رُؤيا 22
| وَأَرَانِي نَهْرًا صَافِيًا مِنْ مَاءِ حَيَاةٍ لَامِعًا كَبَلُّورٍ، خَارِجًا مِنْ عَرْشِ ٱللهِ وَٱلْخَرُوفِ. | ١ 1 |
ତ୍ମି ଦର୍ତନିନ୍ନିଆ କାଞ୍ଚ୍ ସୁଗୁଆ ନିମାଣ୍ଡା ଜିବନ୍ ଣ୍ଡିଆନେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଲଣ୍ଡିଆ ଦୁତ୍ ଆନିଂକେ ଆସୁଏକେ । ଆକେନ୍ ଲଣ୍ଡିଆ ଇସ୍ପର୍ ଆରି ଉଂମେଣ୍ଡାନେ ସିଂଆଁସନ୍ବାନ୍ ତାର୍ଲେଃକେ ।
| فِي وَسَطِ سُوقِهَا وَعَلَى ٱلنَّهْرِ مِنْ هُنَا وَمِنْ هُنَاكَ، شَجَرَةُ حَيَاةٍ تَصْنَعُ ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ ثَمَرَةً، وَتُعْطِي كُلَّ شَهْرٍ ثَمَرَهَا، وَوَرَقُ ٱلشَّجَرَةِ لِشِفَاءِ ٱلْأُمَمِ. | ٢ 2 |
ଇନିନେ ଇଃସାଙ୍ଗ୍ଗାଲି ବିତ୍ରେବାନ୍ ତରିଆଃ ଲେଃଗେ । ଲଣ୍ଡିଆନେ ମ୍ବାର୍ ପାକା ଜିବନ୍ ସ୍ଲା ଲେଃଗେ । ଆତେନ୍ ମେମୁଆଁନେ ସାପା ଆର୍କେ ଣ୍ଡୁଲା ମେମୁଆଁକେ ଗୋମ୍ବାର୍ ତର୍ ଚୁଚୁ ସାଏ ବାରି ଆକ୍ମେନେ ଉଲିଆ ରଗ୍ ନିମାଣ୍ଡା ଆଃଡିଙ୍ଗ୍ଏ ।
| وَلَا تَكُونُ لَعْنَةٌ مَا فِي مَا بَعْدُ. وَعَرْشُ ٱللهِ وَٱلْخَرُوفِ يَكُونُ فِيهَا، وَعَبِيدُهُ يَخْدِمُونَهُ. | ٣ 3 |
ଇସ୍ପର୍ନେ ଅବିସାପ୍ନେ ଙ୍କୁଇ ମେଃଡିଗ୍ ବିସଏ ଆତେନ୍ ଇନିନ୍ନିଆ କିକେନ୍ସା ଆମିଲେ ଣ୍ଡୁ । ଇସ୍ପର୍ ଆରି ଉଂମେଣ୍ଡାନେ ସିଂଆସନ ଆତେନ୍ ଇନି ବିତ୍ରେ ଲେଃଏ ବାରି ଆତ୍ଅରିଆ ମେଁନେ ସେବକଇଂ ମେଁନେ ଆରାଦନା ଡିଂଆର୍ଏ!
