رُؤيا 13

١ 1 ثُمَّ وَقَفْتُ عَلَى رَمْلِ ٱلْبَحْرِ، فَرَأَيْتُ وَحْشًا طَالِعًا مِنَ ٱلْبَحْرِ لَهُ سَبْعَةُ رُؤُوسٍ وَعَشَرَةُ قُرُونٍ، وَعَلَى قُرُونِهِ عَشَرَةُ تِيجَانٍ، وَعَلَى رُؤُوسِهِ ٱسْمُ تَجْدِيفٍ.

તતઃ પરમહં સાગરીયસિકતાયાં તિષ્ઠન્ સાગરાદ્ ઉદ્ગચ્છન્તમ્ એકં પશું દૃષ્ટવાન્ તસ્ય દશ શૃઙ્ગાણિ સપ્ત શિરાંસિ ચ દશ શૃઙ્ગેષુ દશ કિરીટાનિ શિરઃસુ ચેશ્વરનિન્દાસૂચકાનિ નામાનિ વિદ્યન્તે|

٢ 2 وَٱلْوَحْشُ ٱلَّذِي رَأَيْتُهُ كَانَ شِبْهَ نَمِرٍ، وَقَوَائِمُهُ كَقَوَائِمِ دُبٍّ، وَفَمُهُ كَفَمِ أَسَدٍ. وَأَعْطَاهُ ٱلتِّنِّينُ قُدْرَتَهُ وَعَرْشَهُ وَسُلْطَانًا عَظِيمًا.

મયા દૃષ્ટઃ સ પશુશ્ચિત્રવ્યાઘ્રસદૃશઃ કિન્તુ તસ્ય ચરણૌ ભલ્લૂકસ્યેવ વદનઞ્ચ સિંહવદનમિવ| નાગને તસ્મૈ સ્વીયપરાક્રમઃ સ્વીયં સિંહાસનં મહાધિપત્યઞ્ચાદાયિ|

٣ 3 وَرَأَيْتُ وَاحِدًا مِنْ رُؤُوسِهِ كَأَنَّهُ مَذْبُوحٌ لِلْمَوْتِ، وَجُرْحُهُ ٱلْمُمِيتُ قَدْ شُفِيَ. وَتَعَجَّبَتْ كُلُّ ٱلْأَرْضِ وَرَاءَ ٱلْوَحْشِ،

મયિ નિરીક્ષમાણે તસ્ય શિરસામ્ એકમ્ અન્તકાઘાતેન છેદિતમિવાદૃશ્યત, કિન્તુ તસ્યાન્તકક્ષતસ્ય પ્રતીકારો ઽક્રિયત તતઃ કૃત્સ્નો નરલોકસ્તં પશુમધિ ચમત્કારં ગતઃ,

٤ 4 وَسَجَدُوا لِلتِّنِّينِ ٱلَّذِي أَعْطَى ٱلسُّلْطَانَ لِلْوَحْشِ، وَسَجَدُوا لِلْوَحْشِ قَائِلِينَ: «مَنْ هُوَ مِثْلُ ٱلْوَحْشِ؟ مَنْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يُحَارِبَهُ؟».

યશ્ચ નાગસ્તસ્મૈ પશવે સામર્થ્યં દત્તવાન્ સર્વ્વે તં પ્રાણમન્ પશુમપિ પ્રણમન્તો ઽકથયન્, કો વિદ્યતે પશોસ્તુલ્યસ્તેન કો યોદ્ધુમર્હતિ|

٥ 5 وَأُعْطِيَ فَمًا يَتَكَلَّمُ بِعَظَائِمَ وَتَجَادِيفَ، وَأُعْطِيَ سُلْطَانًا أَنْ يَفْعَلَ ٱثْنَيْنِ وَأَرْبَعِينَ شَهْرًا.

અનન્તરં તસ્મૈ દર્પવાક્યેશ્વરનિન્દાવાદિ વદનં દ્વિચત્વારિંશન્માસાન્ યાવદ્ અવસ્થિતેઃ સામર્થ્યઞ્ચાદાયિ|

٦ 6 فَفَتَحَ فَمَهُ بِٱلتَّجْدِيفِ عَلَى ٱللهِ، لِيُجَدِّفَ عَلَى ٱسْمِهِ، وَعَلَى مَسْكَنِهِ، وَعَلَى ٱلسَّاكِنِينَ فِي ٱلسَّمَاءِ.

