مَتَّى 19

١ 1 وَلَمَّا أَكْمَلَ يَسُوعُ هَذَا ٱلْكَلَامَ ٱنْتَقَلَ مِنَ ٱلْجَلِيلِ وَجَاءَ إِلَى تُخُومِ ٱلْيَهُودِيَّةِ مِنْ عَبْرِ ٱلْأُرْدُنِّ.

អនន្តរម៑ ឯតាសុ កថាសុ សមាប្តាសុ យីឝុ រ្គាលីលប្រទេឝាត៑ ប្រស្ថាយ យទ៌ន្តីរស្ថំ យិហូទាប្រទេឝំ ប្រាប្តះ។

٢ 2 وَتَبِعَتْهُ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ فَشَفَاهُمْ هُنَاكَ.

តទា តត្បឝ្ចាត៑ ជននិវហេ គតេ ស តត្រ តាន៑ និរាមយាន៑ អករោត៑។

٣ 3 وَجَاءَ إِلَيْهِ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ لِيُجَرِّبُوهُ قَائِلِينَ لَهُ: «هَلْ يَحِلُّ لِلرَّجُلِ أَنْ يُطَلِّقَ ٱمْرَأَتَهُ لِكُلِّ سَبَبٍ؟».

តទនន្តរំ ផិរូឝិនស្តត្សមីបមាគត្យ បារីក្ឞិតុំ តំ បប្រច្ឆុះ, កស្មាទបិ ការណាត៑ នរេណ ស្វជាយា បរិត្យាជ្យា ន វា?

٤ 4 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «أَمَا قَرَأْتُمْ أَنَّ ٱلَّذِي خَلَقَ مِنَ ٱلْبَدْءِ خَلَقَهُمَا ذَكَرًا وَأُنْثَى؟

ស ប្រត្យុវាច, ប្រថមម៑ ឦឝ្វរោ នរត្វេន នារីត្វេន ច មនុជាន៑ សសជ៌, តស្មាត៑ កថិតវាន៑,

٥ 5 وَقَالَ: مِنْ أَجْلِ هَذَا يَتْرُكُ ٱلرَّجُلُ أَبَاهُ وَأُمَّهُ وَيَلْتَصِقُ بِٱمْرَأَتِهِ، وَيَكُونُ ٱلِٱثْنَانِ جَسَدًا وَاحِدًا.

មានុឞះ ស្វបិតរៅ បរិត្យជ្យ ស្វបត្ន្យាម៑ អាសក្ឞ្យតេ, តៅ ទ្វៅ ជនាវេកាង្គៅ ភវិឞ្យតះ, កិមេតទ៑ យុឞ្មាភិ រ្ន បឋិតម៑?

٦ 6 إِذًا لَيْسَا بَعْدُ ٱثْنَيْنِ بَلْ جَسَدٌ وَاحِدٌ. فَٱلَّذِي جَمَعَهُ ٱللهُ لَا يُفَرِّقُهُ إِنْسَانٌ».

អតស្តៅ បុន រ្ន ទ្វៅ តយោរេកាង្គត្វំ ជាតំ, ឦឝ្វរេណ យច្ច សមយុជ្យត, មនុជោ ន តទ៑ ភិន្ទ្យាត៑។

٧ 7 قَالُوا لَهُ: «فَلِمَاذَا أَوْصَى مُوسَى أَنْ يُعْطَى كِتَابُ طَلَاقٍ فَتُطَلَّقُ؟».

តទានីំ តេ តំ ប្រត្យវទន៑, តថាត្វេ ត្យាជ្យបត្រំ ទត្ត្វា ស្វាំ ស្វាំ ជាយាំ ត្យក្តុំ វ្យវស្ថាំ មូសាះ កថំ លិលេខ?

٨ 8 قَالَ لَهُمْ: «إِنَّ مُوسَى مِنْ أَجْلِ قَسَاوَةِ قُلُوبِكُمْ أَذِنَ لَكُمْ أَنْ تُطَلِّقُوا نِسَاءَكُمْ. وَلَكِنْ مِنَ ٱلْبَدْءِ لَمْ يَكُنْ هَكَذَا.

