رُؤيا 7

١ 1 وَبَعْدَ هَذَا رَأَيْتُ أَرْبَعَةَ مَلَائِكَةٍ وَاقِفِينَ عَلَى أَرْبَعِ زَوَايَا ٱلْأَرْضِ، مُمْسِكِينَ أَرْبَعَ رِيَاحِ ٱلْأَرْضِ لِكَيْ لَا تَهُبَّ رِيحٌ عَلَى ٱلْأَرْضِ، وَلَا عَلَى ٱلْبَحْرِ، وَلَا عَلَى شَجَرَةٍ مَا.

ଅନନ୍ତରଂ ଚତ୍ୱାରୋ ଦିୱ୍ୟଦୂତା ମଯା ଦୃଷ୍ଟାଃ, ତେ ପୃଥିୱ୍ୟାଶ୍ଚତୁର୍ଷୁ କୋଣେଷୁ ତିଷ୍ଠନତଃ ପୃଥିୱ୍ୟାଂ ସମୁଦ୍ରେ ୱୃକ୍ଷେଷୁ ଚ ୱାଯୁ ର୍ୟଥା ନ ୱହେତ୍ ତଥା ପୃଥିୱ୍ୟାଶ୍ଚତୁରୋ ୱାଯୂନ୍ ଧାରଯନ୍ତି|

٢ 2 وَرَأَيْتُ مَلَاكًا آخَرَ طَالِعًا مِنْ مَشْرِقِ ٱلشَّمْسِ مَعَهُ خَتْمُ ٱللهِ ٱلْحَيِّ، فَنَادَى بِصَوْتٍ عَظِيمٍ إِلَى ٱلْمَلَائِكَةِ ٱلْأَرْبَعَةِ، ٱلَّذِينَ أُعْطُوا أَنْ يَضُرُّوا ٱلْأَرْضَ وَٱلْبَحْرَ،

ଅନନ୍ତରଂ ସୂର୍ୟ୍ୟୋଦଯସ୍ଥାନାଦ୍ ଉଦ୍ୟନ୍ ଅପର ଏକୋ ଦୂତୋ ମଯା ଦୃଷ୍ଟଃ ସୋଽମରେଶ୍ୱରସ୍ୟ ମୁଦ୍ରାଂ ଧାରଯତି, ଯେଷୁ ଚର୍ତୁଷୁ ଦୂତେଷୁ ପୃଥିୱୀସମୁଦ୍ରଯୋ ର୍ହିଂସନସ୍ୟ ଭାରୋ ଦତ୍ତସ୍ତାନ୍ ସ ଉଚ୍ଚୈରିଦଂ ଅୱଦତ୍|

٣ 3 قَائِلًا: «لَا تَضُرُّوا ٱلْأَرْضَ وَلَا ٱلْبَحْرَ وَلَا ٱلْأَشْجَارَ، حَتَّى نَخْتِمَ عَبِيدَ إِلَهِنَا عَلَى جِبَاهِهِمْ».

ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦାସା ଯାୱଦ୍ ଅସ୍ମାଭି ର୍ଭାଲେଷୁ ମୁଦ୍ରଯାଙ୍କିତା ନ ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି ତାୱତ୍ ପୃଥିୱୀ ସମୁଦ୍ରୋ ତରୱଶ୍ଚ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନ ହିଂସ୍ୟନ୍ତାଂ|

٤ 4 وَسَمِعْتُ عَدَدَ ٱلْمَخْتُومِينَ مِئَةً وَأَرْبَعَةً وَأَرْبَعِينَ أَلْفًا، مَخْتُومِينَ مِنْ كُلِّ سِبْطٍ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ:

ତତଃ ପରଂ ମୁଦ୍ରାଙ୍କିତଲୋକାନାଂ ସଂଖ୍ୟା ମଯାଶ୍ରାୱି| ଇସ୍ରାଯେଲଃ ସର୍ୱ୍ୱୱଂଶାଯାଶ୍ଚତୁଶ୍ଚତ୍ୱାରିଂଶତ୍ସହସ୍ରାଧିକଲକ୍ଷଲୋକା ମୁଦ୍ରଯାଙ୍କିତା ଅଭୱନ୍,

٥ 5 مِنْ سِبْطِ يَهُوذَا ٱثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَخْتُومٍ. مِنْ سِبْطِ رَأُوبِينَ ٱثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَخْتُومٍ. مِنْ سِبْطِ جَادَ ٱثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَخْتُومٍ.

