مَتَّى 12
| فِي ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ ذَهَبَ يَسُوعُ فِي ٱلسَّبْتِ بَيْنَ ٱلزُّرُوعِ، فَجَاعَ تَلَامِيذُهُ وَٱبْتَدَأُوا يَقْطِفُونَ سَنَابِلَ وَيَأْكُلُونَ. | ١ 1 |
୧ଏନ୍ ଦିପିଲିରେ ୟୀଶୁ ରୁଡ଼ୁନ୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ରେ ହେରାକାନ୍ ପିଡ଼ି ଥାଲାଥାଲାତେ ସେନଃତାନ୍ ତାଇକେନାଏ, ଆଡଃ ଆୟାଃ ଚେଲାକ ରେଙ୍ଗେଃତେ ଗେଲେ ଜ'କେ ହଦ୍କେଦ୍ତେ ଜମ୍କେଦାକ ।
| فَٱلْفَرِّيسِيُّونَ لَمَّا نَظَرُوا قَالُوا لَهُ: «هُوَذَا تَلَامِيذُكَ يَفْعَلُونَ مَا لَا يَحِلُّ فَعْلُهُ فِي ٱلسَّبْتِ!». | ٢ 2 |
୨ମେନ୍ଦ ଫାରୁଶୀକ ଏନା ନେଲ୍କେଦ୍ତେ, ୟୀଶୁକେ କାଜିକିୟାକ, “ନେଲେମେ, ରୁଡ଼ୁନ୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ରେ କା ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ କାମି ଆମାଃ ଚେଲାକ କାମିତାନା ।”
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَمَا قَرَأْتُمْ مَا فَعَلَهُ دَاوُدُ حِينَ جَاعَ هُوَ وَٱلَّذِينَ مَعَهُ؟ | ٣ 3 |
୩ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁକେ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍କଆଏ, “ଦାଉଦ୍ ଆଡଃ ଆୟାଃ ଗାତିକ ରେଙ୍ଗେଃୟାନ୍ ଇମ୍ତା ଚିନାଃଏ କାମିକେଦାଃ ଏନା କାପେଚି ପାଢ଼ାୱା କାଦାଃ?
| كَيْفَ دَخَلَ بَيْتَ ٱللهِ وَأَكَلَ خُبْزَ ٱلتَّقْدِمَةِ ٱلَّذِي لَمْ يَحِلَّ أَكْلُهُ لَهُ وَلَا لِلَّذِينَ مَعَهُ، بَلْ لِلْكَهَنَةِ فَقَطْ. | ٤ 4 |
୪ଇନିଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ଅଡ଼ାଃତେ ବଲୟାନା, ଆଡଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ନୁତୁମ୍ରେ ଏମାକାନ୍ ହଲଙ୍ଗ୍, ଅକ୍ନାଃକେଚି ଆଇନ୍ ଲେକାତେ ଯାଜାକ୍ ଏସ୍କାର୍ ଜମ୍ ଦାଡ଼ିୟାଏ ମେନଃତାନା, ଏନାକେ ଆଉକେଦ୍ତେ ଜମ୍କେଦାଏ ଆଡଃ ଆୟାଃଲଃ ତାଇକାନ୍କକେୟ ଜମ୍ନାଙ୍ଗ୍ ଏମାଦ୍କଆଏ ।
| أَوَ مَا قَرَأْتُمْ فِي ٱلتَّوْرَاةِ أَنَّ ٱلْكَهَنَةَ فِي ٱلسَّبْتِ فِي ٱلْهَيْكَلِ يُدَنِّسُونَ ٱلسَّبْتَ وَهُمْ أَبْرِيَاءُ؟ | ٥ 5 |
୫ଚାଏ ରୁଡ଼ୁନ୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ରେ ଯାଜାକ୍କ ମାନ୍ଦିର୍ ଅଡ଼ାଃରେ ରୁଡ଼ୁନ୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍କେ ସତ୍ରାଏ ରେୟ କାକ ଚିଟାଅଃଆ, ନେଆଁ ଚିନାଃ ମୁଶାରାଃ ଆନ୍ଚୁରେ ଆପେ କାପେ ପାଢ଼ାଅକାଦା?
| وَلَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ هَهُنَا أَعْظَمَ مِنَ ٱلْهَيْكَلِ! | ٦ 6 |
୬ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ମେତାପେ ତାନାଇଙ୍ଗ୍, ମାନ୍ଦିର୍ ଅଡ଼ାଃଏତେ ମାରାଙ୍ଗ୍ ନେତାଃରେ ମେନାଇୟା ।
| فَلَوْ عَلِمْتُمْ مَا هُوَ: إِنِّي أُرِيدُ رَحْمَةً لَا ذَبِيحَةً، لَمَا حَكَمْتُمْ عَلَى ٱلْأَبْرِيَاءِ! | ٧ 7 |
୭ଧାରାମ୍ପୁଥିରେ ଅଲାକାନା, ‘ଆଇଙ୍ଗ୍ ଦାଣେଁରାକାବ୍ କାହାଗି ମେନ୍ଦ ଲିବୁଇଙ୍ଗ୍ ସୁକୁତାନା,’ ନେଆଁଁରାଃ ମୁଣ୍ଡିପେ ଆଟ୍କାର୍ଉରୁମ୍କାରେଦ, ନେ ବେଗାର୍ ଗୁହ୍ନାଁନ୍କକେ କାପେ ଚିଟାକାକତେୟାଃ ।
| فَإِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ هُوَ رَبُّ ٱلسَّبْتِ أَيْضًا». | ٨ 8 |
୮ଚିୟାଃଚି ମାନୱାହନ୍ ରୁଡ଼ୁନ୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ରେନ୍ ଗମ୍କେ ତାନିଃ ।”
| ثُمَّ ٱنْصَرَفَ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى مَجْمَعِهِمْ، | ٩ 9 |
୯ୟୀଶୁ ଏନ୍ ଠାୟାଦ୍ ବାଗିକେଦ୍ତେ ସାମାଜ୍ ଅଡ଼ାଃତେ ବଲୟାନା ।
| وَإِذَا إِنْسَانٌ يَدُهُ يَابِسَةٌ، فَسَأَلُوهُ قَائِلِينَ: «هَلْ يَحِلُّ ٱلْإِبْرَاءُ فِي ٱلسُّبُوتِ؟» لِكَيْ يَشْتَكُوا عَلَيْهِ. | ١٠ 10 |
୧୦ଆଡଃ ଏନ୍ତାଃରେ ତିଃଇ ରହଡ଼ାକାନ୍ ମିଆଁଦ୍ ହଡ଼ ତାଇକେନାଏ । ଏନ୍ତେ ଚିମିନ୍ ହଡ଼କ ୟୀଶୁକେ ଚିଟାଇ ନାଗେନ୍ତେ କୁଲିକିୟାକ, “ରୁଡ଼ୁନ୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ରେ ବୁଗିତେୟାଃ ଆଇନ୍ ଲେକାତେ ଠାଉକାନ୍ଗିୟାଚି?”
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّ إِنْسَانٍ مِنْكُمْ يَكُونُ لَهُ خَرُوفٌ وَاحِدٌ، فَإِنْ سَقَطَ هَذَا فِي ٱلسَّبْتِ فِي حُفْرَةٍ، أَفَمَا يُمْسِكُهُ وَيُقِيمُهُ؟ | ١١ 11 |
୧୧ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁକେ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍କଆ, “ଆପେକଏତେ ଜେତାଏୟାଃ ମିଣ୍ଡି, ରୁଡ଼ୁନ୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ ଗାଡାରେ ଉୟୁଃକେନଃରେ, ଚିୟାଃ ଆପେ ଇନିଃକେ ସାବ୍କିତେ କାପେ ଅଡଙ୍ଗ୍ଇଁୟା?
| فَٱلْإِنْسَانُ كَمْ هُوَ أَفْضَلُ مِنَ ٱلْخَرُوفِ! إِذًا يَحِلُّ فِعْلُ ٱلْخَيْرِ فِي ٱلسُّبُوتِ!». | ١٢ 12 |
୧୨ଆଡଃ ମିଣ୍ଡିଏତେ ହଡ଼ ପୁରାଃଗି ଗନଙ୍ଗ୍ଆଁଏ । ଏନା ନାଗେନ୍ତେ ରୁଡ଼ୁନ୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ରେ ବୁଗିନାଃ କାମିତେୟାଃ ଆଇନ୍ଲେକାତେ ଏଟାଃନିଃକେ ଦେଙ୍ଗାତେୟାଃ ଠାଉକାନ୍ଗିୟା ।”
| ثُمَّ قَالَ لِلْإِنْسَانِ: «مُدَّ يَدَكَ». فَمَدَّهَا. فَعَادَتْ صَحِيحَةً كَٱلْأُخْرَى. | ١٣ 13 |
୧୩ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ଏନ୍ ହଡ଼କେ କାଜିକିୟାଏ, “ତିଃଇତାମାଃ ଜିଲିଙ୍ଗ୍ୟେଁମେ ।” ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ତିଃଇତାୟାଃ ଜିଲିଙ୍ଗ୍କେଦାଏ, ଆଡଃ ଏଟାଃ ତିଃଇ ଲେକା ବୁଗିରୁହାଡ଼୍ୟାନା ।
| فَلَمَّا خَرَجَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ تَشَاوَرُوا عَلَيْهِ لِكَيْ يُهْلِكُوهُ، | ١٤ 14 |
୧୪ମେନ୍ଦ ଫାରୁଶୀକ ଅଡଙ୍ଗ୍କେଦ୍ତେ ୟୀଶୁକେ ଚିଲ୍କାତେବୁ ଗଜିୟା ମେନ୍ତେକ ରଜୋଟକେଦା ।
