مَتَّى 27
| وَلَمَّا كَانَ ٱلصَّبَاحُ تَشَاوَرَ جَمِيعُ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَشُيُوخُ ٱلشَّعْبِ عَلَى يَسُوعَ حَتَّى يَقْتُلُوهُ، | ١ 1 |
ପ୍ରଭାତେ ଜାତେ ପ୍ରଧାନଯାଜକଲୋକପ୍ରାଚୀନା ଯୀଶୁଂ ହନ୍ତୁଂ ତତ୍ପ୍ରତିକୂଲଂ ମନ୍ତ୍ରଯିତ୍ୱା
| فَأَوْثَقُوهُ وَمَضَوْا بِهِ وَدَفَعُوهُ إِلَى بِيلَاطُسَ ٱلْبُنْطِيِّ ٱلْوَالِي. | ٢ 2 |
ତଂ ବଦ୍ୱ୍ୱା ନୀତ୍ୱା ପନ୍ତୀଯପୀଲାତାଖ୍ୟାଧିପେ ସମର୍ପଯାମାସୁଃ|
| حِينَئِذٍ لَمَّا رَأَى يَهُوذَا ٱلَّذِي أَسْلَمَهُ أَنَّهُ قَدْ دِينَ، نَدِمَ وَرَدَّ ٱلثَّلَاثِينَ مِنَ ٱلْفِضَّةِ إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلشُّيُوخِ | ٣ 3 |
ତତୋ ଯୀଶୋଃ ପରକରେୱ୍ୱର୍ପଯିତା ଯିହୂଦାସ୍ତତ୍ପ୍ରାଣାଦଣ୍ଡାଜ୍ଞାଂ ୱିଦିତ୍ୱା ସନ୍ତପ୍ତମନାଃ ପ୍ରଧାନଯାଜକଲୋକପ୍ରାଚୀନାନାଂ ସମକ୍ଷଂ ତାସ୍ତ୍ରୀଂଶନ୍ମୁଦ୍ରାଃ ପ୍ରତିଦାଯାୱାଦୀତ୍,
| قَائِلًا: «قَدْ أَخْطَأْتُ إِذْ سَلَّمْتُ دَمًا بَرِيئًا». فَقَالُوا: «مَاذَا عَلَيْنَا؟ أَنْتَ أَبْصِرْ!». | ٤ 4 |
ଏତନ୍ନିରାଗୋନରପ୍ରାଣପରକରାର୍ପଣାତ୍ କଲୁଷଂ କୃତୱାନହଂ| ତଦା ତ ଉଦିତୱନ୍ତଃ, ତେନାସ୍ମାକଂ କିଂ? ତ୍ୱଯା ତଦ୍ ବୁଧ୍ୟତାମ୍|
| فَطَرَحَ ٱلْفِضَّةَ فِي ٱلْهَيْكَلِ وَٱنْصَرَفَ، ثُمَّ مَضَى وَخَنَقَ نَفْسَهُ. | ٥ 5 |
ତତୋ ଯିହୂଦା ମନ୍ଦିରମଧ୍ୟେ ତା ମୁଦ୍ରା ନିକ୍ଷିପ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଥିତୱାନ୍ ଇତ୍ୱା ଚ ସ୍ୱଯମାତ୍ମାନମୁଦ୍ବବନ୍ଧ|
| فَأَخَذَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ ٱلْفِضَّةَ وَقَالُوا: «لَا يَحِلُّ أَنْ نُلْقِيَهَا فِي ٱلْخِزَانَةِ لِأَنَّهَا ثَمَنُ دَمٍ». | ٦ 6 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ପ୍ରଧାନଯାଜକାସ୍ତା ମୁଦ୍ରା ଆଦାଯ କଥିତୱନ୍ତଃ, ଏତା ମୁଦ୍ରାଃ ଶୋଣିତମୂଲ୍ୟଂ ତସ୍ମାଦ୍ ଭାଣ୍ଡାଗାରେ ନ ନିଧାତୱ୍ୟାଃ|
| فَتَشَاوَرُوا وَٱشْتَرَوْا بِهَا حَقْلَ ٱلْفَخَّارِيِّ مَقْبَرَةً لِلْغُرَبَاءِ. | ٧ 7 |
ଅନନ୍ତରଂ ତେ ମନ୍ତ୍ରଯିତ୍ୱା ୱିଦେଶିନାଂ ଶ୍ମଶାନସ୍ଥାନାଯ ତାଭିଃ କୁଲାଲସ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ରମକ୍ରୀଣନ୍|
| لِهَذَا سُمِّيَ ذَلِكَ ٱلْحَقْلُ «حَقْلَ ٱلدَّمِ» إِلَى هَذَا ٱلْيَوْمِ. | ٨ 8 |
ଅତୋଽଦ୍ୟାପି ତତ୍ସ୍ଥାନଂ ରକ୍ତକ୍ଷେତ୍ରଂ ୱଦନ୍ତି|
| حِينَئِذٍ تَمَّ مَا قِيلَ بِإِرْمِيَا ٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: «وَأَخَذُوا ٱلثَّلَاثِينَ مِنَ ٱلْفِضَّةِ، ثَمَنَ ٱلْمُثَمَّنِ ٱلَّذِي ثَمَّنُوهُ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ، | ٩ 9 |
