لُوقا 7
| وَلَمَّا أَكْمَلَ أَقْوَالَهُ كُلَّهَا فِي مَسَامِعِ ٱلشَّعْبِ دَخَلَ كَفْرَنَاحُومَ. | ١ 1 |
ଜିସୁ ମାନାୟାରିଂ ୱେଚ୍ଚେଙ୍ଗ୍ ମାନ୍କିଜ଼ି ମାଚାନ୍ ହେୱାନ୍ ୱିଜ଼ାର୍ କାତା ୱିସ୍ତି କପର୍ନାହୁମ୍ ହଣଗାତାନ୍ ।
| وَكَانَ عَبْدٌ لِقَائِدِ مِئَةٍ، مَرِيضًا مُشْرِفًا عَلَى ٱلْمَوْتِ، وَكَانَ عَزِيزًا عِنْدَهُ. | ٢ 2 |
ହେୱାଡ଼ାଂ ରୱାନ୍ ପାଞ୍ଚକଡ଼ି ମେଲ୍ୟାର୍ ମୁଡ଼୍ଦାକାନ୍ ହଲ୍ୟାହି ବେମାର୍ ଆଜ଼ି ମାଚାନ୍, ହେୱାନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବେସି ଜିଉନଜ଼ି ମାଚାନ୍ ।
| فَلَمَّا سَمِعَ عَنْ يَسُوعَ، أَرْسَلَ إِلَيْهِ شُيُوخَ ٱلْيَهُودِ يَسْأَلُهُ أَنْ يَأْتِيَ وَيَشْفِيَ عَبْدَهُ. | ٣ 3 |
ହେୱାନ୍ ଜିସୁ ବିସ୍ରେ କାବୁର୍ ପୁଞ୍ଜି, ହେୱାନ୍ ଇନେସ୍ ୱାଜ଼ି ହେ ହଲ୍ୟାହିତି ଜିବୁନ୍ ରାକ୍ୟା କିନାନ୍, ଇଦାଂ କାଜିଂ ତା ତାକେ ଜିହୁଦିର୍ତି କେତେଜାଣ୍ ବୁଡ଼ାଲୁରିଂ ପକ୍ଚି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଗୱାରି କିତାନ୍ ।
| فَلَمَّا جَاءُوا إِلَى يَسُوعَ طَلَبُوا إِلَيْهِ بِٱجْتِهَادٍ قَائِلِينَ: «إِنَّهُ مُسْتَحِقٌّ أَنْ يُفْعَلَ لَهُ هَذَا، | ٤ 4 |
ହେୱାର୍ ଜିସୁ କଚଣ୍ତ ୱାଜ଼ି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବେସି ଗୱାରି କିଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, ଏନ୍ ଜେ ହେୱାନ୍ କାଜିଂ ଇଦାଂ କିନାୟ୍, “ହେୱାନ୍ ହେବେନି ଦାୟିତ୍ ଆନାନ୍;
| لِأَنَّهُ يُحِبُّ أُمَّتَنَا، وَهُوَ بَنَى لَنَا ٱلْمَجْمَعَ». | ٥ 5 |
ଇନାକିଦେଂକି ଜିସୁ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଜାତିତିଂ ଜିଉନନାନ୍ ଆରି ହେୱାନ୍ ମା କାଜିଂ କୁଟୁମ୍ ଇଞ୍ଜ ରଚ୍ଚି ହିତ୍ନ୍ନା ।”
| فَذَهَبَ يَسُوعُ مَعَهُمْ. وَإِذْ كَانَ غَيْرَ بَعِيدٍ عَنِ ٱلْبَيْتِ، أَرْسَلَ إِلَيْهِ قَائِدُ ٱلْمِئَةِ أَصْدِقَاءَ يَقُولُ لَهُ: «يَا سَيِّدُ، لَا تَتْعَبْ. لِأَنِّي لَسْتُ مُسْتَحِقًّا أَنْ تَدْخُلَ تَحْتَ سَقْفِي. | ٦ 6 |
ହେବେ ଜିସୁ ହେୱାର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ରଚେ ହାଚାନ୍ । ହେୱାନ୍ ଇଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ ଅଲପ୍ ଦେହା ଆତିଲେ, ପାଞ୍ଚକଡ଼ି ମେଲ୍ୟାର୍ ହାଙ୍ଗ୍ଦାକାରିଂ ପକ୍ଚି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାର୍, “ମାପ୍ରୁ କସ୍ଟ କିଦ୍ମା; ଇନାକିଦେଂକି ଏନ୍ ଜେ ମା ଇଞ୍ଜ କାଲ୍ ତଗ୍ନାୟ୍, ଆନ୍ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ବାର୍ତି ଇନାକା ହିଲୁତ୍;
