لُوقا 9
| وَدَعَا تَلَامِيذَهُ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، وَأَعْطَاهُمْ قُوَّةً وَسُلْطَانًا عَلَى جَمِيعِ ٱلشَّيَاطِينِ وَشِفَاءِ أَمْرَاضٍ، | ١ 1 |
ತತಃ ಪರಂ ಸ ದ್ವಾದಶಶಿಷ್ಯಾನಾಹೂಯ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯಿತುಂ ರೋಗಾನ್ ಪ್ರತಿಕರ್ತ್ತುಞ್ಚ ತೇಭ್ಯಃ ಶಕ್ತಿಮಾಧಿಪತ್ಯಞ್ಚ ದದೌ|
| وَأَرْسَلَهُمْ لِيَكْرِزُوا بِمَلَكُوتِ ٱللهِ وَيَشْفُوا ٱلْمَرْضَى. | ٢ 2 |
ಅಪರಞ್ಚ ಈಶ್ವರೀಯರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಸುಸಂವಾದಂ ಪ್ರಕಾಶಯಿತುಮ್ ರೋಗಿಣಾಮಾರೋಗ್ಯಂ ಕರ್ತ್ತುಞ್ಚ ಪ್ರೇರಣಕಾಲೇ ತಾನ್ ಜಗಾದ|
| وَقَالَ لَهُمْ: «لَا تَحْمِلُوا شَيْئًا لِلطَّرِيقِ: لَا عَصًا وَلَا مِزْوَدًا وَلَا خُبْزًا وَلَا فِضَّةً، وَلَا يَكُونُ لِلْوَاحِدِ ثَوْبَانِ. | ٣ 3 |
ಯಾತ್ರಾರ್ಥಂ ಯಷ್ಟಿ ರ್ವಸ್ತ್ರಪುಟಕಂ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಮುದ್ರಾ ದ್ವಿತೀಯವಸ್ತ್ರಮ್, ಏಷಾಂ ಕಿಮಪಿ ಮಾ ಗೃಹ್ಲೀತ|
| وَأَيُّ بَيْتٍ دَخَلْتُمُوهُ فَهُنَاكَ أَقِيمُوا، وَمِنْ هُنَاكَ ٱخْرُجُوا. | ٤ 4 |
ಯೂಯಞ್ಚ ಯನ್ನಿವೇಶನಂ ಪ್ರವಿಶಥ ನಗರತ್ಯಾಗಪರ್ಯ್ಯನತಂ ತನ್ನಿವೇಶನೇ ತಿಷ್ಠತ|
| وَكُلُّ مَنْ لَا يَقْبَلُكُمْ فَٱخْرُجُوا مِنْ تِلْكَ ٱلْمَدِينَةِ، وَٱنْفُضُوا ٱلْغُبَارَ أَيْضًا عَنْ أَرْجُلِكُمْ شَهَادَةً عَلَيْهِمْ». | ٥ 5 |
ತತ್ರ ಯದಿ ಕಸ್ಯಚಿತ್ ಪುರಸ್ಯ ಲೋಕಾ ಯುಷ್ಮಾಕಮಾತಿಥ್ಯಂ ನ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ತರ್ಹಿ ತಸ್ಮಾನ್ನಗರಾದ್ ಗಮನಕಾಲೇ ತೇಷಾಂ ವಿರುದ್ಧಂ ಸಾಕ್ಷ್ಯಾರ್ಥಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪದಧೂಲೀಃ ಸಮ್ಪಾತಯತ|
| فَلَمَّا خَرَجُوا كَانُوا يَجْتَازُونَ فِي كُلِّ قَرْيَةٍ يُبَشِّرُونَ وَيَشْفُونَ فِي كُلِّ مَوْضِعٍ. | ٦ 6 |
ಅಥ ತೇ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ಸರ್ವ್ವತ್ರ ಸುಸಂವಾದಂ ಪ್ರಚಾರಯಿತುಂ ಪೀಡಿತಾನ್ ಸ್ವಸ್ಥಾನ್ ಕರ್ತ್ತುಞ್ಚ ಗ್ರಾಮೇಷು ಭ್ರಮಿತುಂ ಪ್ರಾರೇಭಿರೇ|
| فَسَمِعَ هِيرُودُسُ رَئِيسُ ٱلرُّبْعِ بِجَمِيعِ مَا كَانَ مِنْهُ، وَٱرْتَابَ، لِأَنَّ قَوْمًا كَانُوا يَقُولُونَ: «إِنَّ يُوحَنَّا قَدْ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ». | ٧ 7 |
ಏತರ್ಹಿ ಹೇರೋದ್ ರಾಜಾ ಯೀಶೋಃ ಸರ್ವ್ವಕರ್ಮ್ಮಣಾಂ ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಭೃಶಮುದ್ವಿವಿಜೇ
| وَقَوْمًا: «إِنَّ إِيلِيَّا ظَهَرَ». وَآخَرِينَ: «إِنَّ نَبِيًّا مِنَ ٱلْقُدَمَاءِ قَامَ». | ٨ 8 |
ಯತಃ ಕೇಚಿದೂಚುರ್ಯೋಹನ್ ಶ್ಮಶಾನಾದುದತಿಷ್ಠತ್| ಕೇಚಿದೂಚುಃ, ಏಲಿಯೋ ದರ್ಶನಂ ದತ್ತವಾನ್; ಏವಮನ್ಯಲೋಕಾ ಊಚುಃ ಪೂರ್ವ್ವೀಯಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ಸಮುತ್ಥಿತಃ|
| فَقَالَ هِيرُودُسُ: «يُوحَنَّا أَنَا قَطَعْتُ رَأْسَهُ. فَمَنْ هُوَ هَذَا ٱلَّذِي أَسْمَعُ عَنْهُ مِثْلَ هَذَا؟». وَكَانَ يَطْلُبُ أَنْ يَرَاهُ. | ٩ 9 |
ಕಿನ್ತು ಹೇರೋದುವಾಚ ಯೋಹನಃ ಶಿರೋಽಹಮಛಿನದಮ್ ಇದಾನೀಂ ಯಸ್ಯೇದೃಕ್ಕರ್ಮ್ಮಣಾಂ ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಪ್ರಾಪ್ನೋಮಿ ಸ ಕಃ? ಅಥ ಸ ತಂ ದ್ರಷ್ಟುಮ್ ಐಚ್ಛತ್|
