< مَرْقُس 7 >
| وَٱجْتَمَعَ إِلَيْهِ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَقَوْمٌ مِنَ ٱلْكَتَبَةِ قَادِمِينَ مِنْ أُورُشَلِيمَ. | ١ 1 |
तालू इक रोज फरीसी कने केई यहूदी व्यवस्था जो सिखाणे बाले जड़े यरूशलेम शेहरे च आयो थे, उसयो सुणने तांई गिठे होऐ,
| وَلَمَّا رَأَوْا بَعْضًا مِنْ تَلَامِيذِهِ يَأْكُلُونَ خُبْزًا بِأَيْدٍ دَنِسَةٍ، أَيْ غَيْرِ مَغْسُولَةٍ، لَامُوا. | ٢ 2 |
कने उना दिखया की उदे चेले बिना हथ धोते रोटी खा दे थे, जड़ा की यहूदी रिबाजे अनुसार अपबित्र था।
| لِأَنَّ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَكُلَّ ٱلْيَهُودِ إِنْ لَمْ يَغْسِلُوا أَيْدِيَهُمْ بِٱعْتِنَاءٍ، لَا يَأْكُلُونَ، مُتَمَسِّكِينَ بِتَقْلِيدِ ٱلشُّيُوخِ. | ٣ 3 |
फरीसी कने सारे यहूदी खाणा खाणे ला पेहले अपणे बजुर्गां दे रीती रिबाजे पर चलदे थे कने जालू दीकर सै ढंगे ने हथ नी धोई लेन खाणां नी खांदे थे,
| وَمِنَ ٱلسُّوقِ إِنْ لَمْ يَغْتَسِلُوا لَا يَأْكُلُونَ. وَأَشْيَاءُ أُخْرَى كَثِيرَةٌ تَسَلَّمُوهَا لِلتَّمَسُّكِ بِهَا، مِنْ غَسْلِ كُؤُوسٍ وَأَبَارِيقَ وَآنِيَةِ نُحَاسٍ وَأَسِرَّةٍ. | ٤ 4 |
कने बजारे ला ओणे दे बाद, जालू दीकर से अपणे रिती रिबाजा दे अनुसार नोई नी लेन, साफ नी होंदे तालू दीकर खाणां नी खांदे, कने उना दे वजुर्गां दे होर भी बतेरे रिबाज थे, जिना जो सै मंदे थे, जियां की कटोरे, लोटे, कने तांबे दे भांडयां जो धोंणा कने मांजणा।
| ثُمَّ سَأَلَهُ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَٱلْكَتَبَةُ: «لِمَاذَا لَا يَسْلُكُ تَلَامِيذُكَ حَسَبَ تَقْلِيدِ ٱلشُّيُوخِ، بَلْ يَأْكُلُونَ خُبْزًا بِأَيْدٍ غَيْرِ مَغْسُولَةٍ؟». | ٥ 5 |
तांई तां उना फरीसियां कने व्यवस्था जो सिखाणे बालयां उसयो पुछया, “की तेरे चेले साड़े सियाणे दियां रिबाजां जो नी मंदे?” सै तां बिना हथ धोयो रोटी खांदे न?