| لِذَلِكَ لَمْ أَحْسِبْ نَفْسِي أَهْلًا أَنْ آتِيَ إِلَيْكَ. لَكِنْ قُلْ كَلِمَةً فَيَبْرَأَ غُلَامِي. | ٧ 7 |
ଲାଗିଂ ଆନ୍ ନି କଚଣ୍ତ ହାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ନିଜ୍ତିଂ ୱାର୍ୟା ଆୱାଦାଂ ମାଚାଙ୍ଗ୍; ମାତର୍ ପାଦେକ୍ ବଲ୍ କିଦା, ନା ଆଡ଼ିଏନ୍ ଉଜ୍ ଆନାନ୍ ।
| لِأَنِّي أَنَا أَيْضًا إِنْسَانٌ مُرَتَّبٌ تَحْتَ سُلْطَانٍ، لِي جُنْدٌ تَحْتَ يَدِي. وَأَقُولُ لِهَذَا: ٱذْهَبْ! فَيَذْهَبُ، وَلِآخَرَ: ٱئْتِ! فَيَأْتِي، وَلِعَبْدِي: ٱفْعَلْ هَذَا! فَيَفْعَلُ». | ٨ 8 |
ଇନାକିଦେଂକି ଆନ୍ ରୱାନ୍ ବାନ୍ୟା ମାନାଙ୍ଗ୍ ଆତିସ୍ ପା ନା ତାରେନ୍ ମେଲ୍ୟାର୍ ମାନାର୍; ଆରେ, ଆନ୍ ରୱାନିଂ ଆଦିକାର୍ ହିତିସ୍ ହେୱାନ୍ ହାନାନ୍; ଆରେ ରୱାନିଂ ୱା ଇଚିସ୍ ହେୱାନ୍ ୱାନାନ୍; ମାତର୍ ନା ହଲ୍ୟା ଇଦାଂ କିୟା ଇଚିସ୍ ହେଦାଂ କିନାନ୍ ।”
| وَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ هَذَا تَعَجَّبَ مِنْهُ، وَٱلْتَفَتَ إِلَى ٱلْجَمْعِ ٱلَّذِي يَتْبَعُهُ وَقَالَ: «أَقُولُ لَكُمْ: لَمْ أَجِدْ وَلَا فِي إِسْرَائِيلَ إِيمَانًا بِمِقْدَارِ هَذَا!». | ٩ 9 |
ଜିସୁ ଇ ୱିଜ଼ୁ କାତା ୱେନ୍ଞ୍ଜି ହେ ବିସ୍ରେ କାବା ଆତାର୍, ଆରେ ମାସ୍ଦି ହେ ପାଚେ ୱାଜ଼ିମାନି ମାନାୟାରିଂ ଇଚାନ୍, “ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ଇସ୍ରାଏଲ୍ ବିତ୍ରେ ପା ଏଚେକ୍ ଗାଜା ପାର୍ତି ପାୟାଆୱାତାଂନ୍ନା ।”
| وَرَجَعَ ٱلْمُرْسَلُونَ إِلَى ٱلْبَيْتِ، فَوَجَدُوا ٱلْعَبْدَ ٱلْمَرِيضَ قَدْ صَحَّ. | ١٠ 10 |
ଆରେ ପକ୍ୟାତାକାର୍ ମାନାୟ୍ ଇଞ୍ଜ ଲେଉଟା ଆଜ଼ି ହଲ୍ୟାହିଙ୍ଗ୍ ଉଜ୍ ଆତାକା ହୁଡ଼୍ତାର୍ ।
| وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلتَّالِي ذَهَبَ إِلَى مَدِينَةٍ تُدْعَى نَايِينَ، وَذَهَبَ مَعَهُ كَثِيرُونَ مِنْ تَلَامِيذِهِ وَجَمْعٌ كَثِيرٌ. | ١١ 11 |
ଇଦାଂ ପାଚେ ହେୱାନ୍ ନାଇନ୍ ତର୍ଦି ଗାଡ଼୍ଦ ହାଚାନ୍, ଆରି ହେୱାନ୍ ଚେଲାହିର୍ ଆରି ବେସିହେନି ମାନାୟ୍ ହେୱାର୍ ହୁଦାଂ ହାଲ୍ଜି ମାଚାର୍ ।
| فَلَمَّا ٱقْتَرَبَ إِلَى بَابِ ٱلْمَدِينَةِ، إِذَا مَيْتٌ مَحْمُولٌ، ٱبْنٌ وَحِيدٌ لِأُمِّهِ، وَهِيَ أَرْمَلَةٌ وَمَعَهَا جَمْعٌ كَثِيرٌ مِنَ ٱلْمَدِينَةِ. | ١٢ 12 |
ହେୱାନ୍ ଗାଡ଼୍ନି ଦୁୱେର୍ ଲାଗେ ଏକାୱାତିଲେ, ହୁଡ଼ାଟ୍, ମାନାୟ୍ ରୱାନ୍ ହାତି ମାନାୟ୍ତିଂ ବାର୍ତ ପିଣ୍ଡ୍ଜି ତାସି ମାଚାର୍, ହେୱାନ୍ ଜାର୍ ଆୟାନି ରୱାନ୍ ମତର୍ କାଡ଼୍ଦେ, ମାତର୍ ହେ କଗ୍ଲେ ରାଣ୍ଡି; ଆରେ ଗାଡ଼୍ନି ବେସିହେନିମାନାୟ୍ ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ମାଚାର୍ ।
