مَرْقُس 6
| وَخَرَجَ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى وَطَنِهِ وَتَبِعَهُ تَلَامِيذُهُ. | ١ 1 |
ଅନନ୍ତରଂ ସ ତତ୍ସ୍ଥାନାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ସ୍ୱପ୍ରଦେଶମାଗତଃ ଶିଷ୍ୟାଶ୍ଚ ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ଗତାଃ|
| وَلَمَّا كَانَ ٱلسَّبْتُ، ٱبْتَدَأَ يُعَلِّمُ فِي ٱلْمَجْمَعِ. وَكَثِيرُونَ إِذْ سَمِعُوا بُهِتُوا قَائِلِينَ: «مِنْ أَيْنَ لِهَذَا هَذِهِ؟ وَمَا هَذِهِ ٱلْحِكْمَةُ ٱلَّتِي أُعْطِيَتْ لَهُ حَتَّى تَجْرِيَ عَلَى يَدَيْهِ قُوَّاتٌ مِثْلُ هَذِهِ؟ | ٢ 2 |
ଅଥ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ସତି ସ ଭଜନଗୃହେ ଉପଦେଷ୍ଟୁମାରବ୍ଧୱାନ୍ ତତୋଽନେକେ ଲୋକାସ୍ତତ୍କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ୱିସ୍ମିତ୍ୟ ଜଗଦୁଃ, ଅସ୍ୟ ମନୁଜସ୍ୟ ଈଦୃଶୀ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟକ୍ରିଯା କସ୍ମାଜ୍ ଜାତା? ତଥା ସ୍ୱକରାଭ୍ୟାମ୍ ଇତ୍ଥମଦ୍ଭୁତଂ କର୍ମ୍ମ କର୍ତ୍ତାମ୍ ଏତସ୍ମୈ କଥଂ ଜ୍ଞାନଂ ଦତ୍ତମ୍?
| أَلَيْسَ هَذَا هُوَ ٱلنَّجَّارَ ٱبْنَ مَرْيَمَ، وَأَخُو يَعْقُوبَ وَيُوسِي وَيَهُوذَا وَسِمْعَانَ؟ أَوَلَيْسَتْ أَخَوَاتُهُ هَهُنَا عِنْدَنَا؟». فَكَانُوا يَعْثُرُونَ بِهِ. | ٣ 3 |
କିମଯଂ ମରିଯମଃ ପୁତ୍ରସ୍ତଜ୍ଞା ନୋ? କିମଯଂ ଯାକୂବ୍-ଯୋସି-ଯିହୁଦା-ଶିମୋନାଂ ଭ୍ରାତା ନୋ? ଅସ୍ୟ ଭଗିନ୍ୟଃ କିମିହାସ୍ମାଭିଃ ସହ ନୋ? ଇତ୍ଥଂ ତେ ତଦର୍ଥେ ପ୍ରତ୍ୟୂହଂ ଗତାଃ|
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لَيْسَ نَبِيٌّ بِلَا كَرَامَةٍ إِلَّا فِي وَطَنِهِ وَبَيْنَ أَقْرِبَائِهِ وَفِي بَيْتِهِ». | ٤ 4 |
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତେଭ୍ୟୋଽକଥଯତ୍ ସ୍ୱଦେଶଂ ସ୍ୱକୁଟୁମ୍ବାନ୍ ସ୍ୱପରିଜନାଂଶ୍ଚ ୱିନା କୁତ୍ରାପି ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ଅସତ୍କୃତୋ ନ ଭୱତି|
| وَلَمْ يَقْدِرْ أَنْ يَصْنَعَ هُنَاكَ وَلَا قُوَّةً وَاحِدَةً، غَيْرَ أَنَّهُ وَضَعَ يَدَيْهِ عَلَى مَرْضَى قَلِيلِينَ فَشَفَاهُمْ. | ٥ 5 |
ଅପରଞ୍ଚ ତେଷାମପ୍ରତ୍ୟଯାତ୍ ସ ୱିସ୍ମିତଃ କିଯତାଂ ରୋଗିଣାଂ ୱପୁଃଷୁ ହସ୍ତମ୍ ଅର୍ପଯିତ୍ୱା କେୱଲଂ ତେଷାମାରୋଗ୍ୟକରଣାଦ୍ ଅନ୍ୟତ୍ କିମପି ଚିତ୍ରକାର୍ୟ୍ୟଂ କର୍ତ୍ତାଂ ନ ଶକ୍ତଃ|
| وَتَعَجَّبَ مِنْ عَدَمِ إِيمَانِهِمْ. وَصَارَ يَطُوفُ ٱلْقُرَى ٱلْمُحِيطَةَ يُعَلِّمُ. | ٦ 6 |
