ਰ੍ਵਾਕ੍ਯੈਰੁੱਤਮਯੁੱਧੰ ਕਰੋਸ਼਼ਿ

١٩ 19 مُتَمَسِّكاً بِالإِيمَانِ، وَبِالضَّمِيرِ الصَّالِحِ، هَذَا الضَّمِيرِ الَّذِي تَخَلَّى عَنْهُ بَعْضُهُمْ، فَانْكَسَرَتْ بِهِمْ سَفِينَةُ الإِيمَانِ.

ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੰ ਸਤ੍ਸੰਵੇਦਞ੍ਚ ਧਾਰਯਸਿ ਚ| ਅਨਯੋਃ ਪਰਿਤ੍ਯਾਗਾਤ੍ ਕੇਸ਼਼ਾਞ੍ਚਿਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਤਰੀ ਭਗ੍ਨਾਭਵਤ੍|

٢٠ 20 وَمِنْ هؤُلاءِ هِمِنَايُوسُ وَإِسْكَنْدَرُ، وَقَدْ سَلَّمْتُهُمَا إِلَى الشَّيْطَانِ لِيتَعَلَّمَا بِالتَّأْدِيبِ أَلَّا يُجَدِّفَا.

ਹੁਮਿਨਾਯਸਿਕਨ੍ਦਰੌ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਯੌ ਦ੍ਵੌ ਜਨੌ, ਤੌ ਯਦ੍ ਧਰ੍ੰਮਨਿਨ੍ਦਾਂ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ੇਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਮਯਾ ਸ਼ਯਤਾਨਸ੍ਯ ਕਰੇ ਸਮਰ੍ਪਿਤੌ|