رُؤيا 18
| ثُمَّ بَعْدَ هَذَا رَأَيْتُ مَلَاكًا آخَرَ نَازِلًا مِنَ ٱلسَّمَاءِ، لَهُ سُلْطَانٌ عَظِيمٌ. وَٱسْتَنَارَتِ ٱلْأَرْضُ مِنْ بَهَائِهِ. | ١ 1 |
ತದನನ್ತರಂ ಸ್ವರ್ಗಾದ್ ಅವರೋಹನ್ ಅಪರ ಏಕೋ ದೂತೋ ಮಯಾ ದೃಷ್ಟಃ ಸ ಮಹಾಪರಾಕ್ರಮವಿಶಿಷ್ಟಸ್ತಸ್ಯ ತೇಜಸಾ ಚ ಪೃಥಿವೀ ದೀಪ್ತಾ|
| وَصَرَخَ بِشِدَّةٍ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ قَائِلًا: «سَقَطَتْ! سَقَطَتْ بَابِلُ ٱلْعَظِيمَةُ! وَصَارَتْ مَسْكَنًا لِشَيَاطِينَ، وَمَحْرَسًا لِكُلِّ رُوحٍ نَجِسٍ، وَمَحْرَسًا لِكُلِّ طَائِرٍ نَجِسٍ وَمَمْقُوتٍ، | ٢ 2 |
ಸ ಬಲವತಾ ಸ್ವರೇಣ ವಾಚಮಿಮಾಮ್ ಅಘೋಷಯತ್ ಪತಿತಾ ಪತಿತಾ ಮಹಾಬಾಬಿಲ್, ಸಾ ಭೂತಾನಾಂ ವಸತಿಃ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಮ್ ಅಶುಚ್ಯಾತ್ಮನಾಂ ಕಾರಾ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಮ್ ಅಶುಚೀನಾಂ ಘೃಣ್ಯಾನಾಞ್ಚ ಪಕ್ಷಿಣಾಂ ಪಿಞ್ಜರಶ್ಚಾಭವತ್|
| لِأَنَّهُ مِنْ خَمْرِ غَضَبِ زِنَاهَا قَدْ شَرِبَ جَمِيعُ ٱلْأُمَمِ، وَمُلُوكُ ٱلْأَرْضِ زَنَوْا مَعَهَا، وَتُجَّارُ ٱلْأَرْضِ ٱسْتَغْنَوْا مِنْ وَفْرَةِ نَعِيمِهَا». | ٣ 3 |
ಯತಃ ಸರ್ವ್ವಜಾತೀಯಾಸ್ತಸ್ಯಾ ವ್ಯಭಿಚಾರಜಾತಾಂ ಕೋಪಮದಿರಾಂ ಪೀತವನ್ತಃ ಪೃಥಿವ್ಯಾ ರಾಜಾನಶ್ಚ ತಯಾ ಸಹ ವ್ಯಭಿಚಾರಂ ಕೃತವನ್ತಃ ಪೃಥಿವ್ಯಾ ವಣಿಜಶ್ಚ ತಸ್ಯಾಃ ಸುಖಭೋಗಬಾಹುಲ್ಯಾದ್ ಧನಾಢ್ಯತಾಂ ಗತವನ್ತಃ|
| ثُمَّ سَمِعْتُ صَوْتًا آخَرَ مِنَ ٱلسَّمَاءِ قَائِلًا: «ٱخْرُجُوا مِنْهَا يَا شَعْبِي، لِئَلَّا تَشْتَرِكُوا فِي خَطَايَاهَا، وَلِئَلَّا تَأْخُذُوا مِنْ ضَرَبَاتِهَا. | ٤ 4 |
ತತಃ ಪರಂ ಸ್ವರ್ಗಾತ್ ಮಯಾಪರ ಏಷ ರವಃ ಶ್ರುತಃ, ಹೇ ಮಮ ಪ್ರಜಾಃ, ಯೂಯಂ ಯತ್ ತಸ್ಯಾಃ ಪಾಪಾನಾಮ್ ಅಂಶಿನೋ ನ ಭವತ ತಸ್ಯಾ ದಣ್ಡೈಶ್ಚ ದಣ್ಡಯುಕ್ತಾ ನ ಭವತ ತದರ್ಥಂ ತತೋ ನಿರ್ಗಚ್ಛತ|
| لِأَنَّ خَطَايَاهَا لَحِقَتِ ٱلسَّمَاءَ، وَتَذَكَّرَ ٱللهُ آثَامَهَا. | ٥ 5 |
