مَرْقُس 7
| وَٱجْتَمَعَ إِلَيْهِ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَقَوْمٌ مِنَ ٱلْكَتَبَةِ قَادِمِينَ مِنْ أُورُشَلِيمَ. | ١ 1 |
ପାଚେ ପାରୁସିର୍ ଆରି ଜିରୁସାଲମ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ୱାଜ଼ି ମାଚି କେତେକ୍ ଦରମ୍ ଗୁରୁର୍ ତା ତାକେ ରୁଣ୍ଡା ଆତାର୍ ।
| وَلَمَّا رَأَوْا بَعْضًا مِنْ تَلَامِيذِهِ يَأْكُلُونَ خُبْزًا بِأَيْدٍ دَنِسَةٍ، أَيْ غَيْرِ مَغْسُولَةٍ، لَامُوا. | ٢ 2 |
ହେୱାର୍ ହେୱାନ୍ତି ଚେଲାର୍ ବିତ୍ରେ କେତେଜାଣ୍ ରାଡ଼ା, ଇଚିସ୍ କେଇ ନୁସ୍ୱାଦାଂ ତିନାକା ହୁଡ଼୍ତାର୍ ।
| لِأَنَّ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَكُلَّ ٱلْيَهُودِ إِنْ لَمْ يَغْسِلُوا أَيْدِيَهُمْ بِٱعْتِنَاءٍ، لَا يَأْكُلُونَ، مُتَمَسِّكِينَ بِتَقْلِيدِ ٱلشُّيُوخِ. | ٣ 3 |
ପାରୁସିର୍ ଆରେ ୱିଜ଼ାର୍ ଜିହୁଦି ଲକ୍ ପ୍ରାଚିନାର୍ ରିତି ନିତି ନିୟମ୍ କିଜ଼ି ହାର୍ କିଜ଼ି କେଇ ନୁଜ଼୍ୱାତାର୍ଚି ତିନୁର୍,
| وَمِنَ ٱلسُّوقِ إِنْ لَمْ يَغْتَسِلُوا لَا يَأْكُلُونَ. وَأَشْيَاءُ أُخْرَى كَثِيرَةٌ تَسَلَّمُوهَا لِلتَّمَسُّكِ بِهَا، مِنْ غَسْلِ كُؤُوسٍ وَأَبَارِيقَ وَآنِيَةِ نُحَاسٍ وَأَسِرَّةٍ. | ٤ 4 |
ପାଚେ ଆଟ୍ ବାଜାର୍ ତାଙ୍ଗ୍ ୱାଜ଼ି ଜାର୍ ଜାର୍ ଜପି ଏଜ଼ୁଂ ଡ଼ଞ୍ଜ୍ୟା ଆୱିତିସ୍ କୁଲେର୍ ଉଣୁର୍; ଆରି ଗିିନା, ମତା ଆରେ ପିତାଡ଼୍ ତାଡ଼ିଆ ତ ଏଜ଼ୁଂ କ୍ଡୁପ୍କିସ୍ ନୁଜ଼୍ନାକା, କାଟେଲ୍ ଜପି ଏଜ଼ୁଂ ତିର୍ନାକା ଇୱାଙ୍ଗ୍ ବିନ୍ ବିନ୍ ବେସି ରିତି ନିତି ମାନି କିଦେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜି ହେୱାର୍ ବଲ୍ ପାୟା ଆତାର୍ଣ୍ଣା ।
| ثُمَّ سَأَلَهُ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَٱلْكَتَبَةُ: «لِمَاذَا لَا يَسْلُكُ تَلَامِيذُكَ حَسَبَ تَقْلِيدِ ٱلشُّيُوخِ، بَلْ يَأْكُلُونَ خُبْزًا بِأَيْدٍ غَيْرِ مَغْسُولَةٍ؟». | ٥ 5 |
ଲାଗିଂ ପାରୁସିର୍ ଆରେ ଦରମ୍ ଗୁରୁର୍ ହେୱାନିଂ ୱେନ୍ବାତାର୍, ମି ଚେଲାର୍ ପ୍ରାଚିନାର୍ ରିତି ନିତି ନିୟମ୍ ତାଙ୍ଗ୍ “ଇନାକିଦେଂ ବେବାର୍ କିୱାଦାଂ ରାଡ଼ା କେଇଦ ତିନାରା?”