ଅର୍ଥତୋ ଯିହୂଦାୱଂଶେ ଦ୍ୱାଦଶସହସ୍ରାଣି ରୂବେଣୱଂଶେ ଦ୍ୱାଦଶସହସ୍ରାଣି ଗାଦୱଂଶେ ଦ୍ୱାଦଶସହସ୍ରାଣି,

٦ 6 مِنْ سِبْطِ أَشِيرَ ٱثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَخْتُومٍ. مِنْ سِبْطِ نَفْتَالِي ٱثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَخْتُومٍ. مِنْ سِبْطِ مَنَسَّى ٱثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَخْتُومٍ.

ଆଶେରୱଂଶେ ଦ୍ୱାଦଶସହସ୍ରାଣି ନପ୍ତାଲିୱଂଶେ ଦ୍ୱାଦଶସହସ୍ରାଣି ମିନଶିୱଂଶେ ଦ୍ୱାଦଶସହସ୍ରାଣି,

٧ 7 مِنْ سِبْطِ شَمْعُونَ ٱثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَخْتُومٍ. مِنْ سِبْطِ لَاوِي ٱثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَخْتُومٍ. مِنْ سِبْطِ يَسَّاكَرَ ٱثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَخْتُومٍ.

ଶିମିଯୋନୱଂଶେ ଦ୍ୱାଦଶସହସ୍ରାଣି ଲେୱିୱଂଶେ ଦ୍ୱାଦଶସହସ୍ରାଣି ଇଷାଖରୱଂଶେ ଦ୍ୱାଦଶସହସ୍ରାଣି,

٨ 8 مِنْ سِبْطِ زَبُولُونَ ٱثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَخْتُومٍ. مِنْ سِبْطِ يُوسُفَ ٱثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَخْتُومٍ. مِنْ سِبْطِ بِنْيَامِينَ ٱثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَخْتُومٍ.

ସିବୂଲୂନୱଂଶେ ଦ୍ୱାଦଶସହସ୍ରାଣି ଯୂଷଫୱଂଶେ ଦ୍ୱାଦଶସହସ୍ରାଣି ବିନ୍ୟାମୀନୱଂଶେ ଚ ଦ୍ୱାଦଶସହସ୍ରାଣି ଲୋକା ମୁଦ୍ରାଙ୍କିତାଃ|

٩ 9 بَعْدَ هَذَا نَظَرْتُ وَإِذَا جَمْعٌ كَثِيرٌ لَمْ يَسْتَطِعْ أَحَدٌ أَنْ يَعُدَّهُ، مِنْ كُلِّ ٱلْأُمَمِ وَٱلْقَبَائِلِ وَٱلشُّعُوبِ وَٱلْأَلْسِنَةِ، وَاقِفُونَ أَمَامَ ٱلْعَرْشِ وَأَمَامَ ٱلْخَرُوفِ، مُتَسَرْبِلِينَ بِثِيَابٍ بِيضٍ وَفِي أَيْدِيهِمْ سَعَفُ ٱلنَّخْلِ