ଅଥ ସ ଚତୁର୍ଦିକ୍ସ୍ଥ ଗ୍ରାମାନ୍ ଭ୍ରମିତ୍ୱା ଉପଦିଷ୍ଟୱାନ୍
| وَدَعَا ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ وَٱبْتَدَأَ يُرْسِلُهُمُ ٱثْنَيْنِ ٱثْنَيْنِ، وَأَعْطَاهُمْ سُلْطَانًا عَلَى ٱلْأَرْوَاحِ ٱلنَّجِسَةِ، | ٧ 7 |
ଦ୍ୱାଦଶଶିଷ୍ୟାନ୍ ଆହୂଯ ଅମେଧ୍ୟଭୂତାନ୍ ୱଶୀକର୍ତ୍ତାଂ ଶକ୍ତିଂ ଦତ୍ତ୍ୱା ତେଷାଂ ଦ୍ୱୌ ଦ୍ୱୌ ଜନୋ ପ୍ରେଷିତୱାନ୍|
| وَأَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يَحْمِلُوا شَيْئًا لِلطَّرِيقِ غَيْرَ عَصًا فَقَطْ، لَا مِزْوَدًا وَلَا خُبْزًا وَلَا نُحَاسًا فِي ٱلْمِنْطَقَةِ. | ٨ 8 |
ପୁନରିତ୍ୟାଦିଶଦ୍ ଯୂଯମ୍ ଏକୈକାଂ ଯଷ୍ଟିଂ ୱିନା ୱସ୍ତ୍ରସଂପୁଟଃ ପୂପଃ କଟିବନ୍ଧେ ତାମ୍ରଖଣ୍ଡଞ୍ଚ ଏଷାଂ କିମପି ମା ଗ୍ରହ୍ଲୀତ,
| بَلْ يَكُونُوا مَشْدُودِينَ بِنِعَالٍ، وَلَا يَلْبَسُوا ثَوْبَيْنِ. | ٩ 9 |
ମାର୍ଗଯାତ୍ରାଯୈ ପାଦେଷୂପାନହୌ ଦତ୍ତ୍ୱା ଦ୍ୱେ ଉତ୍ତରୀଯେ ମା ପରିଧଦ୍ୱ୍ୱଂ|
| وَقَالَ لَهُمْ: «حَيْثُمَا دَخَلْتُمْ بَيْتًا فَأَقِيمُوا فِيهِ حَتَّى تَخْرُجُوا مِنْ هُنَاكَ. | ١٠ 10 |
ଅପରମପ୍ୟୁକ୍ତଂ ତେନ ଯୂଯଂ ଯସ୍ୟାଂ ପୁର୍ୟ୍ୟାଂ ଯସ୍ୟ ନିୱେଶନଂ ପ୍ରୱେକ୍ଷ୍ୟଥ ତାଂ ପୁରୀଂ ଯାୱନ୍ନ ତ୍ୟକ୍ଷ୍ୟଥ ତାୱତ୍ ତନ୍ନିୱେଶନେ ସ୍ଥାସ୍ୟଥ|
| وَكُلُّ مَنْ لَا يَقْبَلُكُمْ وَلَا يَسْمَعُ لَكُمْ، فَٱخْرُجُوا مِنْ هُنَاكَ وَٱنْفُضُوا ٱلتُّرَابَ ٱلَّذِي تَحْتَ أَرْجُلِكُمْ شَهَادَةً عَلَيْهِمْ. اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: سَتَكُونُ لِأَرْضِ سَدُومَ وَعَمُورَةَ يَوْمَ ٱلدِّينِ حَالَةٌ أَكْثَرُ ٱحْتِمَالًا مِمَّا لِتِلْكَ ٱلْمَدِينَةِ». | ١١ 11 |
ତତ୍ର ଯଦି କେପି ଯୁଷ୍ମାକମାତିଥ୍ୟଂ ନ ୱିଦଧତି ଯୁଷ୍ମାକଂ କଥାଶ୍ଚ ନ ଶୃଣ୍ୱନ୍ତି ତର୍ହି ତତ୍ସ୍ଥାନାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାନସମଯେ ତେଷାଂ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ସାକ୍ଷ୍ୟଂ ଦାତୁଂ ସ୍ୱପାଦାନାସ୍ଫାଲ୍ୟ ରଜଃ ସମ୍ପାତଯତ; ଅହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଯଥାର୍ଥଂ ୱଚ୍ମି ୱିଚାରଦିନେ ତନ୍ନଗରସ୍ୟାୱସ୍ଥାତଃ ସିଦୋମାମୋରଯୋ ର୍ନଗରଯୋରୱସ୍ଥା ସହ୍ୟତରା ଭୱିଷ୍ୟତି|
| فَخَرَجُوا وَصَارُوا يَكْرِزُونَ أَنْ يَتُوبُوا. | ١٢ 12 |
ଅଥ ତେ ଗତ୍ୱା ଲୋକାନାଂ ମନଃପରାୱର୍ତ୍ତନୀଃ କଥା ପ୍ରଚାରିତୱନ୍ତଃ|
| وَأَخْرَجُوا شَيَاطِينَ كَثِيرَةً، وَدَهَنُوا بِزَيْتٍ مَرْضَى كَثِيرِينَ فَشَفَوْهُمْ. | ١٣ 13 |
