مَتَّى 7
| «لَا تَدِينُوا لِكَيْ لَا تُدَانُوا، | ١ 1 |
“केन्ची पुड़ दोष न लेइयथ, तुसन भी दोष न लग्गेलो।
| لِأَنَّكُمْ بِٱلدَّيْنُونَةِ ٱلَّتِي بِهَا تَدِينُونَ تُدَانُونَ، وَبِالْكَيْلِ ٱلَّذِي بِهِ تَكِيلُونَ يُكَالُ لَكُمْ. | ٢ 2 |
किजोकि ज़ेन्च़रे तुस होरि पुड़ दोष लाएले, तेन्च़रे परमेशर भी तुश्शो इन्साफ केरेलो। ज़ेन्च़रे तुस होरि लोकन सेइं बर्ताव केरतथ, तेन्च़रे परमेशर तुसन सेइं बर्ताव केरेलो।”
| وَلِمَاذَا تَنْظُرُ ٱلْقَذَى ٱلَّذِي فِي عَيْنِ أَخِيكَ، وَأَمَّا ٱلْخَشَبَةُ ٱلَّتِي فِي عَيْنِكَ فَلَا تَفْطَنُ لَهَا؟ | ٣ 3 |
“तू अपने ढ्लाएरी एछ़्छ़ी मां कूड़ो किजो तकतां, पन तेरी एछ़्छ़ी मां त नग आए, ते तैसेरो तू खियाल भी न केरस?
| أَمْ كَيْفَ تَقُولُ لِأَخِيكَ: دَعْنِي أُخْرِجِ ٱلْقَذَى مِنْ عَيْنِكَ، وَهَا ٱلْخَشَبَةُ فِي عَيْنِكَ؟ | ٤ 4 |
ज़द तेरी एछ़्छ़ी मां नग आए, त तू कौस ऐशी सेइं अपने ढ्लाए जो ज़ोई सकतां कि, ‘एई, अवं तेरी एछ़्छ़ी मरां कूड़ो केड्डी!’
| يَا مُرَائِي، أَخْرِجْ أَوَّلًا ٱلْخَشَبَةَ مِنْ عَيْنِكَ، وَحِينَئِذٍ تُبْصِرُ جَيِّدًا أَنْ تُخْرِجَ ٱلْقَذَى مِنْ عَيْنِ أَخِيكَ! | ٥ 5 |
हे पाखंडी! पेइले अपने एछ़्छ़ी मरां नग कढ, ते फिरी अपने ढ्लाएरी एछ़्छ़ी मरां रोड़े च़ारे तेकतां कूड़ो केड्डी सकतस।”
| لَا تُعْطُوا ٱلْقُدْسَ لِلْكِلَابِ، وَلَا تَطْرَحُوا دُرَرَكُمْ قُدَّامَ ٱلْخَنَازِيرِ، لِئَلَّا تَدُوسَهَا بِأَرْجُلِهَا وَتَلْتَفِتَ فَتُمَزِّقَكُمْ. | ٦ 6 |
“ज़ैना लोक परमेशरेरू वचन शन्नू न चान, तैन न शुनाथ। अगर तुस एन्च़रे केरेले, त पवित्र चीज़ कुतरन कां छ़डनेरे बराबर ते कने मोती सूरन कां छ़डनेरे बराबर भोले, कि तैना तैन पव्वन हैठ ड्लन्चन ते बेदलोइतां तुसन पुड़ हमलो केरले।”
| «اِسْأَلُوا تُعْطَوْا. اُطْلُبُوا تَجِدُوا. اِقْرَعُوا يُفْتَحْ لَكُمْ. | ٧ 7 |
“परमेशरे करां मग्गा, त तुसन दित्तू गालू। ते तोप्पा, त तुसन मैल्ली गालू। ते दार गुड़काथ, त तुश्शे लेइ खोल्लू गालू।
| لِأَنَّ كُلَّ مَنْ يَسْأَلُ يَأْخُذُ، وَمَنْ يَطْلُبُ يَجِدُ، وَمَنْ يَقْرَعُ يُفْتَحُ لَهُ. | ٨ 8 |
किजोकि ज़ै कोई मगते तै हासिल केरते, ते ज़ै कोई तोपते तैस मैल्ली गाते, ते ज़ै कोई दार गुड़काते त तैसेरेलेइ खोल्लू गालू।
| أَمْ أَيُّ إِنْسَانٍ مِنْكُمْ إِذَا سَأَلَهُ ٱبْنُهُ خُبْزًا، يُعْطِيهِ حَجَرًا؟ | ٩ 9 |
तुसन मां एरो कौन आए, कि अगर तैसेरू मट्ठू रोट्टी मग्गे, त तै तैस घोड़ दे?
