أَمْثَالٌ 5

١ 1 يَا ٱبْنِي، أَصْغِ إِلَى حِكْمَتِي. أَمِلْ أُذُنَكَ إِلَى فَهْمِي،

Fiam, bölcsességemre figyelj, értelmemre hajtsad füledet,

٢ 2 لِحِفْظِ ٱلتَّدَابِيرِ، وَلْتَحْفَظَ شَفَتَاكَ مَعْرِفَةً.

hogy megőrizd a meggondolást s a tudást óvják meg az ajkaid.

٣ 3 لِأَنَّ شَفَتَيِ ٱلْمَرْأَةِ ٱلْأَجْنَبِيَّةِ تَقْطُرَانِ عَسَلًا، وَحَنَكُهَا أَنْعَمُ مِنَ ٱلزَّيْتِ،

Mert színméztől csepegnek az idegen nőnek ajkai és ínye simább az olajnál;

٤ 4 لَكِنَّ عَاقِبَتَهَا مُرَّةٌ كَٱلْأَفْسَنْتِينِ، حَادَّةٌ كَسَيْفٍ ذِي حَدَّيْنِ.

de a vége keserű, mint az üröm, éles, mint a kétélű kard.

٥ 5 قَدَمَاهَا تَنْحَدِرَانِ إِلَى ٱلْمَوْتِ. خَطَوَاتُهَا تَتَمَسَّكُ بِٱلْهَاوِيَةِ. (Sheol h7585)

Lábai halálra szállnak le, az alvilágot tartják léptei; (Sheol h7585)

٦ 6 لِئَلَّا تَتَأَمَّلَ طَرِيقَ ٱلْحَيَاةِ، تَمَايَلَتْ خَطَوَاتُهَا وَلَا تَشْعُرُ.

az élet ösvényeit nehogy mérlegelje, tétováztak nyomdokai, a nélkül hogy tudná.

٧ 7 وَٱلْآنَ أَيُّهَا ٱلْبَنُونَ ٱسْمَعُوا لِي، وَلَا تَرْتَدُّوا عَنْ كَلِمَاتِ فَمِي.

Most pedig, fiúk, hallgassatok reám, s ne térjetek el szájam mondásaitól!

٨ 8 أَبْعِدْ طَرِيقَكَ عَنْهَا، وَلَا تَقْرَبْ إِلَى بَابِ بَيْتِهَا،

Távol tartsd tőle útadat, s ne közeledjél háza bejáratához.

٩ 9 لِئَلَّا تُعْطِيَ زَهْرَكَ لِآخَرِينَ، وَسِنِينَكَ لِلْقَاسِي.

Nehogy másoknak adjad díszedet és esztendőidet a kegyetlennek;

١٠ 10 لِئَلَّا تَشْبَعَ ٱلْأَجَانِبُ مِنْ قُوَّتِكَ، وَتَكُونَ أَتْعَابُكَ فِي بَيْتِ غَرِيبٍ.

nehogy idegenek lakjanak jól erőddel és fáradalmaiddal idegen ember házában.

١١ 11 فَتَنُوحَ فِي أَوَاخِرِكَ، عِنْدَ فَنَاءِ لَحْمِكَ وَجِسْمِكَ،

Sóhajtasz majd végeden, midőn elfogy tested és húsod,

١٢ 12 فَتَقُولَ: «كَيْفَ أَنِّي أَبْغَضْتُ ٱلْأَدَبَ، وَرَذَلَ قَلْبِي ٱلتَّوْبِيخَ!

és azt mondod: mint gyűlöltem az oktatást s a feddést megvetette szívem,

١٣ 13 وَلَمْ أَسْمَعْ لِصَوْتِ مُرْشِدِيَّ، وَلَمْ أَمِلْ أُذُنِي إِلَى مُعَلِّمِيَّ.

és nem hallgattam oktatóim szavára s tanítóim felé nem hajtottam fülemet!

١٤ 14 لَوْلَا قَلِيلٌ لَكُنْتُ فِي كُلِّ شَرٍّ، فِي وَسَطِ ٱلزُّمْرَةِ وَٱلْجَمَاعَةِ».

Kevés híján benn voltam minden bajban, gyülekezet és község közepette!

١٥ 15 اِشْرَبْ مِيَاهًا مِنْ جُبِّكَ، وَمِيَاهًا جَارِيَةً مِنْ بِئْرِكَ.

Igyál vizet saját vermedből és folyóvizet saját kutadból.

١٦ 16 لَا تَفِضْ يَنَابِيعُكَ إِلَى ٱلْخَارِجِ، سَوَاقِيَ مِيَاهٍ فِي ٱلشَّوَارِعِ.

Az utczára omoljanak forrásaid, a piaczokra vízpatakok?

١٧ 17 لِتَكُنْ لَكَ وَحْدَكَ، وَلَيْسَ لِأَجَانِبَ مَعَكَ.

Legyenek egyedül a tieid s nem idegenekéi veled együtt.

١٨ 18 لِيَكُنْ يَنْبُوعُكَ مُبَارَكًا، وَٱفْرَحْ بِٱمْرَأَةِ شَبَابِكَ،

Legyen a te kútfőd áldott s örülj ifjúkorod feleségével.

١٩ 19 ٱلظَّبْيَةِ ٱلْمَحْبُوبَةِ وَٱلْوَعْلَةِ ٱلزَّهِيَّةِ. لِيُرْوِكَ ثَدْيَاهَا فِي كُلِّ وَقْتٍ، وَبِمَحَبَّتِهَا ٱسْكَرْ دَائِمًا.

Szerelmetes őzike, kedves zerge: emlői ittasítsanak minden időben, szerelmében mámorosodjál mindig;

٢٠ 20 فَلِمَ تُفْتَنُ يَا ٱبْنِي بِأَجْنَبِيَّةٍ، وَتَحْتَضِنُ غَرِيبَةً؟

hisz miért mámorosodnál, fiam, idegen nővel s ölelnéd más asszonynak keblét?

٢١ 21 لِأَنَّ طُرُقَ ٱلْإِنْسَانِ أَمَامَ عَيْنَيِ ٱلرَّبِّ، وَهُوَ يَزِنُ كُلَّ سُبُلِهِ.

Mert az Örökkévaló szemei előtt vannak a férfi útjai s mind a nyomdokait mérlegeli.

٢٢ 22 ٱلشِّرِّيرُ تَأْخُذُهُ آثَامُهُ وَبِحِبَالِ خَطِيَّتِهِ يُمْسَكُ.

Bűnei megfogják a gonoszt és vétke kötelékeivel fogva tartatik.

٢٣ 23 إِنَّهُ يَمُوتُ مِنْ عَدَمِ ٱلْأَدَبِ، وَبِفَرْطِ حُمْقِهِ يَتَهَوَّرُ.

Ő meg fog halni oktatás híján s oktalanságának nagyságában eltévelyeg.