1 بطرس 1

١ 1 مِنْ بُطْرُسَ، رَسُولِ يَسُوعَ الْمَسِيحِ إِلَى الْمُشَتَّتِينَ الْمُغْتَرِبِينَ فِي بِلادِ بُنْطُسَ وَغَلاطِيَّةَ وَكَبَّدُوكِيَّةَ وَآسِيَّا وَبِيثِينِيَّةَ،

បន្ត-គាលាតិយា-កប្បទកិយា-អាឝិយា-ពិថុនិយាទេឝេឞុ ប្រវាសិនោ យេ វិកីណ៌លោកាះ

٢ 2 أُولئِكَ الَّذِينَ اخْتَارَهُمُ اللهُ الآبُ بِحَسَبِ عِلْمِهِ السَّابِقِ ثُمَّ قَدَّسَهُمْ بِالرُّوحِ لِيُطِيعُوا يَسُوعَ الْمَسِيحَ وَيَطْهُرُوا بِرَشِّ دَمِهِ عَلَيْهِمْ. لِيَكُنْ لَكُمُ الْمَزِيدُ مِنَ النِّعْمَةِ وَالسَّلامِ.

បិតុរីឝ្វរស្យ បូវ៌្វនិណ៌យាទ៑ អាត្មនះ បាវនេន យីឝុខ្រីឞ្ដស្យាជ្ញាគ្រហណាយ ឝោណិតប្រោក្ឞណាយ ចាភិរុចិតាស្តាន៑ ប្រតិ យីឝុខ្រីឞ្ដស្យ ប្រេរិតះ បិតរះ បត្រំ លិខតិ។ យុឞ្មាន៑ ប្រតិ ពាហុល្យេន ឝាន្តិរនុគ្រហឝ្ច ភូយាស្តាំ។

٣ 3 تَبَارَكَ اللهُ أَبُو رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ، فَمِنْ فَرْطِ رَحْمَتِهِ الْعَظِيمَةِ وَلَدَنَا وِلادَةً ثَانِيَةً، مَلِيئَةً بِالرَّجَاءِ عَلَى أَسَاسِ قِيَامَةِ يَسُوعَ الْمَسِيحِ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ،

អស្មាកំ ប្រភោ រ្យីឝុខ្រីឞ្ដស្យ តាត ឦឝ្វរោ ធន្យះ, យតះ ស ស្វកីយពហុក្ឫបាតោ ម្ឫតគណមធ្យាទ៑ យីឝុខ្រីឞ្ដស្យោត្ថានេន ជីវនប្រត្យាឝាត៌្ហម៑ អត៌្ហតោ

٤ 4 وَإِرْثاً لَا يَفْنَى وَلا يَفْسُدُ وَلا يَزُولُ، مَحْفُوظاً لَكُمْ فِي السَّمَاوَاتِ.

ៜក្ឞយនិឞ្កលង្កាម្លានសម្បត្តិប្រាប្ត្យត៌្ហម៑ អស្មាន៑ បុន រ្ជនយាមាស។ សា សម្បត្តិះ ស្វគ៌េ ៜស្មាកំ ក្ឫតេ សញ្ចិតា តិឞ្ឋតិ,

٥ 5 فَإِنَّكُمْ مَحْفُوظُونَ بِقُدْرَةِ اللهِ الْعَامِلَةِ مِنْ خِلالِ إِيمَانِكُمْ، إِلَى أَنْ تَفُوزُوا بِالْخَلاصِ النِّهَائِيِّ الْمُعَدِّ لَكُمْ، الَّذِي سَوْفَ يَتَجَلَّى فِي الزَّمَانِ الأَخِيرِ.

យូយញ្ចេឝ្វរស្យ ឝក្តិតះ ឝេឞកាលេ ប្រកាឝ្យបរិត្រាណាត៌្ហំ វិឝ្វាសេន រក្ឞ្យធ្វេ។

٦ 6 وَهَذَا يَدْعُوكُمْ إِلَى الابْتِهَاجِ، مَعَ أَنَّهُ لابُدَّ لَكُمُ الآنَ مِنَ الْحُزْنِ فَتْرَةً قَصِيرَةً تَحْتَ وَطْأَةِ التَّجَارِبِ الْمُتَنَوِّعَةِ!