| فَعَلِمَ يَسُوعُ وَٱنْصَرَفَ مِنْ هُنَاكَ. وَتَبِعَتْهُ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ فَشَفَاهُمْ جَمِيعًا. | ١٥ 15 |
୧୫ଚିମ୍ତା ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ବିରୁଧ୍ରେ ରଜୋଟତାନାକ ମେନ୍ତେ ଆୟୁମ୍କେଦା ଇମ୍ତା ଇନିଃ ଏନ୍ତାଃଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନା ଆଡଃ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ଇନିଃକେ ଅତଙ୍ଗ୍କିୟାକ ଏନ୍ତେ ସବେନ୍ ଦୁକୁତାନ୍କକେ ବୁଗିକେଦ୍କଆଏ ।
| وَأَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يُظْهِرُوهُ، | ١٦ 16 |
୧୬ଆଡଃ ଆଇଁୟାଃ ବିଷାଏରେ ଏଟାଃକକେ ଆଲ୍ପେ କାଜିକଆ ମେନ୍ତେ ଇନିଃ ଇନ୍କୁକେ ମାରାଙ୍ଗ୍ମଚା କେଦ୍କଆଏ ।
| لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِإِشَعْيَاءَ ٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: | ١٧ 17 |
୧୭ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଯିଶାୟ ନାବୀଆଃ ହରାତେ କାଜିକାଦ୍ତେୟାଃ ପୁରାଅଃ, ନାଗେନ୍ତେ ଇନିଃ ନେଆଁଁ କାମିକେଦାଏ,
| «هُوَذَا فَتَايَ ٱلَّذِي ٱخْتَرْتُهُ، حَبِيبِي ٱلَّذِي سُرَّتْ بِهِ نَفْسِي. أَضَعُ رُوحِي عَلَيْهِ فَيُخْبِرُ ٱلْأُمَمَ بِٱلْحَقِّ. | ١٨ 18 |
୧୮“ଆଇଁୟାଃ ଦାସି ନେତାଃରିୟା, ଅକଏକେଚି ଆଇଙ୍ଗ୍ ସାଲାକାଜାଇଙ୍ଗ୍, ଇନିଃକେ ଆଇଙ୍ଗ୍ ପୁରାଃଗିଇଙ୍ଗ୍ ଦୁଲାଡ଼୍ ତାନା, ଇନିଃତାଃରେ ଆଇଁୟାଃ ପୁରାଃଗି ସୁକୁ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଇନିଃରେ ଆଇଁୟାଃ ଆତ୍ମାକେ କୁଲିୟାଇଙ୍ଗ୍, ଆଡଃ ଇନିଃ ସବେନ୍ ସାଅଁସାର୍ ହଡ଼କତାଃରେ ଆଇଁୟାଃ ବିଚାର୍ ଉଦୁବେୟାଏ ।
| لَا يُخَاصِمُ وَلَا يَصِيحُ، وَلَا يَسْمَعُ أَحَدٌ فِي ٱلشَّوَارِعِ صَوْتَهُ. | ١٩ 19 |
୧୯ଇନିଃ କାଏ ଏପେରାଙ୍ଗ୍ଆଃ ଚାଏ କାଏ କିର୍ଲାଅୟା, ଚାଏ ଥାଲା ହରାରେ କାଏ ତିଙ୍ଗୁନା ଆଡଃ ପୁରାଃତେ କାଏ କିର୍ଲାଅୟା ।
| قَصَبَةً مَرْضُوضَةً لَا يَقْصِفُ، وَفَتِيلَةً مُدَخِّنَةً لَا يُطْفِئُ، حَتَّى يُخْرِجَ ٱلْحَقَّ إِلَى ٱلنُّصْرَةِ. | ٢٠ 20 |
୨୦ଇନିଃ କା ପେଡ଼େୟାନ୍କକେ ଲେବେଃ ମନ୍ତେ ନେଲ୍କଆ, ଆଡଃ ନାରାଦୁରାକକେ ଲିବୁଇୟାକଆ । ଇନ୍କୁ ବିଚାର୍ ଆଉରି ନାମେ ଜାକେଦ୍ ଏନ୍ କାମି ନାଗେନ୍ତେ କାଏ ଅହରାଅଆଃ,
| وَعَلَى ٱسْمِهِ يَكُونُ رَجَاءُ ٱلْأُمَمِ». | ٢١ 21 |
୨୧ଆଡଃ ଇନିୟାଃ ନୁତୁମ୍ରେ ଦିଶୁମ୍ରେନ୍ ସବେନ୍ ହଡ଼କ ଆସ୍ରାଏୟା ।”
| حِينَئِذٍ أُحْضِرَ إِلَيْهِ مَجْنُونٌ أَعْمَى وَأَخْرَسُ فَشَفَاهُ، حَتَّى إِنَّ ٱلْأَعْمَى ٱلْأَخْرَسَ تَكَلَّمَ وَأَبْصَرَ. | ٢٢ 22 |
୨୨ଏନ୍ତେ ଚିମିନ୍ ହଡ଼କ ବଙ୍ଗା ଏସେର୍କାନ୍ ମିଆଁଦ୍ କା ନେଲ୍ ଦାଡ଼ିତାନ୍ ଆଡଃ କା ବାଖାଁଣ୍ ଦାଡ଼ିତାନ୍ ହଡ଼କେ ୟୀଶୁତାଃତେକ ଆଉକିୟା, ଆଡଃ ଇନିଃ ଏନ୍ ହଡ଼କେ ବୁଗିକିୟାଏ, ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ବାଖାଁଣ୍ ଆଡଃ ନେଲ୍ ଦାଡ଼ିକେଦାଏ ।
| فَبُهِتَ كُلُّ ٱلْجُمُوعِ وَقَالُوا: «أَلَعَلَّ هَذَا هُوَ ٱبْنُ دَاوُدَ؟». | ٢٣ 23 |
୨୩ନେଆଁଁ ନେଲ୍କେଦ୍ତେ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ଆକ୍ଦାନ୍ଦାଅୟାନାକ ଆଡଃ ମେନ୍କେଦା, “ଚିୟାଃ ନିଃ ଦାଉଦ୍ଆଃ ହନ୍ କା'ଚି ତାନିଃ?”
| أَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ فَلَمَّا سَمِعُوا قَالُوا: «هَذَا لَا يُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ إِلَّا بِبَعْلَزَبُولَ رَئِيسِ ٱلشَّيَاطِينِ». | ٢٤ 24 |
୨୪ମେନ୍ଦ ଫାରୁଶୀକ ନେଆଁଁ ଆୟୁମ୍କେଦ୍ତେ କାଜିକେଦାକ, “ବଙ୍ଗାକଆଃ ଗମ୍କେ ବାଲ୍ଜେବୁଲ୍ଗି ନିଃକେ ବଙ୍ଗାକକେ ହାର୍ଅଡଙ୍ଗ୍ ନାଙ୍ଗ୍ ପେଡ଼େଃ ଏମାଇତାନାଏ ।”
| فَعَلِمَ يَسُوعُ أَفْكَارَهُمْ، وَقَالَ لَهُمْ: «كُلُّ مَمْلَكَةٍ مُنْقَسِمَةٍ عَلَى ذَاتِهَا تُخْرَبُ، وَكُلُّ مَدِينَةٍ أَوْ بَيْتٍ مُنْقَسِمٍ عَلَى ذَاتِهِ لَا يَثْبُتُ. | ٢٥ 25 |
୨୫ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁଆଃ ମନ୍ରେୟାଃ ଉଡ଼ୁଃ ଆଟ୍କାର୍କେଦ୍ତେ ଇନ୍କୁକେ ମେତାଦ୍କଆ, “ଜେତା ରାଇଜ୍ ଆଇଃକ୍ତେଗି ବିନ୍ଗାଅକେଦ୍ତେ ଆକ ଆକଥାଲାରେ ଲାପ୍ଡ଼ାଇରେଦ ଏନ୍ ରାଇଜ୍ କା ତିଙ୍ଗୁନାଃ । ଜେତା ସାହାର୍ ଚାଏ ଅଡ଼ାଃରେ ବିନ୍ଗାଅ ହବାକେଦ୍ତେ ଆକ ଆକରେ ଲାପ୍ଡ଼ାଇରେଦ, ଇନ୍କୁ କାକ ତାଇନ୍ ଦାଡ଼ିୟା ।
| فَإِنْ كَانَ ٱلشَّيْطَانُ يُخْرِجُ ٱلشَّيْطَانَ فَقَدِ ٱنْقَسَمَ عَلَى ذَاتِهِ. فَكَيْفَ تَثْبُتُ مَمْلَكَتُهُ؟ | ٢٦ 26 |
୨୬ଏନ୍ଲେକାଗି ସାଏତାନ୍, ସାଏତାନ୍ଆଃ ରାଇଜ୍ ହିଗାଡ଼୍କେଦ୍ତେ ବିନ୍ଗାଅରେଦ ଏନା କା ତିଙ୍ଗୁନାଃ, ମେନ୍ଦ ଛିତିବିତିକେଦ୍ତେ ଟୁଣ୍ଡୁଉତାରଃଆ । ଏନ୍ରେଦ ଚିଲ୍କାତେ ଆୟାଃ ରାଇଜ୍ ତାଇନ୍ ଦାଡ଼ିୟଃଆ?