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «حَسَنًا تَنَبَّأَ إِشَعْيَاءُ عَنْكُمْ أَنْتُمُ ٱلْمُرَائِينَ! كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: هَذَا ٱلشَّعْبُ يُكْرِمُنِي بِشَفَتَيْهِ، وَأَمَّا قَلْبُهُ فَمُبْتَعِدٌ عَنِّي بَعِيدًا، | ٦ 6 |
यीशुऐ उना जो जबाब दिता, “यशायाहे ठीक था, जिनी पबित्र शास्त्र च तुहाड़े सांई कपटियां दे बारे च लिखया है, की ऐसे लोक गल्लां ने तां मेरा आदर करदे न, पर इना दे मन मिंजो ला बड़े दूर न।
| وَبَاطِلًا يَعْبُدُونَنِي وَهُمْ يُعَلِّمُونَ تَعَالِيمَ هِيَ وَصَايَا ٱلنَّاسِ. | ٧ 7 |
इना दी कितियो भक्ति मेरे तांई बेकार है, क्योंकि ऐ लोकां जो माणुऐ दियां दसियां गल्लां जो परमेश्वर दियां गल्लां दस्सी करी मनणे तांई बोलदे न।
| لِأَنَّكُمْ تَرَكْتُمْ وَصِيَّةَ ٱللهِ وَتَتَمَسَّكُونَ بِتَقْلِيدِ ٱلنَّاسِ: غَسْلَ ٱلْأَبَارِيقِ وَٱلْكُؤُوسِ، وَأُمُورًا أُخَرَ كَثِيرَةً مِثْلَ هَذِهِ تَفْعَلُونَ». | ٨ 8 |
क्योंकि तुसां परमेश्वरे दे हुकमा जो मनणा बंद करी दितया है, कने माणुऐ दे रिबाजां जो मंना दे न।”
| ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «حَسَنًا! رَفَضْتُمْ وَصِيَّةَ ٱللهِ لِتَحْفَظُوا تَقْلِيدَكُمْ! | ٩ 9 |
कने यीशुऐ उना ने बोलया, “तुसां अपणे बणायो नियमा जो मनणे तांई चलाकिया ने परमेश्वरे दे हुकम जो टाली दिन्दे न।
| لِأَنَّ مُوسَى قَالَ: أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ، وَمَنْ يَشْتُمُ أَبًا أَوْ أُمًّا فَلْيَمُتْ مَوْتًا. | ١٠ 10 |
उदाहरण तांई, मूसा ने बोलया है, की अपणे माता पिता दा आदर करा, कने जड़ा कोई अपणे माता पिता जो श्राप दिंगा, सै पक्का मारी देणा।
| وَأَمَّا أَنْتُمْ فَتَقُولُونَ: إِنْ قَالَ إِنْسَانٌ لِأَبِيهِ أَوْ أُمِّهِ: قُرْبَانٌ، أَيْ هَدِيَّةٌ، هُوَ ٱلَّذِي تَنْتَفِعُ بِهِ مِنِّي | ١١ 11 |
पर तुसां लोकां जो ऐ दसदे न की, अपणे माता पिता दी मदद नी करणा कने उना दे हिस्से दियां चिंजा उना जो छडी करी परमेश्वर जो देणा ठीक है। कने तुसां लोकां जो इजाजत दिन्दे अपणे माता पिता जो ऐ बोलणे दी की जड़ा कुछ मैं तुहांजो देणा था, सै मैं परमेश्वर जो देणे दी कसम खादियो है, कने मैं हुण तुसां दी मदद नी करी सकदा, इसला तुसां लोकां जो ऐ बोलदे की हुणे ला तुसां जो माता पिता दी सेबा करणे दी कोई जरूरत नही है।
| فَلَا تَدَعُونَهُ فِي مَا بَعْدُ يَفْعَلُ شَيْئًا لِأَبِيهِ أَوْ أُمِّهِ. | ١٢ 12 |
