مَتَّى 22
| وَجَعَلَ يَسُوعُ يُكَلِّمُهُمْ أَيْضًا بِأَمْثَالٍ قَائِلًا: | ١ 1 |
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁଃ ପୁନରପି ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତେନ ତାନ୍ ଅୱାଦୀତ୍,
| «يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ إِنْسَانًا مَلِكًا صَنَعَ عُرْسًا لِٱبْنِهِ، | ٢ 2 |
ସ୍ୱର୍ଗୀଯରାଜ୍ୟମ୍ ଏତାଦୃଶସ୍ୟ ନୃପତେଃ ସମଂ, ଯୋ ନିଜ ପୁତ୍ରଂ ୱିୱାହଯନ୍ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ନିମନ୍ତ୍ରିତାନ୍ ଆନେତୁଂ ଦାସେଯାନ୍ ପ୍ରହିତୱାନ୍,
| وَأَرْسَلَ عَبِيدَهُ لِيَدْعُوا ٱلْمَدْعُوِّينَ إِلَى ٱلْعُرْسِ، فَلَمْ يُرِيدُوا أَنْ يَأْتُوا. | ٣ 3 |
କିନ୍ତୁ ତେ ସମାଗନ୍ତୁଂ ନେଷ୍ଟୱନ୍ତଃ|
| فَأَرْسَلَ أَيْضًا عَبِيدًا آخَرِينَ قَائِلًا: قُولُوا لِلْمَدْعُوِّينَ: هُوَذَا غَدَائِي أَعْدَدْتُهُ. ثِيرَانِي وَمُسَمَّنَاتِي قَدْ ذُبِحَتْ، وَكُلُّ شَيْءٍ مُعَدٌّ. تَعَالَوْا إِلَى ٱلْعُرْسِ! | ٤ 4 |
ତତୋ ରାଜା ପୁନରପି ଦାସାନନ୍ୟାନ୍ ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ପ୍ରେଷଯାମାସ, ନିମନ୍ତ୍ରିତାନ୍ ୱଦତ, ପଶ୍ୟତ, ମମ ଭେଜ୍ୟମାସାଦିତମାସ୍ତେ, ନିଜୱ୍ଟଷାଦିପୁଷ୍ଟଜନ୍ତୂନ୍ ମାରଯିତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱଂ ଖାଦ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟମାସାଦିତୱାନ୍, ଯୂଯଂ ୱିୱାହମାଗଚ୍ଛତ|
| وَلَكِنَّهُمْ تَهَاوَنُوا وَمَضَوْا، وَاحِدٌ إِلَى حَقْلِهِ، وَآخَرُ إِلَى تِجَارَتِهِ، | ٥ 5 |
ତଥପି ତେ ତୁଚ୍ଛୀକୃତ୍ୟ କେଚିତ୍ ନିଜକ୍ଷେତ୍ରଂ କେଚିଦ୍ ୱାଣିଜ୍ୟଂ ପ୍ରତି ସ୍ୱସ୍ୱମାର୍ଗେଣ ଚଲିତୱନ୍ତଃ|
| وَٱلْبَاقُونَ أَمْسَكُوا عَبِيدَهُ وَشَتَمُوهُمْ وَقَتَلُوهُمْ. | ٦ 6 |
ଅନ୍ୟେ ଲୋକାସ୍ତସ୍ୟ ଦାସେଯାନ୍ ଧୃତ୍ୱା ଦୌରାତ୍ମ୍ୟଂ ୱ୍ୟୱହୃତ୍ୟ ତାନୱଧିଷୁଃ|