ଏୱମନେକାନ୍ ଭୂତାଂଶ୍ଚ ତ୍ୟାଜିତୱନ୍ତସ୍ତଥା ତୈଲେନ ମର୍ଦ୍ଦଯିତ୍ୱା ବହୂନ୍ ଜନାନରୋଗାନକାର୍ଷୁଃ|
| فَسَمِعَ هِيرُودُسُ ٱلْمَلِكُ، لِأَنَّ ٱسْمَهُ صَارَ مَشْهُورًا. وَقَالَ: «إِنَّ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانَ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ وَلِذَلِكَ تُعْمَلُ بِهِ ٱلْقُوَّاتُ». | ١٤ 14 |
ଇତ୍ଥଂ ତସ୍ୟ ସୁଖ୍ୟାତିଶ୍ଚତୁର୍ଦିଶୋ ୱ୍ୟାପ୍ତା ତଦା ହେରୋଦ୍ ରାଜା ତନ୍ନିଶମ୍ୟ କଥିତୱାନ୍, ଯୋହନ୍ ମଜ୍ଜକଃ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ ଉତ୍ଥିତ ଅତୋହେତୋସ୍ତେନ ସର୍ୱ୍ୱା ଏତା ଅଦ୍ଭୁତକ୍ରିଯାଃ ପ୍ରକାଶନ୍ତେ|
| قَالَ آخَرُونَ: «إِنَّهُ إِيلِيَّا». وَقَالَ آخَرُونَ: «إِنَّهُ نَبِيٌّ أَوْ كَأَحَدِ ٱلْأَنْبِيَاءِ». | ١٥ 15 |
ଅନ୍ୟେଽକଥଯନ୍ ଅଯମ୍ ଏଲିଯଃ, କେପି କଥିତୱନ୍ତ ଏଷ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ଯଦ୍ୱା ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ସଦୃଶ ଏକୋଯମ୍|
| وَلَكِنْ لَمَّا سَمِعَ هِيرُودُسُ قَالَ: «هَذَا هُوَ يُوحَنَّا ٱلَّذِي قَطَعْتُ أَنَا رَأْسَهُ. إِنَّهُ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ!». | ١٦ 16 |
କିନ୍ତୁ ହେରୋଦ୍ ଇତ୍ୟାକର୍ଣ୍ୟ ଭାଷିତୱାନ୍ ଯସ୍ୟାହଂ ଶିରଶ୍ଛିନ୍ନୱାନ୍ ସ ଏୱ ଯୋହନଯଂ ସ ଶ୍ମଶାନାଦୁଦତିଷ୍ଠତ୍|
| لِأَنَّ هِيرُودُسَ نَفْسَهُ كَانَ قَدْ أَرْسَلَ وَأَمْسَكَ يُوحَنَّا وَأَوْثَقَهُ فِي ٱلسِّجْنِ مِنْ أَجْلِ هِيرُودِيَّا ٱمْرَأَةِ فِيلُبُّسَ أَخِيهِ، إِذْ كَانَ قَدْ تَزَوَّجَ بِهَا. | ١٧ 17 |
ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ସ୍ୱଭ୍ରାତୁଃ ଫିଲିପସ୍ୟ ପତ୍ନ୍ୟା ଉଦ୍ୱାହଂ କୃତୱନ୍ତଂ ହେରୋଦଂ ଯୋହନୱାଦୀତ୍ ସ୍ୱଭାତୃୱଧୂ ର୍ନ ୱିୱାହ୍ୟା|
| لِأَنَّ يُوحَنَّا كَانَ يَقُولُ لِهِيرُودُسَ: «لَا يَحِلُّ أَنْ تَكُونَ لَكَ ٱمْرَأَةُ أَخِيكَ». | ١٨ 18 |
ଅତଃ କାରଣାତ୍ ହେରୋଦ୍ ଲୋକଂ ପ୍ରହିତ୍ୟ ଯୋହନଂ ଧୃତ୍ୱା ବନ୍ଧନାଲଯେ ବଦ୍ଧୱାନ୍|
| فَحَنِقَتْ هِيرُودِيَّا عَلَيْهِ، وَأَرَادَتْ أَنْ تَقْتُلَهُ وَلَمْ تَقْدِرْ، | ١٩ 19 |
ହେରୋଦିଯା ତସ୍ମୈ ଯୋହନେ ପ୍ରକୁପ୍ୟ ତଂ ହନ୍ତୁମ୍ ଐଚ୍ଛତ୍ କିନ୍ତୁ ନ ଶକ୍ତା,
| لِأَنَّ هِيرُودُسَ كَانَ يَهَابُ يُوحَنَّا عَالِمًا أَنَّهُ رَجُلٌ بَارٌّ وَقِدِّيسٌ، وَكَانَ يَحْفَظُهُ. وَإِذْ سَمِعَهُ، فَعَلَ كَثِيرًا، وَسَمِعَهُ بِسُرُورٍ. | ٢٠ 20 |