តស្មាទ៑ យូយំ យទ្យប្យានន្ទេន ប្រផុល្លា ភវថ តថាបិ សាម្ប្រតំ ប្រយោជនហេតោះ កិយត្កាលបយ៌្យន្តំ នានាវិធបរីក្ឞាភិះ ក្លិឝ្យធ្វេ។

٧ 7 إِلّا أَنَّ غَايَةَ هذِهِ التَّجَارِبِ هِيَ اخْتِبَارُ حَقِيقَةِ إِيمَانِكُمْ. فَكَمَا تَخْتَبِرُ النَّارُ الذَّهَبَ وَتُنَقِّيهِ، تَخْتَبِرُ التَّجَارِبُ حَقِيقَةَ إِيمَانِكُمْ، وَهُوَ أَثْمَنُ جِدّاً مِنَ الذَّهَبِ الْفَانِي. وَهكَذَا، يَكُونُ إِيمَانُكُمْ مَدْعَاةَ مَدْحٍ وَإِكْرَامٍ وَتَمْجِيدٍ لَكُمْ، عِنْدَمَا يَعُودُ يَسُوعُ الْمَسِيحُ ظَاهِراً بِمَجْدِهِ.

យតោ វហ្និនា យស្យ បរីក្ឞា ភវតិ តស្មាត៑ នឝ្វរសុវណ៌ាទបិ ពហុមូល្យំ យុឞ្មាកំ វិឝ្វាសរូបំ យត៑ បរីក្ឞិតំ ស្វណ៌ំ តេន យីឝុខ្រីឞ្ដស្យាគមនសមយេ ប្រឝំសាយាះ សមាទរស្យ គៅរវស្យ ច យោគ្យតា ប្រាប្តវ្យា។

٨ 8 أَنْتُمْ لَمْ تَرَوْا الْمَسِيحَ، وَلكِنَّكُمْ تُحِبُّونَهُ. وَمَعَ أَنَّكُمْ لَا تَرَوْنَهُ الآنَ، فَأَنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِهِ وَتَبْتَهِجُونَ بِفَرَحٍ مَجِيدٍ يَفُوقُ الْوَصْفَ.

យូយំ តំ ខ្រីឞ្ដម៑ អទ្ឫឞ្ដ្វាបិ តស្មិន៑ ប្រីយធ្វេ សាម្ប្រតំ តំ ន បឝ្យន្តោៜបិ តស្មិន៑ វិឝ្វសន្តោ ៜនិវ៌្វចនីយេន ប្រភាវយុក្តេន ចានន្ទេន ប្រផុល្លា ភវថ,

٩ 9 إِذْ تَبْلُغُونَ هَدَفَ إِيمَانِكُمْ، وَهُوَ خَلاصُ نُفُوسِكُمْ.

ស្វវិឝ្វាសស្យ បរិណាមរូបម៑ អាត្មនាំ បរិត្រាណំ លភធ្វេ ច។

١٠ 10 وَكَمْ فَتَّشَ الأَنْبِيَاءُ قَدِيماً وَبَحَثُوا عَنْ هَذَا الْخَلاصِ! فَهُمْ تَنَبَّأُوا عَنْ نِعْمَةِ اللهِ الَّتِي كَانَ قَدْ أَعَدَّهَا لَكُمْ أَنْتُمْ،

យុឞ្មាសុ យោ ៜនុគ្រហោ វត៌្តតេ តទ្វិឞយេ យ ឦឝ្វរីយវាក្យំ កថិតវន្តស្តេ ភវិឞ្យទ្វាទិនស្តស្យ បរិត្រាណស្យាន្វេឞណម៑ អនុសន្ធានញ្ច ក្ឫតវន្តះ។

١١ 11 وَاجْتَهَدُوا لِمَعْرِفَةِ الزَّمَانِ وَالأَحْوَالِ الَّتِي كَانَ يُشِيرُ إِلَيْهَا رُوحُ الْمَسِيحِ الَّذِي كَانَ عَامِلاً فِيهِمْ، عِنْدَمَا شَهِدَ لَهُمْ مُسْبَقاً بِمَا يَنْتَظِرُ الْمَسِيحَ مِنْ آلامٍ، وَبِمَا يَأْتِي بَعْدَهَا مِنْ أَمْجَادٍ.

