مَتَّى 20

١ 1 «فَإِنَّ مَلَكُوتَ ٱلسَّمَاوَاتِ يُشْبِهُ رَجُلًا رَبَّ بَيْتٍ خَرَجَ مَعَ ٱلصُّبْحِ لِيَسْتَأْجِرَ فَعَلَةً لِكَرْمِهِ،

ਸ੍ਵਰ੍ਗਰਾਜ੍ਯਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਕੇਨਚਿਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਯੇਨ ਸਮੰ, ਯੋ(ਅ)ਤਿਪ੍ਰਭਾਤੇ ਨਿਜਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ਕਾਨ੍ ਨਿਯੋਕ੍ਤੁੰ ਗਤਵਾਨ੍|

٢ 2 فَٱتَّفَقَ مَعَ ٱلْفَعَلَةِ عَلَى دِينَارٍ فِي ٱلْيَوْمِ، وَأَرْسَلَهُمْ إِلَى كَرْمِهِ.

ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੈਃ ਸਾਕੰ ਦਿਨੈਕਭ੍ਰੁʼਤਿੰ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ੰ ਨਿਰੂਪ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰੇਰਯਾਮਾਸ|

٣ 3 ثُمَّ خَرَجَ نَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلثَّالِثَةِ وَرَأَى آخَرِينَ قِيَامًا فِي ٱلسُّوقِ بَطَّالِينَ،

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਹਰੈਕਵੇਲਾਯਾਂ ਗਤ੍ਵਾ ਹੱਟੇ ਕਤਿਪਯਾਨ੍ ਨਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਕਾਨ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਾਨਵਦਤ੍,

٤ 4 فَقَالَ لَهُمُ: ٱذْهَبُوا أَنْتُمْ أَيْضًا إِلَى ٱلْكَرْمِ فَأُعْطِيَكُمْ مَا يَحِقُّ لَكُمْ. فَمَضَوْا.

ਯੂਯਮਪਿ ਮਮ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਯਾਤ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮਹੰ ਯੋਗ੍ਯਭ੍ਰੁʼਤਿੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ, ਤਤਸ੍ਤੇ ਵਵ੍ਰਜੁਃ|

٥ 5 وَخَرَجَ أَيْضًا نَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلسَّادِسَةِ وَٱلتَّاسِعَةِ وَفَعَلَ كَذَلِكَ.

ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਸ ਦ੍ਵਿਤੀਯਤ੍ਰੁʼਤੀਯਯੋਃ ਪ੍ਰਹਰਯੋ ਰ੍ਬਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਤਥੈਵ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|

٦ 6 ثُمَّ نَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلْحَادِيَةَ عَشْرَةَ خَرَجَ وَوَجَدَ آخَرِينَ قِيَامًا بَطَّالِينَ، فَقَالَ لَهُمْ: لِمَاذَا وَقَفْتُمْ هَهُنَا كُلَّ ٱلنَّهَارِ بَطَّالِينَ؟

ਤਤੋ ਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਾਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਯਾਂ ਵੇਲਾਯਾਂ ਬਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾਪਰਾਨ੍ ਕਤਿਪਯਜਨਾਨ੍ ਨਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਕਾਨ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍, ਯੂਯੰ ਕਿਮਰ੍ਥਮ੍ ਅਤ੍ਰ ਸਰ੍ੱਵੰ ਦਿਨੰ ਨਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਾਣਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਥ?

٧ 7 قَالُوا لَهُ: لِأَنَّهُ لَمْ يَسْتَأْجِرْنَا أَحَدٌ. قَالَ لَهُمُ: ٱذْهَبُوا أَنْتُمْ أَيْضًا إِلَى ٱلْكَرْمِ فَتَأْخُذُوا مَا يَحِقُّ لَكُمْ.

ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਨ ਕੋਪਿ ਕਰ੍ਮਮਣਿ ਨਿਯੁੰਕ੍ਤੇ| ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਯੂਯਮਪਿ ਮਮ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਯਾਤ, ਤੇਨ ਯੋਗ੍ਯਾਂ ਭ੍ਰੁʼਤਿੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਥ|

٨ 8 فَلَمَّا كَانَ ٱلْمَسَاءُ قَالَ صَاحِبُ ٱلْكَرْمِ لِوَكِيلِهِ: ٱدْعُ ٱلْفَعَلَةَ وَأَعْطِهِمُ ٱلْأُجْرَةَ مُبْتَدِئًا مِنَ ٱلْآخِرِينَ إِلَى ٱلْأَوَّلِينَ.

ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਸਏਵ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿਰਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੰ ਗਦਿਵਾਨ੍, ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ਕਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਸ਼ੇਸ਼਼ਜਨਮਾਰਭ੍ਯ ਪ੍ਰਥਮੰ ਯਾਵਤ੍ ਤੇਭ੍ਯੋ ਭ੍ਰੁʼਤਿੰ ਦੇਹਿ|

٩ 9 فَجَاءَ أَصْحَابُ ٱلسَّاعَةِ ٱلْحَادِيَةَ عَشْرَةَ وَأَخَذُوا دِينَارًا دِينَارًا.

ਤੇਨ ਯੇ ਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਾਵਸ੍ਥਿਤੇ ਸਮਾਯਾਤਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕੈਕੋ ਜਨੋ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤ੍|

١٠ 10 فَلَمَّا جَاءَ ٱلْأَوَّلُونَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ يَأْخُذُونَ أَكْثَرَ. فَأَخَذُوا هُمْ أَيْضًا دِينَارًا دِينَارًا.

ਤਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਥਮਨਿਯੁਕ੍ਤਾ ਜਨਾ ਆਗਤ੍ਯਾਨੁਮਿਤਵਨ੍ਤੋ ਵਯਮਧਿਕੰ ਪ੍ਰਪ੍ਸ੍ਯਾਮਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੈਰਪਿ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ੋ(ਅ)ਲਾਭਿ|

١١ 11 وَفِيمَا هُمْ يَأْخُذُونَ تَذَمَّرُوا عَلَى رَبِّ ٱلْبَيْتِ

ਤਤਸ੍ਤੇ ਤੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤੇਨ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿਨਾ ਸਾਕੰ ਵਾਗ੍ਯੁੱਧੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਃ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ,

١٢ 12 قَائِلِينَ: هَؤُلَاءِ ٱلْآخِرُونَ عَمِلُوا سَاعَةً وَاحِدَةً، وَقَدْ سَاوَيْتَهُمْ بِنَا نَحْنُ ٱلَّذِينَ ٱحْتَمَلْنَا ثِقَلَ ٱلنَّهَارِ وَٱلْحَرَّ!

ਵਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਦਿਨੰ ਤਾਪਕ੍ਲੇਸ਼ੌ ਸੋਢਵਨ੍ਤਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਸ਼੍ਚਾਤਾਯਾ ਸੇ ਜਨਾ ਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਮਾਤ੍ਰੰ ਪਰਿਸ਼੍ਰਾਨ੍ਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸਮਾਨਾਂਸ਼ਾਃ ਕ੍ਰੁʼਤਾਃ|

١٣ 13 فَأجَابَ وَقَالَ لِوَاحِدٍ مِنْهُمْ: يا صَاحِبُ، مَا ظَلَمْتُكَ! أَمَا اتَّفَقْتَ مَعِي عَلَى دِينَارٍ؟

ਤਤਃ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਹੇ ਵਤ੍ਸ, ਮਯਾ ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਕੋਪ੍ਯਨ੍ਯਾਯੋ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਃ ਕਿੰ ਤ੍ਵਯਾ ਮਤ੍ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ੋ ਨਾਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤਃ?

١٤ 14 فَخُذِ ٱلَّذِي لَكَ وَٱذْهَبْ، فَإِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُعْطِيَ هَذَا ٱلْأَخِيرَ مِثْلَكَ.

ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਵ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯੰ ਤਦਾਦਾਯ ਯਾਹਿ, ਤੁਭ੍ਯੰ ਯਤਿ, ਪਸ਼੍ਚਾਤੀਯਨਿਯੁਕ੍ਤਲੋਕਾਯਾਪਿ ਤਤਿ ਦਾਤੁਮਿੱਛਾਮਿ|

١٥ 15 أَوَ مَا يَحِلُّ لِي أَنْ أَفْعَلَ مَا أُرِيدُ بِمَا لِي؟ أَمْ عَيْنُكَ شِرِّيرَةٌ لِأَنِّي أَنَا صَالِحٌ؟

ਸ੍ਵੇੱਛਯਾ ਨਿਜਦ੍ਰਵ੍ਯਵ੍ਯਵਹਰਣੰ ਕਿੰ ਮਯਾ ਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ? ਮਮ ਦਾਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਤ੍ ਤ੍ਵਯਾ ਕਿਮ੍ ਈਰ੍ਸ਼਼੍ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਃ ਕ੍ਰਿਯਤੇ?

١٦ 16 هَكَذَا يَكُونُ ٱلْآخِرُونَ أَوَّلِينَ وَٱلْأَوَّلُونَ آخِرِينَ، لِأَنَّ كَثِيرِينَ يُدْعَوْنَ وَقَلِيلِينَ يُنْتَخَبُونَ».

ਇੱਥਮ੍ ਅਗ੍ਰੀਯਲੋਕਾਃ ਪਸ਼੍ਚਤੀਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਪਸ਼੍ਚਾਤੀਯਜਨਾਸ਼੍ਚਗ੍ਰੀਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਅਹੂਤਾ ਬਹਵਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਲ੍ਪੇ ਮਨੋਭਿਲਸ਼਼ਿਤਾਃ|

١٧ 17 وَفِيمَا كَانَ يَسُوعُ صَاعِدًا إِلَى أُورُشَلِيمَ أَخَذَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ تِلْمِيذًا عَلَى ٱنْفِرَادٍ فِي ٱلطَّرِيقِ وَقَالَ لَهُمْ:

ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੰ ਗੱਛਨ੍ ਮਾਰ੍ਗਮਧ੍ਯੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਏਕਾਨ੍ਤੇ ਵਭਾਸ਼਼ੇ,

١٨ 18 «هَا نَحْنُ صَاعِدُونَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، فَيَحْكُمُونَ عَلَيْهِ بِٱلْمَوْتِ،

ਪਸ਼੍ਯ ਵਯੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੰ ਯਾਮਃ, ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਧ੍ਯਾਪਕਾਨਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਃ ਸਮਰ੍ਪਿਸ਼਼੍ਯਤੇ;

١٩ 19 وَيُسَلِّمُونَهُ إِلَى ٱلْأُمَمِ لِكَيْ يَهْزَأُوا بِهِ وَيَجْلِدُوهُ وَيَصْلِبُوهُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ».

ਤੇ ਚ ਤੰ ਹਨ੍ਤੁਮਾਜ੍ਞਾਪ੍ਯ ਤਿਰਸ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਵੇਤ੍ਰੇਣ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਧਾਤਯਿਤੁਞ੍ਚਾਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਵਸੇ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਾਪਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|

٢٠ 20 حِينَئِذٍ تَقَدَّمَتْ إِلَيْهِ أُمُّ ٱبْنَيْ زَبْدِي مَعَ ٱبْنَيْهَا، وَسَجَدَتْ وَطَلَبَتْ مِنْهُ شَيْئًا.

ਤਦਾਨੀਂ ਸਿਵਦੀਯਸ੍ਯ ਨਾਰੀ ਸ੍ਵਪੁਤ੍ਰਾਵਾਦਾਯ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਪ੍ਰਣਮ੍ਯ ਕਞ੍ਚਨਾਨੁਗ੍ਰਹੰ ਤੰ ਯਯਾਚੇ|

٢١ 21 فَقَالَ لَهَا: «مَاذَا تُرِيدِينَ؟». قَالَتْ لَهُ: «قُلْ أَنْ يَجْلِسَ ٱبْنَايَ هَذَانِ وَاحِدٌ عَنْ يَمِينِكَ وَٱلْآخَرُ عَنِ ٱلْيَسَارِ فِي مَلَكُوتِكَ».

ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਂ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਯਾਚਸੇ? ਤਤਃ ਸਾ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਭਵਤੋ ਰਾਜਤ੍ਵੇ ਮਮਾਨਯੋਃ ਸੁਤਯੋਰੇਕੰ ਭਵੱਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਦ੍ਵਿਤੀਯੰ ਵਾਮਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ ਉਪਵੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਤੁ|

٢٢ 22 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «لَسْتُمَا تَعْلَمَانِ مَا تَطْلُبَانِ. أَتَسْتَطِيعَانِ أَنْ تَشْرَبَا ٱلْكَأْسَ ٱلَّتِي سَوْفَ أَشْرَبُهَا أَنَا، وَأَنْ تَصْطَبِغَا بِٱلصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبِغُ بِهَا أَنَا؟». قَالَا لَهُ: «نَسْتَطِيعُ».

ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਯਦ੍ ਯਾਚ੍ਯਤੇ, ਤੰਨ ਬੁਧ੍ਯਤੇ, ਅਹੰ ਯੇਨ ਕੰਸੇਨ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਕਿੰ ਤੇਨ ਪਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ? ਅਹਞ੍ਚ ਯੇਨ ਮੱਜੇਨੇਨ ਮੱਜਿਸ਼਼੍ਯੇ, ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਕਿੰ ਤੇਨ ਮੱਜਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ? ਤੇ ਜਗਦੁਃ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ|

٢٣ 23 فَقَالَ لَهُمَا: «أَمَّا كَأْسِي فَتَشْرَبَانِهَا، وَبِالصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبِغُ بِهَا أَنَا تَصْطَبِغَانِ. وَأَمَّا ٱلْجُلُوسُ عَنْ يَمِينِي وَعَنْ يَسَارِي فَلَيْسَ لِي أَنْ أُعْطِيَهُ إِلَّا لِلَّذِينَ أُعِدَّ لَهُمْ مِنْ أَبِي».

ਤਦਾ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਯੁਵਾਂ ਮਮ ਕੰਸੇਨਾਵਸ਼੍ਯੰ ਪਾਸ੍ਯਥਃ, ਮਮ ਮੱਜਨੇਨ ਚ ਯੁਵਾਮਪਿ ਮੱਜਿਸ਼਼੍ਯੇਥੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮੱਤਾਤੇਨ ਨਿਰੂਪਿਤਮ੍ ਇਦੰ ਤਾਨ੍ ਵਿਹਾਯਾਨ੍ਯੰ ਕਮਪਿ ਮੱਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਵਾਮਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਚ ਸਮੁਪਵੇਸ਼ਯਿਤੁੰ ਮਮਾਧਿਕਾਰੋ ਨਾਸ੍ਤਿ|

٢٤ 24 فَلَمَّا سَمِعَ ٱلْعَشَرَةُ ٱغْتَاظُوا مِنْ أَجْلِ ٱلْأَخَوَيْنِ.

ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾਨ੍ਯੇ ਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤੌ ਭ੍ਰਾਤਰੌ ਪ੍ਰਤਿ ਚੁਕੁਪੁਃ|

٢٥ 25 فَدَعَاهُمْ يَسُوعُ وَقَالَ: «أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّ رُؤَسَاءَ ٱلْأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ، وَٱلْعُظَمَاءَ يَتَسَلَّطُونَ عَلَيْهِمْ.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਵਸਮੀਪੰ ਤਾਨਾਹੂਯ ਜਗਾਦ, ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਨਰਪਤਯਸ੍ਤਾਨ੍ ਅਧਿਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ, ਯੇ ਤੁ ਮਹਾਨ੍ਤਸ੍ਤੇ ਤਾਨ੍ ਸ਼ਾਸਤਿ, ਇਤਿ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ|

٢٦ 26 فَلَا يَكُونُ هَكَذَا فِيكُمْ. بَلْ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ فِيكُمْ عَظِيمًا فَلْيَكُنْ لَكُمْ خَادِمًا،

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਨ ਤਥਾ ਭਵੇਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮਹਾਨ੍ ਬੁਭੂਸ਼਼ਤਿ, ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸੇਵੇਤ;

٢٧ 27 وَمَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ فِيكُمْ أَوَّلًا فَلْيَكُنْ لَكُمْ عَبْدًا،

ਯਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਮੁਖ੍ਯੋ ਬੁਭੂਸ਼਼ਤਿ, ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦਾਸੋ ਭਵੇਤ੍|

٢٨ 28 كَمَا أَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ لَمْ يَأْتِ لِيُخْدَمَ بَلْ لِيَخْدِمَ، وَلِيَبْذِلَ نَفْسَهُ فِدْيَةً عَنْ كَثِيرِينَ».

