رُؤيا 13
| ثُمَّ وَقَفْتُ عَلَى رَمْلِ ٱلْبَحْرِ، فَرَأَيْتُ وَحْشًا طَالِعًا مِنَ ٱلْبَحْرِ لَهُ سَبْعَةُ رُؤُوسٍ وَعَشَرَةُ قُرُونٍ، وَعَلَى قُرُونِهِ عَشَرَةُ تِيجَانٍ، وَعَلَى رُؤُوسِهِ ٱسْمُ تَجْدِيفٍ. | ١ 1 |
ଆରେ ହେୱାନ୍ ହାମ୍ଦୁର୍ନି ବାଲି ଜପି ନିଲ୍ତାତ୍ । ତା ପାଚେ ଆନେଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ତାଙ୍ଗ୍, ର ପସୁ ହାମ୍ଦୁର୍ ବିତ୍ରେତାଂ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ୱାନାତା । ହେଦେଲିଂ ଦସ୍ଗଟା କମଙ୍ଗ୍ ଆରି ସାତ୍ଗଟା କାପ୍ଡ଼ାଙ୍ଗ୍ । ଜାଣ୍କେ କମକାଂ ରଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ ରଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ ମୁକୁଟ୍ ମାଚାତ୍ ଆରି ଜାଣ୍କେ କାପ୍ଡ଼ାତ ରଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ ରଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ ଇସ୍ୱର୍ ନିନ୍ଦା କିନିକିଂ ବାରବିନି ତର୍ ମାଚାତ୍ ।
| وَٱلْوَحْشُ ٱلَّذِي رَأَيْتُهُ كَانَ شِبْهَ نَمِرٍ، وَقَوَائِمُهُ كَقَوَائِمِ دُبٍّ، وَفَمُهُ كَفَمِ أَسَدٍ. وَأَعْطَاهُ ٱلتِّنِّينُ قُدْرَتَهُ وَعَرْشَهُ وَسُلْطَانًا عَظِيمًا. | ٢ 2 |
ର ପସୁ ବିଜାପଲିଆ ବୁର୍କା ଲାକେ ଚଞ୍ଜ୍ଜି ମାଚାତ୍ । ତା ପାନା ବାଲୁ ପାନା ଲାକେ ଆରି ୱେଇ ସିହଁ ୱେଇ ଲାକେ । ଆଗେ ରଚ୍ଚି ନେତେର୍ ବାନିନି ଗାଜା ରାଚ୍ ଇ ପସୁତିଂ ଜାର୍ ସାକ୍ତି, ଗାଦି ଆରି ବେସି କେମ୍ତା ହେଲାୟ୍ କିତାତ୍ ।
| وَرَأَيْتُ وَاحِدًا مِنْ رُؤُوسِهِ كَأَنَّهُ مَذْبُوحٌ لِلْمَوْتِ، وَجُرْحُهُ ٱلْمُمِيتُ قَدْ شُفِيَ. وَتَعَجَّبَتْ كُلُّ ٱلْأَرْضِ وَرَاءَ ٱلْوَحْشِ، | ٣ 3 |
ପସୁତି ରଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ କାପ୍ଡ଼ା ଅଲପ୍ ଗାଉ ପାୟାତି ଲାକେ ମାନେ ଆଜ଼ି ମାଚାତ୍ । ମାତର୍ ଆତିଗାଉ ବାହା ଉଜ୍ ଆଜ଼ି ମାଚାତ୍ ଆରି ପୁର୍ତିନିକାର୍ ୱିଜ଼ାର୍ କାବାଜ଼ି ପସୁ ଦାସ୍ତେଂ ଲାଗାତାର୍ ।
| وَسَجَدُوا لِلتِّنِّينِ ٱلَّذِي أَعْطَى ٱلسُّلْطَانَ لِلْوَحْشِ، وَسَجَدُوا لِلْوَحْشِ قَائِلِينَ: «مَنْ هُوَ مِثْلُ ٱلْوَحْشِ؟ مَنْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يُحَارِبَهُ؟». | ٤ 4 |
ଆରେ, ୱିଜ଼ୁ ପସୁତିଂ ଆଦିକାର୍ ହିଜ଼ି ମାନି ରାଚ୍ନି ପୁଜା କିତାର୍ । ହେୱାର୍ ପସୁତିଂ ପା ପୁଜା କିଜ଼ି ଇଚାର୍, “ଇନେର୍ ଇ ପସୁ ଲାକେ ସମାନ୍ ଆଦେଂ ଆଡ୍ନାର୍? ଇନେର୍ ତା ବିରୁଦ୍ତ ଜୁଜ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ନାର୍?”
