رُؤيا 4

١ 1 بَعْدَ هَذَا نَظَرْتُ وَإِذَا بَابٌ مَفْتُوحٌ فِي ٱلسَّمَاءِ، وَٱلصَّوْتُ ٱلْأَوَّلُ ٱلَّذِي سَمِعْتُهُ كَبُوقٍ يَتَكَلَّمُ مَعِي قَائِلًا: «ٱصْعَدْ إِلَى هُنَا فَأُرِيَكَ مَا لَا بُدَّ أَنْ يَصِيرَ بَعْدَ هَذَا».

ତତଃ ପରଂ ମଯା ଦୃଷ୍ଟିପାତଂ କୃତ୍ୱା ସ୍ୱର୍ଗେ ମୁକ୍ତଂ ଦ୍ୱାରମ୍ ଏକଂ ଦୃଷ୍ଟଂ ମଯା ସହଭାଷମାଣସ୍ୟ ଚ ଯସ୍ୟ ତୂରୀୱାଦ୍ୟତୁଲ୍ୟୋ ରୱଃ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଶ୍ରୁତଃ ସ ମାମ୍ ଅୱୋଚତ୍ ସ୍ଥାନମେତଦ୍ ଆରୋହଯ, ଇତଃ ପରଂ ଯେନ ଯେନ ଭୱିତୱ୍ୟଂ ତଦହଂ ତ୍ୱାଂ ଦର୍ଶଯିଷ୍ୟେ|

٢ 2 وَلِلْوَقْتِ صِرْتُ فِي ٱلرُّوحِ، وَإِذَا عَرْشٌ مَوْضُوعٌ فِي ٱلسَّمَاءِ، وَعَلَى ٱلْعَرْشِ جَالِسٌ.

ତେନାହଂ ତତ୍କ୍ଷଣାଦ୍ ଆତ୍ମାୱିଷ୍ଟୋ ଭୂତ୍ୱା ଽପଶ୍ୟଂ ସ୍ୱର୍ଗେ ସିଂହାସନମେକଂ ସ୍ଥାପିତଂ ତତ୍ର ସିଂହାସନେ ଏକୋ ଜନ ଉପୱିଷ୍ଟୋ ଽସ୍ତି|

٣ 3 وَكَانَ ٱلْجَالِسُ فِي ٱلْمَنْظَرِ شِبْهَ حَجَرِ ٱلْيَشْبِ وَٱلْعَقِيقِ، وَقَوْسُ قُزَحَ حَوْلَ ٱلْعَرْشِ فِي ٱلْمَنْظَرِ شِبْهُ ٱلزُّمُرُّدِ.

ସିଂହାସନେ ଉପୱିଷ୍ଟସ୍ୟ ତସ୍ୟ ଜନସ୍ୟ ରୂପଂ ସୂର୍ୟ୍ୟକାନ୍ତମଣେଃ ପ୍ରୱାଲସ୍ୟ ଚ ତୁଲ୍ୟଂ ତତ୍ ସିଂହାସନଞ୍ଚ ମରକତମଣିୱଦ୍ରୂପୱିଶିଷ୍ଟେନ ମେଘଧନୁଷା ୱେଷ୍ଟିତଂ|

٤ 4 وَحَوْلَ ٱلْعَرْشِ أَرْبَعَةٌ وَعِشْرُونَ عَرْشًا. وَرَأَيْتُ عَلَى ٱلْعُرُوشِ أَرْبَعَةً وَعِشْرِينَ شَيْخًا جَالِسِينَ مُتَسَرْبِلِينَ بِثِيَابٍ بِيضٍ، وَعَلَى رُؤُوسِهِمْ أَكَالِيلُ مِنْ ذَهَبٍ.