ಯತಸ್ತಸ್ಯಾಃ ಪಾಪಾನಿ ಗಗನಸ್ಪರ್ಶಾನ್ಯಭವನ್ ತಸ್ಯಾ ಅಧರ್ಮ್ಮಕ್ರಿಯಾಶ್ಚೇಶ್ವರೇಣ ಸಂಸ್ಮೃತಾಃ|
| جَازُوهَا كَمَا هِيَ أَيْضًا جَازَتْكُمْ، وَضَاعِفُوا لَهَا ضِعْفًا نَظِيرَ أَعْمَالِهَا. فِي ٱلْكَأْسِ ٱلَّتِي مَزَجَتْ فِيهَا، ٱمْزُجُوا لَهَا ضِعْفًا. | ٦ 6 |
ಪರಾನ್ ಪ್ರತಿ ತಯಾ ಯದ್ವದ್ ವ್ಯವಹೃತಂ ತದ್ವತ್ ತಾಂ ಪ್ರತಿ ವ್ಯವಹರತ, ತಸ್ಯಾಃ ಕರ್ಮ್ಮಣಾಂ ದ್ವಿಗುಣಫಲಾನಿ ತಸ್ಯೈ ದತ್ತ, ಯಸ್ಮಿನ್ ಕಂಸೇ ಸಾ ಪರಾನ್ ಮದ್ಯಮ್ ಅಪಾಯಯತ್ ತಮೇವ ತಸ್ಯಾಃ ಪಾನಾರ್ಥಂ ದ್ವಿಗುಣಮದ್ಯೇನ ಪೂರಯತ|
| بِقَدْرِ مَا مَجَّدَتْ نَفْسَهَا وَتَنَعَّمَتْ، بِقَدْرِ ذَلِكَ أَعْطُوهَا عَذَابًا وَحُزْنًا. لِأَنَّهَا تَقُولُ فِي قَلْبِهَا: أَنَا جَالِسَةٌ مَلِكَةً، وَلَسْتُ أَرْمَلَةً، وَلَنْ أَرَى حُزَنًا. | ٧ 7 |
ತಯಾ ಯಾತ್ಮಶ್ಲಾಘಾ ಯಶ್ಚ ಸುಖಭೋಗಃ ಕೃತಸ್ತಯೋ ರ್ದ್ವಿಗುಣೌ ಯಾತನಾಶೋಕೌ ತಸ್ಯೈ ದತ್ತ, ಯತಃ ಸಾ ಸ್ವಕೀಯಾನ್ತಃಕರಣೇ ವದತಿ, ರಾಜ್ಞೀವದ್ ಉಪವಿಷ್ಟಾಹಂ ನಾನಾಥಾ ನ ಚ ಶೋಕವಿತ್|
| مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ فِي يَوْمٍ وَاحِدٍ سَتَأْتِي ضَرَبَاتُهَا: مَوْتٌ وَحُزْنٌ وَجُوعٌ، وَتَحْتَرِقُ بِٱلنَّارِ، لِأَنَّ ٱلرَّبَّ ٱلْإِلَهَ ٱلَّذِي يَدِينُهَا قَوِيٌّ. | ٨ 8 |
ತಸ್ಮಾದ್ ದಿವಸ ಏಕಸ್ಮಿನ್ ಮಾರೀದುರ್ಭಿಕ್ಷಶೋಚನೈಃ, ಸಾ ಸಮಾಪ್ಲೋಷ್ಯತೇ ನಾರೀ ಧ್ಯಕ್ಷ್ಯತೇ ವಹ್ನಿನಾ ಚ ಸಾ; ಯದ್ ವಿಚಾರಾಧಿಪಸ್ತಸ್ಯಾ ಬಲವಾನ್ ಪ್ರಭುರೀಶ್ವರಃ,
| «وَسَيَبْكِي وَيَنُوحُ عَلَيْهَا مُلُوكُ ٱلْأَرْضِ، ٱلَّذِينَ زَنَوْا وَتَنَعَّمُوا مَعَهَا، حِينَمَا يَنْظُرُونَ دُخَانَ حَرِيقِهَا، | ٩ 9 |
ವ್ಯಭಿಚಾರಸ್ತಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಸುಖಭೋಗಶ್ಚ ಯೈಃ ಕೃತಃ, ತೇ ಸರ್ವ್ವ ಏವ ರಾಜಾನಸ್ತದ್ದಾಹಧೂಮದರ್ಶನಾತ್, ಪ್ರರೋದಿಷ್ಯನ್ತಿ ವಕ್ಷಾಂಸಿ ಚಾಹನಿಷ್ಯನ್ತಿ ಬಾಹುಭಿಃ|