| وَإِنْ كُنْتُ أَنَا بِبَعْلَزَبُولَ أُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ، فَأَبْنَاؤُكُمْ بِمَنْ يُخْرِجُونَ؟ لِذَلِكَ هُمْ يَكُونُونَ قُضَاتَكُمْ! | ٢٧ 27 |
୨୭ଆଡଃ ଆଇଙ୍ଗ୍ ବାଲ୍ଜେବୁଲ୍ଆଃ ପେଡ଼େଃତେ ବଙ୍ଗାକଇଙ୍ଗ୍ ହାର୍ଅଡଙ୍ଗ୍କ ତାନ୍ରେଦ, ଆପେୟାଃ ହଡ଼କ ଅକଏୟାଃ ହରାତେକ ହାର୍ ଅଡଙ୍ଗ୍କତାନା? ଏନା ନାଗେନ୍ତେ ଇନ୍କୁଗି ଆପେୟାଃ ବିଚାର୍ନିଃକ ହବାଅଆଃ ।
| وَلَكِنْ إِنْ كُنْتُ أَنَا بِرُوحِ ٱللهِ أُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ، فَقَدْ أَقْبَلَ عَلَيْكُمْ مَلَكُوتُ ٱللهِ! | ٢٨ 28 |
୨୮ମେନ୍ଦ ଆଇଙ୍ଗ୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ଆତ୍ମାତେ ବଙ୍ଗାକଇଙ୍ଗ୍ ହାର୍ଅଡଙ୍ଗ୍କ ତାନ୍ରେଦ ଏନାତେ ଆଟ୍କାରଃତାନା ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଇଜ୍ ଆପେତାଃତେ ତେବାଃକାନା ।
| أَمْ كَيْفَ يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يَدْخُلَ بَيْتَ ٱلْقَوِيِّ وَيَنْهَبَ أَمْتِعَتَهُ، إِنْ لَمْ يَرْبِطِ ٱلْقَوِيَّ أَوَّلًا، وَحِينَئِذٍ يَنْهَبُ بَيْتَهُ؟ | ٢٩ 29 |
୨୯“ପେଡ଼େୟାନ୍ନିଃକେ ଆଉରି ତଲ୍ ଜାକେଦ୍ ଜେତାଏ ଇନିୟାଃ ଅଡ଼ାଃରେ ବଲକେଦ୍ତେ ଆୟାଃ ମେନାଃତେୟାଃ କାଏ ରେଃକ୍ଦାଡ଼ିୟା, ମେନ୍ଦ ସିଦାତେ ଇନିଃକେ ତଲ୍କେଦ୍ତେ ଆୟାଃ ମେନାଃତେୟାଃ ରେଃକ୍ଦାଡ଼ିୟାଏ ।
| مَنْ لَيْسَ مَعِي فَهُوَ عَلَيَّ، وَمَنْ لَا يَجْمَعُ مَعِي فَهُوَ يُفَرِّقُ. | ٣٠ 30 |
୩୦“ଜେତାଏ ଆଇଁୟାଃଲଃ ବାଙ୍ଗାଇନିଃ, ଆଇଁୟାଃ ବିରୁଧ୍ରେ ମେନାଇୟା ଆଡଃ ଜେତାଏ ଆଇଁୟାଃଲଃ କାଏ ହୁଣ୍ଡିନିଃ ଛିତିବିତିୟଃଆଏ ।
| لِذَلِكَ أَقُولُ لَكُمْ: كُلُّ خَطِيَّةٍ وَتَجْدِيفٍ يُغْفَرُ لِلنَّاسِ، وَأَمَّا ٱلتَّجْدِيفُ عَلَى ٱلرُّوحِ فَلَنْ يُغْفَرَ لِلنَّاسِ. | ٣١ 31 |
୩୧ଏନା ନାଗେନ୍ତେ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ କାଜିପେତାନାଇଙ୍ଗ୍, ହଡ଼କଆଃ ସବେନ୍ ପାପ୍ ଆଡଃ ଏତ୍କାନ୍ କାଜିକ ଛାମାୱାଃ, ମେନ୍ଦ ପାବିତାର୍ ଆତ୍ମାରାଃ ବିରୁଧ୍ରେ ନିନ୍ଦା କାଜିକ କା ଛାମାୱାଃ ।
| وَمَنْ قَالَ كَلِمَةً عَلَى ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ يُغْفَرُ لَهُ، وَأَمَّا مَنْ قَالَ عَلَى ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ فَلَنْ يُغْفَرَ لَهُ، لَا فِي هَذَا ٱلْعَالَمِ وَلَا فِي ٱلْآتِي. (aiōn g165) | ٣٢ 32 |
୩୨ଜେତାଏ ମାନୱାହନ୍ଆଃ ବିରୁଧ୍ରେ କାଜିନିଃ ଛାମାୱାଃ, ମେନ୍ଦ ଜେତାଏ ପାବିତାର୍ ଆତ୍ମାରାଃ ବିରୁଧ୍ରେ କାଜିନିଃକେ ନେ ପାରିୟା ଚାଏ ହିଜୁଃତାନ୍ ପାରିୟାରେୟ କା ଛାମାୱାଃ । (aiōn g165)
