مَتَّى 8
| وَلَمَّا نَزَلَ مِنَ ٱلْجَبَلِ تَبِعَتْهُ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ. | ١ 1 |
ಯದಾ ಸ ಪರ್ವ್ವತಾದ್ ಅವಾರೋಹತ್ ತದಾ ಬಹವೋ ಮಾನವಾಸ್ತತ್ಪಶ್ಚಾದ್ ವವ್ರಜುಃ|
| وَإِذَا أَبْرَصُ قَدْ جَاءَ وَسَجَدَ لَهُ قَائِلًا: «يَا سَيِّدُ، إِنْ أَرَدْتَ تَقْدِرْ أَنْ تُطَهِّرَنِي». | ٢ 2 |
ಏಕಃ ಕುಷ್ಠವಾನ್ ಆಗತ್ಯ ತಂ ಪ್ರಣಮ್ಯ ಬಭಾಷೇ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಯದಿ ಭವಾನ್ ಸಂಮನ್ಯತೇ, ತರ್ಹಿ ಮಾಂ ನಿರಾಮಯಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ|
| فَمَدَّ يَسُوعُ يَدَهُ وَلَمَسَهُ قَائِلًا: «أُرِيدُ، فَٱطْهُرْ!». وَلِلْوَقْتِ طَهُرَ بَرَصُهُ. | ٣ 3 |
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಕರಂ ಪ್ರಸಾರ್ಯ್ಯ ತಸ್ಯಾಙ್ಗಂ ಸ್ಪೃಶನ್ ವ್ಯಾಜಹಾರ, ಸಮ್ಮನ್ಯೇಽಹಂ ತ್ವಂ ನಿರಾಮಯೋ ಭವ; ತೇನ ಸ ತತ್ಕ್ಷಣಾತ್ ಕುಷ್ಠೇನಾಮೋಚಿ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱنْظُرْ أَنْ لَا تَقُولَ لِأَحَدٍ. بَلِ ٱذْهَبْ أَرِ نَفْسَكَ لِلْكَاهِنِ، وَقَدِّمِ ٱلْقُرْبَانَ ٱلَّذِي أَمَرَ بِهِ مُوسَى شَهَادَةً لَهُمْ». | ٤ 4 |
ತತೋ ಯೀಶುಸ್ತಂ ಜಗಾದ, ಅವಧೇಹಿ ಕಥಾಮೇತಾಂ ಕಶ್ಚಿದಪಿ ಮಾ ಬ್ರೂಹಿ, ಕಿನ್ತು ಯಾಜಕಸ್ಯ ಸನ್ನಿಧಿಂ ಗತ್ವಾ ಸ್ವಾತ್ಮಾನಂ ದರ್ಶಯ ಮನುಜೇಭ್ಯೋ ನಿಜನಿರಾಮಯತ್ವಂ ಪ್ರಮಾಣಯಿತುಂ ಮೂಸಾನಿರೂಪಿತಂ ದ್ರವ್ಯಮ್ ಉತ್ಸೃಜ ಚ|
| وَلَمَّا دَخَلَ يَسُوعُ كَفْرَنَاحُومَ، جَاءَ إِلَيْهِ قَائِدُ مِئَةٍ يَطْلُبُ إِلَيْهِ | ٥ 5 |
ತದನನ್ತರಂ ಯೀಶುನಾ ಕಫರ್ನಾಹೂಮ್ನಾಮನಿ ನಗರೇ ಪ್ರವಿಷ್ಟೇ ಕಶ್ಚಿತ್ ಶತಸೇನಾಪತಿಸ್ತತ್ಸಮೀಪಮ್ ಆಗತ್ಯ ವಿನೀಯ ಬಭಾಷೇ,
| وَيَقُولُ: «يَا سَيِّدُ، غُلَامِي مَطْرُوحٌ فِي ٱلْبَيْتِ مَفْلُوجًا مُتَعَذِّبًا جِدًّا». | ٦ 6 |
ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಮದೀಯ ಏಕೋ ದಾಸಃ ಪಕ್ಷಾಘಾತವ್ಯಾಧಿನಾ ಭೃಶಂ ವ್ಯಥಿತಃ, ಸತು ಶಯನೀಯ ಆಸ್ತೇ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «أَنَا آتِي وَأَشْفِيهِ». | ٧ 7 |
ತದಾನೀಂ ಯೀಶುಸ್ತಸ್ಮೈ ಕಥಿತವಾನ್, ಅಹಂ ಗತ್ವಾ ತಂ ನಿರಾಮಯಂ ಕರಿಷ್ಯಾಮಿ|