| فَلَمَّا سَمِعَ ٱلْمَلِكُ غَضِبَ، وَأَرْسَلَ جُنُودَهُ وَأَهْلَكَ أُولَئِكَ ٱلْقَاتِلِينَ وَأَحْرَقَ مَدِينَتَهُمْ. | ٧ 7 |
ଅନନ୍ତରଂ ସ ନୃପତିସ୍ତାଂ ୱାର୍ତ୍ତାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା କ୍ରୁଧ୍ୟନ୍ ସୈନ୍ୟାନି ପ୍ରହିତ୍ୟ ତାନ୍ ଘାତକାନ୍ ହତ୍ୱା ତେଷାଂ ନଗରଂ ଦାହଯାମାସ|
| ثُمَّ قَالَ لِعَبِيدِهِ: أَمَّا ٱلْعُرْسُ فَمُسْتَعَدٌّ، وَأَمَّا ٱلْمَدْعُوُّونَ فَلَمْ يَكُونُوا مُسْتَحِقِّينَ. | ٨ 8 |
ତତଃ ସ ନିଜଦାସେଯାନ୍ ବଭାଷେ, ୱିୱାହୀଯଂ ଭୋଜ୍ୟମାସାଦିତମାସ୍ତେ, କିନ୍ତୁ ନିମନ୍ତ୍ରିତା ଜନା ଅଯୋଗ୍ୟାଃ|
| فَٱذْهَبُوا إِلَى مَفَارِقِ ٱلطُّرُقِ، وَكُلُّ مَنْ وَجَدْتُمُوهُ فَٱدْعُوهُ إِلَى ٱلْعُرْسِ. | ٩ 9 |
ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯଂ ରାଜମାର୍ଗଂ ଗତ୍ୱା ଯାୱତୋ ମନୁଜାନ୍ ପଶ୍ୟତ, ତାୱତଏୱ ୱିୱାହୀଯଭୋଜ୍ୟାଯ ନିମନ୍ତ୍ରଯତ|
| فَخَرَجَ أُولَئِكَ ٱلْعَبِيدُ إِلَى ٱلطُّرُقِ، وَجَمَعُوا كُلَّ ٱلَّذِينَ وَجَدُوهُمْ أَشْرَارًا وَصَالِحِينَ. فَٱمْتَلَأَ ٱلْعُرْسُ مِنَ ٱلْمُتَّكِئِينَ. | ١٠ 10 |
ତଦା ତେ ଦାସେଯା ରାଜମାର୍ଗଂ ଗତ୍ୱା ଭଦ୍ରାନ୍ ଅଭଦ୍ରାନ୍ ୱା ଯାୱତୋ ଜନାନ୍ ଦଦୃଶୁଃ, ତାୱତଏୱ ସଂଗୃହ୍ୟାନଯନ୍; ତତୋଽଭ୍ୟାଗତମନୁଜୈ ର୍ୱିୱାହଗୃହମ୍ ଅପୂର୍ୟ୍ୟତ|
| فَلَمَّا دَخَلَ ٱلْمَلِكُ لِيَنْظُرَ ٱلْمُتَّكِئِينَ، رَأَى هُنَاكَ إِنْسَانًا لَمْ يَكُنْ لَابِسًا لِبَاسَ ٱلْعُرْسِ. | ١١ 11 |
ତଦାନୀଂ ସ ରାଜା ସର୍ୱ୍ୱାନଭ୍ୟାଗତାନ୍ ଦ୍ରଷ୍ଟୁମ୍ ଅଭ୍ୟନ୍ତରମାଗତୱାନ୍; ତଦା ତତ୍ର ୱିୱାହୀଯୱସନହୀନମେକଂ ଜନଂ ୱୀକ୍ଷ୍ୟ ତଂ ଜଗାଦ୍,
| فَقَالَ لَهُ: يا صَاحِبُ، كَيْفَ دَخَلْتَ إِلَى هُنَا وَلَيْسَ عَلَيْكَ لِبَاسُ ٱلْعُرْسِ؟ فَسَكَتَ. | ١٢ 12 |
ହେ ମିତ୍ର, ତ୍ୱଂ ୱିୱାହୀଯୱସନଂ ୱିନା କଥମତ୍ର ପ୍ରୱିଷ୍ଟୱାନ୍? ତେନ ସ ନିରୁତ୍ତରୋ ବଭୂୱ|