| فَلَمَّا رَآهَا ٱلرَّبُّ تَحَنَّنَ عَلَيْهَا، وَقَالَ لَهَا: «لَا تَبْكِي». | ١٣ 13 |
ହେଦେଲିଂ ହୁଡ଼୍ଜି ମାପ୍ରୁ ତା କାଜିଂ କାର୍ମା ଆଜ଼ି ଦୁକ୍ ହୁଡ଼୍ଜି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ଆଡ଼୍ବାମା ।”
| ثُمَّ تَقَدَّمَ وَلَمَسَ ٱلنَّعْشَ، فَوَقَفَ ٱلْحَامِلُونَ. فَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلشَّابُّ، لَكَ أَقُولُ: قُمْ!». | ١٤ 14 |
ଆରେ, ହେୱାନ୍ କଚଣ୍ତ ହାଲ୍ଜି ମାରାତ ଡୁତାନ୍, ପାଚେ ପିଣ୍ଡ୍ତାକାର୍ ନିଲ୍ତିଲେ ହେୱାନ୍ ଇଚାନ୍, ନିଲାଟ୍, ହେୱାନ୍ ଇଚାନ୍, “ଦାଙ୍ଗ୍ଣେନ୍, ଆନ୍ ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା ନିଙ୍ଗା ।”
| فَجَلَسَ ٱلْمَيْتُ وَٱبْتَدَأَ يَتَكَلَّمُ، فَدَفَعَهُ إِلَى أُمِّهِ. | ١٥ 15 |
ହେବେତାଂ ହାତି ଲଗୁ ନିଙ୍ଗ୍ଜି କୁଚ୍ଚାନ୍, ଆରେ ବେଣ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାନ୍, ଆରେ ହେୱାନିଂ ତା ତେହି କେଇଦ ହେଲାୟ୍ କିତାର୍ ।
| فَأَخَذَ ٱلْجَمِيعَ خَوْفٌ، وَمَجَّدُوا ٱللهَ قَائِلِينَ: «قَدْ قَامَ فِينَا نَبِيٌّ عَظِيمٌ، وَٱفْتَقَدَ ٱللهُ شَعْبَهُ». | ١٦ 16 |
ଇବେତାଂ ୱିଜ଼ାକାର୍ ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆତାର୍, “ଆରେ ଇସ୍ୱର୍ତି ଗୁଣ୍ କେର୍ଜି କିଉ କିଉ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍,” ମା ବିତ୍ରେ ରୱାନ୍ ଗାଜା ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାନ୍ ହନ୍ତାନ୍ନା “ଆରି ଇସ୍ୱର୍ ଜାର୍ ଲଗାଂ କାଜିଂ ମୁକ୍ତି କିଦେଙ୍ଗ୍ ୱାତାନ୍ନା ।”
| وَخَرَجَ هَذَا ٱلْخَبَرُ عَنْهُ فِي كُلِّ ٱلْيَهُودِيَّةِ وَفِي جَمِيعِ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ. | ١٧ 17 |
ପାଚେ, ଜିସୁ ବିସ୍ରେ ଇ ବେରଣ୍ ୱିଜ଼ାର୍ ଜିହୁଦା ଦେସ୍ ଆରି ଚାରିବେଣ୍ତାଂ ୱିଜ଼ୁ ନାସ୍କୁକାଂ ୱିଣ୍ତାତ୍ ।
| فَأَخْبَرَ يُوحَنَّا تَلَامِيذُهُ بِهَذَا كُلِّهِ. | ١٨ 18 |
ପାଚେ ଜହନ୍ ଚେଲାହିର୍ ଇ ୱିଜ଼ୁ ବିସ୍ରେ ୱେଚ୍ଚାର୍ ।
| فَدَعَا يُوحَنَّا ٱثْنَيْنِ مِنْ تَلَامِيذِهِ، وَأَرْسَلَ إِلَى يَسُوعَ قَائِلًا: «أَنْتَ هُوَ ٱلْآتِي أَمْ نَنْتَظِرُ آخَرَ؟». | ١٩ 19 |
ହେବେ ଜହନ୍ ଜାର୍ ଚେଲାର୍ ବିତ୍ରେ ରିୟାରିଂ କଚଣ୍ତ କୁକ୍ଚି ମାପ୍ରୁ ତାକେ ଇଦାଂ ଇଞ୍ଜି ପକ୍ତାନ୍, “ଇନେନ୍ତି ୱାନାକା ମାଚାତ୍, ହେ ମାନାୟ୍ ଏନ୍, କି ନଲେ ଆପେଂ ଆରେ ରୱାନିଂ କାସିମାନାପ୍?”