ଯସ୍ମାଦ୍ ହେରୋଦ୍ ତଂ ଧାର୍ମ୍ମିକଂ ସତ୍ପୁରୁଷଞ୍ଚ ଜ୍ଞାତ୍ୱା ସମ୍ମନ୍ୟ ରକ୍ଷିତୱାନ୍; ତତ୍କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତଦନୁସାରେଣ ବହୂନି କର୍ମ୍ମାଣି କୃତୱାନ୍ ହୃଷ୍ଟମନାସ୍ତଦୁପଦେଶଂ ଶ୍ରୁତୱାଂଶ୍ଚ|
| وَإِذْ كَانَ يَوْمٌ مُوافِقٌ، لَمَّا صَنَعَ هِيرُودُسُ فِي مَوْلِدِهِ عَشَاءً لِعُظَمَائِهِ وَقُوَّادِ ٱلْأُلُوفِ وَوُجُوهِ ٱلْجَلِيلِ، | ٢١ 21 |
କିନ୍ତୁ ହେରୋଦ୍ ଯଦା ସ୍ୱଜନ୍ମଦିନେ ପ୍ରଧାନଲୋକେଭ୍ୟଃ ସେନାନୀଭ୍ୟଶ୍ଚ ଗାଲୀଲ୍ପ୍ରଦେଶୀଯଶ୍ରେଷ୍ଠଲୋକେଭ୍ୟଶ୍ଚ ରାତ୍ରୌ ଭୋଜ୍ୟମେକଂ କୃତୱାନ୍
| دَخَلَتِ ٱبْنَةُ هِيرُودِيَّا وَرَقَصَتْ، فَسَرَّتْ هِيرُودُسَ وَٱلْمُتَّكِئِينَ مَعَهُ. فَقَالَ ٱلْمَلِكُ لِلصَّبِيَّةِ: «مَهْمَا أَرَدْتِ ٱطْلُبِي مِنِّي فَأُعْطِيَكِ». | ٢٢ 22 |
ତସ୍ମିନ୍ ଶୁଭଦିନେ ହେରୋଦିଯାଯାଃ କନ୍ୟା ସମେତ୍ୟ ତେଷାଂ ସମକ୍ଷଂ ସଂନୃତ୍ୟ ହେରୋଦସ୍ତେନ ସହୋପୱିଷ୍ଟାନାଞ୍ଚ ତୋଷମଜୀଜନତ୍ ତତା ନୃପଃ କନ୍ୟାମାହ ସ୍ମ ମତ୍ତୋ ଯଦ୍ ଯାଚସେ ତଦେୱ ତୁଭ୍ୟଂ ଦାସ୍ୟେ|
| وَأَقْسَمَ لَهَا أَنْ: «مَهْمَا طَلَبْتِ مِنِّي لَأُعْطِيَنَّكِ حَتَّى نِصْفَ مَمْلَكَتِي». | ٢٣ 23 |
ଶପଥଂ କୃତ୍ୱାକଥଯତ୍ ଚେଦ୍ ରାଜ୍ୟାର୍ଦ୍ଧମପି ଯାଚସେ ତଦପି ତୁଭ୍ୟଂ ଦାସ୍ୟେ|
| فَخَرَجَتْ وَقَالَتْ لِأُمِّهَا: «مَاذَا أَطْلُبُ؟». فَقَالَتْ: «رَأْسَ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانِ». | ٢٤ 24 |
ତତଃ ସା ବହି ର୍ଗତ୍ୱା ସ୍ୱମାତରଂ ପପ୍ରଚ୍ଛ କିମହଂ ଯାଚିଷ୍ୟେ? ତଦା ସାକଥଯତ୍ ଯୋହନୋ ମଜ୍ଜକସ୍ୟ ଶିରଃ|
| فَدَخَلَتْ لِلْوَقْتِ بِسُرْعَةٍ إِلَى ٱلْمَلِكِ وَطَلَبَتْ قَائِلَةً: «أُرِيدُ أَنْ تُعْطِيَنِي حَالًا رَأْسَ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانِ عَلَى طَبَقٍ». | ٢٥ 25 |
ଅଥ ତୂର୍ଣଂ ଭୂପସମୀପମ୍ ଏତ୍ୟ ଯାଚମାନାୱଦତ୍ କ୍ଷଣେସ୍ମିନ୍ ଯୋହନୋ ମଜ୍ଜକସ୍ୟ ଶିରଃ ପାତ୍ରେ ନିଧାଯ ଦେହି, ଏତଦ୍ ଯାଚେଽହଂ|
| فَحَزِنَ ٱلْمَلِكُ جِدًّا. وَلِأَجْلِ ٱلْأَقْسَامِ وَٱلْمُتَّكِئِينَ لَمْ يُرِدْ أَنْ يَرُدَّهَا. | ٢٦ 26 |
ତସ୍ମାତ୍ ଭୂପୋଽତିଦୁଃଖିତଃ, ତଥାପି ସ୍ୱଶପଥସ୍ୟ ସହଭୋଜିନାଞ୍ଚାନୁରୋଧାତ୍ ତଦନଙ୍ଗୀକର୍ତ୍ତୁଂ ନ ଶକ୍ତଃ|
| فَلِلْوَقْتِ أَرْسَلَ ٱلْمَلِكُ سَيَّافًا وَأَمَرَ أَنْ يُؤْتَى بِرَأْسِهِ. | ٢٧ 27 |
ତତ୍କ୍ଷଣଂ ରାଜା ଘାତକଂ ପ୍ରେଷ୍ୟ ତସ୍ୟ ଶିର ଆନେତୁମାଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