| وَأُعْطِيَ فَمًا يَتَكَلَّمُ بِعَظَائِمَ وَتَجَادِيفَ، وَأُعْطِيَ سُلْطَانًا أَنْ يَفْعَلَ ٱثْنَيْنِ وَأَرْبَعِينَ شَهْرًا. | ٥ 5 |
ପସୁ ବାଡାୟ୍ କିଜ଼ି କାତା ଇଞ୍ଜି ମାଚାତ୍ ଆରି ଇସ୍ୱର୍ ନିନ୍ଦା କିଜ଼ି ମାଚାତ୍, ଆତିସ୍ପା ରିକଡ଼ି ଦୁଇ ୪୨ ମାସ୍ ପାତେକ୍ ଆଦିକାର୍ କିନି କାଜିଂ ତାଙ୍ଗ୍ କେମ୍ତା ହିତାର୍ ।
| فَفَتَحَ فَمَهُ بِٱلتَّجْدِيفِ عَلَى ٱللهِ، لِيُجَدِّفَ عَلَى ٱسْمِهِ، وَعَلَى مَسْكَنِهِ، وَعَلَى ٱلسَّاكِنِينَ فِي ٱلسَّمَاءِ. | ٦ 6 |
ଇସ୍ୱର୍ତିଂ ତା ତର୍ ଆରି ମାନି ଇଲ୍ ଆରି ସାର୍ଗେନିକାର୍ ୱିଜ଼ାରିଂ ହେୱାନ୍ ସାଇପ୍ ହିଜ଼ି ନିନ୍ଦା କିଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍ ।
| وَأُعْطِيَ أَنْ يَصْنَعَ حَرْبًا مَعَ ٱلْقِدِّيسِينَ وَيَغْلِبَهُمْ، وَأُعْطِيَ سُلْطَانًا عَلَى كُلِّ قَبِيلَةٍ وَلِسَانٍ وَأُمَّةٍ. | ٧ 7 |
ଜିସୁ ପୁଇପୁୟା ଲକୁରିଂ ବିରୁଦ୍ତ ଜୁଜ୍ କିଜ଼ି ହେୱାରିଂ ଆରାୟ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ହେୱାନ୍ ଆଦିକାର୍ ପାୟାତାନ୍ ଆରି ଜାଣ୍କେ କୁଟୁମ୍, ରାଜିନି ବାସାବାସି ଆରି ଜାତି ଜପି ତାଙ୍ଗ୍ କେମ୍ତା ହିତାର୍ ।
| فَسَيَسْجُدُ لَهُ جَمِيعُ ٱلسَّاكِنِينَ عَلَى ٱلْأَرْضِ، ٱلَّذِينَ لَيْسَتْ أَسْمَاؤُهُمْ مَكْتُوبَةً مُنْذُ تَأْسِيسِ ٱلْعَالَمِ فِي سِفْرِ حَيَاةِ ٱلْخَرُوفِ ٱلَّذِي ذُبِحَ. | ٨ 8 |
ପୁର୍ତିନି ଉବ୍ଜାଣ୍ ଆଗେ ଇମ୍ଣାକାର୍ତି ତର୍ ଆସ୍ତି ମାଚି ମେଣ୍ଡାହିମ୍ଣା ଜିବୁନ୍ ପତିତ ଲେକାଜ଼ି ମାଚାତ୍, ହେୱାରିଂ ପିସ୍ତି ପୁର୍ତିନି ବିନ୍ ୱିଜ଼ାର୍ ହେ ପସୁତିଂ ପୁଜା କିତାର୍ ।
| مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ! | ٩ 9 |
“ଇନେରିଂ କିତୁଲ୍ ମାନାତ୍, ହେୱେନ୍ ୱେନେନ୍ ।
| إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَجْمَعُ سَبْيًا، فَإِلَى ٱلسَّبْيِ يَذْهَبُ. وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ يَقْتُلُ بِٱلسَّيْفِ، فَيَنْبَغِي أَنْ يُقْتَلَ بِٱلسَّيْفِ. هُنَا صَبْرُ ٱلْقِدِّيسِينَ وَإِيمَانُهُمْ. | ١٠ 10 |