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «حَسَنًا تَنَبَّأَ إِشَعْيَاءُ عَنْكُمْ أَنْتُمُ ٱلْمُرَائِينَ! كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: هَذَا ٱلشَّعْبُ يُكْرِمُنِي بِشَفَتَيْهِ، وَأَمَّا قَلْبُهُ فَمُبْتَعِدٌ عَنِّي بَعِيدًا، | ٦ 6 |
ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, ଆଡ଼େ କାପ୍ଟିୟାର୍, ଜିସାୟ୍ ମି ବିସ୍ରେ ସମାନ୍ ବାବ୍ରେ ବେରଣ୍ ୱେଚ୍ଚାତାନ୍ନା, ଇନେସ୍ ଲେକାମାନାତ୍, ଇ ଜାତି ମୁମ୍ଦ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱାରି କିଦ୍ନାର୍, ମାତର୍ ହେୱାର୍ ମାନ୍ ମା ତାଙ୍ଗ୍ ଦେହା ମାନାତ୍ ।
| وَبَاطِلًا يَعْبُدُونَنِي وَهُمْ يُعَلِّمُونَ تَعَالِيمَ هِيَ وَصَايَا ٱلنَّاسِ. | ٧ 7 |
“ହେୱାର୍ ମାନାୟାର୍ତି ବିଦିଙ୍ଗ୍ ଦରମ୍ ବେରଣ୍ ଇଞ୍ଜି ହିକ୍ୟା ହିନାନ୍ ପଲ୍ୟା ମା ପାର୍ତାନା କିନାର୍ ।”
| لِأَنَّكُمْ تَرَكْتُمْ وَصِيَّةَ ٱللهِ وَتَتَمَسَّكُونَ بِتَقْلِيدِ ٱلنَّاسِ: غَسْلَ ٱلْأَبَارِيقِ وَٱلْكُؤُوسِ، وَأُمُورًا أُخَرَ كَثِيرَةً مِثْلَ هَذِهِ تَفْعَلُونَ». | ٨ 8 |
“ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇସ୍ୱର୍ତି ବଲ୍ ପିସ୍ତି ମାନାୟାର୍ତି ରିତି ନିତି ଆସ୍ତି କୁଚ୍ଚା ଦେର୍ନା ।”
| ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «حَسَنًا! رَفَضْتُمْ وَصِيَّةَ ٱللهِ لِتَحْفَظُوا تَقْلِيدَكُمْ! | ٩ 9 |
ଆରେ, ଜିସୁ ହେୱାରିଂ “ଏପେଙ୍ଗ୍ ଜାର୍ ଜାର୍ ରିତି ନିତି ମାନି କିନି କାଜିଂ ଇସ୍ୱର୍ତି ବଲ୍ ମାନି କିଉ ଦେରା ।”
| لِأَنَّ مُوسَى قَالَ: أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ، وَمَنْ يَشْتُمُ أَبًا أَوْ أُمًّا فَلْيَمُتْ مَوْتًا. | ١٠ 10 |
ଇନାକିଦେଂକି ମସା ରିତି ନିୟମ୍ ହିତ୍ତାନ୍ନା, “ଜାର୍ ଆବା ଆୟାକାଂ ୱାରି କିୟାଟ୍, ଆରେ ଇନେର୍ ତା ଆବା କି ଆୟାଂ ସାଇପ୍ ହିନାନ୍, ହେୱାନ୍ ହାକି ଡାଣ୍ଡ୍ ପାୟା ଆନାନ୍ ।
| وَأَمَّا أَنْتُمْ فَتَقُولُونَ: إِنْ قَالَ إِنْسَانٌ لِأَبِيهِ أَوْ أُمِّهِ: قُرْبَانٌ، أَيْ هَدِيَّةٌ، هُوَ ٱلَّذِي تَنْتَفِعُ بِهِ مِنِّي | ١١ 11 |