| فَلَمَّا جَاءَ إِلَيْهِ ٱلرَّجُلَانِ قَالَا: «يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ قَدْ أَرْسَلَنَا إِلَيْكَ قَائِلًا: أَنْتَ هُوَ ٱلْآتِي أَمْ نَنْتَظِرُ آخَرَ؟». | ٢٠ 20 |
ହେ ମାନାୟାର୍ ଜିସୁଙ୍ଗ୍ ଲାଗେ ହାଲ୍ଜି ଇଚାର୍, “ବାପ୍ତିସିମ୍ ହିନି ଜହନ୍ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ନି ତାକେ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜି ପକ୍ତାତାନ୍ନା, ଇନେର୍ତି ୱାନାକା ଆନାତ୍, ହେ ମାନାୟ୍ କି ଏନ୍, କି ଆପେଂ ଆରକାନିଂ କାଜିଂ ମାନାପ୍?”
| وَفِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ شَفَى كَثِيرِينَ مِنْ أَمْرَاضٍ وَأَدْوَاءٍ وَأَرْوَاحٍ شِرِّيرَةٍ، وَوَهَبَ ٱلْبَصَرَ لِعُمْيَانٍ كَثِيرِينَ. | ٢١ 21 |
ହେୱାଡ଼ାଂ ହେୱାନ୍ ବେସିଲଗାଂ ରଗ୍, ବେମାର୍ ଆରି ବାନ୍ୟାପୁଦା ଉଜ୍ କିତାନ୍, ଆରି ହେନି କାଣାରିଂ କାଣ୍କୁ ହୁଡ଼ିକିତାନ୍ ।
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُماَ: «ٱذْهَبَا وَأَخْبِرَا يُوحَنَّا بِمَا رَأَيْتُمَا وَسَمِعْتُمَا: إِنَّ ٱلْعُمْيَ يُبْصِرُونَ، وَٱلْعُرْجَ يَمْشُونَ، وَٱلْبُرْصَ يُطَهَّرُونَ،وَٱلصُّمَّ يَسْمَعُونَ، وَٱلْمَوْتَى يَقُومُونَ، وَٱلْمَسَاكِينَ يُبَشَّرُونَ. | ٢٢ 22 |
ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଉତର୍ ହିତାନ୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ହାଲ୍ଜି ଇନା ଇନାକା ହୁଡ଼୍ତାଦେର୍ ଆରି ୱେଚାଦେର୍, ହେଦାଂ ୱିଜ଼ୁ ଜହନ୍ତିଂ ୱେଚାଟ୍; “କାଣାର୍ କାଣ୍କୁ ହୁଡ଼୍ନାର୍, ଚଟାର୍ ତାଂଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼୍ତାର୍, ଗାଜା ରଗ୍ୟାର୍ ସକଟ୍ ଆଦେଂ ଆଡ଼୍ତାର୍, ବଇରାର୍ ୱେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼୍ତାର୍, ହାତାକାର୍ ନିଙ୍ଗ୍ନାର୍, ହିଲ୍ୱାକାର୍ ତାକେ ନେକ୍ରିକାବୁର୍ ସୁଣାୟ୍ କିତାର୍;
| وَطُوبَى لِمَنْ لَا يَعْثُرُ فِيَّ». | ٢٣ 23 |
ଆରେ ଇମ୍ଣି ମାନାୟ୍ ନାତାକେଣ୍ଡାଂ ବାଦା ପାୟା ଆଉନ୍, ହେୱାନ୍ ଦନ୍ୟ ।”
| فَلَمَّا مَضَى رَسُولَا يُوحَنَّا، ٱبْتَدَأَ يَقُولُ لِلْجُمُوعِ عَنْ يُوحَنَّا: «مَاذَا خَرَجْتُمْ إِلَى ٱلْبَرِّيَّةِ لِتَنْظُرُوا؟ أَقَصَبَةً تُحَرِّكُهَا ٱلرِّيحُ؟ | ٢٤ 24 |
ଜହନ୍ନି ଦୁତର୍ ହାଚିପାଚେ ଜିସୁ ଜହନ୍ ବିସ୍ରେ ବେରଣ୍ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାନ୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା ହୁଡ଼୍ଦେଂ ଇଞ୍ଜି ହାଲ୍ଜି ମାନାଦେର୍? “ଇନାକା ଦୁକାତିଙ୍ଗ୍ ଜଲାଆନି ନାଡ଼ା?