| وَهُمْ سَيَنْظُرُونَ وَجْهَهُ، وَٱسْمُهُ عَلَى جِبَاهِهِمْ. | ٤ 4 |
ମେଁଇଂ ମେଁନେ ସାର୍ମୁଆଁ କେଆର୍ଏ ବାରି ମେଁଇଂନେ କାପାଲେ ମେଁନେ ମ୍ନି ଗୁଆର୍ଏ ।
| وَلَا يَكُونُ لَيْلٌ هُنَاكَ، وَلَا يَحْتَاجُونَ إِلَى سِرَاجٍ أَوْ نُورِ شَمْسٍ، لِأَنَّ ٱلرَّبَّ ٱلْإِلَهَ يُنِيرُ عَلَيْهِمْ، وَهُمْ سَيَمْلِكُونَ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ. (aiōn g165) | ٥ 5 |
ଆତ୍ତେ ଆରି ମିଡିଗ୍ ଆଡିଂ ଣ୍ଡୁ ବାରି କୁପିସ ଣ୍ଡୁଲା ସ୍ନିତାର୍କିଗ୍ ମେଁଇଂନେ ଆରି ଦର୍କାର୍ ଆଡିଂ ଣ୍ଡୁ ଡାଗ୍ଲା ମାପ୍ରୁ ଇସ୍ପର୍ ମେଁଇଂନେ ତାର୍କିଗ୍ ଆର୍ଏ ବାରି ମେଁଇଂ ଇଃସାଙ୍ଗ୍ ରକମ୍ ମାଡାନେ କାଲ୍ ଜାକ ସାସନ୍ ଡିଂଆର୍ଏ । (aiōn g165)
| ثُمَّ قَالَ لِي: «هَذِهِ ٱلْأَقْوَالُ أَمِينَةٌ وَصَادِقَةٌ. وَٱلرَّبُّ إِلَهُ ٱلْأَنْبِيَاءِ ٱلْقِدِّيسِينَ أَرْسَلَ مَلَاكَهُ لِيُرِيَ عَبِيدَهُ مَا يَنْبَغِي أَنْ يَكُونَ سَرِيعًا». | ٦ 6 |
ଦୁତ୍ ଆନିଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ଆକେନ୍ ସାପା ସାମୁଆଁ ସତ୍ ଆରି ଆସା ଡିଂନେ ଦର୍କାର୍ । ମେଃନେ ମେଃନେ ଗିଆ ଗଟେଏ ଆତେନ୍ ମେଁନେ ସେବକଇଂକେ ଆମ୍ୟା ନ୍ସା ବାବବାଦିଇଂକେ ଆତ୍ମିକ ଗ୍ୟାନ୍ ବିମ୍ୟାକ୍ନେ ଇସ୍ପର୍ ମେଁନେ ଦୁତ୍ଇଂକେ ବେବକେ ।”
| «هَا أَنَا آتِي سَرِيعًا. طُوبَى لِمَنْ يَحْفَظُ أَقْوَالَ نُبُوَّةِ هَذَا ٱلْكِتَابِ». | ٧ 7 |
ଜିସୁ ବାସଙ୍ଗ୍ଡିଂକେ “ଅଁପା! ନିଂ ଗିଆଃ ପାଙ୍ଗ୍ଣ୍ଡିଂକେ! ଜାଣ୍ଡେଇଂ ଆକେନ୍ ଉଲିଆନ୍ନିଆ ବାସଙ୍ଗ୍ବକ୍ନେ ବାବବାନି ଆଡ଼ାତ୍ରା ମନ୍ ବିଚେ ସାମୁଆଁ ମାନେଆର୍ଏ, ମେଇଂ ନିମାଣ୍ଡା!”
| وَأَنَا يُوحَنَّا ٱلَّذِي كَانَ يَنْظُرُ وَيَسْمَعُ هَذَا. وَحِينَ سَمِعْتُ وَنَظَرْتُ، خَرَرْتُ لِأَسْجُدَ أَمَامَ رِجْلَيِ ٱلْمَلَاكِ ٱلَّذِي كَانَ يُرِينِي هَذَا. | ٨ 8 |