તતઃ સ ઈશ્વરનિન્દનાર્થં મુખં વ્યાદાય તસ્ય નામ તસ્યાવાસં સ્વર્ગનિવાસિનશ્ચ નિન્દિતુમ્ આરભત|

٧ 7 وَأُعْطِيَ أَنْ يَصْنَعَ حَرْبًا مَعَ ٱلْقِدِّيسِينَ وَيَغْلِبَهُمْ، وَأُعْطِيَ سُلْطَانًا عَلَى كُلِّ قَبِيلَةٍ وَلِسَانٍ وَأُمَّةٍ.

અપરં ધાર્મ્મિકૈઃ સહ યોધનસ્ય તેષાં પરાજયસ્ય ચાનુમતિઃ સર્વ્વજાતીયાનાં સર્વ્વવંશીયાનાં સર્વ્વભાષાવાદિનાં સર્વ્વદેશીયાનાઞ્ચાધિપત્યમપિ તસ્મા અદાયિ|

٨ 8 فَسَيَسْجُدُ لَهُ جَمِيعُ ٱلسَّاكِنِينَ عَلَى ٱلْأَرْضِ، ٱلَّذِينَ لَيْسَتْ أَسْمَاؤُهُمْ مَكْتُوبَةً مُنْذُ تَأْسِيسِ ٱلْعَالَمِ فِي سِفْرِ حَيَاةِ ٱلْخَرُوفِ ٱلَّذِي ذُبِحَ.

તતો જગતઃ સૃષ્ટિકાલાત્ છેદિતસ્ય મેષવત્સસ્ય જીવનપુસ્તકે યાવતાં નામાનિ લિખિતાનિ ન વિદ્યન્તે તે પૃથિવીનિવાસિનઃ સર્વ્વે તં પશું પ્રણંસ્યન્તિ|

٩ 9 مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ!

યસ્ય શ્રોત્રં વિદ્યતે સ શૃણોતુ|

١٠ 10 إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَجْمَعُ سَبْيًا، فَإِلَى ٱلسَّبْيِ يَذْهَبُ. وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ يَقْتُلُ بِٱلسَّيْفِ، فَيَنْبَغِي أَنْ يُقْتَلَ بِٱلسَّيْفِ. هُنَا صَبْرُ ٱلْقِدِّيسِينَ وَإِيمَانُهُمْ.

યો જનો ઽપરાન્ વન્દીકૃત્ય નયતિ સ સ્વયં વન્દીભૂય સ્થાનાન્તરં ગમિષ્યતિ, યશ્ચ ખઙ્ગેન હન્તિ સ સ્વયં ખઙ્ગેન ઘાનિષ્યતે| અત્ર પવિત્રલોકાનાં સહિષ્ણુતયા વિશ્વાસેન ચ પ્રકાશિતવ્યં|

١١ 11 ثُمَّ رَأَيْتُ وَحْشًا آخَرَ طَالِعًا مِنَ ٱلْأَرْضِ، وَكَانَ لَهُ قَرْنَانِ شِبْهُ خَرُوفٍ، وَكَانَ يَتَكَلَّمُ كَتِنِّينٍ،

અનન્તરં પૃથિવીત ઉદ્ગચ્છન્ અપર એકઃ પશુ ર્મયા દૃષ્ટઃ સ મેષશાવકવત્ શૃઙ્ગદ્વયવિશિષ્ટ આસીત્ નાગવચ્ચાભાષત|

١٢ 12 وَيَعْمَلُ بِكُلِّ سُلْطَانِ ٱلْوَحْشِ ٱلْأَوَّلِ أَمَامَهُ، وَيَجْعَلُ ٱلْأَرْضَ وَٱلسَّاكِنِينَ فِيهَا يَسْجُدُونَ لِلْوَحْشِ ٱلْأَوَّلِ ٱلَّذِي شُفِيَ جُرْحُهُ ٱلْمُمِيتُ،

સ પ્રથમપશોરન્તિકે તસ્ય સર્વ્વં પરાક્રમં વ્યવહરતિ વિશેષતો યસ્ય પ્રથમપશોરન્તિકક્ષતં પ્રતીકારં ગતં તસ્ય પૂજાં પૃથિવીં તન્નિવાસિનશ્ચ કારયતિ|

١٣ 13 وَيَصْنَعُ آيَاتٍ عَظِيمَةً، حَتَّى إِنَّهُ يَجْعَلُ نَارًا تَنْزِلُ مِنَ ٱلسَّمَاءِ عَلَى ٱلْأَرْضِ قُدَّامَ ٱلنَّاسِ،

