1 تيموثاوس 3

١ 1 مَا أَصْدَقَ الْقَوْلَ إِنَّ مَنْ يَرْغَبُ فِي أَنْ يَكُونَ رَاعِياً فَإِنَّمَا يَتُوقُ إِلَى عَمَلٍ صَالِحٍ.

ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਅਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਪਦਮ੍ ਆਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼ਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਉੱਤਮੰ ਕਰ੍ੰਮ ਲਿਪ੍ਸਤ ਇਤਿ ਸਤ੍ਯੰ|

٢ 2 إِذَنْ، يَجِبُ أَنْ يَكُونَ الرَّاعِي بِلا عَيْبٍ، زَوْجاً لامْرَأَةٍ وَاحِدَةٍ، يَقِظاً عَاقِلاً مُهَذَّباً مِضْيَافاً، قَادِراً عَلَى التَّعْلِيمِ؛

ਅਤੋ(ਅ)ਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਣਾਨਿਨ੍ਦਿਤੇਨੈਕਸ੍ਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤੋ ਭਰ੍ਤ੍ਰਾ ਪਰਿਮਿਤਭੋਗੇਨ ਸੰਯਤਮਨਸਾ ਸਭ੍ਯੇਨਾਤਿਥਿਸੇਵਕੇਨ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਨਿਪੁਣੇਨ

٣ 3 لَا مُدْمِناً لِلْخَمْرِ وَلا عَنِيفاً؛ بَلْ لَطِيفاً، غَيْرَ مُتَعَوِّدِ الْخِصَامِ، غَيْرَ مُولَعٍ بِالْمَالِ،

ਨ ਮਦ੍ਯਪੇਨ ਨ ਪ੍ਰਹਾਰਕੇਣ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮ੍ਰੁʼਦੁਭਾਵੇਨ ਨਿਰ੍ੱਵਿਵਾਦੇਨ ਨਿਰ੍ਲੋਭੇਨ

٤ 4 يُحْسِنُ تَدْبِيرَ بَيْتِهِ، وَيُرَبِّي أَوْلادَهُ فِي الْخُضُوعِ بِكُلِّ احْتِرَامٍ.

ਸ੍ਵਪਰਿਵਾਰਾਣਾਮ੍ ਉੱਤਮਸ਼ਾਸਕੇਨ ਪੂਰ੍ਣਵਿਨੀਤਤ੍ਵਾਦ੍ ਵਸ਼੍ਯਾਨਾਂ ਸਨ੍ਤਾਨਾਨਾਂ ਨਿਯਨ੍ਤ੍ਰਾ ਚ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ|

٥ 5 فَإِنْ كَانَ أَحَدٌ لَا يُحْسِنُ تَدْبِيرَ بَيْتِهِ، فَكَيْفَ يَعْتَنِي بِكَنِيسَةِ اللهِ؟

ਯਤ ਆਤ੍ਮਪਰਿਵਾਰਾਨ੍ ਸ਼ਾਸਿਤੁੰ ਯੋ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮਿਤੇਸ੍ਤੱਤ੍ਵਾਵਧਾਰਣੰ ਕਥੰ ਕਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ?

٦ 6 وَيَجِبُ أَيْضاً أَنْ لَا يَكُونَ مُبْتَدِئاً فِي الإِيمَانِ، لِئَلَّا يَنْتَفِخَ تَكَبُّراً، فَيَقَعَ عَلَيْهِ عِقَابُ إِبْلِيسَ!

ਅਪਰੰ ਸ ਗਰ੍ੱਵਿਤੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਯਤ੍ ਸ਼ਯਤਾਨ ਇਵ ਦਣ੍ਡਯੋਗ੍ਯੋ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤੇਨ ਨਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਣ ਨ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ|

٧ 7 وَمِنَ الضَّرُورِيِّ أَنْ تَكُونَ لَهُ شَهَادَةٌ حَسَنَةٌ مِنَ الَّذِينَ فِي خَارِجِ الْكَنِيسَةِ، لِكَيْ لَا يَقَعَ فِي الْعَارِ وَفِي فَخِّ إِبْلِيسَ.

ਯੱਚ ਨਿਨ੍ਦਾਯਾਂ ਸ਼ਯਤਾਨਸ੍ਯ ਜਾਲੇ ਚ ਨ ਪਤੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤੇਨ ਬਹਿਃਸ੍ਥਲੋਕਾਨਾਮਪਿ ਮਧ੍ਯੇ ਸੁਖ੍ਯਾਤਿਯੁਕ੍ਤੇਨ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ|

٨ 8 أَمَّا الْمُدَبِّرُونَ، فَيَجِبُ أَنْ يَكُونُوا أَيْضاً ذَوِي وَقَارٍ، لَا ذَوِي لِسَانَيْنِ، وَلا مُدْمِنِينَ لِلْخَمْرِ، لَا سَاعِينَ إِلَى الْمَكْسَبِ الْخَسِيسِ.

ਤਦ੍ਵਤ੍ ਪਰਿਚਾਰਕੈਰਪਿ ਵਿਨੀਤੈ ਰ੍ਦ੍ਵਿਵਿਧਵਾਕ੍ਯਰਹਿਤੈ ਰ੍ਬਹੁਮਦ੍ਯਪਾਨੇ (ਅ)ਨਾਸਕ੍ਤੈ ਰ੍ਨਿਰ੍ਲੋਭੈਸ਼੍ਚ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ,

٩ 9 يَتَمَسَّكُونَ بِحَقَائِقِ الإِيمَانِ الْخَفِيَّةِ بِضَمِيرٍ نَقِيٍّ.