| وَإِنْ سَأَلَهُ سَمَكَةً، يُعْطِيهِ حَيَّةً؟ | ١٠ 10 |
या अगर मछ़ली मग्गे, त तैस सप दे?
| فَإِنْ كُنْتُمْ وَأَنْتُمْ أَشْرَارٌ تَعْرِفُونَ أَنْ تُعْطُوا أَوْلَادَكُمْ عَطَايَا جَيِّدَةً، فَكَمْ بِٱلْحَرِيِّ أَبُوكُمُ ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ، يَهَبُ خَيْرَاتٍ لِلَّذِينَ يَسْأَلُونَهُ! | ١١ 11 |
ते तुस बुरे भोनेरे बावजूद भी अपने मट्ठन रोड़ी चीज़ां देनी ज़ानतथ, त तुश्शो स्वर्गेरो बाजी तुसन रोड़ी चीज़ां कि न देलो, ज़ैना तैस करां मगतन?
| فَكُلُّ مَا تُرِيدُونَ أَنْ يَفْعَلَ ٱلنَّاسُ بِكُمُ ٱفْعَلُوا هَكَذَا أَنْتُمْ أَيْضًا بِهِمْ، لِأَنَّ هَذَا هُوَ ٱلنَّامُوسُ وَٱلْأَنْبِيَاءُ. | ١٢ 12 |
ज़ेरू तुस चातथ कि लोक तुसन सेइं केरन, तुस भी तैन सेइं तेरहु केरा, किजोकि मूसेरे कानूनेरी त कने नेबी केरि लिखोरी शिक्षा ईए आए।”
| «اُدْخُلُوا مِنَ ٱلْبَابِ ٱلضَّيِّقِ، لِأَنَّهُ وَاسِعٌ ٱلْبَابُ وَرَحْبٌ ٱلطَّرِيقُ ٱلَّذِي يُؤَدِّي إِلَى ٱلْهَلَاكِ، وَكَثِيرُونَ هُمُ ٱلَّذِينَ يَدْخُلُونَ مِنْهُ! | ١٣ 13 |
“तुस परमेशरेरे राज़्ज़े मां सिर्फ सुन्कड़े दारेरां बत्तां गेइ सकतथ। किजोकि तैन दार चौड़ू, ते तै बत बड़ी खुल्ली आए ज़ै नाशेरे पासे गाचे, ते तैस बत्तां गानेबाले बड़े आन।
| مَا أَضْيَقَ ٱلْبَابَ وَأَكْرَبَ ٱلطَّرِيقَ ٱلَّذِي يُؤَدِّي إِلَى ٱلْحَيَاةِ، وَقَلِيلُونَ هُمُ ٱلَّذِينَ يَجِدُونَهُ! | ١٤ 14 |
किजोकि तैन दार सोंकड़ू आए, ते तै बत असुखती आए, ज़ै हमेशारे ज़िन्दगरे पासे गाचे, ते तेरहां गानेबाले थोड़े आन।”
| «اِحْتَرِزُوا مِنَ ٱلْأَنْبِيَاءِ ٱلْكَذَبَةِ ٱلَّذِينَ يَأْتُونَكُمْ بِثِيَابِ ٱلْحُمْلَانِ، وَلَكِنَّهُمْ مِنْ دَاخِلٍ ذِئَابٌ خَاطِفَةٌ! | ١٥ 15 |
“झूठे नेबन करां खबरदार रेइयथ, ज़ैना तुसन कां भैड्डां केरे रूपे मां एइतन पन असली मां तैना मारने बालां गिदां भोतन।
| مِنْ ثِمَارِهِمْ تَعْرِفُونَهُمْ. هَلْ يَجْتَنُونَ مِنَ ٱلشَّوْكِ عِنَبًا، أَوْ مِنَ ٱلْحَسَكِ تِينًا؟ | ١٦ 16 |
तुस तैन केरे कम्मन सेइं तैन पिशानेले, कुन लोक झ़ल्लन सैहींयेरां दाछ़ कढतन ते करेरी सैहींयेरां फैगू ट्लोड़तन?