| فَمَضَى وَقَطَعَ رَأْسَهُ فِي ٱلسِّجْنِ. وَأَتَى بِرَأْسِهِ عَلَى طَبَقٍ وَأَعْطَاهُ لِلصَّبِيَّةِ، وَٱلصَّبِيَّةُ أَعْطَتْهُ لِأُمِّهَا. | ٢٨ 28 |
ତତଃ ସ କାରାଗାରଂ ଗତ୍ୱା ତଚ୍ଛିରଶ୍ଛିତ୍ୱା ପାତ୍ରେ ନିଧାଯାନୀଯ ତସ୍ୟୈ କନ୍ୟାଯୈ ଦତ୍ତୱାନ୍ କନ୍ୟା ଚ ସ୍ୱମାତ୍ରେ ଦଦୌ|
| وَلَمَّا سَمِعَ تَلَامِيذُهُ، جَاءُوا وَرَفَعُوا جُثَّتَهُ وَوَضَعُوهَا فِي قَبْرٍ. | ٢٩ 29 |
ଅନନତରଂ ଯୋହନଃ ଶିଷ୍ୟାସ୍ତଦ୍ୱାର୍ତ୍ତାଂ ପ୍ରାପ୍ୟାଗତ୍ୟ ତସ୍ୟ କୁଣପଂ ଶ୍ମଶାନେଽସ୍ଥାପଯନ୍|
| وَٱجْتَمَعَ ٱلرُّسُلُ إِلَى يَسُوعَ وَأَخْبَرُوهُ بِكُلِّ شَيْءٍ، كُلِّ مَا فَعَلُوا وَكُلِّ مَا عَلَّمُوا. | ٣٠ 30 |
ଅଥ ପ୍ରେଷିତା ଯୀଶୋଃ ସନ୍ନିଧୌ ମିଲିତା ଯଦ୍ ଯଚ୍ ଚକ୍ରୁଃ ଶିକ୍ଷଯାମାସୁଶ୍ଚ ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱୱାର୍ତ୍ତାସ୍ତସ୍ମୈ କଥିତୱନ୍ତଃ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «تَعَالَوْا أَنْتُمْ مُنْفَرِدِينَ إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ وَٱسْتَرِيحُوا قَلِيلًا». لِأَنَّ ٱلْقَادِمِينَ وَٱلذَّاهِبِينَ كَانُوا كَثِيرِينَ، وَلَمْ تَتَيَسَّرْ لَهُمْ فُرْصَةٌ لِلْأَكْلِ. | ٣١ 31 |
ସ ତାନୁୱାଚ ଯୂଯଂ ୱିଜନସ୍ଥାନଂ ଗତ୍ୱା ୱିଶ୍ରାମ୍ୟତ ଯତସ୍ତତ୍ସନ୍ନିଧୌ ବହୁଲୋକାନାଂ ସମାଗମାତ୍ ତେ ଭୋକ୍ତୁଂ ନାୱକାଶଂ ପ୍ରାପ୍ତାଃ|
| فَمَضَوْا فِي ٱلسَّفِينَةِ إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ مُنْفَرِدِينَ. | ٣٢ 32 |
ତତସ୍ତେ ନାୱା ୱିଜନସ୍ଥାନଂ ଗୁପ୍ତଂ ଗଗ୍ମୁଃ|
| فَرَآهُمُ ٱلْجُمُوعُ مُنْطَلِقِينَ، وَعَرَفَهُ كَثِيرُونَ. فَتَرَاكَضُوا إِلَى هُنَاكَ مِنْ جَمِيعِ ٱلْمُدُنِ مُشَاةً، وَسَبَقُوهُمْ وَٱجْتَمَعُوا إِلَيْهِ. | ٣٣ 33 |
ତତୋ ଲୋକନିୱହସ୍ତେଷାଂ ସ୍ଥାନାନ୍ତରଯାନଂ ଦଦର୍ଶ, ଅନେକେ ତଂ ପରିଚିତ୍ୟ ନାନାପୁରେଭ୍ୟଃ ପଦୈର୍ୱ୍ରଜିତ୍ୱା ଜୱେନ ତୈଷାମଗ୍ରେ ଯୀଶୋଃ ସମୀପ ଉପତସ୍ଥୁଃ|
| فَلَمَّا خَرَجَ يَسُوعُ رَأَى جَمْعًا كَثِيرًا، فَتَحَنَّنَ عَلَيْهِمْ إِذْ كَانُوا كَخِرَافٍ لَا رَاعِيَ لَهَا، فَٱبْتَدَأَ يُعَلِّمُهُمْ كَثِيرًا. | ٣٤ 34 |
ତଦା ଯୀଶୁ ର୍ନାୱୋ ବହିର୍ଗତ୍ୟ ଲୋକାରଣ୍ୟାନୀଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତେଷୁ କରୁଣାଂ କୃତୱାନ୍ ଯତସ୍ତେଽରକ୍ଷକମେଷା ଇୱାସନ୍ ତଦା ସ ତାନ ନାନାପ୍ରସଙ୍ଗାନ୍ ଉପଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
