مَتَّى 20

١ 1 «فَإِنَّ مَلَكُوتَ ٱلسَّمَاوَاتِ يُشْبِهُ رَجُلًا رَبَّ بَيْتٍ خَرَجَ مَعَ ٱلصُّبْحِ لِيَسْتَأْجِرَ فَعَلَةً لِكَرْمِهِ،

ស្វគ៌រាជ្យម៑ ឯតាទ្ឫឝា កេនចិទ៑ គ្ឫហស្យេន សមំ, យោៜតិប្រភាតេ និជទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រេ ក្ឫឞកាន៑ និយោក្តុំ គតវាន៑។

٢ 2 فَٱتَّفَقَ مَعَ ٱلْفَعَلَةِ عَلَى دِينَارٍ فِي ٱلْيَوْمِ، وَأَرْسَلَهُمْ إِلَى كَرْمِهِ.

បឝ្ចាត៑ តៃះ សាកំ ទិនៃកភ្ឫតិំ មុទ្រាចតុត៌្ហាំឝំ និរូប្យ តាន៑ ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រំ ប្រេរយាមាស។

٣ 3 ثُمَّ خَرَجَ نَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلثَّالِثَةِ وَرَأَى آخَرِينَ قِيَامًا فِي ٱلسُّوقِ بَطَّالِينَ،

អនន្តរំ ប្រហរៃកវេលាយាំ គត្វា ហដ្ដេ កតិបយាន៑ និឞ្កម៌្មកាន៑ វិលោក្យ តានវទត៑,

٤ 4 فَقَالَ لَهُمُ: ٱذْهَبُوا أَنْتُمْ أَيْضًا إِلَى ٱلْكَرْمِ فَأُعْطِيَكُمْ مَا يَحِقُّ لَكُمْ. فَمَضَوْا.

យូយមបិ មម ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រំ យាត, យុឞ្មភ្យមហំ យោគ្យភ្ឫតិំ ទាស្យាមិ, តតស្តេ វវ្រជុះ។

٥ 5 وَخَرَجَ أَيْضًا نَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلسَّادِسَةِ وَٱلتَّاسِعَةِ وَفَعَلَ كَذَلِكَ.

បុនឝ្ច ស ទ្វិតីយត្ឫតីយយោះ ប្រហរយោ រ្ពហិ រ្គត្វា តថៃវ ក្ឫតវាន៑។

٦ 6 ثُمَّ نَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلْحَادِيَةَ عَشْرَةَ خَرَجَ وَوَجَدَ آخَرِينَ قِيَامًا بَطَّالِينَ، فَقَالَ لَهُمْ: لِمَاذَا وَقَفْتُمْ هَهُنَا كُلَّ ٱلنَّهَارِ بَطَّالِينَ؟

តតោ ទណ្ឌទ្វយាវឝិឞ្ដាយាំ វេលាយាំ ពហិ រ្គត្វាបរាន៑ កតិបយជនាន៑ និឞ្កម៌្មកាន៑ វិលោក្យ ប្ឫឞ្ដវាន៑, យូយំ កិមត៌្ហម៑ អត្រ សវ៌្វំ ទិនំ និឞ្កម៌្មាណស្តិឞ្ឋថ?

٧ 7 قَالُوا لَهُ: لِأَنَّهُ لَمْ يَسْتَأْجِرْنَا أَحَدٌ. قَالَ لَهُمُ: ٱذْهَبُوا أَنْتُمْ أَيْضًا إِلَى ٱلْكَرْمِ فَتَأْخُذُوا مَا يَحِقُّ لَكُمْ.

តេ ប្រត្យវទន៑, អស្មាន៑ ន កោបិ កម៌មណិ និយុំក្តេ។ តទានីំ ស កថិតវាន៑, យូយមបិ មម ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រំ យាត, តេន យោគ្យាំ ភ្ឫតិំ លប្ស្យថ។

٨ 8 فَلَمَّا كَانَ ٱلْمَسَاءُ قَالَ صَاحِبُ ٱلْكَرْمِ لِوَكِيلِهِ: ٱدْعُ ٱلْفَعَلَةَ وَأَعْطِهِمُ ٱلْأُجْرَةَ مُبْتَدِئًا مِنَ ٱلْآخِرِينَ إِلَى ٱلْأَوَّلِينَ.