| وَلَمَّا رَجَعَ ٱلرُّسُلُ أَخْبَرُوهُ بِجَمِيعِ مَا فَعَلُوا، فَأَخَذَهُمْ وَٱنْصَرَفَ مُنْفَرِدًا إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ لِمَدِينَةٍ تُسَمَّى بَيْتَ صَيْدَا. | ١٠ 10 |
ಅನನ್ತರಂ ಪ್ರೇರಿತಾಃ ಪ್ರತ್ಯಾಗತ್ಯ ಯಾನಿ ಯಾನಿ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಚಕ್ರುಸ್ತಾನಿ ಯೀಶವೇ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ ತತಃ ಸ ತಾನ್ ಬೈತ್ಸೈದಾನಾಮಕನಗರಸ್ಯ ವಿಜನಂ ಸ್ಥಾನಂ ನೀತ್ವಾ ಗುಪ್ತಂ ಜಗಾಮ|
| فَٱلْجُمُوعُ إِذْ عَلِمُوا تَبِعُوهُ، فَقَبِلَهُمْ وَكَلَّمَهُمْ عَنْ مَلَكُوتِ ٱللهِ، وَٱلْمُحْتَاجُونَ إِلَى ٱلشِّفَاءِ شَفَاهُمْ. | ١١ 11 |
ಪಶ್ಚಾಲ್ ಲೋಕಾಸ್ತದ್ ವಿದಿತ್ವಾ ತಸ್ಯ ಪಶ್ಚಾದ್ ಯಯುಃ; ತತಃ ಸ ತಾನ್ ನಯನ್ ಈಶ್ವರೀಯರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಪ್ರಸಙ್ಗಮುಕ್ತವಾನ್, ಯೇಷಾಂ ಚಿಕಿತ್ಸಯಾ ಪ್ರಯೋಜನಮ್ ಆಸೀತ್ ತಾನ್ ಸ್ವಸ್ಥಾನ್ ಚಕಾರ ಚ|
| فَٱبْتَدَأَ ٱلنَّهَارُ يَمِيلُ. فَتَقَدَّمَ ٱلِٱثْنَا عَشَرَ وَقَالُوا لَهُ: «ٱصْرِفِ ٱلْجَمْعَ لِيَذْهَبُوا إِلَى ٱلْقُرَى وَٱلضِّيَاعِ حَوَالَيْنَا فَيَبِيتُوا وَيَجِدُوا طَعَامًا، لِأَنَّنَا هَهُنَا فِي مَوْضِعٍ خَلَاءٍ». | ١٢ 12 |
ಅಪರಞ್ಚ ದಿವಾವಸನ್ನೇ ಸತಿ ದ್ವಾದಶಶಿಷ್ಯಾ ಯೀಶೋರನ್ತಿಕಮ್ ಏತ್ಯ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ, ವಯಮತ್ರ ಪ್ರಾನ್ತರಸ್ಥಾನೇ ತಿಷ್ಠಾಮಃ, ತತೋ ನಗರಾಣಿ ಗ್ರಾಮಾಣಿ ಗತ್ವಾ ವಾಸಸ್ಥಾನಾನಿ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಭಕ್ಷ್ಯದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಕ್ರೇತುಂ ಜನನಿವಹಂ ಭವಾನ್ ವಿಸೃಜತು|
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَعْطُوهُمْ أَنْتُمْ لِيَأْكُلُوا». فَقَالُوا: «لَيْسَ عِنْدَنَا أَكْثَرُ مِنْ خَمْسَةِ أَرْغِفَةٍ وَسَمَكَتَيْنِ، إِلَّا أَنْ نَذْهَبَ وَنَبْتَاعَ طَعَامًا لِهَذَا ٱلشَّعْبِ كُلِّهِ». | ١٣ 13 |
ತದಾ ಸ ಉವಾಚ, ಯೂಯಮೇವ ತಾನ್ ಭೇಜಯಧ್ವಂ; ತತಸ್ತೇ ಪ್ರೋಚುರಸ್ಮಾಕಂ ನಿಕಟೇ ಕೇವಲಂ ಪಞ್ಚ ಪೂಪಾ ದ್ವೌ ಮತ್ಸ್ಯೌ ಚ ವಿದ್ಯನ್ತೇ, ಅತಏವ ಸ್ಥಾನಾನ್ತರಮ್ ಇತ್ವಾ ನಿಮಿತ್ತಮೇತೇಷಾಂ ಭಕ್ಷ್ಯದ್ರವ್ಯೇಷು ನ ಕ್ರೀತೇಷು ನ ಭವತಿ|
| لِأَنَّهُمْ كَانُوا نَحْوَ خَمْسَةِ آلَافِ رَجُلٍ. فَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «أَتْكِئُوهُمْ فِرَقًا خَمْسِينَ خَمْسِينَ». | ١٤ 14 |
ತತ್ರ ಪ್ರಾಯೇಣ ಪಞ್ಚಸಹಸ್ರಾಣಿ ಪುರುಷಾ ಆಸನ್|
| فَفَعَلُوا هَكَذَا، وَأَتْكَأُوا ٱلْجَمِيعَ. | ١٥ 15 |
ತದಾ ಸ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಜಗಾದ ಪಞ್ಚಾಶತ್ ಪಞ್ಚಾಶಜ್ಜನೈಃ ಪಂಕ್ತೀಕೃತ್ಯ ತಾನುಪವೇಶಯತ, ತಸ್ಮಾತ್ ತೇ ತದನುಸಾರೇಣ ಸರ್ವ್ವಲೋಕಾನುಪವೇಶಯಾಪಾಸುಃ|
| فَأَخَذَ ٱلْأَرْغِفَةَ ٱلْخَمْسَةَ وَٱلسَّمَكَتَيْنِ، وَرَفَعَ نَظَرَهُ نَحْوَ ٱلسَّمَاءِ وَبَارَكَهُنَّ، ثُمَّ كَسَّرَ وَأَعْطَى ٱلتَّلَامِيذَ لِيُقَدِّمُوا لِلْجَمْعِ. | ١٦ 16 |
ತತಃ ಸ ತಾನ್ ಪಞ್ಚ ಪೂಪಾನ್ ಮೀನದ್ವಯಞ್ಚ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಸ್ವರ್ಗಂ ವಿಲೋಕ್ಯೇಶ್ವರಗುಣಾನ್ ಕೀರ್ತ್ತಯಾಞ್ಚಕ್ರೇ ಭಙ್ಕ್ತಾ ಚ ಲೋಕೇಭ್ಯಃ ಪರಿವೇಷಣಾರ್ಥಂ ಶಿಷ್ಯೇಷು ಸಮರ್ಪಯಾಮ್ಬಭೂವ|