ଇସ୍ୱର୍ତି ଇନି ଇସାବ୍ରେ ଇନେର୍ ବନ୍ଦି ଆଦେଂ ମାନାତ୍, ହେୱାନ୍ ହାତ୍ପା ବନ୍ଦି ଆନାନ୍ । ଇନେର୍ ବିନ୍ କାଣ୍ଡାତାଂ ଅହ୍ନାର୍, ହେୱାନ୍ ଜାର୍ କାଣ୍ଡା ହୁକେ ନେ ହାନାର୍ । ଇ ସମୁତ ପୁଇପୁୟା ଇସ୍ୱର୍ତି ମାନାୟାର୍ କାଜିଂ ସାସ୍ ଆରି ପାର୍ତି ରବେ ମାନାକା ଲଡ଼ା ।”
| ثُمَّ رَأَيْتُ وَحْشًا آخَرَ طَالِعًا مِنَ ٱلْأَرْضِ، وَكَانَ لَهُ قَرْنَانِ شِبْهُ خَرُوفٍ، وَكَانَ يَتَكَلَّمُ كَتِنِّينٍ، | ١١ 11 |
ତା ପାଚେ ଆନେଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ତାଂ, ଆରେ ରଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ ପସୁତିଂ ମେଦ୍ନି ବିତ୍ରେତାଂ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ୱାନାକା ହୁଡ଼୍ତାଂ; ମେଣ୍ଡାହିମ୍ଣା କମ ଲାକେ ତା ରିଣ୍ଡି କମଙ୍ଗ୍ ମାଚିକ୍, ଆରି ହେଦେଲ୍ ଆରେରଗ ରାଚ୍ ଲାକେ କାତା ଇଞ୍ଜି ମାଚାତ୍ ।
| وَيَعْمَلُ بِكُلِّ سُلْطَانِ ٱلْوَحْشِ ٱلْأَوَّلِ أَمَامَهُ، وَيَجْعَلُ ٱلْأَرْضَ وَٱلسَّاكِنِينَ فِيهَا يَسْجُدُونَ لِلْوَحْشِ ٱلْأَوَّلِ ٱلَّذِي شُفِيَ جُرْحُهُ ٱلْمُمِيتُ، | ١٢ 12 |
ଇ ରି ପସୁ ପର୍ତୁମ୍ ପସୁ ମାଚିଲେ ତା ଆଦିକାର୍ ବେବାର୍ କାଜିଂ ପର୍ତୁମ୍ ପସୁନି ହାକି ଗାଉ ଉଜ୍ ଆଜ଼ି ମାଚିଲେ ପୁଜାକିନି କାଜିଂ ପୁର୍ତିନିକାରିଂ ୱିଜ଼ାରିଂ ଟାଟାୟ୍ କିତାତ୍ ।
| وَيَصْنَعُ آيَاتٍ عَظِيمَةً، حَتَّى إِنَّهُ يَجْعَلُ نَارًا تَنْزِلُ مِنَ ٱلسَّمَاءِ عَلَى ٱلْأَرْضِ قُدَّامَ ٱلنَّاسِ، | ١٣ 13 |
ରି ପସୁ ବେସି କାବାଆନି କାମାୟ୍ ସବୁ ସାଦନ୍ କିନିକ୍ । ୱିଜ଼ାର୍ ୱେଇଦ ସାର୍ଗେତାଂ ପୁର୍ତି ଜପି ନାଣି ବାର୍ହା କିଇକିନାତ୍ ।
| وَيُضِلُّ ٱلسَّاكِنِينَ عَلَى ٱلْأَرْضِ بِٱلْآيَاتِ ٱلَّتِي أُعْطِيَ أَنْ يَصْنَعَهَا أَمَامَ ٱلْوَحْشِ، قَائِلًا لِلسَّاكِنِينَ عَلَى ٱلْأَرْضِ أَنْ يَصْنَعُوا صُورَةً لِلْوَحْشِ ٱلَّذِي كَانَ بِهِ جُرْحُ ٱلسَّيْفِ وَعَاشَ. | ١٤ 14 |