ତତଃ ପରଂ ସର୍ୱ୍ୱଜାତୀଯାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱୱଂଶୀଯାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱଦେଶୀଯାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱଭାଷାୱାଦିନାଞ୍ଚ ମହାଲୋକାରଣ୍ୟଂ ମଯା ଦୃଷ୍ଟଂ, ତାନ୍ ଗଣଯିତୁଂ କେନାପି ନ ଶକ୍ୟଂ, ତେ ଚ ଶୁଭ୍ରପରିଚ୍ଛଦପରିହିତାଃ ସନ୍ତଃ କରୈଶ୍ଚ ତାଲୱୃନ୍ତାନି ୱହନ୍ତଃ ସିଂହାସନସ୍ୟ ମେଷଶାୱକସ୍ୟ ଚାନ୍ତିକେ ତିଷ୍ଠନ୍ତି,

١٠ 10 وَهُمْ يَصْرُخُونَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ قَائِلِينَ: «ٱلْخَلَاصُ لِإِلَهِنَا ٱلْجَالِسِ عَلَى ٱلْعَرْشِ وَلِلْخَرُوفِ».

ଉଚ୍ଚୈଃସ୍ୱରୈରିଦଂ କଥଯନ୍ତି ଚ, ସିଂହାସନୋପୱିଷ୍ଟସ୍ୟ ପରମେଶସ୍ୟ ନଃ ସ୍ତୱଃ| ସ୍ତୱଶ୍ଚ ମେଷୱତ୍ସସ୍ୟ ସମ୍ଭୂଯାତ୍ ତ୍ରାଣକାରଣାତ୍|

١١ 11 وَجَمِيعُ ٱلْمَلَائِكَةِ كَانُوا وَاقِفِينَ حَوْلَ ٱلْعَرْشِ، وَٱلشُّيُوخِ وَٱلْحَيَوَانَاتِ ٱلْأَرْبَعَةِ، وَخَرُّوا أَمَامَ ٱلْعَرْشِ عَلَى وُجُوهِهِمْ وَسَجَدُوا لِلهِ

ତତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଦୂତାଃ ସିଂହାସନସ୍ୟ ପ୍ରାଚୀନୱର୍ଗସ୍ୟ ପ୍ରାଣିଚତୁଷ୍ଟଯସ୍ୟ ଚ ପରିତସ୍ତିଷ୍ଠନ୍ତଃ ସିଂହାସନସ୍ୟାନ୍ତିକେ ନ୍ୟୂବ୍ଜୀଭୂଯେଶ୍ୱରଂ ପ୍ରଣମ୍ୟ ୱଦନ୍ତି,

١٢ 12 قَائِلِينَ: «آمِينَ! ٱلْبَرَكَةُ وَٱلْمَجْدُ وَٱلْحِكْمَةُ وَٱلشُّكْرُ وَٱلْكَرَامَةُ وَٱلْقُدْرَةُ وَٱلْقُوَّةُ لِإِلَهِنَا إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ. آمِينَ!». (aiōn g165)

ତଥାସ୍ତୁ ଧନ୍ୟୱାଦଶ୍ଚ ତେଜୋ ଜ୍ଞାନଂ ପ୍ରଶଂସନଂ| ଶୌର୍ୟ୍ୟଂ ପରାକ୍ରମଶ୍ଚାପି ଶକ୍ତିଶ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱମେୱ ତତ୍| ୱର୍ତ୍ତତାମୀଶ୍ୱରେଽସ୍ମାକଂ ନିତ୍ୟଂ ନିତ୍ୟଂ ତଥାସ୍ତ୍ୱିତି| (aiōn g165)

١٣ 13 وَأجَابَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلشُّيُوخِ قَائِلًا لِي: «هَؤُلَاءِ ٱلْمُتَسَرْبِلُونَ بِٱلثِّيَابِ ٱلْبِيضِ، مَنْ هُمْ؟ وَمِنْ أَيْنَ أَتَوْا؟».

ତତଃ ପରଂ ତେଷାଂ ପ୍ରାଚୀନାନାମ୍ ଏକୋ ଜନୋ ମାଂ ସମ୍ଭାଷ୍ୟ ଜଗାଦ ଶୁଭ୍ରପରିଚ୍ଛଦପରିହିତା ଇମେ କେ? କୁତୋ ୱାଗତାଃ?