| حِينَئِذٍ قَالَ ٱلْمَلِكُ لِلْخُدَّامِ: ٱرْبُطُوا رِجْلَيْهِ وَيَدَيْهِ، وَخُذُوهُ وَٱطْرَحُوهُ فِي ٱلظُّلْمَةِ ٱلْخَارِجِيَّةِ. هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ. | ١٣ 13 |
ତଦା ରାଜା ନିଜାନୁଚରାନ୍ ଅୱଦତ୍, ଏତସ୍ୟ କରଚରଣାନ୍ ବଦ୍ଧା ଯତ୍ର ରୋଦନଂ ଦନ୍ତୈର୍ଦନ୍ତଘର୍ଷଣଞ୍ଚ ଭୱତି, ତତ୍ର ୱହିର୍ଭୂତତମିସ୍ରେ ତଂ ନିକ୍ଷିପତ|
| لِأَنَّ كَثِيرِينَ يُدْعَوْنَ وَقَلِيلِينَ يُنْتَخَبُونَ». | ١٤ 14 |
ଇତ୍ଥଂ ବହୱ ଆହୂତା ଅଲ୍ପେ ମନୋଭିମତାଃ|
| حِينَئِذٍ ذَهَبَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَتَشَاوَرُوا لِكَيْ يَصْطَادُوهُ بِكَلِمَةٍ. | ١٥ 15 |
ଅନନ୍ତରଂ ଫିରୂଶିନଃ ପ୍ରଗତ୍ୟ ଯଥା ସଂଲାପେନ ତମ୍ ଉନ୍ମାଥେ ପାତଯେଯୁସ୍ତଥା ମନ୍ତ୍ରଯିତ୍ୱା
| فَأَرْسَلُوا إِلَيْهِ تَلَامِيذَهُمْ مَعَ ٱلْهِيرُودُسِيِّينَ قَائِلِينَ: «يَا مُعَلِّمُ، نَعْلَمُ أَنَّكَ صَادِقٌ وَتُعَلِّمُ طَرِيقَ ٱللهِ بِٱلْحَقِّ، وَلَا تُبَالِي بِأَحَدٍ، لِأَنَّكَ لَا تَنْظُرُ إِلَى وُجُوهِ ٱلنَّاسِ. | ١٦ 16 |
ହେରୋଦୀଯମନୁଜୈଃ ସାକଂ ନିଜଶିଷ୍ୟଗଣେନ ତଂ ପ୍ରତି କଥଯାମାସୁଃ, ହେ ଗୁରୋ, ଭୱାନ୍ ସତ୍ୟଃ ସତ୍ୟମୀଶ୍ୱରୀଯମାର୍ଗମୁପଦିଶତି, କମପି ମାନୁଷଂ ନାନୁରୁଧ୍ୟତେ, କମପି ନାପେକ୍ଷତେ ଚ, ତଦ୍ ୱଯଂ ଜାନୀମଃ|
| فَقُلْ لَنَا: مَاذَا تَظُنُّ؟ أَيَجُوزُ أَنْ تُعْطَى جِزْيَةٌ لِقَيْصَرَ أَمْ لَا؟». | ١٧ 17 |
ଅତଃ କୈସରଭୂପାଯ କରୋଽସ୍ମାକଂ ଦାତୱ୍ୟୋ ନ ୱା? ଅତ୍ର ଭୱତା କିଂ ବୁଧ୍ୟତେ? ତଦ୍ ଅସ୍ମାନ୍ ୱଦତୁ|
| فَعَلِمَ يَسُوعُ خُبْثَهُمْ وَقَالَ: «لِمَاذَا تُجَرِّبُونَنِي يا مُرَاؤُونَ؟ | ١٨ 18 |
ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତେଷାଂ ଖଲତାଂ ୱିଜ୍ଞାଯ କଥିତୱାନ୍, ରେ କପଟିନଃ ଯୁଯଂ କୁତୋ ମାଂ ପରିକ୍ଷଧ୍ୱେ?