ਨਿਰ੍ੰਮਲਸੰਵੇਦੇਨ ਚ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯ ਨਿਗੂਢਵਾਕ੍ਯੰ ਧਾਤਿਵ੍ਯਞ੍ਚ|

١٠ 10 وَأَيْضاً يَجِبُ أَنْ يَتِمَّ اخْتِبَارُ الْمُدَبِّرِينَ أَوَّلاً، فَإِذَا تَبَيَّنَ أَنَّهُمْ بِلا لَوْمٍ، فَلْيُبَاشِرُوا خِدْمَةَ التَّدْبِيرِ.

ਅਗ੍ਰੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਅਨਿਨ੍ਦਿਤਾ ਭੂਤ੍ਵਾ ਤੇ ਪਰਿਚਰ੍ੱਯਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤੁ|

١١ 11 كَذَلِكَ يَجِبُ أَنْ تَكُونَ النِّسَاءُ أَيْضاً رَزِينَاتٍ، غَيْرَ نَمَّامَاتٍ، يَقِظَاتٍ، أَمِينَاتٍ فِي كُلِّ شَيْءٍ.

ਅਪਰੰ ਯੋਸ਼਼ਿਦ੍ਭਿਰਪਿ ਵਿਨੀਤਾਭਿਰਨਪਵਾਦਿਕਾਭਿਃ ਸਤਰ੍ਕਾਭਿਃ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਾਭਿਸ਼੍ਚ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ|

١٢ 12 كَمَا يَجِبُ أَنْ يَكُونَ كُلُّ مُدَبِّرٍ زَوْجاً لامْرَأَةٍ وَاحِدَةٍ، يُحْسِنُ تَدْبِيرَ أَوْلادِهِ وَبَيْتِهِ.

ਪਰਿਚਾਰਕਾ ਏਕੈਕਯੋਸ਼਼ਿਤੋ ਭਰ੍ੱਤਾਰੋ ਭਵੇਯੁਃ, ਨਿਜਸਨ੍ਤਾਨਾਨਾਂ ਪਰਿਜਨਾਨਾਞ੍ਚ ਸੁਸ਼ਾਸਨੰ ਕੁਰ੍ੱਯੁਸ਼੍ਚ|

١٣ 13 فَإِنَّ الَّذِينَ يَقُومُونَ بِخِدْمَةِ التَّدْبِيرِ خَيْرَ قِيَامٍ، يَكْسِبُونَ لأَنْفُسِهِمْ مَكَانَةً جَيِّدَةً، وَجُرْأَةً كَبِيرَةً فِي الإِيمَانِ الثَّابِتِ فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ!

ਯਤਃ ਸਾ ਪਰਿਚਰ੍ੱਯਾ ਯੈ ਰ੍ਭਦ੍ਰਰੂਪੇਣ ਸਾਧ੍ਯਤੇ ਤੇ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਪਦੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਯੀਸ਼ੌ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਮਹੋਤ੍ਸੁਕਾ ਭਵਨ੍ਤਿ ਚ|

١٤ 14 هَذِهِ التَّوْصِيَاتُ أَكْتُبُهَا إِلَيْكَ، وَأَنَا أَرْجُو أَنْ آتِيَ إِلَيْكَ بِأَكْثَرِ سُرْعَةٍ،

ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਤਤ੍ਪਤ੍ਰਲੇਖਨਸਮਯੇ ਸ਼ੀਘ੍ਰੰ ਤ੍ਵਤ੍ਸਮੀਪਗਮਨਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾ ਮਮ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|

١٥ 15 حَتَّى إِذَا تَأَخَّرْتُ تَعْلَمُ كَيْفَ يَجِبُ التَّصَرُّفُ فِي بَيْتِ اللهِ، أَيْ كَنِيسَةِ اللهِ الْحَيِّ، رُكْنِ الْحَقِّ وَدُعَامَتِهِ.

ਯਦਿ ਵਾ ਵਿਲਮ੍ਬੇਯ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੇ (ਅ)ਰ੍ਥਤਃ ਸਤ੍ਯਧਰ੍ੰਮਸ੍ਯ ਸ੍ਤਮ੍ਭਭਿੱਤਿਮੂਲਸ੍ਵਰੂਪਾਯਾਮ੍ ਅਮਰੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮਿਤੌ ਤ੍ਵਯਾ ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਆਚਾਰਃ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯਸ੍ਤਤ੍ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ|

١٦ 16 وَبِاعْتِرَافِ الْجَمِيعِ، إِنَّ سِرَّ التَّقْوَى عَظِيمٌ: اللهُ ظَهَرَ فِي الْجَسَدِ، شَهِدَ الرُّوحُ لِبِرِّهِ، شَاهَدَتْهُ الْمَلائِكَةُ، بُشِّرَ بِهِ بَيْنَ الأُمَمِ، أُومِنَ بِهِ فِي الْعَالَمِ، ثُمَّ رُفِعَ فِي الْمَجْدِ.

ਅਪਰੰ ਯਸ੍ਯ ਮਹੱਤ੍ਵੰ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੀਕ੍ਰੁʼਤਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਭਕ੍ਤੇਸ੍ਤਤ੍ ਨਿਗੂਢਵਾਕ੍ਯਮਿਦਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮਾਨਵਦੇਹੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਆਤ੍ਮਨਾ ਸਪੁਣ੍ਯੀਕ੍ਰੁʼਤੋ ਦੂਤੈਃ ਸਨ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ ਸਰ੍ੱਵਜਾਤੀਯਾਨਾਂ ਨਿਕਟੇ ਘੋਸ਼਼ਿਤੋ ਜਗਤੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਪਾਤ੍ਰੀਭੂਤਸ੍ਤੇਜਃਪ੍ਰਾਪ੍ਤਯੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਨੀਤਸ਼੍ਚੇਤਿ|