ମାତର୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାଟ୍, ଇନେର୍ ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ଆବା କି ଆୟାଂ ଇନାର୍, ନା ତାଙ୍ଗ୍ ଇନାକାପା ମି ଉପ୍କାର୍ ଆତାତ୍ମା, ହେଦାଂ କର୍ବାନ୍, ଇଚିସ୍ ଅଡ଼୍ଗା ଆତାତ୍ନ୍ନା,
| فَلَا تَدَعُونَهُ فِي مَا بَعْدُ يَفْعَلُ شَيْئًا لِأَبِيهِ أَوْ أُمِّهِ. | ١٢ 12 |
ଲାଗିଂ ଏପେଙ୍ଗ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ତାଞ୍ଜି ଆବା କି ଆୟାଂ ଅଲପ୍ପା ଉପ୍କାର୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ହିୱାଦାଂ ମାଚିସ୍;
| مُبْطِلِينَ كَلَامَ ٱللهِ بِتَقْلِيدِكُمُ ٱلَّذِي سَلَّمْتُمُوهُ. وَأُمُورًا كَثِيرَةً مِثْلَ هَذِهِ تَفْعَلُونَ». | ١٣ 13 |
ଇ ଲାକେ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଚାଲାଆତି ବେରଣ୍ ରିତି ନିତି କାଜିଂ ଇସ୍ୱର୍ତି ବଚନ୍ ପଲ୍ୟା କିନାଦେରା ଆରି ହେ ଲାକେ ବେସି ବିସ୍ରେ କିନାଦେରା ।”
| ثُمَّ دَعَا كُلَّ ٱلْجَمْعِ وَقَالَ لَهُمُ: «ٱسْمَعُوا مِنِّي كُلُّكُمْ وَٱفْهَمُوا. | ١٤ 14 |
ଜିସୁ ଆରେ ରଗ ମାନାୟ୍ଗଲି କଚଣ୍ତ କୁକ୍ଚି ହେୱାରିଂ ଇଚ୍ଚି, “ଏପେଙ୍ଗ୍ ୱିଜ଼ାକାଦେର୍ ନା କାତା ୱେନାଟ୍ ଆରି ବୁଜାଆଡୁ ।
| لَيْسَ شَيْءٌ مِنْ خَارِجِ ٱلْإِنْسَانِ إِذَا دَخَلَ فِيهِ يَقْدِرُ أَنْ يُنَجِّسَهُ، لَكِنَّ ٱلْأَشْيَاءَ ٱلَّتِي تَخْرُجُ مِنْهُ هِيَ ٱلَّتِي تُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ. | ١٥ 15 |
ମାନାୟାର୍ତି ବାର୍ତ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇମ୍ଣି ବିସ୍ରେ ହିଲୁତ୍, ଇନାକା କି ତା ବିତ୍ରେ ହଣ୍ଜି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବିଟାଡ଼୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼୍ଦାତାତ୍, ମାତର୍ ଇନା ଇନାକା ମାନାୟ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ବାର୍ତ ହନାତ୍, ହେ ସବୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବିଟାଡ଼୍ କିିନାତ୍ ।”
| إِنْ كَانَ لِأَحَدٍ أُذْنَانِ لِلسَّمْعِ، فَلْيَسْمَعْ». | ١٦ 16 |
“ଜଦି ଇନେରିଂ ୱେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ କିତୁଲିଂ ମାନିଙ୍ଗ୍, ହେୱାନ୍ ୱେନେନ୍!”