| اِجْعَلُوا ٱلشَّجَرَةَ جَيِّدَةً وَثَمَرَهَا جَيِّدًا، أَوِ ٱجْعَلُوا ٱلشَّجَرَةَ رَدِيَّةً وَثَمَرَهَا رَدِيًّا، لِأَنْ مِنَ ٱلثَّمَرِ تُعْرَفُ ٱلشَّجَرَةُ. | ٣٣ 33 |
୩୩“ଆପେ ଦାରୁ ବୁଗିନାଃପେ ମେନେରେଦ ଜ ବୁଗିନାଃପେ ମେନେୟା ଚାଏ ଦାରୁ ଏତ୍କାନାଃପେ ମେନେରେଦ ଜ ଏତ୍କାନାଃପେ ମେନେୟା, ଚିୟାଃଚି ଦାରୁଦ ଆୟାଃ ଜ'ତେ ଆଟ୍କାର୍ଉରୁମଃଆ ।
| يَا أَوْلَادَ ٱلْأَفَاعِي! كَيْفَ تَقْدِرُونَ أَنْ تَتَكَلَّمُوا بِٱلصَّالِحَاتِ وَأَنْتُمْ أَشْرَارٌ؟ فَإِنَّهُ مِنْ فَضْلَةِ ٱلْقَلْبِ يَتَكَلَّمُ ٱلْفَمُ. | ٣٤ 34 |
୩୪ବିଙ୍ଗ୍କ ଲେକା ଏତ୍କାନ୍ ହଡ଼କ ତାନ୍ପେରେଦ ଚିଲ୍କାତେ ବୁଗିନ୍ତେୟାଃପେ କାଜିଦାଡ଼ିୟାଃ? ଚିୟାଃଚି ମନ୍ରେ ଅକ୍ନାଃ ପେରେଜାକାନ୍ତେୟାଃ ମଚାଏ କାଜିୟା ।
| اَلْإِنْسَانُ ٱلصَّالِحُ مِنَ ٱلْكَنْزِ ٱلصَّالِحِ فِي ٱلْقَلْبِ يُخْرِجُ ٱلصَّالِحَاتِ، وَٱلْإِنْسَانُ ٱلشِّرِّيرُ مِنَ ٱلْكَنْزِ ٱلشِّرِّيرِ يُخْرِجُ ٱلشُّرُورَ. | ٣٥ 35 |
୩୫ବୁଗିନ୍ ହଡ଼ ଆୟାଃ ବୁଗିନ୍ ଭାଣ୍ଡାର୍ଅଡ଼ାଃଏତେ ବୁଗିନ୍ତେୟାଃ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟେଁଆଏ, ଏତ୍କାନ୍ ହଡ଼ ଆୟାଃ ଏତ୍କାନ୍ ଭାଣ୍ଡାର୍ଅଡ଼ାଃଏତେ ଏତ୍କାନ୍ତେୟାଃ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟେଁଆଏ ।
| وَلَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ كُلَّ كَلِمَةٍ بَطَّالَةٍ يَتَكَلَّمُ بِهَا ٱلنَّاسُ سَوْفَ يُعْطُونَ عَنْهَا حِسَابًا يَوْمَ ٱلدِّينِ. | ٣٦ 36 |
୩୬“ମେନ୍ଦ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ କାଜିପେତାନାଇଙ୍ଗ୍, ହଡ଼କ ଆକଆଃ ମିମିଆଦ୍ ସାମାକାଜିରେୟାଃ ହିସାବ୍ ବିଚାର୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ରେକ ଏମେୟା ।
| لِأَنَّكَ بِكَلَامِكَ تَتَبَرَّرُ وَبِكَلَامِكَ تُدَانُ». | ٣٧ 37 |
୩୭ଆପେ ଆପେୟାଃ ଜାଗାର୍ତେଗି ବିଚାର୍ୟାନ୍ଲଃ ଗୁହ୍ନାଁଁକାଦାପେ ଚି କାପେ ଗୁହ୍ନାଁଁକାଦା, ଏନା ଉଦୁବଃଆପେ ।”
| حِينَئِذٍ أَجَابَ قَوْمٌ مِنَ ٱلْكَتَبَةِ وَٱلْفَرِّيسِيِّينَ قَائِلِينَ: «يَا مُعَلِّمُ، نُرِيدُ أَنْ نَرَى مِنْكَ آيَةً». | ٣٨ 38 |
୩୮ଏନ୍ତେ ଆଇନ୍ ଇତୁକ ଆଡଃ ଫାରୁଶୀକଏତେ ଚିମିନ୍ ହଡ଼କ କାଜିକିୟାକ, “ହେ ଗୁରୁ, ଆଲେ ଆମାଃତାଃଏତେ ମିଆଁଦ୍ ଚିହ୍ନାଁ ନେନେଲ୍ ସାନାଙ୍ଗ୍ତାନାଲେ ।”
| فَأَجابَ وَقَالَ لَهُمْ: «جِيلٌ شِرِّيرٌ وَفَاسِقٌ يَطْلُبُ آيَةً، وَلَا تُعْطَى لَهُ آيَةٌ إِلَّا آيَةَ يُونَانَ ٱلنَّبِيِّ. | ٣٩ 39 |