ତସ୍ୟ ସିଂହାସନେ ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ଚତୁର୍ୱିଂଶତିସିଂହାସନାନି ତିଷ୍ଠନ୍ତି ତେଷୁ ସିଂହାସନେଷୁ ଚତୁର୍ୱିଂଶତି ପ୍ରାଚୀନଲୋକା ଉପୱିଷ୍ଟାସ୍ତେ ଶୁଭ୍ରୱାସଃପରିହିତାସ୍ତେଷାଂ ଶିରାଂସି ଚ ସୁୱର୍ଣକିରୀଟୈ ର୍ଭୂଷିତାନି|

٥ 5 وَمِنَ ٱلْعَرْشِ يَخْرُجُ بُرُوقٌ وَرُعُودٌ وَأَصْوَاتٌ. وَأَمَامَ ٱلْعَرْشِ سَبْعَةُ مَصَابِيحِ نَارٍ مُتَّقِدَةٌ، هِيَ سَبْعَةُ أَرْوَاحِ ٱللهِ.

ତସ୍ୟ ସିଂହାସନସ୍ୟ ମଧ୍ୟାତ୍ ତଡିତୋ ରୱାଃ ସ୍ତନିତାନି ଚ ନିର୍ଗଚ୍ଛନ୍ତି ସିଂହାସନସ୍ୟାନ୍ତିକେ ଚ ସପ୍ତ ଦୀପା ଜ୍ୱଲନ୍ତି ତ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସପ୍ତାତ୍ମାନଃ|

٦ 6 وَقُدَّامَ ٱلْعَرْشِ بَحْرُ زُجَاجٍ شِبْهُ ٱلْبَلُّورِ. وَفِي وَسَطِ ٱلْعَرْشِ وَحَوْلَ ٱلْعَرْشِ أَرْبَعَةُ حَيَوَانَاتٍ مَمْلُوَّةٌ عُيُونًا مِنْ قُدَّامٍ وَمِنْ وَرَاءٍ:

ଅପରଂ ସିଂହାସନସ୍ୟାନ୍ତିକେ ସ୍ଫଟିକତୁଲ୍ୟଃ କାଚମଯୋ ଜଲାଶଯୋ ୱିଦ୍ୟତେ, ଅପରମ୍ ଅଗ୍ରତଃ ପଶ୍ଚାଚ୍ଚ ବହୁଚକ୍ଷୁଷ୍ମନ୍ତଶ୍ଚତ୍ୱାରଃ ପ୍ରାଣିନଃ ସିଂହସନସ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ଚ ୱିଦ୍ୟନ୍ତେ|

٧ 7 وَٱلْحَيَوَانُ ٱلْأَوَّلُ شِبْهُ أَسَدٍ، وَٱلْحَيَوَانُ ٱلثَّانِي شِبْهُ عِجْلٍ، وَٱلْحَيَوَانُ ٱلثَّالِثُ لَهُ وَجْهٌ مِثْلُ وَجْهِ إِنْسَانٍ، وَٱلْحَيَوَانُ ٱلرَّابِعُ شِبْهُ نَسْرٍ طَائِرٍ.

ତେଷାଂ ପ୍ରଥମଃ ପ୍ରାଣୀ ସିଂହାକାରୋ ଦ୍ୱିତୀଯଃ ପ୍ରାଣୀ ଗୋୱାତ୍ସାକାରସ୍ତୃତୀଯଃ ପ୍ରାଣୀ ମନୁଷ୍ୟୱଦ୍ୱଦନୱିଶିଷ୍ଟଶ୍ଚତୁର୍ଥଶ୍ଚ ପ୍ରାଣୀ ଉଡ୍ଡୀଯମାନକୁରରୋପମଃ|

٨ 8 وَٱلْأَرْبَعَةُ ٱلْحَيَوَانَاتُ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهَا سِتَّةُ أَجْنِحَةٍ حَوْلَهَا، وَمِنْ دَاخِلٍ مَمْلُوَّةٌ عُيُونًا، وَلَا تَزَالُ نَهَارًا وَلَيْلًا قَائِلَةً: «قُدُّوسٌ، قُدُّوسٌ، قُدُّوسٌ، ٱلرَّبُّ ٱلْإِلَهُ ٱلْقَادِرُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ، ٱلَّذِي كَانَ وَٱلْكَائِنُ وَٱلَّذِي يَأْتِي».