| وَاقِفِينَ مِنْ بَعِيدٍ لِأَجْلِ خَوْفِ عَذَابِهَا، قَائِلِينَ: وَيْلٌ! وَيْلٌ! ٱلْمَدِينَةُ ٱلْعَظِيمَةُ بَابِلُ! ٱلْمَدِينَةُ ٱلْقَوِيَّةُ! لِأَنَّهُ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ جَاءَتْ دَيْنُونَتُكِ. | ١٠ 10 |
ತಸ್ಯಾಸ್ತೈ ರ್ಯಾತನಾಭೀತೇ ರ್ದೂರೇ ಸ್ಥಿತ್ವೇದಮುಚ್ಯತೇ, ಹಾ ಹಾ ಬಾಬಿಲ್ ಮಹಾಸ್ಥಾನ ಹಾ ಪ್ರಭಾವಾನ್ವಿತೇ ಪುರಿ, ಏಕಸ್ಮಿನ್ ಆಗತಾ ದಣ್ಡೇ ವಿಚಾರಾಜ್ಞಾ ತ್ವದೀಯಕಾ|
| وَيَبْكِي تُجَّارُ ٱلْأَرْضِ وَيَنُوحُونَ عَلَيْهَا، لِأَنَّ بَضَائِعَهُمْ لَا يَشْتَرِيهَا أَحَدٌ فِي مَا بَعْدُ، | ١١ 11 |
ಮೇದಿನ್ಯಾ ವಣಿಜಶ್ಚ ತಸ್ಯಾಃ ಕೃತೇ ರುದನ್ತಿ ಶೋಚನ್ತಿ ಚ ಯತಸ್ತೇಷಾಂ ಪಣ್ಯದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಕೇನಾಪಿ ನ ಕ್ರೀಯನ್ತೇ|
| بَضَائِعَ مِنَ ٱلذَّهَبِ وَٱلْفِضَّةِ وَٱلْحَجَرِ ٱلْكَرِيمِ وَٱللُّؤْلُؤِ وَٱلْبَزِّ وَٱلْأُرْجُوانِ وَٱلْحَرِيرِ وَٱلْقِرْمِزِ، وَكُلَّ عُودٍ ثِينِيٍّ، وَكُلَّ إِنَاءٍ مِنَ ٱلْعَاجِ، وَكُلَّ إِنَاءٍ مِنْ أَثْمَنِ ٱلْخَشَبِ وَٱلنُّحَاسِ وَٱلْحَدِيدِ وَٱلْمَرْمَرِ، | ١٢ 12 |
ಫಲತಃ ಸುವರ್ಣರೌಪ್ಯಮಣಿಮುಕ್ತಾಃ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಸ್ತ್ರಾಣಿ ಕೃಷ್ಣಲೋಹಿತವಾಸಾಂಸಿ ಪಟ್ಟವಸ್ತ್ರಾಣಿ ಸಿನ್ದೂರವರ್ಣವಾಸಾಂಸಿ ಚನ್ದನಾದಿಕಾಷ್ಠಾನಿ ಗಜದನ್ತೇನ ಮಹಾರ್ಘಕಾಷ್ಠೇನ ಪಿತ್ತಲಲೌಹಾಭ್ಯಾಂ ಮರ್ಮ್ಮರಪ್ರಸ್ತರೇಣ ವಾ ನಿರ್ಮ್ಮಿತಾನಿ ಸರ್ವ್ವವಿಧಪಾತ್ರಾಣಿ
| وَقِرْفَةً وَبَخُورًا وَطِيبًا وَلُبَانًا وَخَمْرًا وَزَيْتًا وَسَمِيذًا وَحِنْطَةً، وَبَهَائِمَ وَغَنَمًا وَخَيْلًا، وَمَرْكَبَاتٍ، وَأَجْسَادًا، وَنُفُوسَ ٱلنَّاسِ. | ١٣ 13 |
ತ್ವಗೇಲಾ ಧೂಪಃ ಸುಗನ್ಧಿದ್ರವ್ಯಂ ಗನ್ಧರಸೋ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸಸ್ತೈಲಂ ಶಸ್ಯಚೂರ್ಣಂ ಗೋಧೂಮೋ ಗಾವೋ ಮೇಷಾ ಅಶ್ವಾ ರಥಾ ದಾಸೇಯಾ ಮನುಷ್ಯಪ್ರಾಣಾಶ್ಚೈತಾನಿ ಪಣ್ಯದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಕೇನಾಪಿ ನ ಕ್ರೀಯನ್ತೇ|