ଇତ୍ଥଂ ସତି ଇସ୍ରାଯେଲୀଯସନ୍ତାନୈ ର୍ୟସ୍ୟ ମୂଲ୍ୟଂ ନିରୁପିତଂ, ତସ୍ୟ ତ୍ରିଂଶନ୍ମୁଦ୍ରାମାନଂ ମୂଲ୍ୟଂ
| وَأَعْطَوْهَا عَنْ حَقْلِ ٱلْفَخَّارِيِّ، كَمَا أَمَرَنِي ٱلرَّبُّ». | ١٠ 10 |
ମାଂ ପ୍ରତି ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟାଦେଶାତ୍ ତେଭ୍ୟ ଆଦୀଯତ, ତେନ ଚ କୁଲାଲସ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ରଂ କ୍ରୀତମିତି ଯଦ୍ୱଚନଂ ଯିରିମିଯଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନା ପ୍ରୋକ୍ତଂ ତତ୍ ତଦାସିଧ୍ୟତ୍|
| فَوَقَفَ يَسُوعُ أَمَامَ ٱلْوَالِي. فَسَأَلَهُ ٱلْوَالِي قَائِلًا: «أَأَنْتَ مَلِكُ ٱلْيَهُودِ؟». فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «أَنْتَ تَقُولُ». | ١١ 11 |
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୌ ତଦଧିପତେଃ ସମ୍ମୁଖ ଉପତିଷ୍ଠତି ସ ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ତ୍ୱଂ କିଂ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ରାଜା? ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତମୱଦତ୍, ତ୍ୱଂ ସତ୍ୟମୁକ୍ତୱାନ୍|
| وَبَيْنَمَا كَانَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلشُّيُوخُ يَشْتَكُونَ عَلَيْهِ لَمْ يُجِبْ بِشَيْءٍ. | ١٢ 12 |
କିନ୍ତୁ ପ୍ରଧାନଯାଜକପ୍ରାଚୀନୈରଭିଯୁକ୍ତେନ ତେନ କିମପି ନ ପ୍ରତ୍ୟୱାଦି|
| فَقَالَ لَهُ بِيلَاطُسُ: «أَمَا تَسْمَعُ كَمْ يَشْهَدُونَ عَلَيْكَ؟». | ١٣ 13 |
ତତଃ ପୀଲାତେନ ସ ଉଦିତଃ, ଇମେ ତ୍ୱତ୍ପ୍ରତିକୂଲତଃ କତି କତି ସାକ୍ଷ୍ୟଂ ଦଦତି, ତତ୍ ତ୍ୱଂ ନ ଶୃଣୋଷି?
| فَلَمْ يُجِبْهُ وَلَا عَنْ كَلِمَةٍ وَاحِدَةٍ، حَتَّى تَعَجَّبَ ٱلْوَالِي جِدًّا. | ١٤ 14 |
ତଥାପି ସ ତେଷାମେକସ୍ୟାପି ୱଚସ ଉତ୍ତରଂ ନୋଦିତୱାନ୍; ତେନ ସୋଽଧିପତି ର୍ମହାଚିତ୍ରଂ ୱିଦାମାସ|
| وَكَانَ ٱلْوَالِي مُعْتَادًا فِي ٱلْعِيدِ أَنْ يُطْلِقَ لِلْجَمْعِ أَسِيرًا وَاحِدًا، مَنْ أَرَادُوهُ. | ١٥ 15 |
ଅନ୍ୟଚ୍ଚ ତନ୍ମହକାଲେଽଧିପତେରେତାଦୃଶୀ ରାତିରାସୀତ୍, ପ୍ରଜା ଯଂ କଞ୍ଚନ ବନ୍ଧିନଂ ଯାଚନ୍ତେ, ତମେୱ ସ ମୋଚଯତୀତି|
| وَكَانَ لَهُمْ حِينَئِذٍ أَسِيرٌ مَشْهُورٌ يُسَمَّى بَارَابَاسَ. | ١٦ 16 |
ତଦାନୀଂ ବରବ୍ବାନାମା କଶ୍ଚିତ୍ ଖ୍ୟାତବନ୍ଧ୍ୟାସୀତ୍|
| فَفِيمَا هُمْ مُجْتَمِعُونَ قَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «مَنْ تُرِيدُونَ أَنْ أُطْلِقَ لَكُمْ؟ بَارَابَاسَ أَمْ يَسُوعَ ٱلَّذِي يُدْعَى ٱلْمَسِيحَ؟». | ١٧ 17 |
ତତଃ ପୀଲାତସ୍ତତ୍ର ମିଲିତାନ୍ ଲୋକାନ୍ ଅପୃଚ୍ଛତ୍, ଏଷ ବରବ୍ବା ବନ୍ଧୀ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୱିଖ୍ୟାତୋ ଯୀଶୁଶ୍ଚୈତଯୋଃ କଂ ମୋଚଯିଷ୍ୟାମି? ଯୁଷ୍ମାକଂ କିମୀପ୍ସିତଂ?