| بَلْ مَاذَا خَرَجْتُمْ لِتَنْظُرُوا؟ أَإِنْسَانًا لَابِسًا ثِيَابًا نَاعِمَةً؟ هُوَذَا ٱلَّذِينَ فِي ٱللِّبَاسِ ٱلْفَاخِرِ وَٱلتَّنَعُّمِ هُمْ فِي قُصُورِ ٱلْمُلُوكِ. | ٢٥ 25 |
ହେଦାଂ ଆୱିତିସ୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା ହୁଡ଼୍ଦେଂ ଇଞ୍ଜି ହସି ହାଲ୍ଜି ମାଚାଦେର୍? ଇନାକା ଦାମ୍ନି ହେନ୍ଦ୍ରା ଉସ୍ପିତି ର ମାନାୟ୍ତିଂ? ହୁଡ଼ାଟ୍, ଇମ୍ଣାକାର୍ ଦାମ୍ନି ହେନ୍ଦ୍ରା ଉସ୍ପାତାନ୍ ବିସ୍ରେ ସୁକ୍ତାଙ୍ଗ୍ ଜିନାନ୍, ହେୱାର୍ ରାଜା ଗାଦିତ ମାନ୍ଗାନାର୍ ।
| بَلْ مَاذَا خَرَجْتُمْ لِتَنْظُرُوا؟ أَنَبِيًّا؟ نَعَمْ، أَقُولُ لَكُمْ: وَأَفْضَلَ مِنْ نَبِيٍّ! | ٢٦ 26 |
ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜା, ହେଦାଂ ଆୱିତିସ୍ ଇନାକା ହୁଡ଼୍ଦେଂ ଇଞ୍ଜି ହସି ହାଲ୍ଜି ମାଚାଦେର୍? ଇନାକା ରୱାନ୍ ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାନିଂ? ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହାତ୍ପା ୱେଚାନାଙ୍ଗା, ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍ କିନାକାନ୍ତାଙ୍ଗ୍ ଆଦିକ୍ ଗାଜା ମାନାୟ୍ତିଂ ।
| هَذَا هُوَ ٱلَّذِي كُتِبَ عَنْهُ: هَا أَنَا أُرْسِلُ أَمَامَ وَجْهِكَ مَلَاكِي ٱلَّذِي يُهَيِّئُ طَرِيقَكَ قُدَّامَكَ! | ٢٧ 27 |
ଇନେର୍ ବିସ୍ରେ ଇଦାଂ ଦରମ୍ ସାସ୍ତର୍ ଲେକା ମାନାତ୍, ଇସ୍ୱର୍ ଇଚାନ୍ ହୁଡ଼ାଟ୍, ଆପେଂ ମା ଦୁତ୍ତିଂ ମି ଆଗେ ପକ୍ତାନାପା, ହେୱାନ୍ ମି ଲାଗେ ମିଦାଙ୍ଗ୍ ହାଜ଼ି ରଚ୍ଚି ହିଦ୍ନାନ୍, ଇୱାନ୍ ହେ ମାନାୟ୍ ।
| لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ بَيْنَ ٱلْمَوْلُودِينَ مِنَ ٱلنِّسَاءِ لَيْسَ نَبِيٌّ أَعْظَمَ مِنْ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانِ، وَلَكِنَّ ٱلْأَصْغَرَ فِي مَلَكُوتِ ٱللهِ أَعْظَمُ مِنْهُ». | ٢٨ 28 |
ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା,” କଗ୍ଲେ ପଟତ ଜଲମ୍ ୱିଜ଼ାର୍ତାଂ ବିତ୍ରେ ଜହନ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ଗାଜାକାନ୍ ଇନେର୍ ହିଲୁର୍; ଆତିସ୍ପା ସାର୍ଗେ ରାଜିତ ଇନେନ୍ ହିରୁକାନ୍, “ହେୱାନ୍ ଜହନ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ପା ଗାଜାକାନ୍ ।”
| وَجَمِيعُ ٱلشَّعْبِ إِذْ سَمِعُوا وَٱلْعَشَّارُونَ بَرَّرُوا ٱللهَ مُعْتَمِدِينَ بِمَعْمُودِيَّةِ يُوحَنَّا. | ٢٩ 29 |
ଇମ୍ଣି ଇ ୱିଜ଼ୁ ବେରଣ୍ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ମାଚାର୍, ହେୱାର୍, ହାତ୍ପାକିଜ଼ି ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାର୍, ଇସ୍ୱର୍ ମାପ୍ରୁଙ୍ଗ୍ ହାର୍ଦି ଦାବି ୱିଜ଼ୁ ପାର୍ତି କିଜ଼ି ଜହନ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ବାପ୍ତିସିମ୍ ଅଜ଼ି ମାଚାନ୍;
| وَأَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَٱلنَّامُوسِيُّونَ فَرَفَضُوا مَشُورَةَ ٱللهِ مِنْ جِهَةِ أَنْفُسِهِمْ، غَيْرَ مُعْتَمِدِينَ مِنْهُ. | ٣٠ 30 |
ମାତର୍ ପାରୁସିର୍ ଆରେ ଦରମ୍ ଗୁରୁର୍ ହେୱାର୍ ଜିବୁନ୍ କାଜିଂ ଇସ୍ୱର୍ ମାପ୍ରୁ କାଜିଂ ଇଟ୍ୟା ଆୱାଦାଂ ତାତାଂ ବାପ୍ତିସିମ୍ ଅୱାଦାଂ ମାଚାନ୍ ।
| ثُمَّ قَالَ ٱلرَّبُّ: «فَبِمَنْ أُشَبِّهُ أُنَاسَ هَذَا ٱلْجِيلِ؟ وَمَاذَا يُشْبِهُونَ؟ | ٣١ 31 |
ଜିସୁ ଆରେ ରଗ ଇଚାନ୍ ଇନେର୍ ଇ ଜୁଗ୍ଦି ମାନାୟାରିଂ ଆନ୍ ଇନେର୍ ହୁଦାଂ ତୁଲାୟ୍ କିନାଙ୍ଗ୍, “ଆରେ ହେୱାର୍ ଇନେର୍ ଲାକେ?