| مُبْطِلِينَ كَلَامَ ٱللهِ بِتَقْلِيدِكُمُ ٱلَّذِي سَلَّمْتُمُوهُ. وَأُمُورًا كَثِيرَةً مِثْلَ هَذِهِ تَفْعَلُونَ». | ١٣ 13 |
इयां बोली करी, जिना रीती रिबाजां जो तुसां लोकां दीकर पुजाया है, सै परमेश्वरे दियां बोलियां गल्लां जो बेकार होणे दी बजा बणी जांदा है।”
| ثُمَّ دَعَا كُلَّ ٱلْجَمْعِ وَقَالَ لَهُمُ: «ٱسْمَعُوا مِنِّي كُلُّكُمْ وَٱفْهَمُوا. | ١٤ 14 |
तालू यीशुऐ लोकां जो अपणे बाल सदीकरी उना जो बोलया, “तुसां सारे मेरी सुंणा, कने समझा।
| لَيْسَ شَيْءٌ مِنْ خَارِجِ ٱلْإِنْسَانِ إِذَا دَخَلَ فِيهِ يَقْدِرُ أَنْ يُنَجِّسَهُ، لَكِنَّ ٱلْأَشْيَاءَ ٱلَّتِي تَخْرُجُ مِنْهُ هِيَ ٱلَّتِي تُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ. | ١٥ 15 |
ऐसी कोई चीज नी ऐ जड़ी माणुऐ च बाहर ला आई करी उसयो अशुद्ध करदी है, पर माणुऐ जो अशुद्ध सै करदा है जड़ा उदे अंदरे ला निकलदा है।
| إِنْ كَانَ لِأَحَدٍ أُذْنَانِ لِلسَّمْعِ، فَلْيَسْمَعْ». | ١٦ 16 |
जिस बाल सुणने तांई कन्न न सै ध्यान लाईकरी गल्ला जो सुणे, कने इसा गल्ला जो समझी ले।”
| وَلَمَّا دَخَلَ مِنْ عِنْدِ ٱلْجَمْعِ إِلَى ٱلْبَيْتِ، سَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ عَنِ ٱلْمَثَلِ. | ١٧ 17 |
जालू सै भीड़ा दे बखे ला घरे दे अंदर गिया, तां उदे चेलयां यीशुऐ जड़ा बोलया था, उसा कहाणिया दा मतलव पुछया।
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَفَأَنْتُمْ أَيْضًا هَكَذَا غَيْرُ فَاهِمِينَ؟ أَمَا تَفْهَمُونَ أَنَّ كُلَّ مَا يَدْخُلُ ٱلْإِنْسَانَ مِنْ خَارِجٍ لَا يَقْدِرُ أَنْ يُنَجِّسَهُ، | ١٨ 18 |
यीशुऐ उना ने बोलया, “क्या तुसां भी ऐसे ना समझन? क्या तुहांजो नी पता, की जड़ा भी खाणा माणु खांदा है, सै उसयो अशुद्ध नी करी सकदा।
| لِأَنَّهُ لَا يَدْخُلُ إِلَى قَلْبِهِ بَلْ إِلَى ٱلْجَوْفِ، ثُمَّ يَخْرُجُ إِلَى ٱلْخَلَاءِ، وَذَلِكَ يُطَهِّرُ كُلَّ ٱلْأَطْعِمَةِ». | ١٩ 19 |
क्योंकि सै उदे मने च नी, पर उदे पेटे च जांदी है, कने संडास च निकली जांदी है,” यीशुऐ दा बोलणे दा मतलब ऐ था, की सारियां खांणे बालियां चीजा ठीक न।
| ثُمَّ قَالَ: «إِنَّ ٱلَّذِي يَخْرُجُ مِنَ ٱلْإِنْسَانِ ذَلِكَ يُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ. | ٢٠ 20 |
लोक जड़ा बुरा सोचदे न, “सै ही बोलदे न कने करदे, सै ही उना जो परमेश्वर दे सामणे अशुद्ध करदा है।