| وَبَعْدَ سَاعَاتٍ كَثِيرَةٍ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ تَلَامِيذُهُ قَائِلِينَ: «ٱلْمَوْضِعُ خَلَاءٌ وَٱلْوَقْتُ مَضَى. | ٣٥ 35 |
ଅଥ ଦିୱାନ୍ତେ ସତି ଶିଷ୍ୟା ଏତ୍ୟ ଯୀଶୁମୂଚିରେ, ଇଦଂ ୱିଜନସ୍ଥାନଂ ଦିନଞ୍ଚାୱସନ୍ନଂ|
| اِصْرِفْهُمْ لِكَيْ يَمْضُوا إِلَى ٱلضِّيَاعِ وَٱلْقُرَى حَوَالَيْنَا وَيَبْتَاعُوا لَهُمْ خُبْزًا، لِأَنْ لَيْسَ عِنْدَهُمْ مَا يَأْكُلُونَ». | ٣٦ 36 |
ଲୋକାନାଂ କିମପି ଖାଦ୍ୟଂ ନାସ୍ତି, ଅତଶ୍ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ଗ୍ରାମାନ୍ ଗନ୍ତୁଂ ଭୋଜ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟାଣି କ୍ରେତୁଞ୍ଚ ଭୱାନ୍ ତାନ୍ ୱିସୃଜତୁ|
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «أَعْطُوهُمْ أَنْتُمْ لِيَأْكُلُوا». فَقَالُوا لَهُ: «أَنَمْضِي وَنَبْتَاعُ خُبْزًا بِمِئَتَيْ دِينَارٍ وَنُعْطِيَهُمْ لِيَأْكُلُوا؟». | ٣٧ 37 |
ତଦା ସ ତାନୁୱାଚ ଯୂଯମେୱ ତାନ୍ ଭୋଜଯତ; ତତସ୍ତେ ଜଗଦୁ ର୍ୱଯଂ ଗତ୍ୱା ଦ୍ୱିଶତସଂଖ୍ୟକୈ ର୍ମୁଦ୍ରାପାଦୈଃ ପୂପାନ୍ କ୍ରୀତ୍ୱା କିଂ ତାନ୍ ଭୋଜଯିଷ୍ୟାମଃ?
| فَقَالَ لَهُمْ: «كَمْ رَغِيفًا عِنْدَكُمُ؟ ٱذْهَبُوا وَٱنْظُرُوا». وَلَمَّا عَلِمُوا قَالُوا: «خَمْسَةٌ وَسَمَكَتَانِ». | ٣٨ 38 |
ତଦା ସ ତାନ୍ ପୃଷ୍ଠୱାନ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସନ୍ନିଧୌ କତି ପୂପା ଆସତେ? ଗତ୍ୱା ପଶ୍ୟତ; ତତସ୍ତେ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତମୱଦନ୍ ପଞ୍ଚ ପୂପା ଦ୍ୱୌ ମତ୍ସ୍ୟୌ ଚ ସନ୍ତି|
| فَأَمَرَهُمْ أَنْ يَجْعَلُوا ٱلْجَمِيعَ يَتَّكِئُونَ رِفَاقًا رِفَاقًا عَلَى ٱلْعُشْبِ ٱلْأَخْضَرِ. | ٣٩ 39 |
ତଦା ସ ଲୋକାନ୍ ଶସ୍ପୋପରି ପଂକ୍ତିଭିରୁପୱେଶଯିତୁମ୍ ଆଦିଷ୍ଟୱାନ୍,
| فَاتَّكَأُوا صُفُوفًا صُفُوفًا: مِئَةً مِئَةً وَخَمْسِينَ خَمْسِينَ. | ٤٠ 40 |
ତତସ୍ତେ ଶତଂ ଶତଂ ଜନାଃ ପଞ୍ଚାଶତ୍ ପଞ୍ଚାଶଜ୍ଜନାଶ୍ଚ ପଂକ୍ତିଭି ର୍ଭୁୱି ସମୁପୱିୱିଶୁଃ|
| فَأَخَذَ ٱلْأَرْغِفَةَ ٱلْخَمْسَةَ وَٱلسَّمَكَتَيْنِ، وَرَفَعَ نَظَرَهُ نَحْوَ ٱلسَّمَاءِ، وَبَارَكَ ثُمَّ كَسَّرَ ٱلْأَرْغِفَةَ، وَأَعْطَى تَلَامِيذَهُ لِيُقَدِّمُوا إِلَيْهِمْ، وَقَسَّمَ ٱلسَّمَكَتَيْنِ لِلْجَمِيعِ، | ٤١ 41 |