ନିଂ ଜହନ୍ ଆକେନ୍ ସର୍ତେ ବିସଏ ନିଜେ ଅଁନ୍ଲେଃକେ ଆରି କେନ୍ଲେଃକେ । ସାପା ଅଁଚେ ବାରି କିକେ ଆଡାକ୍ନେ ଇଡ଼ିଂ ମୁଡ଼ି ଦୁତ୍ ନିଂ ଡାଗ୍ରା ଆତେନ୍ ଆତ୍ନାକେ ନିଂ ମେଁନେ ଞ୍ଚ ଆଲ ଲଃଚେ ଆମେକେ ପାର୍ତନା ଡିଂନ୍ସା ୱେଣ୍ଡିଂଗେ ।
| فَقَالَ لِيَ: «ٱنْظُرْ لَا تَفْعَلْ! لِأَنِّي عَبْدٌ مَعَكَ وَمَعَ إِخْوَتِكَ ٱلْأَنْبِيَاءِ، وَٱلَّذِينَ يَحْفَظُونَ أَقْوَالَ هَذَا ٱلْكِتَابِ. ٱسْجُدْ لِلهِ!». | ٩ 9 |
ମାତର୍ ମେଁ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଡେତ୍ରକମ୍ ଆଡିଙ୍ଗେ ଡାଗ୍ଲା ନିଂ ଣ୍ଡିଗ୍ ପେ ସୁଗୁଆ ମୁଇଂଡା । ପେନେ ମୁଡ଼ି ବାବବାଦି ବୟାଁଇଂ ଆରି ମୁଡ଼ି ସାପାରେ ଆକେନ୍ ଉଲିଆନେ ସାମୁଆଁ ଅନୁସାରେ ସାମୁଆଁ ମାନେଃଚେ ଲେଃଆର୍ଏ, ମେଇଂନେ ସୁଗୁଆ ନିଂ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ସେବକ ମାତର୍ । ଇସ୍ପର୍ନେ ଆରାଦନା ଡିଙ୍ଗ୍ପା ।”
| وَقَالَ لِي: «لَا تَخْتِمْ عَلَى أَقْوَالِ نُبُوَّةِ هَذَا ٱلْكِتَابِ، لِأَنَّ ٱلْوَقْتَ قَرِيبٌ. | ١٠ 10 |
ମେଁ ଆନିଂ ବାରି ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଆକେନ୍ ଉଲିଆନେ ବବିସତ୍ ସାମୁଆଁଇଂକେ ବୁଃଡ଼ି ଆବଗେପା ଡାଗ୍ଲା ଏନ୍ ସାପା ବିସଏ ଗଟେନେ ବେଲା ଡାଗ୍ରା ଡିଙ୍ଗ୍ ପାଙ୍ଗ୍ଡିଂକେ ।
| مَنْ يَظْلِمْ فَلْيَظْلِمْ بَعْدُ. وَمَنْ هُوَ نَجِسٌ فَلْيَتَنَجَّسْ بَعْدُ. وَمَنْ هُوَ بَارٌّ فَلْيَتَبَرَّرْ بَعْدُ. وَمَنْ هُوَ مُقَدَّسٌ فَلْيَتَقَدَّسْ بَعْدُ». | ١١ 11 |
ତେନ୍ସା ଏନ୍ ସାମୁଆଁ ମ୍ୟାଚେ ଜା ମେଃନେ ଇକ୍ଚା ଆତେନ୍ ଡିଂଲେ । ଅଦରମ୍ଣ୍ଡ୍ରେ ଜଦି ଇକ୍ଚା ଡିଂଏ ଆରି ଅଦରମ୍ କାମ୍ ଡିଂଲେ; ଆବୁଲେ ରେମୁଆଁ ଆବୁଲେ ଡିଂଚେ ଲେଃଲେ; ମାତର୍ ଜା ନିମାଣ୍ଡା କାମ୍ଣ୍ଡ୍ରେ ମେଁ ସତ୍ କାମ୍ନ୍ନିଆ ଲିଗ୍ ଲେଃଲେ; ଜା ପବିତ୍ର ମେଁ ପବିତ୍ର ଡିଂଚେ ଲେଃଲେ ।”
| «وَهَا أَنَا آتِي سَرِيعًا وَأُجْرَتِي مَعِي لِأُجَازِيَ كُلَّ وَاحِدٍ كَمَا يَكُونُ عَمَلُهُ. | ١٢ 12 |