| أَرُونِي مُعَامَلَةَ ٱلْجِزْيَةِ». فَقَدَّمُوا لَهُ دِينَارًا. | ١٩ 19 |
ତତ୍କରଦାନସ୍ୟ ମୁଦ୍ରାଂ ମାଂ ଦର୍ଶଯତ| ତଦାନୀଂ ତୈସ୍ତସ୍ୟ ସମୀପଂ ମୁଦ୍ରାଚତୁର୍ଥଭାଗ ଆନୀତେ
| فَقَالَ لَهُمْ: «لِمَنْ هَذِهِ ٱلصُّورَةُ وَٱلْكِتَابَةُ؟». | ٢٠ 20 |
ସ ତାନ୍ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ଅତ୍ର କସ୍ୟେଯଂ ମୂର୍ତ୍ତି ର୍ନାମ ଚାସ୍ତେ? ତେ ଜଗଦୁଃ, କୈସରଭୂପସ୍ୟ|
| قَالُوا لَهُ: «لِقَيْصَرَ». فَقَالَ لَهُمْ: «أَعْطُوا إِذًا مَا لِقَيْصَرَ لِقَيْصَرَ وَمَا لِلهِ لِلهِ». | ٢١ 21 |
ତତଃ ସ ଉକ୍ତୱାନ, କୈସରସ୍ୟ ଯତ୍ ତତ୍ କୈସରାଯ ଦତ୍ତ, ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଯତ୍ ତଦ୍ ଈଶ୍ୱରାଯ ଦତ୍ତ|
| فَلَمَّا سَمِعُوا تَعَجَّبُوا وَتَرَكُوهُ وَمَضَوْا. | ٢٢ 22 |
ଇତି ୱାକ୍ୟଂ ନିଶମ୍ୟ ତେ ୱିସ୍ମଯଂ ୱିଜ୍ଞାଯ ତଂ ୱିହାଯ ଚଲିତୱନ୍ତଃ|
| فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ جَاءَ إِلَيْهِ صَدُّوقِيُّونَ، ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ لَيْسَ قِيَامَةٌ، فَسَأَلُوهُ | ٢٣ 23 |
ତସ୍ମିନ୍ନହନି ସିଦୂକିନୋଽର୍ଥାତ୍ ଶ୍ମଶାନାତ୍ ନୋତ୍ଥାସ୍ୟନ୍ତୀତି ୱାକ୍ୟଂ ଯେ ୱଦନ୍ତି, ତେ ଯୀଶେରନ୍ତିକମ୍ ଆଗତ୍ୟ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ,
| قَائِلِينَ: «يَا مُعَلِّمُ، قَالَ مُوسَى: إِنْ مَاتَ أَحَدٌ وَلَيْسَ لَهُ أَوْلَادٌ، يَتَزَوَّجْ أَخُوهُ بِٱمْرَأَتِهِ وَيُقِمْ نَسْلًا لِأَخِيهِ. | ٢٤ 24 |
ହେ ଗୁରୋ, କଶ୍ଚିନ୍ମନୁଜଶ୍ଚେତ୍ ନିଃସନ୍ତାନଃ ସନ୍ ପ୍ରାଣାନ୍ ତ୍ୟଜତି, ତର୍ହି ତସ୍ୟ ଭ୍ରାତା ତସ୍ୟ ଜାଯାଂ ୱ୍ୟୁହ୍ୟ ଭ୍ରାତୁଃ ସନ୍ତାନମ୍ ଉତ୍ପାଦଯିଷ୍ୟତୀତି ମୂସା ଆଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
| فَكَانَ عِنْدَنَا سَبْعَةُ إِخْوَةٍ، وَتَزَوَّجَ ٱلْأَوَّلُ وَمَاتَ. وَإِذْ لَمْ يَكُنْ لَهُ نَسْلٌ تَرَكَ ٱمْرَأَتَهُ لِأَخِيهِ. | ٢٥ 25 |