| لِأَنَّهُ مِنَ ٱلدَّاخِلِ، مِنْ قُلُوبِ ٱلنَّاسِ، تَخْرُجُ ٱلْأَفْكَارُ ٱلشِّرِّيرَةُ: زِنًى، فِسْقٌ، قَتْلٌ، | ٢١ 21 |
क्योंकि अंदर ला, मतलब की माणुऐ दा मन ही बुरियां चिजा दी जड़ है। बुरे-बुरे बिचार, व्यभिचार, चोरी, हत्या, परस्त्रीगमन,
| سِرْقَةٌ، طَمَعٌ، خُبْثٌ، مَكْرٌ، عَهَارَةٌ، عَيْنٌ شِرِّيرَةٌ، تَجْدِيفٌ، كِبْرِيَاءُ، جَهْلٌ. | ٢٢ 22 |
लालच, बुराई, धोखा, लुचापन, बुरी नजर, निंदा, घमंड, कने मुर्खता निकलदी है।
| جَمِيعُ هَذِهِ ٱلشُّرُورِ تَخْرُجُ مِنَ ٱلدَّاخِلِ وَتُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ». | ٢٣ 23 |
ऐ सारियां गल्लां मने ला निकलदियां न कने माणुऐ जो अशुद्ध करदियां न।”
| ثُمَّ قَامَ مِنْ هُنَاكَ وَمَضَى إِلَى تُخُومِ صُورَ وَصَيْدَاءَ، وَدَخَلَ بَيْتًا وَهُوَ يُرِيدُ أَنْ لَا يَعْلَمَ أَحَدٌ، فَلَمْ يَقْدِرْ أَنْ يَخْتَفِيَ، | ٢٤ 24 |
इदे बाद यीशु कने उदे चेले ओथु ला उठी करी सूर कने सैदा दे शेहरे दे अखे बखे बालिया जगा जो चली गे। ओथु सै इकी घरे च गिया, कने सै चांदा था, की उसयो कोई नी जाणी सके की सै ओथु रुकया है। पर लोकां जो बड़ा तोला पता लग्गी गिया था कि सै ओथु रुकया है।
| لِأَنَّ ٱمْرَأَةً كَانَ بِٱبْنَتِهَا رُوحٌ نَجِسٌ سَمِعَتْ بِهِ، فَأَتَتْ وَخَرَّتْ عِنْدَ قَدَمَيْهِ. | ٢٥ 25 |
कने इक जनानी उदी चर्चा सुणीकरी आई, जिसा दिया छोटिया कुड़िया जो बुरिया आत्मा जकड़या था, सै झट उदे पैरां च पेई गेई।
| وَكَانَتْ ٱلٱمْرَأَةُ أُمَمِيَّةً، وَفِي جِنْسِهَا فِينِيقِيَّةً سُورِيَّةً. فَسَأَلَتْهُ أَنْ يُخْرِجَ ٱلشَّيْطَانَ مِنِ ٱبْنَتِهَا. | ٢٦ 26 |
सै जनानी यहूदी नी थी। सै सीरिया ग्रांऐ दे सुरुफिनिकी नाये दे इलाके च जमियो थी। कने उना उसला बिनती किती, की मेरिया कुड़िया चे बुरिया आत्मा जो कडी दे।
| وَأَمَّا يَسُوعُ فَقَالَ لَهَا: «دَعِي ٱلْبَنِينَ أَوَّلًا يَشْبَعُونَ، لِأَنَّهُ لَيْسَ حَسَنًا أَنْ يُؤْخَذَ خُبْزُ ٱلْبَنِينَ وَيُطْرَحَ لِلْكِلَابِ». | ٢٧ 27 |
यीशुऐ उसा जो बोलया, “पेहले बचयां जो रजणा दे, क्योंकि बचयां ला रोटियां लेईकरी कुतयां दे अग्गे पाणा ठीक नी है।”
| فَأَجَابَتْ وَقَالَتْ لَهُ: «نَعَمْ، يَا سَيِّدُ! وَٱلْكِلَابُ أَيْضًا تَحْتَ ٱلْمَائِدَةِ تَأْكُلُ مِنْ فُتَاتِ ٱلْبَنِينَ!». | ٢٨ 28 |
उना जबाब दिता, प्रभु ऐ सच्च है, पर कुत्ते भी तां बचयां दे मेजे हेठ रोटिया दे चूरे चारे जो खाई लेंदे न।
| فَقَالَ لَهَا: «لِأَجْلِ هَذِهِ ٱلْكَلِمَةِ، ٱذْهَبِي. قَدْ خَرَجَ ٱلشَّيْطَانُ مِنِ ٱبْنَتِكِ». | ٢٩ 29 |