| يُشْبِهُونَ أَوْلَادًا جَالِسِينَ فِي ٱلسُّوقِ يُنَادُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا وَيَقُولُونَ: زَمَّرْنَا لَكُمْ فَلَمْ تَرْقُصُوا. نُحْنَا لَكُمْ فَلَمْ تَبْكُوا. | ٣٢ 32 |
ଇମ୍ଣି କାଡ଼୍ଦେର୍ ଆଟ୍ ବାଜାର୍ତ କୁଚ୍ଚି ହେୱେର୍ ହେୱାର୍ କୁକ୍ଚି ଇନାର୍, ଆପେଂ ମି ଲାଗାଂ ହୁରୁଡ଼ି ତୁବ୍ତାପ୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ଏନ୍ଦ୍ୱାତାଦେର୍; ଆପେଂ ହାତି କେର୍କଣ୍ କେର୍ତାପ୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼୍ବାୱାତାଦେର୍, ହେୱାର୍ ହେୱେର୍ ଲାକେ ।
| لِأَنَّهُ جَاءَ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ لَا يَأْكُلُ خُبْزًا وَلَا يَشْرَبُ خَمْرًا، فَتَقُولُونَ: بِهِ شَيْطَانٌ. | ٣٣ 33 |
ଇନାକିଦେଂକି ବାପ୍ତିସିମ୍ହିନି ଜହନ୍ ୱାଜ଼ି ରୁଟି ତିନ୍ୱାତାନ୍ କି ଆରେ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ଉଣୁୱାତାନ୍, ଆରେ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାଦେରା, ହେୱାନ୍ ବୁତ୍ ଆସ୍ତାତ୍ନା ।
| جَاءَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يَأْكُلُ وَيَشْرَبُ، فَتَقُولُونَ: هُوَذَا إِنْسَانٌ أَكُولٌ وَشِرِّيبُ خَمْرٍ، مُحِبٌّ لِلْعَشَّارِينَ وَٱلْخُطَاةِ. | ٣٤ 34 |
ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ି ୱାଜ଼ି ତିନାଉଣା କିନାନ୍, ଆରେ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାଦେରା, ହୁଡ଼ାଟ୍, ଇୱାନ୍ ରକାନ୍ ବାତ୍ୱା ଆରି ମଦ୍ୱା, ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାର୍ ଆରି ପାପିୟାର୍ ହାଙ୍ଗ୍ଦାକାନ୍ ।
| وَٱلْحِكْمَةُ تَبَرَّرَتْ مِنْ جَمِيعِ بَنِيهَا». | ٣٥ 35 |
ମତର୍ ବୁଦି ନିଜାର୍ ୱିଜ଼ାର୍ ହିମ୍ଣାଂ ତାଙ୍ଗ୍ ସମାନ୍ ଇଞ୍ଜି ପାର୍ମାଣ୍ ଆତାତ୍ ।”
| وَسَأَلَهُ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ أَنْ يَأْكُلَ مَعَهُ، فَدَخَلَ بَيْتَ ٱلْفَرِّيسِيِّ وَٱتَّكَأَ. | ٣٦ 36 |
ଆରି, ପାରୁସିର୍ ବିତ୍ରେ ରୱାନ୍ ଜିସୁ ନିଜାର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ଚିଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଗୱାରି କିଜ଼ି କୁକ୍ତାନ୍ । ହେବେଣ୍ଡାଂ ହେୱାନ୍ ପାରୁସି ଇଞ୍ଜ ହଣ୍ଜି ଚିଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ କୁଚ୍ଚାର୍ ।
| وَإِذَا ٱمْرَأَةٌ فِي ٱلْمَدِينَةِ كَانَتْ خَاطِئَةً، إِذْ عَلِمَتْ أَنَّهُ مُتَّكِئٌ فِي بَيْتِ ٱلْفَرِّيسِيِّ، جَاءَتْ بِقَارُورَةِ طِيبٍ، | ٣٧ 37 |