କିନ୍ତ୍ୱସ୍ମାକମତ୍ର କେଽପି ଜନାଃ ସପ୍ତସହୋଦରା ଆସନ୍, ତେଷାଂ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ଏକାଂ କନ୍ୟାଂ ୱ୍ୟୱହାତ୍, ଅପରଂ ପ୍ରାଣତ୍ୟାଗକାଲେ ସ୍ୱଯଂ ନିଃସନ୍ତାନଃ ସନ୍ ତାଂ ସ୍ତ୍ରିଯଂ ସ୍ୱଭ୍ରାତରି ସମର୍ପିତୱାନ୍,
| وَكَذَلِكَ ٱلثَّانِي وَٱلثَّالِثُ إِلَى ٱلسَّبْعَةِ. | ٢٦ 26 |
ତତୋ ଦ୍ୱିତୀଯାଦିସପ୍ତମାନ୍ତାଶ୍ଚ ତଥୈୱ ଚକ୍ରୁଃ|
| وَآخِرَ ٱلْكُلِّ مَاتَتِ ٱلْمَرْأَةُ أَيْضًا. | ٢٧ 27 |
ଶେଷେ ସାପୀ ନାରୀ ମମାର|
| فَفِي ٱلْقِيَامَةِ لِمَنْ مِنَ ٱلسَّبْعَةِ تَكُونُ زَوْجَةً؟ فَإِنَّهَا كَانَتْ لِلْجَمِيعِ!». | ٢٨ 28 |
ମୃତାନାମ୍ ଉତ୍ଥାନସମଯେ ତେଷାଂ ସପ୍ତାନାଂ ମଧ୍ୟେ ସା ନାରୀ କସ୍ୟ ଭାର୍ୟ୍ୟା ଭୱିଷ୍ୟତି? ଯସ୍ମାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଏୱ ତାଂ ୱ୍ୟୱହନ୍|
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «تَضِلُّونَ إِذْ لَا تَعْرِفُونَ ٱلْكُتُبَ وَلَا قُوَّةَ ٱللهِ. | ٢٩ 29 |
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୱାଦୀତ୍, ଯୂଯଂ ଧର୍ମ୍ମପୁସ୍ତକମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯାଂ ଶକ୍ତିଞ୍ଚ ନ ୱିଜ୍ଞାଯ ଭ୍ରାନ୍ତିମନ୍ତଃ|
| لِأَنَّهُمْ فِي ٱلْقِيَامَةِ لَا يُزَوِّجُونَ وَلَا يَتَزَوَّجُونَ، بَلْ يَكُونُونَ كَمَلَائِكَةِ ٱللهِ فِي ٱلسَّمَاءِ. | ٣٠ 30 |
ଉତ୍ଥାନପ୍ରାପ୍ତା ଲୋକା ନ ୱିୱହନ୍ତି, ନ ଚ ୱାଚା ଦୀଯନ୍ତେ, କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥଦୂତାନାଂ ସଦୃଶା ଭୱନ୍ତି|
| وَأَمَّا مِنْ جِهَةِ قِيَامَةِ ٱلْأَمْوَاتِ، أَفَمَا قَرَأْتُمْ مَا قِيلَ لَكُمْ مِنْ قِبَلِ ٱللهِ ٱلْقَائِلِ: | ٣١ 31 |
ଅପରଂ ମୃତାନାମୁତ୍ଥାନମଧି ଯୁଷ୍ମାନ୍ ପ୍ରତୀଯମୀଶ୍ୱରୋକ୍ତିଃ,
| أَنَا إِلَهُ إِبْرَاهِيمَ وَإِلَهُ إِسْحَاقَ وَإِلَهُ يَعْقُوبَ؟ لَيْسَ ٱللهُ إِلَهَ أَمْوَاتٍ بَلْ إِلَهُ أَحْيَاءٍ». | ٣٢ 32 |