यीशुऐ उसा जो बोलया, “इसा गल्ला दा जबाब भरोसे ने दिता, उदिया बजा ने बुरी आत्मा तेरिया कुड़िया चे निकली गियो है कने तु हुण घरे चली जा।”
| فَذَهَبَتْ إِلَى بَيْتِهَا وَوَجَدَتِ ٱلشَّيْطَانَ قَدْ خَرَجَ، وَٱلِٱبْنَةَ مَطْرُوحَةً عَلَى ٱلْفِرَاشِ. | ٣٠ 30 |
कने उना अपणे घरे आई करी दिखया कुड़ी मंजे पर पियो है, कने बुरी आत्मा कुड़िया ला निकली गियो है।
| ثُمَّ خَرَجَ أَيْضًا مِنْ تُخُومِ صُورَ وَصَيْدَاءَ، وَجَاءَ إِلَى بَحْرِ ٱلْجَلِيلِ فِي وَسْطِ حُدُودِ ٱلْمُدُنِ ٱلْعَشْرِ. | ٣١ 31 |
फिरी यीशु कने उदे चेले अखे बखे दे इलाके जो छडी करी सिदोन शेहरे जो निकली गे। फिरी सै दिकापुलिस “दस शेहर” चे होईकरी गलील झिला बालिया जगा च पुज्जा।
| وَجَاءُوا إِلَيْهِ بِأَصَمَّ أَعْقَدَ، وَطَلَبُوا إِلَيْهِ أَنْ يَضَعَ يَدَهُ عَلَيْهِ. | ٣٢ 32 |
कने लोक इक टोणे जो जड़ा थथलान्दा भी था, उसयो उस बाल लेईकरी आये कने बिनती किती की, इसयो खरा करी दे।
| فَأَخَذَهُ مِنْ بَيْنِ ٱلْجَمْعِ عَلَى نَاحِيَةٍ، وَوَضَعَ أَصَابِعَهُ فِي أُذُنَيْهِ وَتَفَلَ وَلَمَسَ لِسَانَهُ، | ٣٣ 33 |
तालू सै उसयो भिड़ा ला लग लेई गिया, कने अपणियां उंगलियां उदे कना च पाईयां, कने अपणा थुक अपणिया उंगलियां च लगाया कने उसी माणुऐ दी जीभा जो छूता।
| وَرَفَعَ نَظَرَهُ نَحْوَ ٱلسَّمَاءِ، وَأَنَّ وَقَالَ لَهُ: «إِفَّثَا». أَيِ ٱنْفَتِحْ. | ٣٤ 34 |
कने स्वर्गे पासे दिखीकरी लम्बा साह लिया। फिरी उसी माणुऐ जो बोलया, “इप्फतह।” मतलब की “खुली जा”
| وَلِلْوَقْتِ ٱنْفَتَحَتْ أُذْنَاهُ، وَٱنْحَلَّ رِبَاطُ لِسَانِهِ، وَتَكَلَّمَ مُسْتَقِيمًا. | ٣٥ 35 |
कने इकदम ही सै साफ-साफ सुणना लगी पिया, कने बिना कुसी तंगिया ने सै साफ-साफ बोलणा लगी पिया।
| فَأَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يَقُولُوا لِأَحَدٍ. وَلَكِنْ عَلَى قَدْرِ مَا أَوْصَاهُمْ كَانُوا يُنَادُونَ أَكْثَرَ كَثِيرًا. | ٣٦ 36 |
तालू यीशुऐ उना जो समझाया की कुसी ने मत बोलदे, पर उनी जितना उना जो समझाया उतणा ही सै बोलणा लगी पिया।
| وَبُهِتُوا إِلَى ٱلْغَايَةِ قَائِلِينَ: «إِنَّهُ عَمِلَ كُلَّ شَيْءٍ حَسَنًا! جَعَلَ ٱلصُّمَّ يَسْمَعُونَ وَٱلْخُرْسَ يَتَكَلَّمُونَ». | ٣٧ 37 |
सै बड़े ही हेरान होईकरी बोलणा लग्गे, “यीशुऐ जड़ा कुछ किता सै सब कुछ खरा ही कितया है,” यीशु टोणयां जो सुणने दी, कने गुंगयां जो बोलणे दी शक्ति दिन्दा है।