តទនន្តរំ សន្ធ្យាយាំ សត្យាំ សឯវ ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្របតិរធ្យក្ឞំ គទិវាន៑, ក្ឫឞកាន៑ អាហូយ ឝេឞជនមារភ្យ ប្រថមំ យាវត៑ តេភ្យោ ភ្ឫតិំ ទេហិ។

٩ 9 فَجَاءَ أَصْحَابُ ٱلسَّاعَةِ ٱلْحَادِيَةَ عَشْرَةَ وَأَخَذُوا دِينَارًا دِينَارًا.

តេន យេ ទណ្ឌទ្វយាវស្ថិតេ សមាយាតាស្តេឞាម៑ ឯកៃកោ ជនោ មុទ្រាចតុត៌្ហាំឝំ ប្រាប្នោត៑។

١٠ 10 فَلَمَّا جَاءَ ٱلْأَوَّلُونَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ يَأْخُذُونَ أَكْثَرَ. فَأَخَذُوا هُمْ أَيْضًا دِينَارًا دِينَارًا.

តទានីំ ប្រថមនិយុក្តា ជនា អាគត្យានុមិតវន្តោ វយមធិកំ ប្រប្ស្យាមះ, កិន្តុ តៃរបិ មុទ្រាចតុត៌្ហាំឝោៜលាភិ។

١١ 11 وَفِيمَا هُمْ يَأْخُذُونَ تَذَمَّرُوا عَلَى رَبِّ ٱلْبَيْتِ

តតស្តេ តំ គ្ឫហីត្វា តេន ក្ឞេត្របតិនា សាកំ វាគ្យុទ្ធំ កុវ៌្វន្តះ កថយាមាសុះ,

١٢ 12 قَائِلِينَ: هَؤُلَاءِ ٱلْآخِرُونَ عَمِلُوا سَاعَةً وَاحِدَةً، وَقَدْ سَاوَيْتَهُمْ بِنَا نَحْنُ ٱلَّذِينَ ٱحْتَمَلْنَا ثِقَلَ ٱلنَّهَارِ وَٱلْحَرَّ!

វយំ ក្ឫត្ស្នំ ទិនំ តាបក្លេឝៅ សោឍវន្តះ, កិន្តុ បឝ្ចាតាយា សេ ជនា ទណ្ឌទ្វយមាត្រំ បរិឝ្រាន្តវន្តស្តេៜស្មាភិះ សមានាំឝាះ ក្ឫតាះ។

١٣ 13 فَأجَابَ وَقَالَ لِوَاحِدٍ مِنْهُمْ: يا صَاحِبُ، مَا ظَلَمْتُكَ! أَمَا اتَّفَقْتَ مَعِي عَلَى دِينَارٍ؟

តតះ ស តេឞាមេកំ ប្រត្យុវាច, ហេ វត្ស, មយា ត្វាំ ប្រតិ កោប្យន្យាយោ ន ក្ឫតះ កិំ ត្វយា មត្សមក្ឞំ មុទ្រាចតុត៌្ហាំឝោ នាង្គីក្ឫតះ?

١٤ 14 فَخُذِ ٱلَّذِي لَكَ وَٱذْهَبْ، فَإِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُعْطِيَ هَذَا ٱلْأَخِيرَ مِثْلَكَ.