| فَأَجَابَ قَائِدُ ٱلْمِئَةِ وَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، لَسْتُ مُسْتَحِقًّا أَنْ تَدْخُلَ تَحْتَ سَقْفِي، لَكِنْ قُلْ كَلِمَةً فَقَطْ فَيَبْرَأَ غُلَامِي. | ٨ 8 |
ತತಃ ಸ ಶತಸೇನಾಪತಿಃ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಭವಾನ್ ಯತ್ ಮಮ ಗೇಹಮಧ್ಯಂ ಯಾತಿ ತದ್ಯೋಗ್ಯಭಾಜನಂ ನಾಹಮಸ್ಮಿ; ವಾಙ್ಮಾತ್ರಮ್ ಆದಿಶತು, ತೇನೈವ ಮಮ ದಾಸೋ ನಿರಾಮಯೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
| لِأَنِّي أَنَا أَيْضًا إِنْسَانٌ تَحْتَ سُلْطَانٍ. لِي جُنْدٌ تَحْتَ يَدِي. أَقُولُ لِهَذَا: ٱذْهَبْ! فَيَذْهَبُ، وَلِآخَرَ: ٱئْتِ! فَيَأْتِي، وَلِعَبْدِيَ: ٱفْعَلْ هَذَا! فَيَفْعَلُ». | ٩ 9 |
ಯತೋ ಮಯಿ ಪರನಿಧ್ನೇಽಪಿ ಮಮ ನಿದೇಶವಶ್ಯಾಃ ಕತಿ ಕತಿ ಸೇನಾಃ ಸನ್ತಿ, ತತ ಏಕಸ್ಮಿನ್ ಯಾಹೀತ್ಯುಕ್ತೇ ಸ ಯಾತಿ, ತದನ್ಯಸ್ಮಿನ್ ಏಹೀತ್ಯುಕ್ತೇ ಸ ಆಯಾತಿ, ತಥಾ ಮಮ ನಿಜದಾಸೇ ಕರ್ಮ್ಮೈತತ್ ಕುರ್ವ್ವಿತ್ಯುಕ್ತೇ ಸ ತತ್ ಕರೋತಿ|
| فَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ تَعَجَّبَ، وَقَالَ لِلَّذِينَ يَتْبَعُونَ: «اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَمْ أَجِدْ وَلَا فِي إِسْرَائِيلَ إِيمَانًا بِمِقْدَارِ هَذَا! | ١٠ 10 |
ತದಾನೀಂ ಯೀಶುಸ್ತಸ್ಯೈತತ್ ವಚೋ ನಿಶಮ್ಯ ವಿಸ್ಮಯಾಪನ್ನೋಽಭೂತ್; ನಿಜಪಶ್ಚಾದ್ಗಾಮಿನೋ ಮಾನವಾನ್ ಅವೋಚ್ಚ, ಯುಷ್ಮಾನ್ ತಥ್ಯಂ ವಚ್ಮಿ, ಇಸ್ರಾಯೇಲೀಯಲೋಕಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇಽಪಿ ನೈತಾದೃಶೋ ವಿಶ್ವಾಸೋ ಮಯಾ ಪ್ರಾಪ್ತಃ|
| وَأَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ كَثِيرِينَ سَيَأْتُونَ مِنَ ٱلْمَشَارِقِ وَٱلْمَغَارِبِ وَيَتَّكِئُونَ مَعَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ فِي مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ، | ١١ 11 |
ಅನ್ಯಚ್ಚಾಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವದಾಮಿ, ಬಹವಃ ಪೂರ್ವ್ವಸ್ಯಾಃ ಪಶ್ಚಿಮಾಯಾಶ್ಚ ದಿಶ ಆಗತ್ಯ ಇಬ್ರಾಹೀಮಾ ಇಸ್ಹಾಕಾ ಯಾಕೂಬಾ ಚ ಸಾಕಮ್ ಮಿಲಿತ್ವಾ ಸಮುಪವೇಕ್ಷ್ಯನ್ತಿ;
| وَأَمَّا بَنُو ٱلْمَلَكُوتِ فَيُطْرَحُونَ إِلَى ٱلظُّلْمَةِ ٱلْخَارِجِيَّةِ. هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ». | ١٢ 12 |