અપરં માનવાનાં સાક્ષાદ્ આકાશતો ભુવિ વહ્નિવર્ષણાદીનિ મહાચિત્રાણિ કરોતિ|

١٤ 14 وَيُضِلُّ ٱلسَّاكِنِينَ عَلَى ٱلْأَرْضِ بِٱلْآيَاتِ ٱلَّتِي أُعْطِيَ أَنْ يَصْنَعَهَا أَمَامَ ٱلْوَحْشِ، قَائِلًا لِلسَّاكِنِينَ عَلَى ٱلْأَرْضِ أَنْ يَصْنَعُوا صُورَةً لِلْوَحْشِ ٱلَّذِي كَانَ بِهِ جُرْحُ ٱلسَّيْفِ وَعَاشَ.

તસ્ય પશોઃ સાક્ષાદ્ યેષાં ચિત્રકર્મ્મણાં સાધનાય સામર્થ્યં તસ્મૈ દત્તં તૈઃ સ પૃથિવીનિવાસિનો ભ્રામયતિ, વિશેષતો યઃ પશુઃ ખઙ્ગેન ક્ષતયુક્તો ભૂત્વાપ્યજીવત્ તસ્ય પ્રતિમાનિર્મ્માણં પૃથિવીનિવાસિન આદિશતિ|

١٥ 15 وَأُعْطِيَ أَنْ يُعْطِيَ رُوحًا لِصُورَةِ ٱلْوَحْشِ، حَتَّى تَتَكَلَّمَ صُورَةُ ٱلْوَحْشِ، وَيَجْعَلَ جَمِيعَ ٱلَّذِينَ لَا يَسْجُدُونَ لِصُورَةِ ٱلْوَحْشِ يُقْتَلُونَ.

અપરં તસ્ય પશોઃ પ્રતિમા યથા ભાષતે યાવન્તશ્ચ માનવાસ્તાં પશુપ્રતિમાં ન પૂજયન્તિ તે યથા હન્યન્તે તથા પશુપ્રતિમાયાઃ પ્રાણપ્રતિષ્ઠાર્થં સામર્થ્યં તસ્મા અદાયિ|

١٦ 16 وَيَجْعَلَ ٱلْجَمِيعَ: ٱلصِّغَارَ وَٱلْكِبَارَ، وَٱلْأَغْنِيَاءَ وَٱلْفُقَرَاءَ، وَٱلْأَحْرَارَ وَٱلْعَبِيدَ، تُصْنَعُ لَهُمْ سِمَةٌ عَلَى يَدِهِمِ ٱلْيُمْنَى أَوْ عَلَى جَبْهَتِهِمْ،

અપરં ક્ષુદ્રમહદ્ધનિદરિદ્રમુક્તદાસાન્ સર્વ્વાન્ દક્ષિણકરે ભાલે વા કલઙ્કં ગ્રાહયતિ|

١٧ 17 وَأَنْ لَا يَقْدِرَ أَحَدٌ أَنْ يَشْتَرِيَ أَوْ يَبِيعَ، إِلَّا مَنْ لَهُ ٱلسِّمَةُ أَوِ ٱسْمُ ٱلْوَحْشِ أَوْ عَدَدُ ٱسْمِهِ.

તસ્માદ્ યે તં કલઙ્કમર્થતઃ પશો ર્નામ તસ્ય નામ્નઃ સંખ્યાઙ્કં વા ધારયન્તિ તાન્ વિના પરેણ કેનાપિ ક્રયવિક્રયે કર્ત્તું ન શક્યેતે|

١٨ 18 هُنَا ٱلْحِكْمَةُ! مَنْ لَهُ فَهْمٌ فَلْيَحْسُبْ عَدَدَ ٱلْوَحْشِ، فَإِنَّهُ عَدَدُ إِنْسَانٍ، وَعَدَدُهُ: سِتُّمِئَةٍ وَسِتَّةٌ وَسِتُّونَ.

અત્ર જ્ઞાનેન પ્રકાશિતવ્યં| યો બુદ્ધિવિશિષ્ટઃ સ પશોઃ સંખ્યાં ગણયતુ યતઃ સા માનવસ્ય સંખ્યા ભવતિ| સા ચ સંખ્યા ષટ્ષષ્ટ્યધિકષટ્શતાનિ|