តតះ ស កថិតវាន៑, យុឞ្មាកំ មនសាំ កាឋិន្យាទ៑ យុឞ្មាន៑ ស្វាំ ស្វាំ ជាយាំ ត្យក្តុម៑ អន្វមន្យត កិន្តុ ប្រថមាទ៑ ឯឞោ វិធិន៌ាសីត៑។

٩ 9 وَأَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَنْ طَلَّقَ ٱمْرَأَتَهُ إِلَّا بِسَبَبِ ٱلزِّنَا وَتَزَوَّجَ بِأُخْرَى يَزْنِي، وَٱلَّذِي يَتَزَوَّجُ بِمُطَلَّقَةٍ يَزْنِي».

អតោ យុឞ្មានហំ វទាមិ, វ្យភិចារំ វិនា យោ និជជាយាំ ត្យជេត៑ អន្យាញ្ច វិវហេត៑, ស បរទារាន៑ គច្ឆតិ; យឝ្ច ត្យក្តាំ នារីំ វិវហតិ សោបិ បរទារេឞុ រមតេ។

١٠ 10 قَالَ لَهُ تَلَامِيذُهُ: «إِنْ كَانَ هَكَذَا أَمْرُ ٱلرَّجُلِ مَعَ ٱلْمَرْأَةِ، فَلَا يُوافِقُ أَنْ يَتَزَوَّجَ!».

តទា តស្យ ឝិឞ្យាស្តំ ពភាឞិរេ, យទិ ស្វជាយយា សាកំ បុំស ឯតាទ្ឫក៑ សម្ពន្ធោ ជាយតេ, តហ៌ិ វិវហនមេវ ន ភទ្រំ។

١١ 11 فَقَالَ لَهُمْ: «لَيْسَ ٱلْجَمِيعُ يَقْبَلُونَ هَذَا ٱلْكَلَامَ بَلِ ٱلَّذِينَ أُعْطِيَ لَهُم،

តតះ ស ឧក្តវាន៑, យេភ្យស្តត្សាមត៌្ហ្យំ អាទាយិ, តាន៑ វិនាន្យះ កោបិ មនុជ ឯតន្មតំ គ្រហីតុំ ន ឝក្នោតិ។

١٢ 12 لِأَنَّهُ يُوجَدُ خِصْيَانٌ وُلِدُوا هَكَذَا مِنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِهِمْ، وَيُوجَدُ خِصْيَانٌ خَصَاهُمُ ٱلنَّاسُ، وَيُوجَدُ خِصْيَانٌ خَصَوْا أَنْفُسَهُمْ لِأَجْلِ مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ. مَنِ ٱسْتَطَاعَ أَنْ يَقْبَلَ فَلْيَقْبَلْ».

កតិបយា ជននក្លីពះ កតិបយា នរក្ឫតក្លីពះ ស្វគ៌រាជ្យាយ កតិបយាះ ស្វក្ឫតក្លីពាឝ្ច សន្តិ, យេ គ្រហីតុំ ឝក្នុវន្តិ តេ គ្ឫហ្លន្តុ។

١٣ 13 حِينَئِذٍ قُدِّمَ إِلَيْهِ أَوْلَادٌ لِكَيْ يَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِمْ وَيُصَلِّيَ، فَٱنْتَهَرَهُمُ ٱلتَّلَامِيذُ.

អបរម៑ យថា ស ឝិឝូនាំ គាត្រេឞុ ហស្តំ ទត្វា ប្រាត៌្ហយតេ, តទត៌្ហំ តត្សមីំបំ ឝិឝវ អានីយន្ត, តត អានយិត្ឫន៑ ឝិឞ្យាស្តិរស្ក្ឫតវន្តះ។

١٤ 14 أَمَّا يَسُوعُ فَقَالَ: «دَعُوا ٱلْأَوْلَادَ يَأْتُونَ إِلَيَّ وَلَا تَمْنَعُوهُمْ لِأَنَّ لِمِثْلِ هَؤُلَاءِ مَلَكُوتَ ٱلسَّمَاوَاتِ».

កិន្តុ យីឝុរុវាច, ឝិឝវោ មទន្តិកម៑ អាគច្ឆន្តុ, តាន៑ មា វារយត, ឯតាទ្ឫឝាំ ឝិឝូនាមេវ ស្វគ៌រាជ្យំ។

١٥ 15 فَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِمْ، وَمَضَى مِنْ هُنَاكَ.