| لِأَنَّهُ عَلِمَ أَنَّهُمْ أَسْلَمُوهُ حَسَدًا. | ١٨ 18 |
ତୈରୀର୍ଷ୍ୟଯା ସ ସମର୍ପିତ ଇତି ସ ଜ୍ଞାତୱାନ୍|
| وَإِذْ كَانَ جَالِسًا عَلَى كُرْسِيِّ ٱلْوِلَايَةِ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِ ٱمْرَأَتُهُ قَائِلَةً: «إِيَّاكَ وَذَلِكَ ٱلْبَارَّ، لِأَنِّي تَأَلَّمْتُ ٱلْيَوْمَ كَثِيرًا فِي حُلْمٍ مِنْ أَجْلِهِ». | ١٩ 19 |
ଅପରଂ ୱିଚାରାସନୋପୱେଶନକାଲେ ପୀଲାତସ୍ୟ ପତ୍ନୀ ଭୃତ୍ୟଂ ପ୍ରହିତ୍ୟ ତସ୍ମୈ କଥଯାମାସ, ତଂ ଧାର୍ମ୍ମିକମନୁଜଂ ପ୍ରତି ତ୍ୱଯା କିମପି ନ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ; ଯସ୍ମାତ୍ ତତ୍କୃତେଽଦ୍ୟାହଂ ସ୍ୱପ୍ନେ ପ୍ରଭୂତକଷ୍ଟମଲଭେ|
| وَلَكِنَّ رُؤَسَاءَ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلشُّيُوخَ حَرَّضُوا ٱلْجُمُوعَ عَلَى أَنْ يَطْلُبُوا بَارَابَاسَ وَيُهْلِكُوا يَسُوعَ. | ٢٠ 20 |
ଅନନ୍ତରଂ ପ୍ରଧାନଯାଜକପ୍ରାଚୀନା ବରବ୍ବାଂ ଯାଚିତ୍ୱାଦାତୁଂ ଯୀଶୁଞ୍ଚ ହନ୍ତୁଂ ସକଲଲୋକାନ୍ ପ୍ରାୱର୍ତ୍ତଯନ୍|
| فَأجَابَ ٱلْوَالِي وَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ مِنْ ٱلِٱثْنَيْنِ تُرِيدُونَ أَنْ أُطْلِقَ لَكُمْ؟». فَقَالُوا: «بَارَابَاسَ!». | ٢١ 21 |
ତତୋଽଧିପତିସ୍ତାନ୍ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍, ଏତଯୋଃ କମହଂ ମୋଚଯିଷ୍ୟାମି? ଯୁଷ୍ମାକଂ କେଚ୍ଛା? ତେ ପ୍ରୋଚୁ ର୍ବରବ୍ବାଂ|
| قَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «فَمَاذَا أَفْعَلُ بِيَسُوعَ ٱلَّذِي يُدْعَى ٱلْمَسِيحَ؟». قَالَ لَهُ ٱلْجَمِيعُ: «لِيُصْلَبْ!». | ٢٢ 22 |
ତଦା ପୀଲାତଃ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ତର୍ହି ଯଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଂ ୱଦନ୍ତି, ତଂ ଯୀଶୁଂ କିଂ କରିଷ୍ୟାମି? ସର୍ୱ୍ୱେ କଥଯାମାସୁଃ, ସ କ୍ରୁଶେନ ୱିଧ୍ୟତାଂ|
| فَقَالَ ٱلْوَالِي: «وَأَيَّ شَرٍّ عَمِلَ؟». فَكَانُوا يَزْدَادُونَ صُرَاخًا قَائِلِينَ: «لِيُصْلَبْ!». | ٢٣ 23 |
ତତୋଽଧିପତିରୱାଦୀତ୍, କୁତଃ? କିଂ ତେନାପରାଦ୍ଧଂ? କିନ୍ତୁ ତେ ପୁନରୁଚୈ ର୍ଜଗଦୁଃ, ସ କ୍ରୁଶେନ ୱିଧ୍ୟତାଂ|
| فَلَمَّا رَأَى بِيلَاطُسُ أَنَّهُ لَا يَنْفَعُ شَيْئًا، بَلْ بِٱلْحَرِيِّ يَحْدُثُ شَغَبٌ، أَخَذَ مَاءً وَغَسَلَ يَدَيْهِ قُدَّامَ ٱلْجَمْعِ قَائِلًا: «إِنِّي بَرِيءٌ مِنْ دَمِ هَذَا ٱلْبَارِّ! أَبْصِرُوا أَنْتُمْ!». | ٢٤ 24 |