୩୯ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁକେ କାଜିରୁହାଡ଼୍କେଦ୍କଆଏ, “ଆପେ ନେ ପାରିୟାରେନ୍ ହଡ଼କ, ଚିମିନ୍ ଏତ୍କାନ୍ ଆଡଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍କେ କା ବିଶ୍ୱାସ୍ତାନ୍କ ତାନ୍ପେ । ଆପେ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ ମିଆଁଦ୍ ଚିହ୍ନାଁପେ ଆସିତାନା, ମେନ୍ଦ ଯୁନୁସ୍ ନାବୀଆଃ ଚିହ୍ନାଁ ବାଗିକେଦ୍ତେ ଆଡଃ ଏଟାଃ ଚିହ୍ନାଁ ଆପେକେ କା ଉଦୁବଃଆ ।
| لِأَنَّهُ كَمَا كَانَ يُونَانُ فِي بَطْنِ ٱلْحُوتِ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ وَثَلَاثَ لَيَالٍ، هَكَذَا يَكُونُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فِي قَلْبِ ٱلْأَرْضِ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ وَثَلَاثَ لَيَالٍ. | ٤٠ 40 |
୪୦ଯୁନୁସ୍ ନାବୀ ଆପି ମାହାଁ ନିଦାସିଙ୍ଗି ମାରାଙ୍ଗ୍ ହାକୁଆଃ ଲାହିଦ୍ରେ ତାଇକେନାଏ, ଏନ୍ଲେକାଗି ମାନୱାହନ୍ ଆପି ମାହାଁ ନିଦାସିଙ୍ଗି ଅତେ ଭିତାର୍ରେ ତାଇନାଏ ।
| رِجَالُ نِينَوَى سَيَقُومُونَ فِي ٱلدِّينِ مَعَ هَذَا ٱلْجِيلِ وَيَدِينُونَهُ، لِأَنَّهُمْ تَابُوا بِمُنَادَاةِ يُونَانَ، وَهُوَذَا أَعْظَمُ مِنْ يُونَانَ هَهُنَا! | ٤١ 41 |
୪୧ନିନିବିରେ ଯୁନୁସ୍ ନାବୀ ପ୍ରାଚାର୍କେଦ୍ ଇମ୍ତା ପାତିୟାର୍କେଦ୍ ହଡ଼କ ତିଙ୍ଗୁକେଦ୍ତେ ନେ ଦିପିଲିରେନ୍ ହଡ଼କଲଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ବିଚାର୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ରେ ଇନ୍କୁକେକ ଚିଟାକଆ, ଚିୟାଃଚି ଇନ୍କୁ ଯୁନୁସ୍ ପାର୍ଚାର୍କେଦ୍ ଇମ୍ତା ମନ୍ରୁହାଡ଼୍କେଦାକ, ଆଡଃ ନାହାଁଃ ଆଇଙ୍ଗ୍ କାଜିପେତାନାଇଙ୍ଗ୍, ଯୁନୁସ୍ଏତେ ମାରାଙ୍ଗ୍ନିଃ ନେତାଃରେ ମେନାଇୟା ।
| مَلِكَةُ ٱلتَّيْمَنِ سَتَقُومُ فِي ٱلدِّينِ مَعَ هَذَا ٱلْجِيلِ وَتَدِينُهُ، لِأَنَّهَا أَتَتْ مِنْ أَقَاصِي ٱلْأَرْضِ لِتَسْمَعَ حِكْمَةَ سُلَيْمَانَ، وَهُوَذَا أَعْظَمُ مِنْ سُلَيْمَانَ هَهُنَا! | ٤٢ 42 |
୪୨ବିଚାର୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ରେ ଦାକ୍ଷିଣ୍ ଦିଶୁମ୍ରେନ୍ ରାନୀ ନେ ଦିପିଲିରେନ୍ ହଡ଼କଲଃ ତିଙ୍ଗୁନାଃ ଆଡଃ ଇନ୍କୁକେ ଚିଟାକଆ, ଚିୟାଃଚି ଇନିଃ ସୁଲିମାନ୍ଆଃ ସେଣାଁଁନ୍ କାଜି ଆୟୁମ୍ ନାଗେନ୍ତେ ଆୟାଃ ଅତେଦିଶୁମ୍ରେୟାଃ ଟୁଣ୍ଡୁଏତେ ହିଜୁଃକାନ୍ ତାଇକେନା, ଆଡଃ ନେଲେପେ, ସୁଲିମାନ୍ଏତେ ମାରାଙ୍ଗ୍ନିଃ ନେତାଃରେ ମେନାଇୟା ।
| إِذَا خَرَجَ ٱلرُّوحُ ٱلنَّجِسُ مِنَ ٱلْإِنْسَانِ يَجْتَازُ فِي أَمَاكِنَ لَيْسَ فِيهَا مَاءٌ، يَطْلُبُ رَاحَةً وَلَا يَجِدُ. | ٤٣ 43 |
୪୩“ସତ୍ରା ଆତ୍ମା ମିହୁଡ଼୍ତାଃଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନ୍ରେ, ରହଡ଼୍ ଠାୟାଦ୍କରେ ହନର୍ବାଡ଼ାକେଦ୍ତେ ରୁଡ଼ୁନ୍ ନାଗେନ୍ତେ ଦାଣାଁଁୟାଏ ଆଡଃ କାଏ ନାମ୍ତାରେ,