ಕಿನ್ತು ಯತ್ರ ಸ್ಥಾನೇ ರೋದನದನ್ತಘರ್ಷಣೇ ಭವತಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ಬಹಿರ್ಭೂತತಮಿಸ್ರೇ ರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಸನ್ತಾನಾ ನಿಕ್ಷೇಸ್ಯನ್ತೇ|
| ثُمَّ قَالَ يَسُوعُ لِقَائِدِ ٱلْمِئَةِ: «ٱذْهَبْ، وَكَمَا آمَنْتَ لِيَكُنْ لَكَ». فَبَرَأَ غُلَامُهُ فِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ. | ١٣ 13 |
ತತಃ ಪರಂ ಯೀಶುಸ್ತಂ ಶತಸೇನಾಪತಿಂ ಜಗಾದ, ಯಾಹಿ, ತವ ಪ್ರತೀತ್ಯನುಸಾರತೋ ಮಙ್ಗಲಂ ಭೂಯಾತ್; ತದಾ ತಸ್ಮಿನ್ನೇವ ದಣ್ಡೇ ತದೀಯದಾಸೋ ನಿರಾಮಯೋ ಬಭೂವ|
| وَلَمَّا جَاءَ يَسُوعُ إِلَى بَيْتِ بُطْرُسَ، رَأَى حَمَاتَهُ مَطْرُوحَةً وَمَحْمُومَةً، | ١٤ 14 |
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶುಃ ಪಿತರಸ್ಯ ಗೇಹಮುಪಸ್ಥಾಯ ಜ್ವರೇಣ ಪೀಡಿತಾಂ ಶಯನೀಯಸ್ಥಿತಾಂ ತಸ್ಯ ಶ್ವಶ್ರೂಂ ವೀಕ್ಷಾಞ್ಚಕ್ರೇ|
| فَلَمَسَ يَدَهَا فَتَرَكَتْهَا ٱلْحُمَّى، فَقَامَتْ وَخَدَمَتْهُمْ. | ١٥ 15 |
ತತಸ್ತೇನ ತಸ್ಯಾಃ ಕರಸ್ಯ ಸ್ಪೃಷ್ಟತವಾತ್ ಜ್ವರಸ್ತಾಂ ತತ್ಯಾಜ, ತದಾ ಸಾ ಸಮುತ್ಥಾಯ ತಾನ್ ಸಿಷೇವೇ|
| وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ قَدَّمُوا إِلَيْهِ مَجَانِينَ كَثِيرِينَ، فَأَخْرَجَ ٱلْأَرْوَاحَ بِكَلِمَةٍ، وَجَمِيعَ ٱلْمَرْضَى شَفَاهُمْ، | ١٦ 16 |
ಅನನ್ತರಂ ಸನ್ಧ್ಯಾಯಾಂ ಸತ್ಯಾಂ ಬಹುಶೋ ಭೂತಗ್ರಸ್ತಮನುಜಾನ್ ತಸ್ಯ ಸಮೀಪಮ್ ಆನಿನ್ಯುಃ ಸ ಚ ವಾಕ್ಯೇನ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯಾಮಾಸ, ಸರ್ವ್ವಪ್ರಕಾರಪೀಡಿತಜನಾಂಶ್ಚ ನಿರಾಮಯಾನ್ ಚಕಾರ;
| لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِإِشَعْيَاءَ ٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: «هُوَ أَخَذَ أَسْقَامَنَا وَحَمَلَ أَمْرَاضَنَا». | ١٧ 17 |
ತಸ್ಮಾತ್, ಸರ್ವ್ವಾ ದುರ್ಬ್ಬಲತಾಸ್ಮಾಕಂ ತೇನೈವ ಪರಿಧಾರಿತಾ| ಅಸ್ಮಾಕಂ ಸಕಲಂ ವ್ಯಾಧಿಂ ಸಏವ ಸಂಗೃಹೀತವಾನ್| ಯದೇತದ್ವಚನಂ ಯಿಶಯಿಯಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನೋಕ್ತಮಾಸೀತ್, ತತ್ತದಾ ಸಫಲಮಭವತ್|
| وَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ جُمُوعًا كَثِيرَةً حَوْلَهُ، أَمَرَ بِٱلذَّهَابِ إِلَى ٱلْعَبْرِ. | ١٨ 18 |
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶುಶ್ಚತುರ್ದಿಕ್ಷು ಜನನಿವಹಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ತಟಿನ್ಯಾಃ ಪಾರಂ ಯಾತುಂ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಆದಿದೇಶ|
| فَتَقَدَّمَ كَاتِبٌ وَقَالَ لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، أَتْبَعُكَ أَيْنَمَا تَمْضِي». | ١٩ 19 |
ತದಾನೀಮ್ ಏಕ ಉಪಾಧ್ಯಾಯ ಆಗತ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್, ಹೇ ಗುರೋ, ಭವಾನ್ ಯತ್ರ ಯಾಸ್ಯತಿ ತತ್ರಾಹಮಪಿ ಭವತಃ ಪಶ್ಚಾದ್ ಯಾಸ್ಯಾಮಿ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِلثَّعَالِبِ أَوْجِرَةٌ وَلِطُيُورِ ٱلسَّمَاءِ أَوْكَارٌ، وَأَمَّا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فَلَيْسَ لَهُ أَيْنَ يُسْنِدُ رَأْسَهُ». | ٢٠ 20 |
ತತೋ ಯೀಶು ರ್ಜಗಾದ, ಕ್ರೋಷ್ಟುಃ ಸ್ಥಾತುಂ ಸ್ಥಾನಂ ವಿದ್ಯತೇ, ವಿಹಾಯಸೋ ವಿಹಙ್ಗಮಾನಾಂ ನೀಡಾನಿ ಚ ಸನ್ತಿ; ಕಿನ್ತು ಮನುಷ್ಯಪುತ್ರಸ್ಯ ಶಿರಃ ಸ್ಥಾಪಯಿತುಂ ಸ್ಥಾನಂ ನ ವಿದ್ಯತೇ|
| وَقَالَ لَهُ آخَرُ مِنْ تَلَامِيذِهِ: «يَا سَيِّدُ، ٱئْذَنْ لِي أَنْ أَمْضِيَ أَوَّلًا وَأَدْفِنَ أَبِي». | ٢١ 21 |
ಅನನ್ತರಮ್ ಅಪರ ಏಕಃ ಶಿಷ್ಯಸ್ತಂ ಬಭಾಷೇ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಪ್ರಥಮತೋ ಮಮ ಪಿತರಂ ಶ್ಮಶಾನೇ ನಿಧಾತುಂ ಗಮನಾರ್ಥಂ ಮಾಮ್ ಅನುಮನ್ಯಸ್ವ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱتْبَعْنِي، وَدَعِ ٱلْمَوْتَى يَدْفِنُونَ مَوْتَاهُمْ». | ٢٢ 22 |
ತತೋ ಯೀಶುರುಕ್ತವಾನ್ ಮೃತಾ ಮೃತಾನ್ ಶ್ಮಶಾನೇ ನಿದಧತು, ತ್ವಂ ಮಮ ಪಶ್ಚಾದ್ ಆಗಚ್ಛ|
| وَلَمَّا دَخَلَ ٱلسَّفِينَةَ تَبِعَهُ تَلَامِيذُهُ. | ٢٣ 23 |
ಅನನ್ತರಂ ತಸ್ಮಿನ್ ನಾವಮಾರೂಢೇ ತಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯಾಸ್ತತ್ಪಶ್ಚಾತ್ ಜಗ್ಮುಃ|
| وَإِذَا ٱضْطِرَابٌ عَظِيمٌ قَدْ حَدَثَ فِي ٱلْبَحْرِ حَتَّى غَطَّتِ ٱلْأَمْوَاجُ ٱلسَّفِينَةَ، وَكَانَ هُوَ نَائِمًا. | ٢٤ 24 |