| فَأَكَلُوا وَشَبِعُوا جَمِيعًا. ثُمَّ رُفِعَ مَا فَضَلَ عَنْهُمْ مِنَ ٱلْكِسَرِ ٱثْنَتَا عَشْرَةَ قُفَّةً. | ١٧ 17 |
ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಭುಕ್ತ್ವಾ ತೃಪ್ತಿಂ ಗತಾ ಅವಶಿಷ್ಟಾನಾಞ್ಚ ದ್ವಾದಶ ಡಲ್ಲಕಾನ್ ಸಂಜಗೃಹುಃ|
| وَفِيمَا هُوَ يُصَلِّي عَلَى ٱنْفِرَادٍ كَانَ ٱلتَّلَامِيذُ مَعَهُ. فَسَأَلَهُمْ قَائِلًا: «مَنْ تَقُولُ ٱلْجُمُوعُ أَنِّي أَنَا؟». | ١٨ 18 |
ಅಥೈಕದಾ ನಿರ್ಜನೇ ಶಿಷ್ಯೈಃ ಸಹ ಪ್ರಾರ್ಥನಾಕಾಲೇ ತಾನ್ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ಲೋಕಾ ಮಾಂ ಕಂ ವದನ್ತಿ?
| فَأَجَابُوا وَقَالوا: «يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ. وَآخَرُونَ: إِيلِيَّا. وَآخَرُونَ: إِنَّ نَبِيًّا مِنَ ٱلْقُدَمَاءِ قَامَ». | ١٩ 19 |
ತತಸ್ತೇ ಪ್ರಾಚುಃ, ತ್ವಾಂ ಯೋಹನ್ಮಜ್ಜಕಂ ವದನ್ತಿ; ಕೇಚಿತ್ ತ್ವಾಮ್ ಏಲಿಯಂ ವದನ್ತಿ, ಪೂರ್ವ್ವಕಾಲಿಕಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ಶ್ಮಶಾನಾದ್ ಉದತಿಷ್ಠದ್ ಇತ್ಯಪಿ ಕೇಚಿದ್ ವದನ್ತಿ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «وَأَنْتُمْ، مَنْ تَقُولُونَ أَنِّي أَنَا؟» فَأَجَابَ بُطْرُسُ وَقَالَ: «مَسِيحُ ٱللهِ!». | ٢٠ 20 |
ತದಾ ಸ ಉವಾಚ, ಯೂಯಂ ಮಾಂ ಕಂ ವದಥ? ತತಃ ಪಿತರ ಉಕ್ತವಾನ್ ತ್ವಮ್ ಈಶ್ವರಾಭಿಷಿಕ್ತಃ ಪುರುಷಃ|
| فَٱنْتَهَرَهُمْ وَأَوْصَى أَنْ لَا يَقُولُوا ذَلِكَ لِأَحَدٍ، | ٢١ 21 |
ತದಾ ಸ ತಾನ್ ದೃಢಮಾದಿದೇಶ, ಕಥಾಮೇತಾಂ ಕಸ್ಮೈಚಿದಪಿ ಮಾ ಕಥಯತ|
| قَائِلًا: «إِنَّهُ يَنْبَغِي أَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ يَتَأَلَّمُ كَثِيرًا، وَيُرْفَضُ مِنَ ٱلشُّيُوخِ وَرُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، وَيُقْتَلُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ». | ٢٢ 22 |
ಸ ಪುನರುವಾಚ, ಮನುಷ್ಯಪುತ್ರೇಣ ವಹುಯಾತನಾ ಭೋಕ್ತವ್ಯಾಃ ಪ್ರಾಚೀನಲೋಕೈಃ ಪ್ರಧಾನಯಾಜಕೈರಧ್ಯಾಪಕೈಶ್ಚ ಸೋವಜ್ಞಾಯ ಹನ್ತವ್ಯಃ ಕಿನ್ತು ತೃತೀಯದಿವಸೇ ಶ್ಮಶಾನಾತ್ ತೇನೋತ್ಥಾತವ್ಯಮ್|
| وَقَالَ لِلْجَمِيعِ: «إِنْ أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَأْتِيَ وَرَائِي، فَلْيُنْكِرْ نَفْسَهُ وَيَحْمِلْ صَلِيبَهُ كُلَّ يَوْمٍ، وَيَتْبَعْنِي. | ٢٣ 23 |
ಅಪರಂ ಸ ಸರ್ವ್ವಾನುವಾಚ, ಕಶ್ಚಿದ್ ಯದಿ ಮಮ ಪಶ್ಚಾದ್ ಗನ್ತುಂ ವಾಞ್ಛತಿ ತರ್ಹಿ ಸ ಸ್ವಂ ದಾಮ್ಯತು, ದಿನೇ ದಿನೇ ಕ್ರುಶಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಚ ಮಮ ಪಶ್ಚಾದಾಗಚ್ಛತು|
| فَإِنَّ مَنْ أَرَادَ أَنْ يُخَلِّصَ نَفْسَهُ يُهْلِكُهَا، وَمَنْ يُهْلِكُ نَفْسَهُ مِنْ أَجْلِي فَهَذَا يُخَلِّصُهَا. | ٢٤ 24 |
ಯತೋ ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವಪ್ರಾಣಾನ್ ರಿರಕ್ಷಿಷತಿ ಸ ತಾನ್ ಹಾರಯಿಷ್ಯತಿ, ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮದರ್ಥಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಹಾರಯಿಷ್ಯತಿ ಸ ತಾನ್ ರಕ್ಷಿಷ್ಯತಿ|
| لِأَنَّهُ مَاذَا يَنْتَفِعُ ٱلْإِنْسَانُ لَوْ رَبِحَ ٱلْعَالَمَ كُلَّهُ، وَأَهْلَكَ نَفْسَهُ أَوْ خَسِرَهَا؟ | ٢٥ 25 |
ಕಶ್ಚಿದ್ ಯದಿ ಸರ್ವ್ವಂ ಜಗತ್ ಪ್ರಾಪ್ನೋತಿ ಕಿನ್ತು ಸ್ವಪ್ರಾಣಾನ್ ಹಾರಯತಿ ಸ್ವಯಂ ವಿನಶ್ಯತಿ ಚ ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯ ಕೋ ಲಾಭಃ?