| وَلَمَّا دَخَلَ مِنْ عِنْدِ ٱلْجَمْعِ إِلَى ٱلْبَيْتِ، سَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ عَنِ ٱلْمَثَلِ. | ١٧ 17 |
ଆରେ, ହେୱାନ୍ ମାନାୟ୍ ତାକେଣ୍ଡାଂ ଇଲ୍ ବିତ୍ରେ ୱାତି ପାଚେ ତା ଚେଲାହିର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଉତର୍ମୁଡ଼୍ନି ଅରତ୍ ୱେନେବେଦେଂ ଲାଗାତାର୍ ।
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَفَأَنْتُمْ أَيْضًا هَكَذَا غَيْرُ فَاهِمِينَ؟ أَمَا تَفْهَمُونَ أَنَّ كُلَّ مَا يَدْخُلُ ٱلْإِنْسَانَ مِنْ خَارِجٍ لَا يَقْدِرُ أَنْ يُنَجِّسَهُ، | ١٨ 18 |
ହେବେ ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଏପେଙ୍ଗ୍ ପା ଇନାକା ହେ ଲାକେ ବୁଜାଆଉଦେରା?” ଇନାକା ଆୟେତ୍ ହୱେତ୍ ମାନାୟ୍ ବାର୍ତାଂ ବିତ୍ରେ ହଟିସ୍, ହେଦାଂ ତାଙ୍ଗ୍ ବିଟାଡ଼୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡୁତ୍,
| لِأَنَّهُ لَا يَدْخُلُ إِلَى قَلْبِهِ بَلْ إِلَى ٱلْجَوْفِ، ثُمَّ يَخْرُجُ إِلَى ٱلْخَلَاءِ، وَذَلِكَ يُطَهِّرُ كُلَّ ٱلْأَطْعِمَةِ». | ١٩ 19 |
“ଇନାକିଦେଂକି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହେ ମାନ୍ତ ହଣ୍ଡେଙ୍ଗ୍ ଆଡୁତ୍, ମାତର୍ ପଟତ ହାଲ୍ଜି ବାର୍ତ ହନାତ୍ ଆରେ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ଆଜ଼ି ୱିଜ଼ୁ ତିନି କାଦି ସକଟ୍ ଆନାକା, ଇଦାଂ ଜିସୁ ଇଚାନ୍ ।”
| ثُمَّ قَالَ: «إِنَّ ٱلَّذِي يَخْرُجُ مِنَ ٱلْإِنْسَانِ ذَلِكَ يُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ. | ٢٠ 20 |
ଆରି, ଜିସୁ ଇଚାନ୍, “ଇନାକା ମାନାୟ୍ ତାକେଣ୍ଡାଂ ବାର୍ତ ହନାତ୍, ହେଦାଂ ନେ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବିଟାଡ଼୍ କିନାତ୍ ।
| لِأَنَّهُ مِنَ ٱلدَّاخِلِ، مِنْ قُلُوبِ ٱلنَّاسِ، تَخْرُجُ ٱلْأَفْكَارُ ٱلشِّرِّيرَةُ: زِنًى، فِسْقٌ، قَتْلٌ، | ٢١ 21 |
ଇନାକିଦେଂକି ବିତ୍ରେତାଂ, ମାନାୟ୍ ମାନ୍ତାଂ, ବାନ୍ୟା ଚିନ୍ତା ବାର୍ତ ହତ୍ନାତ୍ ।