តស្មាត៑ តវ យត៑ ប្រាប្យំ តទាទាយ យាហិ, តុភ្យំ យតិ, បឝ្ចាតីយនិយុក្តលោកាយាបិ តតិ ទាតុមិច្ឆាមិ។

١٥ 15 أَوَ مَا يَحِلُّ لِي أَنْ أَفْعَلَ مَا أُرِيدُ بِمَا لِي؟ أَمْ عَيْنُكَ شِرِّيرَةٌ لِأَنِّي أَنَا صَالِحٌ؟

ស្វេច្ឆយា និជទ្រវ្យវ្យវហរណំ កិំ មយា ន កត៌្តវ្យំ? មម ទាត្ឫត្វាត៑ ត្វយា កិម៑ ឦឞ៌្យាទ្ឫឞ្ដិះ ក្រិយតេ?

١٦ 16 هَكَذَا يَكُونُ ٱلْآخِرُونَ أَوَّلِينَ وَٱلْأَوَّلُونَ آخِرِينَ، لِأَنَّ كَثِيرِينَ يُدْعَوْنَ وَقَلِيلِينَ يُنْتَخَبُونَ».

ឥត្ថម៑ អគ្រីយលោកាះ បឝ្ចតីយា ភវិឞ្យន្តិ, បឝ្ចាតីយជនាឝ្ចគ្រីយា ភវិឞ្យន្តិ, អហូតា ពហវះ កិន្ត្វល្បេ មនោភិលឞិតាះ។

١٧ 17 وَفِيمَا كَانَ يَسُوعُ صَاعِدًا إِلَى أُورُشَلِيمَ أَخَذَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ تِلْمِيذًا عَلَى ٱنْفِرَادٍ فِي ٱلطَّرِيقِ وَقَالَ لَهُمْ:

តទនន្តរំ យីឝុ រ្យិរូឝាលម្នគរំ គច្ឆន៑ មាគ៌មធ្យេ ឝិឞ្យាន៑ ឯកាន្តេ វភាឞេ,

١٨ 18 «هَا نَحْنُ صَاعِدُونَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، فَيَحْكُمُونَ عَلَيْهِ بِٱلْمَوْتِ،

បឝ្យ វយំ យិរូឝាលម្នគរំ យាមះ, តត្រ ប្រធានយាជកាធ្យាបកានាំ ករេឞុ មនុឞ្យបុត្រះ សមប៌ិឞ្យតេ;

١٩ 19 وَيُسَلِّمُونَهُ إِلَى ٱلْأُمَمِ لِكَيْ يَهْزَأُوا بِهِ وَيَجْلِدُوهُ وَيَصْلِبُوهُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ».

តេ ច តំ ហន្តុមាជ្ញាប្យ តិរស្ក្ឫត្យ វេត្រេណ ប្រហត៌្តុំ ក្រុឝេ ធាតយិតុញ្ចាន្យទេឝីយានាំ ករេឞុ សមប៌យិឞ្យន្តិ, កិន្តុ ស ត្ឫតីយទិវសេ ឝ្មឝានាទ៑ ឧត្ថាបិឞ្យតេ។

٢٠ 20 حِينَئِذٍ تَقَدَّمَتْ إِلَيْهِ أُمُّ ٱبْنَيْ زَبْدِي مَعَ ٱبْنَيْهَا، وَسَجَدَتْ وَطَلَبَتْ مِنْهُ شَيْئًا.

តទានីំ សិវទីយស្យ នារី ស្វបុត្រាវាទាយ យីឝោះ សមីបម៑ ឯត្យ ប្រណម្យ កញ្ចនានុគ្រហំ តំ យយាចេ។

٢١ 21 فَقَالَ لَهَا: «مَاذَا تُرِيدِينَ؟». قَالَتْ لَهُ: «قُلْ أَنْ يَجْلِسَ ٱبْنَايَ هَذَانِ وَاحِدٌ عَنْ يَمِينِكَ وَٱلْآخَرُ عَنِ ٱلْيَسَارِ فِي مَلَكُوتِكَ».