| وَذَهَبَ عَنْكِ جَنَى شَهْوَةِ نَفْسِكِ، وَذَهَبَ عَنْكِ كُلُّ مَا هُوَ مُشْحِمٌ وَبَهِيٌّ، وَلَنْ تَجِدِيهِ فِي مَا بَعْدُ. | ١٤ 14 |
ತವ ಮನೋಽಭಿಲಾಷಸ್ಯ ಫಲಾನಾಂ ಸಮಯೋ ಗತಃ, ತ್ವತ್ತೋ ದೂರೀಕೃತಂ ಯದ್ಯತ್ ಶೋಭನಂ ಭೂಷಣಂ ತವ, ಕದಾಚನ ತದುದ್ದೇಶೋ ನ ಪುನ ರ್ಲಪ್ಸ್ಯತೇ ತ್ವಯಾ|
| تُجَّارُ هَذِهِ ٱلْأَشْيَاءِ ٱلَّذِينَ ٱسْتَغْنَوْا مِنْهَا، سَيَقِفُونَ مِنْ بَعِيدٍ، مِنْ أَجْلِ خَوْفِ عَذَابِهَا، يَبْكُونَ وَيَنُوحُونَ، | ١٥ 15 |
ತದ್ವಿಕ್ರೇತಾರೋ ಯೇ ವಣಿಜಸ್ತಯಾ ಧನಿನೋ ಜಾತಾಸ್ತೇ ತಸ್ಯಾ ಯಾತನಾಯಾ ಭಯಾದ್ ದೂರೇ ತಿಷ್ಠನತೋ ರೋದಿಷ್ಯನ್ತಿ ಶೋಚನ್ತಶ್ಚೇದಂ ಗದಿಷ್ಯನ್ತಿ
| وَيَقُولُونَ: وَيْلٌ! وَيْلٌ! ٱلْمَدِينَةُ ٱلْعَظِيمَةُ ٱلْمُتَسَرْبِلَةُ بِبَزٍّ وَأُرْجُوانٍ وَقِرْمِزٍ، وَٱلْمُتَحَلِّيَةُ بِذَهَبٍ وَحَجَرٍ كَرِيمٍ وَلُؤْلُؤٍ! | ١٦ 16 |
ಹಾ ಹಾ ಮಹಾಪುರಿ, ತ್ವಂ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಸ್ತ್ರೈಃ ಕೃಷ್ಣಲೋಹಿತವಸ್ತ್ರೈಃ ಸಿನ್ದೂರವರ್ಣವಾಸೋಭಿಶ್ಚಾಚ್ಛಾದಿತಾ ಸ್ವರ್ಣಮಣಿಮುಕ್ತಾಭಿರಲಙ್ಕೃತಾ ಚಾಸೀಃ,
| لِأَنَّهُ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ خَرِبَ غِنىً مِثْلُ هَذَا. وَكُلُّ رُبَّانٍ، وَكُلُّ ٱلْجَمَاعَةِ فِي ٱلسُّفُنِ، وَٱلْمَلَّاحُونَ وَجَمِيعُ عُمَّالِ ٱلْبَحْرِ، وَقَفُوا مِنْ بَعِيدٍ، | ١٧ 17 |
ಕಿನ್ತ್ವೇಕಸ್ಮಿನ್ ದಣ್ಡೇ ಸಾ ಮಹಾಸಮ್ಪದ್ ಲುಪ್ತಾ| ಅಪರಂ ಪೋತಾನಾಂ ಕರ್ಣಧಾರಾಃ ಸಮೂಹಲೋಕಾ ನಾವಿಕಾಃ ಸಮುದ್ರವ್ಯವಸಾಯಿನಶ್ಚ ಸರ್ವ್ವೇ
| وَصَرَخُوا إِذْ نَظَرُوا دُخَانَ حَرِيقِهَا، قَائِلِينَ: أَيَّةُ مَدِينَةٍ مِثْلُ ٱلْمَدِينَةِ ٱلْعَظِيمَةِ؟ | ١٨ 18 |
ದೂರೇ ತಿಷ್ಠನ್ತಸ್ತಸ್ಯಾ ದಾಹಸ್ಯ ಧೂಮಂ ನಿರೀಕ್ಷಮಾಣಾ ಉಚ್ಚೈಃಸ್ವರೇಣ ವದನ್ತಿ ತಸ್ಯಾ ಮಹಾನಗರ್ಯ್ಯಾಃ ಕಿಂ ತುಲ್ಯಂ?