| سِرْقَةٌ، طَمَعٌ، خُبْثٌ، مَكْرٌ، عَهَارَةٌ، عَيْنٌ شِرِّيرَةٌ، تَجْدِيفٌ، كِبْرِيَاءُ، جَهْلٌ. | ٢٢ 22 |
ଦାରି, ଚରି, ନାର୍ ଅହ୍ନାକା, ଦାରିହାନାକା, ଲାବ୍ଡ଼ି, ଚୁଲ୍ଚୁଲା ବଡ଼୍ପାଣିୟା, ନାଙ୍ଗ୍ରା, ବେରୁହୁଡ଼୍ନାକା, ନିନ୍ଦା, ଆକର୍, ଟେପର୍,
| جَمِيعُ هَذِهِ ٱلشُّرُورِ تَخْرُجُ مِنَ ٱلدَّاخِلِ وَتُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ». | ٢٣ 23 |
ଇଦାଂ ୱିଜ଼ୁ ବାନ୍ୟା ବିସ୍ରେ ବିତ୍ରେତାଂ ହସି ମାନାୟ୍ତିଂ ବିଟାଡ଼୍ କିନାତ୍ ।”
| ثُمَّ قَامَ مِنْ هُنَاكَ وَمَضَى إِلَى تُخُومِ صُورَ وَصَيْدَاءَ، وَدَخَلَ بَيْتًا وَهُوَ يُرِيدُ أَنْ لَا يَعْلَمَ أَحَدٌ، فَلَمْ يَقْدِرْ أَنْ يَخْتَفِيَ، | ٢٤ 24 |
ଇଦାଂ ପାଚେ ହେୱେନ୍ ହେବେଣ୍ଡାଂ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ସର୍ ଗାଡ଼୍ଦ ନାସ୍କୁକାଂ ହାଚାନ୍, ଆରି ର ଇଞ୍ଜ ହଟାନ୍, ଇନେର୍ ଇନେସ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ପୁନୁର୍, ଇଦାଂ ମାନ୍ କିଜ଼ି ମାଚାନ୍, ମାତର୍ ହେୱାନ୍ ଡ଼ୁଗ୍ଜି ମାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ୱାତାନ୍ ।
| لِأَنَّ ٱمْرَأَةً كَانَ بِٱبْنَتِهَا رُوحٌ نَجِسٌ سَمِعَتْ بِهِ، فَأَتَتْ وَخَرَّتْ عِنْدَ قَدَمَيْهِ. | ٢٥ 25 |
ହେ ଦାପ୍ରେ ର କଗ୍ଲେ, ଇନେର୍ ଗାଡ଼୍ହିଙ୍ଗ୍ ବାନ୍ୟା ପୁଦା ଡୁଜ଼ି ମାଚାତ୍, ହେଦେଲ୍ ହେୱେନ୍ ବିସ୍ରେ ନି ବେରଣ୍ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ତା କାଲ୍କୁ ତାରେନ୍ ୱାଜ଼ି ଡାଣ୍ଡାହାଡ଼୍ ମାଗ୍ତାତ୍ ।
| وَكَانَتْ ٱلٱمْرَأَةُ أُمَمِيَّةً، وَفِي جِنْسِهَا فِينِيقِيَّةً سُورِيَّةً. فَسَأَلَتْهُ أَنْ يُخْرِجَ ٱلشَّيْطَانَ مِنِ ٱبْنَتِهَا. | ٢٦ 26 |
ହେଦେଲ୍ ସୁରପୈନିକିୟା ନିପ ରଞ୍ଜେଲ୍ ଗ୍ରିକ୍ ଗାଡ଼୍ଚେ ମାଚାତ୍ । ତା ଗାଡ଼୍ହି ତାକେଣ୍ଡାଂ ପୁଦାଂ ପିିହି କିନି କାଜିଂ ହେଦେଲ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଗୱାରି କିଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାତ୍ ।
