< مَرْقُس 2 >

ثُمَّ دَخَلَ كَفْرَنَاحُومَ أَيْضًا بَعْدَ أَيَّامٍ، فَسُمِعَ أَنَّهُ فِي بَيْتٍ. ١ 1
ଚିମିନ୍‌ ମାହାଁ ତାୟମ୍‌ତେ, ୟୀଶୁ କପର୍‌ନାହୁମ୍‌ତେ ଆଇଃକ୍‌ ତାଇନଃ ଅଡ଼ାଃତେ ରୁହାଡ଼୍‌ୟାନ୍‌ଚି, ଅଡ଼ାଃରିୟା ମେନ୍ତେ ଇନ୍‌କୁ ଆୟୁମ୍‌କେଦା,
وَلِلْوَقْتِ ٱجْتَمَعَ كَثِيرُونَ حَتَّى لَمْ يَعُدْ يَسَعُ وَلَا مَا حَوْلَ ٱلْبَابِ. فَكَانَ يُخَاطِبُهُمْ بِٱلْكَلِمَةِ. ٢ 2
ଏନ୍ତେଦ ହଡ଼କ ପୁରାଃଗି ହୁଣ୍ଡିୟାନ୍ତେ ଏନ୍ତାଃରେ ଦୁଆର୍‌ପିଣ୍ଡିଗିରେହ ଠାୟାଦ୍‌ କା ତାଇକେନା, ଆଡଃ ୟୀଶୁ ଇନ୍‌କୁକେ ବାଚାନ୍‌ ଉଦୁବାଦ୍‌କଆଏ ।
وَجَاءُوا إِلَيْهِ مُقَدِّمِينَ مَفْلُوجًا يَحْمِلُهُ أَرْبَعَةٌ. ٣ 3
ଏନ୍‌ ଦିପିଲିରେ, ମିଆଁଦ୍‌ ବାତ୍‌କାନ୍‌ ହଡ଼କେ ଚାର୍‌ଝାନ୍‌ ହଡ଼କ ଇନିଃତାଃତେକ ଗଅଃ ଆଉକିୟା ।
وَإِذْ لَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يَقْتَرِبُوا إِلَيْهِ مِنْ أَجْلِ ٱلْجَمْعِ، كَشَفُوا ٱلسَّقْفَ حَيْثُ كَانَ. وَبَعْدَ مَا نَقَبُوهُ دَلَّوْا ٱلسَّرِيرَ ٱلَّذِي كَانَ ٱلْمَفْلُوجُ مُضْطَجِعًا عَلَيْهِ. ٤ 4
ମେନ୍‌ଦ ଗାଦେଲ୍‌ ହଡ଼କ ନାଗେନ୍ତେ ଇନ୍‌କୁ ୟୀଶୁଆଃ ନାଡ଼େଃତେ କାକ ସେନ୍‌ଦାଡ଼ିୟାନା । ଏନାମେନ୍ତେ ୟୀଶୁ ତିଙ୍ଗୁକାନ୍‌ତାଃରାଃ ଅଡ଼ାଃ ସାଡ଼୍‌ମି ଗେନାକେଦ୍‌ତେ, ଏନ୍‌ ବାତ୍‌କାନ୍‌ନିଃକେ, ବାଟିୟାକାନ୍‌ ପାର୍‌କମ୍‌ଲଃଗି ଆଡ଼୍‌ଗୁକିୟାକ ।
فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ إِيمَانَهُمْ، قَالَ لِلْمَفْلُوجِ: «يَا بُنَيَّ، مَغْفُورَةٌ لَكَ خَطَايَاكَ». ٥ 5
ଆଡଃ ୟୀଶୁ ଇନ୍‌କୁଆଃ ବିଶ୍ୱାସ୍‌ ନେଲ୍‌କେଦ୍‌ତେ ବାତ୍‌କାନ୍‌ନିଃକେ ମେତାଇୟାଏ, “ଏ ହନ୍‌ ଆମାଃ ପାପ୍‌କ ଛାମାୟାନା ।”
وَكَانَ قَوْمٌ مِنَ ٱلْكَتَبَةِ هُنَاكَ جَالِسِينَ يُفَكِّرُونَ فِي قُلُوبِهِمْ: ٦ 6
ଏନ୍ତାଃରେ ଦୁବାକାନ୍‌ ଚିମିନ୍‌ ଆଇନ୍‌ ଇତୁକ ଏନା ନେଲ୍‌କେଦ୍‌ତେ ଆକ ଆକଆଃ ମନ୍‌ରେ ପାହାମ୍‌କେଦାଃକ,
«لِمَاذَا يَتَكَلَّمُ هَذَا هَكَذَا بِتَجَادِيفَ؟ مَنْ يَقْدِرُ أَنْ يَغْفِرَ خَطَايَا إِلَّا ٱللهُ وَحْدَهُ؟». ٧ 7