វិឝេឞតស្តេឞាមន្តវ៌្វាសី យះ ខ្រីឞ្ដស្យាត្មា ខ្រីឞ្ដេ វត៌្តិឞ្យមាណានិ ទុះខានិ តទនុគាមិប្រភាវញ្ច បូវ៌្វំ ប្រាកាឝយត៑ តេន កះ កីទ្ឫឝោ វា សមយោ និរទិឝ្យតៃតស្យានុសន្ធានំ ក្ឫតវន្តះ។

١٢ 12 وَلَكِنَّ اللهَ أَوْحَى إِلَيْهِمْ أَنَّ اجْتِهَادَهُمْ لَمْ يَكُنْ لِمَصْلَحَتِهِمْ هُمْ، بَلْ لِمَصْلَحَتِكُمْ أَنْتُمْ. فَقَدْ كَانَ ذَلِكَ مِنْ أَجْلِ الْبِشَارَةِ الَّتِي نَقَلَهَا إِلَيْكُمْ فِي الزَّمَانِ الْحَاضِرِ مُبَشِّرُونَ يُؤَيِّدُهُمُ الرُّوحُ الْقُدُسُ الْمُرْسَلُ مِنَ السَّمَاءِ. وَيَالَهَا مِنْ أُمُورٍ يَتَمَنَّى حَتَّى الْمَلائِكَةُ أَنْ يَطَّلِعُوا عَلَيْهَا!

តតស្តៃ រ្វិឞយៃស្តេ យន្ន ស្វាន៑ កិន្ត្វស្មាន៑ ឧបកុវ៌្វន្ត្យេតត៑ តេឞាំ និកដេ ប្រាកាឝ្យត។ យាំឝ្ច តាន៑ វិឞយាន៑ ទិវ្យទូតា អប្យវនតឝិរសោ និរីក្ឞិតុម៑ អភិលឞន្តិ តេ វិឞយាះ សាម្ប្រតំ ស្វគ៌ាត៑ ប្រេឞិតស្យ បវិត្រស្យាត្មនះ សហាយ្យាទ៑ យុឞ្មត្សមីបេ សុសំវាទប្រចារយិត្ឫភិះ ប្រាកាឝ្យន្ត។

١٣ 13 لِذَلِكَ اجْعَلُوا أَذْهَانَكُمْ مُتَنَبِّهَةً دَائِماً، وَتَيَقَّظُوا، وَعَلِّقُوا رَجَاءَكُمْ كُلَّهُ عَلَى النِّعْمَةِ الَّتِي سَتَكُونُ مِنْ نَصِيبِكُمْ عِنْدَمَا يَعُودُ يَسُوعُ الْمَسِيحُ ظَاهِراً بِمَجْدِهِ!

អតឯវ យូយំ មនះកដិពន្ធនំ ក្ឫត្វា ប្រពុទ្ធាះ សន្តោ យីឝុខ្រីឞ្ដស្យ ប្រកាឝសមយេ យុឞ្មាសុ វត៌្តិឞ្យមានស្យានុគ្រហស្យ សម្បូណ៌ាំ ប្រត្យាឝាំ កុរុត។

١٤ 14 وَبِمَا أَنَّكُمْ صِرْتُمْ أَوْلاداً لِلهِ مُطِيعِينَ لَهُ، فَلا تَعُودُوا إِلَى مُجَارَاةِ الشَّهَوَاتِ الَّتِي كَانَتْ تُسَيْطِرُ عَلَيْكُمْ سَابِقاً فِي أَيَّامِ جَهْلِكُمْ.