ଆରେ ହୁଡ଼ାଟ୍, ହେ ଗାଡ଼୍ଦ ରଞ୍ଜେଲ୍ ପାପିୟାଣି କଗ୍ଲେ ମାଚାତ୍; ଜିସୁ ହେ ପାରୁସି ଇଞ୍ଜ ତିନି କାଜିଂ କୁଚ୍ଚାନ୍ନା, ଇଦାଂ ପୁଞ୍ଜି ହେଦେଲ୍ ର କଣ୍ଡିତ ବାସ୍ନା ଚିକାଣ୍ ତାସି ୱାତାତ୍,
| وَوَقَفَتْ عِنْدَ قَدَمَيْهِ مِنْ وَرَائِهِ بَاكِيَةً، وَٱبْتَدَأَتْ تَبُلُّ قَدَمَيْهِ بِٱلدُّمُوعِ، وَكَانَتْ تَمْسَحُهُمَا بِشَعْرِ رَأْسِهَا، وَتُقَبِّلُ قَدَمَيْهِ وَتَدْهَنُهُمَا بِٱلطِّيبِ. | ٣٨ 38 |
ପାଚ୍ବାଗାଂ ତା ପାନା ତାରେନ୍ ନିଲ୍ଚି ଆଡ଼୍ଜି ଆଡ଼୍ଜି କାଣେଲ୍ତାଂ ହେୱାନ୍ ପାନାତିଂ ଉଦିକିଜ଼ି ଜାର୍ କାପ୍ଡ଼ାନି ତେମୁଲ୍ତାଂ ହେଦାଂ ନେନ୍ଦେଂ ଲାଗାତାତ୍ । ଆରେ ଜିସୁ ପାନାତିଂ ଡନ୍ଞ୍ଜି ଡନ୍ଞ୍ଜି ବାସ୍ନା ଚିକାଣ୍ କାସ୍ତାତ୍ ।
| فَلَمَّا رَأَى ٱلْفَرِّيسِيُّ ٱلَّذِي دَعَاهُ ذَلِكَ، تَكَلَّمَ فِي نَفْسِهِ قَائِلًا: «لَوْ كَانَ هَذَا نَبِيًّا، لَعَلِمَ مَنْ هَذِهِ ٱلِٱمْرَأَةُ ٱلَّتِي تَلْمِسُهُ وَمَا هِيَ! إِنَّهَا خَاطِئَةٌ». | ٣٩ 39 |
ହେଦାଂ ହୁଡ଼ାଟ୍, ଇମ୍ଣି ପାରୁସି ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କୁକ୍ଚି ମାଚାନ୍, “ହେୱାନ୍ ମାନେ ମାନେ ଇଚାନ୍, ଇୱାନ୍ ଜଦି ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାନ୍ ଆଜ଼ି ମାଚାନ୍ଚି, ତା ଆତିସ୍ ଇୱାନିଂ ଜେ ଡୁନାତା, ହେଦେଲ୍ ଇନ୍ଦେଲ୍ ଆରି ଇନେସ୍ ବାର୍ତିନି କଗ୍ଲେ, ଇଚିସ୍, ହେଦେଲ୍ ଜେ ପାପିୟାଣି, ଇଦାଂ ପୁଚାନ୍ମା ।”
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «يَا سِمْعَانُ، عِنْدِي شَيْءٌ أَقُولُهُ لَكَ». فَقَالَ: «قُلْ، يَا مُعَلِّمُ». | ٤٠ 40 |
ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ସିମନ୍, ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଆନ୍ ଇନାକାପା ଇଞ୍ଜ୍ନାକା ମାନାତ୍ ।” ହେୱାନ୍ ଇଚାନ୍, “ଗୁରୁ ଇଞ୍ଜା ।”
| «كَانَ لِمُدَايِنٍ مَدْيُونَانِ. عَلَى ٱلْوَاحِدِ خَمْسُمِئَةِ دِينَارٍ وَعَلَى ٱلْآخَرِ خَمْسُونَ. | ٤١ 41 |
“ର ମାଜାନ୍ତାଂ ରିୟାର୍ ରିଣ୍ ଆଜ଼ି ମାଚାର୍; ରୱାନ୍ ପାଞ୍ଚ୍ସହ ଟାକାଂ ଆରି ଆରେ ରୱାନ୍ ରିକଡ଼ିଦସ୍ ଟାକାଂ ରିଣ୍ ଅଜ଼ି ମାଚାନ୍ ।
| وَإِذْ لَمْ يَكُنْ لَهُمَا مَا يُوفِيَانِ سَامَحَهُمَا جَمِيعًا. فَقُلْ: أَيُّهُمَا يَكُونُ أَكْثَرَ حُبًّا لَهُ؟». | ٤٢ 42 |
ହୁଜାଆଦେଂ ହେୱାର୍ତି ଇନାକା ହିଲ୍ୱିତିଲେ ହେୱାନ୍ ରିଆର୍ତି କେମା କିତାନ୍ । ଲାଗିଂ ହେୱାର୍ ବିତ୍ରେ ଇନେର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଆଦିକ୍ ଜିଉନନାନ୍?”