"ଅହମିବ୍ରାହୀମ ଈଶ୍ୱର ଇସ୍ହାକ ଈଶ୍ୱରୋ ଯାକୂବ ଈଶ୍ୱର" ଇତି କିଂ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନାପାଠି? କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରୋ ଜୀୱତାମ୍ ଈଶ୍ୱର: , ସ ମୃତାନାମୀଶ୍ୱରୋ ନହି|
| فَلَمَّا سَمِعَ ٱلْجُمُوعُ بُهِتُوا مِنْ تَعْلِيمِهِ. | ٣٣ 33 |
ଇତି ଶ୍ରୁତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକାସ୍ତସ୍ୟୋପଦେଶାଦ୍ ୱିସ୍ମଯଂ ଗତାଃ|
| أَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ فَلَمَّا سَمِعُوا أَنَّهُ أَبْكَمَ ٱلصَّدُّوقِيِّينَ ٱجْتَمَعُوا مَعًا، | ٣٤ 34 |
ଅନନ୍ତରଂ ସିଦୂକିନାମ୍ ନିରୁତ୍ତରତ୍ୱୱାର୍ତାଂ ନିଶମ୍ୟ ଫିରୂଶିନ ଏକତ୍ର ମିଲିତୱନ୍ତଃ,
| وَسَأَلَهُ وَاحِدٌ مِنْهُمْ، وَهُوَ نَامُوسِيٌّ، لِيُجَرِّبَهُ قَائِلًا: | ٣٥ 35 |
ତେଷାମେକୋ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକୋ ଯୀଶୁଂ ପରୀକ୍ଷିତୁଂ ପପଚ୍ଛ,
| «يَا مُعَلِّمُ، أَيَّةُ وَصِيَّةٍ هِيَ ٱلْعُظْمَى فِي ٱلنَّامُوسِ؟». | ٣٦ 36 |
ହେ ଗୁରୋ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଶାସ୍ତ୍ରମଧ୍ୟେ କାଜ୍ଞା ଶ୍ରେଷ୍ଠା?
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «تُحِبُّ ٱلرَّبَّ إِلَهَكَ مِنْ كُلِّ قَلْبِكَ، وَمِنْ كُلِّ نَفْسِكَ، وَمِنْ كُلِّ فِكْرِكَ. | ٣٧ 37 |
ତତୋ ଯୀଶୁରୁୱାଚ, ତ୍ୱଂ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ତଃକରଣୈଃ ସର୍ୱ୍ୱପ୍ରାଣୈଃ ସର୍ୱ୍ୱଚିତ୍ତୈଶ୍ଚ ସାକଂ ପ୍ରଭୌ ପରମେଶ୍ୱରେ ପ୍ରୀଯସ୍ୱ,
| هَذِهِ هِيَ ٱلْوَصِيَّةُ ٱلْأُولَى وَٱلْعُظْمَى. | ٣٨ 38 |
ଏଷା ପ୍ରଥମମହାଜ୍ଞା| ତସ୍ୟାଃ ସଦୃଶୀ ଦ୍ୱିତୀଯାଜ୍ଞୈଷା,
| وَٱلثَّانِيَةُ مِثْلُهَا: تُحِبُّ قَرِيبَكَ كَنَفْسِكَ. | ٣٩ 39 |
ତୱ ସମୀପୱାସିନି ସ୍ୱାତ୍ମନୀୱ ପ୍ରେମ କୁରୁ|
