رُؤيا 6
| وَنَظَرْتُ لَمَّا فَتَحَ ٱلْخَرُوفُ وَاحِدًا مِنَ ٱلْخُتُومِ ٱلسَّبْعَةِ، وَسَمِعْتُ وَاحِدًا مِنَ ٱلْأَرْبَعَةِ ٱلْحَيَوَانَاتِ قَائِلًا كَصَوْتِ رَعْدٍ: «هَلُمَّ وَٱنْظُرْ!». | ١ 1 |
അനന്തരം മയി നിരീക്ഷമാണേ മേഷശാവകേന താസാം സപ്തമുദ്രാണാമ് ഏകാ മുദ്രാ മുക്താ തതസ്തേഷാം ചതുർണാമ് ഏകസ്യ പ്രാണിന ആഗത്യ പശ്യേതിവാചകോ മേഘഗർജനതുല്യോ രവോ മയാ ശ്രുതഃ|
| فَنَظَرْتُ، وَإِذَا فَرَسٌ أَبْيَضُ، وَٱلْجَالِسُ عَلَيْهِ مَعَهُ قَوْسٌ، وَقَدْ أُعْطِيَ إِكْلِيلًا، وَخَرَجَ غَالِبًا وَلِكَيْ يَغْلِبَ. | ٢ 2 |
തതഃ പരമ് ഏകഃ ശുക്ലാശ്ചോ ദൃഷ്ടഃ, തദാരൂഢോ ജനോ ധനു ർധാരയതി തസ്മൈ ച കിരീടമേകമ് അദായി തതഃ സ പ്രഭവൻ പ്രഭവിഷ്യംശ്ച നിർഗതവാൻ|
| وَلَمَّا فَتَحَ ٱلْخَتْمَ ٱلثَّانِيَ، سَمِعْتُ ٱلْحَيَوَانَ ٱلثَّانِيَ قَائِلًا: «هَلُمَّ وَٱنْظُرْ!» | ٣ 3 |
അപരം ദ്വിതീയമുദ്രായാം തേന മോചിതായാം ദ്വിതീയസ്യ പ്രാണിന ആഗത്യ പശ്യേതി വാക് മയാ ശ്രുതാ|
| فَخَرَجَ فَرَسٌ آخَرُ أَحْمَرُ، وَلِلْجَالِسِ عَلَيْهِ أُعْطِيَ أَنْ يَنْزِعَ ٱلسَّلَامَ مِنَ ٱلْأَرْضِ، وَأَنْ يَقْتُلَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا، وَأُعْطِيَ سَيْفًا عَظِيمًا. | ٤ 4 |
തതോ ഽരുണവർണോ ഽപര ഏകോ ഽശ്വോ നിർഗതവാൻ തദാരോഹിണി പൃഥിവീതഃ ശാന്ത്യപഹരണസ്യ ലോകാനാം മധ്യേ പരസ്പരം പ്രതിഘാതോത്പാദനസ്യ ച സാമർഥ്യം സമർപിതമ്, ഏകോ ബൃഹത്ഖങ്ഗോ ഽപി തസ്മാ അദായി|
| وَلَمَّا فَتَحَ ٱلْخَتْمَ ٱلثَّالِثَ، سَمِعْتُ ٱلْحَيَوَانَ ٱلثَّالِثَ قَائِلًا: «هَلُمَّ وَٱنْظُرْ!». فَنَظَرْتُ وَإِذَا فَرَسٌ أَسْوَدُ، وَٱلْجَالِسُ عَلَيْهِ مَعَهُ مِيزَانٌ فِي يَدِهِ. | ٥ 5 |
അപരം തൃതീയമുദ്രായാം തന മോചിതായാം തൃതീയസ്യ പ്രാണിന ആഗത്യ പശ്യേതി വാക് മയാ ശ്രുതാ, തതഃ കാലവർണ ഏകോ ഽശ്വോ മയാ ദൃഷ്ടഃ, തദാരോഹിണോ ഹസ്തേ തുലാ തിഷ്ഠതി