តតះ ស តេឞាំ គាត្រេឞុ ហស្តំ ទត្វា តស្មាត៑ ស្ថានាត៑ ប្រតស្ថេ។

١٦ 16 وَإِذَا وَاحِدٌ تَقَدَّمَ وَقَالَ لَهُ: «أَيُّهَا ٱلْمُعَلِّمُ ٱلصَّالِحُ، أَيَّ صَلَاحٍ أَعْمَلُ لِتَكُونَ لِيَ ٱلْحَيَاةُ ٱلْأَبَدِيَّةُ؟». (aiōnios g166)

អបរម៑ ឯក អាគត្យ តំ បប្រច្ឆ, ហេ បរមគុរោ, អនន្តាយុះ ប្រាប្តុំ មយា កិំ កិំ សត្កម៌្ម កត៌្តវ្យំ? (aiōnios g166)

١٧ 17 فَقَالَ لَهُ: «لِمَاذَا تَدْعُونِي صَالِحًا؟ لَيْسَ أَحَدٌ صَالِحًا إِلَّا وَاحِدٌ وَهُوَ ٱللهُ. وَلَكِنْ إِنْ أَرَدْتَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ فَٱحْفَظِ ٱلْوَصَايَا».

តតះ ស ឧវាច, មាំ បរមំ កុតោ វទសិ? វិនេឝ្ចរំ ន កោបិ បរមះ, កិន្តុ យទ្យនន្តាយុះ ប្រាប្តុំ វាញ្ឆសិ, តហ៌្យាជ្ញាះ បាលយ។

١٨ 18 قَالَ لَهُ: «أَيَّةَ ٱلْوَصَايَا؟». فَقَالَ يَسُوعُ: «لَا تَقْتُلْ. لَا تَزْنِ. لَا تَسْرِقْ. لَا تَشْهَدْ بِٱلزُّورِ.

តទា ស ប្ឫឞ្ដវាន៑, កាះ កា អាជ្ញាះ? តតោ យីឝុះ កថិតវាន៑, នរំ មា ហន្យាះ, បរទារាន៑ មា គច្ឆេះ, មា ចោរយេះ, ម្ឫឞាសាក្ឞ្យំ មា ទទ្យាះ,

١٩ 19 أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ، وَأَحِبَّ قَرِيبَكَ كَنَفْسِكَ».

និជបិតរៅ សំមន្យស្វ, ស្វសមីបវាសិនិ ស្វវត៑ ប្រេម កុរុ។

٢٠ 20 قَالَ لَهُ ٱلشَّابُّ: «هَذِهِ كُلُّهَا حَفِظْتُهَا مُنْذُ حَدَاثَتِي. فَمَاذَا يُعْوِزُنِي بَعْدُ؟».

ស យុវា កថិតវាន៑, អា ពាល្យាទ៑ ឯតាះ បាលយាមិ, ឥទានីំ កិំ ន្យូនមាស្តេ?

٢١ 21 قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «إِنْ أَرَدْتَ أَنْ تَكُونَ كَامِلًا فَٱذْهَبْ وَبِعْ أَمْلَاكَكَ وَأَعْطِ ٱلْفُقَرَاءَ، فَيَكُونَ لَكَ كَنْزٌ فِي ٱلسَّمَاءِ، وَتَعَالَ ٱتْبَعْنِي».

តតោ យីឝុរវទត៑, យទិ សិទ្ធោ ភវិតុំ វាញ្ឆសិ, តហ៌ិ គត្វា និជសវ៌្វស្វំ វិក្រីយ ទរិទ្រេភ្យោ វិតរ, តតះ ស្វគ៌េ វិត្តំ លប្ស្យសេ; អាគច្ឆ, មត្បឝ្ចាទ្វត៌្តី ច ភវ។

٢٢ 22 فَلَمَّا سَمِعَ ٱلشَّابُّ ٱلْكَلِمَةَ مَضَى حَزِينًا، لِأَنَّهُ كَانَ ذَا أَمْوَالٍ كَثِيرَةٍ.

ឯតាំ វាចំ ឝ្រុត្វា ស យុវា ស្វីយពហុសម្បត្តេ រ្វិឞណះ សន៑ ចលិតវាន៑។

٢٣ 23 فَقَالَ يَسُوعُ لِتَلَامِيذِهِ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يَعْسُرُ أَنْ يَدْخُلَ غَنِيٌّ إِلَى مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ!

តទា យីឝុះ ស្វឝិឞ្យាន៑ អវទត៑, ធនិនាំ ស្វគ៌រាជ្យប្រវេឝោ មហាទុឞ្ករ ឥតិ យុឞ្មានហំ តថ្យំ វទាមិ។

٢٤ 24 وَأَقُولُ لَكُمْ أَيْضًا: إِنَّ مُرُورَ جَمَلٍ مِنْ ثَقْبِ إِبْرَةٍ أَيْسَرُ مِنْ أَنْ يَدْخُلَ غَنِيٌّ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!».

