1 بطرس 4

١ 1 فَبِمَا أَنَّ الْمَسِيحَ قَدْ تَحَمَّلَ الآلامَ الْجِسْمِيَّةَ لأَجْلِكُمْ، سَلِّحُوا أَنْفُسَكُمْ بِالاسْتِعْدَادِ دَائِماً لِتَحَمُّلِ الآلامِ. فَإِنَّ مَنْ يَتَحَمَّلُ الآلامَ الْجِسْمِيَّةَ، يَكُونُ قَدْ قَاطَعَ الْخَطِيئَةَ.

อสฺมากํ วินิมเยน ขฺรีษฺฏ: ศรีรสมฺพนฺเธ ทณฺฑํ ภุกฺตวานฺ อโต เหโต: ศรีรสมฺพนฺเธ โย ทณฺฑํ ภุกฺตวานฺ ส ปาปาตฺ มุกฺต

٢ 2 وَغَايَتُهُ أَنْ يَعِيشَ بَقِيَّةَ عُمْرِهِ فِي الْجَسَدِ، مُنْقَاداً لَا لِشْهَوَاتِ النَّاسِ، بَلْ لإِرَادَةِ اللهِ.

อิติภาเวน ยูยมปิ สุสชฺชีภูย เทหวาสสฺยาวศิษฺฏํ สมยํ ปุนรฺมานวานามฺ อิจฺฉาสาธนารฺถํ นหิ กินฺตฺวีศฺวรเสฺยจฺฉาสาธนารฺถํ ยาปยตฯ

٣ 3 كَفَاكُمْ ذَلِكَ الزَّمَانُ الْمَاضِي مِنْ حَيَاتِكُمْ، لِتَكُونُوا قَدْ سَلَكْتُمْ سُلُوكَ الْوَثَنِيِّينَ، حِينَ كُنْتُمْ تَعِيشُونَ فِي الدَّعَارَةِ وَالشَّهْوَاتِ وَإِدْمَانِ الْخَمْرِ، وَحَفَلاتِ السُّكْرِ وَالْعَرْبَدَةِ، وَعِبَادَةِ الأَصْنَامِ الْمُحَرَّمَةِ.

อายุโษ ย: สมโย วฺยตีตสฺตสฺมินฺ ยุษฺมาภิ รฺยทฺ เทวปูชกานามฺ อิจฺฉาสาธนํ กามกุตฺสิตาภิลาษมทฺยปานรงฺครสมตฺตตาฆฺฤณารฺหเทวปูชาจรณญฺจาการิ เตน พาหุลฺยํฯ

٤ 4 وَرِفَاقُكُمْ فِي تِلْكَ الْعِيشَةِ سَابِقاً يَسْتَغْرِبُونَ أَنَّكُمْ لَا تَرْكُضُونَ مَعَهُمْ إِلَى فَيْضِ هذِهِ الْخَلاعَةِ، وَيُجَرِّحُونَ سُمْعَتَكُمْ.

ยูยํ ไต: สห ตสฺมินฺ สรฺวฺวนาศปงฺเก มชฺชิตุํ น ธาวถ, อิตฺยเนนาศฺจรฺยฺยํ วิชฺญาย เต ยุษฺมานฺ นินฺทนฺติฯ

٥ 5 لكِنَّهُمْ سَوْفَ يُؤَدُّونَ الْحِسَابَ أَمَامَ الْمُسْتَعِدِّ أَنْ يَدِينَ الأَحْيَاءَ وَالأَمْوَاتَ.

กินฺตุ โย ชีวตำ มฺฤตานาญฺจ วิจารํ กรฺตฺตุมฺ อุทฺยโต'สฺติ ตไสฺม ไตรุตฺตรํ ทายิษฺยเตฯ

٦ 6 وَلِهَذَا أُبْلِغَتِ الْبِشَارَةُ إِلَى الأَمْوَاتِ أَيْضاً لِكَيْ يَكُونُوا دَائِماً أَحْيَاءَ بِالرُّوحِ عِنْدَ اللهِ، مَعَ أَنَّ حُكْمَ الْمَوْتِ قَدْ نُفِّذَ بِأَجْسَادِهِمْ، فَمَاتُوا كَغَيْرِهِمْ مِنَ النَّاسِ.