“ନିଃ ଚିଲ୍‌କାକେଦ୍‌ତେ ନେ ଲେକାଏ କାଜି ଦାଡ଼ିତାନ୍‌? ନିଃଦ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌କେ ନିନ୍ଦାଇତାନା, ମିହୁଡ଼୍‌କେ ବାଗିକେଦ୍‌ତେ, ମେନ୍‌ଦ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ ବେଗାର୍‌ ଅକଏ ପାପ୍‌ ଛାମା ଏମ୍‌ ଦାଡ଼ିୟାଏ ।”
فَلِلْوَقْتِ شَعَرَ يَسُوعُ بِرُوحِهِ أَنَّهُمْ يُفَكِّرُونَ هَكَذَا فِي أَنْفُسِهِمْ، فَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا تُفَكِّرُونَ بِهَذَا فِي قُلُوبِكُمْ؟ ٨ 8
ଇନ୍‌କୁ ଏନ୍‌ଲେକା ଆକଆଃ ମନ୍‌ରେ ପାହାମ୍‌ତାନା ମେନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଇମ୍‌ତାଗି ଆୟାଃ ଆତ୍ମାରେ ଆଟ୍‌କାର୍‌କେଦା, ଆଡଃ ମେତାଦ୍‌କଆଏ, “ଆପେ ଆପେୟାଃ ମନ୍‌ରେ ଚିନାଃପେ ଉଡ଼ୁଃତାନା?”
أَيُّمَا أَيْسَرُ، أَنْ يُقَالَ لِلْمَفْلُوجِ: مَغْفُورَةٌ لَكَ خَطَايَاكَ، أَمْ أَنْ يُقَالَ: قُمْ وَٱحْمِلْ سَرِيرَكَ وَٱمْشِ؟ ٩ 9
ଅକ୍‌ନାଃ ରାୱାଲାଃ, ନେ ବାତ୍‌କାନ୍‌ନିଃକେ “ପାପ୍‌ ତାମାଃକ ଛାମାୟାନା” କାଜିତେୟାଃ ରାୱାଲାଃ ଚି “ବିରିଦ୍‌ମେ, ପାର୍‌କମ୍‌ ତାମାଃ ଗଅଃକେଦ୍‌ତେ ସେନଃମେ” ମେନ୍ତେ କାଜିତେୟାଃ ରାୱାଲା?
وَلَكِنْ لِكَيْ تَعْلَمُوا أَنَّ لِٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ سُلْطَانًا عَلَى ٱلْأَرْضِ أَنْ يَغْفِرَ ٱلْخَطَايَا». قَالَ لِلْمَفْلُوجِ: ١٠ 10
୧୦ମେନ୍‌ଦ ଆପେ ସାରିଦାଡ଼ି ନାଗେନ୍ତେ ଉଦୁବାପେତାନାଇଙ୍ଗ୍‌ ନେ ଅତେଦିଶୁମ୍‌ରେ ପାପ୍‌ ଛାମାରେୟାଃ ଆକ୍‌ତେୟାର୍‌ ମାନୱାହନ୍‌ଆଃ ମେନାଃ, ଏନ୍‌ ବାତ୍‌କାନ୍‌ନିଃକେ କାଜିକିୟାଏ,
«لَكَ أَقُولُ: قُمْ وَٱحْمِلْ سَرِيرَكَ وَٱذْهَبْ إِلَى بَيْتِكَ!». ١١ 11
୧୧ଆଇଙ୍ଗ୍‌ କାଜିମେତାନାଇଙ୍ଗ୍‌, “ମାର୍‌ ବିରିଦ୍‌ମେ ଆଡଃ ପାର୍‌କମ୍‌ତାମାଃ ଗଅଃକେଦ୍‌ତେ ଆମାଃ ଅଡ଼ାଃତେ ସେନଃମେ ।”
فَقَامَ لِلْوَقْتِ وَحَمَلَ ٱلسَّرِيرَ وَخَرَجَ قُدَّامَ ٱلْكُلِّ، حَتَّى بُهِتَ ٱلْجَمِيعُ وَمَجَّدُوا ٱللهَ قَائِلِينَ: «مَا رَأَيْنَا مِثْلَ هَذَا قَطُّ!». ١٢ 12