ତଦା ନିଜୱାକ୍ୟମଗ୍ରାହ୍ୟମଭୂତ୍, କଲହଶ୍ଚାପ୍ୟଭୂତ୍, ପୀଲାତ ଇତି ୱିଲୋକ୍ୟ ଲୋକାନାଂ ସମକ୍ଷଂ ତୋଯମାଦାଯ କରୌ ପ୍ରକ୍ଷାଲ୍ୟାୱୋଚତ୍, ଏତସ୍ୟ ଧାର୍ମ୍ମିକମନୁଷ୍ୟସ୍ୟ ଶୋଣିତପାତେ ନିର୍ଦୋଷୋଽହଂ, ଯୁଷ୍ମାଭିରେୱ ତଦ୍ ବୁଧ୍ୟତାଂ|
| فَأَجَابَ جَمِيعُ ٱلشَّعْبِ وَقَالُوا: «دَمُهُ عَلَيْنَا وَعَلَى أَوْلَادِنَا». | ٢٥ 25 |
ତଦା ସର୍ୱ୍ୱାଃ ପ୍ରଜାଃ ପ୍ରତ୍ୟୱୋଚନ୍, ତସ୍ୟ ଶୋଣିତପାତାପରାଧୋଽସ୍ମାକମ୍ ଅସ୍ମତ୍ସନ୍ତାନାନାଞ୍ଚୋପରି ଭୱତୁ|
| حِينَئِذٍ أَطْلَقَ لَهُمْ بَارَابَاسَ، وَأَمَّا يَسُوعُ فَجَلَدَهُ وَأَسْلَمَهُ لِيُصْلَبَ. | ٢٦ 26 |
ତତଃ ସ ତେଷାଂ ସମୀପେ ବରବ୍ବାଂ ମୋଚଯାମାସ ଯୀଶୁନ୍ତୁ କଷାଭିରାହତ୍ୟ କ୍ରୁଶେନ ୱେଧିତୁଂ ସମର୍ପଯାମାସ|
| فَأَخَذَ عَسْكَرُ ٱلْوَالِي يَسُوعَ إِلَى دَارِ ٱلْوِلَايَةِ وَجَمَعُوا عَلَيْهِ كُلَّ ٱلْكَتِيبَةِ، | ٢٧ 27 |
ଅନନ୍ତରମ୍ ଅଧିପତେଃ ସେନା ଅଧିପତେ ର୍ଗୃହଂ ଯୀଶୁମାନୀଯ ତସ୍ୟ ସମୀପେ ସେନାସମୂହଂ ସଂଜଗୃହୁଃ|
| فَعَرَّوْهُ وَأَلْبَسُوهُ رِدَاءً قِرْمِزِيًّا، | ٢٨ 28 |
ତତସ୍ତେ ତସ୍ୟ ୱସନଂ ମୋଚଯିତ୍ୱା କୃଷ୍ଣଲୋହିତୱର୍ଣୱସନଂ ପରିଧାପଯାମାସୁଃ
| وَضَفَرُوا إِكْلِيلًا مِنْ شَوْكٍ وَوَضَعُوهُ عَلَى رَأْسِهِ، وَقَصَبَةً فِي يَمِينِهِ. وَكَانُوا يَجْثُونَ قُدَّامَهُ وَيَسْتَهْزِئُونَ بِهِ قَائِلِينَ: «ٱلسَّلَامُ يا مَلِكَ ٱلْيَهُودِ!». | ٢٩ 29 |
କଣ୍ଟକାନାଂ ମୁକୁଟଂ ନିର୍ମ୍ମାଯ ତଚ୍ଛିରସି ଦଦୁଃ, ତସ୍ୟ ଦକ୍ଷିଣକରେ ୱେତ୍ରମେକଂ ଦତ୍ତ୍ୱା ତସ୍ୟ ସମ୍ମୁଖେ ଜାନୂନି ପାତଯିତ୍ୱା, ହେ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ରାଜନ୍, ତୁଭ୍ୟଂ ନମ ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ତଂ ତିରଶ୍ଚକ୍ରୁଃ,
| وَبَصَقُوا عَلَيْهِ، وَأَخَذُوا ٱلْقَصَبَةَ وَضَرَبُوهُ عَلَى رَأْسِهِ. | ٣٠ 30 |
ତତସ୍ତସ୍ୟ ଗାତ୍ରେ ନିଷ୍ଠୀୱଂ ଦତ୍ୱା ତେନ ୱେତ୍ରେଣ ଶିର ଆଜଘ୍ନୁଃ|
| وَبَعْدَ مَا ٱسْتَهْزَأُوا بِهِ، نَزَعُوا عَنْهُ ٱلرِّدَاءَ وَأَلْبَسُوهُ ثِيَابَهُ، وَمَضَوْا بِهِ لِلصَّلْبِ. | ٣١ 31 |
ଇତ୍ଥଂ ତଂ ତିରସ୍କୃତ୍ୟ ତଦ୍ ୱସନଂ ମୋଚଯିତ୍ୱା ପୁନର୍ନିଜୱସନଂ ପରିଧାପଯାଞ୍ଚକ୍ରୁଃ, ତଂ କ୍ରୁଶେନ ୱେଧିତୁଂ ନୀତୱନ୍ତଃ|
| وَفِيمَا هُمْ خَارِجُونَ وَجَدُوا إِنْسَانًا قَيْرَوَانِيًّا ٱسْمُهُ سِمْعَانُ، فَسَخَّرُوهُ لِيَحْمِلَ صَلِيبَهُ. | ٣٢ 32 |
ପଶ୍ଚାତ୍ତେ ବହିର୍ଭୂଯ କୁରୀଣୀଯଂ ଶିମୋନ୍ନାମକମେକଂ ୱିଲୋକ୍ୟ କ୍ରୁଶଂ ୱୋଢୁଂ ତମାଦଦିରେ|
| وَلَمَّا أَتَوْا إِلَى مَوْضِعٍ يُقَالُ لَهُ جُلْجُثَةُ، وَهُوَ ٱلْمُسَمَّى «مَوْضِعَ ٱلْجُمْجُمَةِ» | ٣٣ 33 |