អបរំ បូវ៌្វីយាជ្ញានតាវស្ថាយាះ កុត្សិតាភិលាឞាណាំ យោគ្យម៑ អាចារំ ន កុវ៌្វន្តោ យុឞ្មទាហ្វានការី យថា បវិត្រោ ៜស្តិ

١٥ 15 وَإِنَّمَا اسْلُكُوا سُلُوكاً مُقَدَّساً فِي كُلِّ أَمْرٍ، مُقْتَدِينَ بِالْقُدُّوسِ الَّذِي دَعَاكُمْ،

យូយមប្យាជ្ញាគ្រាហិសន្តានា ឥវ សវ៌្វស្មិន៑ អាចារេ តាទ្ឫក៑ បវិត្រា ភវត។

١٦ 16 لأَنَّهُ قَدْ كُتِبَ: «كُونُوا قِدِّيسِينَ، لأَنِّي أَنَا قُدُّوسٌ!»

យតោ លិខិតម៑ អាស្តេ, យូយំ បវិត្រាស្តិឞ្ឋត យស្មាទហំ បវិត្រះ។

١٧ 17 وَمَا دُمْتُمْ تَعْتَرِفُونَ بِاللهِ أَباً لَكُمْ، وَهُوَ يَحْكُمُ عَلَى كُلِّ إِنْسَانٍ حَسَبَ أَعْمَالِهِ دُونَ انْحِيَازٍ، فَاسْلُكُوا فِي مَخَافَتِهِ مُدَّةَ إِقَامَتِكُمُ الْمُؤَقَّتَةِ عَلَى الأَرْضِ.

អបរញ្ច យោ វិនាបក្ឞបាតម៑ ឯកៃកមានុឞស្យ កម៌្មានុសារាទ៑ វិចារំ ករោតិ ស យទិ យុឞ្មាភិស្តាត អាខ្យាយតេ តហ៌ិ ស្វប្រវាសស្យ កាលោ យុឞ្មាភិ រ្ភីត្យា យាប្យតាំ។

١٨ 18 وَاعْلَمُوا أَنَّهُ قَدْ دَفَعَ الْفِدْيَةَ لِيُحَرِّرَكُمْ مِنْ سِيرَةِ حَيَاتِكُمُ الْبَاطِلَةِ الَّتِي أَخَذْتُمُوهَا بِالتَّقْلِيدِ عَنْ آبَائِكُمْ. وَهَذِهِ الْفِدْيَةُ لَمْ تَكُنْ شَيْئاً فَانِياً كَالْفِضَّةِ أَوِ الذَّهَبِ،

យូយំ និរត៌្ហកាត៑ បៃត្ឫកាចារាត៑ ក្ឞយណីយៃ រូប្យសុវណ៌ាទិភិ រ្មុក្តិំ ន ប្រាប្យ

١٩ 19 بَلْ كَانَتْ دَماً ثَمِيناً، دَمَ الْمَسِيحِ، ذَلِكَ الْحَمَلِ الطَّاهِرِ الَّذِي لَيْسَ فِيهِ عَيْبٌ وَلا دَنَسٌ!

និឞ្កលង្កនិម៌្មលមេឞឝាវកស្យេវ ខ្រីឞ្ដស្យ ពហុមូល្យេន រុធិរេណ មុក្តិំ ប្រាប្តវន្ត ឥតិ ជានីថ។

٢٠ 20 وَمَعَ أَنَّ اللهَ كَانَ قَدْ عَيَّنَهُ لِهَذَا الْغَرَضِ قَبْلَ تَأْسِيسِ الْعَالَمِ، فَهُوَ لَمْ يُعْلِنْهُ إِلّا فِي هَذَا الزَّمَنِ الأَخِيرِ لِفَائِدَتِكُمْ