ଆରି ପର୍ତୁମ୍ ପସୁନି ମାନିତ ଇ ଲାକେ ବେସି କାବାଆନି କାମାୟ୍ କିଜ଼ି ପୁର୍ତିନିକାର୍ ୱିଜ଼ାରିଂ ବୁଲ୍କାୟ୍ କିଜ଼ି । କାଣ୍ଡା ହୁକେ ହାଜ଼ି ଦୁମ୍ନି ଲାବ୍ କିଜ଼ିମାନି ପର୍ତୁମ୍ ପସୁ ସମାନ୍ତ ତା ର ଡ଼ିଗା ରଚ୍ନି କାଜିଂ ରି ପସୁ ମାନାୟାରିଂ ବଲ୍ ହିତାତ୍ ।
| وَأُعْطِيَ أَنْ يُعْطِيَ رُوحًا لِصُورَةِ ٱلْوَحْشِ، حَتَّى تَتَكَلَّمَ صُورَةُ ٱلْوَحْشِ، وَيَجْعَلَ جَمِيعَ ٱلَّذِينَ لَا يَسْجُدُونَ لِصُورَةِ ٱلْوَحْشِ يُقْتَلُونَ. | ١٥ 15 |
ପର୍ତୁମ୍ ପସୁତି ଡ଼ିଗାତ ପୁତ୍ଡ଼ା ନେଞ୍ଜେନାକା ହିଜ଼ି ତା ଜିବୁନ୍ କିନାକା ରିଣ୍ଡାଙ୍ଗ୍ ପସୁ ପୁଞ୍ଜିମାଚିକ୍ । ୱିଜ଼୍ୱି ଡ଼ିଗା କାତା ଇଚାତ୍ ଆରି ଇମ୍ଣାକାର୍ ତା ପୁଜା କିୱାତାର୍, ହେୱାରିଂ ଆରେ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼୍ତାର୍ ।
| وَيَجْعَلَ ٱلْجَمِيعَ: ٱلصِّغَارَ وَٱلْكِبَارَ، وَٱلْأَغْنِيَاءَ وَٱلْفُقَرَاءَ، وَٱلْأَحْرَارَ وَٱلْعَبِيدَ، تُصْنَعُ لَهُمْ سِمَةٌ عَلَى يَدِهِمِ ٱلْيُمْنَى أَوْ عَلَى جَبْهَتِهِمْ، | ١٦ 16 |
ଆରେ ହେଦେଲ୍ ହାରୁ ଆରି ଗାଜାକାର୍, କଡ଼୍କାଆଡ଼ିଏନ୍ କି ଜାର୍ତାରେନ୍, ମାଜାନ୍, ହିଲ୍ୱାକାର୍ ହାରିହାରା ୱିଜ଼ାର୍ତି ତିନିକେଇଦ କି ନିଦାଣ୍ତ ର ଚିନ୍ ରଚି କିଦେଙ୍ଗ୍ ହେୱାନ୍ ମାନାୟାରିଂ ଟାଟାୟ୍ କିତାତ୍ ।
| وَأَنْ لَا يَقْدِرَ أَحَدٌ أَنْ يَشْتَرِيَ أَوْ يَبِيعَ، إِلَّا مَنْ لَهُ ٱلسِّمَةُ أَوِ ٱسْمُ ٱلْوَحْشِ أَوْ عَدَدُ ٱسْمِهِ. | ١٧ 17 |
ପସୁତି ତର୍ କି ହେ ତର୍ନି ଚିନ୍ ର ଲମର୍ ବୁଲ୍ କିଜ଼ି ମାନ୍ୱି ଇନେର୍ ପତେଙ୍ଗ୍ କଡ଼୍ଦେଂ ଆଡୁର୍ ଇଞ୍ଜି ପସୁ ବଲ୍ ହିତାତ୍ ।
| هُنَا ٱلْحِكْمَةُ! مَنْ لَهُ فَهْمٌ فَلْيَحْسُبْ عَدَدَ ٱلْوَحْشِ، فَإِنَّهُ عَدَدُ إِنْسَانٍ، وَعَدَدُهُ: سِتُّمِئَةٍ وَسِتَّةٌ وَسِتُّونَ. | ١٨ 18 |
ଇବେ ଗିଆନ୍ ଲଡ଼ା । ଇନେରିଂ ବୁଦି ମାନାତ୍, ହେୱାନ୍ ପସୁତି ଲମର୍ ଗାଣା କିଏନ୍, ଇନେକିଦେଂକି ହେଦାଂ ମନାୟ୍ତି ଲମର୍, ଆରେ ତା ଲମର୍ ଆନାତା ୬୬୬ ଚ ସହ ଚସଟି ।
