اَلْمَزَامِيرُ 120

١ 1 تَرْنِيمَةُ ٱلْمَصَاعِدِ إِلَى ٱلرَّبِّ فِي ضِيْقِي صَرَخْتُ فَٱسْتَجَابَ لِي.

Pieśń stopni. Wołałem do Pana w utrapieniu mojem, a wysłuchał mię.

٢ 2 يَارَبُّ، نَجِّ نَفْسِي مِنْ شِفَاهِ ٱلْكَذِبِ، مِنْ لِسَانِ غِشٍّ.

Wyzwól, Panie! duszę moję od warg kłamliwych, i od języka zdradliwego.

٣ 3 مَاذَا يُعْطِيكَ وَمَاذَا يَزِيدُ لَكَ لِسَانُ ٱلْغِشِّ؟

Cóż ci da, albo coć za pożytek przyniesie język zdradliwy?

٤ 4 سِهَامَ جَبَّارٍ مَسْنُونَةً مَعَ جَمْرِ ٱلرَّتَمِ.

Który jest jako strzały ostre mocarza, i jako węgle jałowcowe.

٥ 5 وَيْلِي لِغُرْبَتِي فِي مَاشِكَ، لِسَكَنِي فِي خِيَامِ قِيدَارَ!

Niestetyż mnie, żem tak długo gościem w Mesech, a mieszkam w namiotach Kedarskich.

٦ 6 طَالَ عَلَى نَفْسِي سَكَنُهَا مَعَ مُبْغِضِ ٱلسَّلَامِ.

Długo mieszka dusza moja między tymi, którzy pokój mają w nienawiści.

٧ 7 أَنَا سَلَامٌ، وَحِينَمَا أَتَكَلَّمُ فَهُمْ لِلْحَرْبِ.

Jać radzę do pokoju; ale gdy o tem mówię, oni do wojny.