| لِأَنَّ مَنِ ٱسْتَحَى بِي وَبِكَلَامِي، فَبِهَذَا يَسْتَحِي ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مَتَى جَاءَ بِمَجْدِهِ وَمَجْدِ ٱلْآبِ وَٱلْمَلَائِكَةِ ٱلْقِدِّيسِينَ. | ٢٦ 26 |
ಪುನ ರ್ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮಾಂ ಮಮ ವಾಕ್ಯಂ ವಾ ಲಜ್ಜಾಸ್ಪದಂ ಜಾನಾತಿ ಮನುಷ್ಯಪುತ್ರೋ ಯದಾ ಸ್ವಸ್ಯ ಪಿತುಶ್ಚ ಪವಿತ್ರಾಣಾಂ ದೂತಾನಾಞ್ಚ ತೇಜೋಭಿಃ ಪರಿವೇಷ್ಟಿತ ಆಗಮಿಷ್ಯತಿ ತದಾ ಸೋಪಿ ತಂ ಲಜ್ಜಾಸ್ಪದಂ ಜ್ಞಾಸ್ಯತಿ|
| حَقًّا أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مِنَ ٱلْقِيَامِ هَهُنَا قَوْمًا لَا يَذُوقُونَ ٱلْمَوْتَ حَتَّى يَرَوْا مَلَكُوتَ ٱللهِ». | ٢٧ 27 |
ಕಿನ್ತು ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ, ಈಶ್ವರೀಯರಾಜತ್ವಂ ನ ದೃಷ್ಟವಾ ಮೃತ್ಯುಂ ನಾಸ್ವಾದಿಷ್ಯನ್ತೇ, ಏತಾದೃಶಾಃ ಕಿಯನ್ತೋ ಲೋಕಾ ಅತ್ರ ಸ್ಥನೇಽಪಿ ದಣ್ಡಾಯಮಾನಾಃ ಸನ್ತಿ|
| وَبَعْدَ هَذَا ٱلْكَلَامِ بِنَحْوِ ثَمَانِيَةِ أَيَّامٍ، أَخَذَ بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا وَيَعْقُوبَ وَصَعِدَ إِلَى جَبَلٍ لِيُصَلِّيَ. | ٢٨ 28 |
ಏತದಾಖ್ಯಾನಕಥನಾತ್ ಪರಂ ಪ್ರಾಯೇಣಾಷ್ಟಸು ದಿನೇಷು ಗತೇಷು ಸ ಪಿತರಂ ಯೋಹನಂ ಯಾಕೂಬಞ್ಚ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಪ್ರಾರ್ಥಯಿತುಂ ಪರ್ವ್ವತಮೇಕಂ ಸಮಾರುರೋಹ|
| وَفِيمَا هُوَ يُصَلِّي صَارَتْ هَيْئَةُ وَجْهِهِ مُتَغَيِّرَةً، وَلِبَاسُهُ مُبْيَضًّا لَامِعًا. | ٢٩ 29 |
ಅಥ ತಸ್ಯ ಪ್ರಾರ್ಥನಕಾಲೇ ತಸ್ಯ ಮುಖಾಕೃತಿರನ್ಯರೂಪಾ ಜಾತಾ, ತದೀಯಂ ವಸ್ತ್ರಮುಜ್ಜ್ವಲಶುಕ್ಲಂ ಜಾತಂ|
| وَإِذَا رَجُلَانِ يَتَكَلَّمَانِ مَعَهُ، وَهُمَا مُوسَى وَإِيلِيَّا، | ٣٠ 30 |
ಅಪರಞ್ಚ ಮೂಸಾ ಏಲಿಯಶ್ಚೋಭೌ ತೇಜಸ್ವಿನೌ ದೃಷ್ಟೌ
| اللَّذَانِ ظَهَرَا بِمَجْدٍ، وَتَكَلَّمَا عَنْ خُرُوجِهِ ٱلَّذِي كَانَ عَتِيدًا أَنْ يُكَمِّلَهُ فِي أُورُشَلِيمَ. | ٣١ 31 |
ತೌ ತೇನ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ಪುರೇ ಯೋ ಮೃತ್ಯುಃ ಸಾಧಿಷ್ಯತೇ ತದೀಯಾಂ ಕಥಾಂ ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಕಥಯಿತುಮ್ ಆರೇಭಾತೇ|
| وَأَمَّا بُطْرُسُ وَٱللَّذَانِ مَعَهُ فَكَانُوا قَدْ تَثَقَّلُوا بِٱلنَّوْمِ. فَلَمَّا ٱسْتَيْقَظُوا رَأَوْا مَجْدَهُ، وَٱلرَّجُلَيْنِ ٱلْوَاقِفَيْنِ مَعَهُ. | ٣٢ 32 |
ತದಾ ಪಿತರಾದಯಃ ಸ್ವಸ್ಯ ಸಙ್ಗಿನೋ ನಿದ್ರಯಾಕೃಷ್ಟಾ ಆಸನ್ ಕಿನ್ತು ಜಾಗರಿತ್ವಾ ತಸ್ಯ ತೇಜಸ್ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಉತ್ತಿಷ್ಠನ್ತೌ ಜನೌ ಚ ದದೃಶುಃ|
| وَفِيمَا هُمَا يُفَارِقَانِهِ قَالَ بُطْرُسُ لِيَسُوعَ «يَا مُعَلِّمُ، جَيِّدٌ أَنْ نَكُونَ هَهُنَا. فَلْنَصْنَعْ ثَلَاثَ مَظَالَّ: لَكَ وَاحِدَةً، وَلِمُوسَى وَاحِدَةً، وَلِإِيلِيَّا وَاحِدَةً». وَهُوَ لَا يَعْلَمُ مَا يَقُولُ. | ٣٣ 33 |