ยโต เหโต เรฺย มฺฤตาเสฺตษำ ยตฺ มานโวทฺเทศฺย: ศารีริกวิจาร: กินฺตฺวีศฺวโรทฺเทศฺยมฺ อาตฺมิกชีวนํ ภวตฺ ตทรฺถํ เตษามปิ สนฺนิเธา สุสมาจาร: ปฺรกาศิโต'ภวตฺฯ

٧ 7 إِنَّ نِهَايَةَ كُلِّ شَيْءٍ قَدْ صَارَتْ قَرِيبَةً. فَتَعَقَّلُوا إِذَنْ، وَكُونُوا مُتَنَبِّهِينَ لِرَفْعِ الصَّلاةِ دَائِماً.

สรฺเวฺวษามฺ อนฺติมกาล อุปสฺถิตสฺตสฺมาทฺ ยูยํ สุพุทฺธย: ปฺรารฺถนารฺถํ ชาคฺรตศฺจ ภวตฯ

٨ 8 لَكِنَّ أَهَمَّ شَيْءٍ هُوَ أَنْ تُبَادِلُوا بَعْضُكُمْ بَعْضاً الْمَحَبَّةَ الشَّدِيدَةَ. لأَنَّ الْمَحَبَّةَ تَسْتُرُ إِسَاءَاتٍ كَثِيرَةً.

วิเศษต: ปรสฺปรํ คาฒํ เปฺรม กุรุต, ยต: , ปาปานามปิ พาหุลฺยํ เปฺรมฺไนวาจฺฉาทยิษฺยเตฯ

٩ 9 وَمَارِسُوا الضِّيَافَةَ بَعْضُكُمْ نَحْوَ بَعْضٍ بِلا تَذَمُّرٍ.

กาตโรกฺตึ วินา ปรสฺปรมฺ อาติถฺยํ กฺฤรุตฯ

١٠ 10 وَعَلَى كُلِّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ أَنْ يَخْدِمَ الآخَرِينَ بِالْمَوْهِبَةِ الَّتِي أَعْطَاهُ اللهُ إِيَّاهَا، بِاعْتِبَارِكُمْ وُكَلاءَ صَالِحِينَ مُؤْتَمَنِينَ عَلَى أَنْوَاعٍ مُتَعَدِّدَةٍ مِنَ الْمَوَاهِبِ الَّتِي يَمْنَحُهَا اللهُ بِالنِّعْمَةِ.

เยน โย วโร ลพฺธเสฺตไนว ส ปรมฺ อุปกโรตฺฤ, อิตฺถํ ยูยมฺ อีศฺวรสฺย พหุวิธปฺรสาทโสฺยตฺตมา ภาณฺฑาคาราธิปา ภวตฯ

١١ 11 فَمَنْ يَتَكَلَّمُ، عَلَيْهِ أَنْ يَتَكَلَّمَ بِمَا يُوَافِقُ أَقْوَالَ اللهِ؛ وَمَنْ يَخْدِمُ، عَلَيْهِ أَنْ يَخْدِمَ بِمُوجِبِ الْقُوَّةِ الَّتِي يَمْنَحُهَا اللهُ. وَذَلِكَ لِكَيْ يَتَمَجَّدَ اللهُ فِي كُلِّ شَيْءٍ، بِيَسُوعَ الْمَسِيحِ، لَهُ الْمَجْدُ وَالسُّلْطَةُ إِلَى أَبَدِ الآبِدِينَ. آمِينَ! (aiōn g165)

โย วากฺยํ กถยติ ส อีศฺวรสฺย วากฺยมิว กถยตุ ยศฺจ ปรมฺ อุปกโรติ ส อีศฺวรทตฺตสามรฺถฺยาทิโวปกโรตุฯ สรฺวฺววิษเย ยีศุขฺรีษฺเฏเนศฺวรสฺย เคารวํ ปฺรกาศฺยตำ ตไสฺยว เคารวํ ปรากฺรมศฺจ สรฺวฺวทา ภูยาตฺฯ อาเมนฯ (aiōn g165)

١٢ 12 أَيُّهَا الأَحِبَّاءُ، لَا تَسْتَغْرِبُوا نَارَ الاضْطِهَادِ الْمُشْتَعِلَةَ عِنْدَكُمْ لاِخْتِبَارِكُمْ وَكَأَنَّ أَمْراً غَرِيباً قَدْ أَصَابَكُمْ!

เห ปฺริยตมา: , ยุษฺมากํ ปรีกฺษารฺถํ ยสฺตาโป ยุษฺมาสุ วรฺตฺตเต ตมฺ อสมฺภวฆฏิตํ มตฺวา นาศฺจรฺยฺยํ ชานีต,

١٣ 13 وَإِنَّمَا افْرَحُوا: لأَنَّكُمْ كَمَا تُشَارِكُونَ الْمَسِيحَ فِي الآلامِ الآنَ، لابُدَّ أَنْ تَفْرَحُوا بِمُشَارَكَتِهِ فِي الابْتِهَاجِ عِنْدَ ظُهُورِ مَجْدِهِ.