ಪಶ್ಚಾತ್ ಸಾಗರಸ್ಯ ಮಧ್ಯಂ ತೇಷು ಗತೇಷು ತಾದೃಶಃ ಪ್ರಬಲೋ ಝಞ್ಭ್ಶನಿಲ ಉದತಿಷ್ಠತ್, ಯೇನ ಮಹಾತರಙ್ಗ ಉತ್ಥಾಯ ತರಣಿಂ ಛಾದಿತವಾನ್, ಕಿನ್ತು ಸ ನಿದ್ರಿತ ಆಸೀತ್|
| فَتَقَدَّمَ تَلَامِيذُهُ وَأَيْقَظُوهُ قَائِلِينَ: «يَا سَيِّدُ، نَجِّنَا فَإِنَّنَا نَهْلِكُ!». | ٢٥ 25 |
ತದಾ ಶಿಷ್ಯಾ ಆಗತ್ಯ ತಸ್ಯ ನಿದ್ರಾಭಙ್ಗಂ ಕೃತ್ವಾ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ವಯಂ ಮ್ರಿಯಾಮಹೇ, ಭವಾನ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ರಕ್ಷತು|
| فَقَالَ لَهُمْ: «مَا بَالُكُمْ خَائِفِينَ يا قَلِيلِي ٱلْإِيمَانِ؟». ثُمَّ قَامَ وَٱنْتَهَرَ ٱلرِّيَاحَ وَٱلْبَحْرَ، فَصَارَ هُدُوٌّ عَظِيمٌ. | ٢٦ 26 |
ತದಾ ಸ ತಾನ್ ಉಕ್ತವಾನ್, ಹೇ ಅಲ್ಪವಿಶ್ವಾಸಿನೋ ಯೂಯಂ ಕುತೋ ವಿಭೀಥ? ತತಃ ಸ ಉತ್ಥಾಯ ವಾತಂ ಸಾಗರಞ್ಚ ತರ್ಜಯಾಮಾಸ, ತತೋ ನಿರ್ವ್ವಾತಮಭವತ್|
| فَتَعَجَّبَ ٱلنَّاسُ قَائِلِينَ: «أَيُّ إِنْسَانٍ هَذَا؟ فَإِنَّ ٱلرِّيَاحَ وَٱلْبَحْرَ جَمِيعًا تُطِيعُهُ!». | ٢٧ 27 |
ಅಪರಂ ಮನುಜಾ ವಿಸ್ಮಯಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ, ಅಹೋ ವಾತಸರಿತ್ಪತೀ ಅಸ್ಯ ಕಿಮಾಜ್ಞಾಗ್ರಾಹಿಣೌ? ಕೀದೃಶೋಽಯಂ ಮಾನವಃ|
| وَلَمَّا جَاءَ إِلَى ٱلْعَبْرِ إِلَى كُورَةِ ٱلْجِرْجَسِيِّينَ، ٱسْتَقْبَلَهُ مَجْنُونَانِ خَارِجَانِ مِنَ ٱلْقُبُورِ هَائِجَانِ جِدًّا، حَتَّى لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ يَقْدِرُ أَنْ يَجْتَازَ مِنْ تِلْكَ ٱلطَّرِيقِ. | ٢٨ 28 |
ಅನನ್ತರಂ ಸ ಪಾರಂ ಗತ್ವಾ ಗಿದೇರೀಯದೇಶಮ್ ಉಪಸ್ಥಿತವಾನ್; ತದಾ ದ್ವೌ ಭೂತಗ್ರಸ್ತಮನುಜೌ ಶ್ಮಶಾನಸ್ಥಾನಾದ್ ಬಹಿ ರ್ಭೂತ್ವಾ ತಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಕೃತವನ್ತೌ, ತಾವೇತಾದೃಶೌ ಪ್ರಚಣ್ಡಾವಾಸ್ತಾಂ ಯತ್ ತೇನ ಸ್ಥಾನೇನ ಕೋಪಿ ಯಾತುಂ ನಾಶಕ್ನೋತ್|
| وَإِذَا هُمَا قَدْ صَرَخَا قَائِلَيْنِ: «مَا لَنَا وَلَكَ يا يَسُوعُ ٱبْنَ ٱللهِ؟ أَجِئْتَ إِلَى هُنَا قَبْلَ ٱلْوَقْتِ لِتُعَذِّبَنَا؟». | ٢٩ 29 |
ತಾವುಚೈಃ ಕಥಯಾಮಾಸತುಃ, ಹೇ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸೂನೋ ಯೀಶೋ, ತ್ವಯಾ ಸಾಕಮ್ ಆವಯೋಃ ಕಃ ಸಮ್ಬನ್ಧಃ? ನಿರೂಪಿತಕಾಲಾತ್ ಪ್ರಾಗೇವ ಕಿಮಾವಾಭ್ಯಾಂ ಯಾತನಾಂ ದಾತುಮ್ ಅತ್ರಾಗತೋಸಿ?