୧୨ଇମ୍‌ତାଗି ଇନିଃ ବିରିଦ୍‌ୟାନାଏ, ଆଡଃ ଆୟାଃ ପାର୍‌କମ୍‌ ଗଅଃକେଦ୍‌ତେ ସବେନ୍‌କଆଃ ସାମ୍‌ନାଙ୍ଗ୍‌ରେ ସେନଃୟାନାଏ, ଏନାତେ ସବେନ୍‌କ ଆକ୍‌ଦାନ୍ଦାଅଃତାନ୍‌ଲଃ ମେନ୍‌କେଦାଃକ “ନେ ଲେକା ଚିଉଲାହ କାବୁ ନେଲାକାଦ୍‌ ତାଇକେନା, ଆଡଃ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌କେ ମାରାଙ୍ଗ୍‌କିୟାକ ।”
ثُمَّ خَرَجَ أَيْضًا إِلَى ٱلْبَحْرِ. وَأَتَى إِلَيْهِ كُلُّ ٱلْجَمْعِ فَعَلَّمَهُمْ. ١٣ 13
୧୩ଆଡଃଗି ୟୀଶୁ ଗାଲିଲ୍‌ ଦରେୟା ଗେନାତେ ସେନଃୟାନାଏ, ଗାଦେଲ୍‌ ହଡ଼କ ଇନିଃତାଃକ ହିଜୁଃୟାନା ଆଡଃ ଇନିଃ ଇନ୍‌କୁକେ ଇତୁ ଏଟେଦ୍‌କେଦ୍‌କଆ ।
وَفِيمَا هُوَ مُجْتَازٌ رَأَى لَاوِيَ بْنَ حَلْفَى جَالِسًا عِنْدَ مَكَانِ ٱلْجِبَايَةِ، فَقَالَ لَهُ: «ٱتْبَعْنِي». فَقَامَ وَتَبِعَهُ. ١٤ 14
୧୪ଆୟାର୍‌ତେ ସେନଃତାନ୍‌ ଦିପିଲିରେ ଆଲ୍‌ଫିୟାନ୍‌ରାଃ ହନ୍ତେକଡ଼ା ଲେବୀ ଆୟାଃ ମାଲ୍‌ହାରମ୍‌ ଠାୟାଦ୍‌ରେ ଦୁବାକାନ୍‌ ନେଲ୍‌କେଦ୍‌ତେ ୟୀଶୁ କାଜିକିୟାଏ, “ଦେଲା ଅତଙ୍ଗ୍‌ଇଙ୍ଗ୍‌ମେ ।” ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ବିରିଦ୍‌କେଦ୍‌ତେ ଅତଙ୍ଗ୍‌କିୟା ।
وَفِيمَا هُوَ مُتَّكِئٌ فِي بَيْتِهِ كَانَ كَثِيرُونَ مِنَ ٱلْعَشَّارِينَ وَٱلْخُطَاةِ يَتَّكِئُونَ مَعَ يَسُوعَ وَتَلَامِيذِهِ، لِأَنَّهُمْ كَانُوا كَثِيرِينَ وَتَبِعُوهُ. ١٥ 15
୧୫ତାୟମ୍‌ ଦିପିଲିରେ ୟୀଶୁ ଲେବୀଆଃ ଅଡ଼ାଃରେ ଜମ୍‌ନାଙ୍ଗ୍‌ ଦୁବାକାନ୍‌ ତାଇକେନାଏ, ଇମ୍‌ତାଙ୍ଗ୍‌ ୟୀଶୁକେ ଅତଙ୍ଗ୍‌ଇଁତାନ୍‌ ପୁରାଃ ମାଲ୍‌ହାରମ୍‌କ, ପାପିକ ୟୀଶୁ ଆଡଃ ଆୟାଃ ଚେଲାକଲଃ ଜଜମ୍‌କ ଦୁବ୍‌ୟାନା ।
وَأَمَّا ٱلْكَتَبَةُ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ فَلَمَّا رَأَوْهُ يَأْكُلُ مَعَ ٱلْعَشَّارِينَ وَٱلْخُطَاةِ، قَالُوا لِتَلَامِيذِهِ: «مَا بَالُهُ يَأْكُلُ وَيَشْرَبُ مَعَ ٱلْعَشَّارِينَ وَٱلْخُطَاةِ؟». ١٦ 16
୧୬ଫାରୁଶୀକଏତେ ଚିମିନ୍‌ ଆଇନ୍‌ ଇତୁକ, ୟୀଶୁକେ ମାଲ୍‌ହାରମ୍‌ ଆଡଃ ପାପିକଲଃ ଜମ୍‌ତାନ୍ ନେଲ୍‌କେଦ୍‌ତେ ଆୟାଃ ଚେଲାକକେ କାଜିୟାଦ୍‌କଆକ “ଚିନାଃମେନ୍ତେ ଇନିଃ ନେ ଲେକାନ୍‌ ହଡ଼କଲଃ ଜମ୍‌ତାନାଏ?”
فَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ قَالَ لَهُمْ: «لَا يَحْتَاجُ ٱلْأَصِحَّاءُ إِلَى طَبِيبٍ بَلِ ٱلْمَرْضَى. لَمْ آتِ لِأَدْعُوَ أَبْرَارًا بَلْ خُطَاةً إِلَى ٱلتَّوْبَةِ». ١٧ 17
୧୭ୟୀଶୁ ନେୟାଁ ଆୟୁମ୍‌କେଦ୍‌ତେ କାଜିୟାଦ୍‌କଆଏ, “ବୁଗିନ୍‌ ହଡ଼କ ନାଗେନ୍ତେ ମେନ୍ତେଦ କା, ମେନ୍‌ଦ ହାସୁତାନ୍‌କ ନାଗେନ୍ତେ ବାଇଦ୍‌ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍‌ୟାଁଃ, ଧାର୍‌ମାନ୍‌ ହଡ଼କକେ କେଡ଼ା ନାଗେନ୍ତେଦ କା ମେନ୍‌ଦ ପାପିକକେ କେଡ଼ା ମେନ୍ତେଇଙ୍ଗ୍‌ ହିଜୁଃକାନା ।”
وَكَانَ تَلَامِيذُ يُوحَنَّا وَٱلْفَرِّيسِيِّينَ يَصُومُونَ، فَجَاءُوا وَقَالُوا لَهُ: «لِمَاذَا يَصُومُ تَلَامِيذُ يُوحَنَّا وَٱلْفَرِّيسِيِّينَ، وَأَمَّا تَلَامِيذُكَ فَلَا يَصُومُونَ؟». ١٨ 18
୧୮ଯୋହାନ୍‌ ଡୁବାକ୍‌ରାଃ ଚେଲାକ ଆଡଃ ଫାରୁଶୀକ କାଟାବ୍‌ ତାଇକେନ୍‌ ଦିପିଲିରେ ଚିମିନ୍‌ ହଡ଼ ୟୀଶୁତାଃ ହିଜୁଃକେଦ୍‌ତେ କୁଲିକିୟାକ, “ଚିନାଃମେନ୍ତେ ଯୋହାନ୍‌ ଡୁବାକ୍‌ରାଃ ଚେଲାକ ଆଡଃ ଫାରୁଶୀକଆଃ ଚେଲାକ କାଟାବାଃ? ମେନ୍‌ଦ ଆମାଃ ଚେଲାକଦ କାକ କାଟାବାଃ?”
فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «هَلْ يَسْتَطِيعُ بَنُو ٱلْعُرْسِ أَنْ يَصُومُوا وَٱلْعَرِيسُ مَعَهُمْ؟ مَا دَامَ ٱلْعَرِيسُ مَعَهُمْ لَا يَسْتَطِيعُونَ أَنْ يَصُومُوا. ١٩ 19
୧୯ୟୀଶୁ ମେତାଦ୍‌କଆଏ, “ଆଣ୍‌ଦିଅଡ଼ାଃରେ ଦୁହ୍ଲାକଡ଼ା ବାଲାକଲଃ ତାଇନଃରେ, ବାଲାକ ଚିଲ୍‌କାତେ ରେଙ୍ଗେଃ କାଟାବ୍‌ଗି ତାଇନାଃକ? କାହାଗି, ଏନ୍‌କାଦ କା ହବାଅଆଃ ଆକଲଃ ଦୁହ୍ଲାକଡ଼ା ତାଇନଃ ଜାକେଦ୍‌ କାକ କାଟାବ୍‌ ଦାଡ଼ିୟାଃ ।”
وَلَكِنْ سَتَأْتِي أَيَّامٌ حِينَ يُرْفَعُ ٱلْعَرِيسُ عَنْهُمْ، فَحِينَئِذٍ يَصُومُونَ فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ. ٢٠ 20
୨୦ମେନ୍‌ଦ ନେଡା ତେବାଗାଃ, ଆଡଃ ଦୁହ୍ଲାକଡ଼ାକେ ଇନ୍‌କୁଆଃ ଥାଲାଏତେ ଇଦିୟଃଆ, ଏନ୍‌ ଦିପିଲିରେ ଇନ୍‌କୁ ରେଙ୍ଗେଃ କାଟାବ୍‌ ରିକାଏୟାକ ।
لَيْسَ أَحَدٌ يَخِيطُ رُقْعَةً مِنْ قِطْعَةٍ جَدِيدَةٍ عَلَى ثَوْبٍ عَتِيقٍ، وَإِلَّا فَٱلْمِلْءُ ٱلْجَدِيدُ يَأْخُذُ مِنَ ٱلْعَتِيقِ فَيَصِيرُ ٱلْخَرْقُ أَرْدَأَ. ٢١ 21
୨୧“ଜେତାଏ ନାୱା ଲିଜାଃରାଃ କେଚାଃ ମାରି ଲିଜାଃରେ ଜଡ଼ାଇକେଦ୍‌ତେ କାଏ ତୁନାଏୟା, ଏନ୍‌କାଲେରେ ନାୱା ଲିଜାଃରାଃ କେଚାଃ ମାରି ଲିଜାଃଏତେ ଆଡଃଗି ଚେଚାଃ ଇଦିୟାଏ, ଆଡଃ ଏନ୍‌ ଚେଚାଃ ସିଦାଏତେ ଆଡଃଗି ମାରାଙ୍ଗ୍‌ ଇଦିୟଃଆ ।
وَلَيْسَ أَحَدٌ يَجْعَلُ خَمْرًا جَدِيدَةً فِي زِقَاقٍ عَتِيقَةٍ، لِئَلَّا تَشُقَّ ٱلْخَمْرُ ٱلْجَدِيدَةُ ٱلزِّقَاقَ، فَٱلْخَمْرُ تَنْصَبُّ وَٱلزِّقَاقُ تَتْلَفُ. بَلْ يَجْعَلُونَ خَمْرًا جَدِيدَةً فِي زِقَاقٍ جَدِيدَةٍ». ٢٢ 22
୨୨ଆଡଃ ନାୱା ଦାଖ୍‌ରାସିକେ ମାରି ଉହୁର୍‌ତୁମ୍ବାରେ ଜେତାଏ କାକ ଦୁଲ୍‌ପେରେଜେୟା, ଏନ୍‌କାଲେରେ ଦାଖ୍‌ରାସି ଉହୁର୍‌ତୁମ୍ବାକେ ଅଡ଼େଃତାଃଏ ଆଡଃ ଦାଖ୍‌ରାସି ଲିଙ୍ଗି ଏଣ୍ଡାଗଃଆ, ଏନାମେନ୍ତେ ନାୱା ଦାଖ୍‌ରାସିକେଦ ନାୱା ଉହୁର୍‌ତୁମ୍ବାରେ ପେରେଜାଃକ ।”
وَٱجْتَازَ فِي ٱلسَّبْتِ بَيْنَ ٱلزُّرُوعِ، فَٱبْتَدَأَ تَلَامِيذُهُ يَقْطِفُونَ ٱلسَّنَابِلَ وَهُمْ سَائِرُونَ. ٢٣ 23
୨୩ମୁସିଙ୍ଗ୍‌ ରୁଡ଼ୁନ୍‌ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ ୟୀଶୁ ହେରାକାନ୍‌ ପିଡ଼ି ଥାଲାଥାଲାତେ ଚେଲାକଲଃ ସେନଃତାନ୍‌ ତାଇକେନାଏ, ଆଡଃ ଇନିୟାଃ ଚେଲାକ ସେନ୍‌ତାନ୍‌ଲଃ ଗେଲେକ ହଦ୍‌ ଏଟେଦ୍‌କେଦା ।
فَقَالَ لَهُ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ: «ٱنْظُرْ! لِمَاذَا يَفْعَلُونَ فِي ٱلسَّبْتِ مَا لَا يَحِلُّ؟». ٢٤ 24
୨୪ଆଡଃ ଫାରୁଶୀକ ୟୀଶୁକେ କାଜିକିୟାଃକ, “ନେଲେମେ, ରୁଡ଼ୁନ୍‌ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ରେ ଆମାଃ ଚେଲାକ ଆଇନ୍‌ ଲେକାତେ ଅକ୍‌ନାଃ କା ଠାଉକାନ୍‌ କାମି ତାନାଃ, ଏନା ଚିନାଃମେନ୍ତେକ ରିକାତାନା?”