١٤ 14 فَقُلْتُ لَهُ: «يَا سَيِّدُ، أَنْتَ تَعْلَمُ». فَقَالَ لِي: «هَؤُلَاءِ هُمُ ٱلَّذِينَ أَتَوْا مِنَ ٱلضِّيقَةِ ٱلْعَظِيمَةِ، وَقَدْ غَسَّلُوا ثِيَابَهُمْ وَبَيَّضُوا ثِيَابَهُمْ فِي دَمِ ٱلْخَرُوفِ

ତତୋ ମଯୋକ୍ତଂ ହେ ମହେଚ୍ଛ ଭୱାନେୱ ତତ୍ ଜାନାତି| ତେନ କଥିତଂ, ଇମେ ମହାକ୍ଲେଶମଧ୍ୟାଦ୍ ଆଗତ୍ୟ ମେଷଶାୱକସ୍ୟ ରୁଧିରେଣ ସ୍ୱୀଯପରିଚ୍ଛଦାନ୍ ପ୍ରକ୍ଷାଲିତୱନ୍ତଃ ଶୁକ୍ଲୀକୃତୱନ୍ତଶ୍ଚ|

١٥ 15 مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ هُمْ أَمَامَ عَرْشِ ٱللهِ، وَيَخْدِمُونَهُ نَهَارًا وَلَيْلًا فِي هَيْكَلِهِ، وَٱلْجَالِسُ عَلَى ٱلْعَرْشِ يَحِلُّ فَوْقَهُمْ.

ତତ୍କାରଣାତ୍ ତ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସିଂହାସନସ୍ୟାନ୍ତିକେ ତିଷ୍ଠନ୍ତୋ ଦିୱାରାତ୍ରଂ ତସ୍ୟ ମନ୍ଦିରେ ତଂ ସେୱନ୍ତେ ସିଂହାସନୋପୱିଷ୍ଟୋ ଜନଶ୍ଚ ତାନ୍ ଅଧିସ୍ଥାସ୍ୟତି|

١٦ 16 لَنْ يَجُوعُوا بَعْدُ، وَلَنْ يَعْطَشُوا بَعْدُ، وَلَا تَقَعُ عَلَيْهِمِ ٱلشَّمْسُ وَلَا شَيْءٌ مِنَ ٱلْحَرِّ،

ତେଷାଂ କ୍ଷୁଧା ପିପାସା ୱା ପୁନ ର୍ନ ଭୱିଷ୍ୟତି ରୌଦ୍ରଂ କୋପ୍ୟୁତ୍ତାପୋ ୱା ତେଷୁ ନ ନିପତିଷ୍ୟତି,

١٧ 17 لِأَنَّ ٱلْخَرُوفَ ٱلَّذِي فِي وَسَطِ ٱلْعَرْشِ يَرْعَاهُمْ، وَيَقْتَادُهُمْ إِلَى يَنَابِيعِ مَاءٍ حَيَّةٍ، وَيَمْسَحُ ٱللهُ كُلَّ دَمْعَةٍ مِنْ عُيُونِهِمْ».

ଯତଃ ସିଂହାସନାଧିଷ୍ଠାନକାରୀ ମେଷଶାୱକସ୍ତାନ୍ ଚାରଯିଷ୍ୟତି, ଅମୃତତୋଯାନାଂ ପ୍ରସ୍ରୱଣାନାଂ ସନ୍ନିଧିଂ ତାନ୍ ଗମଯିଷ୍ୟତି ଚ, ଈଶ୍ୱରୋଽପି ତେଷାଂ ନଯନଭ୍ୟଃ ସର୍ୱ୍ୱମଶ୍ରୁ ପ୍ରମାର୍କ୍ଷ୍ୟତି|