| وَأَمَّا يَسُوعُ فَقَالَ لَهَا: «دَعِي ٱلْبَنِينَ أَوَّلًا يَشْبَعُونَ، لِأَنَّهُ لَيْسَ حَسَنًا أَنْ يُؤْخَذَ خُبْزُ ٱلْبَنِينَ وَيُطْرَحَ لِلْكِلَابِ». | ٢٧ 27 |
ହେବେଣ୍ଡାଂ ଜିସୁ ହେଦେଲିଂ ଇଚାନ୍, “ପର୍ତୁମ୍ ହିମ୍ଣାକାଂ ପଟ ପାଞ୍ଜି କିୟାଟ୍, ଇନାକିଦେଂକି ହିମ୍ଣାଙ୍ଗ୍ତି ଆରାଣ୍ ଅଜ଼ି ନିକୁଡ଼ିଙ୍ଗ୍ କଚଣ୍ତ ତୁହିନାକା ହାର୍ ଆକାୟ୍ ।”
| فَأَجَابَتْ وَقَالَتْ لَهُ: «نَعَمْ، يَا سَيِّدُ! وَٱلْكِلَابُ أَيْضًا تَحْتَ ٱلْمَائِدَةِ تَأْكُلُ مِنْ فُتَاتِ ٱلْبَنِينَ!». | ٢٨ 28 |
ମାତର୍ ହେଦେଲ୍ ହେୱେନିଂ ଉତର୍ ହିତାତ୍, ଆଁ, “ମାପ୍ରୁ, ନିକୁଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ପା ପାଟା ତାରେନ୍ ଆର୍ତାକା ହିମ୍ଣାଂତି ଆରାଣ୍ ଲିତାଂ ତିନିିକ୍!”
| فَقَالَ لَهَا: «لِأَجْلِ هَذِهِ ٱلْكَلِمَةِ، ٱذْهَبِي. قَدْ خَرَجَ ٱلشَّيْطَانُ مِنِ ٱبْنَتِكِ». | ٢٩ 29 |
“ହେବେ ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, ଇ କାତା ଇଚିଲେ ଏନ୍ ହାଲା, ନି ଗାଡ଼୍ ତାଙ୍ଗ୍ ପୁଦା ହସି ହାଚାତେ!”
| فَذَهَبَتْ إِلَى بَيْتِهَا وَوَجَدَتِ ٱلشَّيْطَانَ قَدْ خَرَجَ، وَٱلِٱبْنَةَ مَطْرُوحَةً عَلَى ٱلْفِرَاشِ. | ٣٠ 30 |
ଆରେ, ହେଦେଲ୍ ଇଞ୍ଜ ହାଲ୍ଜି କଇ ହିମ୍ଣା କାଟେଲ୍ତ ମାଗ୍ଜି ମାନାକା ଆରି ପୁଦା ହସି ହାଲ୍ଜି ମାନାକା ହୁଡ଼୍ତାତ୍ ।
| ثُمَّ خَرَجَ أَيْضًا مِنْ تُخُومِ صُورَ وَصَيْدَاءَ، وَجَاءَ إِلَى بَحْرِ ٱلْجَلِيلِ فِي وَسْطِ حُدُودِ ٱلْمُدُنِ ٱلْعَشْرِ. | ٣١ 31 |
ଆରେ ରଗ ହେୱାନ୍ ସର ହାନ୍ଦିତାଂ ହାଲ୍ଜି ସିଦନ୍ ଆରେ ଦେକାପଲି ନି ହାନ୍ଦିମାଦିତିଂ ହାଲ୍ଜି ଗାଲିଲି ହାମ୍ଦୁର୍ ଲାଗେ ୱାତାନ୍ ।
| وَجَاءُوا إِلَيْهِ بِأَصَمَّ أَعْقَدَ، وَطَلَبُوا إِلَيْهِ أَنْ يَضَعَ يَدَهُ عَلَيْهِ. | ٣٢ 32 |
ଆରେ, ମାନାୟାର୍ ରୱାନ୍ ବୈରା ଆରି ଗୁଲାଂ ତା ଲାଗେ ତାଇୱାତାର୍ ତା ଜପି କେଇ ଇଡ୍ଦେଂ ଇଞ୍ଜି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଗୱାରି କିତାର୍ ।