បុនរបិ យុឞ្មានហំ វទាមិ, ធនិនាំ ស្វគ៌រាជ្យប្រវេឝាត៑ សូចីឆិទ្រេណ មហាង្គគមនំ សុករំ។

٢٥ 25 فَلَمَّا سَمِعَ تَلَامِيذُهُ بُهِتُوا جِدًّا قَائِلِينَ: «إِذًا مَنْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَخْلُصَ؟».

ឥតិ វាក្យំ និឝម្យ ឝិឞ្យា អតិចមត្ក្ឫត្យ កថយាមាសុះ; តហ៌ិ កស្យ បរិត្រាណំ ភវិតុំ ឝក្នោតិ?

٢٦ 26 فَنَظَرَ إِلَيْهِمْ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «هَذَا عِنْدَ ٱلنَّاسِ غَيْرُ مُسْتَطَاعٍ، وَلَكِنْ عِنْدَ ٱللهِ كُلُّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ».

តទា ស តាន៑ ទ្ឫឞ្ទ្វា កថយាមាស, តត៑ មានុឞាណាមឝក្យំ ភវតិ, កិន្ត្វីឝ្វរស្យ សវ៌្វំ ឝក្យម៑។

٢٧ 27 فَأَجَابَ بُطْرُسُ حِينَئِذٍ وَقَالَ لَهُ: «هَا نَحْنُ قَدْ تَرَكْنَا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعْنَاكَ. فَمَاذَا يَكُونُ لَنَا؟».

តទា បិតរស្តំ គទិតវាន៑, បឝ្យ, វយំ សវ៌្វំ បរិត្យជ្យ ភវតះ បឝ្ចាទ្វត៌្តិនោ ៜភវាម; វយំ កិំ ប្រាប្ស្យាមះ?

٢٨ 28 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّكُمْ أَنْتُمُ ٱلَّذِينَ تَبِعْتُمُونِي، فِي ٱلتَّجْدِيدِ، مَتَى جَلَسَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ عَلَى كُرْسِيِّ مَجْدِهِ، تَجْلِسُونَ أَنْتُمْ أَيْضًا عَلَى ٱثْنَيْ عَشَرَ كُرْسِيًّا تَدِينُونَ أَسْبَاطَ إِسْرَائِيلَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ.

តតោ យីឝុះ កថិតវាន៑, យុឞ្មានហំ តថ្យំ វទាមិ, យូយំ មម បឝ្ចាទ្វត៌្តិនោ ជាតា ឥតិ ការណាត៑ នវីនស្ឫឞ្ដិកាលេ យទា មនុជសុតះ ស្វីយៃឝ្ចយ៌្យសិំហាសន ឧបវេក្ឞ្យតិ, តទា យូយមបិ ទ្វាទឝសិំហាសនេឞូបវិឝ្យ ឥស្រាយេលីយទ្វាទឝវំឝានាំ វិចារំ ករិឞ្យថ។

٢٩ 29 وَكُلُّ مَنْ تَرَكَ بُيُوتًا أَوْ إِخْوَةً أَوْ أَخَوَاتٍ أَوْ أَبًا أَوْ أُمًّا أَوِ ٱمْرَأَةً أَوْ أَوْلَادًا أَوْ حُقُولًا مِنْ أَجْلِ ٱسْمِي، يَأْخُذُ مِئَةَ ضِعْفٍ وَيَرِثُ ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ. (aiōnios g166)

អន្យច្ច យះ កឝ្ចិត៑ មម នាមការណាត៑ គ្ឫហំ វា ភ្រាតរំ វា ភគិនីំ វា បិតរំ វា មាតរំ វា ជាយាំ វា ពាលកំ វា ភូមិំ បរិត្យជតិ, ស តេឞាំ ឝតគុណំ លប្ស្យតេ, អនន្តាយុមោៜធិការិត្វញ្ច ប្រាប្ស្យតិ។ (aiōnios g166)

٣٠ 30 وَلَكِنْ كَثِيرُونَ أَوَّلُونَ يَكُونُونَ آخِرِينَ، وَآخِرُونَ أَوَّلِينَ.

កិន្តុ អគ្រីយា អនេកេ ជនាះ បឝ្ចាត៑, បឝ្ចាតីយាឝ្ចានេកេ លោកា អគ្រេ ភវិឞ្យន្តិ។

Jesus Blesses the Little Children