ଅନନ୍ତରଂ ଗୁଲ୍ଗଲ୍ତାମ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଶିରସ୍କପାଲନାମକସ୍ଥାନମୁ ପସ୍ଥାଯ ତେ ଯୀଶୱେ ପିତ୍ତମିଶ୍ରିତାମ୍ଲରସଂ ପାତୁଂ ଦଦୁଃ,
| أَعْطَوْهُ خَلًّا مَمْزُوجًا بِمَرَارَةٍ لِيَشْرَبَ. وَلَمَّا ذَاقَ لَمْ يُرِدْ أَنْ يَشْرَبَ. | ٣٤ 34 |
କିନ୍ତୁ ସ ତମାସ୍ୱାଦ୍ୟ ନ ପପୌ|
| وَلَمَّا صَلَبُوهُ ٱقْتَسَمُوا ثِيَابَهُ مُقْتَرِعِينَ عَلَيْهَا، لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِٱلنَّبِيِّ: «ٱقْتَسَمُوا ثِيَابِي بَيْنَهُمْ، وَعَلَى لِبَاسِي أَلْقَوْا قُرْعَةً». | ٣٥ 35 |
ତଦାନୀଂ ତେ ତଂ କ୍ରୁଶେନ ସଂୱିଧ୍ୟ ତସ୍ୟ ୱସନାନି ଗୁଟିକାପାତେନ ୱିଭଜ୍ୟ ଜଗୃହୁଃ, ତସ୍ମାତ୍, ୱିଭଜନ୍ତେଽଧରୀଯଂ ମେ ତେ ମନୁଷ୍ୟାଃ ପରସ୍ପରଂ| ମଦୁତ୍ତରୀଯୱସ୍ତ୍ରାର୍ଥଂ ଗୁଟିକାଂ ପାତଯନ୍ତି ଚ|| ଯଦେତଦ୍ୱଚନଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିଭିରୁକ୍ତମାସୀତ୍, ତଦା ତଦ୍ ଅସିଧ୍ୟତ୍,
| ثُمَّ جَلَسُوا يَحْرُسُونَهُ هُنَاكَ. | ٣٦ 36 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ତେ ତତ୍ରୋପୱିଶ୍ୟ ତଦ୍ରକ୍ଷଣକର୍ୱ୍ୱଣି ନିଯୁକ୍ତାସ୍ତସ୍ଥୁଃ|
| وَجَعَلُوا فَوْقَ رَأْسِهِ عِلَّتَهُ مَكْتُوبَةً: «هَذَا هُوَ يَسُوعُ مَلِكُ ٱلْيَهُودِ». | ٣٧ 37 |
ଅପରମ୍ ଏଷ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ରାଜା ଯୀଶୁରିତ୍ୟପୱାଦଲିପିପତ୍ରଂ ତଚ୍ଛିରସ ଊର୍ଦ୍ୱ୍ୱେ ଯୋଜଯାମାସୁଃ|
| حِينَئِذٍ صُلِبَ مَعَهُ لِصَّانِ، وَاحِدٌ عَنِ ٱلْيَمِينِ وَوَاحِدٌ عَنِ ٱلْيَسَارِ. | ٣٨ 38 |
ତତସ୍ତସ୍ୟ ୱାମେ ଦକ୍ଷିଣେ ଚ ଦ୍ୱୌ ଚୈରୌ ତେନ ସାକଂ କ୍ରୁଶେନ ୱିୱିଧୁଃ|
| وَكَانَ ٱلْمُجْتَازُونَ يُجَدِّفُونَ عَلَيْهِ وَهُمْ يَهُزُّونَ رُؤُوسَهُمْ | ٣٩ 39 |
ତଦା ପାନ୍ଥା ନିଜଶିରୋ ଲାଡଯିତ୍ୱା ତଂ ନିନ୍ଦନ୍ତୋ ଜଗଦୁଃ,
| قَائِلِينَ: «يَا نَاقِضَ ٱلْهَيْكَلِ وَبَانِيَهُ فِي ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ، خَلِّصْ نَفْسَكَ! إِنْ كُنْتَ ٱبْنَ ٱللهِ فَٱنْزِلْ عَنِ ٱلصَّلِيبِ!». | ٤٠ 40 |
ହେ ଈଶ୍ୱରମନ୍ଦିରଭଞ୍ଜକ ଦିନତ୍ରଯେ ତନ୍ନିର୍ମ୍ମାତଃ ସ୍ୱଂ ରକ୍ଷ, ଚେତ୍ତ୍ୱମୀଶ୍ୱରସୁତସ୍ତର୍ହି କ୍ରୁଶାଦୱରୋହ|
| وَكَذَلِكَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ أَيْضًا وَهُمْ يَسْتَهْزِئُونَ مَعَ ٱلْكَتَبَةِ وَٱلشُّيُوخِ قَالُوا: | ٤١ 41 |
ପ୍ରଧାନଯାଜକାଧ୍ୟାପକପ୍ରାଚୀନାଶ୍ଚ ତଥା ତିରସ୍କୃତ୍ୟ ଜଗଦୁଃ,
