مَتَّى 3
| وَفِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ جَاءَ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ يَكْرِزُ فِي بَرِّيَّةِ ٱلْيَهُودِيَّةِ | ١ 1 |
ตทาโนํ โยหฺนฺนามา มชฺชยิตา ยิหูทียเทศสฺย ปฺรานฺตรมฺ อุปสฺถาย ปฺรจารยนฺ กถยามาส,
| قَائِلًا: «تُوبُوا، لِأَنَّهُ قَدِ ٱقْتَرَبَ مَلَكُوتُ ٱلسَّماوَاتِ. | ٢ 2 |
มนำสิ ปราวรฺตฺตยต, สฺวรฺคียราชตฺวํ สมีปมาคตมฺฯ
| فَإِنَّ هَذَا هُوَ ٱلَّذِي قِيلَ عَنْهُ بِإِشَعْيَاءَ ٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: صَوْتُ صَارِخٍ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ: أَعِدُّوا طَرِيقَ ٱلرَّبِّ. ٱصْنَعُوا سُبُلَهُ مُسْتَقِيمَةً». | ٣ 3 |
ปรเมศสฺย ปนฺถานํ ปริษฺกุรุต สรฺวฺวต: ฯ ตสฺย ราชปถำศฺไจว สมีกุรุต สรฺวฺวถาฯ อิเตฺยตตฺ ปฺรานฺตเร วากฺยํ วทต: กสฺยจิทฺ รว: ๚
| وَيُوحَنَّا هَذَا كَانَ لِبَاسُهُ مِنْ وَبَرِ ٱلْإِبِلِ، وَعَلَى حَقْوَيْهِ مِنْطَقَةٌ مِنْ جِلْدٍ. وَكَانَ طَعَامُهُ جَرَادًا وَعَسَلًا بَرِّيًّا. | ٤ 4 |
เอตทฺวจนํ ยิศยิยภวิษฺยทฺวาทินา โยหนมุทฺทิศฺย ภาษิตมฺฯ โยหโน วสนํ มหางฺคโรมชํ ตสฺย กเฏา จรฺมฺมกฏิพนฺธนํ; ส จ ศูกกีฏานฺ มธุ จ ภุกฺตวานฺฯ
| حِينَئِذٍ خَرَجَ إِلَيْهِ أُورُشَلِيمُ وَكُلُّ ٱلْيَهُودِيَّةِ وَجَمِيعُ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ بِٱلْأُرْدُنِّ، | ٥ 5 |
ตทานีํ ยิรูศาลมฺนครนิวาสิน: สรฺเวฺว ยิหูทิเทศียา ยรฺทฺทนฺตฏินฺยา อุภยตฏสฺถาศฺจ มานวา พหิราคตฺย ตสฺย สมีเป
| وَٱعْتَمَدُوا مِنْهُ فِي ٱلْأُرْدُنِّ، مُعْتَرِفِينَ بِخَطَايَاهُمْ. | ٦ 6 |
สฺวียํ สฺวียํ ทุริตมฺ องฺคีกฺฤตฺย ตสฺยำ ยรฺทฺทนิ เตน มชฺชิตา พภูวุ: ฯ
| فَلَمَّا رَأَى كَثِيرِينَ مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلصَّدُّوقِيِّينَ يَأْتُونَ إِلَى مَعْمُودِيَّتِهِ، قَالَ لَهُمْ: «يَاأَوْلَادَ ٱلْأَفَاعِي، مَنْ أَرَاكُمْ أَنْ تَهْرُبُوا مِنَ ٱلْغَضَبِ ٱلْآتِي؟ | ٧ 7 |
อปรํ พหูนฺ ผิรูศิน: สิทูกินศฺจ มนุชานฺ มํกฺตุํ สฺวสมีปมฺ อาคจฺจฺโหฺต วิโลกฺย ส ตานฺ อภิทเธา, เร เร ภุชควํศา อาคามีน: โกปาตฺ ปลายิตุํ ยุษฺมานฺ กศฺเจติตวานฺ?