| وَسَمِعْتُ صَوْتًا فِي وَسَطِ ٱلْأَرْبَعَةِ ٱلْحَيَوَانَاتِ قَائِلًا: «ثُمْنِيَّةُ قَمْحٍ بِدِينَارٍ، وَثَلَاثُ ثَمَانِيِّ شَعِيرٍ بِدِينَارٍ. وَأَمَّا ٱلزَّيْتُ وَٱلْخَمْرُ فَلَا تَضُرَّهُمَا». | ٦ 6 |
അനന്തരം പ്രാണിചതുഷ്ടയസ്യ മധ്യാദ് വാഗിയം ശ്രുതാ ഗോധൂമാനാമേകഃ സേടകോ മുദ്രാപാദൈകമൂല്യഃ, യവാനാഞ്ച സേടകത്രയം മുദ്രാപാദൈകമൂല്യം തൈലദ്രാക്ഷാരസാശ്ച ത്വയാ മാ ഹിംസിതവ്യാഃ|
| وَلَمَّا فَتَحَ ٱلْخَتْمَ ٱلرَّابِعَ، سَمِعْتُ صَوْتَ ٱلْحَيَوَانِ ٱلرَّابِعِ قَائِلًا: «هَلُمَّ وَٱنْظُرْ!». | ٧ 7 |
അനന്തരം ചതുർഥമുദ്രായാം തേന മോചിതായാം ചതുർഥസ്യ പ്രാണിന ആഗത്യ പശ്യേതി വാക് മയാ ശ്രുതാ|
| فَنَظَرْتُ وَإِذَا فَرَسٌ أَخْضَرُ، وَٱلْجَالِسُ عَلَيْهِ ٱسْمُهُ ٱلْمَوْتُ، وَٱلْهَاوِيَةُ تَتْبَعُهُ، وَأُعْطِيَا سُلْطَانًا عَلَى رُبْعِ ٱلْأَرْضِ أَنْ يَقْتُلَا بِٱلسَّيْفِ وَٱلْجُوعِ وَٱلْمَوْتِ وَبِوُحُوشِ ٱلْأَرْضِ. (Hadēs g86) | ٨ 8 |
തതഃ പാണ്ഡുരവർണ ഏകോ ഽശ്വോ മയാ ദൃഷ്ടഃ, തദാരോഹിണോ നാമ മൃത്യുരിതി പരലോകശ്ച തമ് അനുചരതി ഖങ്ഗേന ദുർഭിക്ഷേണ മഹാമാര്യ്യാ വന്യപശുഭിശ്ച ലോകാനാം ബധായ പൃഥിവ്യാശ്ചതുർഥാംശസ്യാധിപത്യം തസ്മാ അദായി| (Hadēs g86)
| وَلَمَّا فَتَحَ ٱلْخَتْمَ ٱلْخَامِسَ، رَأَيْتُ تَحْتَ ٱلْمَذْبَحِ نُفُوسَ ٱلَّذِينَ قُتِلُوا مِنْ أَجْلِ كَلِمَةِ ٱللهِ، وَمِنْ أَجْلِ ٱلشَّهَادَةِ ٱلَّتِي كَانَتْ عِنْدَهُمْ، | ٩ 9 |
അനന്തരം പഞ്ചമമുദ്രായാം തേന മോചിതായാമ് ഈശ്വരവാക്യഹേതോസ്തത്ര സാക്ഷ്യദാനാച്ച ഛേദിതാനാം ലോകാനാം ദേഹിനോ വേദ്യാ അധോ മയാദൃശ്യന്ത|
| وَصَرَخُوا بِصَوْتٍ عَظِيمٍ قَائِلِينَ: «حَتَّى مَتَى أَيُّهَا ٱلسَّيِّدُ ٱلْقُدُّوسُ وَٱلْحَقُّ، لَا تَقْضِي وَتَنْتَقِمُ لِدِمَائِنَا مِنَ ٱلسَّاكِنِينَ عَلَى ٱلْأَرْضِ؟» | ١٠ 10 |
ത ഉച്ചൈരിദം ഗദന്തി, ഹേ പവിത്ര സത്യമയ പ്രഭോ അസ്മാകം രക്തപാതേ പൃഥിവീനിവാസിഭി ർവിവദിതും തസ്യ ഫല ദാതുഞ്ച കതി കാലം വിലമ്ബസേ?