ಅಥ ತಯೋರುಭಯೋ ರ್ಗಮನಕಾಲೇ ಪಿತರೋ ಯೀಶುಂ ಬಭಾಷೇ, ಹೇ ಗುರೋಽಸ್ಮಾಕಂ ಸ್ಥಾನೇಽಸ್ಮಿನ್ ಸ್ಥಿತಿಃ ಶುಭಾ, ತತ ಏಕಾ ತ್ವದರ್ಥಾ, ಏಕಾ ಮೂಸಾರ್ಥಾ, ಏಕಾ ಏಲಿಯಾರ್ಥಾ, ಇತಿ ತಿಸ್ರಃ ಕುಟ್ಯೋಸ್ಮಾಭಿ ರ್ನಿರ್ಮ್ಮೀಯನ್ತಾಂ, ಇಮಾಂ ಕಥಾಂ ಸ ನ ವಿವಿಚ್ಯ ಕಥಯಾಮಾಸ|
| وَفِيمَا هُوَ يَقُولُ ذَلِكَ كَانَتْ سَحَابَةٌ فَظَلَّلَتْهُمْ. فَخَافُوا عِنْدَمَا دَخَلُوا فِي ٱلسَّحَابَةِ. | ٣٤ 34 |
ಅಪರಞ್ಚ ತದ್ವಾಕ್ಯವದನಕಾಲೇ ಪಯೋದ ಏಕ ಆಗತ್ಯ ತೇಷಾಮುಪರಿ ಛಾಯಾಂ ಚಕಾರ, ತತಸ್ತನ್ಮಧ್ಯೇ ತಯೋಃ ಪ್ರವೇಶಾತ್ ತೇ ಶಶಙ್ಕಿರೇ|
| وَصَارَ صَوْتٌ مِنَ ٱلسَّحَابَةِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ. لَهُ ٱسْمَعُوا». | ٣٥ 35 |
ತದಾ ತಸ್ಮಾತ್ ಪಯೋದಾದ್ ಇಯಮಾಕಾಶೀಯಾ ವಾಣೀ ನಿರ್ಜಗಾಮ, ಮಮಾಯಂ ಪ್ರಿಯಃ ಪುತ್ರ ಏತಸ್ಯ ಕಥಾಯಾಂ ಮನೋ ನಿಧತ್ತ|
| وَلَمَّا كَانَ ٱلصَّوْتُ وُجِدَ يَسُوعُ وَحْدَهُ، وَأَمَّا هُمْ فَسَكَتُوا وَلَمْ يُخْبِرُوا أَحَدًا فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ بِشَيْءٍ مِمَّا أَبْصَرُوهُ. | ٣٦ 36 |
ಇತಿ ಶಬ್ದೇ ಜಾತೇ ತೇ ಯೀಶುಮೇಕಾಕಿನಂ ದದೃಶುಃ ಕಿನ್ತು ತೇ ತದಾನೀಂ ತಸ್ಯ ದರ್ಶನಸ್ಯ ವಾಚಮೇಕಾಮಪಿ ನೋಕ್ತ್ವಾ ಮನಃಸು ಸ್ಥಾಪಯಾಮಾಸುಃ|
| وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلتَّالِي إِذْ نَزَلُوا مِنَ ٱلْجَبَلِ، ٱسْتَقْبَلَهُ جَمْعٌ كَثِيرٌ. | ٣٧ 37 |
ಪರೇಽಹನಿ ತೇಷು ತಸ್ಮಾಚ್ಛೈಲಾದ್ ಅವರೂಢೇಷು ತಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಕರ್ತ್ತುಂ ಬಹವೋ ಲೋಕಾ ಆಜಗ್ಮುಃ|
| وَإِذَا رَجُلٌ مِنَ ٱلْجَمْعِ صَرَخَ قَائِلًا: «يَا مُعَلِّمُ، أَطْلُبُ إِلَيْكَ. اُنْظُرْ إِلَى ٱبْنِي، فَإِنَّهُ وَحِيدٌ لِي. | ٣٨ 38 |
ತೇಷಾಂ ಮಧ್ಯಾದ್ ಏಕೋ ಜನ ಉಚ್ಚೈರುವಾಚ, ಹೇ ಗುರೋ ಅಹಂ ವಿನಯಂ ಕರೋಮಿ ಮಮ ಪುತ್ರಂ ಪ್ರತಿ ಕೃಪಾದೃಷ್ಟಿಂ ಕರೋತು, ಮಮ ಸ ಏವೈಕಃ ಪುತ್ರಃ|
| وَهَا رُوحٌ يَأْخُذُهُ فَيَصْرُخُ بَغْتَةً، فَيَصْرَعُهُ مُزْبِدًا، وَبِٱلْجَهْدِ يُفَارِقُهُ مُرَضِّضًا إِيَّاهُ. | ٣٩ 39 |
ಭೂತೇನ ಧೃತಃ ಸನ್ ಸಂ ಪ್ರಸಭಂ ಚೀಚ್ಛಬ್ದಂ ಕರೋತಿ ತನ್ಮುಖಾತ್ ಫೇಣಾ ನಿರ್ಗಚ್ಛನ್ತಿ ಚ, ಭೂತ ಇತ್ಥಂ ವಿದಾರ್ಯ್ಯ ಕ್ಲಿಷ್ಟ್ವಾ ಪ್ರಾಯಶಸ್ತಂ ನ ತ್ಯಜತಿ|
| وَطَلَبْتُ مِنْ تَلَامِيذِكَ أَنْ يُخْرِجُوهُ فَلَمْ يَقْدِرُوا». | ٤٠ 40 |
ತಸ್ಮಾತ್ ತಂ ಭೂತಂ ತ್ಯಾಜಯಿತುಂ ತವ ಶಿಷ್ಯಸಮೀಪೇ ನ್ಯವೇದಯಂ ಕಿನ್ತು ತೇ ನ ಶೇಕುಃ|
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلْجِيلُ غَيْرُ ٱلْمُؤْمِنِ وَٱلْمُلْتَوِي إِلَى مَتَى أَكُونُ مَعَكُمْ وَأَحْتَمِلُكُمْ؟ قَدِّمِ ٱبْنَكَ إِلَى هُنَا!». | ٤١ 41 |