فَقَالَ لَهُمْ: «أَمَا قَرَأْتُمْ قَطُّ مَا فَعَلَهُ دَاوُدُ حِينَ ٱحْتَاجَ وَجَاعَ هُوَ وَٱلَّذِينَ مَعَهُ؟ ٢٥ 25
୨୫ୟୀଶୁ ଇନ୍‌କୁକେ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍‌କଆଏ, “ଦାଉଦ୍‌ଆଃ ଜମେୟାଃଁ କା ତାଇକେନା ଇମ୍‌ତା ଇନିଃ ଆଡଃ ଆୟାଃ ଗାତିକ ରେଙ୍ଗେଃୟାନ୍‌ ଇମ୍‌ତା, ଇନିଃ ଚିନାଃଏ ଚିକାକାଦ୍‌ ତାଇକେନା, ଏନା ଚିଉଲାହ ଚି କାପେ ପାଢ଼ାଅକାଦା?
كَيْفَ دَخَلَ بَيْتَ ٱللهِ فِي أَيَّامِ أَبِيَأَثَارَ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ، وَأَكَلَ خُبْزَ ٱلتَّقْدِمَةِ ٱلَّذِي لَا يَحِلُّ أَكْلُهُ إِلَّا لِلْكَهَنَةِ، وَأَعْطَى ٱلَّذِينَ كَانُوا مَعَهُ أَيْضًا». ٢٦ 26
୨୬ଚିଲ୍‌କା ଇନିଃ ମାରାଙ୍ଗ୍‌ ଯାଜାକ୍‌ ଅବିୟାଥର୍‌ରାଃ ସାମାଏରେ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ଆଃ ଅଡ଼ାଃତେ ବଲୟାନା ଆଡଃ ଅକ୍‌ନାଃକେଚି ଆଇନ୍‌ ଲେକାତେ ଯାଜାକ୍‌କକେ ଏସ୍‌କାର୍‌ ଜମେବାଇୟଃ ହଲଙ୍ଗ୍‌କେ ଜମ୍‌କେଦାଏ ଆଡଃ ଆୟାଃ ଗାତିକକେୟ ଜମ୍‌ନାଙ୍ଗ୍‌ ଏମାଦ୍‌କଆଏ ।”
ثُمَّ قَالَ لَهُمُ: «ٱلسَّبْتُ إِنَّمَا جُعِلَ لِأَجْلِ ٱلْإِنْسَانِ، لَا ٱلْإِنْسَانُ لِأَجْلِ ٱلسَّبْتِ. ٢٧ 27
୨୭ଆଡଃ ଟୁଣ୍ଡୁରେ ୟୀଶୁ ମେତାଦ୍‌କଆଏ, “ରୁଡ଼ୁନ୍‌ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌କେ ମାନୱାରାଃ ବୁଗିନାଃ ନାଗେନ୍ତେ ବାଇୟାକାନା, ମେନ୍‌ଦ ମାନୱାକେ ହାମ୍ବାଲ୍‌ତେ ତେନ୍‌ ନାଗେନ୍ତେ କାହାଗି ।
إِذًا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ هُوَ رَبُّ ٱلسَّبْتِ أَيْضًا». ٢٨ 28
୨୮ନେ ଲେକାଗି ମାନୱାହନ୍‌ ରୁଡ଼ୁନ୍‌ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ରେନ୍‌ ହଁ ଗମ୍‌କେ ତାନିଃ ।”

< مَرْقُس 2 >