| فَأُعْطُوا كُلُّ وَاحِدٍ ثِيَابًا بِيضًا، وَقِيلَ لَهُمْ أَنْ يَسْتَرِيحُوا زَمَانًا يَسِيرًا أَيْضًا حَتَّى يَكْمَلَ ٱلْعَبِيدُ رُفَقَاؤُهُمْ، وَإِخْوَتُهُمْ أَيْضًا، ٱلْعَتِيدُونَ أَنْ يُقْتَلُوا مِثْلَهُمْ. | ١١ 11 |
തതസ്തേഷാമ് ഏകൈകസ്മൈ ശുഭ്രഃ പരിച്ഛദോ ഽദായി വാഗിയഞ്ചാകഥ്യത യൂയമൽപകാലമ് അർഥതോ യുഷ്മാകം യേ സഹാദാസാ ഭ്രാതരോ യൂയമിവ ഘാനിഷ്യന്തേ തേഷാം സംഖ്യാ യാവത് സമ്പൂർണതാം ന ഗച്ഛതി താവദ് വിരമത|
| وَنَظَرْتُ لَمَّا فَتَحَ ٱلْخَتْمَ ٱلسَّادِسَ، وَإِذَا زَلْزَلَةٌ عَظِيمَةٌ حَدَثَتْ، وَٱلشَّمْسُ صَارَتْ سَوْدَاءَ كَمِسْحٍ مِنْ شَعْرٍ، وَٱلْقَمَرُ صَارَ كَٱلدَّمِ، | ١٢ 12 |
അനന്തരം യദാ സ ഷഷ്ഠമുദ്രാമമോചയത് തദാ മയി നിരീക്ഷമാണേ മഹാൻ ഭൂകമ്പോ ഽഭവത് സൂര്യ്യശ്ച ഉഷ്ട്രലോമജവസ്ത്രവത് കൃഷ്ണവർണശ്ചന്ദ്രമാശ്ച രക്തസങ്കാശോ ഽഭവത്
| وَنُجُومُ ٱلسَّمَاءِ سَقَطَتْ إِلَى ٱلْأَرْضِ كَمَا تَطْرَحُ شَجَرَةُ ٱلتِّينِ سُقَاطَهَا إِذَا هَزَّتْهَا رِيحٌ عَظِيمَةٌ. | ١٣ 13 |
ഗഗനസ്ഥതാരാശ്ച പ്രബലവായുനാ ചാലിതാദ് ഉഡുമ്ബരവൃക്ഷാത് നിപാതിതാന്യപക്കഫലാനീവ ഭൂതലേ ന്യപതൻ|
| وَٱلسَّمَاءُ ٱنْفَلَقَتْ كَدَرْجٍ مُلْتَفٍّ، وَكُلُّ جَبَلٍ وَجَزِيرَةٍ تَزَحْزَحَا مِنْ مَوْضِعِهِمَا. | ١٤ 14 |
ആകാശമണ്ഡലഞ്ച സങ്കുച്യമാനഗ്രന്ഥഇവാന്തർധാനമ് അഗമത് ഗിരയ ഉപദ്വീപാശ്ച സർവ്വേ സ്ഥാനാന്തരം ചാലിതാഃ
| وَمُلُوكُ ٱلْأَرْضِ وَٱلْعُظَمَاءُ وَٱلْأَغْنِيَاءُ وَٱلْأُمَرَاءُ وَٱلْأَقْوِيَاءُ وَكُلُّ عَبْدٍ وَكُلُّ حُرٍّ، أَخْفَوْا أَنْفُسَهُمْ فِي ٱلْمَغَايِرِ وَفِي صُخُورِ ٱلْجِبَالِ، | ١٥ 15 |
പൃഥിവീസ്ഥാ ഭൂപാലാ മഹാല്ലോകാഃ സഹസ്ത്രപതയോ ധനിനഃ പരാക്രമിണശ്ച ലോകാ ദാസാ മുക്താശ്ച സർവ്വേ ഽപി ഗുഹാസു ഗിരിസ്ഥശൈലേഷു ച സ്വാൻ പ്രാച്ഛാദയൻ|
| وَهُمْ يَقُولُونَ لِلْجِبَالِ وَٱلصُّخُورِ: «ٱسْقُطِي عَلَيْنَا وَأَخْفِينَا عَنْ وَجْهِ ٱلْجَالِسِ عَلَى ٱلْعَرْشِ وَعَنْ غَضَبِ ٱلْخَرُوفِ، | ١٦ 16 |
തേ ച ഗിരീൻ ശൈലാംശ്ച വദന്തി യൂയമ് അസ്മദുപരി പതിത്വാ സിംഹാസനോപവിഷ്ടജനസ്യ ദൃഷ്ടിതോ മേഷശാവകസ്യ കോപാച്ചാസ്മാൻ ഗോപായത;
| لِأَنَّهُ قَدْ جَاءَ يَوْمُ غَضَبِهِ ٱلْعَظِيمُ. وَمَنْ يَسْتَطِيعُ ٱلْوُقُوفَ؟». | ١٧ 17 |
യതസ്തസ്യ ക്രോധസ്യ മഹാദിനമ് ഉപസ്ഥിതം കഃ സ്ഥാതും ശക്നോതി?