| «خَلَّصَ آخَرِينَ وَأَمَّا نَفْسُهُ فَمَا يَقْدِرُ أَنْ يُخَلِّصَهَا! إِنْ كَانَ هُوَ مَلِكَ إِسْرَائِيلَ فَلْيَنْزِلِ ٱلْآنَ عَنِ ٱلصَّلِيبِ فَنُؤْمِنَ بِهِ! | ٤٢ 42 |
ସୋଽନ୍ୟଜନାନାୱତ୍, କିନ୍ତୁ ସ୍ୱମୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି| ଯଦୀସ୍ରାଯେଲୋ ରାଜା ଭୱେତ୍, ତର୍ହୀଦାନୀମେୱ କ୍ରୁଶାଦୱରୋହତୁ, ତେନ ତଂ ୱଯଂ ପ୍ରତ୍ୟେଷ୍ୟାମଃ|
| قَدِ ٱتَّكَلَ عَلَى ٱللهِ، فَلْيُنْقِذْهُ ٱلْآنَ إِنْ أَرَادَهُ! لِأَنَّهُ قَالَ: أَنَا ٱبْنُ ٱللهِ!». | ٤٣ 43 |
ସ ଈଶ୍ୱରେ ପ୍ରତ୍ୟାଶାମକରୋତ୍, ଯଦୀଶ୍ୱରସ୍ତସ୍ମିନ୍ ସନ୍ତୁଷ୍ଟସ୍ତର୍ହୀଦାନୀମେୱ ତମୱେତ୍, ଯତଃ ସ ଉକ୍ତୱାନ୍ ଅହମୀଶ୍ୱରସୁତଃ|
| وَبِذَلِكَ أَيْضًا كَانَ ٱللِّصَّانِ ٱللَّذَانِ صُلِبَا مَعَهُ يُعَيِّرَانِهِ. | ٤٤ 44 |
ଯୌ ସ୍ତେନୌ ସାକଂ ତେନ କ୍ରୁଶେନ ୱିଦ୍ଧୌ ତୌ ତଦ୍ୱଦେୱ ତଂ ନିନିନ୍ଦତୁଃ|
| وَمِنَ ٱلسَّاعَةِ ٱلسَّادِسَةِ كَانَتْ ظُلْمَةٌ عَلَى كُلِّ ٱلْأَرْضِ إِلَى ٱلسَّاعَةِ ٱلتَّاسِعَةِ. | ٤٥ 45 |
ତଦା ଦ୍ୱିତୀଯଯାମାତ୍ ତୃତୀଯଯାମଂ ଯାୱତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଦେଶେ ତମିରଂ ବଭୂୱ,
| وَنَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلتَّاسِعَةِ صَرَخَ يَسُوعُ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ قَائِلًا: «إِيلِي، إِيلِي، لَمَا شَبَقْتَنِي؟» أَيْ: إِلَهِي، إِلَهِي، لِمَاذَا تَرَكْتَنِي؟ | ٤٦ 46 |
ତୃତୀଯଯାମେ "ଏଲୀ ଏଲୀ ଲାମା ଶିୱକ୍ତନୀ", ଅର୍ଥାତ୍ ମଦୀଶ୍ୱର ମଦୀଶ୍ୱର କୁତୋ ମାମତ୍ୟାକ୍ଷୀଃ? ଯୀଶୁରୁଚ୍ଚୈରିତି ଜଗାଦ|
| فَقَوْمٌ مِنَ ٱلْوَاقِفِينَ هُنَاكَ لَمَّا سَمِعُوا قَالُوا: «إِنَّهُ يُنَادِي إِيلِيَّا». | ٤٧ 47 |
ତଦା ତତ୍ର ସ୍ଥିତାଃ କେଚିତ୍ ତତ୍ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ବଭାଷିରେ, ଅଯମ୍ ଏଲିଯମାହୂଯତି|
| وَلِلْوَقْتِ رَكَضَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ وَأَخَذَ إِسْفِنْجَةً وَمَلَأَهَا خَلًّا وَجَعَلَهَا عَلَى قَصَبَةٍ وَسَقَاهُ. | ٤٨ 48 |
ତେଷାଂ ମଧ୍ୟାଦ୍ ଏକଃ ଶୀଘ୍ରଂ ଗତ୍ୱା ସ୍ପଞ୍ଜଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ତତ୍ରାମ୍ଲରସଂ ଦତ୍ତ୍ୱା ନଲେନ ପାତୁଂ ତସ୍ମୈ ଦଦୌ|
| وَأَمَّا ٱلْبَاقُونَ فَقَالُوا: «ٱتْرُكْ. لِنَرَى هَلْ يَأْتِي إِيلِيَّا يُخَلِّصُهُ!». | ٤٩ 49 |
ଇତରେଽକଥଯନ୍ ତିଷ୍ଠତ, ତଂ ରକ୍ଷିତୁମ୍ ଏଲିଯ ଆଯାତି ନୱେତି ପଶ୍ୟାମଃ|