ଅଥ ସ ତାନ୍ ପଞ୍ଚପୂପାନ୍ ମତ୍ସ୍ୟଦ୍ୱଯଞ୍ଚ ଧୃତ୍ୱା ସ୍ୱର୍ଗଂ ପଶ୍ୟନ୍ ଈଶ୍ୱରଗୁଣାନ୍ ଅନ୍ୱକୀର୍ତ୍ତଯତ୍ ତାନ୍ ପୂପାନ୍ ଭଂକ୍ତ୍ୱା ଲୋକେଭ୍ୟଃ ପରିୱେଷଯିତୁଂ ଶିଷ୍ୟେଭ୍ୟୋ ଦତ୍ତୱାନ୍ ଦ୍ୱା ମତ୍ସ୍ୟୌ ଚ ୱିଭଜ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟୋ ଦତ୍ତୱାନ୍|
| فَأَكَلَ ٱلْجَمِيعُ وَشَبِعُوا. | ٤٢ 42 |
ତତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଭୁକ୍ତ୍ୱାତୃପ୍ୟନ୍|
| ثُمَّ رَفَعُوا مِنَ ٱلْكِسَرِ ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ قُفَّةً مَمْلُوَّةً، وَمِنَ ٱلسَّمَكِ. | ٤٣ 43 |
ଅନନ୍ତରଂ ଶିଷ୍ୟା ଅୱଶିଷ୍ଟୈଃ ପୂପୈ ର୍ମତ୍ସ୍ୟୈଶ୍ଚ ପୂର୍ଣାନ୍ ଦ୍ୱଦଶ ଡଲ୍ଲକାନ୍ ଜଗୃହୁଃ|
| وَكَانَ ٱلَّذِينَ أَكَلُوا مِنَ ٱلْأَرْغِفَةِ نَحْوَ خَمْسَةِ آلَافِ رَجُلٍ. | ٤٤ 44 |
ତେ ଭୋକ୍ତାରଃ ପ୍ରାଯଃ ପଞ୍ଚ ସହସ୍ରାଣି ପୁରୁଷା ଆସନ୍|
| وَلِلْوَقْتِ أَلْزَمَ تَلَامِيذَهُ أَنْ يَدْخُلُوا ٱلسَّفِينَةَ وَيَسْبِقُوا إِلَى ٱلْعَبْرِ، إِلَى بَيْتِ صَيْدَا، حَتَّى يَكُونَ قَدْ صَرَفَ ٱلْجَمْعَ. | ٤٥ 45 |
ଅଥ ସ ଲୋକାନ୍ ୱିସୃଜନ୍ନେୱ ନାୱମାରୋଢୁଂ ସ୍ୱସ୍ମାଦଗ୍ରେ ପାରେ ବୈତ୍ସୈଦାପୁରଂ ଯାତୁଞ୍ଚ ଶ୍ଷ୍ୟିନ୍ ୱାଢମାଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
| وَبَعْدَمَا وَدَّعَهُمْ مَضَى إِلَى ٱلْجَبَلِ لِيُصَلِّيَ. | ٤٦ 46 |
ତଦା ସ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ୱିସୃଜ୍ୟ ପ୍ରାର୍ଥଯିତୁଂ ପର୍ୱ୍ୱତଂ ଗତଃ|
| وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ كَانَتِ ٱلسَّفِينَةُ فِي وَسْطِ ٱلْبَحْرِ، وَهُوَ عَلَى ٱلْبَرِّ وَحْدَهُ. | ٤٧ 47 |
ତତଃ ସନ୍ଧ୍ୟାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ନୌଃ ସିନ୍ଧୁମଧ୍ୟ ଉପସ୍ଥିତା କିନ୍ତୁ ସ ଏକାକୀ ସ୍ଥଲେ ସ୍ଥିତଃ|
| وَرَآهُمْ مُعَذَّبِينَ فِي ٱلْجَذْفِ، لِأَنَّ ٱلرِّيحَ كَانَتْ ضِدَّهُمْ. وَنَحْوَ ٱلْهَزِيعِ ٱلرَّابِعِ مِنَ ٱللَّيْلِ أَتَاهُمْ مَاشِيًا عَلَى ٱلْبَحْرِ، وَأَرَادَ أَنْ يَتَجَاوَزَهُمْ. | ٤٨ 48 |
ଅଥ ସମ୍ମୁଖୱାତୱହନାତ୍ ଶିଷ୍ୟା ନାୱଂ ୱାହଯିତ୍ୱା ପରିଶ୍ରାନ୍ତା ଇତି ଜ୍ଞାତ୍ୱା ସ ନିଶାଚତୁର୍ଥଯାମେ ସିନ୍ଧୂପରି ପଦ୍ଭ୍ୟାଂ ୱ୍ରଜନ୍ ତେଷାଂ ସମୀପମେତ୍ୟ ତେଷାମଗ୍ରେ ଯାତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତଃ|
| فَلَمَّا رَأَوْهُ مَاشِيًا عَلَى ٱلْبَحْرِ ظَنُّوهُ خَيَالًا، فَصَرَخُوا. | ٤٩ 49 |
କିନ୍ତୁ ଶିଷ୍ୟାଃ ସିନ୍ଧୂପରି ତଂ ୱ୍ରଜନ୍ତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଭୂତମନୁମାଯ ରୁରୁୱୁଃ,