| هَكَذَا كُلُّ شَجَرَةٍ جَيِّدَةٍ تَصْنَعُ أَثْمَارًا جَيِّدَةً، وَأَمَّا ٱلشَّجَرَةُ ٱلرَّدِيَّةُ فَتَصْنَعُ أَثْمَارًا رَدِيَّةً، | ١٧ 17 |
एल्हेरेलेइ हर एक्की रोड़े बुट्टे रोड़ो फल लगते, ते हर एक्की बुरे बुट्टे बुरो फल लगते।
| لَا تَقْدِرُ شَجَرَةٌ جَيِّدَةٌ أَنْ تَصْنَعَ أَثْمَارًا رَدِيَّةً، وَلَا شَجَرَةٌ رَدِيَّةٌ أَنْ تَصْنَعَ أَثْمَارًا جَيِّدَةً. | ١٨ 18 |
रोड़े बुट्टे बुरो फल न लग्गे, ते न बुरे बुट्टे रोड़ो फल लग्गे।
| كُلُّ شَجَرَةٍ لَا تَصْنَعُ ثَمَرًا جَيِّدًا تُقْطَعُ وَتُلْقَى فِي ٱلنَّارِ. | ١٩ 19 |
ते ज़ैस बुट्टे रोड़ो फल न लग्गे तै केटतां अग्गी मां फुकतां छ़डतन, तेन्च़रे झूठे नेबन भी सज़ा मैलेली।
| فَإِذًا مِنْ ثِمَارِهِمْ تَعْرِفُونَهُمْ. | ٢٠ 20 |
बस्सा, तुस तैन केरे कम्मन सेइं तैन पिशानेले।”
| «لَيْسَ كُلُّ مَنْ يَقُولُ لِي: يَارَبُّ، يَارَبُّ! يَدْخُلُ مَلَكُوتَ ٱلسَّمَاوَاتِ. بَلِ ٱلَّذِي يَفْعَلُ إِرَادَةَ أَبِي ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ. | ٢١ 21 |
“मींजो, ‘हे प्रभु, हे प्रभु,’ ज़ोनेबाले सारे मैन्हु स्वर्गेरे राज़्ज़े मां दाखल न भोले, पन ज़ै, मेरे स्वर्गेरे बाजी केरे मेर्ज़ी पुड़ च़लने बालोए तै ज़रूर दाखल भोले।
| كَثِيرُونَ سَيَقُولُونَ لِي فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ: يَارَبُّ، يَارَبُّ! أَلَيْسَ بِٱسْمِكَ تَنَبَّأْنَا، وَبِٱسْمِكَ أَخْرَجْنَا شَيَاطِينَ، وَبِٱسْمِكَ صَنَعْنَا قُوَّاتٍ كَثِيرَةً؟ | ٢٢ 22 |
इन्साफेरे दिहाड़ी बड़े लोक मीं सेइं ज़ोले कि, ‘हे प्रभु, हे प्रभु,’ कुन असेईं तेरे नंव्वे सेइं भविष्यिवाणी नईं कियोरी? ते तेरे नंव्वे सेइं भूतां नईं कढोरां ते तेरे नंव्वे सेइं बड़े चमत्कार नईं हेरेवरे?