តទា យីឝុស្តាំ ប្រោក្តវាន៑, ត្វំ កិំ យាចសេ? តតះ សា ពភាឞេ, ភវតោ រាជត្វេ មមានយោះ សុតយោរេកំ ភវទ្ទក្ឞិណបាឝ៌្វេ ទ្វិតីយំ វាមបាឝ៌្វ ឧបវេឞ្ដុម៑ អាជ្ញាបយតុ។

٢٢ 22 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «لَسْتُمَا تَعْلَمَانِ مَا تَطْلُبَانِ. أَتَسْتَطِيعَانِ أَنْ تَشْرَبَا ٱلْكَأْسَ ٱلَّتِي سَوْفَ أَشْرَبُهَا أَنَا، وَأَنْ تَصْطَبِغَا بِٱلصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبِغُ بِهَا أَنَا؟». قَالَا لَهُ: «نَسْتَطِيعُ».

យីឝុះ ប្រត្យុវាច, យុវាភ្យាំ យទ៑ យាច្យតេ, តន្ន ពុធ្យតេ, អហំ យេន កំសេន បាស្យាមិ យុវាភ្យាំ កិំ តេន បាតុំ ឝក្យតេ? អហញ្ច យេន មជ្ជេនេន មជ្ជិឞ្យេ, យុវាភ្យាំ កិំ តេន មជ្ជយិតុំ ឝក្យតេ? តេ ជគទុះ ឝក្យតេ។

٢٣ 23 فَقَالَ لَهُمَا: «أَمَّا كَأْسِي فَتَشْرَبَانِهَا، وَبِالصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبِغُ بِهَا أَنَا تَصْطَبِغَانِ. وَأَمَّا ٱلْجُلُوسُ عَنْ يَمِينِي وَعَنْ يَسَارِي فَلَيْسَ لِي أَنْ أُعْطِيَهُ إِلَّا لِلَّذِينَ أُعِدَّ لَهُمْ مِنْ أَبِي».

តទា ស ឧក្តវាន៑, យុវាំ មម កំសេនាវឝ្យំ បាស្យថះ, មម មជ្ជនេន ច យុវាមបិ មជ្ជិឞ្យេថេ, កិន្តុ យេឞាំ ក្ឫតេ មត្តាតេន និរូបិតម៑ ឥទំ តាន៑ វិហាយាន្យំ កមបិ មទ្ទក្ឞិណបាឝ៌្វេ វាមបាឝ៌្វេ ច សមុបវេឝយិតុំ មមាធិការោ នាស្តិ។

٢٤ 24 فَلَمَّا سَمِعَ ٱلْعَشَرَةُ ٱغْتَاظُوا مِنْ أَجْلِ ٱلْأَخَوَيْنِ.

ឯតាំ កថាំ ឝ្រុត្វាន្យេ ទឝឝិឞ្យាស្តៅ ភ្រាតរៅ ប្រតិ ចុកុបុះ។

٢٥ 25 فَدَعَاهُمْ يَسُوعُ وَقَالَ: «أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّ رُؤَسَاءَ ٱلْأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ، وَٱلْعُظَمَاءَ يَتَسَلَّطُونَ عَلَيْهِمْ.

កិន្តុ យីឝុះ ស្វសមីបំ តានាហូយ ជគាទ, អន្យទេឝីយលោកានាំ នរបតយស្តាន៑ អធិកុវ៌្វន្តិ, យេ តុ មហាន្តស្តេ តាន៑ ឝាសតិ, ឥតិ យូយំ ជានីថ។

٢٦ 26 فَلَا يَكُونُ هَكَذَا فِيكُمْ. بَلْ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ فِيكُمْ عَظِيمًا فَلْيَكُنْ لَكُمْ خَادِمًا،

កិន្តុ យុឞ្មាកំ មធ្យេ ន តថា ភវេត៑, យុឞ្មាកំ យះ កឝ្ចិត៑ មហាន៑ ពុភូឞតិ, ស យុឞ្មាន៑ សេវេត;

٢٧ 27 وَمَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ فِيكُمْ أَوَّلًا فَلْيَكُنْ لَكُمْ عَبْدًا،

យឝ្ច យុឞ្មាកំ មធ្យេ មុខ្យោ ពុភូឞតិ, ស យុឞ្មាកំ ទាសោ ភវេត៑។

٢٨ 28 كَمَا أَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ لَمْ يَأْتِ لِيُخْدَمَ بَلْ لِيَخْدِمَ، وَلِيَبْذِلَ نَفْسَهُ فِدْيَةً عَنْ كَثِيرِينَ».