ଜିସୁ ବାସଙ୍ଗ୍ଡିଂକେ “ଅଁପା! ନିଂ ଦାପ୍ରେ ପାଙ୍ଗ୍ଣ୍ଡିଂକେ! ସର୍ତେରେକେ ନିଜର୍ ନିଜର୍ କାମ୍ ଅନୁସାରେ ଚୁଚୁ ବିଃନ୍ସା ନିଂ ପୁରୁସ୍କାର୍ ସାଃଚେ ମ୍ପାଂଏ ।
| أَنَا ٱلْأَلِفُ وَٱلْيَاءُ، ٱلْبِدَايَةُ وَٱلنِّهَايَةُ، ٱلْأَوَّلُ وَٱلْآخِرُ». | ١٣ 13 |
ନିଂ ମୁଲ୍ ଆରି ସାରାସାରି ସିସେ ଆରି ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ।”
| طُوبَى لِلَّذِينَ يَصْنَعُونَ وَصَايَاهُ لِكَيْ يَكُونَ سُلْطَانُهُمْ عَلَى شَجَرَةِ ٱلْحَيَاةِ، وَيَدْخُلُوا مِنَ ٱلْأَبْوَابِ إِلَى ٱلْمَدِينَةِ، | ١٤ 14 |
ଜାଣ୍ଡେଇଂ ନିଜର୍ ନିଜର୍ ସକାପାଟାଇ ତାଣ୍ଡିଆଚେ ଆଃତ୍ଲୁଏ ଡିଂବଆର୍କେ, ମେଁଇଂ ନିମାଣ୍ଡା ରେମୁଆଁ ଜିବନ୍ ସ୍ଲାନେ ଚୁଚୁ ଚଂନ୍ସା ଆରି ଗାଲି ବିଚେ ଇନି ବିତ୍ରେ ଗାନେସା ମେଁଇଂନେ ଅଦିକାର୍ ଲେଃକେ ।
| لِأَنَّ خَارِجًا ٱلْكِلَابَ وَٱلسَّحَرَةَ وَٱلزُّنَاةَ وَٱلْقَتَلَةَ وَعَبَدَةَ ٱلْأَوْثَانِ، وَكُلَّ مَنْ يُحِبُّ وَيَصْنَعُ كَذِبًا. | ١٥ 15 |
ମାତର୍ ଗୁସୁଃଇଂ, ଦଦ୍ୟା ଗୁନ୍, ଜନ୍ତର୍ମନ୍ତର୍ ସାଦେଣ୍ଡ୍ରେ, ରେମୁଆଁ ବାଗୁଏଣ୍ଡ୍ରେ, ପୁଜା ଡିଂଣ୍ଡ୍ରେ, ନାଲେଣ୍ଡ୍ରେ, ବାଃଟଣ୍ଡ୍ରେ, ଗୁଲୁଏ ଦଦ୍ୟା କାମ୍ଣ୍ଡ୍ରେ, ସାପାରେ ଇନି ବାଏରେ ଲେଃଆର୍ଏ ।
| «أَنَا يَسُوعُ، أَرْسَلْتُ مَلَاكِي لِأَشْهَدَ لَكُمْ بِهَذِهِ ٱلْأُمُورِ عَنِ ٱلْكَنَائِسِ. أَنَا أَصْلُ وَذُرِّيَّةُ دَاوُدَ. كَوْكَبُ ٱلصُّبْحِ ٱلْمُنِيرُ». | ١٦ 16 |
“ନିଂ ଜିସୁ । ମଣ୍ଡଲିଇଂନ୍ନିଆ ପେଇଂନେ ନିମାଣ୍ଡାନ୍ସା ଏନ୍ସାପା ବିସଏ ବାସଙ୍ଗ୍ନେ ନ୍ସା ନିଂନେ ଦୁତ୍କେ ବେ ମ୍ବକେ । ନିଂ ଦାଉଦନେ ବଂସଣ୍ଡ୍ରେ । ନିଂ ଆତେନ୍ ତାର୍କିଗ୍ ଞ୍ଜିର୍ନେ ଚାଙ୍କୁଆ ।”
| وَٱلرُّوحُ وَٱلْعَرُوسُ يَقُولَانِ: «تَعَالَ!». وَمَنْ يَسْمَعْ فَلْيَقُلْ: «تَعَالَ!». وَمَنْ يَعْطَشْ فَلْيَأْتِ. وَمَنْ يُرِدْ فَلْيَأْخُذْ مَاءَ حَيَاةٍ مَجَّانًا. | ١٧ 17 |
ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଆରି ଆତେନ୍ ତ୍ମି ସେଲା ବାସଙ୍ଗ୍ଡିଂକେ, “ପାଙ୍ଗ୍ଲାପା!” ଅଁଣ୍ଡ୍ରେ ସର୍ତେରେ ଣ୍ଡିଗ୍ ବାସଂଆର୍ଏ, “ପାଙ୍ଗ୍ଲାପା!” ଜା ଣ୍ଡିଗ୍ ଉଗ୍ଡିଆଃ ଡଲା ମେଁ ପାଙ୍ଗ୍ଲେ । ଜିବନ୍ ବିଃକ୍ନେ ଣ୍ଡିଆଃ ଉଗ୍ନେସା ଜାନେ ଇକ୍ଚା ମେଁ ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ବିନା ଡାବୁରେ ଆତେନ୍ ଗ୍ରଅନ୍ ଡିଂଲେ ।
| لِأَنِّي أَشْهَدُ لِكُلِّ مَنْ يَسْمَعُ أَقْوَالَ نُبُوَّةِ هَذَا ٱلْكِتَابِ: إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَزِيدُ عَلَى هَذَا، يَزِيدُ ٱللهُ عَلَيْهِ ٱلضَّرَبَاتِ ٱلْمَكْتُوبَةَ فِي هَذَا ٱلْكِتَابِ. | ١٨ 18 |
ନିଂ ଜହନ୍ । ଜାଣ୍ଡେଇଂ ଆକେନ୍ ଉଲିଆନେ ବବିସତ୍ ସାମୁଆଁ ସାପା ଅଁଆର୍ଏ ଆମେଇଂକେ ନିଂ ତରକ୍ ଆଡିଂବିଣ୍ଡିଂକେ: ଜଦି ଆକ୍ଅରିଆ ଜାଡିଗ୍ ଇତୁଡ଼ା ଆମିସୁଏ ତେଲା ଆକେନ୍ ଉଲିଆ ଆରେକ୍ନେ ମ୍ନାମରନ୍ ବାନ୍ ଇସ୍ପର୍ ଆମେକେ ସାସ୍ତି ବିଏ
| وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ يَحْذِفُ مِنْ أَقْوَالِ كِتَابِ هَذِهِ ٱلنُّبُوَّةِ، يَحْذِفُ ٱللهُ نَصِيبَهُ مِنْ سِفْرِ ٱلْحَيَاةِ، وَمِنَ ٱلْمَدِينَةِ ٱلْمُقَدَّسَةِ، وَمِنَ ٱلْمَكْتُوبِ فِي هَذَا ٱلْكِتَابِ. | ١٩ 19 |
ବାରି ଆକେନ୍ ଉଲିଆନେ ବବିସତ୍ ସାମୁଆଁବାନ୍ ଜାଣ୍ଡେ ଜଦି ମେଃଡିଗ୍ ଆତାର୍ବିଏ ତେଲା ଇସ୍ପର୍ ଆମେକେ ଆକେନ୍ ଉଲିଆ ଆରେକ୍ନେ ଜିବନ୍ ସ୍ଲାନେ ଚୁଚୁବାନ୍ ଆରି ପବିତ୍ର ଇନିବାନ୍ ମ୍ବ୍ର ଆର୍ଏ ।
| يَقُولُ ٱلشَّاهِدُ بِهَذَا: «نَعَمْ! أَنَا آتِي سَرِيعًا». آمِينَ. تَعَالَ أَيُّهَا ٱلرَّبُّ يَسُوعُ. | ٢٠ 20 |
ଜା ଏନ୍ ସାପା ବିସଏରେ ସାକି ବିଡିଙ୍କେ ମେଁ ବାସଙ୍ଗ୍ଡିଂ “ଆକେନ୍ ସତ୍ । ନିଂ ଗିଆ ପାଙ୍ଗ୍ଣ୍ଡିଂକେ ।” ଆତେନ୍ ଆଃ ଡିଂଲେ । ମାପ୍ରୁ ଜିସୁ ପାଙ୍ଗ୍ଲେ!
| نِعْمَةُ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ مَعَ جَمِيعِكُمْ. آمِينَ. | ٢١ 21 |
ମାପ୍ରୁ ଜିସୁନେ ଲିବିସ ସର୍ତେରେ ଏତେ ଲେଃଲେ । ଆମେନ୍ ।