ತದಾ ಯೀಶುರವಾದೀತ್, ರೇ ಆವಿಶ್ವಾಸಿನ್ ವಿಪಥಗಾಮಿನ್ ವಂಶ ಕತಿಕಾಲಾನ್ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಸಹ ಸ್ಥಾಸ್ಯಾಮ್ಯಹಂ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಆಚರಣಾನಿ ಚ ಸಹಿಷ್ಯೇ? ತವ ಪುತ್ರಮಿಹಾನಯ|
| وَبَيْنَمَا هُوَ آتٍ مَزَّقَهُ ٱلشَّيْطَانُ وَصَرَعَهُ، فَٱنْتَهَرَ يَسُوعُ ٱلرُّوحَ ٱلنَّجِسَ، وَشَفَى ٱلصَّبِيَّ وَسَلَّمَهُ إِلَى أَبِيهِ. | ٤٢ 42 |
ತತಸ್ತಸ್ಮಿನ್ನಾಗತಮಾತ್ರೇ ಭೂತಸ್ತಂ ಭೂಮೌ ಪಾತಯಿತ್ವಾ ವಿದದಾರ; ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಮಮೇಧ್ಯಂ ಭೂತಂ ತರ್ಜಯಿತ್ವಾ ಬಾಲಕಂ ಸ್ವಸ್ಥಂ ಕೃತ್ವಾ ತಸ್ಯ ಪಿತರಿ ಸಮರ್ಪಯಾಮಾಸ|
| فَبُهِتَ ٱلْجَمِيعُ مِنْ عَظَمَةِ ٱللهِ. وَإِذْ كَانَ ٱلْجَمِيعُ يَتَعَجَّبُونَ مِنْ كُلِّ مَا فَعَلَ يَسُوعُ، قَالَ لِتَلَامِيذِهِ: | ٤٣ 43 |
ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಮಹಾಶಕ್ತಿಮ್ ಇಮಾಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ಸರ್ವ್ವೇ ಚಮಚ್ಚಕ್ರುಃ; ಇತ್ಥಂ ಯೀಶೋಃ ಸರ್ವ್ವಾಭಿಃ ಕ್ರಿಯಾಭಿಃ ಸರ್ವ್ವೈರ್ಲೋಕೈರಾಶ್ಚರ್ಯ್ಯೇ ಮನ್ಯಮಾನೇ ಸತಿ ಸ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಬಭಾಷೇ,
| «ضَعُوا أَنْتُمْ هَذَا ٱلْكَلَامَ فِي آذَانِكُمْ: إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ سَوْفَ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلنَّاسِ». | ٤٤ 44 |
ಕಥೇಯಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕರ್ಣೇಷು ಪ್ರವಿಶತು, ಮನುಷ್ಯಪುತ್ರೋ ಮನುಷ್ಯಾಣಾಂ ಕರೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತೇ|
| وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا هَذَا ٱلْقَوْلَ، وَكَانَ مُخْفًى عَنْهُمْ لِكَيْ لَا يَفْهَمُوهُ، وَخَافُوا أَنْ يَسْأَلُوهُ عَنْ هَذَا ٱلْقَوْلِ. | ٤٥ 45 |
ಕಿನ್ತು ತೇ ತಾಂ ಕಥಾಂ ನ ಬುಬುಧಿರೇ, ಸ್ಪಷ್ಟತ್ವಾಭಾವಾತ್ ತಸ್ಯಾ ಅಭಿಪ್ರಾಯಸ್ತೇಷಾಂ ಬೋಧಗಮ್ಯೋ ನ ಬಭೂವ; ತಸ್ಯಾ ಆಶಯಃ ಕ ಇತ್ಯಪಿ ತೇ ಭಯಾತ್ ಪ್ರಷ್ಟುಂ ನ ಶೇಕುಃ|
| وَدَاخَلَهُمْ فِكْرٌ مَنْ عَسَى أَنْ يَكُونَ أَعْظَمَ فِيهِمْ؟ | ٤٦ 46 |
ತದನನ್ತರಂ ತೇಷಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಕಃ ಶ್ರೇಷ್ಠಃ ಕಥಾಮೇತಾಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ತೇ ಮಿಥೋ ವಿವಾದಂ ಚಕ್ರುಃ|
| فَعَلِمَ يَسُوعُ فِكْرَ قَلْبِهِمْ، وَأَخَذَ وَلَدًا وَأَقَامَهُ عِنْدَهُ، | ٤٧ 47 |
ತತೋ ಯೀಶುಸ್ತೇಷಾಂ ಮನೋಭಿಪ್ರಾಯಂ ವಿದಿತ್ವಾ ಬಾಲಕಮೇಕಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಸ್ವಸ್ಯ ನಿಕಟೇ ಸ್ಥಾಪಯಿತ್ವಾ ತಾನ್ ಜಗಾದ,
| وَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ قَبِلَ هَذَا ٱلْوَلَدَ بِٱسْمِي يَقْبَلُنِي، وَمَنْ قَبِلَنِي يَقْبَلُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي، لِأَنَّ ٱلْأَصْغَرَ فِيكُمْ جَمِيعًا هُوَ يَكُونُ عَظِيمًا». | ٤٨ 48 |