| فَأَخَذَهُ مِنْ بَيْنِ ٱلْجَمْعِ عَلَى نَاحِيَةٍ، وَوَضَعَ أَصَابِعَهُ فِي أُذُنَيْهِ وَتَفَلَ وَلَمَسَ لِسَانَهُ، | ٣٣ 33 |
ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ମାନାୟ୍ ତାକେଣ୍ଡାଂ ବିନେ କିଜ଼ି ରୱାନିଂ ଅଜ଼ି ହାଲ୍ଜି ହେୱାନିଂ ରି କିତୁଲିକାଂ ତା ୱାଚ୍କାଙ୍ଗ୍ ଇଟ୍ତାନ୍ ଆରି ଏୱିଡ଼ିଂ ଚୁପ୍ଜି ତା ୱେନ୍ଦୁଲ୍ତ ଡୁତାନ୍,
| وَرَفَعَ نَظَرَهُ نَحْوَ ٱلسَّمَاءِ، وَأَنَّ وَقَالَ لَهُ: «إِفَّثَا». أَيِ ٱنْفَتِحْ. | ٣٤ 34 |
ଆରି ସାର୍ଗେ ହୁଡ଼୍ଜି ରାଗ୍ଦାଙ୍ଗ୍ ନେନ୍ଞ୍ଜି ହେୱାନିଂ ଇଚାନ୍, “ଇପ୍ପତ, ଇଚିସ୍ ଜେୟା ଆୟେତ୍!”
| وَلِلْوَقْتِ ٱنْفَتَحَتْ أُذْنَاهُ، وَٱنْحَلَّ رِبَاطُ لِسَانِهِ، وَتَكَلَّمَ مُسْتَقِيمًا. | ٣٥ 35 |
ହେବେଣ୍ଡାଂ ହେୱାନ୍ତି କିତୁଲିଂ ଜେୟା ଆତିକ୍ ଆରି ୱେନ୍ଦୁଲ୍ ଗାଚ୍ୟାତାକା ହେ ଦାପ୍ରେ ଜେୟା ଆତାତ୍, ଆରେ ହେୱାନ୍ ହାର୍ କିଜ଼ି ବେରଣ୍ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାନ୍ ।
| فَأَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يَقُولُوا لِأَحَدٍ. وَلَكِنْ عَلَى قَدْرِ مَا أَوْصَاهُمْ كَانُوا يُنَادُونَ أَكْثَرَ كَثِيرًا. | ٣٦ 36 |
ଆରେ, ଇ ବିସ୍ରେ ଇନେରିଂ ୱେଚ୍ମାଟ୍ ଇଞ୍ଜି ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଆଟ୍ୱା କିିଜ଼ି ବଲ୍ ହିତାନ୍; ମାତର୍ ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଏଚେକ୍ ମୁନାକିତାନ୍, ହେୱାର୍ ବେସି ହେଦାଂ ସୁଣାୟ୍ କିଦେଂ ଲାଗାତାର୍ ।
| وَبُهِتُوا إِلَى ٱلْغَايَةِ قَائِلِينَ: «إِنَّهُ عَمِلَ كُلَّ شَيْءٍ حَسَنًا! جَعَلَ ٱلصُّمَّ يَسْمَعُونَ وَٱلْخُرْسَ يَتَكَلَّمُونَ». | ٣٧ 37 |
ଆରେ, ମାନାୟାର୍ ବେସି କାବା ଆଜ଼ି ଇଚାର୍, “ହେୱାନ୍ ୱିଜ଼ୁ କାମାୟ୍ ହାର୍ କିଜ଼ି କିତାନ୍ନ୍ନା! ହେୱାନ୍ ବଇରାରିଂ ୱେନି ସାକ୍ତି ଆରି ଗୁଲାରିଂ ବେଣ୍ କିନି ସାକ୍ତି ହିନାନା!”