| فَحِينَئِذٍ أُصَرِّحُ لَهُمْ: إِنِّي لَمْ أَعْرِفْكُمْ قَطُّ! ٱذْهَبُوا عَنِّي يافَاعِلِي ٱلْإِثْمِ! | ٢٣ 23 |
तैखन अवं तैन जो साफ ज़ोलो, ‘अवं तुसन कधे न ज़ैंनी, ओ बुरां कम्मां केरने बालाव, मेरे तुत्तर अगरां दूर भोथ।’”
| «فَكُلُّ مَنْ يَسْمَعُ أَقْوَالِي هَذِهِ وَيَعْمَلُ بِهَا، أُشَبِّهُهُ بِرَجُلٍ عَاقِلٍ، بَنَى بَيْتَهُ عَلَى ٱلصَّخْرِ. | ٢٤ 24 |
“एल्हेरेलेइ ज़ै मेरी गल्लां शुनते ते तैन पुड़ अमल केरते त तै तैस अक्लमन्द मैनेरो ज़ेरो भोलो, ज़ैनी अपनू घर शफड़ी पुड़ बनेवरुए।
| فَنَزَلَ ٱلْمَطَرُ، وَجَاءَتِ ٱلْأَنْهَارُ، وَهَبَّتِ ٱلرِّيَاحُ، وَوَقَعَتْ عَلَى ذَلِكَ ٱلْبَيْتِ فَلَمْ يَسْقُطْ، لِأَنَّهُ كَانَ مُؤَسَّسًا عَلَى ٱلصَّخْرِ. | ٢٥ 25 |
झ़ड़ी लग्गी ते हड़ाई आई ते अंधगुबारी भोइ ते तैस घरे पुड़ पुज़ी, पन तैन घर न डुल्लू, किजोकि तैसेरी मुनीयाद पेक्की शफ़ड़ी पुड़ कढोरी थी।
| وَكُلُّ مَنْ يَسْمَعُ أَقْوَالِي هَذِهِ وَلَا يَعْمَلُ بِهَا، يُشَبَّهُ بِرَجُلٍ جَاهِلٍ، بَنَى بَيْتَهُ عَلَى ٱلرَّمْلِ. | ٢٦ 26 |
पन ज़ै मेरी गल्लां शुनते ते तैन पुड़ अमल न केरे, त तै तैस बेवकूफ मैनेरो ज़ेरोए भोलो, ज़ैनी अपनू घर रेती पुड़ बनेवरू थियूं।
| فَنَزَلَ ٱلْمَطَرُ، وَجَاءَتِ ٱلْأَنْهَارُ، وَهَبَّتِ ٱلرِّيَاحُ، وَصَدَمَتْ ذَلِكَ ٱلْبَيْتَ فَسَقَطَ، وَكَانَ سُقُوطُهُ عَظِيمًا!». | ٢٧ 27 |
झ़ड़ी लग्गी ते हड़ाई आईं अंधगुबारी भोइ ते तैस घरे कां पुज़ी ते तैन घर डुल्ली ज़ोवं ते बरबाद भोवं।”
| فَلَمَّا أَكْمَلَ يَسُوعُ هَذِهِ ٱلْأَقْوَالَ بُهِتَتِ ٱلْجُمُوعُ مِنْ تَعْلِيمِهِ، | ٢٨ 28 |
ज़ैखन यीशुए एना सैरी गल्लां शुनेइतां झ़ैड़ी, त सारे लोक तैसेरी शिक्षा शुन्तां हैरान भोए।
| لِأَنَّهُ كَانَ يُعَلِّمُهُمْ كَمَنْ لَهُ سُلْطَانٌ وَلَيْسَ كَٱلْكَتَبَةِ. | ٢٩ 29 |
किजोकि यीशु तैन शास्त्री लोकां केरि ज़ेरि नईं, बल्के अधिकारे सेइं शिक्षा देतो थियो।