| ثُمَّ يَقُولُ: أَرْجِعُ إِلَى بَيْتِي ٱلَّذِي خَرَجْتُ مِنْهُ. فَيَأْتِي وَيَجِدُهُ فَارِغًا مَكْنُوسًا مُزَيَّنًا. | ٤٤ 44 |
୪୪ଇନିଃ କାଜିୟାଏ, ‘ଆଇଙ୍ଗ୍ ଅକନ୍ ଅଡ଼ାଃଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍କାନ୍ ତାଇକେନାଇଙ୍ଗ୍, ଏନ୍ ଅଡ଼ାଃତେଗି ସେନ୍ରୁହାଡ଼ାଇଙ୍ଗ୍,’ ଆଡଃ ଇନିଃ ଏନ୍ ଅଡ଼ାଃକେ ସାମାଅଡ଼ାଃ, ସାଫାକାନ୍ ଆଡଃ ସୁଗାଡ଼ାନ୍ଗି ନେଲେୟା ।
| ثُمَّ يَذْهَبُ وَيَأْخُذُ مَعَهُ سَبْعَةَ أَرْوَاحٍ أُخَرَ أَشَرَّ مِنْهُ، فَتَدْخُلُ وَتَسْكُنُ هُنَاكَ، فَتَصِيرُ أَوَاخِرُ ذَلِكَ ٱلْإِنْسَانِ أَشَرَّ مِنْ أَوَائِلِهِ! هَكَذَا يَكُونُ أَيْضًا لِهَذَا ٱلْجِيلِ ٱلشِّرِّيرِ». | ٤٥ 45 |
୪୫ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ସେନ୍କେଦ୍ତେ ଆୟାଃତାଃଏତେ ଆଦ୍କା ଏତ୍କାନ୍ ସାତ୍ଠୁ ଆତ୍ମାକକେ ମିଦ୍ତେ ଆଉକଆ, ଆଡଃ ଇନ୍କୁ ଏନାରେକ ବଲଆ ଆଡଃକ ତାଇନଃଆ । ଆଡଃ ଏନ୍ ହଡ଼ରାଃ ଦାସା ପାହିଲାଏତେ ଟୁଣ୍ଡୁ ଦାସା ପୁରାଃଗି ଏତ୍କାନ୍ ହବାଅଆଃ । ନେ ଦିପିଲିରେନ୍ ଏତ୍କାନ୍ ହଡ଼କଆଃଲଃ ନେ ଲେକା ହବାଅଆଃ ।”
| وَفِيمَا هُوَ يُكَلِّمُ ٱلْجُمُوعَ إِذَا أُمُّهُ وَإِخْوَتُهُ قَدْ وَقَفُوا خَارِجًا طَالِبِينَ أَنْ يُكَلِّمُوهُ. | ٤٦ 46 |
୪୬ୟୀଶୁ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କକେ କାଜିକତାନ୍ ତାଇକେନ୍ରେ, ଇନିୟାଃ ଏଙ୍ଗା ଆଡଃ ହାଗାକ ଏନ୍ତାଃ ସେଟେର୍କେଦ୍ତେ ବାହାରିରେ ତିଙ୍ଗୁୟାନାକ ଆଡଃ ଆୟାଃଲଃ ଜାଗାର୍ ନାଗେନ୍ତେ ମିହୁଡ଼୍ତାଃରେ କାଜିକୁଲ୍କେଦାକ ।
| فَقَالَ لَهُ وَاحِدٌ: «هُوَذَا أُمُّكَ وَإِخْوَتُكَ وَاقِفُونَ خَارِجًا طَالِبِينَ أَنْ يُكَلِّمُوكَ». | ٤٧ 47 |
୪୭ଏନ୍ତେ ମିହୁଡ଼୍ ଇନିଃକେ କାଜିକିୟାଏ, “ଆମାଃ ଏଙ୍ଗାମ୍, ଆଡଃ ହାଗାମ୍ତେକ ବାହାରିରେ ତିଙ୍ଗୁକେଦ୍ତେ ଆମାଃଲଃ ଜାଗାର୍ ନାଗେନ୍ତେକ ସାନାଙ୍ଗ୍ତାନା ।”
| فَأَجَابَ وَقَالَ لِلْقَائِلِ لَهُ: «مَنْ هِيَ أُمِّي وَمَنْ هُمْ إِخْوَتي؟». | ٤٨ 48 |
୪୮ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁ କାଜିରୁହାଡ଼୍କେଦ୍କଆଏ, “ଅକଏ ଆଇଁୟାଃ ଏଙ୍ଗାଇଙ୍ଗ୍? ଆଡଃ ଅକନ୍କ ଆଇଁୟାଃ ହାଗାଇଙ୍ଗ୍କ ତାନ୍କ?”
| ثُمَّ مَدَّ يَدَهُ نَحْوَ تَلَامِيذِهِ وَقَالَ: «هَا أُمِّي وَإِخْوَتِي. | ٤٩ 49 |
୪୯ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ଆୟାଃ ଚେଲାକକେ ଚୁଣ୍ଡୁଲ୍କେଦ୍ତେ ମେତାଦ୍କଆ, “ନେଲ୍କପେ, ନିକୁଦ, ଆଇଁୟାଃ ଏଙ୍ଗା ଆଡଃ ହାଗାକତାନ୍କ ।
| لِأَنَّ مَنْ يَصْنَعُ مَشِيئَةَ أَبِي ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ هُوَ أَخِي وَأُخْتِي وَأُمِّي». | ٥٠ 50 |
୫୦ଆଇଁୟାଃ ସିର୍ମାରେନ୍ ଆପୁଆଃ ମନେଲେକା କାମିନିଃଗି ଆଇଁୟାଃ ହାଗା, ମିଶି ଆଡଃ ଏଙ୍ଗା ତାନ୍କ ।”