| فَصَرَخَ يَسُوعُ أَيْضًا بِصَوْتٍ عَظِيمٍ، وَأَسْلَمَ ٱلرُّوحَ. | ٥٠ 50 |
ଯୀଶୁଃ ପୁନରୁଚୈରାହୂଯ ପ୍ରାଣାନ୍ ଜହୌ|
| وَإِذَا حِجَابُ ٱلْهَيْكَلِ قَدِ ٱنْشَقَّ إِلَى ٱثْنَيْنِ، مِنْ فَوْقُ إِلَى أَسْفَلُ. وَٱلْأَرْضُ تَزَلْزَلَتْ، وَٱلصُّخُورُ تَشَقَّقَتْ، | ٥١ 51 |
ତତୋ ମନ୍ଦିରସ୍ୟ ୱିଚ୍ଛେଦୱସନମ୍ ଊର୍ଦ୍ୱ୍ୱାଦଧୋ ଯାୱତ୍ ଛିଦ୍ୟମାନଂ ଦ୍ୱିଧାଭୱତ୍,
| وَٱلْقُبُورُ تَفَتَّحَتْ، وَقَامَ كَثِيرٌ مِنْ أَجْسَادِ ٱلْقِدِّيسِينَ ٱلرَّاقِدِينَ | ٥٢ 52 |
ଭୂମିଶ୍ଚକମ୍ପେ ଭୂଧରୋୱ୍ୟଦୀର୍ୟ୍ୟତ ଚ| ଶ୍ମଶାନେ ମୁକ୍ତେ ଭୂରିପୁଣ୍ୟୱତାଂ ସୁପ୍ତଦେହା ଉଦତିଷ୍ଠନ୍,
| وَخَرَجُوا مِنَ ٱلْقُبُورِ بَعْدَ قِيَامَتِهِ، وَدَخَلُوا ٱلْمَدِينَةَ ٱلْمُقَدَّسَةَ، وَظَهَرُوا لِكَثِيرِينَ. | ٥٣ 53 |
ଶ୍ମଶାନାଦ୍ ୱହିର୍ଭୂଯ ତଦୁତ୍ଥାନାତ୍ ପରଂ ପୁଣ୍ୟପୁରଂ ଗତ୍ୱା ବହୁଜନାନ୍ ଦର୍ଶଯାମାସୁଃ|
| وَأَمَّا قَائِدُ ٱلْمِئَةِ وَٱلَّذِينَ مَعَهُ يَحْرُسُونَ يَسُوعَ فَلَمَّا رَأَوْا ٱلزَّلْزَلَةَ وَمَا كَانَ، خَافُوا جِدًّا وَقَالُوا: «حَقًّا كَانَ هَذَا ٱبْنَ ٱللهِ!». | ٥٤ 54 |
ଯୀଶୁରକ୍ଷଣାଯ ନିଯୁକ୍ତଃ ଶତସେନାପତିସ୍ତତ୍ସଙ୍ଗିନଶ୍ଚ ତାଦୃଶୀଂ ଭୂକମ୍ପାଦିଘଟନାଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଭୀତା ଅୱଦନ୍, ଏଷ ଈଶ୍ୱରପୁତ୍ରୋ ଭୱତି|
| وَكَانَتْ هُنَاكَ نِسَاءٌ كَثِيرَاتٌ يَنْظُرْنَ مِنْ بَعِيدٍ، وَهُنَّ كُنَّ قَدْ تَبِعْنَ يَسُوعَ مِنَ ٱلْجَلِيلِ يَخْدِمْنَهُ، | ٥٥ 55 |
ଯା ବହୁଯୋଷିତୋ ଯୀଶୁଂ ସେୱମାନା ଗାଲୀଲସ୍ତତ୍ପଶ୍ଚାଦାଗତାସ୍ତାସାଂ ମଧ୍ୟେ
| وَبَيْنَهُنَّ مَرْيَمُ ٱلْمَجْدَلِيَّةُ، وَمَرْيَمُ أُمُّ يَعْقُوبَ وَيُوسِي، وَأُمُّ ٱبْنَيْ زَبْدِي. | ٥٦ 56 |
ମଗ୍ଦଲୀନୀ ମରିଯମ୍ ଯାକୂବ୍ୟୋଶ୍ୟୋ ର୍ମାତା ଯା ମରିଯମ୍ ସିବଦିଯପୁତ୍ରଯୋ ର୍ମାତା ଚ ଯୋଷିତ ଏତା ଦୂରେ ତିଷ୍ଠନ୍ତ୍ୟୋ ଦଦୃଶୁଃ|
| وَلَمَّا كَانَ ٱلْمَسَاءُ، جَاءَ رَجُلٌ غَنِيٌّ مِنَ ٱلرَّامَةِ ٱسْمُهُ يُوسُفُ، وَكَانَ هُوَ أَيْضًا تِلْمِيذًا لِيَسُوعَ. | ٥٧ 57 |
ସନ୍ଧ୍ୟାଯାଂ ସତ୍ୟମ୍ ଅରିମଥିଯାନଗରସ୍ୟ ଯୂଷଫ୍ନାମା ଧନୀ ମନୁଜୋ ଯୀଶୋଃ ଶିଷ୍ୟତ୍ୱାତ୍
| فَهَذَا تَقَدَّمَ إِلَى بِيلَاطُسَ وَطَلَبَ جَسَدَ يَسُوعَ. فَأَمَرَ بِيلَاطُسُ حِينَئِذٍ أَنْ يُعْطَى ٱلْجَسَدُ. | ٥٨ 58 |
ପୀଲାତସ୍ୟ ସମୀପଂ ଗତ୍ୱା ଯୀଶୋଃ କାଯଂ ଯଯାଚେ, ତେନ ପୀଲାତଃ କାଯଂ ଦାତୁମ୍ ଆଦିଦେଶ|