| وَكَانَ بَعِيدًا مِنْهُمْ قَطِيعُ خَنَازِيرَ كَثِيرَةٍ تَرْعَى. | ٣٠ 30 |
ತದಾನೀಂ ತಾಭ್ಯಾಂ ಕಿಞ್ಚಿದ್ ದೂರೇ ವರಾಹಾಣಾಮ್ ಏಕೋ ಮಹಾವ್ರಜೋಽಚರತ್|
| فَٱلشَّيَاطِينُ طَلَبُوا إِلَيْهِ قَائِلِينَ: «إِنْ كُنْتَ تُخْرِجُنَا، فَأْذَنْ لَنَا أَنْ نَذْهَبَ إِلَى قَطِيعِ ٱلْخَنَازِيرِ». | ٣١ 31 |
ತತೋ ಭೂತೌ ತೌ ತಸ್ಯಾನ್ತಿಕೇ ವಿನೀಯ ಕಥಯಾಮಾಸತುಃ, ಯದ್ಯಾವಾಂ ತ್ಯಾಜಯಸಿ, ತರ್ಹಿ ವರಾಹಾಣಾಂ ಮಧ್ಯೇವ್ರಜಮ್ ಆವಾಂ ಪ್ರೇರಯ|
| فَقَالَ لَهُمُ: «ٱمْضُوا». فَخَرَجُوا وَمَضَوْا إِلَى قَطِيعِ ٱلْخَنَازِيرِ، وَإِذَا قَطِيعُ ٱلْخَنَازِيرِ كُلُّهُ قَدِ ٱنْدَفَعَ مِنْ عَلَى ٱلْجُرُفِ إِلَى ٱلْبَحْرِ، وَمَاتَ فِي ٱلْمِيَاهِ. | ٣٢ 32 |
ತದಾ ಯೀಶುರವದತ್ ಯಾತಂ, ಅನನ್ತರಂ ತೌ ಯದಾ ಮನುಜೌ ವಿಹಾಯ ವರಾಹಾನ್ ಆಶ್ರಿತವನ್ತೌ, ತದಾ ತೇ ಸರ್ವ್ವೇ ವರಾಹಾ ಉಚ್ಚಸ್ಥಾನಾತ್ ಮಹಾಜವೇನ ಧಾವನ್ತಃ ಸಾಗರೀಯತೋಯೇ ಮಜ್ಜನ್ತೋ ಮಮ್ರುಃ|
| أَمَّا ٱلرُّعَاةُ فَهَرَبُوا وَمَضَوْا إِلَى ٱلْمَدِينَةِ، وَأَخْبَرُوا عَنْ كُلِّ شَيْءٍ، وَعَنْ أَمْرِ ٱلْمَجْنُونَيْنِ. | ٣٣ 33 |
ತತೋ ವರಾಹರಕ್ಷಕಾಃ ಪಲಾಯಮಾನಾ ಮಧ್ಯೇನಗರಂ ತೌ ಭೂತಗ್ರಸ್ತೌ ಪ್ರತಿ ಯದ್ಯದ್ ಅಘಟತ, ತಾಃ ಸರ್ವ್ವವಾರ್ತ್ತಾ ಅವದನ್|
| فَإِذَا كُلُّ ٱلْمَدِينَةِ قَدْ خَرَجَتْ لِمُلَاقَاةِ يَسُوعَ. وَلَمَّا أَبْصَرُوهُ طَلَبُوا أَنْ يَنْصَرِفَ عَنْ تُخُومِهِمْ. | ٣٤ 34 |
ತತೋ ನಾಗರಿಕಾಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಮನುಜಾ ಯೀಶುಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಕರ್ತ್ತುಂ ಬಹಿರಾಯಾತಾಃ ತಞ್ಚ ವಿಲೋಕ್ಯ ಪ್ರಾರ್ಥಯಾಞ್ಚಕ್ರಿರೇ ಭವಾನ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಸೀಮಾತೋ ಯಾತು|