| فَأَجَابَ سِمْعَانُ وَقَالَ: «أَظُنُّ ٱلَّذِي سَامَحَهُ بِٱلْأَكْثَرِ». فَقَالَ لَهُ: «بِٱلصَّوَابِ حَكَمْتَ». | ٤٣ 43 |
ସିମନ୍ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଆନ୍ ବାବିକିନାଙ୍ଗା, ହେୱାନ୍ ଇନେକିଦେଂ ଆଦିକ୍ ରୁଣ୍ ପିସ୍ତାନ୍, ହେୱାନ୍ । ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, ଏନ୍ ହାତ୍ପା ବିଚାର୍ କିତାୟ୍ ।”
| ثُمَّ ٱلْتَفَتَ إِلَى ٱلْمَرْأَةِ وَقَالَ لِسِمْعَانَ: «أَتَنْظُرُ هَذِهِ ٱلْمَرْأَةَ؟ إِنِّي دَخَلْتُ بَيْتَكَ، وَمَاءً لِأَجْلِ رِجْلَيَّ لَمْ تُعْطِ. وَأَمَّا هِيَ فَقَدْ غَسَلَتْ رِجْلَيَّ بِٱلدُّمُوعِ وَمَسَحَتْهُمَا بِشَعْرِ رَأْسِهَا. | ٤٤ 44 |
ଆରେ, ହେୱାନ୍ ହେ କଗ୍ଲେ କାଜିଂ ୱେଇ ମାସ୍ତି ସିମନ୍ତିଂ ଇଚାନ୍, “ଇ କଗ୍ଲେଂ ହୁଡ଼୍ନାୟା? ଆନ୍ ମି ଇଞ୍ଜ ୱାତାଂ, ଏନ୍ ନା ପାନା କାଜିଂ ଏଜ଼ୁଂ ହିଦ୍ୱାତାୟ୍, ମାତର୍ ଇଦେଲ୍ କାଣେଲିଂ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ନା ପାନା ଉଦିକିଜ଼ି ନିଜ୍ନି ତେମୁଲ୍ତାଂ ହେଦାଂ ନେନ୍ତାତ୍ ।
| قُبْلَةً لَمْ تُقَبِّلْنِي، وَأَمَّا هِيَ فَمُنْذُ دَخَلْتُ لَمْ تَكُفَّ عَنْ تَقْبِيلِ رِجْلَيَّ. | ٤٥ 45 |
ଏନ୍ ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଡଞ୍ଜି, ହିର୍ବା ଆଦ୍ୱାତାୟ୍ ମାତର୍ ଆନ୍ ବିତ୍ରେ ୱାତି ସମୁତାଂ ଇଦେଲ୍ ନା ପାନା ଡଞ୍ଜାନାକା ପିସ୍ତୁତେ ।
| بِزَيْتٍ لَمْ تَدْهُنْ رَأْسِي، وَأَمَّا هِيَ فَقَدْ دَهَنَتْ بِٱلطِّيبِ رِجْلَيَّ. | ٤٦ 46 |
ଏନ୍ ନା କାପ୍ଡ଼ାତ ଚିକାଣ୍ କାସ୍ଦାୱାତାୟ୍, ମାତର୍ ଇଦେଲ୍ ନା ପାନାତ ବାସ୍ନା ଚିକାଣ୍ କାସ୍ଦାତାତ୍ ।
| مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ أَقُولُ لَكَ: قَدْ غُفِرَتْ خَطَايَاهَا ٱلْكَثِيرَةُ، لِأَنَّهَا أَحَبَّتْ كَثِيرًا. وَٱلَّذِي يُغْفَرُ لَهُ قَلِيلٌ يُحِبُّ قَلِيلًا». | ٤٧ 47 |
ଲାଗିଂ ଆନ୍ ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ଇଦେଲ୍ତି ଆଦିକ୍ ପାପ୍ କେମା ଆତାତ୍ନ୍ନା, ଇନାକିଦେଂକି ହେଦେଲ୍ ବେସି ଜିଉନନାନ୍; ମାତର୍ ଇନେରିଂ ଅଲପ୍ କେମା ହିୟାଆନାତ୍, ହେୱାନ୍ ଅଲପ୍ ଲାଡ୍ କିନାନ୍ ।”
| ثُمَّ قَالَ لَهَا: «مَغْفُورَةٌ لَكِ خَطَايَاكِ». | ٤٨ 48 |
ଆରି, ଜିସୁ ହେ କଗ୍ଲେଂ ଇଚାନ୍, “ନି ପାପ୍ ୱିଜ଼ୁ କେମା ଆତାତ୍ନ୍ନା ।”
| فَٱبْتَدَأَ ٱلْمُتَّكِئُونَ مَعَهُ يَقُولُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ: «مَنْ هَذَا ٱلَّذِي يَغْفِرُ خَطَايَا أَيْضًا؟». | ٤٩ 49 |
ହେବେଣ୍ଡାଂ ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ତିନି କୁଚ୍ଚି ମାନି ମାନାୟାର୍ ମାନେ ମାନେ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, “ପାପ୍ ପା କେମା କିନାନା ଜେ, ଇୱାନ୍ ଇନେନ୍?”
| فَقَالَ لِلْمَرْأَةِ: «إِيمَانُكِ قَدْ خَلَّصَكِ، اِذْهَبِي بِسَلَامٍ». | ٥٠ 50 |
ମାତର୍ ଜିସୁ ହେ କଗ୍ଲେଂ ଇଚାନ୍, “ନି ପାର୍ତି ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ରାକ୍ୟା କିତ୍ତାତ୍ନ୍ନା; ସୁସ୍ତାତାଂ ହାଲା ।”