| وَأَلْقَوْا تُرَابًا عَلَى رُؤُوسِهِمْ، وَصَرَخُوا بَاكِينَ وَنَائِحِينَ قَائِلِينَ: وَيْلٌ! وَيْلٌ! ٱلْمَدِينَةُ ٱلْعَظِيمَةُ، ٱلَّتِي فِيهَا ٱسْتَغْنَى جَمِيعُ ٱلَّذِينَ لَهُمْ سُفُنٌ فِي ٱلْبَحْرِ مِنْ نَفَائِسِهَا! لِأَنَّهَا فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ خَرِبَتْ! | ١٩ 19 |
ಅಪರಂ ಸ್ವಶಿರಃಸು ಮೃತ್ತಿಕಾಂ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ತೇ ರುದನ್ತಃ ಶೋಚನ್ತಶ್ಚೋಚ್ಚೈಃಸ್ವರೇಣೇದಂ ವದನ್ತಿ ಹಾ ಹಾ ಯಸ್ಯಾ ಮಹಾಪುರ್ಯ್ಯಾ ಬಾಹುಲ್ಯಧನಕಾರಣಾತ್, ಸಮ್ಪತ್ತಿಃ ಸಞ್ಚಿತಾ ಸರ್ವ್ವೈಃ ಸಾಮುದ್ರಪೋತನಾಯಕೈಃ, ಏಕಸ್ಮಿನ್ನೇವ ದಣ್ಡೇ ಸಾ ಸಮ್ಪೂರ್ಣೋಚ್ಛಿನ್ನತಾಂ ಗತಾ|
| اِفْرَحِي لَهَا أَيَّتُهَا ٱلسَّمَاءُ، وَٱلرُّسُلُ ٱلْقِدِّيسُونَ وَٱلْأَنْبِيَاءُ، لِأَنَّ ٱلرَّبَّ قَدْ دَانَهَا دَيْنُونَتَكُمْ». | ٢٠ 20 |
ಹೇ ಸ್ವರ್ಗವಾಸಿನಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಪವಿತ್ರಾಃ ಪ್ರೇರಿತಾಶ್ಚ ಹೇ| ಹೇ ಭಾವಿವಾದಿನೋ ಯೂಯಂ ಕೃತೇ ತಸ್ಯಾಃ ಪ್ರಹರ್ಷತ| ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಯತ್ ತಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಯೋ ವಿವಾದಃ ಪುರಾಭವತ್| ದಣ್ಡಂ ಸಮುಚಿತಂ ತಸ್ಯ ತಸ್ಯೈ ವ್ಯತರದೀಶ್ವರಃ||
| وَرَفَعَ مَلَاكٌ وَاحِدٌ قَوِيٌّ حَجَرًا كَرَحًى عَظِيمَةٍ، وَرَمَاهُ فِي ٱلْبَحْرِ قَائِلًا: «هَكَذَا بِدَفْعٍ سَتُرْمَى بَابِلُ ٱلْمَدِينَةُ ٱلْعَظِيمَةُ، وَلَنْ تُوجَدَ فِي مَا بَعْدُ. | ٢١ 21 |