| فَأَخَذَ يُوسُفُ ٱلْجَسَدَ وَلَفَّهُ بِكَتَّانٍ نَقِيٍّ، | ٥٩ 59 |
ଯୂଷଫ୍ ତତ୍କାଯଂ ନୀତ୍ୱା ଶୁଚିୱସ୍ତ୍ରେଣାଚ୍ଛାଦ୍ୟ
| وَوَضَعَهُ فِي قَبْرِهِ ٱلْجَدِيدِ ٱلَّذِي كَانَ قَدْ نَحَتَهُ فِي ٱلصَّخْرَةِ، ثُمَّ دَحْرَجَ حَجَرًا كَبِيرًا عَلَى بَابِ ٱلْقَبْرِ وَمَضَى. | ٦٠ 60 |
ସ୍ୱାର୍ଥଂ ଶୈଲେ ଯତ୍ ଶ୍ମଶାନଂ ଚଖାନ, ତନ୍ମଧ୍ୟେ ତତ୍କାଯଂ ନିଧାଯ ତସ୍ୟ ଦ୍ୱାରି ୱୃହତ୍ପାଷାଣଂ ଦଦୌ|
| وَكَانَتْ هُنَاكَ مَرْيَمُ ٱلْمَجْدَلِيَّةُ وَمَرْيَمُ ٱلْأُخْرَى جَالِسَتَيْنِ تُجَاهَ ٱلْقَبْرِ. | ٦١ 61 |
କିନ୍ତୁ ମଗ୍ଦଲୀନୀ ମରିଯମ୍ ଅନ୍ୟମରିଯମ୍ ଏତେ ସ୍ତ୍ରିଯୌ ତତ୍ର ଶ୍ମଶାନସମ୍ମୁଖ ଉପୱିୱିଶତୁଃ|
| وَفِي ٱلْغَدِ ٱلَّذِي بَعْدَ ٱلِٱسْتِعْدَادِ ٱجْتَمَعَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ إِلَى بِيلَاطُسَ | ٦٢ 62 |
ତଦନନ୍ତରଂ ନିସ୍ତାରୋତ୍ସୱସ୍ୟାଯୋଜନଦିନାତ୍ ପରେଽହନି ପ୍ରଧାନଯାଜକାଃ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ମିଲିତ୍ୱା ପୀଲାତମୁପାଗତ୍ୟାକଥଯନ୍,
| قَائِلِينَ: «يَا سَيِّدُ، قَدْ تَذَكَّرْنَا أَنَّ ذَلِكَ ٱلْمُضِلَّ قَالَ وَهُوَ حَيٌّ: إِنِّي بَعْدَ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ أَقُومُ. | ٦٣ 63 |
ହେ ମହେଚ୍ଛ ସ ପ୍ରତାରକୋ ଜୀୱନ ଅକଥଯତ୍, ଦିନତ୍ରଯାତ୍ ପରଂ ଶ୍ମଶାନାଦୁତ୍ଥାସ୍ୟାମି ତଦ୍ୱାକ୍ୟଂ ସ୍ମରାମୋ ୱଯଂ;
| فَمُرْ بِضَبْطِ ٱلْقَبْرِ إِلَى ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ، لِئَلَّا يَأْتِيَ تَلَامِيذُهُ لَيْلًا وَيَسْرِقُوهُ، وَيَقُولُوا لِلشَّعْبِ: إِنَّهُ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، فَتَكُونَ ٱلضَّلَالَةُ ٱلْأَخِيرَةُ أَشَرَّ مِنَ ٱلْأُولَى!». | ٦٤ 64 |
ତସ୍ମାତ୍ ତୃତୀଯଦିନଂ ଯାୱତ୍ ତତ୍ ଶ୍ମଶାନଂ ରକ୍ଷିତୁମାଦିଶତୁ, ନୋଚେତ୍ ତଚ୍ଛିଷ୍ୟା ଯାମିନ୍ୟାମାଗତ୍ୟ ତଂ ହୃତ୍ୱା ଲୋକାନ୍ ୱଦିଷ୍ୟନ୍ତି, ସ ଶ୍ମଶାନାଦୁଦତିଷ୍ଠତ୍, ତଥା ସତି ପ୍ରଥମଭ୍ରାନ୍ତେଃ ଶେଷୀଯଭ୍ରାନ୍ତି ର୍ମହତୀ ଭୱିଷ୍ୟତି|
| فَقَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «عِنْدَكُمْ حُرَّاسٌ. اِذْهَبُوا وَٱضْبُطُوهُ كَمَا تَعْلَمُونَ». | ٦٥ 65 |
ତଦା ପୀଲାତ ଅୱାଦୀତ୍, ଯୁଷ୍ମାକଂ ସମୀପେ ରକ୍ଷିଗଣ ଆସ୍ତେ, ଯୂଯଂ ଗତ୍ୱା ଯଥା ସାଧ୍ୟଂ ରକ୍ଷଯତ|
| فَمَضَوْا وَضَبَطُوا ٱلْقَبْرَ بِٱلْحُرَّاسِ وَخَتَمُوا ٱلْحَجَرَ. | ٦٦ 66 |
ତତସ୍ତେ ଗତ୍ୱା ତଦ୍ଦୂରପାଷାଣଂ ମୁଦ୍ରାଙ୍କିତଂ କୃତ୍ୱା ରକ୍ଷିଗଣଂ ନିଯୋଜ୍ୟ ଶ୍ମଶାନଂ ରକ୍ଷଯାମାସୁଃ|