| فَٱصْنَعُوا أَثْمَارًا تَلِيقُ بِٱلتَّوْبَةِ. | ٨ 8 |
มน: ปราวรฺตฺตนสฺย สมุจิตํ ผลํ ผลตฯ
| وَلَا تَفْتَكِرُوا أَنْ تَقُولُوا فِي أَنْفُسِكُمْ: لَنَا إِبْراهِيمُ أَبًا. لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ ٱللهَ قَادِرٌ أَنْ يُقِيمَ مِنْ هَذِهِ ٱلْحِجَارَةِ أَوْلَادًا لِإِبْراهِيمَ. | ٩ 9 |
กินฺตฺวสฺมากํ ตาต อิพฺราหีมฺ อสฺตีติ เสฺวษุ มน: สุ จีนฺตยนฺโต มา วฺยาหรตฯ ยโต ยุษฺมานฺ อหํ วทามิ, อีศฺวร เอเตภฺย: ปาษาเณภฺย อิพฺราหีม: สนฺตานานฺ อุตฺปาทยิตุํ ศกฺโนติฯ
| وَٱلْآنَ قَدْ وُضِعَتِ ٱلْفَأْسُ عَلَى أَصْلِ ٱلشَّجَرِ، فَكُلُّ شَجَرَةٍ لَا تَصْنَعُ ثَمَرًا جَيِّدًا تُقْطَعُ وَتُلْقَى فِي ٱلنَّارِ. | ١٠ 10 |
อปรํ ปาทปานำ มูเล กุฐาร อิทานีมปิ ลคนฺ อาเสฺต, ตสฺมาทฺ ยสฺมินฺ ปาทเป อุตฺตมํ ผลํ น ภวติ, ส กฺฤตฺโต มเธฺย'คฺนึ นิกฺเษปฺสฺยเตฯ
| أَنَا أُعَمِّدُكُمْ بِمَاءٍ لِلتَّوْبَةِ، وَلَكِنِ ٱلَّذِي يَأْتِي بَعْدِي هُوَ أَقْوَى مِنِّي، ٱلَّذِي لَسْتُ أَهْلًا أَنْ أَحْمِلَ حِذَاءَهُ. هُوَ سَيُعَمِّدُكُمْ بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ وَنَارٍ. | ١١ 11 |
อปรมฺ อหํ มน: ปราวรฺตฺตนสูจเกน มชฺชเนน ยุษฺมานฺ มชฺชยามีติ สตฺยํ, กินฺตุ มม ปศฺจาทฺ ย อาคจฺฉติ, ส มตฺโตปิ มหานฺ, อหํ ตทีโยปานเหา โวฒุมปิ นหิ โยโคฺยสฺมิ, ส ยุษฺมานฺ วหฺนิรูเป ปวิตฺร อาตฺมนิ สํมชฺชยิษฺยติฯ
| ٱلَّذِي رَفْشُهُ فِي يَدِهِ، وَسَيُنَقِّي بَيْدَرَهُ، وَيَجْمَعُ قَمْحَهُ إِلَى ٱلْمَخْزَنِ، وَأَمَّا ٱلتِّبْنُ فَيُحْرِقُهُ بِنَارٍ لَا تُطْفَأُ». | ١٢ 12 |
ตสฺย กาเร สูรฺป อาเสฺต, ส สฺวียศสฺยานิ สมฺยกฺ ปฺรโสฺผฏฺย นิชานฺ สกลโคธูมานฺ สํคฺฤหฺย ภาณฺฑาคาเร สฺถาปยิษฺยติ, กึนฺตุ สรฺวฺวาณิ วุษาณฺยนิรฺวฺวาณวหฺนินา ทาหยิษฺยติฯ
| حِينَئِذٍ جَاءَ يَسُوعُ مِنَ ٱلْجَلِيلِ إِلَى ٱلْأُرْدُنِّ إِلَى يُوحَنَّا لِيَعْتَمِدَ مِنْهُ. | ١٣ 13 |
อนนฺตรํ ยีศุ โรฺยหนา มชฺชิโต ภวิตุํ คาลีลฺปฺรเทศาทฺ ยรฺทฺทนิ ตสฺย สมีปมฺ อาชคามฯ
| وَلَكِنْ يُوحَنَّا مَنَعَهُ قَائِلًا: «أَنَا مُحْتَاجٌ أَنْ أَعْتَمِدَ مِنْكَ، وَأَنْتَ تَأْتِي إِلَيَّ!». | ١٤ 14 |
กินฺตุ โยหนฺ ตํ นิษิธฺย พภาเษ, ตฺวํ กึ มม สมีปมฺ อาคจฺฉสิ? วรํ ตฺวยา มชฺชนํ มม ปฺรโยชนมฺ อาเสฺตฯ
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «ٱسْمَحِ ٱلْآنَ، لِأَنَّهُ هَكَذَا يَلِيقُ بِنَا أَنْ نُكَمِّلَ كُلَّ بِرٍّ». حِينَئِذٍ سَمَحَ لَهُ. | ١٥ 15 |
ตทานีํ ยีศุ: ปฺรตฺยโวจตฺ; อีทานีมฺ อนุมนฺยสฺว, ยต อิตฺถํ สรฺวฺวธรฺมฺมสาธนมฺ อสฺมากํ กรฺตฺตวฺยํ, ตต: โส'นฺวมนฺยตฯ
| فَلَمَّا ٱعْتَمَدَ يَسُوعُ صَعِدَ لِلْوَقْتِ مِنَ ٱلْمَاءِ، وَإِذَا ٱلسَّمَاوَاتُ قَدِ ٱنْفَتَحَتْ لَهُ، فَرَأَى رُوحَ ٱللهِ نَازِلًا مِثْلَ حَمَامَةٍ وَآتِيًا عَلَيْهِ، | ١٦ 16 |
อนนฺตรํ ยีศุรมฺมสิ มชฺชิตุ: สนฺ ตตฺกฺษณาตฺ โตยมธฺยาทฺ อุตฺถาย ชคาม, ตทา ชีมูตทฺวาเร มุกฺเต ชาเต, ส อีศฺวรสฺยาตฺมานํ กโปตวทฺ อวรุหฺย โสฺวปรฺยฺยาคจฺฉนฺตํ วีกฺษาญฺจเกฺรฯ
| وَصَوْتٌ مِنَ ٱلسَّمَاوَاتِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ ٱلَّذِي بِهِ سُرِرْتُ». | ١٧ 17 |
อปรมฺ เอษ มม ปฺริย: ปุตฺร เอตสฺมินฺเนว มม มหาสนฺโตษ เอตาทฺฤศี โวฺยมชา วาคฺ พภูวฯ