ਇੱਥੰ ਮਨੁਜਪੁਤ੍ਰਃ ਸੇਵ੍ਯੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨਹਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੇਵਿਤੁੰ ਬਹੂਨਾਂ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਮੂਲ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਦਾਤੁਞ੍ਚਾਗਤਃ|

٢٩ 29 وَفِيمَا هُمْ خَارِجُونَ مِنْ أَرِيحَا تَبِعَهُ جَمْعٌ كَثِيرٌ،

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯਿਰੀਹੋਨਗਰਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਬਹਿਰ੍ਗਮਨਸਮਯੇ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਵਵ੍ਰਜੁਃ|

٣٠ 30 وَإِذَا أَعْمَيَانِ جَالِسَانِ عَلَى ٱلطَّرِيقِ. فَلَمَّا سَمِعَا أَنَّ يَسُوعَ مُجْتَازٌ صَرَخَا قَائِلَيْنِ: «ٱرْحَمْنَا ياسَيِّدُ، يا ٱبْنَ دَاوُدَ!».

ਅਪਰੰ ਵਰ੍ਤ੍ਮਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ ਉਪਵਿਸ਼ਨ੍ਤੌ ਦ੍ਵਾਵਨ੍ਧੌ ਤੇਨ ਮਾਰ੍ਗੇਣ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਗਮਨੰ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਪ੍ਰੋੱਚੈਃ ਕਥਯਾਮਾਸਤੁਃ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ, ਆਵਯੋ ਰ੍ਦਯਾਂ ਵਿਧੇਹਿ|

٣١ 31 فَٱنْتَهَرَهُمَا ٱلْجَمْعُ لِيَسْكُتَا، فَكَانَا يَصْرُخَانِ أَكْثَرَ قَائِلَيْنِ: «ٱرْحَمْنَا ياسَيِّدُ، يا ٱبْنَ دَاوُدَ!».

ਤਤੋ ਲੋਕਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤੁਸ਼਼੍ਣੀਮ੍ਭਵਤਮਿਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤੌ ਤਰ੍ਜਯਾਮਾਸੁਃ; ਤਥਾਪਿ ਤੌ ਪੁਨਰੁੱਚੈਃ ਕਥਯਾਮਾਸਤੁਃ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ, ਆਵਾਂ ਦਯਸ੍ਵ|

٣٢ 32 فَوَقَفَ يَسُوعُ وَنَادَاهُمَا وَقَالَ: «مَاذَا تُرِيدَانِ أَنْ أَفْعَلَ بِكُمَا؟».

ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਥਗਿਤਃ ਸਨ੍ ਤਾਵਾਹੂਯ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍, ਯੁਵਯੋਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮਯਾ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤਰ੍ਵ੍ਯੰ? ਯੁਵਾਂ ਕਿੰ ਕਾਮਯੇਥੇ?

٣٣ 33 قَالَا لَهُ: «يَا سَيِّدُ، أَنْ تَنْفَتِحَ أَعْيُنُنَا!».

ਤਦਾ ਤਾਵੁਕ੍ਤਵਨ੍ਤੌ, ਪ੍ਰਭੋ ਨੇਤ੍ਰਾਣਿ ਨੌ ਪ੍ਰਸੰਨਾਨਿ ਭਵੇਯੁਃ|

٣٤ 34 فَتَحَنَّنَ يَسُوعُ وَلَمَسَ أَعْيُنَهُمَا، فَلِلْوَقْتِ أَبْصَرَتْ أَعْيُنُهُمَا فَتَبِعَاهُ.

ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੌ ਪ੍ਰਤਿ ਪ੍ਰਮੰਨਃ ਸਨ੍ ਤਯੋ ਰ੍ਨੇਤ੍ਰਾਣਿ ਪਸ੍ਪਰ੍ਸ਼, ਤੇਨੈਵ ਤੌ ਸੁਵੀਕ੍ਸ਼਼ਾਞ੍ਚਕ੍ਰਾਤੇ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਜਗ੍ਮੁਤੁਸ਼੍ਚ|