ឥត្ថំ មនុជបុត្រះ សេវ្យោ ភវិតុំ នហិ, កិន្តុ សេវិតុំ ពហូនាំ បរិត្រាណមូល្យាត៌្ហំ ស្វប្រាណាន៑ ទាតុញ្ចាគតះ។

٢٩ 29 وَفِيمَا هُمْ خَارِجُونَ مِنْ أَرِيحَا تَبِعَهُ جَمْعٌ كَثِيرٌ،

អនន្តរំ យិរីហោនគរាត៑ តេឞាំ ពហិគ៌មនសមយេ តស្យ បឝ្ចាទ៑ ពហវោ លោកា វវ្រជុះ។

٣٠ 30 وَإِذَا أَعْمَيَانِ جَالِسَانِ عَلَى ٱلطَّرِيقِ. فَلَمَّا سَمِعَا أَنَّ يَسُوعَ مُجْتَازٌ صَرَخَا قَائِلَيْنِ: «ٱرْحَمْنَا ياسَيِّدُ، يا ٱبْنَ دَاوُدَ!».

អបរំ វត៌្មបាឝ៌្វ ឧបវិឝន្តៅ ទ្វាវន្ធៅ តេន មាគ៌េណ យីឝោ រ្គមនំ និឝម្យ ប្រោច្ចៃះ កថយាមាសតុះ, ហេ ប្រភោ ទាយូទះ សន្តាន, អាវយោ រ្ទយាំ វិធេហិ។

٣١ 31 فَٱنْتَهَرَهُمَا ٱلْجَمْعُ لِيَسْكُتَا، فَكَانَا يَصْرُخَانِ أَكْثَرَ قَائِلَيْنِ: «ٱرْحَمْنَا ياسَيِّدُ، يا ٱبْنَ دَاوُدَ!».

តតោ លោកាះ សវ៌្វេ តុឞ្ណីម្ភវតមិត្យុក្ត្វា តៅ តជ៌យាមាសុះ; តថាបិ តៅ បុនរុច្ចៃះ កថយាមាសតុះ ហេ ប្រភោ ទាយូទះ សន្តាន, អាវាំ ទយស្វ។

٣٢ 32 فَوَقَفَ يَسُوعُ وَنَادَاهُمَا وَقَالَ: «مَاذَا تُرِيدَانِ أَنْ أَفْعَلَ بِكُمَا؟».

តទានីំ យីឝុះ ស្ថគិតះ សន៑ តាវាហូយ ភាឞិតវាន៑, យុវយោះ ក្ឫតេ មយា កិំ កត៌្តវ៌្យំ? យុវាំ កិំ កាមយេថេ?

٣٣ 33 قَالَا لَهُ: «يَا سَيِّدُ، أَنْ تَنْفَتِحَ أَعْيُنُنَا!».

តទា តាវុក្តវន្តៅ, ប្រភោ នេត្រាណិ នៅ ប្រសន្នានិ ភវេយុះ។

٣٤ 34 فَتَحَنَّنَ يَسُوعُ وَلَمَسَ أَعْيُنَهُمَا، فَلِلْوَقْتِ أَبْصَرَتْ أَعْيُنُهُمَا فَتَبِعَاهُ.

តទានីំ យីឝុស្តៅ ប្រតិ ប្រមន្នះ សន៑ តយោ រ្នេត្រាណិ បស្បឝ៌, តេនៃវ តៅ សុវីក្ឞាញ្ចក្រាតេ តត្បឝ្ចាត៑ ជគ្មុតុឝ្ច។