ಅನನ್ತರಮ್ ಏಕೋ ಬಲವಾನ್ ದೂತೋ ಬೃಹತ್ಪೇಷಣೀಪ್ರಸ್ತರತುಲ್ಯಂ ಪಾಷಾಣಮೇಕಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಸಮುದ್ರೇ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್, ಈದೃಗ್ಬಲಪ್ರಕಾಶೇನ ಬಾಬಿಲ್ ಮಹಾನಗರೀ ನಿಪಾತಯಿಷ್ಯತೇ ತತಸ್ತಸ್ಯಾ ಉದ್ದೇಶಃ ಪುನ ರ್ನ ಲಪ್ಸ್ಯತೇ|
| وَصَوْتُ ٱلضَّارِبِينَ بِٱلْقِيثَارَةِ وَٱلْمُغَنِّينَ وَٱلْمُزَمِّرِينَ وَٱلنَّافِخِينَ بِٱلْبُوقِ، لَنْ يُسْمَعَ فِيكِ فِي مَا بَعْدُ. وَكُلُّ صَانِعٍ صِنَاعَةً لَنْ يُوجَدَ فِيكِ فِي مَا بَعْدُ. وَصَوْتُ رَحًى لَنْ يُسْمَعَ فِيكِ فِي مَا بَعْدُ. | ٢٢ 22 |
ವಲ್ಲಕೀವಾದಿನಾಂ ಶಬ್ದಂ ಪುನ ರ್ನ ಶ್ರೋಷ್ಯತೇ ತ್ವಯಿ| ಗಾಥಾಕಾನಾಞ್ಚ ಶಬ್ದೋ ವಾ ವಂಶೀತೂರ್ಯ್ಯಾದಿವಾದಿನಾಂ| ಶಿಲ್ಪಕರ್ಮ್ಮಕರಃ ಕೋ ಽಪಿ ಪುನ ರ್ನ ದ್ರಕ್ಷ್ಯತೇ ತ್ವಯಿ| ಪೇಷಣೀಪ್ರಸ್ತರಧ್ವಾನಃ ಪುನ ರ್ನ ಶ್ರೋಷ್ಯತೇ ತ್ವಯಿ|
| وَنُورُ سِرَاجٍ لَنْ يُضِيءَ فِيكِ فِي مَا بَعْدُ. وَصَوْتُ عَرِيسٍ وَعَرُوسٍ لَنْ يُسْمَعَ فِيكِ فِي مَا بَعْدُ. لِأَنَّ تُجَّارَكِ كَانُوا عُظَمَاءَ ٱلْأَرْضِ. إِذْ بِسِحْرِكِ ضَلَّتْ جَمِيعُ ٱلْأُمَمِ. | ٢٣ 23 |
ದೀಪಸ್ಯಾಪಿ ಪ್ರಭಾ ತದ್ವತ್ ಪುನ ರ್ನ ದ್ರಕ್ಷ್ಯತೇ ತ್ವಯಿ| ನ ಕನ್ಯಾವರಯೋಃ ಶಬ್ದಃ ಪುನಃ ಸಂಶ್ರೋಷ್ಯತೇ ತ್ವಯಿ| ಯಸ್ಮಾನ್ಮುಖ್ಯಾಃ ಪೃಥಿವ್ಯಾ ಯೇ ವಣಿಜಸ್ತೇಽಭವನ್ ತವ| ಯಸ್ಮಾಚ್ಚ ಜಾತಯಃ ಸರ್ವ್ವಾ ಮೋಹಿತಾಸ್ತವ ಮಾಯಯಾ|
| وَفِيهَا وُجِدَ دَمُ أَنْبِيَاءَ وَقِدِّيسِينَ، وَجَمِيعِ مَنْ قُتِلَ عَلَى ٱلْأَرْضِ». | ٢٤ 24 |
ಭಾವಿವಾದಿಪವಿತ್ರಾಣಾಂ ಯಾವನ್ತಶ್ಚ ಹತಾ ಭುವಿ| ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಶೋಣಿತಂ ತೇಷಾಂ ಪ್ರಾಪ್ತಂ ಸರ್ವ್ವಂ ತವಾನ್ತರೇ||