ಯೋ ಜನೋ ಮಮ ನಾಮ್ನಾಸ್ಯ ಬಾಲಾಸ್ಯಾತಿಥ್ಯಂ ವಿದಧಾತಿ ಸ ಮಮಾತಿಥ್ಯಂ ವಿದಧಾತಿ, ಯಶ್ಚ ಮಮಾತಿಥ್ಯಂ ವಿದಧಾತಿ ಸ ಮಮ ಪ್ರೇರಕಸ್ಯಾತಿಥ್ಯಂ ವಿದಧಾತಿ, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇಯಃ ಸ್ವಂ ಸರ್ವ್ವಸ್ಮಾತ್ ಕ್ಷುದ್ರಂ ಜಾನೀತೇ ಸ ಏವ ಶ್ರೇಷ್ಠೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
| فَأجَابَ يُوحَنَّا وَقَالَ: «يَا مُعَلِّمُ، رَأَيْنَا وَاحِدًا يُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ بِٱسْمِكَ فَمَنَعْنَاهُ، لِأَنَّهُ لَيْسَ يَتْبَعُ مَعَنَا». | ٤٩ 49 |
ಅಪರಞ್ಚ ಯೋಹನ್ ವ್ಯಾಜಹಾರ ಹೇ ಪ್ರಭೇ ತವ ನಾಮ್ನಾ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯನ್ತಂ ಮಾನುಷಮ್ ಏಕಂ ದೃಷ್ಟವನ್ತೋ ವಯಂ, ಕಿನ್ತ್ವಸ್ಮಾಕಮ್ ಅಪಶ್ಚಾದ್ ಗಾಮಿತ್ವಾತ್ ತಂ ನ್ಯಷೇಧಾಮ್| ತದಾನೀಂ ಯೀಶುರುವಾಚ,
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لَا تَمْنَعُوهُ، لِأَنَّ مَنْ لَيْسَ عَلَيْنَا فَهُوَ مَعَنَا». | ٥٠ 50 |
ತಂ ಮಾ ನಿಷೇಧತ, ಯತೋ ಯೋ ಜನೋಸ್ಮಾಕಂ ನ ವಿಪಕ್ಷಃ ಸ ಏವಾಸ್ಮಾಕಂ ಸಪಕ್ಷೋ ಭವತಿ|
| وَحِينَ تَمَّتِ ٱلْأَيَّامُ لِٱرْتِفَاعِهِ ثَبَّتَ وَجْهَهُ لِيَنْطَلِقَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، | ٥١ 51 |
ಅನನ್ತರಂ ತಸ್ಯಾರೋಹಣಸಮಯ ಉಪಸ್ಥಿತೇ ಸ ಸ್ಥಿರಚೇತಾ ಯಿರೂಶಾಲಮಂ ಪ್ರತಿ ಯಾತ್ರಾಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ನಿಶ್ಚಿತ್ಯಾಗ್ರೇ ದೂತಾನ್ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸ|
| وَأَرْسَلَ أَمَامَ وَجْهِهِ رُسُلًا، فَذَهَبُوا وَدَخَلُوا قَرْيَةً لِلسَّامِرِيِّينَ حَتَّى يُعِدُّوا لَهُ. | ٥٢ 52 |
ತಸ್ಮಾತ್ ತೇ ಗತ್ವಾ ತಸ್ಯ ಪ್ರಯೋಜನೀಯದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಸಂಗ್ರಹೀತುಂ ಶೋಮಿರೋಣೀಯಾನಾಂ ಗ್ರಾಮಂ ಪ್ರವಿವಿಶುಃ|
| فَلَمْ يَقْبَلُوهُ لِأَنَّ وَجْهَهُ كَانَ مُتَّجِهًا نَحْوَ أُورُشَلِيمَ. | ٥٣ 53 |
ಕಿನ್ತು ಸ ಯಿರೂಶಾಲಮಂ ನಗರಂ ಯಾತಿ ತತೋ ಹೇತೋ ರ್ಲೋಕಾಸ್ತಸ್ಯಾತಿಥ್ಯಂ ನ ಚಕ್ರುಃ|
| فَلَمَّا رَأَى ذَلِكَ تِلْمِيذَاهُ يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا، قَالَا: «يَارَبُّ، أَتُرِيدُ أَنْ نَقُولَ أَنْ تَنْزِلَ نَارٌ مِنَ ٱلسَّمَاءِ فَتُفْنِيَهُمْ، كَمَا فَعَلَ إِيلِيَّا أَيْضًا؟». | ٥٤ 54 |
ಅತಏವ ಯಾಕೂಬ್ಯೋಹನೌ ತಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯೌ ತದ್ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಜಗದತುಃ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಏಲಿಯೋ ಯಥಾ ಚಕಾರ ತಥಾ ವಯಮಪಿ ಕಿಂ ಗಗಣಾದ್ ಆಗನ್ತುಮ್ ಏತಾನ್ ಭಸ್ಮೀಕರ್ತ್ತುಞ್ಚ ವಹ್ನಿಮಾಜ್ಞಾಪಯಾಮಃ? ಭವಾನ್ ಕಿಮಿಚ್ಛತಿ?