| بِهَاتَيْنِ ٱلْوَصِيَّتَيْنِ يَتَعَلَّقُ ٱلنَّامُوسُ كُلُّهُ وَٱلْأَنْبِيَاءُ». | ٤٠ 40 |
ଅନଯୋ ର୍ଦ୍ୱଯୋରାଜ୍ଞଯୋଃ କୃତ୍ସ୍ନୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯା ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱକ୍ତୃଗ୍ରନ୍ଥସ୍ୟ ଚ ଭାରସ୍ତିଷ୍ଠତି|
| وَفِيمَا كَانَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ مُجْتَمِعِينَ سَأَلَهُمْ يَسُوعُ | ٤١ 41 |
ଅନନ୍ତରଂ ଫିରୂଶିନାମ୍ ଏକତ୍ର ସ୍ଥିତିକାଲେ ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ପପ୍ରଚ୍ଛ,
| قَائِلًا: «مَاذَا تَظُنُّونَ فِي ٱلْمَسِيحِ؟ ٱبْنُ مَنْ هُوَ؟» قَالُوا لَهُ: «ٱبْنُ دَاوُدَ». | ٤٢ 42 |
ଖ୍ରୀଷ୍ଟମଧି ଯୁଷ୍ମାକଂ କୀଦୃଗ୍ବୋଧୋ ଜାଯତେ? ସ କସ୍ୟ ସନ୍ତାନଃ? ତତସ୍ତେ ପ୍ରତ୍ୟୱଦନ୍, ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନଃ|
| قَالَ لَهُمْ: «فَكَيْفَ يَدْعُوهُ دَاوُدُ بِٱلرُّوحِ رَبًّا؟ قَائِلًا: | ٤٣ 43 |
ତଦା ସ ଉକ୍ତୱାନ୍, ତର୍ହି ଦାଯୂଦ୍ କଥମ୍ ଆତ୍ମାଧିଷ୍ଠାନେନ ତଂ ପ୍ରଭୁଂ ୱଦତି?
| قَالَ ٱلرَّبُّ لِرَبِّي: ٱجْلِسْ عَنْ يَمِينِي حَتَّى أَضَعَ أَعْدَاءَكَ مَوْطِئًا لِقَدَمَيْكَ. | ٤٤ 44 |
ଯଥା ମମ ପ୍ରଭୁମିଦଂ ୱାକ୍ୟମୱଦତ୍ ପରମେଶ୍ୱରଃ| ତୱାରୀନ୍ ପାଦପୀଠଂ ତେ ଯାୱନ୍ନହି କରୋମ୍ୟହଂ| ତାୱତ୍ କାଲଂ ମଦୀଯେ ତ୍ୱଂ ଦକ୍ଷପାର୍ଶ୍ୱ ଉପାୱିଶ| ଅତୋ ଯଦି ଦାଯୂଦ୍ ତଂ ପ୍ରଭୁଂ ୱଦତି, ର୍ତିହ ସ କଥଂ ତସ୍ୟ ସନ୍ତାନୋ ଭୱତି?
| فَإِنْ كَانَ دَاوُدُ يَدْعُوهُ رَبًّا، فَكَيْفَ يَكُونُ ٱبْنَهُ؟». | ٤٥ 45 |
ତଦାନୀଂ ତେଷାଂ କୋପି ତଦ୍ୱାକ୍ୟସ୍ୟ କିମପ୍ୟୁତ୍ତରଂ ଦାତୁଂ ନାଶକ୍ନୋତ୍;
| فَلَمْ يَسْتَطِعْ أَحَدٌ أَنْ يُجِيبَهُ بِكَلِمَةٍ. وَمِنْ ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ لَمْ يَجْسُرْ أَحَدٌ أَنْ يَسْأَلَهُ بَتَّةً. | ٤٦ 46 |
ତଦ୍ଦିନମାରଭ୍ୟ ତଂ କିମପି ୱାକ୍ୟଂ ପ୍ରଷ୍ଟୁଂ କସ୍ୟାପି ସାହସୋ ନାଭୱତ୍|