ତେଷାଂ ଚତୁର୍ଣାମ୍ ଏକୈକସ୍ୟ ପ୍ରାଣିନଃ ଷଟ୍ ପକ୍ଷାଃ ସନ୍ତି ତେ ଚ ସର୍ୱ୍ୱାଙ୍ଗେଷ୍ୱଭ୍ୟନ୍ତରେ ଚ ବହୁଚକ୍ଷୁର୍ୱିଶିଷ୍ଟାଃ, ତେ ଦିୱାନିଶଂ ନ ୱିଶ୍ରାମ୍ୟ ଗଦନ୍ତି ପୱିତ୍ରଃ ପୱିତ୍ରଃ ପୱିତ୍ରଃ ସର୍ୱ୍ୱଶକ୍ତିମାନ୍ ୱର୍ତ୍ତମାନୋ ଭୂତୋ ଭୱିଷ୍ୟଂଶ୍ଚ ପ୍ରଭୁଃ ପରମେଶ୍ୱରଃ|

٩ 9 وَحِينَمَا تُعْطِي ٱلْحَيَوَانَاتُ مَجْدًا وَكَرَامَةً وَشُكْرًا لِلْجَالِسِ عَلَى ٱلْعَرْشِ، ٱلْحَيِّ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ، (aiōn g165)

ଇତ୍ଥଂ ତୈଃ ପ୍ରାଣିଭିସ୍ତସ୍ୟାନନ୍ତଜୀୱିନଃ ସିଂହାସନୋପୱିଷ୍ଟସ୍ୟ ଜନସ୍ୟ ପ୍ରଭାୱେ ଗୌରୱେ ଧନ୍ୟୱାଦେ ଚ ପ୍ରକୀର୍ତ୍ତିତେ (aiōn g165)

١٠ 10 يَخِرُّ ٱلْأَرْبَعَةُ وَٱلْعِشْرُونَ شَيْخًا قُدَّامَ ٱلْجَالِسِ عَلَى ٱلْعَرْشِ، وَيَسْجُدُونَ لِلْحَيِّ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ، وَيَطْرَحُونَ أَكَالِيلَهُمْ أَمَامَ ٱلْعَرْشِ قَائِلِينَ: (aiōn g165)

ତେ ଚତୁର୍ୱିଂଶତିପ୍ରାଚୀନା ଅପି ତସ୍ୟ ସିଂହାସନୋପୱିଷ୍ଟସ୍ୟାନ୍ତିକେ ପ୍ରଣିନତ୍ୟ ତମ୍ ଅନନ୍ତଜୀୱିନଂ ପ୍ରଣମନ୍ତି ସ୍ୱୀଯକିରୀଟାଂଶ୍ଚ ସିଂହାସନସ୍ୟାନ୍ତିକେ ନିକ୍ଷିପ୍ୟ ୱଦନ୍ତି, (aiōn g165)

١١ 11 «أَنْتَ مُسْتَحِقٌّ أَيُّهَا ٱلرَّبُّ أَنْ تَأْخُذَ ٱلْمَجْدَ وَٱلْكَرَامَةَ وَٱلْقُدْرَةَ، لِأَنَّكَ أَنْتَ خَلَقْتَ كُلَّ ٱلْأَشْيَاءِ، وَهِيَ بِإِرَادَتِكَ كَائِنَةٌ وَخُلِقَتْ».

ହେ ପ୍ରଭୋ ଈଶ୍ୱରାସ୍ମାକଂ ପ୍ରଭାୱଂ ଗୌରୱଂ ବଲଂ| ତ୍ୱମେୱାର୍ହସି ସମ୍ପ୍ରାପ୍ତୁଂ ଯତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଂ ସସୃଜେ ତ୍ୱଯା| ତୱାଭିଲାଷତଶ୍ଚୈୱ ସର୍ୱ୍ୱଂ ସମ୍ଭୂଯ ନିର୍ମ୍ମମେ||