| فَٱلْتَفَتَ وَٱنْتَهَرَهُمَا وَقَالَ: «لَسْتُمَا تَعْلَمَانِ مِنْ أَيِّ رُوحٍ أَنْتُمَا! | ٥٥ 55 |
ಕಿನ್ತು ಸ ಮುಖಂ ಪರಾವರ್ತ್ಯ ತಾನ್ ತರ್ಜಯಿತ್ವಾ ಗದಿತವಾನ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮನೋಭಾವಃ ಕಃ, ಇತಿ ಯೂಯಂ ನ ಜಾನೀಥ|
| لِأَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ لَمْ يَأْتِ لِيُهْلِكَ أَنْفُسَ ٱلنَّاسِ، بَلْ لِيُخَلِّصَ». فَمَضَوْا إِلَى قَرْيَةٍ أُخْرَى. | ٥٦ 56 |
ಮನುಜಸುತೋ ಮನುಜಾನಾಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ನಾಶಯಿತುಂ ನಾಗಚ್ಛತ್, ಕಿನ್ತು ರಕ್ಷಿತುಮ್ ಆಗಚ್ಛತ್| ಪಶ್ಚಾದ್ ಇತರಗ್ರಾಮಂ ತೇ ಯಯುಃ|
| وَفِيمَا هُمْ سَائِرُونَ فِي ٱلطَّرِيقِ قَالَ لَهُ وَاحِدٌ: «يَا سَيِّدُ، أَتْبَعُكَ أَيْنَمَا تَمْضِي». | ٥٧ 57 |
ತದನನ್ತರಂ ಪಥಿ ಗಮನಕಾಲೇ ಜನ ಏಕಸ್ತಂ ಬಭಾಷೇ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಭವಾನ್ ಯತ್ರ ಯಾತಿ ಭವತಾ ಸಹಾಹಮಪಿ ತತ್ರ ಯಾಸ್ಯಾಮಿ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِلثَّعَالِبِ أَوْجِرَةٌ، وَلِطُيُورِ ٱلسَّمَاءِ أَوْكَارٌ، وَأَمَّا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فَلَيْسَ لَهُ أَيْنَ يُسْنِدُ رَأْسَهُ». | ٥٨ 58 |
ತದಾನೀಂ ಯೀಶುಸ್ತಮುವಾಚ, ಗೋಮಾಯೂನಾಂ ಗರ್ತ್ತಾ ಆಸತೇ, ವಿಹಾಯಸೀಯವಿಹಗಾನಾಂ ನೀಡಾನಿ ಚ ಸನ್ತಿ, ಕಿನ್ತು ಮಾನವತನಯಸ್ಯ ಶಿರಃ ಸ್ಥಾಪಯಿತುಂ ಸ್ಥಾನಂ ನಾಸ್ತಿ|
| وَقَالَ لِآخَرَ: «ٱتْبَعْنِي». فَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، ٱئْذَنْ لِي أَنْ أَمْضِيَ أَوَّلًا وَأَدْفِنَ أَبِي». | ٥٩ 59 |
ತತಃ ಪರಂ ಸ ಇತರಜನಂ ಜಗಾದ, ತ್ವಂ ಮಮ ಪಶ್ಚಾದ್ ಏಹಿ; ತತಃ ಸ ಉವಾಚ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಪೂರ್ವ್ವಂ ಪಿತರಂ ಶ್ಮಶಾನೇ ಸ್ಥಾಪಯಿತುಂ ಮಾಮಾದಿಶತು|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «دَعِ ٱلْمَوْتَى يَدْفِنُونَ مَوْتَاهُمْ، وَأَمَّا أَنْتَ فَٱذْهَبْ وَنَادِ بِمَلَكُوتِ ٱللهِ». | ٦٠ 60 |
ತದಾ ಯೀಶುರುವಾಚ, ಮೃತಾ ಮೃತಾನ್ ಶ್ಮಶಾನೇ ಸ್ಥಾಪಯನ್ತು ಕಿನ್ತು ತ್ವಂ ಗತ್ವೇಶ್ವರೀಯರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಕಥಾಂ ಪ್ರಚಾರಯ|
| وَقَالَ آخَرُ أَيْضًا: «أَتْبَعُكَ يَا سَيِّدُ، وَلَكِنِ ٱئْذَنْ لِي أَوَّلًا أَنْ أُوَدِّعَ ٱلَّذِينَ فِي بَيْتِي». | ٦١ 61 |
ತತೋನ್ಯಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಮಯಾಪಿ ಭವತಃ ಪಶ್ಚಾದ್ ಗಂಸ್ಯತೇ, ಕಿನ್ತು ಪೂರ್ವ್ವಂ ಮಮ ನಿವೇಶನಸ್ಯ ಪರಿಜನಾನಾಮ್ ಅನುಮತಿಂ ಗ್ರಹೀತುಮ್ ಅಹಮಾದಿಶ್ಯೈ ಭವತಾ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لَيْسَ أَحَدٌ يَضَعُ يَدَهُ عَلَى ٱلْمِحْرَاثِ وَيَنْظُرُ إِلَى ٱلْوَرَاءِ يَصْلُحُ لِمَلَكُوتِ ٱللهِ». | ٦٢ 62 |
ತದಾನೀಂ ಯೀಶುಸ್ತಂ ಪ್ರೋಕ್ತವಾನ್, ಯೋ ಜನೋ ಲಾಙ್ಗಲೇ ಕರಮರ್ಪಯಿತ್ವಾ ಪಶ್ಚಾತ್ ಪಶ್ಯತಿ ಸ ಈಶ್ವರೀಯರಾಜ್ಯಂ ನಾರ್ಹತಿ|