| لِأَنَّ ٱلْجَمِيعَ رَأَوْهُ وَٱضْطَرَبُوا. فَلِلْوَقْتِ كَلَّمَهُمْ وَقَالَ لَهُمْ: «ثِقُوا! أَنَا هُوَ. لَا تَخَافُوا». | ٥٠ 50 |
ଯତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ୱ୍ୟାକୁଲିତାଃ| ଅତଏୱ ଯୀଶୁସ୍ତତ୍କ୍ଷଣଂ ତୈଃ ସହାଲପ୍ୟ କଥିତୱାନ୍, ସୁସ୍ଥିରା ଭୂତ, ଅଯମହଂ ମା ଭୈଷ୍ଟ|
| فَصَعِدَ إِلَيْهِمْ إِلَى ٱلسَّفِينَةِ فَسَكَنَتِ ٱلرِّيحُ، فَبُهِتُوا وَتَعَجَّبُوا فِي أَنْفُسِهِمْ جِدًّا إِلَى ٱلْغَايَةِ، | ٥١ 51 |
ଅଥ ନୌକାମାରୁହ୍ୟ ତସ୍ମିନ୍ ତେଷାଂ ସନ୍ନିଧିଂ ଗତେ ୱାତୋ ନିୱୃତ୍ତଃ; ତସ୍ମାତ୍ତେ ମନଃସୁ ୱିସ୍ମିତା ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ ମେନିରେ|
| لِأَنَّهُمْ لَمْ يَفْهَمُوا بِٱلْأَرْغِفَةِ إِذْ كَانَتْ قُلُوبُهُمْ غَلِيظَةً. | ٥٢ 52 |
ଯତସ୍ତେ ମନସାଂ କାଠିନ୍ୟାତ୍ ତତ୍ ପୂପୀଯମ୍ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ କର୍ମ୍ମ ନ ୱିୱିକ୍ତୱନ୍ତଃ|
| فَلَمَّا عَبَرُوا جَاءُوا إِلَى أَرْضِ جَنِّيسَارَتَ وَأَرْسَوْا. | ٥٣ 53 |
ଅଥ ତେ ପାରଂ ଗତ୍ୱା ଗିନେଷରତ୍ପ୍ରଦେଶମେତ୍ୟ ତଟ ଉପସ୍ଥିତାଃ|
| وَلَمَّا خَرَجُوا مِنَ ٱلسَّفِينَةِ لِلْوَقْتِ عَرَفُوهُ. | ٥٤ 54 |
ତେଷୁ ନୌକାତୋ ବହିର୍ଗତେଷୁ ତତ୍ପ୍ରଦେଶୀଯା ଲୋକାସ୍ତଂ ପରିଚିତ୍ୟ
| فَطَافُوا جَمِيعَ تِلْكَ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ، وَٱبْتَدَأُوا يَحْمِلُونَ ٱلْمَرْضَى عَلَى أَسِرَّةٍ إِلَى حَيْثُ سَمِعُوا أَنَّهُ هُنَاكَ. | ٥٥ 55 |
ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ଧାୱନ୍ତୋ ଯତ୍ର ଯତ୍ର ରୋଗିଣୋ ନରା ଆସନ୍ ତାନ୍ ସର୍ୱ୍ୱାନ ଖଟ୍ୱୋପରି ନିଧାଯ ଯତ୍ର କୁତ୍ରଚିତ୍ ତଦ୍ୱାର୍ତ୍ତାଂ ପ୍ରାପୁଃ ତତ୍ ସ୍ଥାନମ୍ ଆନେତୁମ୍ ଆରେଭିରେ|
| وَحَيْثُمَا دَخَلَ إِلَى قُرىً أَوْ مُدُنٍ أَوْ ضِيَاعٍ، وَضَعُوا ٱلْمَرْضَى فِي ٱلْأَسْوَاقِ، وَطَلَبُوا إِلَيْهِ أَنْ يَلْمِسُوا وَلَوْ هُدْبَ ثَوْبِهِ. وَكُلُّ مَنْ لَمَسَهُ شُفِيَ. | ٥٦ 56 |
ତଥା ଯତ୍ର ଯତ୍ର ଗ୍ରାମେ ଯତ୍ର ଯତ୍ର ପୁରେ ଯତ୍ର ଯତ୍ର ପଲ୍ଲ୍ୟାଞ୍ଚ ତେନ ପ୍ରୱେଶଃ କୃତସ୍ତଦ୍ୱର୍ତ୍ମମଧ୍ୟେ ଲୋକାଃ ପୀଡିତାନ୍ ସ୍ଥାପଯିତ୍ୱା ତସ୍ୟ ଚେଲଗ୍ରନ୍ଥିମାତ୍ରଂ ସ୍ପ୍ରଷ୍ଟୁମ୍ ତେଷାମର୍ଥେ ତଦନୁଜ୍ଞାଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତଃ ଯାୱନ୍ତୋ ଲୋକାଃ ପସ୍ପୃଶୁସ୍ତାୱନ୍ତ ଏୱ ଗଦାନ୍ମୁକ୍ତାଃ|