ស ជគតោ ភិត្តិមូលស្ថាបនាត៑ បូវ៌្វំ និយុក្តះ កិន្តុ ចរមទិនេឞុ យុឞ្មទត៌្ហំ ប្រកាឝិតោ ៜភវត៑។

٢١ 21 أَنْتُمُ الَّذِينَ بِوَاسِطَةِ الْمَسِيحِ تُؤْمِنُونَ بِاللهِ الَّذِي أَقَامَهُ مِنَ الْمَوْتِ وَأَعْطَاهُ الْمَجْدَ، حَتَّى يَكُونَ اللهُ غَايَةَ إِيمَانِكُمْ وَرَجَائِكُمْ.

យតស្តេនៃវ ម្ឫតគណាត៑ តស្យោត្ថាបយិតរិ តស្មៃ គៅរវទាតរិ ចេឝ្វរេ វិឝ្វសិថ តស្មាទ៑ ឦឝ្វរេ យុឞ្មាកំ វិឝ្វាសះ ប្រត្យាឝា ចាស្តេ។

٢٢ 22 وَإِذْ قَدْ خَضَعْتُمْ لِلْحَقِّ، فَتَطَهَّرَتْ نُفُوسُكُمْ وَصِرْتُمْ قَادِرِينَ أَنْ تُحِبُّوا الآخَرِينَ مَحَبَّةً أَخَوِيَّةً لَا رِيَاءَ فِيهَا، أَحِبُّوا بَعْضُكُمْ بَعْضاً مَحَبَّةً شَدِيدَةً صَادِرَةً مِنْ قَلْبٍ طَاهِرٍ!

យូយម៑ អាត្មនា សត្យមតស្យាជ្ញាគ្រហណទ្វារា និឞ្កបដាយ ភ្រាត្ឫប្រេម្នេ បាវិតមនសោ ភូត្វា និម៌្មលាន្តះករណៃះ បរស្បរំ គាឍំ ប្រេម កុរុត។

٢٣ 23 فَأَنْتُمْ قَدْ وُلِدْتُمْ وِلادَةً ثَانِيَةً لَا مِنْ زَرْعٍ بَشَرِيٍّ يَفْنَى، بَلْ مِمَّا لَا يَفْنَى: بِكَلِمَةِ اللهِ الْحَيَّةِ الْبَاقِيَةِ إِلَى الأَبَدِ. (aiōn g165)

យស្មាទ៑ យូយំ ក្ឞយណីយវីយ៌្យាត៑ នហិ កិន្ត្វក្ឞយណីយវីយ៌្យាទ៑ ឦឝ្វរស្យ ជីវនទាយកេន និត្យស្ថាយិនា វាក្យេន បុនជ៌ន្ម គ្ឫហីតវន្តះ។ (aiōn g165)

٢٤ 24 فَإِنَّ الْحَيَاةَ الْبَشَرِيَّةَ كَالْعُشْبِ، وَمَجْدَهَا كُلَّهُ كَزَهْرِ الْعُشْبِ. وَلابُدَّ أَنْ تَفْنَى كَمَا يَيْبَسُ الْعُشْبُ وَيَسْقُطُ زَهْرُهُ!

សវ៌្វប្រាណី ត្ឫណៃស្តុល្យស្តត្តេជស្ត្ឫណបុឞ្បវត៑។ ត្ឫណានិ បរិឝុឞ្យតិ បុឞ្បាណិ និបតន្តិ ច។

٢٥ 25 أَمَّا كَلِمَةُ الرَّبِّ فَتَبْقَى ثَابِتَةً إِلَى الأَبَدِ، وَهِيَ الْكَلِمَةُ الَّتِي وَصَلَتْ بِشَارَتُهَا إِلَيْكُمْ! (aiōn g165)

កិន្តុ វាក្យំ បរេឝស្យានន្តកាលំ វិតិឞ្ឋតេ។ តទេវ ច វាក្យំ សុសំវាទេន យុឞ្មាកម៑ អន្តិកេ ប្រកាឝិតំ។ (aiōn g165)