กินฺตุ ขฺรีษฺเฏน เกฺลศานำ สหภาคิตฺวาทฺ อานนฺทต เตน ตสฺย ปฺรตาปปฺรกาเศ'ปฺยานนนฺเทน ปฺรผุลฺลา ภวิษฺยถฯ

١٤ 14 فَإِذَا لَحِقَتْكُمُ الإِهَانَةُ لأَنَّكُمْ تَحْمِلُونَ اسْمَ الْمَسِيحِ، فَطُوبَى لَكُمْ! لأَنَّ رُوحَ الْمَجْدِ، أَيْ رُوحَ اللهِ، يَسْتَقِرُّ عَلَيْكُمْ.

ยทิ ขฺรีษฺฏสฺย นามเหตุนา ยุษฺมากํ นินฺทา ภวติ ตรฺหิ ยูยํ ธนฺยา ยโต เคารวทายก อีศฺวรสฺยาตฺมา ยุษฺมาสฺวธิติษฺฐติ เตษำ มเธฺย ส นินฺทฺยเต กินฺตุ ยุษฺมนฺมเธฺย ปฺรศํสฺยเตฯ

١٥ 15 لَا يَكُنْ بَيْنَكُمْ مَنْ يَتَأَلَّمُ عِقَاباً عَلَى شَرٍّ ارْتَكَبَهُ: كَالْقَتْلِ أَوِ السَّرِقَةِ، أَوْ غَيْرِهِمَا مِنَ الْجَرَائِمِ، أَوِ التَّدَخُّلِ فِي شُؤُونِ الآخَرِينَ.

กินฺตุ ยุษฺมากํ โก'ปิ หนฺตา วา ไจโร วา ทุษฺกรฺมฺมกฺฤทฺ วา ปราธิการจรฺจฺจก อิว ทณฺฑํ น ภุงฺกฺตำฯ

١٦ 16 وَلَكِنْ إِنْ تَأَلَّمَ أَحَدُكُمْ لأَنَّهُ «مَسِيحِيٌّ»، فَعَلَيْهِ أَلّا يَخْجَلَ، بَلْ أَنْ يُمَجِّدَ اللهَ لأَجْلِ هَذَا الاِسْمِ!

ยทิ จ ขฺรีษฺฏียาน อิว ทณฺฑํ ภุงฺกฺเต ตรฺหิ ส น ลชฺชมานสฺตตฺการณาทฺ อีศฺวรํ ปฺรศํสตุฯ

١٧ 17 حَقّاً إِنَّ الْوَقْتَ قَدْ حَانَ لِيَبْتَدِئَ الْقَضَاءُ بِأَهْلِ بَيْتِ اللهِ. فَإِنْ كَانَ الْقَضَاءُ يَبْدَأُ بِنَا أَوَّلاً، فَمَا مَصِيرُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِإِنْجِيلِ اللهِ؟

ยโต วิจารสฺยารมฺภสมเย อีศฺวรสฺย มนฺทิเร ยุชฺยเต ยทิ จาสฺมตฺสฺวารภเต ตรฺหีศฺวรียสุสํวาทาคฺราหิณำ เศษทศา กา ภวิษฺยติ?

١٨ 18 وَإِنْ كَانَ الْبَارُّ يَخْلُصُ بِجَهْدٍ، فَمَاذَا يَحْدُثُ لِلشِّرِّيرِ وَالْخَاطِئِ؟

ธารฺมฺมิเกนาปิ เจตฺ ตฺราณมฺ อติกฺฤจฺเฉฺรณ คมฺยเตฯ ตรฺหฺยธารฺมฺมิกปาปิภฺยามฺ อาศฺรย: กุตฺร ลปฺสฺยเตฯ

١٩ 19 إِذَنْ، عَلَى الَّذِينَ يَتَأَلَّمُونَ وَفْقاً لإِرَادَةِ اللهِ، أَنْ يُسَلِّمُوا أَنْفُسَهُمْ لِلْخَالِقِ الأَمِينِ، وَيُوَاظِبُوا عَلَى عَمَلِ الصَّلاحِ!

อต อีศฺวเรจฺฉาโต เย ทุ: ขํ ภุญฺชเต เต สทาจาเรณ สฺวาตฺมาโน วิศฺวาสฺยสฺรษฺฏุรีศฺวสฺย กราภฺยำ นิทธตำฯ